Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - One wrong move

Account verwijderd

schreef:

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Mattias zijn ogen volgden haar bewegingen, maar terwijl ze naar de drank greep, hield hij haar niet tegen.
Over haar toekomst had ze geen idee, maar zodra hij naar Lu keek wist hij dat er iets ging komen wat haar veel zwaarder lag.
“Well... You don’t have to, not anymore,” bromde hij over haar verleden, al had hij een vermoeden dat het niet zo makkelijk zou zijn als dat het klonk. Anders had hij haar niet hoeven oppikken bij Leo vandaan.
Hij verstarde echter in zijn stoel zodra ze over wat anders begon, en richtte zijn blik haastig op Lu. Hij fronste zijn wenkbrauwen terwijl zijn hart een slag leek over te slaan. Het duurde een poosje voor hij kon beseffen wat haar woorden betekenden, al klonk het nog steeds onvoorstelbaar in zijn oren.
”You’re kidding me.”
Zijn hersenen maakten overuren, hem terug te halen naar het moment dat het gebeurd moest zijn. Niet dat ze erg discreet waren met voorbehoedsmiddelen, maar hij kon gewoon niet geloven dat dit echt gebeurd was. Dat Lu het hem nooit had durven zeggen, en dat hij een kind was verloren waarvan hij niet eens wist dat het er zou komen.
Met de minuut begon het nieuws harder te vallen en het raakte hem als een klap in zijn gezicht, een steek in zijn hart.
“I don’t get it. Why didn’t you tell me?!” Niet dat ze het ooit over baby’s hadden gehad, of dat ze zelfs maar in staat waren om voor een baby te zorgen. Geen van beide, maar dat veranderde niks aan het feit dat ze Matt er niet bij betrokken had.
Hij greep nog een glas vanachter de bar en schonk zijn eigen glas en dat van Lu in, waarna hij in een teug zijn eigen drank achterover sloeg. Het hielp niets. Hij wist niet eens of hij boos of verdrietig moest zijn, of dankbaar om het feit dat ze geen kind hadden hoeven opvoeden in zulke slechte omstandigheden.Hij keek weer naar Lu, en bedacht zich toen pas hoe rot het voor haar moest zijn geweest. Hij boog zich naar haar toe en nam haar gezicht in zijn handen, zodat ze niet langer zijn blik kon ontwijken.
”My God Lu, I wish you’d have told me. I’m sorry you had to go through that alone.” Hij was nog steeds ontdaan, maar zette zijn eigen gevoelens opzij voor Lu.

Account verwijderd

schreef:
Lu beet op haar lip. Matt nam het beter op dan verwacht. Eenmaal ze alles uitgesproken had en Matt haar gezicht in zijn handen nam, voelde ze zich zo immens opgelucht. Praten hielp. Carlo had ze zo vaak om gesmeekt en nu bleek dat hij lang niet de enige was in haar leven die nood had aan zij die haar diepste gedachten deelde.
"I do wish that I'd told you," zei ze zacht.
"I'm so sorry for running away... I feel so stupid, you were always there for me, you still are," glimlachte Lu kleintjes.
Het was een wonder dat Matt haar na al die jaren zocht en vond. Nu pas begon ze te beseffen hoeveel ze wel niet voor hem moest betekenen. Het had wat ontnuchteren en een nacht slaap nodig gehad om tot haar door te dringen hoe intens hun relatie was geweest. Voorzichtig nam ze ook zijn gezicht vast.
"But I'm fine now, so are you. It wasn't meant to be at that moment, I don't think you would've made it all the way here stuck with me."
Lu liet haar donkerbruine, warme ogen ogen Matts gelaat glijden. Het was duidelijk dat het hem pijn deed, te beseffen wat hij toen niet geweten had en dit zo plots moest verwerken. Toch was het beter geweest zo. Toen was ze slechts een blok aan zijn been, zeker met al haar problemen. Nu had hij tijd en ruimte om echt met haar samen te zijn en zij was vrij van alles wat haar achtervolgde om zich compleet op iets nieuws, maar vertrouwd te richten. Dat dacht ze tenminste. Helaas zat er nog iemand anders in haar hoofd, het sluimerde op de achtergrond en vormde een bodem voor twijfel.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het was niet makkelijk voor Matt om volledig te begrijpen wat Lu hem zojuist verteld had. Het had tijd nodig om het te verwerken en los te laten, dat kon hij niet binnen een paar minuten doen. Toch vond hij er vrede mee, en was hij vooral opgelucht dat Lu er ook bovenop was gekomen, voor zover dat te zeggen was.
''That's what I was thinking,'' zei hij tegen Lu. Het was op dat moment alles behalve het juiste moment geweest om een kindje te krijgen. Gelukkig was de situatie nu anders.
Hij gaf Lu zacht een kus op haar lippen voor hij haar losliet, om in Joey's grijnzende gezicht te kijken. Mattias wist waarom dat was, immers had hij een reputatie als vrouwenverslinder opgebouwd. Wat Joey niet wist, was dat het deze keer anders was. Lu was niet een van de zoveel meiden die hij in bed probeerde te krijgen, zij betekende tenminste echt iets voor hem.
''Come, let's get going,'' zei hij daarom tegen Lu. ''You're distracting my men from training. I guess they don't see beautiful women like you very often,'' knipoogde hij, terwijl hij haar hand beet nam en haar mee te nemen. In werkelijkheid probeerde hij haar juist van Joey te besparen, omdat hij bang was dat hij anders misschien iets doms zou zeggen wat Lu op het verkeerde pad zou zetten.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu grinnikte zacht. De kus op haar lippen zinderde nog even na. Het was fijn dat de stemming na de bom die ze liet vallen, alsnog luchtig kon blijven. Haar blik gleed af naar Joey. De gladde aal was ongemerkt bij hen komen staan. Lichtvoetig was hij zeker.
“Alright, let’s go,” glimlachte Lu breed.
Ondertussen scande ze de omgeving, de jongens bekeek haar duidelijk, maar alsof ze nog niet bezet was. Het zou haar niet verbazen als ze hier wel vaker Matt met vrouwen zagen komen. Om eerlijk te zijn, stoorde het haar lichtjes, maar anderzijds als hij al die tijd echt met haar in zijn hoofd gezeten had dan was het oké dat hij nooit had kunnen settelen.
“I bet they see a lot of pretty girls, Matt,” grijnsde ze toen ze bij de auto aankwamen.
“You got something to prove now,” lachte ze.
“Prove it that you only want me,” daagde ze hem uit.
Terwijl maakte ze hem een pakje sigaretten afhandig en viste ze een aansteker uit zijn zak. De ruit zette ze open zodat ze rustig een sigaret kon aansteken voor onderweg. Met het bewijzen bedoelde ze romantiek. Haar lichaam telde niet meer als het op liefde aan kwam. Teveel gebruikt voor andere doeleinden. Haar mind and body waren niet verbonden zoals bij normale mensen, ze had zich te vaak moeten loskoppelen van de pijn die ze moest verdragen. Nu hunkerde ze vooral naar affectie, iemand om mee te praten, iemand die haar liefhad.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
“What’s that supposed to mean?,” vroeg Mattias aan Lu, gevolgd door een speelse knipoog voordat ze in de auto stapten. Er was geen aanleiding waarom Lu zou doelen op meisjes die hij zou hebben meegenomen naar de gym. Ja, jongens die zich bezig hielden in de sportschool en een getraind lichaam hadden, hadden zeker vele kansen bij vrouwen. Exact waarom Matt de aandacht ook niet kon weerstaan en zijn kans greep als hij daar zin in had, maar er was no way dat Lu dat kon weten. Een vermoeden hebben, ja, dat was anders.
Ze zaten in de auto toen Lu hem meer begon uit te dagen. Matt richtte zijn ogen op Lu bij haar vraag, een lustige blik. Beide hadden ze de korte nacht ervoor alleen maar willen slapen, waardoor Matt geen poging had gedaan met Lu. Maar nu ze er bijna letterlijk om vroeg, wakkerde ze iets in hem op en als het kon, deed hij het hier en nu.
”I will, don’t worry,” zei hij, terwijl hij even haar hand vastnam zodra ze het pakje sigaretten uit zijn broekzak viste. Hij trapte haast harder het gaspedaal in om eerder thuis te raken.
De garage was leeg toen ze erin reden. Matt parkeerde zijn auto op z’n vaste plek en nam Lu mee richting de lift. Het was moeilijk zijn begeerte nog te onderdrukken, nu hij wist dat Lu er ook naar verlangde. Eenmaal in de lift liet hij dan ook de remmen los.
Hij boog langs haar heen om op het knopje te drukken waarbij hun lichamen meer en meer in contact kwamen. Hij bleef echter dichtbij zodra hij zich terugtrok en liet zijn blik even over haar gezicht glijden.
“I missed this, Luci,” zei hij zachtjes, terwijl zijn duim even over haar wang streek en vervolgens voorzichtig over haar lippen. “Do your kisses feel as good as ever?” Hun blikken kruisden even voordat hij zijn lippen stevig op die van haar drukte. Het was met evenveel genegenheid, maar het was meer dan dat, het was gretig en met lust naar meer.
Zijn handen vonden een weg naar haar heupen, om haar dichterbij te trekken, en tenslotte naar haar onderrug en billen. De tijd had niks veranderd, behalve dat hij alleen maar meer naar haar lichaam hunkerde.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu zag zijn blik veranderen in de auto. Het was exact die blik die ze zo vaak zag waarvan ze automatisch nerveus werd. Het liet haar haar blik afwenden wanneer hij haar hand vastnam. Het was haar eigen schuld. Dingen impliceren die ze niet bedoelde. Ongemakkelijk wiebelend op de stoel, nam ze een trek van de sigaret. Een diepe haal waarbij ze haar longen per direct voelde afsterven. Een verschrikkelijke gewoonte die toch zo ontspannend was.
In een haast reden ze naar zijn thuis. Lu zelf voelde de bui al hangen. Terwijl ze uitstapte en richting de lift wandelde, fatsoeneerde ze haar haren en kledij. Dingen ordenen of netjes houden, hielp soms om haar gedachten onder controle te houden. Zo had ze zowel in de safehouse als voorheen in haar kamer bij Jakub, steeds de gewoonte gehad om honderden keren opnieuw haar kleren te vouwen en te sorteren.
Eenmaal in de lift, voelde ze Matt dichter naar haar toe leunen. Haar blik volgde zijn hand dat langs haar gleed om het knopje in te drukken, echter bleef zijn lichaam dicht tegen het hare aan. Als ze eerlijk was, miste ze hun tijd samen ook, het was toen heel even vrij en onbezonnen geweest. De aanraking daarna verraste haar, het was zacht en liefkozend hoe hij over haar lippen streek. Op zijn vraag antwoordde ze mentaal nog: 'I bet they feel better than ever.' In tussentijd had ze heel wat afgekust, ze kon zich aanpassen aan wat er van haar verwacht werd. Dat was dan ook exact wat ze deed.
Lu kuste hem terug op dezelfde manier, hongerig, alsof het hun laatste dag op aarde was. Vanaf dat moment was alle genegenheid van haar kant verdwenen. Ze deed wat ze moest doen om te overleven. Dit had ze ervoor over gehad bij Carlo, nota bene zelfs bij Leo. Dan was het slechts een klein offer om te brengen bij Matt.
Tot ze zijn handen voelde zakken, steeds lager om uiteindelijk haar billen vast te grijpen. Heel even voelde ze terug Jakubs lichaam onder haar handen. Zijn dwingende grip op haar en indringende blik die haar verzekerde dat ze geen andere keuze had. Het enige wat daarop volgde was onmacht en pijn. Lu kon het niet opnieuw, zich laten overmeesteren. Nog heel even en ze kroop weg in haar hoofd, veilig, eenzaam, waardoor ze haar lichaam een eigen leven kon laten leiden waar ze zelf niets mee te maken wilde hebben. Ze haatte het om zich zo gebruikt te voelen.
Zo hoorde het niet.
Lu duwde Matt van zich af. Het gebaar maakte meer dan duidelijk dat ze dit absoluut niet wou. Haar maag draaide zich om, maakte haar misselijk en plots voelde de liftcabine te klein aan waardoor ze zich opgesloten voelde, alsof er geen weg naar buiten meer was.
"No, stop," stamelde Lu terwijl ze haar handen tussen hen in de wurmde in een poging afstand te creëren omdat haar woorden niet zelfzeker klonken.
Lu voelde zich stom dat ze dit nu pas zei. Het was haar eigen schuld dat ze Matt op het verkeerde spoor had gezet, haar eigen schuld dat ze hem terug gekust had. Het was zijn recht om meer op te eisen, zo dacht ze erover. Desondanks probeerde ze alsnog om er een eind aan te maken voor ze zichzelf weer verloor.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel haar lippen wat anders zeiden, voelde Matt haar lichaam bijna ineenkrimpen bij zijn aanraking. Het was geen verrassing dat ze daarom enkele secondes later haar handen tussen hen lichamen in wurmden om hem van zich af te duwen.
Matt spartelde niet tegen, maar keek haar wel verontwaardigd aan. “I don’t get it. I thought you fucking wanted it,” maar toen hij zijn blik op Lu richtte, die zijn blik ontweek en haast ineengedoken stond, wist hij zeker dat dit alles behalve was wat ze wou.
Hij vloekte binnensmonds terwijl hij zich omdraaide en een hand door zijn haar vloog. Plotseling leek de lift te klein en de rit naar de bovenste verdieping te lang. Fuck. Hij begreep niet waarom Lu er om gevraagd had, om hem daarna nota bene af te wijzen. Het onbegrip zorgde voor frustratie die hij niet kwijt kon, en hij wist niet goed wat te doen totdat de lift boven was.
Toen de liftdeuren openden, legde hij een hand tussen haar schouderbladen en dwong haar lichtjes mee te lopen naar zijn appartement. “Did Leo thaught you that? Setting men on the wrong foot?!,” hij stak de sleutel in het slot en zwaaide daarna de deur open. Toen Lu binnen was, viel de deur met een klap dicht en liet hij haar los om naar de keuken te stampen. De frustratie zorgde voor de ongepaste opmerkingen, maar door zijn woede en teleurstelling drong het niet tot hem door.
”I don’t care if you need more time, Lu. But you shouldn’t fucking lie to me!” Voor de tweede keer die ochtend greep hij naar de drank. Het kon hem niet schelen. Hij kon de afwijzing op een nuchter hoofd niet handelen.

Account verwijderd

schreef:
Lu beet hard op haar lip waardoor ze bloed smaakte. Ze hoorde Matt binnensmonds vloeken, na duidelijk zijn verontwaardiging uitgesproken te hebben. De muren kwamen op haar af en haar ademhaling stokte, ze kon pas weer ademhalen toen de liftdeuren open gingen. Vanaf ze dwingend zijn hand tussen haar schouderbladen voelde, moest ze zichzelf bedwingen om niet ineen te krimpen. Het liefst van al maakte ze zichzelf onzichtbaar nu.
Het was niet de eerste keer dat ze zich zo in de nesten werkte. Ze wist heel goed dat het haar eigen schuld was. Net daarom twijfelde ze om zich eroverheen te zetten, alsnog alles toe te staan wat hij wou. Zijn opmerking kwetste, maar hij had gelijk. Fake it till you make it was tot voorheen heel lang haar motto geweest en dat had ze inderdaad van Leo geleerd. Echter had ze ditmaal niet bedoeld om hem op het verkeerde spoor te zetten, bloemen of een date had ze ook prima gevonden.
Lu zette onbewust wat stappen terug naar de deur vanaf ze binnen was en Matt haar losliet. Wetend dat ze niet weg kon, maar puur om zichzelf gerust te stellen. Vanuit haar ooghoeken volgde ze wat Matt deed.
"I didn't lie."
Lu keek opzij. Hoe dan ook liep dit toch fout af. Zo ging het altijd. Het achtervolgde haar. Dingen uitlokken waar ze niet op doelde. Het was altijd haar schuld, keer op keer. Verkeerd gekeken naar een klant, dan kon ze niet anders dan meegaan. Glimlachen was ook uit den boze had ze van Jakub al geleerd. Het werd vermoeiend. Altijd op de toppen van haar tenen lopen. Voor een keer wou ze zichzelf verdedigen.
Als ze kon kiezen om wat klappen te krijgen, maar verder niet aangeraakt te worden dan ging haar voorkeur uit naar wat kneuzingen en blauwe plekken. Daar kwam ze wel weer bovenop. Als ze zich Jakub nog zo levendig herinnerde, dan wou ze Matt niet ook zo herinneren. Enigszins was ze wel bang voor wat er nu zou komen. Toch rechtte ze haar rug, negeerde ze het misselijke gevoel en de druk op haar borstkas.
”I meant something sweet. This isn't the only way to prove you love someone," zei ze meer tegen zichzelf dan tegen Matt.
Hopelijk was hij niet zo opvliegend als Jakub, want dan begon ze nu beter al met rennen. Ze moest het gewoon ooit eens voor zichzelf opnemen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het was een ding voor Lu om de verkeerde mensen in vertrouwen te nemen. Logisch, aangezien iedere man in haar verleden haar misbruikt had. Carlo had geen idee wat voor relatie ze met Mattias Evens had gehad, maar het kon hem niet schelen. Hij had connecties de Blaga’s, dat maakte hem niet alleen een verdachte in de zaak, maar tevens een groot gevaar voor Lucrecia. Zelfs als Mattias goede intenties met haar had, zodra Andrei erachter kwam dat Lu in zijn handen was, was Carlo haar zo weer kwijt.
Geen wonder dat Carlo dan ook stevig het gas intrapte eenmaal hij een background check en grondig onderzoek had gedaan.
De lift naar boven duurde tergend traag. De weg er naartoe had Carlo alle mogelijke dingen bedacht die hij tegen Mattias kon zeggen. Normaal gesproken had Carlo alles onder controle en wist hij precies wat hij moest doen en zeggen, maar het ging deze keer om Lucrecia, waardoor hij geen fouten kon maken. Bovenal was hij bang dat Lu zelf lastig zou gaan doen, dat ze niet met hem mee wilde. In dat geval was er vrij weinig wat hij kon doen, want hij kon haar niet meer naar het safehouse dwingen. Als hij Lu in bescherming wilde nemen, moest ze vrijwillig meegaan.
Hij was nog redelijk kalm toen hij uit de lift stapte en op de deurbel drukte. Maar zodra de deur even later openzwaaide en Carlo in het geërgerde gezicht van Mattias keek, was de toon gezet.
Carlo zijn ogen schoten door de ruimte voordat hij praatte en zodra Lu in zijn blikveld kwam, stokte zijn adem. Thank God was ze nog hier.
“What do you want?,” het was Mattias die op dringende toon begon te vragen, terwijl hij de deur een stukje verder dichttrok, alsof hij niet mocht zien dat Lu bij hem was.
“I’d like to speak to Lucrecia. I know she’s with you.” Een paar seconden staarden de mannen elkaar aan waarbij de spanning met de seconde meer voelbaar werd.
“And who the hell are you?” Lu wist wel de types uit te kiezen. Carlo liet zijn blik over Mattias’ lichaam glijden om te beoordelen hoe makkelijk hij hem aan zou kunnen. Het was duidelijk dat hij er niet op zat te wachten dat hij binnen mocht komen om een praatje te maken met Lu. Mattias voelde zich bedreigd. Niet dat het uitmaakte, Carlo kwam om haar op te halen. Hij zou niet weggaan zonder alles te hebben gedaan om Lu mee te krijgen.
Hij hief zijn identificatie. “Detective de Garcia. You can either step aside and let me in, or this will get unpleasant really quick.”

@Rave

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Matt nam een paar stevige slokken van de sterke drank. Het hielp niet om zijn frustratie te verdrijven, het leek alleen maar erger te worden.
Lu bleef defensief bij de deur staan, alsof ze ieder moment kon wegrennen als hij een verkeerde beweging maakte. Hij zuchtte geïrriteerd, dit was al veel verder gekomen dan zijn bedoeling was.
''Yeah well, one moment you pull me closer and a bit later you push me away. I have no fucking clue what you want.''
Zijn blik was op het niets gericht. Hij dacht alleen maar na hoe erg ze het samen alweer verpest hadden, terwijl ze nog geen 24 uur samen waren. Hij had gewoon gehoopt dat Lu hem net zo graag terug wilde als hij haar, en dat alles weer als toen kon worden. Te laat realiseerde hij zich dat het niet zo kon zijn. Lu had dingen meegemaakt die hij niet zou begrijpen en die ze hem waarschijnlijk nooit zou vertellen. Hij wist niet eens zeker of ze uberhaupt wel gevoelens voor hem had of dat ze hem gewoon bespeelde omdat ze zwaar nodig een plek nodig had. Ze had het immers zelf gezegd, dat ze een slaapplek zocht.
Hij draaide zich om, om wat te zeggen, toen op dat moment de deurbel ging. Gejaagd liep hij richting de deur en zwaaide deze open. Het kon hem niet zoveel schelen wie het op dit moment was, het kwam gewoon niet uit. Het begon pas interessant te worden toen de detective begon te dreigen om binnen te dringen.

Mattias liet een spottend lachje horen, maar zijn gezicht trok al gauw weer bij. ''Unless you have search-warrant, you better get the fuck out of here.'' Hij wilde de deur in het slot gooien, maar Carlo zette zijn voet ertussen voordat dat kon gebeuren.
Mattias begon zowat de pan uit te flippen en te schreeuwen, maar werd nogal overvallen toen Carlo zich ongegeneerd een weg naar binnen baande. ''What the fuck?!,'' Mattias deed een poging hem tegen te houden door zijn hand op zijn borst te drukken, maar Carlo was vlug en draaide zonder moeite in één beweging Matt's arm op zijn rug waardoor Mattias niet anders kon dan zich over te geven. ''I warned you,'' bromde hij.
Mattias murmelde van de pijn. Hij was nogal verontwaardigd over het feit dat een detective op deze manier handelde, dat hij in feite was binnengebroken in zijn huis en zonder waarschuwing geweld begon te gebruiken.
Maar daarbij had hij wel de verkeerde.
Hij gaf Carlo een trap naar achter tegen zijn knie. Voor een moment verloor Carlo de grip op zijn arm door de onverwachte actie, waardoor Matt losschoot en in een razendsnel tempo zijn vuist met een zwaai in Carlo's gezicht sloeg.
Mattias leek de wereld om hem heen te vergeten. Het enige wat hij zag was zijn tegenstander, zoals hij de ring ook binnenstapte. Een plek om zijn gedachten opzij te zetten en zijn frustratie compleet te laten lopen op zijn opponent. Hij wist zijn sterke kanten, zijn beste stoten en trappen, maar hij wist die van Carlo niet. Voor hij het in de gaten had, stond hij na een paar flinke klappen van beide kanten tegen zijn eigen muur gedrukt, en klapte Carlo zijn hoofd er zó hard tegenaan dat het nog een paar seconde nadreunde.
''I don't think your boss will be happy when he knows how you handle things,'' wist hij uit te brengen. Hij kon niet zien dat Carlo schamper lachte. ''I don't think he will be happy when he finds out you have connections with the Blaga's, which is useful in an ongoing case.''
Mattias verstijfde in zijn greep. Het was genoeg bevestiging voor Carlo's vermoedens. Zijn volgende poging was waarschijnlijk om het te ontkennen.
''I don't know what the fuck you're talking about!'' Of course.
Carlo gaf hem nog een duwtje na voor hij hem losliet. ''It makes you a suspect, too. So tell me, you wanna find out how many years you'll spend in jail for that?''

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu volgde Matt vanuit haar ooghoeken. Voor ze tijd had om te antwoorden - ook al wist ze niet wat te antwoorden, stond er iemand aan de deur. Fucking hell, haar hart bonsde bijna uit haar borstkas. Eerst uit angst dat Matt vijanden of vrienden had uitgenodigd - sowieso beiden slecht nieuws, dat wist ze uit ervaring, maar daarna na het horen van Carlo’s stem was het omdat al haar zintuigen overuren maakten.
Het maakte haar hoofd en haar hart gek van verlangen. Het verlangen om weg te kruipen in zijn armen en alle zorgen in de wereld te vergeten. Hun blikken kruisten heel eventjes voor Mattias zich tussen hen in wurmde. Ergerlijk, vond ze. Want ze wist dat dit problemen ging geven. Haantjesgedrag zag ze overal. In de club, thuis, haar exen, zelfs Jakub en Andrei onderling - en nu hier.
De spanning bouwde zich langzaam op. Lu bleef observeren vanop afstand. Met gekruiste armen voor haar borst, afwachtend, ongeduldig. Wijselijk zweeg ze, slim genoeg om voorlopig niet tussenbeiden te komen. Algauw escaleerde alles. Mattias lachte spottend, waarop Carlo zich een weg naar binnen drong.
Dat was het moment waarop Lu zich omdraaide omdat het haar werkelijk geen hol kon schelen. Ze had het moeten weten dat zelfs deftige mannen zoals Carlo, hun pik achterna liepen en om een vrouw zouden vechten. Terwijl het gestommel en gebrom achter haar bleef duren, trok ze een emmer weg onder het aanrecht om er ijskoud water in te laten stromen. Lu had een efficiënte manier van brandjes blussen tegenwoordig. Veilig voor haar én ze waren per direct afgekoeld. Daarom gooide Lu de volledige emmer recht over het tweetal dat tegen de muur aangeplakt stond.
“What the FUCK?!,” schreeuwde Lu daarna.
“The fucking Blaga’s? Do you want me dead? They own me, Matti, for gods sake!”
Lu duwde hen ondertussen uiteen.
“No one is going to jail. Back off,” siste ze daarna tegen Carlo.
Met haar beide handen duwde ze de driftkikkers uit elkaar.
“I’m taking my stuff. And I don’t want any of you moving. Got it?”
Lu liet haar blik over hen beiden glijden, ze stonden erbij als verzopen katten. Weliswaar twee knappe verzopen katten. Kwaad stormde ze weg om haar spullen te pakken en die richting Carlo te gooien.
“Move, don't bleed on my stuff will you.”
Haar haat tegenover de Blaga’s was groter dan al wat ze kon liefhebben. Voor geen goud in de wereld keerde ze terug naar dat hellegat. Iedereen met connecties was dood voor haar. Dat meende ze, zelfs tegenover Matt. Dit kon niet. Haar leven was het niet waard om op te geven voor hem. Hoe groot haar schuldgevoelens ook waren.
“And don’t you dare touching me,” zei Lu nog tegen Carlo, wijzend met haar vinger.
Niet dat ze echt wou dat hij haar niet aanraakte, gewoon om grenzen duidelijk te maken. Wat haar net met Matt overkwam, kon niet gebeuren met Carlo. Hem kon ze niet kwijtspelen, bij hem moest ze zich veilig voelen. Zo liet hij haar altijd voelen en dat wou ze graag zo houden.
"I'll be in touch with you. If I want to. Hope I'm not giving the wrong impression about that too," was het laatste wat ze zei tegen Mattias.
Daar mocht hij eens over nadenken. Al die tijd had ze zich triest, verdrietig, schuldig, gefrustreerd en nog zoveel meer gevoelen - nu voelde ze zich gewoon zo ongelofelijk kwaad.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het verbaasde Carlo niks dat Lu begon te schreeuwen zodra ze over de Blaga's hoorde. Hij had wel verwacht dat als ze niet mee wilde, dat tenminste de druppel moest zijn om bij Mattias weg te gaan.
Echter zag hij de emmer water totaal niet aankomen, en Mattias ook niet. Beide deinsden uit elkaar om het water te ontlopen, totdat ze al beide even verzopen in een plas water stonden. Het was tenminste niet zijn woonkamer.
In de tijd dat Lu haar spullen ging pakken, bleven Mattias en Carlo elkaar gewaagd aanstaren. Toch kon Carlo het niet laten een kleine overwinning te voelen. Hij hoefde Lu niet eens mee te vragen, ze pakte zonder te vragen haar spullen en gooide deze in zijn armen eenmaal ze terug was.
''This doesn't end here,'' mompelde Mattias naar Carlo, terwijl ze richting de deur liepen. Hij deed een verwilderde poging om Lu tegen te houden, maar Carlo stapte tussen beiden en keek Mattias waarschuwend aan. ''I don't want to see you near her.'' Tegelijkertijd maakte Lu zelf al duidelijk wat hem stond te wachten.Mattias kreeg geen tijd om de beschuldigingen uit te leggen. Niet dat het uitmaakte, voor Carlo was het vrij simpel. Andrei wist hem te vinden, en dat maakte hem een gevaar voor Lu. Gelukkig dacht ze er precies hetzelfde over.
Echter was hij niet van plan de situatie uit te leggen eenmaal hij met Lu in de lift stond. In plaats daarvan keek hij haar kort aan, drukte op het knopje, en bleef daarna op gepaste afstand staan. Hij was niet alleen vermoeid en geïrriteerd door de situatie, hij was nu ook nog eens kletsnat en koud. Hij had niet eens de energie om boos te zijn over de emmer water of te vragen waar die laatste opmerking naar hem voor nodig was. Niet dat hij van plan was om haar op ongepaste manier aan te raken, na die laatste uitbarsting dacht hij wel twee keer na.
Toch was hij blij dat ze nu veilig was, onder zijn hoede. Het liefst nam hij haar nu in zijn armen, die behoefte voelde hij als een brandend verlangen, maar het was beter van niet. Niet alleen omdat hij nat was en zijn gezicht onder het bloed zat, maar ook omdat ze hem expleciet had gewaarschuwd haar niet aan te raken.
''I'm taking you to my place. I have a spare room, don't worry,'' hij keek haar even met opgetrokken wenkbrauwen aan, voordat hij de autodeur opende en haar spullen op de achterbank gooide. Hij stapte in en keek in de spiegel om het bloed van zijn voorhoofd te vegen. Hij was niet van plan geweld te gebruiken, maar had zich erop voorbereid. Hij wist dat Mattias een vechter was, maar wat hem betreft had het ook op een normale manier gekund.
''I don't know what to say, Lu.'' Het was waar. ''Except nice fucking move.'' Het was wel typisch Lu, de emmer water. Misschien dat hij er later om kon lachen.
Maar hij had geen idee waar zij nu stonden en of het verstandig was om haar mee te nemen naar zijn huis. Ja, eigenlijk had hij dat direct moeten doen. Dan was dit allemaal nooit gebeurd. Helaas was het daar nu te laat voor.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu haar hart maakte een sprongetje wanneer Carlo haar beschermde, verdedigde. Haar lippen plooiden zich in een klein glimlach. Als bij een wonder wist Carlo op het moment om te duiken waarop ze hem het meeste nodig had gehad. Hoe hij braaf gehoorzaamde in de lift waar ze een eindje uit elkaar stonden, liet haar zekerder voelen van haar keuze. Niemand had haar ooit afgewezen, Carlo wel. Hij wou haar niet in zijn bed, maar verder vertelden al zijn acties haar hoeveel hij precies om haar gaf.
“Fine,” zei Lu op zijn opmerking - alsof ze het erg vond om met hem mee te gaan.
Diep vanbinnen kon ze wel over de daken gaan schreeuwen van geluk. Het was onverklaarbaar waarom ze zo naar hem hunkerde, waarom ze hem niet uit haar hoofd kreeg en waarom ze zo ongelofelijk blij was dat ze hem in de plaats van kwijt te spelen nu elke dag zou zien. Zijn opgetrokken wenkbrauw spiegelde ze, hem even afwachtend aankijkend. Tot hij het bloed van zijn voorhoofd begon te wrijven.
“I know, right. I saw lots of men fight over women,” grijnsde Lu breed, een grijns die algauw overging in een brede glimlach.
”Come here, silly,” lachte ze nu luidop.
Lu griste een shirt van de achterbank af om voorzichtig langs Carlos gelaat te deppen. Met haar ene hand nam ze zijn wang vast zodat ze nauwgezet al het bloed kon wegdeppen en de rest van zijn huid zacht kon drogen. Ondertussen bestudeerden haar ogen alle details van zijn gezicht. Uiteindelijk liet ze de stof vantussen haar vingers vallen waardoor slechts haarzelf vingertoppen nog langs zijn wang streelden, langs zijn hals en over alle ongeraakte stukjes van zijn gelaat.
”I like you, Carlo. A lot,” zei Lu zacht terwijl ze haar ogen op de zijne liet rusten.
“Please be different. I know you are. But just... Don’t take advantage, I know I’m weak and stupid. I suggest things I don’t want to do. Can you protect me - from myself too?”
Lu keek Carlo aan met een blik die boekdelen sprak. Vermoeid door alles wat ze had moeten doorstaan, maar vol hoop omdat ze geloofde dat hij anders was, dat zij samen anders waren en dat hij haar ook leuk vond of misschien zelfs meer dan alleen dat.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het was alsof zijn wereld begon te spinnen, zijn hart sneller begon te kloppen, zodra Lu haar vingers op zijn wang legde en zorgvuldig het bloed van zijn gezicht probeerde te vegen. Het was zo teder en voorzichtig dat Carlo de wereld compleet leek te vergeten. Het was Lu en hem, hij verdronk bijna in haar bruine ogen die hem intens bleven aankijken.
Zijn wangen gloeiden op bij haar aanraking, haar vingertoppen lieten een spoor na van tintelingen waar ze zijn hals en huid raakten, en eigenlijk had hij zich nog nooit zo gevoeld om zoiets kleins. Het voelde zo silly, maar hij wilde tegelijk niet dat ze zou stoppen.
''Lu,'' begon hij zodra ze was uitgepraat. Haar woorden raakten hem in zijn hart en het liet hem zo kwetsbaar en sterk tegelijk voelen. ''I would never do such a thing. You know how much I care about you, a lot, a lot more than a cop should. You turned my world inside out and I'll be damned if I let you leave, just when it starts to get fun.'' Hij legde zijn hand om die van haar. Zijn blik dwaalde even af naar haar lippen, maar hij was bang om een verkeerde beweging te maken, dus hield hij zichzelf in. ''And by the way, you're everything but weak and stupid, don't tell yourself that. Tell yourself that you're smart and funny, you're a fighter and that you're lucky to have such an amazing man as me to pull you out of whatever trouble you make. Because I will keep doing that.''
Hij probeerde even serieus te blijven, maar kon een brede grijns niet onderdrukken. Het feit dat Lu dezelfde gevoelens voor hem had als hij voor haar, het liet hem al zijn zorgen vergeten als sneeuw voor de zon. Het betekende dat er werkelijk een kans voor hen samen was om samen te zijn, dat het iets zou worden. Iets waar ze onbewust naartoe hadden gewerkt met onschuldig flirten en diepe gesprekken. Hij had even getwijfeld, omdat het ongepast was, en omdat ze meerdere keren was weggelopen. Maar dat hoefde niet meer nu. Ze konden nu eerlijk tegen elkaar zijn over de gevoelens die ze hadden.
''Let's head home now. I want a shower.'' Hij liet haar met moeite los, maar had nog steeds die grijns op zijn gezicht terwijl hij de auto startte om naar huis te gaan.

@Rave

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld