Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het geluid van de deur die open ging, en de stem van Raiden die luid en duidelijk in de gang klonk, lieten haar op kijken. Ze keek recht in de ogen van Raiden. Zijn ogen stonden wazig. Een rode gloed duidelijk zichtbaar. Ze wist al wat dit betekende en wat hij mee bezig was enkele seconden geleden. Ze wist niet hoe hij zou reageren maar ze wist ook zeker niet hoe ze zelf zou reageren. Haar tranen stroomde al over haar wangen voor ze het doorhad. Ze was zo blij om hem te zien en ze wilde hem om zijn nek vliegen maar ze hield zich toch maar in.
Haar naam rolde zacht en kwetsbaar van zijn lippen. Zijn sigaret raakte de stenen ondergrond en haar mondhoeken trokken somber naar beneden. Met haar trillende hand veegde ze ruw haar tranen weg terwijl ze tot praten probeerde te komen. Ze kon de juiste woorden niet vinden, alsof alles een groot raadsel was in haar hoofd. Echter zag ze alles met details nog voor zich. Ze snikte en opende haar mond om nogmaals een poging te doen tot praten. `He… I….blood..gun` Sprak ze met moeite door haar tranen waarna ze harder begon te huilen.
Voorzichtig stapte ze door de deuropening naar binnen toen hij aan de kant stapte. Ze keek huilend naar de grond en sloot de deur achter zich toen ze binnen was. Ook hier hier een sterkte alcohol en sigaretten lucht maar dat was voor nu haar minste zorg. Haar ogen vonden wederom de zijne waarna ze snikkend probeerde uit te leggen wat er was gebeurd. `Brandon...hurt me….a gun and..´ ze huilde weer en dit keer begon ze ook te hoesten. Ze maakte zich zo enorm druk om het moment en ze kon aan elk deeltje in haar lichaam voelen dat, dat zeker niet goed was. Ze sloeg haar hand voor haar mond en wederom waren enige bloedspetters zichtbaar in haar hand. Ze veegde haar hand af aan haar legging waarna ze hem aankeek.

"He..always hurts me..."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De tranen stroomden uit haar ogen weg. Haar lip pruilde, al dan niet het fijne, schattige wat hij anders van haar gezien had die maanden geleden, toen ze eerder plagend naar elkaar deden dan serieuze gesprekken voerden. Nee, hij wenste haar zo te zien zoals hij zich haar herinnerd had. Zoals hij haar wilde herinneren de afgelopen tijd, waar hij op terug wilde kijken om enkel haar blijdschap en lach te kunnen zien in zijn dromen. Liever dan haar huilen, had hij alles gedaan om haar glimlach nog een keer te mogen zien, maar er was niets meer in haar te bekennen wat haar mondhoeken ook maar lichtjes optrekken kon.
"What?" Hij fronste, op het huilende meisje neergekeken met onbegrip. Ze wist niet wat ze zeggen moest, precies zoals hij zich ook voelde. Hij kon niet weten waarop ze doelen wilde. Alles wat ze hem probeerde te verduidelijken zorgde slechts voor meer chaos in zijn hoofd, hoe graag hij ook wilde inzien wat er aan vanavond vooraf was gegaan. Voorzichtig trok hij haar iets naar zich toe. De deuropening had ze inmiddels al verstreken, al ging het hem er meer om om haar rustiger te laten voelen dan dat hij zich op wilde dringen. "Your boyfriend did this to you?" Het gehoest bekeek hij bezorgd, het bloed zien verspreiden over haar handpalm voor ze het vluchtig aan haar kleding afveegde. Waar de jongen het lef vandaan had gehaald vroeg hij zich werkelijk af, laat staan waarom het precies gebeurd was. Zijn vragen liet hij echter zitten voor een ander moment. Ze kon amper uit haar woorden komen en naar hoe hij voorstellen kon, was het niet het juiste tijdstip om naar antwoorden te gaan zoeken. Hij moest alles voor haar belang maar opzij zetten tot later.
"Lay down, little one. I think you could use some rest," mompelde hij, een straaltje bloed weggeveegd dat langs haar neus naar onderen sijpelde. "I'mma grab some stuff to clean you up."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn hand brandde zowat op haar huid. De enige aanraking die hij deed was er een om haar bij zich te trekken, enkel schrok het haar af. Wat geschrokken trok ze haar arm terug. Ze was gewoonweg niet meer gewend dat lichamelijk contact ook prettig en voorzichtig kon zijn. Somber keek ze hem aan en beet hard op haar lip bij het horen van zijn vraag. Woorden schieten te kort, een enkele knik was het enige wat hij kreeg. Ze zou het hem nog wel vertellen maar dit was niet echt het moment. Haar hoofd zat vol met van alles en nog wat en ze had nog steeds niet door dat ze eindelijk vrij was.
Langzaamaan veranderde haar houding, in een positieve manier. Haar lichaam ontspande wat, haar handen die eerder nog tot vuisten gebald waren, hingen nu ontspannen langs haar lichaam. Haar gehuil was nog maar enkel gesnik en even, heel even, voelde ze zich rustig en vooral veilig. Een gevoel dat ze al maanden niet meer kende. Elke dag weer leefde ze in angst en voelde ze zich onrustig. Gepieker was het enige dat nog leek te bestaan in haar dagelijkse lichaam. Ook vergat zij de normale dingen in het leven, gewoonweg omdat ze constant bezig was met Brandon, en het gehoorzamen van hem. Eten, douchen, slapen. Voor iedereen waren dit normale dingen, maar voor haar was het zeldzaam.
De gedachten werden weggevaagd bij het horen van zijn stem. Zijn duim gleed oh zo zacht over haar gevoelige huid. Ze zag hoe haar bloed zijn duim kleurde. Ze likte haar lippen en greep zijn arm voorzichtig vast. “I’m not laying down… not like this” Haar ogen gleden even over haar outfit en het bloed op haar lichaam. “Can I take a shower? I really, really need one” Niet alleen wilde ze douchen omdat ze onder het bloed zat, nee, ze wilde Brandon en het liefst elke aanraking die hij ooit had gemaakt bij haar wegspoelen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij had haar afgeschrikt, of niet soms? Het kon ook niet anders. Ze trok haar hand zo snel terug uit zijn greep dat hij weifelen kon of het wel een goed idee was geweest, of hij haar niet beter met rust laten kon in plaats van de moeite te doen haar te laten blijven als ze het wellicht niet eens wilde. Ze kon hem zomaar opgezocht hebben omdat ze gewoon geen andere plaats in haar hoofd gehad had, maar wie zei dat Mia dat had gedaan omdat ze hem nog hetzelfde zag als een half jaar geleden?
"I'm sorry. I didn't mean to scare you." Zijn vingers gleden van haar huid af, zijn arm laten hangen langs zijn zij om een beetje afstand weer te laten ontstaan. Hopende dat het haar wat meer op haar gemak zou laten voelen, stapte hij enigermate achteruit. Een drietal passen misschien, richting het bed, met de veronderstelling dat het Mia op zou luchten. Of zijn uiterlijk op het moment een van de redenen was van haar bange bui vroeg hij zich daarbij ook af. Hij had nog geen besef gehad dat hij daadwerkelijk in alleen zijn joggingbroek rondliep en dat, zowel tatoeages als littekens, in zeker zin zichtbaar waren. Dat haar tranen steeds trager leken te komen en uiteindelijk alleen maar een waterige blik overhielden in haar ogen, was in elk geval al een beetje vooruitgang. Het bevestigde dat ze steeds kalmer werd, iets wat ook hem een last van zijn schouders deed vallen.
De kleine aanraking langs zijn arm liet hij uit voorzorg vervagen. Hij zou haar geen stuipen op het lijf willen jagen, hetgeen wat tot nu toe wel leek te gebeuren elke keer als hij dichterbij kwam. Gelukkig was het weer mogelijk voor haar om de woorden kenbaar te maken die ze uitspreken wilde. Haar reactie klonk zachter, geen getril meer gehoord in haar stem zoals eerst; had het haar dan goed gedaan hem te zien? Zachtjes zuchtte hij. "Sure. There ain't no clean showers here though, just so you know." Een tere glimlach sierde zijn lippen, waarna hij naar haar knikte en een t-shirt van het bed weggriste. "Are you sure you can walk down the hallway with those injuries?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het viel haar toen pas op dat Raiden alleen in zijn joggingsbroek stond. Zijn lichaam ook zeker veranderd sinds enkele maanden geleden. Ze had hem wel in de ring gezien maar dat was van meters afstand. Ze zag nu pas enkele nieuwe tattoos en littekens op zijn borst en zij. Ze wilde ook weten wat hem overkomen was, hoe het nu echt met hem ging. Ze had nog zo enorm veel vragen voor hem maar ook zij wilde hem niet te veel lastig vallen. Ze kon namelijk zien dat hij er ook niet al te best uitzag, maar dat onderwerp zou ze achterwege laten tot later.
Een douche was het enige wat nu door haar gedachten ging. Ze snapte volkomen dat hier niet de beste douche was maar als er al enigszins warm water zou zijn, dan zou ze al tevreden zijn. Ze keek naar Raiden en knikte voorzichtig. “Yeah, I can walk there” Ze zette haar hand tegen haar heup aan voor wat steun terwijl ze langzaam naar de deur liep. “The only thing that hurts a lot, is my ribcage” Ze ademde gelijk wat zwaarder door de inspanning en ze wist dat ze zeker moest rustig en haar ribben niet te veel moest gaan belasten. “Can you please come with me.. I don’t want to be alone..” Ze draaide zich om toen ze eenmaal de deur had bereikt waarna ze haar ogen weer op hem richtte. “Oh and, do you have anything for me to borrow, a shirt maybe?” Ze opende de deur en wachtte tot Raiden met haar mee zou lopen. Ze wilde zeker niet alleen blijven. Ze was bang dat Brandon toch ineens zou opduiken of iemand anders de badkamer in zou komen en haar wat aan zou doen. Ze voelde zichzelf weer wat gespannen worden toen ze door de deur naar buiten stapte. Ze beet op haar lip en hield zich vast aan de deurpost. "Which way do I have to go" sprak ze zacht op.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij voelde zich bekeken. Ergens wat ongemakkelijk, mogelijk zelfs nog meer dan dat zij zich momenteel voelen moest, toen hij haar naar hem voelde kijken. Het zat hem dwars dat hij niet kon horen waar ze toen precies aan dacht. Wat ze dacht te zien, wat ze überhaupt waarnemen kon in de schemerte in de kamer. Het was alsof hij haar in zijn eigen hoofd kon horen ratelen maar er geen verhaal van maken kon; hij voelde zich buitengesloten en tegelijkertijd te betrokken om het feit dat ze haar ogen over zijn bovenlichaam liet rollen, waarop Raiden er niets aan kon doen om haar zicht terug te nemen.
Wat ze hem vertelde accepteerde hij vrijwel meteen, het aangenomen voor de waarheid als ze hem zei dat ze het wel redden kon. Ze wist al te goed dat hij anders zou helpen waar het nodig was. Althans, daar ging hij toch vanuit. "You should at least walk a little slower. Might help you catch your breath," probeerde hij haar nog toe te spreken. Het kwam dan wel te laat zijn mond uit, hij kon aan haar ademhaling nog horen dat het loopstuk zwaarder was dan het hoorde te zijn. Vandaar dat Raiden zich haastte om haar in te halen bij de deuropening: hij wilde haar niet meer inspanning geven dan ze nu al op zich nam door zelf te lopen.
"Eh.. yeah, I'll stay with you. No problem." Hij deed de deur voor haar open en liep al gauw de gang op, in een lijzig tempo koers gezet naar de badkamer. Op haar vraag glimlachte hij wederom zwak. "Guessed it already." Een zwart t-shirt hief hij in zijn hand op, de stof geknepen in zijn vingers waar het zacht tegen zijn handpalm te voelen was. Hij was haar wederom voor geweest.

"It's at the end of the hallway, on your right."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Met moeite liep ze verder de gang op. Raiden had gelijk, maar ze was zo enorm eigenwijs. Ze had rustiger moeten lopen, de douche liep namelijk niet van haar weg. Ze wilde echter zo snel mogelijk weer terug met Raiden in zijn kamer zijn. Het bood een veilige omgeving voor haar, ook al was dat het totaal niet. Het was waarschijnlijk Raiden die haar de veiligheid kon bieden waar ze nu enorm naar verlangde. Ze wilde niet van zijn zijde wijken, het voelde alsof het nooit anders was geweest. Ze had niets anders gewild dan dat ze de afgelopen maanden bij Raiden was geweest, maar het leven gaat niet altijd over rozen en zeker niet nu.
De weg naar de badkamer leek eeuwen te duren. Steken schoten door haar onderbuik terwijl ze met moeite de badkamerdeur bereikte. Ze leunde even tegen de deurpost om weer op adem te komen. Ze was uitgeput van de enkele meters door de gang. Ze opende voorzichtig de deur en keek naar binnen. Het zag er wel oké uit. Ze stapte naar binnen en keek even richting de douche. De douche zelf zag er wel redelijk netjes uit. Enkele haren lagen nog in wat waterplasjes op de grond maar buiten dat was het te doen. Het douchegordijn was een ander verhaal. Wat daar allemaal op zat was een raadsel maar ze zou het gordijn zeker niet aanraken. Ze draaide zich om naar Raiden en opende de deur wat verder. "Come in please, I want you to stay right here." Ze knikte en liep naar de douche om deze aan te draaien. Ze hief haar hand onder de straal om de temperatuur te regelen. Gelukkig was het water warm en zou ze toch wel fijn kunnen douchen. Ze greep de onderkant van haar shirt vast waarna ze deze over haar hoofd trok. Ze stapte naar voren naar de spiegel en wreef met haar hand wat stoom weg van het glas waarna ze zich draaide om naar haar zij te kijken. Met grote ogen keek ze naar de enorme bloeduitstorting op haar zij. Het zag er donkerpaars en blauw uit, haast zwart. Dat ze überhaupt nog kon bewegen was al wat. Ze draaide snel haar hoofd weg, ze wilde het niet langer zien. Ze voelde wederom haar ogen tranen en het frustreerde haar. Ze wilde even niet meer huilen, en pijn voelen. Ze keek naar Raiden en toen weer naar zichzelf. Ze wilde niet dat hij haar lichaam zo zag, ze kon het niet aan.

"Can you please turn around while I undress fully and shower?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij stond ervan versteld hoe ze haarzelf door de gang loodste. Ze had geen genade met zichzelf of haar verwondingen, haar toestand genegeerd terwijl ze alles doorliep zonder hieraan toe te geven. Scheef lopen ging als vanzelf, hij keek met moeite toe hoe ze haar steun zocht bij de muren en deurposten tot aan de badkamer zelf. Het was weliswaar te zien dat ze elk moment om neer kon vallen. Met haar eigenwijze gedrag kon hij op het moment tevens niets, wat ze zich vast al gerealiseerd had, omdat ze er grofweg vanuit bleek te gaan dat hij er niet over spreken zou.
De doordringende geur van ontsmettingsmiddel was er standaard. Eenmaal toegegeven aan Mia’s wens voor hem om ook bij haar te blijven, kon hij het al ruiken. Alcohol zal het zijn geweest. Een van de kapotte flessen die ergens rond zou zwerven op de vloer, waar hij uit slaperigheid maar plaats had genomen. Het was er zeker geen luxe, allesbehalve zelfs, maar hij kende inmiddels niet anders. Het rook er bekend, waarschijnlijk zorgde dat ervoor dat Raiden minder ongemakkelijkheid ervoer in deze sfeer. Zijn ogen sloten als vanzelf voor hoelang dit duren mocht.
”Oh ehh.. sorry. Haven’t thought about that yet.” Zijn oogleden waren niet meer gesloten geweest, gelijk weer wakker geschoten toen hij haar horen kon. Moeilijk deed Raiden er niet over. Het was de verschijning rondom haar blote hals waardoor hij nog geen bewegig gemaakt had. Een bekend, metalen plaatje bungelde boven haar bh, waar hij bij bleef hangen. Het kostte hem daarentegen kort om zich weer te herpakken. Het vormde geen goede timing, net zozeer als dat Raiden het recht niet had om haar ervan te beschuldigen dat ze het in haar bezit had; voor hetzelfde geld was het haar eigen sieraad die ze droeg. Gehoorzaam draaide hij zich naar de muur, zijn rechterzijde gestrand tegen de andere wand indien hij in de hoek van de kamer terecht was gekomen.

“Your hair.. it’s different,” begon hij langzaam. “Looks good on you.”

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ze wachtte geduldig af tot Raiden met zijn rug naar haar toe zat waarna ze verder ging met uitkleden. Haar shirt legde ze op de rand van de wasbak waarna ze voorzichtig door haar knieën ging om haar veters los te maken. Ze begon weer te hoesten en greep even naar haar ribben. Hoesten deed enorm veel pijn aan haar ribben, het deed helemaal pijn in de houding waarin ze nu verkeerde. Ze trok haar schoenen en sokken uit en zette haar handen op de rand van de wasbak om zichzelf op te hijsen. Ze nam even een paar keer diep adem waarna ze haar duimen onder de rand van haar sportlegging schoof en deze zo van zich af trok. Op haar benen waren blauw plekken, schrammen en littekens zichtbaar. Ze zuchtte diep en trok haar ondergoed en haar bh ook uit. Ze legde alles bij haar shirt op een stapeltje waarna ze richting de douche liep. De spiegel liet ze achterwege. Ze wilde niet zien hoe haar lichaam toegetakeld was, hoe dun ze eruit zag en hoe beschadigd ze was.
Zonder het douchegordijn aan te raken stapte ze de douche in. Ze vloekte binnensmond bij het voelen van het water op haar huid. Het brandde en het was zeker niet zo aangenaam als dat ze gehoopt had. Ze zag hoe het water bij haar voeten rood kleurde. Ze zag enkele flessen badschuim en shampoo in de hoek van de douche staan. Ze boog voorover en pakte en random fles badschuim waarna ze wat op haar handen spoot. Ze begon voorzichtig met haar handen, haar lichaam te wassen. Het voelde goed om al het bloed en al de viezigheid van haar lichaam te wassen. Ze voelde zichzelf een stukje beter. Ze pakte een shampoo fles en spoot wederom wat in haar handen waarna ze haar haren begon te wassen. Ze keek even naar Raiden en glimlachte kleintjes.

“Blondie decided that brunette hair would fit her more”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Bleek was het niet te noemen. De witte teinten van zijn lichaam, het doorschijnende blauw en paars van bloedvaten die erdoorheen wisten te komen en op sommige plaatsen blauwe plekken waren geworden. Hij zag het verdonkeren met de dag. Het was te bezien dat het zijn eigen schuld was en dat hij niet klagen mocht, maar het veranderde zijn uiterlijk niet. Het klonk haast alsof hij zich er steeds meer voor begon te schamen. Hij wendde zich af van de spiegels, van elk vlak dat iets bezat hij oog in oog zou komen te staan met zijn eigen gedaante. Voor Mia’s mening had hij echter geen angst meer. Hij had al door dat het onvermijdelijk was dat ze hem erop aanspreken zou en dat het een kwesite van tijd was voor het aan bod zou komen; het enige wat hij doen kon was het zover mogelijk uitstellen.
Het shirt legde hij naast zich neer op de grond. Hij maakte zijn handen vrij voor de verbanddoos, die in het midden van de wand tegen de tegels aan te vinden was. Haar wonden verzorgen moest en zou zo snel mogelijk gebeuren. In zichzelf was het ook een plan voor zijn toestand, om Mia niet tegen de kneuzingen aan te laten kijken. Het plakken van een aantal pleisters kon geen kwaad, bedacht hij stilletjes.
”What do I have to call you now, huh?” Een beetje geamuseerd bij die gedachte, pakte hij alle middelen eruit, een hint van een glimlach te zien op zijn gelaat. “Can’t be blondie no more.” De injectiespuit in zijn broekzak looste hij zonder hierbij na te denken in de plastic doos. Een andere kans zou hem niet aangereikt worden, niet nu hij bij haar blijven moest voor het geval dat er wat gebeurde.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het water begon na enkele tijd toch wel aangenaam te voelen. Het verwarmde haar lichaam en zorgde ervoor dat ze weer voor de dag kon komen. Haar haren waren eindelijk weer gewassen en dat gevoel was toch echt wel enorm fijn. Brandon liet haar thuis amper douchen. of zowat met een timer ernaast. Ze werd altijd verstikt en alleen gelaten worden werd ze nooit, hij moest en zou haar bekijken in de badkamer of zelfs met haar in de douche gaan. Ze schudde de gedachten van haar af en bekeek haar lichaam nogmaals om te checken of er daadwerkelijk geen bloed meer zat. Ze draaide de douche uit en pakte haar haar in haar handen waarna ze het overige water eruit kneep. Ze liet haar haar daarna losjes hangen over haar schouders terwijl ze de douche uit stapte.
Een koude bries zorgde ervoor dat elk haartje op haar lip stond en ze het weer koud kreeg. Haar tanden klapperde lichtjes op elkaar en ze opende een kastje om te kijken voor handdoeken. Ze zag gelukkig dat er nog een handdoek in lag. Of deze schoon was, was de volgende vraag. Het kon haar echter niks schelen. "Well try to be creative and find me a new nickname" Ze begon zichzelf snel af te drogen en trok haar ondergoed weer aan. Ze had geen andere bij dus het zou maar even zo moeten. Ze draaide zich om naar Raiden om vervolgens te zien hoe hij bezig was met de verbanddoos. Enkele pleisters sierde zijn armen, maar waarom dat wist ze niet. Ze zou dit later nog wel vragen. Ze likte haar lippen en pakte het shirt dat hij naast zich had neergelegd. Ze liet de handdoek vallen en ging erop staan waarna ze het te grote shirt aan trok. Het viel over haar kont heen en ze keek even naar haar blote armen en benen. Hij zou nu de plekken en littekens zien maar er was niet veel wat ze eraan kon doen. Ze pakte haar vieze kleding op en gooide de handdoek in een van de wasmanden waarna ze haar keel schraapte.

"i'm all done.."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Still got little one."

Het afdekken van zijn wonden ging geleidelijk aan. Hij wilde het niet overhaasten en zo Mia's aandacht trekken, die nog stond te douchen zonder enig geluid te maken. Voor zijn gevoel was het opplakken van pleisters iets wat meer echo's veroorzaken kon dan dat het onopgemerkt ging, hoe hij dan ook eigenwijs doorzette.
Zijn kleding zat haar hetzelfde als hij nog wist van de eerste nacht, waarin ze ook in zijn shirt geslapen had. Tenger was ze immers al geweest vanaf het moment dat Raiden haar leerde kennen. Zijn maat was groot, te groot, voor haar figuur en het kon ook haast niet anders. Toch vond hij haar dunner zien dan hij had gedacht. Ze leek in het kledingstuk te verdrinken, haar benen bedekt met bloeduitstortingen en littekens, evenals haar armen. Toen ze klaar was met het omkleden had hij zich omgedraaid met een bui van weinig zorgen, nu kon hij het niet uit zijn hoofd zetten hoe erg ze verwaarloosd was.
Zichzelf bevolen om van de verse wonden weg te kijken, stond hij op van de grond. Kou heerste in hem na het zitten tegen de muur. Hij kon ietwat kippenvel zien ontstaan op zijn bovenlichaam, dat bloot was en er niet voor zorgde dat hij snel nieuwe warmte voelen zou. Binnensmonds zuchtte hij. "C'mon. Let's head back to the bedroom, it's cold in here." Het kon ook een effect zijn van het uitwerken van de drugs, maar dat hield hij doodstil voor zich.
Hij was sloom gaan lopen tot aan zijn slaapkamer. Hij negeerde hierdoor dan wel haar wens om het zelf in de hand te hebben, hij wist op zijn minst haar ervan te weerhouden haar lichaam meer te belasten dan ze nu al deed. Met het binnenlopen van de kamer wilde hij haar niet nog meer pijn zien uitstralen, ze had het al erg genoeg. "Come in. I'll disinfect your wounds in a minute, just gotta find me some stuff." Afwachtend hield hij de deur voor haar open.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Vermoeid wreef ze door haar ogen waarna ze een knikje gaf op zijn woorden. Ze liep voorzichtig de badkamer uit en klemde de kleding stevig tegen zich aan terwijl ze rustig aan naar zijn kamer liep. Ze had het zeker koud en ze hoopte zich enigszins te kunnen opwarmen in zijn slaapkamer. Ze kon ook niet wachten totdat ze even kon zitten en haar lichaam wat rust kon geven. Ze zag hoe Raiden al zijn kamer in verdween en snel liep ze naar zijn deur. Het versnellen van haar pas zorgde er zeker voor dat ze meer pijn had, maar ze wilde Raiden niet uit het oog verliezen, niet nogmaals. Ze stapte zijn kamer binnen en sloot de deur achter zich waarna ze haar kleding op de grond neerlegde bij de deur. Ze waren immers vies en ze kon zo snel geen andere plek vinden om de kleren te stallen. Ze liep voorzichtig naar zijn bed en nam plaats op het matras. "that's okay, i'll wait here" mompelde ze zacht uit terwijl ze haar knieën optrok tot haar borst en de kamer in zich op nam.
Op de grond lagen verschillende lege of halfvolle drankflessen, ook lagen er peuken en pakjes sigaretten. De kamer was een grote troep maar ze had niets anders verwacht, Raiden was altijd zo geweest. Ze zag ook nog enkele kleding stukken en zijn trainingskleren op de grond verspreid liggen. Ze schudde met een kleine glimlach haar hoofd. Wat was het toch een sloddervos. Ze likte haar lippen en trok zijn shirt omhoog om nogmaals naar haar zij te kijken. Haar vingers gleden voorzichtig over de blauwe plek, tranen sprongen meteen in haar ogen. Snel trok ze haar hand terug, maar ze bleef de plek wel even observeren, wachtend op Raiden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De plek van de spullen wist hij met zijn ogen dicht nog te vinden. Hij had ze vaker tevoorschijn moeten halen dan eerder ooit het geval was geweest, zo ook als er weer eens gevechten waren geweest waaraan gewonden over waren gebleven. Op het oog bleek hij er als een of andere dokter uit te zien bij de andere jongens. Hij werd er vaker voor gevraagd dan de rest, alhoewel de meesten wel voor zichzelf zorgen konden, maar Raiden hoorde niemand klagen. Ze wisten dat hij die schuld inde wanneer het hem uitkwam en waarmee hij ook wilde.
Met zijn handen vol met spullen kwam hij terug vanuit een van de andere ruimtes, pleisters en verband geklemd in zijn vingers. Ze trilden lichtjes. Hij bekeek het slechts kort, geweten dat het hem alleen maar vertelde dat hij toe was aan meer; meer dan hij gewend was en meer dan hij binnengekregen had. De drang onderdrukte hij met moeite, in een rechte lijn teruggelopen naar het bed waar hij Mia vinden kon. Ze hoefde er nu nog niet van te weten, dacht hij bij zichzelf, indien hij naast haar kwam zitten en alles uitstalde op het dekbed. Het zou later wel komen.
"Where does it hurt the most?" vroeg hij haar, voor even zijn ogen laten zakken naar haar zij waar ze zelf haar ogen op gefixeerd had. Hij kon de zorgen moeiteloos van haar aflezen. Ze leek weer in paniek te raken, terug gesleurd in verdriet wat hij verhelpen wilde, of dit althans probeerde. Heel voorzichtig bracht hij zijn hand naar haar zij. "It doesn't look like it's broken, neither strained. Think you got lucky this time.." Bemoedigend dwong hij een kleine glimlach rond zijn lippen. "You just need to cool it down a bit. I'll put an compression bandage on it later." Hij gaf haar een icepack om ertegenaan te kunnen houden. De rest nam hij hierna wat oppervlakkig in zich op, de plekken van bloedingen beetje bij beetje gestelpt met een doek.

"How did you get the necklace?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar ogen vielen op de spullen die hij uitstalde op zijn bed. Zijn vingers trilde enigszins maar waarom dat kon ze nog niet helemaal plaatsen. Zou hij nerveus zijn om weer bij haar in de buurt te zijn? Of lag het ergens anders aan. Ze likte haar lippen en keek hem vervolgens aan. "My side hurts the move, along with my lip and my ankle" Ze gleed met haar vinger over haar kapotte lip waarna ze knikte op wat hij te vertellen had over haar zij. Hij zou er zeker verstand van hebben aangezien hij wel vaker verwondingen op liep in de ring. En ook al zou hij er geen verstand van hebben, ze zou hem altijd geloven. "Well I got lucky everytime.." sprak ze zacht op. Ze had zeker geluk gehad. Ze was nog nooit echt in levensgevaar geweest en dat was maar goed ook. Ze pakte de ice pack van hem vast en hield hem tegen haar zij gedrukt. Het was fijn om het even te koelen, maar de lichte druk die ze gaf op de ice pack deed haar dan wel weer pijn.
De ketting was iets waar ze niet eens meer bij stilstond. Ze had hem al maanden in bezit, alsof deze altijd al van haar geweest was. Haar vrije hand gleed voorzichtig haar shirt in om vervolgens de ketting te pakken en deze omhoog te halen. De ketting viel neer op het shirt en ze liet het metalen plaatje tussen haar vingers glijden. "I uh..." Ze keek naar Raiden en nam een diepe zucht. "The night that you left the motel. I came back from going out with Brandon" Bij het zeggen van Brandon's naam begon ze al te rillen. Ze kon amper geloven dat ze ook gelukkige momenten mee gemaakt hadden. "I went looking for you, on the roof, in shops, just everywhere. When I came back I became upset. I started crying and I didn't know what to do. I saw your necklace laying next to my bed on the floor. I just took it with me when Brandon came to get me at the motel. I always kept it close to me, hoping I could give it back to you one day." Ze keek nogmaals naar Raiden om zijn reactie te pijlen waarna ze verder ging. "When my relationship with Brandon changed I found myself holding onto that necklace for some sort of support. Like you were watching me or keeping me safe. Everytime he would hit me or whatever I just held your necklace in my hand while I tried to calm myself down. The necklace kept me going Raiden, without it, I wouldn't be sitting here right now. Brandon found the necklace yesterday and he kicked off at me.. That's why i'm here. I've had enough" Ze wreef in haar waterige ogen en keek naar de ketting die ze inmiddels stevig vast hield.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld