Duchess schreef: Faelar trok een wenkbrauw op. 'Niets ongebruikelijks... Nee, logisch inderdaad. Gebeurt mij ook altijd.' Dat Dayla een aparte was, was hij al eerder achter gekomen, maar toch bleef ze hem verbazen...
Rye schreef: Dayla bleef stug doorlopen. 'Lijkt me sterk, aangezien rekruten nog geen paard hebben leren rijden,' zei ze. En als hij het al kon en paarden aan het kwijtmaken was, dan had hij een probleem.
Duchess schreef: Faelar fronste diep. 'Ten eerste heb ik dat hiervoor al geleerd, en ten tweede was ik compleet en volledig zo sarcastisch als de pest.'
Rye schreef: Dayla rolde met haar ogen. 'De pest is een ziekte, het heeft niet echt de mogelijkheid om sarcastisch te zijn. Daarnaast is het ook nog eens een erge ziekte, dus wat het ook is wat je insinueert, er grappen mee maken is echt niet juist.'
Rye schreef: Dayla keek hem strak aan. 'Kan je gewoon je mond houden?' vroeg ze. 'Want eerlijk gezegd heb ik geen zin in een aan mijn hoofd zeurende rekruut op het moment!'
Rye schreef: 'Ik gedraag me niet raar, jij gedraagt je onverantwoordelijk en idioot,' zei Dayla. 'Dus nogmaals: mond dicht en gedraag je. Alsjeblieft. Of is dat werkelijk al te moeilijk voor je?'
Duchess schreef: Faelar keek haar even aan. 'Je gedraagt je ontzettend raar. Wat is er in godsnaam aan de hand? Zit het je allemaal zo dwars van daarnet?'
Rye schreef: 'Er zit me niets dwars, kunnen we nu gewoon doorlopen?' vroeg Dayla. Ze had hier geen zin in. Ze wilde er niet over praten. Niet over de stad, over wat dan ook.
Duchess schreef: Faelar klemde zijn kaken op elkaar. 'Oh ja, duidelijk.' Hij zuchtte diep. 'En voor de duidelijkheid; ook dat was ontzettend sarcastisch.'
Rye schreef: Dayla kon het niet meer bij elkaar houden. 'ER ZIT ME NIETS DWARS!' viel ze uit. Ze stond daar een paar seconden gewoon. Fuck. Dat was niet de bedoeling.
Duchess schreef: Faelar keek haar gewoon dood- en doodstil aan. Nee, duidelijk. Dit was niks. Helemaal niks. En goed, misschien was hij wat te ver gegaan... 'Dayla...'