Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Hey, everybody!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina:
ORPG/ Rye ♥
Anoniem
Wereldberoemd



Toen het weekend eindelijk aanbrak, was Blair wel toe aan een uitje. Binnenkort zou professor Keenstone even weg zijn, maar nu nog niet, en dat wachten zorgde voor extra spanningen. Wat was de beste manier om deze spanningen kwijt te raken? Precies: shoppen. Het maakte niet uit wat ze ging kopen, of ze überhaupt iets zou kopen, als ze zich maar even niet op universitair terrein zou bevinden. Misschien een filmpje pakken of een wandeling door een park. Iets anders, daar kwam het op neer. 
Een nadeel van de situatie was: Ambrose liet haar nergens meer alleen naartoe gaan, ook niet buiten de universiteit. Ze kon de bezorgdheid waarderen maar tegelijkertijd wilde ze hem in een kast opsluiten en wegglippen. Het kostte soms moeite om die fantasie geen werkelijkheid te laten worden. 
Eenmaal in de dichtstbijzijnde stad, kon ze weer ademen, zelfs met Ambrose erbij. 'Is dit niet veel beter dan op de universiteit?' lachte ze. Het centrum was compleet verlicht voor de kerst, ondanks dat het nog meer dan een maand zou duren voordat het zover was, maar dat kon de pret niet drukken. Bij het zien van alle gezelligheid wilde ze gelijk meedoen. Warme chocolademelk, schaatsen, een glaasje glühwein - het was misschien cliché, maar dat maakte het nog niet minder leuk. 
Azelf
Straatmuzikant



Hij moest toegeven, het was in de stad vele malen beter dan op de universiteit. Hij was niet per se een groot fan van shoppen, maar hij was al zo lang alleen maar op school geweest, dat dit wel even nodig was. De frisse winterlucht zou hem goed doen. Daarnaast was het fijn om voor de verandering een keer niet steeds over zijn schouder te moeten kijken. Op de universiteit was hij al een tijd lang hele dagen op zijn hoede. Na alles wat er gebeurd was, voelde de universiteit niet meer veilig en vertrouwd, maar was alles ineens verdacht. 
Blairs goede humeur toverde meteen ook een lach op zijn gezicht. Het was goed om haar vrolijk te zien, in plaats van gestresst, zoals tegenwoordig de standaard stemming op school was. 
Ambrose knikte. "Veel beter dan op school," stemde hij in. De stad bruiste met mensen, maar hij stoorde zich er niet aan. "Dus," begon hij toen, "Wat wil je gaan doen?" Het was Blairs idee geweest om naar de stad te gaan. Hij was eigenlijk niet eens echt uitgenodigd, sterker nog, Blair had waarschijnlijk veel liever alleen gegaan. Het minste wat hij dus kon doen, was haar laten kiezen wat ze zouden gaan doen. Zelf had hij ook nog wel een klein lijstje, hij wilde kerstcadeautjes voor zijn familie en Estelle kopen en zijn favoriete kleermaker zat in de buurt, dus misschien kon hij meteen een pak voor het kerstgala uitzoeken. Eerste prioriteit was echter Blair blij maken. 
Anoniem
Wereldberoemd



'Alles,' zei Blair, het enthousiasme helder te zien in de glans van haar ogen. 'Maar we kunnen beginnen bij de kerstmarkt? Ik las dat daar van alles te zien is, van unieke artiesten tot heerlijk eten. Het klinkt in ieder geval als een goede plek om te beginnen.' Vervolgens ratelde ze verder over alles wat haar ook leuk leek om te doen, wat eigenlijk gewoon alles was dat ze op campus had gemist. Een filmpje pakken, naar een boekenwinkel gaan, een keertje naar de nachtclub - dat laatste zou waarschijnlijk niet gebeuren, want ze moesten wel rond een redelijke tijd terug zijn, maar ze kon dromen. 
Het lopen door de stad zelf was ook een activiteit op zich. Naast de mooie verlichting hadden de winkeliers ook ontzettend hun best gedaan om alles er zo gezellig mogelijk uit te laten zien. Het was bijna, maar niet helemaal, alsof ze in Whoville zelf waren beland. Blair keek achterom naar Ambrose en grinnikte in haar vuist. Als dit Whoville was, dan was Ambrose de Grinch. Niet dat hij een hekel aan kerst had, niet dat ze wist in ieder geval, maar voor de rest... ja, ze zag het wel. Ze zag een hart dat verdriedubbeld was in grootte. 
'Heb jij nog iets wat je zou willen doen? Aangezien we hier nu toch zijn,' vroeg ze aan hem. Ondanks dat ze het niet erg had gevonden om alleen te gaan, en normaal gesproken ook alleen zou zijn geweest, kon ze zijn aanwezigheid toch waarderen. Alles was net iets warmer.
Azelf
Straatmuzikant



Geamuseerd luisterde Ambrose naar al Blairs wilde plannen. Hoewel ze allemaal activiteiten opnoemde waar hij normaal meteen keihard 'nee' op zou zeggen, leek het op dat moment eigenlijk allemaal lang niet zo vervelend. Misschien was het omdat het op school de laatste tijd zo'n drama was, of misschien gewoon omdat Blairs goede humeur ontzettend aanstekelijk was. Hij kon niet anders dan glimlachen toen ze zo enthousiast aan het plannen was. 
"Weet je zeker dat je het zo lang met me uit zo houden?" grapte hij. "De kerstmarkt klinkt goed. Ik heb wel zin een beetje warme glühwein. Of iets sterkers." De stalletjes waar warme drankjes verkocht werden, waren makkelijk te spotten. De hele kerstmarkt was druk, maar waar wijn was, was het nog drukker. Er zaten zelfs meerdere stalletjes met warme dranken op de kerstmarkt, dus lang zoeken zouden ze niet hoeven.
"Ik zoek ook nog een paar kerstcadeautjes en als we tijd hebben, maar alleen als jij het niet erg vindt, zou ik misschien even snel een pak uit willen zoeken voor het gala. We zijn hier voor jou, dus ik kan dat ook gewoon in mijn eigen tijd doen." Zij was immers degene die graag van het schoolterrein afwilde, dus hij stond erop om eerst haar lijstje af te maken.  
Anoniem
Wereldberoemd



Blair stak plagend haar tong uit. 'Jij doet dit jezelf aan, dat je het even weet,' zei ze. Dat feit zou ze hem ook zeker niet laten vergeten. Hij wilde perse mee, goed dan, maar zij ging wel doen wat ze wilde doen. En natuurlijk, ze zou niet volledig harteloos zijn en naar dingen als een lingeriezaak of make-up store gaan, maar voor de rest had ze - vond zij - vrij spel. 
Toen Ambrose over zijn pak begon, trok ze een wenkbrauw op. 'Je bedoelt dat ik je outfit voor het kerstgala eerder ga zien dan Estelle?' vroeg ze. Dat vond ze eigenlijk wel leuk. Een speelse grijns kwam tevoorschijn. 'Geen probleem. Dan heb ik maandenlange bragging-rights. Doe ik het voor.' Ook het shoppen voor kerstcadeaus zou geen probleem worden, zij wilde zelf ook nog iets zoeken voor haar vader.
'Ik vind alles eigenlijk wel prima, zolang ik in ieder geval naar een film kan. Of jij mee wil moet je zelf bepalen,' ging Blair verder. Ze had geen idee of Ambrose van horror hield, maar zo niet, dan hield ze dat maar al te graag geheim. Er was niets meer entertainend dan een scaredy-cat bij een horrorfilm. 
Azelf
Straatmuzikant



Daar had hij eigenlijk nog niet zo bij stilgestaan. Estelle was natuurlijk altijd de eerste die zijn pak mocht zien. Soms ging ze zelfs mee om hem te helpen kiezen. Maar goed, Estelle was ook degene die erop stond dat hij meer vrienden maakte, dus ze mocht niet zeuren als hij dat werkelijk probeerde. Hij haalde zijn schouders op. "Dat kerstgala kan dan maar beter een succes zijn, anders houdt ze daar nooit over op," grinnikte hij. Estelle vergat nooit iets, maar als ze de beste avond van haar leven had op het gala, kon ze het ze misschien ten minste vergeven. 
"Als jij zo graag naar de film wilt, kunnen we best naar de film," zei hij toen. Het was duidelijk dat Blair niet zo gesteld was op 24/7 op de campus verblijven. Misschien moesten ze maar wat vaker een dagje weggaan. 
"Zullen we dan eerst een rondje kerstmarkt doen?" vroeg Ambrose, nog steeds op zoek naar glühwein, "De kleermaker en de bioscoop zitten dichtbij elkaar, dus dan kunnen we daarna daarheen, oké?" En terwijl hij nog op haar antwoord wachtte, liep hij al langzaam in de richting van een stalletje met warme drankjes. "Wil je wat drinken?" vroeg hij. 
Anoniem
Wereldberoemd



'Klinkt goed,' zei Blair. Ze liep dan ook rustig met Ambrose mee, wetende dat ze vandaag kon doen wat ze wilde. Dat was iets dat ze een lange tijd niet had gekund. Bij het stalletje waar de stoom uit de grote ketels kwam, stonden de twee even stil. 'Als ze warme chocolademelk hebben? Daar heb ik wel zin in.' Haar ogen scanden het "menu" wat bestond uit vijf warme drankjes. Gelukkig stond de warme chocolademelk er tussen. Glühwein ook, maar dat kwam later nog wel. De alcohol mocht dan wel verdampt zijn, maar zo vroeg op de dag zou het alsnog raar voelen. 
'Wat voor soort kerstcadeaus zoek je eigenlijk, iets specifieks of heb je zoiets van "ik weet het zodra ik het zie", of zo?' vroeg Blair. Op iets als een kerstmarkt was dat waarschijnlijk wel de beste instelling. Zo kon je jezelf laten verrassen door alles dat beschikbaar was, de creativiteit en het vakmanschap van de mensen. Als je gericht ging zoeken, zou je dat misschien over het hoofd zien. 
Azelf
Straatmuzikant



Ambrose bestelde de beide drankjes, warme chocolademelk voor Blair en wijn voor zichzelf, en gaf haar een van de mokken. De stoom kwam van de drankjes af. Maar goed ook, het was goed fris, dus hij kon een opwarmertje wel gebruiken. Hij dacht even na over haar vraag, terwijl hij voorzichtig een slokje van de hete wijn nam. 
"Ik zie het wel als ik het tegenkom," zei hoop, "Dat hoop ik in ieder geval." Hij had wel een mentaal lijstje met de personen voor wie hij nog cadeautjes moest kopen, maar zo ver had hij niet uitgedacht. Vooral voor zijn familie had hij nog cadeaus nodig, maar zo close was hij nou eenmaal niet met zijn familie. Het was altijd maar een beetje gokken met de cadeautjes, maar daar was een kerstmarkt juist wel goed voor. Alles wat er verkocht werd, was leuk als cadeautje.
Wat hij precies voor wie zou gaan kopen, zou hij misschien voor zich houden. Hij voelde zich er een beetje ongemakkelijk bij om kerstcadeautjes te kopen voor zijn familie, na alles wat er de laatste tijd aan de hand was. Hij nam nog maar een slok van zijn drankje en probeerde een ander onderwerp te bedenken om over te praten.
"Naar wat voor film wil je heen?" vroeg hij uiteindelijk.  
Anoniem
Wereldberoemd



Blair nam aan voorzichtig slokje van haar chocolademelk, al was het voornamelijk gesmolten slagroom dat ze binnenkreeg. Dat was op zich niet erg, want het drankje zelf was al heet genoeg in haar handen. Het zou eerst een klein beetje moeten afkoelen. 
'Hmm, weet ik nog niet,' loog Blair. 'Ik zie het wel als ik daar ben, denk ik? Wel iets met een beetje spanning, denk ik, daar vind ik het wel het seizoen voor.' Horrorfilm met popcorn in de winter? Hell yes. Wie zegt dat horror alleen voor Halloween is? Precies. Niemand. 'Maar dat is een keuze voor later. Eerst kerstmarkt en kleermaker. Dan film.'
Blair keek ondertussen om haar heen. Ze probeerde alles in zich op te nemen, maar tot nu toe had ze nog niets gezien dat perfect zou zijn voor haar vader. Ze zou het wel vinden, dat gevoel had ze in ieder geval. Hoe kon ze niets vinden hier, toch?
Azelf
Straatmuzikant



Ambrose knikte. Zolang het geen horror was, vond hij eigenlijk alles wel best. Na het halloweenfeest wist Blair dat hij daar niet zo goed tegen kon, dus dat zou ze vast niet kiezen, toch? Op dit moment zouden de meeste films die draaien toch wel romantische kerstfilms zijn, stelde hij zichzelf gerust. 
Op hun gemak dronken ze hun mokken leeg. De kerstmarkt werd langzaam maar zeker steeds drukker. Het was natuurlijk ook weekend, iedereen was vrij. Normaal gesproken was hij gillend weggerend, maar nu was Blair erbij. Hij wilde haar dag niet verpesten. Daarnaast voelde hij zich om een of andere reden rustiger, nu dat zij mee was. Grote menigtes kon hij niet uitstaan, hij tolereerde ze slechts als het echt niet anders kon. Maar met Blair erbij voelde het allemaal iets minder benauwd, hij voelde zich minder opgejaagd. 
Toen ze hun drinken op hadden, begonnen ze dan echt aan de kerstmarkt. Al snel had Ambrose wat kleinigheidjes gevonden voor zijn familie. Een fles likeur voor zijn moeder, een houten spel voor zijn broertje en een klein glazen diertje voor zijn zusje. 
"Zie jij nog iets wat je leuk vindt?" vroeg hij aan Blair. Stiekem was hij ook een beetje op zoek naar een cadeautje voor haar. Dat kon hij natuurlijk niet kopen als zij ernaast stond, maar misschien zou ze een beetje een hint geven. 
Anoniem
Wereldberoemd



Blair had van alles gezien wat leuk was. Eigenlijk vond ze alles dat gemaakt was door iemand met vaardigheid mooi en leuk, omdat je de zorg en liefde terug kon zien in het werk. Er was te veel dat ze leuk vond, daar kwam het op neer. Ze schudde dan ook haar hoofd toen Ambrose ernaar vroeg. 
'Ontzettend veel mooie dingen, maar dat is vrij logisch op een kerstmarkt. Heb nog niet echt iets gevonden dat me aansprak,' zei ze. Als ze alles kocht wat mooi was, zou ze diep in de schulden zitten. Het moest echt iets zijn dat specifiek voor haar was. Iets waar ze naar kon kijken en iets moois kon herinneren. Iets vinden voor haar vader vond ze nog twintig keer moeilijker. Hij zei altijd dat ze niets hoefde te kopen, maar, kom op, geen enkel kind zou daarnaar luisteren. Daarnaast, haar vader verdiende al het goede in de wereld. 
'Wat voor dingen koop jij meestal voor jouw vader?' vroeg ze. 'Ik weet nooit zo goed wat ik voor mijn vader wil halen. Hij vraagt nooit om iets, weet je, dus ik weet niet waar ik naar moet kijken.' 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: