Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Waar zou voor haar vrijheid naar voelen? Hij vroeg het zich werkelijk af. Waar het überhaupt ook alweer naar voelde, om ergens rond te lopen en geen gevoelens van dwang te hebben of ergens aan vast te zitten. Hoe het was om zo rond te lopen zonder je over iets druk te moeten maken. Nee, het was nooit zo geweest dat Raiden zeggen kon dat hij zich nog geen enkele keer in zijn leven zo had gevoeld. Hij had het eerder, toen hij nog net aan zijn huis ontsnapt was, waarschijnlijk vaak meegemaakt en er met teugen van hebben kunnen genieten, maar dat tijdperk leek ver weg te zijn. Alsof het al decennia geleden plaatsgevonden had voordat hij hier terechtgekomen was, te lang geleden voor hem om zich nog te herinneren hoe hij toen door het leven liep.
De motor liet hij lopen, de sleutels erin gestoken waarna hij zijn helm over zijn hoofd hees. "You want to go get some groceries?" herhaalde hij, een beetje verrast door het antwoord. "Fine by me. Long time ago since someone had cooked in the house." Hijzelf had het in elk geval nog geen enkele keer gedaan. Ze wist net zo goed als hem dat koken hem niet lag en dat hij er gewoonweg geen talenten voor beschikte om het ook ooit een keer te leren. Met die gedachte in zijn achterhoofd kwam er een beetje gegrinnik los. "Honestly, just cook whatever you want to. We both know you do a better job at it then I would."
Het idee voor hem om rust te pakken, sloeg hij na even stil te zijn geweest af. Het was geen goed idee voor haar om alleen te zijn nu dit alles haar was overkomen en daarnaast, wilde hij echt de schuld zijn als ze overvallen werd door angst en flashbacks zonder iemand te hebben om erover te praten? Hij schudde zijn hoofd. "No, it's cool. The rest'll probably be gone, there's a big game tonight, so it's just me."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een lach verscheen weer op zijn lippen bij het horen van zijn verbaasdheid. "Yes, I want to do some groceries." Ze keek even om zich heen aangezien ze nog steeds voor het huis van Brandon stonden. "I will teach you one day and you are so going to listen to me." Ze greens en sloeg haar armen om zijn middel om zich vast te houden voor de rit. Een warm gevoel vloog door haar lichaam toen hij aangaf dat het prima was als ze bleef. "Thank you, that would be nice.." Ze likte haar lippen en wachtte tot Raiden begon met rijden. "Just us? Not even Sterling?" Ze zuchtte opgelucht aangezien Sterling haar vast wilde door spiesen met een stok. Ze had al meteen wat tegen Sterling gehad en andersom ook. Voorheen bracht zij natuurlijk veel tijd door met Raiden maar nu Mia terug was zou dat veranderen. Ze zou er waarschijnlijk alles aan doen om haar en Raiden te dwarsbomen en ze kon niet wachten. Ze rolde haar ogen bij de gedachten. "Are you sure Sterling won't kill me in my sleep tonight because I think she would love that." Ze keek naar Raiden en fronste haar wenkbrauwen. "You two slept together right? otherwise she wouldn't be up your dick this much." Ze lachte zacht "I mean the one time you did fuck me, I had to say, I was craving more right after. I don't blame her." Ze likte haar lippen. Het was haast onbeschrijfelijk dat ze zich meteen zo op haar gemak bij hem voelde. Ze had dit gevoel al lang niet evenaart maar het voelde goed, vertrouwd. "Enough about Sterling, let's go to the store."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het denken aan de lessen die ze voorstelde, maakte hem aan het glimlachen. Voor hem was het sinds het begin duidelijk geworden dat hij niet meer te redden was op dat gebied. Dat ze nu nog hoop in hem had en dacht dat hij het ooit wel kunnen zou, vond hij dan ook eerder komisch dan dat hij het echt geloofde. "I'm a lost case. We'll see about that."
Waargenomen dat haar armen zijn middel gevonden hadden, startte hij de motor alvast op. Hij keek uit naar die avond, om een keer in het huis te blijven zonder alle anderen om hem heen, en iets vertelde hem dat Mia er hetzelfde over dacht. Vanuit zijn positie kon hij haar gezicht niet zien maar dat had hij niet gehoeven om te weten dat ze er blijer uit zou zien als ze wist dat Sterling er niet zou zijn. De twee konden slecht met elkaar overweg, had hij tijdens haar binnenkomst opgemerkt. "Nahh. She'll torture you first." Zijn vingers klemden zich om de handvaten. Haar vraag liet hij compleet links liggen, zich er te ongemakkelijk over gevoeld om het met haar te bespreken. "What's up with you two anyway? You got some kind of vendetta fight thing goin' on?" vuurde hij terug. Hij probeerde zichzelf ervan te bedwingen te grijnzen, maar het hield maar een paar seconden stand tot er alsnog eentje rond zijn lippen begon te vormen. Het was een compliment die ze hem gaf, eentje die hij zeker niet van zich af ging bijten nu ze datgeen toegaf wat ze de ochtend erna niet wilde. Hij herinnerde zich nog dat ze aardig chagrijnig op hem was geweest.
"Glad to hear what you wouldn't tell me the morning after," prevelde hij nog uitdagend. Vervolgens laste hijzelf de stilte in door gas te geven, van het huis weggereden zonder ernaar om te kijken.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een lach sierde haar lippen door zijn worden. "Me? and Sterling? A vendetta?" Ze lachte bespottend waarna ze haar hoofd schudde. "She is possessive over you love, she wants you all to herself." Ze kon haast niet geloven dat hij hier geen benul van had. Ze dacht dat hij dit allemaal speelde omdat er misschien wel wat tussen de twee gebeurd was. Ze rolde haar ogen door zijn opmerking over hun avond samen in de bus. "Well that's a long time ago and do I have to recall the fact that you got bitchy as hell when we started to drive again. You got sick and I still took care of you. Would be weird if I started talking about our night together. I was still embarassed about it as in the fact that I don't like talking about those things.
De frisse wind in haar gezicht voelde goed. Het voelde heerlijk om achterop de motor te zitten. De adrenaline vloog door haar lichaam en tevreden keek ze om zich heen. Ze leek haast een ander persoon. Ze voelde zich ook anders. Gelukkiger omdat ze haar rot leven van de afgelopen maanden achter zich kon laten. Ze likte haar lippen en bekeek de auto's die naast hen voorbij raasden. Ze zag de supermarkt in de verte al door de opvallende rode letters. Ze kreeg haast honger bij het idee dat ze naar de winkel gingen. Ze had vanochtend niks op en daarom lustte ze dan ook wel wat. Ze was blij dat hij de code van de kluis nog niet veranderd had en zij dus geld kon pakken voor eten en eventuele andere dingen. Niet dat zij en Raiden niks konden krijgen op andere manieren. Zo was het tweetal immers ook begonnen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Hm.. right."

-

Het was een buitengemeen tafereel dat er zoveel afwezigheid was in het pand. De sereniteit die er heerste was als ongekend als de leegte toen ze de hal betraden, hun aankomst galmend tussen de muren waar zich geen andere klank liet horen. In zijn ogen was het onzinnig, absurd om een speld te kunnen horen vallen op de stenen vloeren waar het standaard was om geen woord te kunnen verstaan zodra je gezelschap had. Tevens was het er aanzienlijk netjes, voor hoever dit mogelijk was voor een huis vol met tuig, en waren het geen lege flesjes bier en peuken die de grond bezaaid hadden maar alleen de viezigheid van buiten. Hoogstwaarschijnlijk was de zin om het laatste beetje zand weg te vegen over de deurdrempel te veel gevraagd geweest voor zijn huisgenoten, doch hij dit al als vooruitgang zag.
Zijn vingers waren verankerd rond de plastic tas in zijn hand, het gewicht van een van de twee boodschappentassen op zich genomen zodat Mia niet alles alleen slepen moest. De deur had hij voor haar open gehouden, zijn blik intussen verdwaald gaande langs het uitgestorven uitzicht op de leefkamer, dat deels zichtbaar was door de deuropening. Wat hen te wachten stond later op de avond was een vraag waar hij geen antwoord op wilde. Het werd door hem als overtollig beschouwd om zich voor te bereiden op de chaos die hem later die nacht nog te wachten stond zodra al de bewoners terugkeerden van de gevechten, simpel gezien om het feit dat het elke keer onvoorspelbaar was hoe het uitpakken zou. Of Mia daartegenover zou weten wat haar overkwam was een heel ander verhaal.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het terugkeren bij zijn huis was snel verlopen. Het was niet druk in de supermarkt dus de boodschappen waren zo gehaald. De rit naar huis was ook kort maar erg fijn. Ze vond het heerlijk om achter op de motor te zitten. Ze voelde zich vrij met alle wind door haar haren. Ze keek op naar Raiden die de deur voor haar openhield en ze stapte achter hem naar binnen met haar tas en nog wat boodschappen. Ze sloot de deur achter zich en keek op van de stilte. Zo was het huis gister totaal niet toen ze hier aankwam. Ze vond het niet heel erg om alleen met hem te zijn, ze voelde zich veiliger bij hem dan met een heel huis vol boksers.
Ze liep de trappen op naar zijn kamer. Ze stapte over de bierflesjes heen en over de plassen met drank of andere zooi waarna ze voor zijn deur stil stond. Ze opende de deur en stapte naar binnen waarna ze haar tas op zijn bank zette. Ze rekte zich even uit en keek naar hem. "Shall I make us some food?" Ze opende haar tas om er wat schone kleding uit te halen. Ze draaide zich van hem weg en trok haar legging uit. Ze keek even naar haar benen en zag haar blauwe plekken zichtbaar worden maar ze besloot er niet te veel aandacht aan te besteden. Ze trok snel een grijze sportlegging aan waarna ze haar shirt uit trok en Raiden's shirt van de grond gritste waar ze in geslapen had. Ze trok deze aan en bond een knoopje aan de onderkant waarna ze zich omdraaide. "I just like wearing your shirts." Ze keek naar hem en glimlachte waarna ze de boodschappen over pakte. "Where is the kitchen?" Ze pakte het pakje sigaretten uit de tas en gaf het aan hem aangezien dat van hem was en hij het vast nodig had na zo'n lange dag zonder een sigaret. "Or aren't you hungry yet?'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij liep achter haar aan naar zijn kamer, haar stappen volgend tot ze beide bij de deuropening terecht waren gekomen. De plannen om de deur voor haar open te houden, zoals gewoonlijk, waren dit keer ondermijnd geweest. Met een kleine glimlach keek hij toe hoe de rollen omgedraaid waren en hij voor een keer binnengelaten werd. Hij had manieren genoeg maar dat bleek dat ze zodanig weinig verlegenheid meer ervoer rondom hem, was een goed iets. Het betekende dat ze niet het gevoel had dat ze zich terughoudend moest gedragen en zich afwachtend op moest stellen; ze leek ietwat meer de oude.
De plastic tas zette hij naast zich neer op de grond. "Guess so. Ain't a good plan to give me that task." Een van zijn mondhoeken trok wat omhoog, een bescheiden grijns gevormd, onderwijl hij zich keerde naar de kleines stapel kleding in de hoek van de ruimte. Hij griste er een joggingbroek weg. Gezien het hem een gewoonte geworden was om zich daarin te vertonen, was het als vanzelf gegaan zodra hij zijn kamer in was gelopen. Daarnaast hadden ze beide de avond voor henzelf en betekende dat niet dat hij er net uit moest zien, zeker nu hij rondom Mia was. Ze had hem tenslotte vaker zo gezien en hetzelfde gold voor haar, gezien ook zij zo te zien de keuze had gemaakt voor wat comfortabelere kleding.
Hij keerde haar zijn zij toe en begon zich om te kleden, waaronder hij haar kort een blik toewierp. De blauwe plekken die haar huid bezaaid hadden met tijdelijke littekens sprongen in zijn oog. Precies zoals zij erbij stilstond door haar kin te laten en ernaar te kijken, nam hij het in zich op. Haar gelaatsuitdrukking daartegenover kon hij niet waarnemen. Het was lastig inschatten of ze er erg mee zat, maar hij gokte het erop dat dat het geval was, omdat hij vaker gemerkt had dat ze snel onzeker was. Voorzichtig opende hij zijn mond. "They're gonna fade away. Just takes some time." Hij hoopte haar hiermee een beetje te bemoedigen, hoe weinig het misschien ook helpen kon.
"I figured." Vermakelijk keek hij toe hoe ze zich schaamteloos in zijn shirt kleedde, zijn jeans na afloop van het omkleden op dezelfde stoel terug gemikt. Het pakje sigaretten pakte hij van haar aan. "The kitchen is downstairs, next to the living room." Hij knikte dankbaar, er een tussen zijn lippen gehangen die hij even later opstak. Over zijn hongergevoel kon hij vrij weinig kwijt. Zijn eetlust was verminderd geweest voor al lange tijd wat ervoor gezorgd had dat hij slechts at wanneer hij het voor zijn gevoel binnenkrijgen kon, wat ongewoon voor hem was. Toch gaf hij toe, besloten te zwijgen over zijn gestilde trek in haar bijzijn, omdat hij het haar niet vertellen kon. "No, it's fine. Dinner sounds good." Het pakje reikte hij haar terug aan, de aansteker los in zijn hand gehouden voor het geval dat ze het aannemen zou. "Want one?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar ogen vonden ze zijne terwijl zijn woorden inzonken. "Yeah, they will fade. But the scars will stay forever." Een zucht verliet haar lippen terwijl ze op hem wachtte zodat hij met haar mee naar beneden kon gaan. "I hope the kitchen has atleast two pans so we can make our dinner without too much trouble." Ze glimlachte en zette de boodschappen even naar om naar de sigaretten in het pakje te kijken. "Yes, please." Ze pakte een sigaret uit het pakje en stak hem vervolgens tussen haar lippen waarna ze vooroverboog zodat hij hem voor haar kon aansteken.
Met de sigaret tussen haar lippen en de boodschappen opende ze de deur. Ze nam een grote trek van de sigaret en blies de rook de hal in waarna ze zijn kamer uitstapte. Ze liep de trap weer af om naar de keuken te lopen. De woonkamer had ze gister al gezien dus het vinden van de keuken zou vast niet al te moeilijk moeten zijn. Ze liep de gang in en sloeg linksaf de keuken in. De keuken was niet bepaald opgeruimd en ze zuchtte opmerkelijk. Ze kon ook niet verwachten dat de keuken schoon was maar zoveel troep was ook niet gezond. Ze liep naar het aanrecht en gooide eerst wat flesjes bier en verpakkingen van maaltijden in de prullenbak. Ze pakte een vaatdoek en maakte het aanrecht schoon zodat ze een schoon werkvlak had. Ze wilde zeker niet ziek worden. Ze zette de tas op het aanrecht en pakte de juiste spullen uit de zak waarna ze twee flesjes bier uit de zak trok en deze opende met haar tanden. Ze zette er één neer op tafel en van de ander nam ze een slok voor ze op zoek ging naar de pannen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De aansteker bewoog hij naar haar toe, de sigaret aangestoken indien ze naar hem toe boog. Ergens had hij het vermoeden gehad dat ze de verleiding niet weerstaan kon. Deze gewoonte deelden ze met elkaar, het was in zekere zin een soort zwakte geworden. Als er iemand in de buurt rookte en hijzelf was dit ook gewend, dan ging het als vanzelf, en hij wist blindelings zeker dat hetzelfde voor haar gold.
"It must have at least a few." Hij volgde haar pad naar beneden, een van de tassen rustend in zijn hand. "One or two might be broken, but there have to be some left." Het zou vast geen luxe-collectie in de lades van de keukenblokken zijn. Er werd vrij weinig gekookt in het huis en hun baas stond er niet bepaald om bekend zich veel zorgen te maken om hun leefomstandigheden, maar hij wist zeker dat er vast wel wat te vinden waren. Met een beetje geluk zelfs nog brandschone aangezien geen van hen doorgaans de zin vertoonde voor het koken.
De leefkamer was nog zo leeg als daarvoor geweest. Nog altijd was er geen spoor van andere aanwezigen te bekennen, een ietwat koude en zuivere lucht rond de ruimte gehangen door het gebrek aan mensen die zich overgaven aan drank of sigaretten. De rook, ontsnappend aan zijn mond, kon hij nog volgen door de ruimte totdat deze verging en er niets meer zichtbaar was. Zachtjes zette hij de tas naast de andere neer op het aanrecht. "What was it again that you're gonna make?" Hij was het recept al kwijt geweest toen hij toekeek hoe ze de spullen voor zich uitstalde. Weinig kwam hem daarbij bekend voor vanwege zijn schaarse ervaringen met koken, wat maakte dat hij enigszins beschaamd glimlachte bij zijn vraag.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De twee pannen vond ze uiteindelijk in de onderste la. Ze trok de pannen eruit en zette deze vast op het fornuis waarna ze een snijplank en een mesje pakte. Ze begon de groente te snijden voordat ze water in de grote pan deed voor de pennen. Ze zette de pan op het vuur nadat ze het vuur had aangezet. Ze keek op naar Raiden en lachte. "Spaghetti, it is" Ze zette de andere pan ook op het vuur en liet het gehakt uit de verpakking in de pan glijden waarna ze het met een spatel begon te roeren. Ze wachtte tot het water van de pennen kookte voordat ze de pennen erin liet glijden. Ze liet het gehakt nog even bakken terwijl ze een slok nam van haar bier. "Trust me, you'll love this."
De tafel had ze inmiddels ook gedekt. Twee borden, bestek en twee glazen. Ze zat op een stoel terwijl haar saus op een laag pitje warm werd. Ze trok haar knieën op legde haar hoofd neer op haar knie. "So where is everyone?" Ze nam nog een trek van haar sigaret waarna ze hem uitdrukte in de asbak. De overige rook blies ze uit door haar mond terwijl ze het bier in haar flesje liet ronddraaien. "I mean, it's nice to just be with you." Ze glimlachte en nam een laatste slok uit het flesje waarna ze het op tafel zette en opstond om bij haar eten te kijken. "What do you want to do after dinner? We can have some drinks and just talk?" Ze wilde eigenlijk nog een keer praten over alles wat ze had meegemaakt in de tijd dat hij weg was maar dit wilde ze ook graag van zijn kant horen. Ze wist dat ze hem na al die tijd nog kon vertrouwen en dat zorgde er ook zeker voor dat ze zich nu zo op haar gemak voelde.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij moest eraan wennen om iemand anders het werk te laten doen. Zijn gewenningen maakten dat hij altijd voor zichzelf zorgde en hierbij rond dit tijdstip niet zozeer wachtte op iemand anders om het eten klaar te maken, maar het simpel gezegd zelf regelde. Dit was al zo geweest sinds hij zijn ouderlijk huis verlaten had. Het vormde die ene factor waaraan hij zoveel walging over had gehouden, dat hij het zich niet permitteerde om ooit iemand nog alles voor hem te laten bepalen en te laten doen, maar deze keer probeerde hij het ietwat anders in te zien. Ze had laten blijken dat ze het goed bedoelde en hier wist hij ook van, wat de situatie met de vroegere onderscheidde. Toch vond hij het lastig zichzelf een houding te geven nu ze de controle over had genomen. Hij dwaalde wat rusteloos rond de kleine keuken, waarna hij uiteindelijk zitten ging aan de tafel met het flesje bier in zijn hand.
"No doubt." Proberend het van de positieve kant in te zien, bleven zijn ogen steken bij de vloeistof in het flesje, deze rond laten golven door zijn pols wat te draaien. Het was vast van betere kwaliteit dan het eten dat hij de laatste maanden gegeten had. Uitjes naar restaurants waren noch zijn ding geweest, noch dat hij er tijd of zin in had om deze op te zoeken in de late avonden. Het herinnerde hem te veel aan zijn vader en de luxe feesten van de royals, waar hij zich nooit thuis had gevoeld. Vanzelfsprekend was het dan ook dat hij samen met de rest vaak eten haalde van de supermarkt of fastfood ketens. Geen van hen had de ervaringen of talenten voor het op tafel zetten van een gerecht dat beter was dan een grote pizza en een zak friet. Veel gunstiger stelde hij zichzelf niet met deze gedachten, maar hij deed zijn best zijn humeur goed hoog te houden; hij glimlachte zwak naar Mia die voor even tegenover hem kwam zitten, klemde de sigaret tussen twee vingers en zette het flesje aan zijn lippen alsof er niets aan de hand was. "Big game tonight. Lots of money to make, so they went there to watch and gamble for some cash." Zelf skipte hij deze liever. Hij was toe aan een rustige avond zonder gedoe of oorverdovend lawaai, dat wat de afgelopen week uit zijn planning was ontbroken.
"Fine by me." Het drinken en praten klonk voor hem als een goed plan, al voornamelijk omdat hij op niets beters komen kon. Hij haalde kortstondig zijn schouders op, aangevend dat het voor hem prima was, en zette het flesje bier traag maar zeker op de tafel. "Just a chill night though, no goin' out if that's okay for you. I'm not really in the mood for it."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De spaghetti rook heerlijk en haar maag knorde. Het was voor haar ook al wel enkele dagen geleden sinds ze een goede maaltijd gegeten had. Ze was de afgelopen maanden vaak in hongerstaking geweest of ze kreeg gewoon weg niks van Brandon. Ze pakte de pan van het water met een theedoek waarna ze het overtollige water in de gootsteen liet leeglopen. Ze zette de pan met spaghetti op tafel en zette ook de saus pan ernaast. "So basically they just bet on games to get some money out of it? Isn't that like a big risk since you can also lose lots of it and I mean they can use their money on other things right?" Ze pakte zijn bord en schepte wat spaghetti op waarna ze er wat saus overheen goot. Ze gaf hem zijn bord en schepte daarna voor zichzelf op waarna ze weer plaatsnam op haar stoel. Ze schoof wat naar voren pakte haar bestek. "Staying in and doing nothing really sounds like the perfect night." Het was lang geleden geweest dat ze echt een avond kon relaxen zonder dat ze bang was voor Brandon zijn onverwachte acties. Ze kon ook wel wat drankjes gebruiken maar ook dat zou vast en zeker goed komen vanavond. Waarom trouwens wachten tot vanavond. Ze draaide zich om in haar stoel en reikte naar de tas. Ze trok de boodschappen tas dichterbij en trok er een fles drank uit. "Want some?" Ze goot wat whiskey in haar glas waarna ze hem de fles aanreikte. Ze pakte haar glas en nam een slok waarna ze haar bestek weer oppakte van de tafel. Ze draaide wat spaghetti aan haar vork en nam een grote hap. Ze sloot even genietend haar ogen. Het was heerlijk en ze was tevreden met het eindresultaat. Net toen ze een nieuwe hap wilde nemen, hoorde ze een stem door de keuken galmen.

"Is this the day that Raiden himself cooked dinner?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De geur van warm avondeten maakte weinig in hem los. Hij had gehoopt dat het hem wat hongeriger maken zou, zodra hij oog in oog zou staan met een maaltijd waarvan hij op de straten misschien alleen maar dromen kon. Dat het op zijn minst ervoor zorgde dat de tegenzin voor het eten een beetje verdween. Hiervan gebeurde echter het tegenovergestelde, hem met geen hint van trek achtergelaten toen eenmaal het eten klaar was en het op de tafel gezet werd. Het zag er goed uit, dat was zeker, maar het maakte niet dat Raiden zin kreeg in het avondeten zoals hij normaal gesproken in deze omstandigheden wel had gehad.
"Yeah. But with big games like these, they can make lots of money by betting on the right person, because most of the time word spreads between the fighters who bought who off. Not just a game of luck, but knowledge which fighter is offered a lot of money to stand back and lose." Schoorvoetend prikte hij met de vork wat spaghetti van het bord, dat hem net dampend voor was gezet. Hij zette zich over zijn gebrek aan eetlust heen en werkte zonder meer een beetje van de maaltijd naar binnen. Het wegspoelen met een slok bier hielp enigermate, al lag het zeker niet aan de smaak van het gekookte eten dat hij het moeilijk naar binnen krijgen kon, aangezien het naar zijn mening goed smaakte. "You did a good job," complimenteerde hij haar met een zwakke, dankbare glimlach. Hij kon het haar niet nadoen.
De fles drank die ze uit haar tas haalde, trok zijn belangstelling kortstondig weg bij zijn malende gedachten. Dat ze deze meegenomen hadden was hij vergeten geweest. Toch vond hij het zo'n slecht idee nog niet om wat hiervan te drinken, aangezien het al een tijdje geleden was sinds hij voor het laatst whiskey gedronken had. Hij knikte, de fles van haar overgenomen om het glas naast hem in te schenken. Hij had het net weg willen zetten toen een andere stem zijn oren vulde, en hij schuin over zijn schouder achterom keek hoe een ander gestalte de kamer binnenlopen kwam.
"Nah. Too bad." De grijns van Sterling beantwoordde hij met een tere grijns terug. "That day ain't gon' come anytime soon."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Bij het horen van Sterling haar stem verloor Mia meteen haar eetlust. Als er iemand was die het bloed onder haar nagels vandaan haalde dan was zij het. Ze keek op naar Sterling en stak ongeïnteresseerd een hap eten in haar mond. Ze kauwde op haar hap en volgde Sterling's bewegingen maar ook die van Raiden. Ze wist gewoon dat er iets gebeurd was tussen die twee en ze hoopte gewoon dat het compleet verleden tijd was. Ze zag hoe Sterling een bord pakte en zonder pardon eten op schepte. Ze wilde haar vork in het liefst in haar oogbal prikken maar ze hield zich in. Ze pakte haar glas whiskey en gooide deze in één keer achterover waarna ze haar glas bijvulde en nog een hap van haar eten nam. Ze zag de grijns op het gezicht van Raiden en zelfs die wilde ze er het liefst af slaan.
"You seem a bit tense." De bittere stem van Sterling kwam bij haar binnen waarna ze haar vork op de tafel sloeg. "Don't fucking talk to me." Ze pakte haar glas whiskey weer op en nam een slok. Ze zag hoe Sterling haar arrogant aankeek en daarna naar Raiden keek. "I see you have a thing for feisty women." Ze zag hoe Sterling haar een knipoog gaf en ze voelde hoe haar bloed begon te koken. "If you don't leave right now, I swear to god I will rip your head off." Kwaad keek Mia haar aan waarna ze haar hoofd geïrriteerd schudde en verder ging met eten. Haar handen trilde zowat van de woede, ze wist niet goed waar het ineens vandaan kwam aangezien zij nooit het opvliegende typ geweest was. Misschien had Raiden ermee te maken, haar gevoel voor hem was duidelijk nog niet verdwenen. Ze pakte haar vork weer op en begon weer aan haar maaltijd.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij keerde zich met haar binnenkomst weer terug naar Mia. Het eten liet hij onaangeroerd liggen net zoals haar neiging bleek te zijn geweest, de irritatie van haar gezicht afgelezen met de verstoring van hun gesprek. Haar woorden waren onnodig geweest voor de verduidelijking dat ze niets van zijn huisgenote moest, dat wat ook wederzijds geuit werd; stilletjes volgde hij het tafereel van stille agressie dat zich tussen de twee opstapelde. Het ongemak dat in hem begon te vloeien was er een die hij met vertwijfeling waarnam. Beide wisten meer van hem, letterlijk en figuurlijk, dan elkander die hij kende en dat zorgde voor niet alleen ongemakkelijkheid bij hen beide, maar ook een sfeer van kwelling die hem teisterde. Uit reflex greep hij naar de fles whiskey. Zijn glas gooide hij evenzeer in één keer naar achterover, doch hij met het bijvullen deze drie keer zo vol goot. Hij had zo'n gevoel dat het een zware avond voor hem ging worden.
Zijn zwijgzaamheid was maar beter geweest zo, geen confrontatie aangegaan en net zomin een poging om het wat te stillen. Het was een gevecht dat de zijne niet was. Zich erin mengen zou het wellicht alleen maar erger maken dan het al was, dat wat geen van zijn intenties was nu hij juist eraan toe was dat deze vage ruzie ten einde kwam. Het gedoe van een klein afstandje bekeken, zijn pogingen om te eten compleet vergooid door de oncomfortabele positie waarin hij zich bevond; ontstemd volgde hij hoe Sterling de kamer met een bord vol eten en een grimmige gelaatsuitdrukking verliet.
"Great." Het glas zette hij stug aan zijn lippen, een flinke teug van de drank genomen vooraleer hij deze terug op het houten tafelblad zette. Nu had hij niet alleen Mia maar ook Sterling te kalmeren. Zuchtend keek hij van haar weg, zijn gelaat gekeerd naar een van de lege plekken aan de eettafel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld