JDBO ft. Orpgfan1 - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO ft. Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik hiel Adrienna haar hand goed vast en liep met haar naar de voordeur toe. Ietwat twijfelend klopte ik aan. Mijn hart klopte op dit moment zo ongelofelijk snel en ik had het gevoel dat ik ieder moment wel in tranen uit kon barsten. Ik hield Adrienna haar hand stevig vast, toen de deur open werd gedaan. Ik deed hard mijn best om haar hand niet al te hard vast te houden, maar als ze eens wist hoe ongelofelijk nerveus ik was en hoe hard mijn hart nu klopte. ‘Mom..’ Fluisterde ik zachtjes, met tranen in mijn ogen. Ik wist niet wat ik op dit moment moest doen, hoewel ik haar het liefst in mijn armen wou trekken op dit moment. Gelukkig sloeg mijn moeder al snel stevig haar armen om me heen, waardoor ik ook mijn armen stevig om haar heen sloeg.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Zachtjes streelde ze over zijn hand heen en keek naar hem. Naar elke beweging die hij maakte uit pure angst. Het zou goedkomen hier, het moest goedkomen en ja hoor. Zodra zijn moeder hem zag sprongen de tranen meteen in zijn ogen en ook zijn moeder reageerde erg emotioneel wat positief was in dit geval. Een glimlach vormde zich om Adriennas lippen. Dit was wat hij verdiende en wat hij nodig had nu. @drewsrauhl

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik drukte mijn moeder zo stevig mogelijk tegen me aan, zonder haar pijn te doen uiteraard. Mijn moeder pijn doen was het laatste dat ik wou. ‘I’m so sorry.’ Snikte ik zachtjes, terwijl ik haar knuffelde. Mijn moeder en Adrienna waren de enige twee vrouwen die ik nodig had in mijn leven. Ik was Adrienna ook zo ongelofelijk dankbaar voor dit alles, zonder haar was ik nooit terug naar Canada gegaan. Ik liet mijn moeder na een tijdje langzaamaan los. Ze was nog precies hetzelfde. Nog steeds de prachtige, sterke vrouw als vijf jaar terug.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Het was ontroerend om te zien en ja Justins gevoelige kant kwam naar boven, een van de kanten van hem die ze zo prachtig vond. Adrienna was blij omdat ze voelde dat dit het juiste was voor hem en dat ze hem niet had gedwongen tot iets waar hij zelf niet achter stond. Het was duidelijk dat hij dit wou en zijn moeder was hem duidelijk niet vergeten zoals hij dacht. Al vermoedde ze dat zijn vader moeilijker zou reageren, toch hoopte ze na dit goede begin oprecht dat dat even goed zou gaan. @drewsrauhl

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Voorzichtig legde ik mijn handen op haar wangen en streelde ik de tranen weg. ‘Don’t cry..’ Mompelde ik zacht, terwijl ikzelf ook nog zacht snikte. Natuurlijk was mijn moeder emotioneel. Haar enige zoon, waarvoor ze achttien jaar lang heeft gezorgd terwijl ze zelf amper wat had, de enige die ze had naast mijn groot ouders, had haar verlaten. Het had haar pijn gedaan, ík had haar pijn gedaan en dat zou ik mezelf niet vergeven. Ik liet mijn handen van haar wangen afglijden en probeerde mijn eigen wangen ook goed droog te maken. Voorzichtig trok ik Adrienna wat dichter bij ons trok. Ik haalde even diep adem. ‘This is Adrienna, my girlfriend.’ Zei ik met een zwakke, maar toch trotse glimlach. ‘She encouraged me to come here, which I really wanted. But I was so scared.. I thought you forgot about me.’

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Zodra hij haar naar zich toe trok glimlachte ze en veegde enkele tranen van zijn wangen waarna hij zijn moeder begroette. Vrijwel meteen wordt ze in een knuffel getrokken, een teken van dankbaarheid wat haar oprecht gelukkig maakt. 'Thank you so much for bringing him here', bracht zijn moeder emotioneel uit terwijl ze Adrienna vasthield. 'It's ok. I only want the best for him. He needed his family', zei ze Adrienna zachtjes en wanneer ze haar los laat glimlacht ze naar Justin. Het was goedgekomen, net zoals ze hem verteld had en het maakte haar zo gelukkig. 'Come inside you both!', zei zijn moeder waarna ze de deur openhield en met een glimlach wachtte tot ze naar binnen kwamen. @drewsrauhl

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik glimlachte vrijwel meteen toen mijn moeder Adrienna in een knuffel trok. Ze zouden het gegarandeerd goed met elkaar vinden, daar was ik zeker van. Mijn moeder mocht nooit zomaar iemans niet, daar had ze altijd wel een hele goede reden voor en daarnaast was mijn moeder Adrienna erg dankbaar. Ikzelf ook natuurlijk. Ik sloeg mijn arm om Adrienna heen en liep met haar naar binnen toe. ‘I can’t thank you enough.’ Mompelde ik gemeend in haar oor. Ik deed de deur achter ons dicht en deed vervolgens mijn jas en schoenen uit. Hier binnen was het een stuk warmer dan buiten, logisch ook. Buiten vroor het.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
'You don't need to thank me babe', zei ze met een glimlach terug en trok vervolgens haar jas en schoenen uit. Ze wachtte geduldig tot hij klaar was en volgde hem naar binnen. Het was een gezellig huis en het straalde zeker de warmte van een familie uit. Het was iets wat Adrienna nooit had thuis. Ze woonde vroeger met haar ouders in een oud pand en het was er helemaal niet gezellig. Geen foto's, kleuren of warmte. Een leeg en vuil pand en hier binnen zijn gaf haar dan ook een warm gevoel. Zeker omdat ze wist dat het Justin blij maakte. Al zou ze nooit zelf haar familie nog willen terugzien was ze blij voor Justin dat hij dat initiatief wel had genomen. @drewsrauhl

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik liep achter mijn moeder en Adrienna aan, naar de woonkamer toe en keek een beetje om me heen. Binnen was het wel iets veranderd, maar nog steeds net zo warm als vroeger. Met dezelfe foto’s, ook foto’s van mij. Al die tijd dacht ik dat ze mij was vergeten of nog steeds woedend was op me, maar dat was helemaal niet het geval en ik voelde me oprecht dom dat ik de kans niet gewoon had gewaagd en naar Canada was gegaan. Ik keek mijn moeder weer aan. ‘So.. Uh.. How’s dad?’ Vroeg ik ietwat mompelend, niet wetende of ik wel over mijn vader moest beginnen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze hoopte dat deze ervaring positief zou uitdraaien voor hem en ze was dan vooral benieuwd naar de reactie van zijn vader. De beschrijving over hem klonk niet al te positief en het leek alsof de vader van Justin niet echt te springen stond op zijn bezoek. Toch bleef het zijn vader en of hun band nu goed was of niet, het zou heel veel rust kunnen terugbrengen en het zou Justin de kans kunnen geven om zijn leven te verbeteren wat niet betekende dat hij de bende moest verlaten maar het zou wel een slecht hoofdstuk en verleden voor hem kunnen afsluiten. Even keek ze van Justin naar zijn moeder en terug, wachtend op een reactie.@drewsrauhl

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik knikte even toen ze kort haar schouders op haalde en vervolgens zei dat ze hem ook al een lange tijd niet had gesproken. ‘Do you.. Think he’d like to see me?’ Ik wist het antwoord wel, natuurlijk wou hij me niet zien. Maar toch had ik ergens wel hoop dat hij me wou zien. Ik beet zachtjes op mijn onderlip toen ze met moeite haar hoofd schudde. ‘I still want to see him though.’

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
De reactie van zijn moeder voorspelde niet veel goeds maar hun besluit stond toch al vast, ze zouden hem vandaag nog gaan opzoeken en ze zouden teruggaan tot hij Justin eindelijk wou zien. Adrienna zou er alles aan doen om de band met zijn vader te kunnen herstellen of toch op zijn minst met een goed gevoel terug naar huis te kunnen vertrekken. 'It's going to be fine', zei ze zachtjes tegen Justin die wat bezorgd naar haar keek. @drewsrauhl

Account verwijderd

schreef:
Justin.
‘Doubt it, he really hates me. But at least I have my answers then.’ Het zou me pijn doen, maar dan wist ik het tenminste. Dan hoefde ik me niet meer af te vragen of mijn vader me nog wou zien. Ik keek mijn moeder aan, toen ze zei dat mijn kamer nog steeds hetzelfde was als vroeger. ‘Really?’ Vroeg ik ietwat verbaasd. Het zat vol met dingen van mijn lievelings hockeyteam, Toronto Maple Leafs.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze knikte begrijpend. Het zou een hele hoop vragen voor hem beantwoorden en het was misschien niet de makkelijkste oplossing maar wel de beste voor hem. Een glimlach vormt zich om haar lippen wanneer ze hoort hoe verbaasd Justin klinkt. Dat zijn moeder zijn kamer precies zo had gehouden, het moest vast fijn voor hem zijn en dat was ook te zien aan zijn reactie. Hoe kon hij dan ook denken dat zijn moeder hem zou vergeten, zo een lieve en hartelijke vrouw. @drewsrauhl

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Voorzichtig trok ik Adrienna mee naar boven toe, naar mijn oude kamer. Ietwat verbaasd keek ik om me heen. ‘She really kept everything the exact same.’ Mompelde ik toch klein glimlachend. Het betekende best veel voor me dat ze alles precies had gelaten als achttien jaar terug. Ik was zo bang dat mijn moeder me was vergeten, maar dat was helemaal niet zo, iets wat ik me nu pas echt besefte.

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld