mysteryland schreef:
Lu keek vertederd naar Carlo. Hij leek zo trots op haar waardoor zij op haar beurt al even trots straalde. Het was een wonder dat iemand zo naar haar keek, trots om iemand als haar aan zijn zijde te hebben. Matt had ooit wel zo gekeken, maar dat was volgens haar meer geweest omdat hij iets aan zijn zijde had om mee te pronken. Carlo daarentegen, hij straalde geluk uit.
“Ugh, I’m not nervous. I’m dying, that’s not a cute look,” grinnikte Lu.
Voor hij met glazen in zijn handen terug kon lopen, drukte ze hem met beide handen tegen de koelkast aan zodat ze hem vol op zijn mond kon kussen.
“I love you Carlo De Garcia,” fluisterde ze tegen zijn lippen aan terwijl ze haar blik opsloeg naar hem met een brede, warme glimlach.
Vervolgens glipte ze terug de woonkamer in om iedereen van een drankje te voorzien. Zelf sloot ze aan met een glas water in haar handen. Ze was tegenover Bridget komen te zitten, waardoor Metin en Jess de enige overgeblevenen waren die gelukkig voor hen twee aparte stoelen over hadden.
“So, Lu… Carlo wasn’t clear about how you two met. Can you give us the story? I bet it’s wonderful,” glimlachte Bridget breed naar Lu, nieuwsgierig naar haar antwoord.
Lorenzo’s blik gleed meteen naar Bridget, waardoor Lu schichtig van de één naar de ander keek. Fuck. Shit. Hier hadden Carlo en zij het niet over gehad. Wat moest ze vertellen, wat wisten ze al?
“We met at work,” zei Lu gehaast en kortaf, wat Bridget even liet fronsen.
Gelukkig kreeg ze een dikke rimpel tussen haar wenkbrauwen daardoor waar Lu zich op focuste. Thank god, er was tenminste iets lelijks en imperfects aan haar.
“As like - colleagues?,” vroeg Bridget door waardoor Lu ongemakkelijk op haar stoel schuifelde, maar Carlo niet de kans gaf om eerder te antwoorden.
“No. Through a case, I was a witness. Can we like, not talk about that tonight,” zuchtte Lu.
“Oh, I didn’t know. Let’s just talk about you then. What do you do as a job?”
Lu kreeg het al op haar heupen van al Bridgets vragen.
“I don’t work now. I used to work as a waitress and dance,” zei Lu.
Dat was dicht genoeg bij de waarheid. Dat ze daarnaast ook andere diensten verleende, was niet haar werk. Het enige wat ze nu nog verzweeg, was dat het dansen ook topless gebeurde. Details.
“Oh dancing sounds fun. Which style?,” glimlachte Bridget met een geamuseerde blik, alsof ze wist dat er meer achter zat.
“Jezus fuck, give me a break. Clearly family of a cop, feeling kinda interrogated now,” sprak Lu nu vijandig.
Als ze moeilijk ging doen, kon Lu ook moeilijk terug doen. Al die nieuwsgierige vragen, ze wist wel waarop ze doelde. Lu keek Carlo kwaad aan, beledigd door Bridget met haar hautaine verschijning alsof ze zoveel beter was dan Lu. Echter voelde Lu zich niet hoofdzakelijk kwaad of beledigd.
Het maakte haar onzeker en bang. Onzeker omdat ze zelf al slecht genoeg over zichzelf dacht, dat hoefde niemand haar erin te wrijven. In haar verleden was ze het uitschot van de maatschappij geweest, waardeloos, behandeld als een oud stuk vuil en soms voelde ze zich nog alsof ze het verdiende om af te zien alsof ze niet meer waard was dan dat. Bang was ze dan weer omdat ze wist hoeveel belang Carlo aan zijn familie hechtte. Wat als Bridget problemen stookte, Merle en Esmée weghield of wat dan ook deed om Lu in een slecht daglicht bij Carlo te stellen? En wat als Carlo zich liet doen?
Metin was gaan zitten op één van de vrije stoelen. Heel even was zijn humeur opgeklaard toen Jess hem terug complimenteerde. Ze sprak nog tegen hem, dat was een goed teken. Het liet wat hoop in hem opflakkeren dat het nog te lijmen viel. Dat dit niet slechts een onenightstand was waar hij nog lange tijd over zou lopen denken en piekeren, hoe alles verlopen zou zijn als hij niet gewoon typisch als man zijn pik achterna gelopen had en eens normaal had gepraat met Jess voor hij met haar in bed dook. Tenminste, met haar had gepraat niet in zijn rol als inspecteur.
Gelukkig zorgde Lu alweer voor afleiding. Al had hij algauw medelijden met haar. Bridget opende schaamteloos het vuur met de ene vraag na de andere. Het liet Lu duidelijk nog oncomfortabeler voelen dan dat ze er zonet uitgezien had. Haar blik schoot alle kanten op, ook hulpeloos richting Carlo die helaas niet snel genoeg kon reageren.
Aan het einde van het gesprek zag hij hoe Lu haar schouders begonnen te hangen, haar zelfverzekerde houding die zelfs onder de stress voordien niet verdwenen was, leek nu wat af te brokkelen. Metin moest zichzelf inhouden omdat zowel Carlo, Jess en hij wisten wat Lu echt gedaan had als job en het was niet fraai. Niemand wou zulke dingen bespreken tijdens de eerste kennismaking met de familie van je lief.
Toch wist Lu hem te ergeren. Nora had in een mum van tijd haar slechte taalgebruik opgepikt waardoor hij niet anders kon dan reageren.
“Jezus fuck, I’m hungry!,” riep Nora tijdens de stilte plots uit.
“Language little lady. You too Lu, kids around,” zuchtte Metin geïrriteerd.
Lu keek vertederd naar Carlo. Hij leek zo trots op haar waardoor zij op haar beurt al even trots straalde. Het was een wonder dat iemand zo naar haar keek, trots om iemand als haar aan zijn zijde te hebben. Matt had ooit wel zo gekeken, maar dat was volgens haar meer geweest omdat hij iets aan zijn zijde had om mee te pronken. Carlo daarentegen, hij straalde geluk uit.
“Ugh, I’m not nervous. I’m dying, that’s not a cute look,” grinnikte Lu.
Voor hij met glazen in zijn handen terug kon lopen, drukte ze hem met beide handen tegen de koelkast aan zodat ze hem vol op zijn mond kon kussen.
“I love you Carlo De Garcia,” fluisterde ze tegen zijn lippen aan terwijl ze haar blik opsloeg naar hem met een brede, warme glimlach.
Vervolgens glipte ze terug de woonkamer in om iedereen van een drankje te voorzien. Zelf sloot ze aan met een glas water in haar handen. Ze was tegenover Bridget komen te zitten, waardoor Metin en Jess de enige overgeblevenen waren die gelukkig voor hen twee aparte stoelen over hadden.
“So, Lu… Carlo wasn’t clear about how you two met. Can you give us the story? I bet it’s wonderful,” glimlachte Bridget breed naar Lu, nieuwsgierig naar haar antwoord.
Lorenzo’s blik gleed meteen naar Bridget, waardoor Lu schichtig van de één naar de ander keek. Fuck. Shit. Hier hadden Carlo en zij het niet over gehad. Wat moest ze vertellen, wat wisten ze al?
“We met at work,” zei Lu gehaast en kortaf, wat Bridget even liet fronsen.
Gelukkig kreeg ze een dikke rimpel tussen haar wenkbrauwen daardoor waar Lu zich op focuste. Thank god, er was tenminste iets lelijks en imperfects aan haar.
“As like - colleagues?,” vroeg Bridget door waardoor Lu ongemakkelijk op haar stoel schuifelde, maar Carlo niet de kans gaf om eerder te antwoorden.
“No. Through a case, I was a witness. Can we like, not talk about that tonight,” zuchtte Lu.
“Oh, I didn’t know. Let’s just talk about you then. What do you do as a job?”
Lu kreeg het al op haar heupen van al Bridgets vragen.
“I don’t work now. I used to work as a waitress and dance,” zei Lu.
Dat was dicht genoeg bij de waarheid. Dat ze daarnaast ook andere diensten verleende, was niet haar werk. Het enige wat ze nu nog verzweeg, was dat het dansen ook topless gebeurde. Details.
“Oh dancing sounds fun. Which style?,” glimlachte Bridget met een geamuseerde blik, alsof ze wist dat er meer achter zat.
“Jezus fuck, give me a break. Clearly family of a cop, feeling kinda interrogated now,” sprak Lu nu vijandig.
Als ze moeilijk ging doen, kon Lu ook moeilijk terug doen. Al die nieuwsgierige vragen, ze wist wel waarop ze doelde. Lu keek Carlo kwaad aan, beledigd door Bridget met haar hautaine verschijning alsof ze zoveel beter was dan Lu. Echter voelde Lu zich niet hoofdzakelijk kwaad of beledigd.
Het maakte haar onzeker en bang. Onzeker omdat ze zelf al slecht genoeg over zichzelf dacht, dat hoefde niemand haar erin te wrijven. In haar verleden was ze het uitschot van de maatschappij geweest, waardeloos, behandeld als een oud stuk vuil en soms voelde ze zich nog alsof ze het verdiende om af te zien alsof ze niet meer waard was dan dat. Bang was ze dan weer omdat ze wist hoeveel belang Carlo aan zijn familie hechtte. Wat als Bridget problemen stookte, Merle en Esmée weghield of wat dan ook deed om Lu in een slecht daglicht bij Carlo te stellen? En wat als Carlo zich liet doen?
Metin was gaan zitten op één van de vrije stoelen. Heel even was zijn humeur opgeklaard toen Jess hem terug complimenteerde. Ze sprak nog tegen hem, dat was een goed teken. Het liet wat hoop in hem opflakkeren dat het nog te lijmen viel. Dat dit niet slechts een onenightstand was waar hij nog lange tijd over zou lopen denken en piekeren, hoe alles verlopen zou zijn als hij niet gewoon typisch als man zijn pik achterna gelopen had en eens normaal had gepraat met Jess voor hij met haar in bed dook. Tenminste, met haar had gepraat niet in zijn rol als inspecteur.
Gelukkig zorgde Lu alweer voor afleiding. Al had hij algauw medelijden met haar. Bridget opende schaamteloos het vuur met de ene vraag na de andere. Het liet Lu duidelijk nog oncomfortabeler voelen dan dat ze er zonet uitgezien had. Haar blik schoot alle kanten op, ook hulpeloos richting Carlo die helaas niet snel genoeg kon reageren.
Aan het einde van het gesprek zag hij hoe Lu haar schouders begonnen te hangen, haar zelfverzekerde houding die zelfs onder de stress voordien niet verdwenen was, leek nu wat af te brokkelen. Metin moest zichzelf inhouden omdat zowel Carlo, Jess en hij wisten wat Lu echt gedaan had als job en het was niet fraai. Niemand wou zulke dingen bespreken tijdens de eerste kennismaking met de familie van je lief.
Toch wist Lu hem te ergeren. Nora had in een mum van tijd haar slechte taalgebruik opgepikt waardoor hij niet anders kon dan reageren.
“Jezus fuck, I’m hungry!,” riep Nora tijdens de stilte plots uit.
“Language little lady. You too Lu, kids around,” zuchtte Metin geïrriteerd.