Dauntless schreef: Ik ga slapen en morgen schrijf ik Efstathios uit c:
Oh oh Oh oh Klinkt interessant! Welterusten, ik ga zo ook onder de wol :3 Heb vandaag ook al de inzending voor de schrijfwedstrijd verzonden dus daar hoef ik de komende dagen ook niet meer aan te denken, haha. Ik was de vorige keer zo laat ;-; Dus nu is het tijd voor bedje!
Dauntless schreef: Question moeten ze volwassen zijn?
Staat tussen de lijst, leeftijd is voor mij niet van belang! Al kom je amper uit het ei kruipen of heb je enkel levensenergie over! Wees lekker vrij hierin :3
Dauntless schreef: Naam van je OC: Efstathios Synnefos Leeftijd: 354 Uit welk land komt je etter lieve kleine cutiepatootie: Foryne Rang/wat issie daar? Efstathios is opgegroeid binnen de veilige muren van het paleis.Zijn moeder werkt in de koninklijke archieven en geeft tevens les aan de jongste draakjes. Ef heeft niet echt een taak of job, behalve dan misschien deze lessen verstoren en de kleintjes meenemen op avontuur. Innerlijk: Ef's moeder is een wijze vrouw. De Synnefossen zorgen al millennia voor de keizerlijke bibliotheek en die taak werd steeds doorgegeven. Ze voedde haar zoon en zijn broers en zussen dus ook op met alle verhalen die deze bib bezat. Ef was vooral een fan van de legenden over ridders die verre reizen maakten of nieuwe werelden ontdekten met gekke wezens. Al snel ging hij zelf op verkenning. Regelmatig sloop hij het kasteel uit en moesten enkele wachters naar hem op zoek. Dit gebeurde niet voor elke kleine drakenjongen. Ef 's vader is namelijk Dynaris, maar de enige die dat weten is hijzelf en zijn moeder. Efstathios was een ongelukje. Dynaris vader zou een relatie tussen hem en een simpele archiviste nooit goedkeuren. De Synnefossen waren immers niet adellijk of belangrijk. Ze staan op dezelfde hoogte als het andere personeel. Ook voor Ef werd het geheim gehouden. Zijn moeder vertelde hem dat zijn vader een draak van een ander rijk was, die een doortocht maakte door Foryne. Na die ene nacht heeft ze hem nooit nog terug gezien. Zowel Dynaris als Ef's moeder hebben beide hun leven opnieuw opgepakt. Ze meden elkaar zoveel mogelijk, maar toch hield de leider van hun rijk zijn zoon in de gaten. Hij dacht hem misschien een hoge plaats in het leger te kunnen geven, maar al snel bleek dat Efstathios daar niet bepaald geschikt voor zou zijn. De jonge is immers een vrije vogel (draak). Hij is roekeloos en avontuurlijk ingesteld en heeft geen notie van wat verantwoordelijkheid is. Hij houdt er niet voor om de les gespeld te worden, maar is zelf tevens een beroerde leider. Behalve als het om kinderen gaat. Ef is gek op aandacht en zelf nog altijd een groot kind. Hij neemt ze mee om hen zijn vliegkunsten te tonen waar ze vol bewondering naar kijken. Soms gaan ze met zijn allen grapjes uithalen met de mensen en halen nog meer kwajongensstreken uit. Zeker nu hij bijna volwassen is begint zijn moeder zich zorgen over hem te maken. Het ziet er niet naar uit dat Ef ooit zelf verantwoordelijkheid zal nemen en echt iets gaat doen met zijn leven. Hij geniet gewoon en amuseert zich met flauw vermaak. Hij is een charmante, grappige jongen. Wat relaties betreft is hij erg vrij en open. Hij houdt er niet van om vast te zitten aan één iemand. Hij is erg eerlijk en zegt soms dingen zonder eerst na te denken over wat voor consequenties zijn woorden te weer zouden kunnen brengen. Hij is verzot op zoet eten. Uiterlijk: Ef heeft blondbruin haar en ogen zo blauw als een heldere hemel op een warme lentedag. Hij tekent soms met inkt op zijn gezicht om krijgertje met de kleine kinderen te spelen en omdat hij zich zo stoer voelt. Zijn kleding is los en gemakkelijk. In zijn drakenvorm is één ding enorm belangrijk, aerodynamica. Hij is zeer gestroomlijnd, klein van gestalte met grote vleugels. Dit zorgt ervoor dat hij er beweeglijk is in de lucht, enorme snelheden kan halen en verschillende halsbrekende stunts kan uitvoeren. Zijn huid heeft witte, blauwe en paarse tinten, maar in de lucht nemen zijn schubben de kleur van de hemel aan. Zo is hij praktisch onzichtbaar en kan hij zijn tegenstander plots verrassen.
Dauntless schreef: Ah jah ik had ook nog een vraagje over zielsverwanten. Merk je het meteen als je je zielsverwant ontmoet of kan het ook zijn dat je het pas jaren later merkt/beseft?
Dauntless schreef: Ah jah ik had ook nog een vraagje over zielsverwanten. Merk je het meteen als je je zielsverwant ontmoet of kan het ook zijn dat je het pas jaren later merkt/beseft?
Meestal merk je het vrij meteen, of je (of je zielsverwant) moet je al echt afschermen, maar zelfs dan heb je het meestal snel door...hoewel er altijd idioten tussen zitten die denken dat ze ziek zijn of iets verkeerds hebben gegeten als het gevoel hun overvalt xd
Vivid schreef: De verbannen kroonprins, zoon van Korin (Leider van Hraun) en Pyros (Leider van Lume) is een heethoofd die danst met het vuur. Als kind van lava en vuur lijkt hij nogal impulsief te zijn, heeft hij regelmatig uitbarstingen en is hij soms lastig om mee om te gaan. Toch doet hij alles uit eerlijke gevoelens, denkt hij verrassend genoeg na over zijn acties en woorden en lijkt hij toch kwaliteiten te beschikken die een leider zou moeten hebben.Hoewel hij altijd prachtig door de lucht schoot, zijn die dagen misschien voor eeuwig voorbij. Zijn vleugels afgebrand door zijn eigen moeder, verscheurd en verschroeid. Op zijn rug -in zowel menselijke als draken vorm- twee pijnlijke littekens als bewijs van zijn vreselijke straf. Afane Dimerte, ook wel Dimer genoemd, is gevormd uit vuur en lava, zoon van twee leiders en momenteel degene die probeert een groep te vormen om anderen de ogen te openen. De draak is momenteel 310, net volwassen en zit nog vol verassingen. Hoewel hij redelijk serieus kan zijn en een goede vechter is (zijn moeder had hem goed voorbereid op leiderschap, zijn jeugd bestond uit trainen en sterker, slimmer en sneller worden) heeft hij ook momenten waarbij het duidelijk is dat hij veel in zijn jeugd heeft gemist. Hij gaat niet goed om met affectie en wil ook helemaal niets weten van zielsverwanten, hij hoopt zijn zielsverwant nooit te ontmoeten. De markeringen op zijn gezicht zijn er niet op geschilderd maar heeft hij al vanaf zijn geboorte. Wanneer vechtende in menselijke vorm maar wel zijn vuur gebruikend, willen deze markeringen nog wel eens oplichten. Hij vecht met een zwaard en veel lef. De jongeman kan niet zwemmen (ook niet meer vliegen) en draagt zijn littekens op zijn rug met schaamte -maar ook met trots- en verbergt ze niet. Wijs voor zijn leeftijd, maar ook met zijn kinderlijke momenten... heeft hij zeker hulp nodig als hij zijn roeping wil volgen.