Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Protesteren was het laatste wat ze nog kon doen. Haar energie was zelfs niet meer uit haar tenen te zuigen. Ze was op en ze kon niet anders dan toegeven aan de hulp van Raiden. Ze voelde hoe hij haar gemakkelijk optilde. Slapjes legde ze haar wang tegen zijn borst terwijl ze zag hoe hij richting het matras liep. Haar lichaam deed pijn en ze voelde zich nog dieper in de put dan ze zich ooit had gevoeld. Aan de ene kant voelde ze zich erg waardeloos en rot maar ze was ook blij dat ze hier met hem was. Hij gaf haar toch op de een of andere manier steun, steun die ze nu zeker kon gebruiken.
Haar lichaam maakte contact met het matras en ze slaakte even een zucht. Haar lichaam krulde op in een bolletje terwijl ze tegen de muur kroop zodat Raiden nog plek had om er bij te komen, niet dat haar schriele lichaam veel plek in beslag nam, maar toch. Haar ogen vielen af en toe even dicht. Haar lichaam gaf toe aan haar vermoeidheid.
"I will sleep.. please stay with me" Het klonkt bijna smekend omdat ze niet alleen wilde zijn, zeker niet na wat er net gebeurde. "If you stay here I won't have nightmares, I think" Ze wist gewoon bijna zeker dat als ze niet alleen zou zijn vannacht dat ze zich dan een stuk veiliger zou voelen en minder snel geneigd was om een nachtmerrie te krijgen.
Vermoeid sloot ze haar ogen en haar lichaam begon langzaam aan steeds meer tot rust te komen. "Goodnight and thank you again.." fluisterde ze nog zacht waarna haar ademhaling werd rustiger en langzamer. Ze zag er vredig uit maar dat was alles behalve zo. Ze legde haar hand nog onder haar hoofd als een soort kussentje. Ze hoorde in de achtergrond nog vaag het gedonder en de regen die hard op het dak tikte, maar alles vervaagde sneller waarna ze binnen enkele minuten al in een diepe slaap lag.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hoe haar lichaam werd gedragen, als een fragiele pop die nog geen wonde op mocht oplopen, zo kwam ze ook terecht op de matras. Haar rug zo zacht als mogelijk neergelegd om vervolgens zelf ook weer te gaan zitten. Een zekere angst in haar stem hield hem intussen bezig, zich van haar afgewend om naar de kale muur te kunnen kijken. Graffiti tags hadden het grijs bezaaid met kleuren. Vaag en wel aangebracht, afbladderend op bepaalde vlaktes om niet anders dan een afgepeigerde leegte achter te laten. Hij vroeg zich af of het zo ook voor Mia gold. Of ze zo was geworden doordat ze in de steek was gelaten door anderen, aan haar lot overgelaten om zo in een oneindige tijd van depressie terecht te komen. Een denkbeeld dat Raiden meerdere malen door zijn geheugen had horen en zien gaan, maar zijn lippen geperst op de sigaret hield. Zich dan toch haar kant op draaien ging met enige tegenzin. Alsof hij had verwacht om gevoelens in haar blikken op te kunnen vangen die hijzelf amper wist te herkennen of wist te plaatsen, maar toch mee geconfronteerd werd. Nu was dat ook het geval geweest. Echter was het geen kapot meisje dat hij naast zich weer wist te vinden, tegen de tijd dat Raiden weer naar haar keek. Het was een slapende Mia die hij aan moest zien. Een vrede die van haar afstraalde, die hem vreemd genoeg meer dan anders wist te vullen van genoegen. Een magere glimlach van enkele millimeters verscheen op zijn gezicht.

"Sleep tight, little one."

► In Raiden's dreams...

De duivel in levende lijve. De precieze woorden van zijn ouders die het hem al tientallen keren verteld hadden; opgevoed onder de hoede van een boosaardig wezen dat geen genade kende en dit ook niet verdiende, in tegenstelling tot zijn tweelingbroer. Niet alleen het duister dat gevonden kon worden in zijn ogen, sprak voor zich. Het werd door Raiden als normaal ervaren om de wereld te bekijken vanuit een donkere plek. Om de schaduwen op te zoeken en van hieruit toe te moeten kijken hoe de rest zich in het licht kon bevinden, buiten kon zijn en zich kon laten zien. Hun gestaltes, zo getint en vrolijk, staande in het gras dat langzaamaan verdorde in de warme zomerlucht. Een sterrenhemel begaf zich als een gordijn van witte glinsteringen over hen. Langzaamaan trokken ze eroverheen, de illusie gegeven dat een ander woord als vrede er amper toe deed. Raden wist wel beter. De twee mensen onderaan zijn uitzicht gaven er een andere draai aan, gemaakt dat hij haast schaamte had gevoeld om de gordijnen van zijn slaapkamerraam opzij te hebben geschoven om een blik naar buiten te werpen. Als een wonder werd het door hemzelf dan ook niet beschouwd dat met het kijken naar buiten vanuit de zolder, hij zijn broeder kon zien glimlachen en de boze visie van zijn vader hem grofweg weer werd geschonken uit teken van afschuw.

"Is everything all right in here?" drong tot hem door, indien hij zijn kin ophief en zich half omdraaide om een man te spotten. Zijn eigen onderarm werd slapjes gelaten over de balustrade van het raam. Aangezien hoe het uitzicht zich weer had vervormd tot hij dezelfde, tamelijk ijzige kamer weer kon bespotten, die zijn vroegere achtertuin weg had genomen. Een hijg van beide opluchting als frustratie verging in de kamer. Van de sigaret verdwenen enkele hijsen achter zijn kiezen; het stug weer uitgeblazen om van zijn verwarring af te komen. Slepend en wel boog hij weer terug naar het raam.
"Yeah," gaf hij schor weer, de legerofficier niet langer meer opgezocht in het donker. "Just blowing off some steam, boss."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
~"You little piece of shit, I wish we'd never had you" haar vader sleurde haar richting de woonkamer. Op de grond lagen flesjes bier en op tafel stonden flessen met sterke drank. Haar arm deed al ongelofelijk veel pijn net zoals de rest van haar lichaam. Echter hielp de stevige greep van haar vader niks tegen de pijn, het werd alleen maar erger. Ze wilde huilen en schreeuwen maar dat zorgde er alleen maar voor dat haar vader hiervan genoot en hiermee doorging. Ze werd hardhandig op de grond geduwd waarna ze een doekje en een handveger en blik naar haar lichaam gesmeten kreeg. "And now clean this fucking mess, if it aint done within 30 minutes you aren't getting food and you know what i'll do with my belt" Rillingen schoten door haar lichaam waarna het arme meisje snel begon te poetsen.~

De nacht was lang en koud. Ze werd zeker enkele keren wakker, bezweet en trillerig. Ze had enge dromen zeker maar ze werd ook verward wakker. Waar was ze en hoe kwam ze hier? Dit werd natuurlijk na enkele seconden duidelijk en ze liet zichzelf dan maar weer naast Raiden neervallen om een poging tot slapen te doen. De donder was gaan liggen maar het leek alsof de regen nog een eeuwigheid door zou gaan. Een besef van tijd was er niet maar aan de lucht buiten te zien was het nog diep in de nacht.
Na enkele seconden ligt ze alweer in slaap. Dit keer weer een andere droom als toen straks maar nog steeds was het geen fijne droom. In haar slaap kroop ze tegen Raiden aan. Haar lichaam trillend tegen de zijn en haar gezicht verborgen in zijn nek. Haar arm zwakjes om zijn middel geslagen terwijl ze rustig ademde. Ze sliep rustiger dan voorheen, hij gaf een soort van veiligheid af. Veiligheid die ze voorheen niet kende maar waar ze toch echt naar verlangde. Zo sliep ze ook de hele nacht door. Veilig in zijn armen en veilig van alle nare en gekke gedachten in haar hoofd.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
► Het beeld van een kazerne kamer bleef hem bij als een illusie, gebrand in een plaats als zijn geheugen. Een helder moment dat al urenlang voortduurde en hem zijn ogen niet kon verlaten. De rookwolken die hij aan zichzelf liet ontsnappen, afkomstig van zijn 7e sigaret van die ochtend, kon er helaas nog geen verandering inbrengen. Een waas van eerder ontdeed zich uit zijn zicht, het grijs verging weer tot de kleurloze lucht vol zuurstof waarbij de foto in zijn hoofd niet langer meer gedeeltelijk kon worden verborgen. Bij het uitademen vergingen enkele seconden van zijn herinnering; daarna kon hij het weer zoals eerder bekijken en beleefde hij hetzelfde weer opnieuw. Een afgebrokkelde muur vol wandtekeningen, de strakke, sfeerloze lakens die de stapelbedden nog aardig leefbaar deden lijken, de opgevouwen stapel met kleding waarvan geen vouw verkeerd kon of mocht zitten maar boven alles... het waren de tralies en alarmen die hem bij waren gebleven, gepaard met de straffen, wat maakte dat Raiden zich volledig op zijn paranoia had gestort; in een raas werd een nieuwe sigaret opgestoken om de oude te vervangen, met de hoop het te laten verdwijnen.
Het lichaam dat tegen hem aangedrukt zat had hem al die tijd amper bezig gehouden. Met het openen van zijn ogen had hij haar al gespot, de stevige en toch ergens verslapte grip rondom zijn middel gevoeld waar ze haar arm omheen had geslagen. Haar gezicht zo zachtjes in zijn nek weergevonden waar hij haar ademhaling nog tegen zijn huid kon voelen, warm en regelmatig. Zijn armen had Raiden beide al onopgemerkt om Mia heengeslagen. Hij moest het vast in zijn slaap gedaan hebben, gezien hij het zich niet voor de geest kon halen dat hij in deze positie had besloten om zijn rust van eerder te hervatten. Een gevoel van onbegrip stookte in hem op hierdoor, maar daarentegen gaf het hem ook rust. Ze straalde iets liefs uit terwijl ze aan het slapen was. Iets dat hij nu al een paar uur had mogen zien en dit deed zonder haar te wekken: zelfs nu het betekende dat hij haar in zijn armen moest laten liggen, hetgeen dat hij aardig ongewoon vond om te doen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De nacht die slecht begon is goed geëindigd. Ze had gedacht dat ze nooit goed zou kunnen slapen. Dat ze de hele nacht bang zou zijn en enge dromen zou hebben maar dat was amper het geval geweest. Ze was verbaasd over het feit dat ze zo goed sliep en ze wist niet hoe het kwam totdat haar ogen langzaam opende en haar slaperige blik zoekend was naar waar ze was en hoe ze in deze positie terechtgekomen was. Haar lichaam lag tegen Raiden's lichaam aan. Haar armen om zijn middel en zijn armen om haar. Zou ze hierom beter hebben geslapen? Ze voelde zich toch best uitgerust en beter dan gisteravond. Ze wilde aan de ene kant niet bewegen en zo blijven liggen maar ze had geen idee hoelang Raiden als zo lag en hoelang hij al wakker was. Ze trok langzaam haar arm van zijn middel af om even in haar ogen te wrijven waarna ze zich uitrekte in zijn armen. "Good Morning.." sprak haar hese ochtendstem waarna ze hem slaperig aankeek.
Vandaag zou weer een interessant dagje worden. Ze zou vandaag voor kleding gaan zoeken aangezien ze zonder Raiden vannacht waarschijnlijk was doodgevroren. Ze wilde ook graag zichzelf opfrissen. Haar haar was vettig en ook voelde ze zich al vies maar na gisteravond voelde ze zich alleen maar viezer. Ze zou ook gaan kijken voor eten maar ze zou de junkfood overslaan. Daar had ze ook erg veel last van gehad gisteravond. Ze hoopte dat Raiden haar nog zou willen helpen vandaag en ze samen de dag door konden brengen. De dag ging zo sneller en zo voelde ze zich minder eenzaam.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De kleine bewegingen tegen hem aan, had aan hem al verraden dat het meisje aan het ontwaken was. Haar manier van ademhalen versnelde met een enig normaal tempo. Ze zag er schattig uit, zo dromerig en toch wakker genoeg om tot hem door te dringen en te spreken. Geamuseerd keek hij toe hoe ze haar ogen opende en suf de zijne opzocht, waarop hij een glimlach liet verschijnen als begroeting. "Mornin' sleepyhead." De sigaret verplaatste erdoor half naar zijn mondhoek, het er laten rusten om zijn rust te laten terugkeren, die al de gehele nacht deels verdwenen was. Een slechte gewoonte waar hij nog altijd aan gewend was en het geenszins van plan was om het te laten stoppen; het vormde een van de enige dingen die Raiden's dagen nog overleefbaar maakte, een bekend kenmerk van het leven op de straten. Een van de redenen waarom hij ook nu de zijne voor even van zijn lippen verwijderde en deze aan de slaperige Mia reikte. Met het uitademen van de rook, werd de sigaret vragend in zijn hand gehouden, onderwijl hij haar aan bleef kijken.
"You've ever stolen something?" Hijzelf had het al wel gedaan. Tientallen, wellicht honderden keren, sinds hij niet langer meer thuis woonde maar zich verschuilde in de binnenstad. Een zeker gevoel van nieuwsgierigheid viel niet te onderdrukken richting haar. Raiden vroeg zich af of ze zich al aan had gepast van haar aangeleerde fatsoen om enkel op eigen spullen te leven, zoals elkander het leerde van zijn of haar ouders vanuit de jeugd. "Since you've been living on the streets, I mean. Or did you have enough money by yourself to survive?" Zijn achterhoofd zakte weg tegen de muur, zijn armen weer beland langs zijn eigen zijde zodat zijzelf de ruimte had om te zitten naar hoe ze dat wilde. Niettemin het ook haar eigen initiatief was geweest om zich zo dicht bij hem neer te zetten, wilde hij geen verkeerde signalen laten overkomen of de reputatie als rokkenjager op zich nemen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze zijn glimlach zag. Ze voelde een soort van relaxte energie van hem afkomen en daarom voelde zij zich nu ook op haar gemak. Ze nam even zijn houding in zich op en ze bekeek hem van top tot teen. Zelfs in de ochtend zag hij er nog aantrekkelijk uit. Ze werd uit haar gedachten gehaald door Raiden die haar zijn sigaret aanbood. Ze ging wat rechtop zitten en wreef nogmaals door haar ogen waarna ze de sigaret van hem aanpakte en een grote hijs nam. Ze leunde kort haar hoofd tegen de muur en blies de rook uit waarna ze nog een hijs nam waarna ze de sigaret terug gaf aan hem. "Nothing better than a sigaret in the morning." Mompelde ze meer tegen zichzelf.
Ze keek op naar hem toen hij haar wat vroeg en ze knikte "Well I stole our food yesterday." Ze glimlacht en haalt haar hand door haar haar. "But apart from yesterday I haven't stolen anything, not even some candy when I was a kid." Ze beet zacht op haar liep en keek hem aan. "I had some money with me when I left the house, it was a lot of money but I got robbed the second night that I was on the streets, so everything I had has been stolen from me." haar hese ochtend stem galmde door de kamer en ze keek hem aan "How do you do it?" vroeg ze zacht terwijl ze haar hoofd draaide om hem aan te kijken "I mean I stole food yesterday but that was easy, how do you steal money or clothing." Ze beet op haar lip en leunde naar voren om nog een hijs te nemen van de sigaret in zijn hand. Ze klemde haar hand zacht om zijn pols waarna ze zijn hand dichtbij trok en haar lippen om de sigaret klemde. Ze nam een hijs en blies de rook weer uit waarna ze zijn arm losliet en weer ging zitten "Sorry, I just needed that."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zodra hij het haar aanbood zag hij haar houding veranderen. De glimlach die ze eerst op haar gezicht had bleef tot zijn genoegen, en hij bleef haar donkere, glinsterende ogen zien terwijl ze de hare bij hem liet. Mia zo gezien, vroeg hij zich af waar ze aan dacht wat haar zo trof om te blijven kijken. Beide werden naar elkaar getrokken door het onbewuste. Zolang zij in zijn zicht bleef, kon hij het niet laten om te blijven kijken, liever dan zich van haar af te wenden en de rook uit haar mond te negeren, waarop hij nu nog moest wachten tot het zijn beurt weer was.
"Food? Nothing more?" Hij was verbluft door haar antwoord. Velen wisten dat het noodzakelijk werd om van anderen te stelen, om zich te voorzien van voorwerpen die niet tot henzelf behoorden, maar hen wel verder konden helpen gedurende de dag. Een bescheiden karakter was iets onwaardeerbaars om te hebben zolang je je zo open en bloot in deze omgeving bevond. Fronsend keek Raiden toe hoe ze de genomen hijs weer uitblies en hem de sigaret teruggaf, die hij besluiteloos in zijn hand liet liggen. "And it got stolen along the way?" mompelde hij door zijn eigen gedachten heen. "Damn, if I were one of 'em, I might have done the same. You were their jackpot of the week, little one." De illusie over haar gestolen goed werd verdraaid tot het verdween voor het gedaante voor hem. Even bleef hij stil met de neiging om verder te roken, noch voordat hij de kans hiervoor kreeg, boog Mia al weer zijn kant op. Met een verwonderde blik nam hij waar hoe ze zijn pols wat vastbesloten vastpakte; de sigaret volgde hierna snel weer de weg naar haar lippen. "Don't worry 'bout it." Verleidelijk bleef zijn glimlach staan. Hij liet het simpelweg toe omdat het hem vermaakte, niet zozeer omdat hij vond dat het van hem verwacht werd.
Zijn schouders hief Raiden wat automatisch op. "There's no right way to do it, you just learn." Voor hem was het net zo normaal als de zon die opkwam in de ochtend, de maan die het licht weer overnam om de nacht in te luiden. Naar zijn mening was het niet zoveel bijzonders. "Either way, eventually, you'll need it so badly, you can do it without even thinkin' about it. As long as you know which people you should stay away from," zei hij haar, met een zucht een nieuwe teug naar binnen gewerkt zodra hij het laatste beetje besloot op te roken.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De rook was duidelijk zichtbaar in de kamer omdat het raam dicht was en de deur kon de rook nergens heen. Het creëerde een soort wazig effect in de kamer maar ze stoorde zich er niet aan. Vroeger kon ze niet goed tegen rook en kreeg ze altijd last van haar keel, dit ging ook gepaard met hoestbuien. Echter toen zij zelf ging roken verdween dit als sneeuw voor de zon. Zijn stem liet haar weer uit haar gedachten komen waarna ze hem aankeek "Just food, nothing more." Sprak ze zachtjes waarna ze even op haar lip beet door wat hij nu zei "Well yeah I had 350 dollars with me.." Ze zuchtte en baalde nog enorm dat ze niks terug kon doen toen de 2 mannen haar aanvielen maar hey wat verwacht je van een meisje van 19, dat zij zo 2 mannen van in de twintig neerhaalt. Op dat moment was haar leven haar toch kostbaarder dan haar spullen ook al dacht ze daar wat later anders over.
Ze zag hoe de sigaret langzaam aan op raakte en niet veel later dan ook op was. Ze gaapte wederom kort en wreef over haar armen waarna ze weer naar hem luisterde. "Can you teach me, I get it if you don't want to teach me since i've been asking a lot from you since yesterday.. but you know I don't know how to do it at all and i'll probably end up in jail." Ze trok een pruillipje en keek hem aan. "Like what do you steal? Money? or like jewelery so you can sell that to someone? I'm curious Raiden." Ze beet op haar lip en trok zijn shirt wat verder over haar benen aangezien ze littekens en blauwe plekken liever niet zichtbaar had voor iemand en ook niet voor zichzelf. Ze voelde zich hier onzeker over. Wie zou haar lichaam ooit mooi vinden of accepteren hoe beschadigd het eigenlijk was als zij dit zelf al niet deed. Ze slikte even een brok weg aangezien dit erg hoog zat bij haar wanneer ze hem aankijkt.

"So when will you teach me, right now?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een koude wind verstreek de weg langs hun lichamen. De tengere kou aangevoeld in vlagen, rondheersend in New Orleans nu de tijd van winter eraan zat te komen en hen slechts een kans op afwachten bood, tot het ergste komen kon. Bezit als een winterjas was iets vreemds voor Raiden. Het weten dat hij er een nodig had voor de komende maanden knaagde in hem, maar hiertegenover stond zijn koppigheid om hem ervan te weerhouden toe te geven aan de extreme temperaturen. Hij had al maandenlang overleefd op een paar sweaters en t-shirts, gepaard met jeans en een paar gestolen sneakers die inmiddels al zodanig uitgedragen waren dat ze in een ton behoorden. Met het verbergen van zijn handen in zijn broekzakken kwam hij volgens zichzelf al ver genoeg; ook nu werd zijn hoodie gebruikt om zijn vingers warm te houden, indien de sigaret hem een overvloed aan rust gaf met het betreden van de hoofdstraten.
"It's gonna be snowin' in a week, it appears," onderbrak hij de nu al minutenlange, voortdurende stilte tussen hem en Mia. "You should get rid of everything you've worn out over the past few days. It's getting too thin for your body to maintain warm, as the temperature lowers." Een schuine blik werd het meisje nog gegeven. De positie van leraar over het zakkenrollen vertikte hij tot nu toe nog over te nemen, maar hij wist wel dat ze het nodig had om op zijn minst wat advies te krijgen als het aankwam op overleven. Gehecht aan haar had hij zich nooit gevoeld. Wel wilde hij voorkomen dat ze dood ging na hem te hebben ontmoet, tevens omdat hij al genoeg voortvluchtigheid had moeten verduren nu hij zijn vader en tweelingbroer op zijn hielen had. Een van de gevaarlijke factoren in zijn leven waarbij hij nu geen andere keuze had dan ze uit te testen. Onuitgesproken vond zich een bedenking plaats bij hem, afwegend of het wel een goed plan was om bij vage 'bekenden' door de deur te lopen, hier waar zijn hoofd weigerde gehoor aan te geven. Mia's hand werd vastgepakt om haar achter zich aan te trekken naar de ingang van een oude kledingzaak. "C'mon. Here it is." De muffe geur van parfum en nieuw goed drong sindsdien tot hen binnen, een walm waar zijn rook verandering in wist te brengen tot de ergernissen van de eigenaresse. Met haar expressie vol afwijzing dumpte hij het maar buiten de ruimte: het belandde als een stuk vuil op de stenen tegels van het trottoir.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar voeten slenterde over straat. Het was erg koud en de wind deed haar haren alle kanten opblazen. Ze kon nu wel een elastiek gebruiken maar die had ze ook verloren op straat gister. Ze wreef over haar armen om een soort van warmte te creëren terwijl ze naar Raiden's woorden luisterde. "But how can I get rid of these clothes when I don't have anything else to wear.." Ze beet op haar lip maar ergens wist ze wel wat hier het antwoord op zou zijn en wat ze zouden gaan doen. Ze wilde doorlopen totdat ze tegen Raiden's rug knalde en even wankelde maar zichzelf nog tegen kon houden. Ze keek naar rechts en zag een kleding winkel. Ze wilde net wat zeggen maar Raiden's hand vond de hare al en hij trok haar zachtjes mee de winkel in. "Raiden.. what are we doing here?".
In de winkel was het heerlijk warm en de seconde dat ze de winkel ingestapt was voelde ze zichzelf opwarmen. Ze wreef haar handen kort over elkaar nadat ze Raiden's hand had losgelaten. Ze keek rond in de winkel en haar ogen popte haast uit haar oogkassen. Ze liep meteen naar een kledingrek met zwarte jurken en liet haar hand over de verschillende zachte stoffen glijden. De kleding was ongelofelijk mooi, alles waar een vrouw van droomde. Ze liep naar de vitrine met hakken en keek met grote ogen naar de prijzen. Het was duur, maar vroeger zou ze een moord gedaan hebben voor zulke hakken. Ze liep naar een rek met rode jurken en ook deze jurken bekeek ze een voor een, terwijl ze de blikken van enkele vrouwen negeerde. Ze wilde verder lopen maar haar aandacht werd naar een van de mannequins getrokken. Deze droeg een lange zwarte jurk met een soort van glitter details. Haar kaak raakte zowat de grond terwijl ze naar de jurk stapte en de stof tussen haar vingers door liet glijden. Ze draaide haar hoofd naar Raiden. "It's so beautiful"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar afvragen beantwoorden zag hij aan als tijdverspilling. Ze had kunnen verwachten dat hij hen naar een kledingzaak zou brengen, precies zoals het geval was sinds hij haar mee had getrokken naar een welbekende plek in de stad. Een van de beloftes van vannacht waarvan Raiden van haar verwachtte zich daaraan te houden. Of het door de tijd heen moest betekenen dat hij haar in de gaten moest houden, gaf hem geen zorgen om zich druk over te maken. Hijzelf had immers al genoeg tegenzin voor het kleding uitzoeken op zich. Een hobby waar hij alleen een overvloed van verveling aan overhield en onbegrip over hoe vrouwen het urenlang konden volhouden, onderwijl hij al problemen had voor het doorwerken van één kleine stelling nu ze binnen stonden. In tegenstelling tot Mia had hij zijn ogen nergens specifiek op gericht of ook maar een glimp van plezier gevoeld bij de gedachte aan nieuwe kledingstukken.
De stappen over de vloeren hadden hem wél bij bewustzijn gehouden. Omkijken was onnodig geweest om te kunnen achterhalen dat het meisje wat op het oog had, en op een bepaald punt geen beweging meer maakte. De zwarte stof had ze in haar vingers geklemd als een klein kind met een knuffel. Hij zag haar oplichten, een kijk vol verwondering naar een jurk waarvan hij het moeilijk te begrijpen vond. Evenwel joeg er een idee van een aantal maand eerder in zijn hoofd die volgde op een nieuwe glimlach. Een hand werd door zijn haar gehaald, haar aangekeken met een plotselinge, uitdagende glinstering. Hij knikte. "Indeed. I think it fits you perfectly." De afstand tussen hun twee van ruwweg vijf meter verstreek hij in alle rust. Er werd intussen een stilte ingelast, haar geen mededeling gedaan tot hij dan eindelijk vlak voor haar stond en de gelegenheid had om tegen haar te praten zonder afluisteraars. Zijn lippen bracht Raiden al onopvallend bij haar oor. Zijn schouder grensend bij die van haar, de linkerzijde van zijn wang een paar centimeters van haar verwijderd. Onverradelijk bleven zijn pupillen bij de muur hangen. Hij had er geen behoefte aan om het te laten lijken als een kus, laat staan de aandacht van de eigenaresse te trekken door hardop te praten. Het woord ging snel rond in een stad als deze.
"Take the most beautiful and expensive dress you can find in here," zei hij haar haast onhoorbaar. "It needs to be something catchy, perfect for someone rich." Hierna verviel het gefluister als vanzelf. Hij deinsde achteruit, keek van haar weg en keerde terug naar de andere kant van de kledingwinkel. Ze moesten opschieten.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar blik was gefixeerd op de jurk en ze wilde hem zo enorm graag aantrekken, de zachte stof voelen op haar huid. Ze wilde zich zo graag voor even mooi voelen. Ze keek op toen Raiden naar haar toe kwam lopen "Do you think so?" Ze beet zacht op haar lip en voelde een rilling over haar rug lopen toen hij dichterbij stapte en zijn lichaam haast tegen de hare drukte. Haar adem stokte even in haar keel en even hield ze haar adem in toen hij begon te praten. "This dress.. I want this dress." Ze liet de stof tussen haar handen vandaag glijden en zag achter de mannequin een rek met de jurken hangen. Ze hoopte zo erg dat haar maat er nog tussen zat en ze hem kon passen. Zoals Raiden vroeg was deze jurk perfect voor iemand die rijk was, de jurk zelf koste namelijk al een fortuin.
Ze zag hoe Raiden weer weg stapte en ook zij liep weg, richting het kledingrek. Ze bekeek de maten van de jurk en bij de allerlaatste jurk gaf ze de moed al op totdat ze zag dat deze jurk in haar maat was. Ze pakte de jurk uit het rek en keek kort naar Raiden waarna ze nog naar een hoek liep waar allemaal schoenen stonden. Ze pakte van de witte plank enorm hoge maar mooie egaal zwarte pumps. Ze beet op haar lip en signaleerde naar Raiden dat hij mee moest komen naar de paskamer zodat ze de jurk kon passen. Ze liep het eerste de beste hokje in aan haar linkerhand waarna ze de gordijnen sloot en de jurk ophing aan het haakje. Ze trok haar kleding uit en keek even naar haar dunne lichaam. Ja, ze was een stuk dunner geworden maar gelukkig had ze nog een beetje heupen over. Ze opende de rits van haar jurk waarna ze in de jurk stapte en haar armen in de mooie lange mouwen deed. Ze trok de jurk helemaal aan en zag dat hij ietwat te groot was onder. Zodra ze de hakken aan trok was dit probleem verdwenen en verliefd keek ze naar de jurk. Ze beet op haar lip en schoof het gordijn een stukje aan de kant zodat ze Raiden kon roepen.

"Hey, can you zip me up"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I don't just think so. I know it."
Onzekerheid vond hij maar een apart iets, om waar te nemen bij anderen en zo ook te kunnen horen aan alleen al trillingen in iemands stem. Hij kon haar uitstraling traag maar zeker zien veranderen nadat hij haar zojuist een compliment had gegeven. Zo meegenomen in zijn eigen bedenkingen, vroeg hij zich af of ze dan daadwerkelijk dacht dat hij loog zodra hij haar besloot wat tevreden te stellen door haar te vertellen hoe mooi ze eruit zag of eruit zou zien met een jurk als deze. Kwam hij dan echt zo over?
Nogmaals knikte hij toestemmend met haar besluit, voor kort achterom gekeken voordat hij haar alleen liet zodat ze alle ruimte had om te vertrekken naar de pashokjes. Zelf bleef hij nog minutenlang staan bij een stapel smokings. Ze bestuderend alsof hij aan het zoeken was naar een fout in de stof, een afkeurend deel wilde vinden op een pak dat zo perfect was gemaakt, dat er nog geen naadje verkeerd was ingestoken met het naaiwerk. Daartegen gaf het zijn twijfels weer over de plannen van die avond. Zijn haat voor alleen al het rondlopen tussen de rijken en adel, waarvoor hij en Mia waren als een stel onderdanen en ondergeschikten, maakte het een punt om tegenop te zien. Dat hij het normaliter vertikte om een pak te dragen, droeg hier nog een steentje bij mee. Walging had Raiden allang gecreëerd voor nette gelegenheden als deze na zijn ervaringen. Waarom hij het zwarte pak dan toch wegviste uit een boel over geprijsde kledingstukken, was dan ook net zo ondenkbaar als voor ieder ander. Het was dat hij er de tijd niet voor had om erbij stil te staan. Voor zijn verstand er een einde aan kon maken, hoorde hij Mia al vragen of hij haar wilde helpen en wandelde hij met de smoking over zijn arm naar het pashokje toe.
"Sure, just give me a sec." Zijn spullen dumpte hij voor kort op de grond, zijn handen vrijgemaakt om met voorzichtigheid haar rug te doen bedekken met het laatste beetje stof van de jurk. Het kwam toen pas in hem op, met het werpen van een blik op het meisje dat zich schuilhield achter een deel van het gordijn, hoe mooi ze was. De verwonderde manier van kijken van net had hij zonder meer overgenomen. Al dan staren onbeleefd was, kon Raiden het niet langer laten om van haar weg te kijken. "You look beautiful," vertelde hij haar, zijn vingers van de rits afgegleden die haar figuur nu zo perfect liet uitkomen met de stof. Glimlachend keek hij Mia aan in het spiegelbeeld. "What do you think?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Enkele tellen later verschijnt Raiden achter haar. Ze kijkt hem via de spiegel aan en bijt zacht op haar lip als hij haar rits omhoog trekt. Zijn vingers voelde oh zo zachtjes aan op haar rug en wederom ging er een rilling over haar lichaam heen door de aanraking die hij gaf. Haar wangen kleurde een lichtroze kleur en ze kreeg het enkele tellen lang toch best warm. “Thank you..” Haar stem zachter dan ooit waarna ze hem recht in zijn ogen aankeek. Een compliment deed haar zeker goed maar een compliment van zo’n aantrekkelijke man als Raiden deed haar helemaal goed. Het klonk zeker ook gemeend. Ze bekeek zichzelf in de jurk en ging even zijwaards staan om zo ook nog even naar de jurk te kijken. “I really like it, it’s perfect.. It jus hugs my body perfectly fine and those heels are also so amazing” Ze keek even naar hem waarna ze zich omdraaide naar hem “I’ll take it off right now and i’ll come and check you out in that suit, I already know you will look very handsome” Ze greens en likte haar lippen “Can you unzip me again, so I can get changed”
Nadat haar rits los was liet ze de zachte stof over haar huid glijden waarna de jurk als een soort plas om haar benen viel. Ze stapte uit de jurk en pakte hem op van de grond waarna ze hem terug hing aan de hanger en haar kleding weer aan trok. In haar kleding voelde ze zichzelf meteen weer minder. De kleding was te groot en ze leek er nog dunner in doordat alles zo wijd rondom haar lichaam viel. Ze trok een pruillip en trok haar schoenen aan waarna ze de jurk en hakken pakte en het hokje uit liep. Ze nam plaats op de rode stoffen bank voor het hokje van Raiden waarna ze geduldig wachtte tot hij klaar was met omkleden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld