Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Percy Jackson ORPG || Yours in demigodishness

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Mel zuchtte even terwijl ze twijfelde of ze Davey zou vertellen over haar ouders of niet. Zoals hij zelf al gezegd had was Davey de laatste persoon die ze nu wou zien, maar toch wist Mel dat als ze hem zelf niet over haar ouders zou vertellen iemand anders dat zou doen. Bijna elke kamper kende het tragische verhaal van de ouders van Melanthi wel, of ze dat zelf nou leuk vond of niet. Mel was in dat opzicht een speciale kamper, net zoals Percy, als enig kind met een ouder die nooit kinderen zou mogen hebben. Poseidon had met zijn broers een afspraak en Artemis zou voor altijd maagd moeten blijven. Hierdoor werd het verhaal van haar ouders zodra er iets over bekend was als een lopend vuurtje verspreid en binnen mum van tijd wist iedereen ervan af. "You can come a little closer" zei Mel tegen Davey terwijl ze haar blik nog steeds strak op de lucht hield, "I'm not going to push you off". Mel gebaarde hem iets dichter bij, maar niet te dichtbij. Er moest minstens een meter afstand tussen beiden zijn want Mel was nog niet helemaal op haar gemak bij hem. Met een laatste lichte zucht wees Mel naar een specifiek punt in de nachtelijke hemel, het sterrenbeeld Orion. "That's my dad" zei Mel tegen Davey, "Orion is my dad. Or was... He died.".

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Een goede anderhalve meter van haar vandaan ging jij zitten, zijn ogen gericht op de sterren die goed zichtbaar waren. 'I hope not. A broken spine is definitely not something I can use right now.' Hij liet een lach horen, zacht en wat schor, maar het bleef een lach. Zijn ogen gingen even af naar Mel, wie leek te wijzen naar een groep sterren. Davey kon niet anders dan kijken naar het punt dat ze aanwees. Hij slikte een keer. Het was iets wat hij aan had moeten zien komen. De verhalen van de goden kende hij als geen ander en nooit had Artemis interesse getoond in een ander persoon. Het was logisch dat Orion haar vader was. Wie anders? 'He still is. He might not be around anymore, but that doesn't mean he isn't your dad.' Sprak hij zacht, haar opnieuw even bekeken. Geen van de kampers kregen hun ouders vaak te zien, als zeze uberhaupt ooit te zien kregen. Het was aan punt dat er nooit een kans zal zijn dat ze hem te zien kreeg in levende lijve, maar die kans was klein voor alle kampers.
Even bleef hij stil. Davey had genoeg vragen die had willen stellen maar hij was niet zeker van de reactie die hij terug zou krijgen en ze leek al niet al te gelukkig. Hij besloot zijn mond te houden, puur om haar kalm te houden. Vragen over haar moeder en Apollo zouden geen goede emoties omhoog halen leek hem en het was dan ook met die reden dat hij stil naar het sterrenbeeld bleef kijken.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
"I know, and he will forever be my dad" had Mel met een lichte zucht gezegd. Het was moeilijk voor haar om met Davey hierover te praten. Allereest zijn het ingewikkelde gevoelens die Mel de hele tijd probeert te onderdrukken en op te kroppen. Ten tweede kan en zal alles wat ze tegen Davey zegt later weer tegen haar gebruikt worden. De twee zijn geen vrienden, verre van zelfs, dus ietwat voorzichtig was ze wel. Toch vond Mel het wel fijn dat er iemand was die met haar wilde praten. Weinig mensen zouden ooit begrijpen hoe Mel zich zou voelen, ze zit vast in een ingewikkeld web van familiedrama's die nooit opgelost zullen worden. Mel's blik bleef gericht op Orion terwijl ze verder ging met praten; "It's just difficult you know. All this stuff with my parents". Even zweeg Mel waarna ze naar Davey keek. Hij leek op een vreemde manier geïnteresseerd in haar, misschien zelfs nieuwsgierig. Dus besloot ze maar om verder te praten; "Everyone here keeps talking about the love they get from their parents. Even if it's not the godly one. I've been alone my whole life". Het was waar, Mel had nooit iemand aan haar zijde gehad. Ze was gedropt bij een weeshuis, ging van familie naar familie maar niemand wilde haar ooit in huis nemen. Vandaar dat ze ook een aantal keer was weggelopen waarvan er maar ééntje succesvol geëindigd was. Daarnaast moest Mel constant van scholen wisselen waardoor ze weinig vrienden kon maken, wetend dat het uiteindelijk ook wel weer klaar zou zijn en ze naar een nieuwe school zou moeten gaan. Niemand zorgde echt voor Mel, totdat ze op het kamp kwam. Ze voelde zich veilig onder de andere kampers, maar het enige wat ze haatte was wanneer de kampers over hun ouders gingen praten. Sommigen hadden ze ontmoet, anderen niet. Het liet Mel keer op keer weer realiseren dat Mel een kind was van iemand die had beloofd voor altijd maagd te blijven. "You know the hunters of Artemis? They come to camp once or twice a year. They stay for a couple of days in my cabin and tell me all these stories about my mum. You probably don't understand, but it continuously hurts to know she cares more about her hunters than her daughter." Mel wist dat ze een heel emotioneel probleem op zijn schouders legde, maar op het moment maakte het haar niet veel meer uit. Het hele kamp wist er toch al van. Ze vervolgde: "I disgraced my mum's sacred promise to allways remain virgin. I'm the one child that never should have existed".

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Davey bewoog wat, zich iets verplaatst op het dak om zo comfortabeler te kunnen zitten. Nog altijd luisterde hij naar elk woord dat Mel uitsprak, al keek hij naar Orion in plaats van haar. Veel wost hij niet van haar leven, noch van hoe het voelde om een bestaan te leidden als het hare. Voor hem was het lastig te begrijpen, al deed hij zijn best. 'I know.' Murmelde hij, ietwat afwezig bracht hij de woorden uit, zijn gedachten waren opgegaan in herinneringen aan vroeger, oude reizen en zijn leven op Ithaca. Al gauw schudde hij zijn hoofd zwakjes om zichzelf te wekken uit de gedachten en zijn aandacht bij Melanthi te houden.
Hij wilde graag reageren, haar vertellen dat hij precies wost hoe ze zich voelde, maar hij hield zich stil. Beginnen over zijn eigen problemen was wel het laatste waar ze behoefte aan had, en ook hijzelf was niet graag open over zijn leven. Hij had bemanningsleden die tot hun dood niet wisten wie Davey werkelijk was. Melanthi was wel de laatste aan wie hij behoefte had het te vertellen. Natuurlijk was hij bereid naar haar te luisteren maar zijn eigen verhaal kon wachten. 'You just have to ignore that.' Hij glimlachte zwak, al was het om wat gedachten weg te lachen en de situatie iets minder ongemakkelijk te maken.
'Yeah I've seen them before.' Vage herinneringen had hij aan ze, gezien hij nooit erg geïnteresseerd was in de hunters. Luisterend naar haar verhaal, slikte hij een keer en keek toen even naar haar. Ondanks hij niet wist hoe het voor haar was, kon hij zich er wel een beeld bij maken. 'I don't know how it feels, but I can understand it sucks.' Veel meer had hij er niet over te vertellen. 'No don't say that. Just because your mum messed up, doesn't mean you shouldn't exist. How long have you been here? A year? I've never seen someone become such a loved person in just a year.'

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
"That might be.. But it's a bit more difficult to ignore because people talk about it all the time". Mel mocht het dan niet leuk vinden, maar ze moest het enigszins eens zijn met de woorden van Davey. Ze was inderdaad bekend en geliefd bij anderen. Ze had een leidinggevende functie bij sommige van de lessen die het kamp aanbood gekregen. Ze was in het jaar dat ze hier was snel een gerespecteerd persoon geworden. Mel was er blij mee, maar de reden dat ze de aandacht in het begin kreeg was omdat ze een 'speciaal' kind was. Mel vond dit niet altijd even leuk. Toch wist ze voor zichzelf een reputatie op te bouwen maar dat hielp niet tegen de gevoelens die ze had tegenover haar vader en moeder. Ze wist dat haar vader in principe een verloren zaak was, hoe hard ze ook wilde geloven dat hij op een magische manier naar haar toe zou kunnen maken. Haar moeder was er wel maar Mel had nooit een teken gekregen dat ze er voor haar was. Misschien keek ze wel naar haar, ze zou de trots van haar moeder nooit krijgen. Of tenminste, zo voelde het. Mel zuchtte even en keek naar Davey. "I know that's true, and I'm happy with that. I am so glad I got all these opportunities and I've made friends for life" Mel glimlachte enigszins, hoeveel dat dan mogelijk was in deze situatie, "It just doesn't take this lingering hurting feeling away". Ze dacht even na en bedacht wie er nou precies naast haar zat. Het was Davey, met Odysseus als vader, die vast veel ergere dingen had gezien. Bloed, dood en verderf. "But I'm sorry for sharing all of this touchy feely stuff, I'm not the right person to even share this with you" zei Mel, "You've probably seen a lot more. I shoudn't bore you with all of my problems"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'You just gotta find a way to block it out, stop remembering it and just don't mind it.' Hij vertoonde een kleine glimlach, al dan meer om de hele situatie wat minder ongemakkelijk te maken. Hij kende haar amper, en de momenten waarop hij met haar had gepraat, kwamen er enkel kwade woorden tussen beiden. Haar zo zien, bijna kwetsbaar, was wat ongemakkelijk, al was hij bereid haar te helpen. Zijn hele leven was het bijna een soort extra zintuig, hoe mensen zich voelden interesseerde hem niet, al kwam er zo nu en dan iemand voorbij in zijn leven van wie het hem uitmaakte, wie hij wilde helpen en enkel gelukkig wilde zien. Hij koos niet wie het was, of wanneer ze zijn leven binnen kwamen, maar zijn instinct negeren was onmogelijk.
'Well than, why focus on the bad? You've got a good life here, nice friends and people willing to help you out. Just remember that, instead of all the things that aren't like that.' Zijn ogen richtte hij even op haar. Ergens kon hij wel begrijpen dat het vervelend was, en alles wat bij haar situatie kwam kijken ongelooflijk moeilijk, maar het kamp was een goede plek voor haar, ze leek er zo geliefd te zijn dat zelfs Davey niet kon begrijpen dat ze zich nog op het negatieve kon richten. 'No, it's alright. I wouldn't have listened if I didn't care.' Opnieuw glimlachte hij even, al verwaterde de vrolijke uitdrukking al snel. Zijn ogen wendde hij af naar de lucht. 'Let's not talk about my life or the things I've seen.' Hij sprak zachter, al was er geen emotie te vinden in zijn stem. 'It's refreshing to listen to someone else instead of my own stupid voice for once.' Een korte lach volgde zijn uitspraken, onderwijl hij opstond en haar even aankeek.

'But I'm off, my ship's at the docks, I have to check it before I can leave again.'

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Mel luisterde aandachtig naar Davey. Hij maakte goede punten waarvan Mel wist dat ze ernaar moest luisteren. Ze keek dan ook even naar hem. Ze vond het enigszins vreemd dat hij interesse in haar toonde, maar wat Mel nog raarder vond is dat ze zich kwetsbaar tegen hem had opgesteld. Davey zag ze wel aan als de persoon die de volgende keer dat hij een gevecht zou hebben met Mel hij al haar onzekerheden zou doorvertellen. Overigens verborg Mel haar emoties en gevoelens ook voor een groot deel. Het was voor haarzelf belangrijk om gezien te worden op de manier dat ze gezien wilde worden: als een meisje die nooit stopt met vechten en trouw is aan degenen waar ze van houd. Toch werd ze constant achtervolgd door het tragische liefdesverhaal van haar ouders en de immense druk die het dragen van de last van je ouders meebrengt. Haar ouders waren de twee beste boogschutters in de wereld, en van Mel werd hetzelfde verwacht. Beiden waren niet bang, en dat werd ook van Mel verwacht. Mel liet een zucht horen. Opgroeien in een weeshuis, springend van pleeggezin naar pleeggezin was ook iets wat Mel vandaag de dag nog lastig viel, het niet hebben van een familie. "Thanks for you know.." begon Mel, onzeker hoe ze de zin zou afmaken, "Helping me". Een zachte glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze voor de laatste keer naar haar vader keek. "I will try to focus on the postive more..". Davey zei dat hij niet wilde praten over wat hij had gezien, wat ze hem niet kwalijk nam. Mel's familie drama was waarschijnlijk zo klein en onbelangrijk vergeleken met alles dat hij had gezien. Mel's glimlach werd iets breder en er was bijna een grinnik te horen toen Davey ook moest lachen en opstond. Hij had haar nog één keer aangekeken, en Mel stond zelf ook op om hem normaal aan te kunnen kijken. "Have fun".

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Thanks.'

Hij liep naar de rand van het dak, maar stond stil voordat hij eraf zou klimmen. 'If you need someone to talk to, you know where to find me. And if the hunters return and you really can't take their talking anymore, feel free to sleep in my cabin, if I'm not at the camp, of course.' Hij sprak, onderwijl hij naar haar keek over zijn schouder. Een glimlach vertoonde hij haar nog, voordat zijn gedaante van Artemis' cabin afklom en richting het kleine stuk strand liep, waar zijn boot zou liggen.
Het was een kleine vijf minuten lopen, al leek het voor de lichtelijk uitgeputte Davey zeker een half uur. Alsof hij de vermoeidheid niet voelde, liep hij verder, niet toe willen geven aan zijn lichaam dat rust nodig had. Een kleine boot lag in het water, een vissersboot. Davey kon er niet blijer mee zijn. Eindelijk had hij geen bemanning nodig en hoefde hij geen anderen in gevaar te brengen net zijn eigen avonturen. Behendig klom hij aan boord, vanaf de steiger. Hij opende een deur en kwam zo aan bij het roer, echter kwamen de eerste problemen opdagen zodra hij de boot probeerde te starten, en na kort te hebben nagedacht over wat het probleem zou kunnen zijn, klom hij met de trap naar beneden, de machinekamer in.
Hoe lang het duurde was hem niet bekend, maar het oplossen van het probleem leek langer te duren dan verwacht en het verzwakte gedaante van Davey stond wat wankelend overeind. Wazig en niet helder denkend nam hij dan ook plaats op de grond, met zijn rug tegen de muur en viel daar in slaap.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
"That's.. really nice of you" zei Mel tegen hem, enigszins in de war. Davey had haar een plekje in zijn cabine aangeboden als hij er niet was en de hunters er waren en hij had ook nog gezegd dat ze altijd bij hem langs kon komen als ze ergens over wilde praten. Ze had die aardigheid niet van hem verwacht, in de middag hadden ze nog ruzie en nu leek het opeens over. Alhoewel ze hem niet helemaal vertrouwde, ze apprecieerde dat hij naar haar verhaal had geluisterd. Ze werd wakkergeschud uit haar gedachtes toen Davey van het dak af sprong. Ze bracht haar hand even omhoog om te zwaaien maar staakte dat al snel, wetend dat hij haar niet meer kon zien. Ze bleef hem even nakijken en zodra hij uit het zich was liet ze zich op haar stapel kussens vallen. Haar ogen dwaalden gelijk af naar Orion. Een zachte glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze de volgende woorden sprak: "Life is a funny thing.. It turns out differently from how you expect it to be". Mel draaide haar gezicht even weg van de hemel en keek naar het donkere en rustige kamp voor haar. Wat was ze blij dat ze deze plek had gevonden, de plek die zo snel haar leven op zijn kop had gezet. Mel bleef zo even zitten, tot ze realiseerde hoe moe ze wel niet was. Vaak gebeurde het niet in het volle maanlicht dat haar juist kracht gaf, maar het was een lange dag geweest. Mel keek even om zich heen. Het was geen koude nacht, dus rende snel de ladder af de cabine in om extra dekens te pakken. Mel liep het dak weer op en ging op de stapels kussen liggen en trok de dekens over zich heen. "Good night dad" zei Mel, waarna ze langzaam in slaap viel.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Er kwam geen licht in de machinekamer van het schip, er waren immers geen ramen en de deur was gesloten, puur vanwege de veiligheid, althans, zo bekeek Davey het.
Dromen vulde zijn nachtrust, al was het makkelijker te beschrijven als nachtmerries. Bloederige beelden vormden voor zijn ogen, mensen om wie hij gaf keer op keer uitgemoord zien worden door een paar van Davey's fouten. Ook zijn moeder kwam er nog in voor, wie zoals gewoonlijk niet tegen hem sprak. Hij was het van haar gewend. Davey was immers zijn vader niet en dat zal hij ook nooit worden. Hetgeen wat hem misschien nog wel het meeste dwarszat. In zijn moeders ogen was hij een teleurstelling, enkel gezorgd voor ongeluk, alsof hij vervloekt was, wat hij op een zekere manier ook wel was. De goden haatten hem, en waren niet van plan hem met rust te laten.
Haastig opende hij zijn ogen, recht in het dimme licht van een tl-buis gekeken. Het kostte hem enkele seconden om zich te bedenken waar hij was, al had hij het gauw door. Hij ging rechtop zitten, kijkend naar de omgeving waarin hij zat. Erg comfortabel had hij niet geslapen, wat hem weinig interesseerde. Wat mompelend tegen zichzelf keek hij opnieuw om zich heen, toen hij zich besefte wat hij hier deed. Traagzaam draaide hij zich om, op zijn knieën gezeten om bij het juiste onderdeel te kunnen, met een schroevendraaier om het probleem op te kunnen lossen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Al vroeg in de ochtend werd Mel gewekt door de eerste zonnestralen die het kamp bereikten. Het kamp zelf was nog in diepe rust, nergens was iemand te bekennen. Langzaam kwam ze omhoog en voelde de zon op haar gezicht. Ze had een redelijke nachtrust gehad, meestal sliep ze weinig in het maanlicht. Vaak had ze veel om over na te denken of had ze te veel energie over die in het maanlicht weer werd bijgevuld. Ze schudde zichzelf even wakker en keek even naar de opgaande zon. Een nieuwe dag was aangebroken en het leek een mooie te worden. Een lichte glimlach sierde haar gezicht terwijl ze besloot om op te staan. Ze pakte haar spullen en liep ladder af, terug de cabine in. De kussens en de deken gooide op een van de bedden in haar cabine. Na zich snel te hebben opgefrist opende ze haar kast en pakte ze wat kleding met camouflage kleuren en trok ze deze aan. Haar simpele boogschuttersharnas liet ze voor nu nog maar liggen, later in de middag zou ze waarschijnlijk weer een klas les moeten geven maar dit moest ze eerst aan Chiron vragen. Ze keek even naar haar verzameling bogen op het rek maar koos er uiteindelijk voor om er geen mee te nemen. Ze zou toch alleen maar gaan ontbijten. Ze liep naar de spiegel in de hoek van de kamer en maakte haar haar vast in een hoge staart. Ze trok haar schoenen aan en ze liep zo naar buiten. Inmiddels was het kamp in rep en roer, overal liepen wel mensen, vooral op weg naar het ontbijt. Terwijl ze begon te lopen kwamen er een aantal mensen bij haar lopen, sommigen herkende ze en anderen kende ze nauwelijks. Ze begonnen tegen elkaar en Mel te praten. Af en toe knikte Mel een beetje en zei ze wat, verder focuste ze zich vooral op haar omgeving. De zon scheen en het kamp zag er bruisend uit. Eenmaal bij het ontbijt aangekomen nam ze afscheid van de mensen die haar in hun gesprek hadden meegetrokken en liep ze naar haar tafel toe. Ze schrok even op toen ze zag dat Chiron erbij stond, op haar wachtend. "Chiron.. goodmorning" had ze gezegd, een beetje verbaasd. "Gooodmorning Melanthi" zei haar tegen haar, "Davey hasn't reported to me this morning". Mel spande haar spieren aan terwijl ze naar hem luisterde, "I happened to see Davey with you last night". Mel knikte even, wetend waar het gesprek naartoe zou gaan. "Could you track him for me?" vroeg Chiron doordringend aan haar. Mel zuchtte even maar stemde toch toe. Ze had al een goed idee waar hij zou zijn.. Bij zijn schip.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zijn gereedschap had hij op de grond achter gelaten, hij was nooit een net persoon geweest, dus opruimen was niet zijn sterkste kant. Traagzaam stond hij op van de grond. Hij had er geen baat bij om terug te gaan naar het kamp. Op het vaste land kon hij amper slapen. Hij was gewend aan de ruige wateren van de open zee, het constante gevoel dat hij in gevaar was en een crew die hem geen rust gunde. Het kamp bood hem dat niet, en die rust kon hij niet zien te begrijpen. Hij wilde niet met rust gelaten worden, het gaf hem het gevoel dat hij onbelangrijk was geworden, alsof ze hem vergeten waren.
Op een langzaam tempo liep hij de machinekamer uit, terug naar de stuurhut, waar zijn hangmat hing, sinds het de enige ruimte was waar dat kon. De machinekamer was niet veilig. Vermoeid ging hij in zijn hangmat liggen, aangezien hij niet erg uitgerust was door zijn korte rust op de grond.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Mel had afscheid genomen van Chiron en had zuchtend haar weg over het kamp naar Davey's schip gemaakt. Op de weg ernaartoe kwam ze mensen tegen die ze amper kende die haar begroetten. Ze had hen allemaal en glimlach gegund en voor ze het wist was ze bij Davey's schip. Het was een kleine vissersboot, maar Davey had er blijkbaar genoegen mee gelopen. Mel hing haar boog wat beter om haar rug geen en liep de steiger op waarna ze behendig de boot op klom. Veel plaatsen voor Davey om rond te hangen waren er niet, ze wist bijna zeker dat hij hier op de boot was. Lang duurde het dan ook niet om hem te vinden, ze kon vanaf het midden van de boot een slapende gedaante op een hangmat zien. Snel liep ze naar de deur, opende hem en ze bleef twijfelend toch maar in de opening staan. "Goodmorning!" zei ze hard zodat hij het kon horen. Een enigszins vrolijke maar ook een beetje sarcastische ondertoon was op te merken in haar stem. Davey zag er enorm vermoeid uit en Mel vroeg zich af of het was omdat hij gisteravond bij haar op het dak was geweest.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Een kalme rust was het niet. Elke keer als hij inademde kon hij de rook ruiken, elke seconde dat hij zijn ogen gesloten hield zag hij beelden van een slachtpartij. Het was niet genoeg om hem te wekken, maar voldoende om hem nachtmerries te bezorgen. Niemand leek het te begrijpen. Nooit vertoonden ze tekenen van ongerustheid als hij terugkeerde, zonder schip en bemanning. Het waren altijd de verhalen die hij vertelden, waarvoor ze naar hem toekwamen. Hij liet achterwege wat hij zelf ook liever vergeten wilde.
Vergeten deed hij echter nooit. Dagelijks kwam het naar hem terug in de vorm van nachtmerries. Gruwelijke beelden van gebeurtenissen die hij meegemaakt had. Nooit had hij rust. Ze zouden het nooit begrijpen, ook als hij ooit besloot het iemand te vertellen. Zich openstellen tegenover mensen was voor hem nooit een prioriteit. Het bracht hem niets waar hij iets mee kon. Nooit had iemand uitgebreid naar hem geluisterd.
Het stemgeluid van een bekende deed hem ontwaken. Geschrokken opende hij zijn ogen, zodanig bewogen dat hij uit de hangmat viel, en op de grond terecht kwam. Het was toen pas, dat hij op de grond lag, dat hij keek naar wie er op zijn schip stond. Traagzaam stond hij op, geen spoor meer zichtbaar van de nachtmerries die minuten geleden nog voor zijn ogen afspeelden. Hij wilde er niemand mee lastigvallen, en Melanthi vertrouwen deed hij al helemaal niet. 'What are you doing here?' Sprak hij, onvriendelijker dan dat hij bedoeld had.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Nog steeds stond Melanthi in de deuropening, diezelfde vrolijke glimlach nog steeds op haar gezicht als toen ze hem wakker had gemaakt. Zijn slapende gedaante was eerst nog onrustig, alsof hij een nachtmerrie had. Echter was dit niet voor lange duur, zodra Mel's harde 'goodmorning!' was binnengekomen. Mel zag dat zijn ogen hadden geopend, maar ze zag ook snel dat het mis ging. Hij viel hard uit zijn hangmat, waar Mel zelf even van schrikte. Echter stond hij al snel rustig op en keek hij haar geïrriteerd aan. "Well, someone's got a bad morning mood" had Mel naar hem geblaft als antwoord op zijn onvriendelijke vraag, "I'm not missing breakfast for fun" Haar boog pakte ze iets beter vast terwijl ze hem aankeek. "Anyways I'm not here to chat. Chiron sent me over here" had Mel gezegd waarna ze haar ogen even op een punt achter Davey richtte. Vanaf hier had je mooi uitzicht over de oceaan. Snel richtte ze haar aandacht weer op Davey, "You didn't report to Chiron".

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld