Forum

Genevieve.
Des te meer ik in het gezelschap van de Mikaelson broers was, des te geïrriteerder ik werd. Niet alleen hadden de twee hun perfecte jacht weten te verpesten, maar hadden ze Brie en mij ook tegen onze zin in mee weten te nemen. De dag zou als een succes bestempeld worden. Het record aantal vampiers wegwerken op één dag. Aan het eind van de dag nog even een drankje doen, voor ik de warmte van mijn bed opzocht, om de volgende dag weer precies hetzelfde te doen. Dat idee was nu ruw verstoord en daar was ik alles behalve blij mee. 
"Not that it's any of your business, but that's what I've been dealing with over the past few years. What do you even care what I do and what I don't do?"beet ik hem toe. Ik kon de plotselinge interesse van de twee totaal niet plaatsen. Wat moesten twee van de machtigste vampiers met twee meisjes als ons? Niklaus leek mij maar al te graag onder controle willen houden. Dat hij mijn volledige naam kende vond ik ook nog eens bijzonder. De afgelopen jaren ging ik door het leven als Gen. Simpel, gemakkelijk te vergeten en niemand die ook maar een link aan mij of mijn verleden kon leggen. Dat iemand mij Genevieve noemde, laat staan mijn volledige naam gebruikte, vond ik ontzettend bijzonder. Ik was benieuwd naar hoe snel hij dat had weten te achterhalen. Zeker omdat ik sinds ik een jaar of vijf was Gen wordt genoemd. 
Ik was er helemaal klaar mee. De manier waarop we afgeschilderd werden. De manier waar Klaus mij behandelde. Ik was er totaal niet mee eens. Ik schudde mijn hoofd en rukte een keer. Een tevergeefse poging om los te komen. Woede was duidelijk in mijn ogen terug te vinden. "Your father was right about you. Mikael hated his children one by one. But his hatred for you had been indescribable. Worst creep of all. The one who was most desperate to find his place in the world, but will never succeed. The only place you'll ever belong is dead under the ground. You're a disappointment to everyone. An abomenation. You'll never be more than that" zei ik woedend. Ik kookte van binnen. Al moest ik hem eigenhandig wegwerken. Ik deed het met alle plezier. Ik wist dat ik het door mijn woede uitbarsting niet beter maakte, maar hij moest weten dat hij hier niet zomaar mee weg zou komen. Hij zou hier voor boeten en daar zou ik hoogstpersoonlijk voor boeten.

Elijah. 
Een kleine grijns verscheen er rond mijn lippen. "So you've heard of me"was mijn eerste reactie. Het was wellicht sarcastisch bedoeld, maar het was goed om te weten dat ze hier en daar wat op had gepikt. Al gokte ik dat het meeste bij mijn vader vandaan kwam. Dat was een vervelend obstakel. De enige over wie mijn vader een positieve mening had was Freya. Zijn oogappeltje. Nee, over de rest van het gezin had hij niets positiefs te zeggen. Klaus was daar met name de dupe van geweest. Dat was al zo toen wij nog mens waren. "That's a long and complicated story. Something you're certainly entitled to, and it's a story I'm sure I'll tell you someday, Brianna. I promise you that. For now, my brother and I have important things to take care of. What Mikael has done to you and how we are going to solve this has priority right now. Not only for us, but for you this is just as important" zei ik haar.
De manier waarop mijn broer de situatie aanpakte was misschien niet het beste wat hij kon doen, maar ik wist dat hij hiermee zijn punt wilde maken. Al was het naar mijn idee niet de beste optie. "Niklaus, please. Please pay a little attention to how you handle these things" adviseerde ik mijn broer. Ik wilde niet dat hij dingen deed waar hij later spijt van zou gaan krijgen. Het waren nog steeds onze meiden die voor onze neus stonden. Al maakte de blondine het er ook wel zelf naar. De woorden die ze uitsprak. Het deed me gelijk aan Mikael denken. Ik schudde mijn hoofd en richtte mij weer op Brie en greep haar bij haar arm vast zodat ze er niet vandoor kon gaan. Ergens ging ik er ook niet vanuit dat ze Gen hier achter zou laten, maar toch. "There are two ways we can do this. You stay here and do what's asked of you. A mature way of exchanging information and helping each other out. Or you end up like your best friend and are not released until we have enough information to decide how best to handle this situation. That's up to you"zei ik uiteindelijk tegen haar, terwijl ik haar met een doordringende blik aan keek.

@Dashic 

Genevieve.
Ik was het meer dan zat. Deze man spoorde niet en ik haatte het idee dat hij maar al te graag de controle over mij wilde hebben. Hij gaf mij het idee dat hij er een hele goede reden had om dit te veroorzaken, ook al zou ik niet weten wat deze reden dan precies moest zijn. Niemand met gezond verstand zou dit doen. "That's bullshit. Of course I want to get out of here. You're not an idiot, are you? This is anything but normal. You keep me here against my will and you won't even answer the questions I ask you. You really disgust me. Being held here against my will is really the last thing I want"beet ik hem toe. Ik gaf nog een ruk aan de ketens waar ik aan vastgebonden werd. Hoewel ik mezelf daar best pijn mee deed, moest ik het proberen. Als hij dacht dat ik mij zonder gevecht op zou geven, had hij het mooi mis. Menig man mocht dan al vrezen bij het horen van zijn naam; betekende dat niet dat dit voor mij ook gold. Deze man was zo ontzettend arrogant. Zo vol van zichzelf. Ik begreep wel dat Mikael ontzettend graag van hem af wilde. Dat begreep ik ontzettend goed. 
Zijn interesse in mij groeide met de minuut. Iets wat ik ontzettend bijzonder vond. Waarom wilde hij in godsnaam van mij weten waarom ik op deze manier denk en wat er met mij gebeurd is. Het idee dat Mikael ons jaren geleden aangetroffen had, ons op had weten te voeden en ons had getraind tot waardige vampierjagers, leek hem toch paniek aan te jagen. Toch verbaasde zijn vraag over mijn ouders mij het meeste. Ik schudde afkeurend mijn hoofd. Mijn vragen wilde hij met geen mogelijkheid beantwoorden, maar hij ging er wel vanuit dat ik dit wel bij hem zou doen. Dat geloofde je toch niet? Hij dacht toch niet echt dat ik zomaar toe zou geven en alles zou doen wat hij van mij vroeg. Dat was simpelweg lachwekkend. "What do you think, huh? That you can do all this to me and I'll do anything you ask me to do? You really are crazy. What happened in my life and what happened to my parents is none of your business. And I'm happy to keep it that way" zei ik vervolgens tegen hem. Als hij dacht dat dit hem gemakkelijk af zou gaan, moest ik hem teleurstellen. Dit ging alles behalve makkelijk worden. 

Elijah.
Haar reactie verbaasde mij totaal niet. "Dear Brianna, I hope it doesn't have to come to that" zei ik haar. Ik wist precies waar zij op doelde. De reputatie die ik had, kende ik maar al te goed. Ik was er zeker niet ontevreden over, maar als ik geweld kon vermijden deed ik dat maar al te graag. Nee, het gebruiken van geweld was, in tegenstelling tot mijn broer, mijn laatste redmiddel. Als ik het op een andere manier op kon lossen, ging ik daar altijd voor. Het gebeurde in mijn geval als ik geen andere opties meer had en ik daardoor mijn punt duidelijk kon maken. Men kon maar vaak genoeg moeilijk doen. Onze plannen proberen te dwarsbomen. Daar hoorden bepaalde maatregelen bij, waardoor er alsnog naar ons geluisterd werd. Ondanks het feit dat ik bekend stond als de nobele broer, was ik niet bang om mijn tegenstanders op een gruwelijke manier uit te schakelen, zodat ik mijn punt duidelijk wist te maken. Natuurlijk deed ik het liever op een wat meer beschaafde manier, maar zodra dit niet werkte waren de rapen gaar. Dat was mijn manier van werken. Al wilde ik dit niet toepassen op Brie. Ik zou haar met geen mogelijkheid pijn kunnen doen. Daar was zij mij te dierbaar voor. Al had ik gehoopt dat we dit op een andere manier op konden lossen. 
"I hate to say it's a shame. I would have liked to have solved this differently, but since this is what you want, I can't do it any other way"zei ik haar, toen ze opbiechtte dat ze liever naast haar beste vriendin vastgeketend stond in plaats van dat we dit als volwassen mensen opstonden. Ik had het ergens wel verwacht, aangezien ze vroeger al onafscheidelijk waren. Dat betekende niet dat ik dit graag anders had willen zien. Ik pakte haar bij haar handen beet en ketende haar vast zoals Klaus dat bij Gen had weten te doen. De meiden stonden nu naast elkaar, vastgebonden en wel. Ze konden geen kant weer op. Ik was het met Klaus eens. De meiden konden niet weg, voor we een oplossing hadden voor dit probleem. Mocht Brie gelijk hebben en de vampier die ik had laten gaan was naar Marcel gevlucht, waren de twee hier het veiligst. Niemand kwam hier zomaar binnen en zou hier ook maar een enkele stap naar binnen willen zetten. 

@Dashic 

Genevieve.
"Do you really think you can impress me with meaningless threats? Because then you can go on for a long time, because I'm not very impressed"bracht ik uit. Mijn irritatie richting de man die voor mij stond was enorm. En op dit moment kon ik mij nog maar moeilijk in bedwang houden. Het was niet aan hem om mij op deze manier te behandelen. Ik wist dat hij zo te werk ging. Zijn slachtoffers zo lang mishandelen en bedreigen tot dat zij hem eindelijk gaven wat hij van hen wilde. Deed je het niet snel genoeg, dan ging je dood. Ik wist hoe hij was, maar ik ging nog liever dood dan dat ik aan zijn spelletjes mee deed. 
Afkeurend schudde ik mijn hoofd. Al keek ik hem al snel met een verbaasde blik in mijn ogen aan. Dit had ik niet aan zien komen. Dit keer was ik degene wie van mijn stuk was gebracht, Voor enkele secondes wist ik niet wat ik hem moest zeggen. De woorden die hij zojuist uit had weten te spreken, hadden enkele secondes nodig om tot mij door te dringen. Zachtjes beet ik op mijn lip, voor ik mij weer herpakte. Ik rechte mijn rug en keek de man met een koude blik in mijn ogen aan. "You're the one who's gonna listen to me for once. This isn't a one-way street, you got me. You can't expect me to just cooperate. Especially after what you've done to me. This may have worked for all your other victims, but I'm not afraid of you. Your father was right about you. You really are a disappointment. A little kid who uses anger and fear to get his way" bracht ik aan. Nog steeds geïrriteerd. Maar ik wilde nu wel mijn antwoorden hebben. Het was iets waar ik recht op had. "So either you answer my questions. Then I'll do the same to you or it ends here. And if you choose the first option, I already have a first question for you. What do you mean by we made sure all those years ago you two were safe?"vroeg ik hem. 

Elijah. 
"It's what I told you, Brianna. That's not important right now. For now, it's important that we get things straight. So that my brother and I can make sure this nonsense stops. Once and for all" was mijn eerste antwoord. Het verbaasde mij niet dat de meiden beide zo veel vragen aan ons stelden. Toch moest ik even lachen op het moment dat ze suggereerde of ik bang was. "Fear and gentleness are different things, girl" was het simpele antwoord dat ik gaf. Ik wilde niet te hard van stapel lopen. Ik wilde haar niet te veel informatie geven. Het was van belang dat het een wisselwerking zou worden. Wij hadden informatie van hen nodig. Informatie die ons kon helpen om deze gehele situatie op te lossen. Want naar mijn mening was het ontzettend uit de hand gelopen en ik moet er niet aan denken wat er allemaal mis kon gaan.
Mijn broer en ik waren dan ook genoodzaakt om dit te doen. We hadden hen jaren geleden al op weten te voeden. Te beschermen tegen de bovennatuurlijke wereld. En ik zou dit met alle liefde weer doen. Zo lang de meisjes maar veilig waren. 
Dat Niklaus zijn uitbarsting maakte, was een tikkeltje nadelig. Al ging ik er vanuit dat hij wel zou krijgen wat hij wilde. Hij stopte nooit voor hij kreeg waar hij om vroeg. Toch moest ik toegeven dat Genevieve een pittige jonge dame was, wie niet gemakkelijk over zich heen liet lopen. Wellicht was het, zoals Genevieve het al beschreef, niet wat hij gewend was, maar was het wel hetgeen wat hij nodig had. Mijn aandacht gleed uiteindelijk weer naar Brianna. Ik vond het absoluut niet nodig om haar vast te binden, maar ze liet mij geen andere keus. "Fine. Then we'll do it your way. I don't think it's gonna be long before we get some answers out of you. After all, it's for your own good."
Ondanks het feit dat ik bekend stond als de nobele broer, had ik ook zo mijn trucjes om informatie los te krijgen. Als het op deze manier moest gebeuren was ik zeker niet bang om het wat harder te spelen. Ik kreeg mijn antwoorden wel.

@Dashic 

Genevieve.
Klaus was precies zoals ik verwacht had. Mikael had me er al voor weten te waarschuwen. Zijn acties kwamen vaak voort uit woede. Onmacht. Ik merkte aan hem dat hij graag de controle had en dat hij graag wilde dat het ging zoals hij dat graag wilde. Precies zoals Mikael mij al vertelde. Zijn acties verbaasde mij dan ook niet. Het was iets wat ik aan had zien komen. Ik wist dat ik weerstand moest bieden tegen zijn spelletjes. Ik moest hem niet onder mijn huid laten komen, want dan had hij mij precies waar hij mij hebben wilde en kreeg hij alsnog wat hij wilde. En daar wilde ik niet aan toe geven. Nee, dat zou ik hem niet geven. Hoe graag hij dat ook zou willen. Hoe erg hij ook mocht dreigen. Ik moest sterk blijven, anders was dit alles voor niets geweest. En dat zouden de trainingen van Mikael te niet doen. Zo had hij ons ook niet getraind. 
"You heard me.You can keep threatening me. But I bet if I'd been anybody else, you'd have made those threats come true by now. So, yeah, I'm sure these are empty threats. Whether you claim otherwise or not" wist ik simpel uit te brengen. Zijn vuist vlak langs mijn gezicht tegen de muur, was onverwacht. Dat moest ik hem nageven. Al had ik me uit benardere situaties weten te redden en in dit geval moest ik ook gewoon mijn hoofd koel houden. Er moest iets zijn wat ik niet wist en wat hij mij niet wilde vertellen. Anders had hij mij al lang gedood. Zeker als ik de verhalen over hem mocht geloven. Die één was nog gruwelijker dan de ander. Toch zag ik daar op dit moment weinig van terug en ik wist maar al te goed dat daar een reden voor moest zijn. Een reden die ik maar al te graag wilde achterhalen. 
Ik maakte een afkeurend geluid toen ik zijn volgende dreigementen hoorden. "It's fine by me. Take them away from me. I'd rather live a life without any memories than do what you expect me to do. I'd rather die than help you in any way. So spare me all the bullshit and get over it already" zei ik hem. Dreigen kon ik ook als geen ander. Brie en ik waren niets voor niets gevreesde vampierjagers. Wat dat betreft leken Klaus en ik op elkaar. Gevreesd. Compleet meedogenloos. Niets van je tegenstander overlaten. De overwinning die maar al te goed voelde. Maar dat was ook het enige. Deze strijd zou ik niet zomaar opgeven. Nee, zo makkelijk kreeg hij niet wat hij wilde. Daar moest hij voor de verandering een keer voor vechten. En ten onder zal hij gaan.

Elijah. 
Ergens voelde ik enorme teleurstelling. De meiden waren de meiden niet meer. De twee waren veranderd in het geen waar Niklaus en ik ze nog zo voor probeerden te beschermen. Daar hadden we duidelijk in gefaald. Hoe mijn vader Brie en Gen in handen had weten te krijgen, was voor mij nog een groot raadsel. Het was in ieder geval vrij duidelijk dat hij zijn denkwijze aan deze twee jongen dames over had weten te dragen. Iets waar ik met mijn hoofd niet bij kon. De onschuld die Brie vroeger bij zich droeg, leek nu als sneeuw voor de zon verdwenen te zijn. Daar moest verandering in komen. Hoe graag ze het ook mocht geloven. Het was niet aan haar om eeuwenoude vampieren te vermoorden. Een jager was al meer dan genoeg. En Mikael zouden we binnen de kortste keren ook uit moeten schakelen. Hij was in mijn ogen het enige gevaar. De meiden kon ik zelf niets aandoen. Nee, wat dat betreft gaf ik te veel om hen. Zeker om Brie en daarom moest ik er ook alles aan doen om te zorgen dat dit opgelost werd. Dit eindigde nu. Hoe lang het ook mocht duren.
"Dear, sweet Brianna. It's not up to you to go after Marcel's vampire army. It's not up to you at all to go after vampires. I could have done that without your help" vertelde ik haar. Dat dit haar dood kon betekenen, leek niet tot haar door te dringen. Ik had er binnen een seconde laten stoppen met ademen. Er waren genoeg vampiers die hetzelfde konden doen. Al leek ze dat niet helemaal te beseffen. 
"Patience is a virtue, dear girl. All in good time. I'm sure you'll get answers to all your questions, but there are more important things I'd like to deal with right now. The sooner these matters are completed, the sooner I will have time to answer your questions. How quickly this happens is entirely up to you. And as for Marcel's vampires. You don't have to worry about that. Like I told you, I'll kill them with my own hands if they come anywhere near here. As far as that's concerned, you're more than safe here" zei ik vervolgens. Ik hield het liever bij onderhandelen. Dreigen was meer Niklaus zijn ding. "I could give you the answer, but first I want you to answer the questions I have for you"was het laatste antwoord dat ik haar gaf. Ik was benieuwd hoe lang dit nog zou gaan duren. Ik had immers tijd genoeg. De veiligheid van Brie betekende alles voor mij. En ik zou er alles aan doen om dat te waarborgen.

@Dashic 

Een spottende lach vulde de ruimte waar het gezelschap in stond. "I do know you. I know enough about you to know what you're really like. I know what you're capable of and how you want to handle your matters. Though I've seen very little of that this evening"wist de blondine uit te brengen. Genevieve was alles behalve bang voor de man die voor haar neus stond. De verhalen lieten hem groter blijken dan de man wie nu voor haar neus stond. Nee, wat dat betreft was het een zielig figuur. De verhalen maakte hem op dit moment groter dan dat hij daadwerkelijk was. Ergens vond ik dat enorm lachwekkend. Ik wist dat ik hem niet mocht onderschatten en dat de verhalen over hem daadwerkelijk klopten, maar er moest iets zijn waarom hij zijn ware aard nu niet liet zien. Dat riep alleen maar vragen op. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin, voor ze hem met een onderzoekende blik in mijn ogen aan keek. Ze wist enige reactie bij hem uit te lokken; onder zijn huid te kruipen en hem enorm te irriteren. En toch leek de man zich in te houden. En Genevieve wilde maar al te graag weten waarom. 
"What I keep wondering is why I'm still standing here. Unharmed and all. While the stories about you tell so many other things. One story even more shocking than another. The unthinkable, in most cases. The lives of fellow fates don't matter. Let alone human life. And yet I stand here before you now. I bet there's pretty few people who've gone against you and can still tell. So now I'm curious. Why haven't you made your move yet. After all, you're the big bad wolf. The ultimate supernatural being. The hybrid. The first of its kind. Dangerous to fellow vampires, but at the same time the solution. Nightmare for many. Danger to all. Why haven't you gotten your hands on me yet?"zocht ze haar woorden zorgvuldig uit. "After all, I'm just a humble human being" voegde ze er nog eens aan toen, in de hoop dat ze nu eindelijk eens antwoorden uit hem zou krijgen. Ze was het zat om als zijn gevangen te fungeren. Op dit moment had ze wel wat beters te doen. Bovendien walgde ze van de man. Ze snapte ook niet waarom hij dit deed; en zo lang Genevieve geen antwoord kreeg op haar vragen, zou ze hem ook niet geven wat hij van haar wilde. Zo werkte dat niet. Ze zou hem überhaupt niet willen helpen. Hij was het probleem van alle ellende. Degene wie ze maar al te graag uit wilde schakelen. Nee, samen werken was echt geen optie. 
"We'll see about that" bracht het meisje uit. Naast het innemen van vervain had het meisje nog het een en ander van Mikael geleerd, betreft het verweren van vampiers. Het kostte wellenwaar veel kracht en energie, maar zo kon ze zich nog enigszins verweren tegen Klaus. Ze zou het hem niet gemakkelijk maken. Zoals ze hem had gezegd, ze ging nog liever dood dan dat ze hem hielp.

Elijah kon het niet laten om kort te zuchten. Brianna had een pittig karakter. Dat had ze al toen ze klein was, maar het leek door de jaren heen alleen maar aangesterkt te zijn. Vroeger was het meisje nog onschuldig. Leerde hij haar de belangrijke dingen van het leven, deed hij leuke dingen met haar en zorgde Elijah ervoor dat ze alles kreeg wat haar hartje begeerde. Toen de tijd leek het meisje naar hem op te kijken. Als hij nu in haar ogen keek, zag hij niets anders dan walging en haat. Ergens deed dit hem pijn. Hij had haar een goed leven willen geven. Niets anders dan het beste was goed genoeg geweest voor haar. Toch leek dit leven nu ver te zoeken. Ze riskeerde haar eigen leven om onbenullige vampiers uit te schakelen. De kans dat ze er zelf aan onder door ging, was groot. Zeker omdat ze nog steeds mens was. Hoewel dat een fijn gegeven was, baarde het me alleen maar meer zorgen. Mikael had hun enorm onder zijn  macht. Dat was inmiddels wel duidelijk. Hun vader had de twee meiden als zijn eigen wapens gemaakt. Zijn ideologie aan hen op weten te dringen, zodat hij er uiteindelijk niet meer naar om hoefde te kijken. Ik ging er vanuit dat het Mikael ook niets kon schelen als Brie of Gen om het leven zou komen. Het zou het einde van het leven van Mikael betekenen, als dat het geval mocht zijn. Mikael was nu een groter probleem dan ooit en Niklaus en Elijah zelf moesten er voor zorgen dat er een einde aan kwam. Hoe sneller hoe beter. Dat was inmiddels wel duidelijk.
"That's where you're really wrong, Brianna. It's not up to you to kill these vampires. Mikael only made you believe that this is your only purpose in life. You're still so young. You still have so much to live. The precious time you have should not be spent on dangerous practices. No matter how good you are at it. It will also be your downfall"waarschuwde hij haar. Hij wist niet hoe hij tot haar door moest dringen. Al zou hij zeker niet opgeven. Het feit dat hij haar 15 jaar geleden achter heeft gelaten, blijkt een grote fout te zijn geweest. Dat zou hij niet nog een keer laten gebeuren en Elijah zou er alles aan doen om Brianna weer de oude te maken. Opgeven was nu echt geen optie meer. 
"Believe me, there are really more important things. The sooner you cooperate, the sooner everything will be resolved. And for the record, I do care. You might not see that right now, and it's probably what you'd rather not see. But it really is"bracht ik lichtelijk geïrriteerd uit. Het feit dat ze dacht dat hij haar liever dood wilde hebben; hij walgde ervan. Haar manier van onderhandelen beviel hem ergens wel. Al hielp het Elijah niet echt verder. "I admire your perseverance. But I don't think you're in a position to make demands right now."

@Dashic 

Genevieve hield haar blik strak op Niklaus gericht. De blondine wist dat ze op dit moment in een minderheidspositie stond; gezien het feit dat ze geen kant op kon. Hoe graag ze dat ook zou willen. Toch had hij haar nog niks aangedaan en was Gen er nog steeds heilig van overtuigd dat daar een reden achter zat. Waarom bespaarde hij anders haar leven? Ze kende de verhalen. Ze kende Niklaus maar al te goed en als ik hem mocht geloven ging dit toch echt tegen zijn eigen principes in. Maar waarom? Wat had Gen dat anderen niet hadden? Dat was de vraag waar ze achter zou willen komen. Het boeide haar niet dat ze hier dan langer vast zou zitten. Hij deed zijn best maar. Haar mening over het beest dat voor haar stond zou nooit veranderen. Er was niets dat haar op andere gedachten kon brengen. Wat dat betreft ging ze echt nog liever dood. Nee, dat was geen leugen. Het laatste wat ze wilde was het helpen van een wezen zoals hij. Het idee alleen al liet haar kokhalzen. 
"Why do you even care? I'm just a simple woman who wants to make the world a little more livable by eliminating some vampires. That's all I can tell you and that's all I'll tell you. I don't owe you anything. The fact that you're holding me here against my will, without giving me any context, just works to your disadvantage right now. If you want answers from me, you're gonna have to kill me. Because there's no other way I would want to tell you anything"zei ze hem. Luid en duidelijk. Nee, angst kende ze niet meer. Mikael heeft dat al lang uit weten te schakelen bij zowel Brie als Gen. Mikael had hen lang genoeg gemarteld, zodat de meiden op alles voorbereid waren. Dit was in tegenstelling tot haar training puur kinderspel. 
Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin, toen ze zijn volgende woorden hoorden. Ze moest eerlijk toegeven dat ze van jaar jeugd, voordat Mikael haar vond toen ze een jaar of vijf was, niet veel kon herinneren. Eigenlijk helemaal niets, waar anderen wel hier en daar en herinnering hadden. Al wist Gen dat ze niet met hem mee moest spelen. Het was een simpele truc om haar aan het praten te krijgen en ze zou er niet aan toegeven. "And what made you think I can't remember what my childhood was like? Because then, unfortunately, I have to disappoint you"blufte ik. Ook al kon ik me er niet veel van herinneren, zou ik dat nooit aan hem toegeven.

Elijah kreeg een bedenkelijke blik op zijn gezicht. Hij moest ervoor zien te zorgen dat hij wat antwoorden uit haar los zou krijgen. Hij moest haar zien te beschermen tegen het gevaar wat hen had opgevoed. Hij moest Brie beschermen tegen Mikael. Mikael was hier het gevaar. Niet zijn broers, zijn zussen en hijzelf. De familie hadden het beste met de meisjes voorgehad in de tijd dat ze bij hen waren opgegroeid, maar nu net zo goed. Dat moest ze in gaan zijn. Hij moest haar het laten zien, maar dat kon niet als ze hem niet vertelde wat er precies gebeurd was in de afgelopen vijftien jaar. Het kon de sleutel zijn om vader eens en voor altijd uit te schakelen. Die informatie was daarom o zo belangrijk. 
Hij hoorde duidelijk zijn vader in de preek van Brie, waardoor hij afkeurend zijn hoofd schudde. "Listen, Brianna. You really don't think you're the first person my dad used to kill the vampire race once and for all, do you? Because then I'm sorry to disappoint you. For hundreds of years, he's been trying to make this happen and he's pushing his ideology on others so they'll help him. And I can tell you with peace of mind that none of them are walking around right now. While my family and also your beloved Mikael is still walking here. You are pawns in a game that can only be won by our family. Whether you like it or not"bracht hij uit. Haar doorzettingsvermogen waardeerde hij enorm. Dat was een ding wat zeker was. Wellicht dat hij een deal met haar kon sluiten. Wellicht dat dat de enige manier was om informatie bij haar los te peuteren. "Okay, what about this. You get to ask me one question to ask me and in return, you'll need to answer mine. Does that seem fair to you?"vroeg hij haar uiteindelijk. Hij kon het simpelweg niet over zijn hard verkrijgen haar pijn te doen. Daar was de brunette hem te dierbaar voor.

@Dashic 

Genevieve rolde met haar ogen. Ze had het idee dat ze hier niets mee opschoten. De blondine zou zelf niet toe geven en het zag er ook niet naar uit dat Klaus dit wel zou doen. Al vond Genevieve dat zij meer het recht had om niet mee te werken van Klaus. Ze snapte niet waarom ze zo veel indruk op hem had weten te maken. Mensenlevens waren niks in zijn ogen. Niets meer dan donateurs van bloed. Waarom stond ze hier dan nog steeds? Gen was niets anders dan opstandig geweest. Tegenstrijdig en ze wilde absoluut niet meewerken. Het was duidelijk dat ze hem op zijn zenuwen werkte. En toch stond ze hier nog. 
"If that's the case, why am I here? Why don't you consider me a simple woman? Because that's all I am. Nothing more. Nothing less"bracht het meisje uit. Gen was niet onder de indruk van Klaus. Absoluut niet. Hij moest wel met meer komen, voor het meisje daadwerkelijk onder de indruk zou zijn. Daar had ze te veel voor meegemaakt in haar leven. Al stond ze hier nog een paar dagen. Mikael zou er vanzelf wel weer achter komen dat zijn kinderen hier zouden zijn. Hij zou per direct terugkeren en dat betekende dat de meiden binnen de kortste keren weer vrij rond konden lopen. 
Toch was het meisje opnieuw van haar stuk gebracht. Het feit dat hij haar vertelde waar ze vandaan kwam. Het meest bijzonder vond ze dat hij dit aan niemand verteld had. Hoe wist hij dit dan? Hij kon haar desnoods ook in de zeik hebben genomen. Een truc om aan informatie te komen die hij nodig had. De verwarring nam dan ook al gauw plaats voor argwaan. "Why should I believe what you have to say to me? If no one knew where I came from, like you say, why would I believe that you do?"beet ik hem toe. Het ontkrachtte wellicht haar bluf, maar dat maakte haar op dit moment niet uit. Nu was het Niklaus die haar behoorlijk irriteerde. Wat wilde hij van haar en waarom was het zo belangrijk om te weten wat ze de afgelopen jaren had meegemaakt? 
"Why should I? This might as well be a trick of yours to get your much-needed information. How do I know you're not lying?" De blondine zou niet zomaar haar informatie delen. Ze maakte liever geen deals met vampiers. Persoonlijk vond ze dat een dieptepunt. En dat dieptepunt wilde ze niet bereiken, als het daar bovenop ook nog eens helemaal niets op zou leveren. Nee, zo zou ze niet te werk gaan. Die controle hield ze liever zelf.

Elijah kon zich niet inhouden. Een vermakelijke lach rolde er over zijn lippen heen. Mijn vader wie niet gebruik maakte van anderen in een poging tot het wegwerken van zijn kinderen? Brie was duidelijk gehersenspoeld als ze zou denken dat ze daadwerkelijk de eerste was wie benaderd werd. Nee, zijn vader maakte maar al te graag gebruik van anderen. Als denkmantels. Lokazen. Hoe je het ook maar noemen wilde. Brie en Gen waren hier niet om Niklaus en Elijah zelf uit de weg te ruimen. Nee, dat deed hij liever zelf. En alleen. Daar had Brie een punt gehad. Brie en Gen diende puur en alleen als afleiding. Een manier om toch het een en ander weg te werken, zodat Michael zijn aandacht puur en alleen op ons kon richten. Dat was typerend voor zijn vader. Iets wat Brie niet leek te begrijpen, maar wat wel iets was wat ik haar maar al te graag duidelijk wilde maken. 
"It's obvious my father convinced you that he's innocent. Believe me, you're not the first person he's sent to eliminate vampires. If it wasn't in his name, it was in my mother's. I'm sure Alaric Saltzman will ring a bell with you. One of the many simple souls who went after vampires in my parents' name. Without too much success. So please tell me you're not so naive and really think you're the first person he uses for his dirty, unworthy chores"bracht hij op een rustige toon uit.
Dat ze zijn woorden in twijfel trok, kon hij enigszins begrijpen. Hij had haar hier tegen haar wil gebracht en wilde eerst antwoorden van haar, voor hij haar antwoorden kon geven. Bovendien kon hij haar herinneringen momenteel niet teruggeven. Daar had ze te veel vervain voor in haar liggen. Bovendien droeg ze zijn ketting nog, waar hij overigens heel blij mee was. Die zou ze ook af moeten doen. Dan kon hij haar alles laten zien. Nu moest ze hem geloven op zijn woord. "You have my word. I won't lie to you. I can promise you that"zei hij haar. Beloftes kwam hij immers altijd na. Daar stond de jonge man om bekend. "I saved you from those vampires because I didn't want you to get hurt"bracht hij als eerste uit. Voor zijn volgende antwoord koos hij zijn antwoord zorgvuldig uit. "This isn't the first time we've met. Never wondered where your necklace came from? How you grew up?"was het volgende wat hij haar zei.

@Dashic 

Genevieve.
Het feit dat de man voor haar neus zich klaarblijkelijk leek te vermaken over haar woordkeuze, irriteerde Genevieve enorm. De blondine had in haar korte leven genoeg mee weten te maken, dat wist Gen zelf ook maar al te goed. Toch was het voor haar de manier waarop ze was opgevoed. Voor haar was het normaal, al was de wereld waarin ze leefde alles behalve normaal te noemen. Dat Klaus, wellicht het meest gevaarlijke bovennatuurlijke wezen dat momenteel op aarde liep, haar complimenteerde, verbaasde haar enorm. Waarom? Hoe kon het zijn dat hij haar jacht wist te onderbreken? Waarom toonde juist hij zoveel interesse in haar? Waarom stond Gen hier nog met beide benen op de grond, terwijl anderen niet eens de kans zouden hebben gehad om hun mond open te trekken en tegen de grote Niklaus in te gaan? Dat was hetgeen wat ze niet begreep. "A compliment from the great Niklaus? We're not going to change tack now, are we? Because scattering compliments isn't going to help you, I'm afraid. Then I'm afraid I'd have to disappoint you. You're really gonna have to come up with something better"zei ik hem. De woorden vleide haar enorm. Ze zou liegen als dit niet zo was. Een compliment was in deze situatie toch het laatste wat ze verwachtte, maar toch. Toch moest ze scherp blijven. Met types als Klaus, zeker met Klaus beter gezegd, kon je het jezelf niet veroorloven om afgeleid te raken. 
Hij vond haar als baby. Was hij aan het hallucineren? Waar had hij het in godsnaam over? Gen was op dit moment de draad een beetje kwijt. Wat bedoelde hij hier precies mee? Het meisje snapte er in ieder geval helemaal niets meer van. Het ene moment stond vol aan dreigementen. Van beide kant. Het volgende moment leek hij met haar mee te leven. Met haar mee te willen werken. Een actie die Gen helemaal niet aan zag komen. Toch kreeg het meisje de kans niet om er goed op te reageren. Binnen de kortste keren had Niklaus een sleutel uit zijn broekzak gehaald, had hij haar los weten te maken en haar mee naar boven getrokken. Het was onmogelijk geweest om zich uit zijn greep los te maken, waardoor ze simpelweg gedwongen werd om met hem mee te gaan. 
Uiteindelijk volgde ze hem een van de vele kamers in. Een oude kinderkamer, waardoor ze het niet kon laten om te fronsen. Het sloeg op de opmerking die hij eerder wist te maken. Toch was ze op haar hoedde. Het kon een truc zijn. Een ontzettend verknipte truc, maar daar stond hij immers om bekend. "This doesn't mean anything. I'd remember if I'd spent even one second with a monster like you"bracht ik uit, als was ik hier wel enorm door aan het twijfelen. 

Elijah.
Het meisje dat voor zijn neus stond, maakte een enorme indruk op Elijah. Een mix van emoties gierde al even door zijn lichaam heen. Allereerst voelde hij zich opgelucht. Opgelucht over het feit dat het meisje nog leefde. Daarnaast voelde hij zich bezorgd en een tikkeltje geïrriteerd dat ze in deze wereld was gerold, terwijl hij dat zo erg had proberen te vermijden. En toch voelde hij zich trots dat ze zich staande had weten te houden, ondanks het feit dat hij het ongelofelijk haatte dat ze in de handen van zijn eigen vader was gevallen. Het laatste wat hij verwacht had te gebeuren. En toch was het gebeurt. Dat wilde Elijah maar al te graag recht zetten. Hij moest haar in laten zien dat haar vader hier de boosdoener was. Niet andersom. Niet de vampiers. Niet de Mikaelson familie. Natuurlijk, mijn familie had genoeg kwaad de wereld in geholpen. Dat zou hij zeker niet ontkennen. Maar dat was niet meer dan andere bovennatuurlijke wezens dat deden. Alle bovennatuurlijke wezens hielden elkaar in balans, al stond natuurlijk het ene bovennatuurlijke wezen superieur aan het ander. 
Brie's doorzettingsvermogen was iets waar ik enorm veel bewondering voor. Het bewees maar weer eens dat ze tot deze familie behoorde. Koppigheid en doorzettingsvermogen waren twee eigenschappen die onze familie enorm kenmerkte. "Fine. Maybe you've got a point there"bracht hij als eerst uit. Mocht hij haar vertrouwen zien te winnen, moest hij haar wel een reden geven om hem te vertrouwen. Het was ook voor het eerst dat Mikael zich zo bekommerde om zijn wapens. Dat moest hij haar nageven. "But, believe me when I tell you, he can take all that away from you in a split second. He'll do anything to get what he really wants. Our death. If he has to put you aside for that, it's not even a choice. The question is when that's gonna happen. Whether you want to believe me or not. That's the hard truth. Take it from someone who's had to deal with him for over 1,000 years" zei hij vervolgens tegen haar. 
Elijah wachtte even, zodat hij zorgvuldig over zijn woorden na kon denken. Hij wilde haar zo goed mogelijk antwoord kunnen geven, zonder gelijk al zijn kaarten weg te spelen. Al gooide zijn broer wellicht wat roet in zijn eten. Zijn broer leek er iets meer uit te gooien, dan Elijah gehoopt had, aangezien Brie alles kon horen. "My sweet Brianna.I can explain it all to you. But you have to believe me that this is an awfully long story. What I can do for you is I can untie you and we can discuss this in a more pleasant place?"was hetgeen wat ik haar aanbood. Haar wantrouwen in mij is begrijpelijk, maar ze moest me in dit geval echt vertrouwen. Hetgeen wat ik op dit moment enigszins probeerde te winnen. " I know you, Brianna. And you know me. That's why I didn't want you to get hurt. Among other things, at least. Yeah, your necklace. I gave you that necklace. The day I was forced to leave you behind. The day I regret most to this day. So don't tell me I don't know you, because believe me, I know you like no other"drukte hij haar uiteindelijk op het hart, om haar te laten zien dat hij het echt meende.

@Dashic