ORPG - The rychess return of the daylar - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar's grijns verdween ontzettend snel. Wacht even. Dit was niet waar hij zich voor op gegeven had. Hij was hier om wat appels neer te schieten en te slapen, niet om gemarteld te worden. Vijftien rondjes. Dat leek ineens ontzettend veel. Om nog niet van het tweede deel van zijn marteling te spreken. Maar goed, hij was nog niet van plan zich te laten kennen. Echt niet. Faelar's grijns kwam dan ook ontzettend snel weer terug. 'Komt goed.' Waarschijnlijk piepte hij straks wel anders, maar dat zag hij dan wel. Van te voren opgeven zat er in ieder geval niet in.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla knikte tevreden, en richtte zich vervolgens op de rest van de groep. "Luister goed! Dankzij jullie nieuwe vriend hier, mogen jullie het dubbele aantal rondjes rond het meer rennen! Tien rondjes, en ja, rennen! Ik wil geen van jullie zien joggen, begrepen?" Een aantal klaagden, vrij luid zelfs, maar de jongens die ze in de gaten hield, gingen aan de slag. Ze keek weer naar Faelar. "Normaal doen we vijf rondjes om het meer. Omdat jij zo gemotiveerd bent, kan de rest natuurlijk niet achterblijven. Al span jij de kroon met vijftien. Ik ben ontzettend onder de indruk van die energie."

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was even stil. Ja, deze stunt ging hem niet populair maken. Niet dat hij verwacht had dat te worden. Dit hielp niet bepaald. Dat betekende nog altijd niet dat hij Dayla liet winnen. Verre van zelfs. Hij glimlachte even scheef naar haar. 'Ik zie het al, je bent bang dat ik te ver op ze ga voorlopen,' antwoordde hij. Onzin. Waarschijnlijk zou hij niet eens de helft van zijn rondjes af kunnen maken. 'Dan kan ik maar beter direct beginnen, of niet.' En weg was hij. Nu had de halfling echt wel vaker stukken gerend, niet altijd even vrijwillig. Dit was toch wel een afstand die hij niet gewend was...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla keek de halfling na. Ze hield alle jongens zo goed mogelijk in de gaten, maar zijn paarse hoofd greep telkens haar aandacht. Vooral omdat hij een vreselijke vorm had tijdens het rennen. "Halfling! Niet zo naar voren hangen met je schouders, je bent geen goblin!" riep ze vanaf de andere kant van het meer. Vervolgens hield ze de tijd zo goed mogelijk bij. Een aantal waren vrij snel terug. Ze gaf hen hun ronde tijd en, voor haar doen, een compliment. Dat was iets dat Faelar niet zo snel zou krijgen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Dat verwachtte hij ook niet. En ondanks dat rennen niet Faelar's hobby was, probeerde hij Dayla's oh zo vriendelijke tips te gebruiken. Hij wilde haar stangen, maar als hij zijn leven hier makkelijker kon maken, nam hij dat graag mee. Dat nam echter niet weg dat Fae halverwege zijn tweede rondje al moeite had om tempo te houden. Holy shit waarom had niemand hem verteld dat rennen zo verschrikkelijk was. En hij moest nog een heel stuk. Het was niet eerlijk. Misschien was dit dat bed toch niet waard. Kon hij nog weg? Was dat nog een optie?

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
De besten van de groep kwamen inmiddels al bijna terug van hun derde rondje, de middengroep begonnen er net aan en een paar anderen liepen nog achter. Faelar was echter een hele eigen categorie. "Je loopt achter, halfling! Waar is je enthousiasme van net?" riep ze weer. "En nogmaals: schouders! Houd je hoofd recht!" Werkelijk waar, hij had mooie woorden, maar als dit alles was... Een pijl schieten hier en daar zou hem dan niet hier houden.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Maar dat was alles waar hij goed in was! Pijlen schieten en mooi zijn! En rondjes rennen hoorde daar natuurlijk niet bij. Hij haalde een keer diep adem en zette weer een tandje bij, maar van harte ging het niet. Hij ging die vijftien rondes afmaken. Hij moest wel. Anders zou hij er nooit het einde van horen. Enthousiast was hij sowieso niet geweest. Dat hij een mooi stukje bluffen kon, kwam hem ineens niet meer zo goed uit. Maar Dayla laten "winnen" kwam dat net zo goed niet. Het waren maar vijftien rondjes, hij kon dit wel...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla timede Faelars rondje. Net onder de vijf minuten. "Je moet een tandje bijzetten, halfling!" riep ze tegen zijn rug. "En haal je voeten van de grond! Hoger met die knieën, kom op!" Ze haalde diep adem. Eerlijk gezegd, zou ze het knap vinden als hij de rondjes nog voor lunch zou afmaken. Zeker als hij er bonusrondes bij zou krijgen. Ze klapte een paar keer in haar handen toen de kopgroep weer terug kwam. "Kom op, door, door, door!" Vervolgens keek ze weer terug naar Faelar. "Halfing! Schouders!"

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar deed zijn best anders! Het probleem was gewoon dat hij dat tegen de tijd van hun pauze nog deed. En misschien net in ronde negen zat. Oeps? Dayla kon in elk geval niet zeggen dat hij het niet probeerde. En ondanks dat Fae een pauze echt niet erg zou vinden, wilde hij eigenlijk ook niet stoppen voor hij aan die vijftien rondjes zat. Al zou het de hele dag nog duren dammit.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Terwijl de rest van de groep hun pauze nam, was Faelar nog altijd aan het rennen. Dayla keek naar de rennende elf. Hij was nu al doodop en nog lang niet klaar met zijn rondjes. "Halfling!" riep ze ze. "Blijf rennen! Als ik je ergens in de modder zie liggen wanneer ik terug kom, heb je een probleem!" Vervolgens begon zij ook richting de eetzaal te lopen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Waar Faelar in eerste instantie had gedacht dat een paar rondjes rennen geen probleem zou zijn, viel dat hem nu flink tegen. Hij was dan ook best wel blij toen hij Dayla hem hoorde roepen. Wat daarop volgde, deed dat kleine beetje opluchting echter direct weer verdwijnen. Door rennen. Natuurlijk. Wat fijn. Waarom had hij eigenlijk ook anders verwacht? Terwijl de rest vertrok, bleef Faelar dan maar door lopen. Prima. Primaaa.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla zat meestal alleen in de eetzaal. Een enkele keer kwam Rayvon hier ook eten, en dan nam hij plaats bij haar, maar meestal was hij te druk en at hij aan zijn bureau of nam hij een ingepakte boterham mee naar de trainingsvelden. Vandaag was weer zo'n dag. Ze at rustig haar lunch met een boek voor haar neus. Het begon als verdedigingsmechanisme, om niet te hoeven denken aan al die starende ogen en kleinerende grijnzen, maar uiteindelijk werd het deel van haar routine. Nu kon ze geconcentreerd werken, eten en rusten. Een goede deal, wat haar betreft. De halfling had een wat minder goede deal. Hij was nog lang niet klaar met zijn rondjes, maar dat betekende niet dat hij ook geen pauze nodig had. Zijn lichaam had energie nodig. Dus nadat ze haar plaats had opgeruimd en het boek op de juiste plaats in de boekenkast had terug gezet, maakte ze een tweede rondje langs de keuken. Ze zag Andor staren vanuit haar ooghoek toen ze het gebouw uit liep, de felle middagzon in, iets wat ze negeerde. Vanuit de verte zag ze een paarse vlek rennen - als je het dat kon noemen. Wie weet zou hij net zijn rondje af hebben als Dayla bij het veld aan kwam, maar op dit tempo kon zij heel goed als eerste eindigen.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was inderdaad braaf blijven rennen, al betekende dat niet dat het nog van harte ging. Hij was gesloopt. En het ergste was dat hij nog een heel stuk te gaan had. Hij dacht dat hij nog best een eind zou kunnen komen tijdens de pauze van de rest, maar dat bleek ook flink tegen te vallen. Dayla was al veel eerder terug dan hij hoopte dat ze zijn zou. Liet ze hem gewoon door lopen? Wist ze überhaupt hoever hij nog moest? Faelar betwijfelde het eigenlijk. Misschien liet ze hem wel gewoon rennen tot hij er bij neer viel. Het zou hem al niks meer verbazen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla wachtte de halfling op. Ze had zijn vreselijke postuur opgemerkt van veraf, de manier waarop hij amper zijn voeten van de grond kreeg en naar voren leunde met elke stap. Van dichtbij was het nog vele malen erger. Als ze niet beter had geweten, had ze gedacht dat hij een duik in het water had genomen. "Je houding is zwak," zei ze zodra Faelar dichtbij genoeg was om het te horen. Ze gaf niet toe dat het haar verbaasde om hem überhaupt nog staande te zien.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar zuchtte zacht en stopte dan toch even. 'Dat zeg je wel steeds...' hijgde hij, 'maar wat doe ik dan precies verkeerd?' Want aan alleen "je doet het niet goed" had niemand wat. Misschien was stoppen ook wel een grote fout geweest. Hij kreeg ineens het idee dat het enige wat hem tot nu toe overeind gehouden had, het feit dat hij nog rende was. Wuhoh. Wuhoh...

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld