Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar knikte zachtjes. Dat klonk niet verkeerd. Dat klonk zeker niet verkeerd. En met een beetje geluk was het comfortabeler dan zijn cel. Hij probeerde voorzichtig verder overeind te komen, wat niet per se gemakkelijk ging, maar hij stond. Dat was goed nieuws. 'Ja,' antwoordde hij dan ook, al klonk hij niet heel zeker van zichzelf. 'Ja, geen probleem...' "Wat je binnen hebt gekregen" klonk specifiek genoeg. Faelar wist eigenlijk niet zeker of hij het wel weten wilde. Wat het is ook was; het was verschrikkelijk en hij zou nooit in zijn leven niets anders meer drinken dan water. Yeugh.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Nog meer positiviteit: Faelar kon staan! Tijd om hem naar de ziekenboeg te brengen. Dayla stond op. Misschien iets te snel, want het werd even zwart voor haar ogen. De pijn in haar zij deed haar adem doen stokken en ze wankelde. Haar hand was automatisch naar de plek van de pijn gegaan, maar dat hielp niet echt. Ze leunde tegen de tralies aan en keek naar beneden, alleen om te zijn dat haar hand rood terug kwam. Niet alleen dat, het bloed droop naar beneden. Het moet dus een diepe wond zijn. Geen fatale, dat kon ze zo wel zien, maar wel een pijnlijke.
Rayvon had een tijdje aan de kant gestaan. Op de momenten dat Dayla focuste op het redden van een leven, wist hij dat hij haar niet moest onderbreken. Dat moment was nu echter voorbij, dus stapte hij dichterbij en keek zijn dochter bezorgd aan. 'Ik denk dat de halfling niet de enige is die naar de ziekenboeg gaat, Dayla,' zei hij. Moesten deze twee überhaupt wel zelf lopen?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar was in alle opluchting eigenlijk kort vergeten dat hij Dayla niet gemist had, hoe erg hij ook had gehoopt van wel. En alsof hij daar zich niet per direct schuldig genoeg over voelde, was hij nu ook niet bepaald in de positie om haar te helpen. Dubbel geluk dat Rayvon erbij was geweest, dus. En het stomste was misschien nog wel dat als hij gewoon controle over zijn lichaam had gehad en ditzelfde geprobeerd had, Dayla dat makkelijk van hem gewonnen had. Dan had hij haar niet eens kunnen raken. Maar nee, Andor kon zijn eigen smerige klusjes niet opknappen. De halfling kon dan ook weinig anders dan een 'het spijt me' uitbrengen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Rayvon had niet de tijd om zich te bekommeren om Faelar. In plaats daarvan, haalde hij hulp. Vier man waren binnen de kortste tijd aanwezig en droegen zowel de halfling als Dayla op stretchers naar de ziekenboeg. Dayla had geprotesteerd, maar kon tegelijkertijd niet comfortabel lopen, wat uiteindelijk dus ook niets had veranderd in de gang van zaken.
Eenmaal daar gingen de verplegers aan de slag. Normaal gesproken had Dayla de leiding hier, maar aangezien ze nu zelf de patiënt was, werd die aan de volgende in rang gegeven. Natuurlijk bemoeide Dayla zich overal mee. Zo was ze nu eenmaal. 'Je moet blijven liggen, Dayla,' zei Rayvon. 'Anders kunnen zij hun werk niet doen.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had ook wel willen protesteren -hij wilde gewoon heel graag zeker weten dat hij inderdaad de volledige controle over zijn lichaam terug had- maar alles deed hem pijn, het koste hem teveel moeite en hij wilde ook eigenlijk niet nog lastiger zijn dan hij tot dusver geweest was. Het voelde ergens ook helemaal niet eerlijk; hij had Dayla neergestoken en nu moesten ze hun best maar doen om hem te helpen? Daar klopte naar het idee van de halfling toch iets niet helemaal...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Sinds het verdwijnen van Andor was eigenlijk de hele basis in een chaos beland. Rayvon probeerde alles in goede banen te leiden, maar hij was tegelijkertijd bezorgd om Dayla. Deze was na een dag weer op de been, dus nodig was het niet volgens haar, maar hij kon het niet helpen. Na alles wat er ontdekt was, wist hij niet meer waar hij nog wel en niet in kon vertrouwen.
Voor Dayla, daarentegen, had meer focus dan ooit tevoren. Andor was weg. Ze had de substantie die Faelar binnen had gekregen onderzocht; een paar druppels waren op de grond gevallen en had ze kunnen analyseren. Het enige wat ze nog moest doen, was Faelar ondervragen over die dag. In verband met zijn herstel had ze dat nog niet willen doen. Met die missie stapte ze dan ook de ziekenboeg weer in.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
De eerste dag had Faelar zich ongelooflijk beroerd gevoeld. Bijna dood gaan was niet leuk; who knew! De dag daarop ging al een stuk beter en sindsdien had hij eigenlijk vooral kunnen genieten van hoeveel luxer de ziekenboeg was dan zijn cel. Natuurlijk, deze reden dat hij er was, was minder. Daarnaast spookte de hele gebeurtenis ook nog regelmatig door zijn hoofd. Maar al met al kon hij niet ontkennen dat hij hier een stuk beter zat.
Of lag, op het moment dat Dayla binnen kwam. Hij was eindelijk zijn oude liefde voor slapen weer een beetje aan het vinden - wat hem de afgelopen dagen ook niet zo gemakkelijk afgegaan was. Hij zou de eerste de beste persoon die hem wakker zou maken dus ook niet zo heel dankbaar zijn...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla stond een tijdje in de deurpost naar Faelar te staren. Werkelijk waar, het was midden op de dag, en hij lag te slapen. Het gif was allang uit zijn systeem en als zijn wonden waren geheeld, dus er was gewoon geen excuus voor dit soort lanterfanterij. Ze stapte richting zijn bed.
'Halfing, wakker worden,' commandeerde ze. Al was het misschien wel lastig nu de persoon die ze een bevel gaf, niet bij bewust zijn was. Daarom schudde ze dan ook maar flink aan zijn schouders. 'Halfling, de tijd voor schoonheidsslaapjes is voorbij! Wakker worden!'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had inderdaad wat meer aanmoediging nodig, maar zodra Dayla hem aan zijn schouders schudde, schoot hij met een ruk overeind. Hij keek haar een paar tellen gewoon geschrokken aan, voor hij opgelucht zuchtte. 'God- Dayla...' Nog een nachtmerrie die hij aan de lijst kon toevoegen. Bedankt Dayla.
Daar kwam een tweede bij kijken; moest hij nu weer terug naar zijn veel minder comfortabele cel? Want eigenlijk had hij daar helemaal geen zin in. Wat ook het hele punt was van een cel, maar toch.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla trok een wenkbrauw op. 'Het is Naerin voor jou. Ik ben je trainer, weet je nog? Een kolonel in het leger van Magron. Dan hoor je op een bepaalde manier aangesproken te worden.' Ze had het een paar keer laten schieten, aangezien de omstandigheden, maar het werd tijd om het weer streng aan te pakken. Als Faelar, de halfling, haar op die manier mocht aanspreken, dan zouden al haar rekruten dat gaan doen. Het was een kwestie van respect.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar keek haar eerst alleen even stil aan; hij was net wakker en dat was niet op een hele vriendelijke manier gebeurd, zijn hersenen hadden even nodig. Vervolgens knikte hij kort. 'Ja, natuurlijk.' Bedankt Dayla, dat maakte het allemaal een stuk beter natuurlijk! Nu voelde hij zich een stuk beter! Hij sliep voor het eerst in een week tijd een beetje normaal en ze moest hem wakker maken om op een powertrip te gaan. En als dat nu gedaan was, konden ze terug naar de vraag die hij had: 'Waarom ben je hier?'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla pakte een stoel en ging naast het bed zitten. 'Ik kom naar je verhaal luisteren,' zei ze. 'Daar is het zo onderhand wel tijd voor, vind je niet?' Hij was volledig hersteld, dus dat zou het probleem in ieder geval niet zijn. Daarnaast, des te langer ze wachtte, des te meer informatie ze zou missen. Het kon nu niet meer wachten. 'We moeten weten wat er is gebeurd.' Ze ging er vanuit dat ze niet hoefde te specificeren over wie en wanneer het ging.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar knikte langzaam en ging in kleermakerszit zitten. Dat klonk misschien wel logisch. En minder erg dan terug naar die cel. Als hij hier nog even mocht blijven zitten, wilde hij wel mee werken. Dat was in elk geval, tot hij zich besefte dat hoe graag hij ook wilde, hij kon Dayla niet vertellen wat er gebeurd was. Nadat dat besef was geland, fronste hij licht. 'Ik weet het niet...' Het was alsof er een gat in zijn geheugen zat en hoe erg hij ook zijn best deed er iets van te maken, het lukte hem gewoon niet.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
'Je weet het niet?' herhaalde Dayla. Daar zou ze niet zo veel aan hebben. Ze begon met haar vingers tegen haar knie aan te tikken. Natuurlijk had Andor zoiets in zijn drankje verwerkt, gewoon, voor als het gehele dodelijke gif niet voldoende zou zijn of zo. Zo ontzettend typisch. 'Is het dat je niet snapt wat er is gebeurd, of dat er gewoon niets is?'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar schudde zijn hoofd. 'Nee, het ik weet het niet. Het is gewoon... Weg. Kwijt.' Zelfs als hij het niet begrepen had, had hij zich wel iéts kunnen herinneren, maar de halfling was er zeker van dat er een gat in zijn geheugen zat. En dat stoorde hem misschien meer dan hij leuk vond. Niet alleen had Andor de controle over zijn lichaam over genomen, maar hij had ook met zijn hersenen geknoeid. Geweldig!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld