Duchess schreef: Duke vertraagde zijn pas en zuchtte nog een keer diep. 'Ik meen het... Het spijt me, ik had niet....' Hij haalde zijn schouders op. Het was nu niet zo dat hij de situatie veel beter gemaakt had. 'Hoe lang... Hoe lang is dit al...?'
Rye schreef: Lynn keek Duke even kort aan. 'Dat tussen mij en mijn moeder... of alleen de periode dat ze weer thuis is?' vroeg ze. Er zat namelijk nogal een verschil in.
Duchess schreef: Duke zuchtte diep, niet wetend of hij opgelucht of ontmoedigd moest zijn. Hij was eerlijk gezegd al op erger voorbereid, maar vier jaar.... Vier jaar was een hele tijd. 'Waarom heb je niks gezegd?'
Rye schreef: Lynn haalde haar schouders op. Vroeger had ze altijd Owen en toen Owen weg ging, had ze Jay. Daarna ging haar moeder weg, ging Jay weg, was ze alleen. Ze had het nooit hoeven te zeggen.
Duchess schreef: Duke zuchtte nogmaals diep en bekeek Lynn even van top tot... Blote... Teen... 'Je hebt geen schoenen aan,' merkte hij op. Slim Duke, heel intelligent.
Duchess schreef: Duke stopte abrupt met lopen. Waar gingen ze eigenlijk heen? Hij merkte op dat hij onbewust richting zijn huis gelopen was, maar of dat nu zo'n goed idee was... Aan de andere kant was het waarschijnlijk de enige optie de ze hadden. 'Mijn.... Huis...' mompelde hij dus maar.