Rye schreef: Dayla stopte op een gegeven moment met zwemmen. Ze keek naar het glanzende wateroppervlak, waar nu langzaamaan het effect van de zonsondergang te zien was. Zoals altijd was het weer prachtig. Zie je wel, het was het waard.
Duchess schreef: Faelar volgde even waar ze heen keek, maar zo onderhand had hij toch echt weer zuurstof nodig... Prima, het was inderdaad schitterend, maar of het het nu allemaal waard was...
Duchess schreef: Faelar trok zich uiteindelijk toch maar los - zijn longen leek inmiddels een beetje in brand te staan - en zwom terug naar de oever. Eenmaal daar hees hij zich hoestend op de kant. Yup, longen + water = not a fun time.
Rye schreef: Dayla keek even verbaasd naar Faelar. Wow, kunnen landwezens maar zo kort onder water blijven? Ook zij zwom weer naar boven. 'Te lang?' vroeg ze een beetje bezorgd. Gelukkig was hij niet dood, dat zou wel jammer zijn geweest.
Duchess schreef: Faelar knikte kort en ging op de rand zitten. 'G-god...' Hij haalde even diep adem en liet zich achterover in het gras zakken. 'T-te lang...'
Rye schreef: Ook Dayla ging maar op de oever zitten, alleen met haar staart nog grotendeels in het water. 'Hmm... dan hebben jullie niet erg grote longen, of wel?'
Rye schreef: Dayla besloot om het te onthouden. Het was immers belangrijke informatie. 'Lijkt me lastig, niet lang onder water kunnen blijven...' Voor haar zou het niet te doen zijn.
Duchess schreef: Faelar trok zijn schouders op, kwam weer overeind en wrong zijn haar uit. 'Ach...' Het boven water komen was het vervelendste deel, eigenlijk.
Duchess schreef: Faelar beet op zijn lip, keek haar even doodstil aan en wrong zijn haar uit - wat een heuse mini-waterval veroorzaakte. 'Ik vraag het me af.'
Rye schreef: Dayla staarde keek weer even naar het water. Ineens viel het ding op haar rug zich op. Ze zag het maar deels. Alleen wat ze eng vond, was dat ze het helemaal niet herkende. Ze draaide zich nog een beetje. Op een één of ander manier gaf het haar een slecht gevoel. Het maakte haar bang. 'W-wat... h-heh...?'