Duchess schreef: Duke sloot het hek en liep naast Lynn de tuin door, haar blote voeten al weer vergeten. Bij de voordeur haalde hij zijn sleutel uit zijn binnenzak en opende hij de helft van de dubbele deur. 'Nogmaals, na jou.'
Duchess schreef: Duke zuchtte zacht. 'Ga ik dat nu om de twee tellen horen? Ja, oké, het is groot, maar...' Hij haalde zijn schouders op en pakte zijn jas van die van Lynn.
Rye schreef: Lynn keek even naar Duke en beet op haar lip. Misschien was het beter als ze gewoon niets zei... Lang zou ze hier waarschijnlijk toch niet blijven.
Rye schreef: Lynn schudde haar hoofd. 'Nee het geeft niet... ik zeg dat gewoon vaak... denk ik...' zei ze zacht. Ze zuchtte zacht. 'Mijn moeder gaat zo pissed zijn als ik terug kom...' mompelde ze.
Duchess schreef: Duke slikte. '... Echt.... Nergens?' Ze kon hier niet blijven. Écht niet. Dat zorgde uiteindelijk misschien wel voor net zo veel drama.
Rye schreef: Lynn schudde haar hoofd. 'Ik kan zelf geen eigen plek veroorloven en... ik heb niet echt vrienden bij wie ik kan blijven... mijn broer zit momenteel zelf in Singapore, dus nee... niet echt...'
Duchess schreef: Duke zuchtte diep en keek even de hal door. Zijn vader was thuis. Zeker weten. Hij pakte Lynn voorzichtig bij haar pols en nam haar mee de trap op. Voorzichtig en stil liep hij de lange gang door, waarna hij de deur van zijn kamer voor haar opende.
Rye schreef: Lynn keek Duke aan, maar durfde geen vragen te stellen. Hij had zelf gezegd dat ze stil moest zijn. Toen ze bij een kamer kwamen, keek ze hem even aan. Ze had werkelijk geen flauw idee wat nu de bedoeling was.
Duchess schreef: Duke sloot de deur achter zich en zuchtte bijna opgelucht. 'Goed, nog één keer duidelijk,' begon hij, op normaal stemvolume. 'Je kan dus écht nergens heen.'