PowerWriter schreef:
Als ze vraagt om een plek denk ik goed na. Ik heb veel tijd voor mezelf en die besteed ik meestal ronddolend door het kasteel, soms alleen en soms met Draco. Het is misschien een van de weinige tijden dat ik een lichte glimlach op mijn gezicht heb, wat bijna nooit voorkomt. Ik loop strompelend achter Denise aan als ze mijn arm pakt en me meetrekt. "Het is oké, dat je dat vroeg. Ik kan het begrijpen". En toch was ik wat nerveus. Het was een persoonlijk verhaal. Inmiddels waren mijn ouders ontsnapt uit Azkaban met de andere deatheaters, maar dat maakte het leven nog niet makkelijker. Hij zag hen nauwelijks en had weinig contact met hen, alleen via brieven waar niemand iets van weet. "Draco is verder de enige die dat weet dus um.."