Kittenpainfull schreef:
Amore knikte langzaam toen hij zei dat hij niet kon slapen terwijl ze langzaam van hem weg keek. "Ah, jaa..dat is vervelend." Was het enige wat ze uit bracht, ze wist niet zo goed wat ze anders moest zeggen. Ze kon wel voorstellen dat hij bij haar in bed kwam liggen, of dat ze zouden wisselen voor de avond maar dat zou ze dan doen uit vriendelijkheid en niet omdat ze het echt wou, want eigenlijk wou ze gewoon het bed voor haarzelf houden, zij vond het wel prima zo, natuurlijk. Zij had het bed voor zichzelf, het zou toch dom zijn om dat in te ruilen voor de bank of om het bed samen te delen, ook al was dat wel de meer beleefde optie. "Oh, uh.. maak je maar geen zorgen.. ik sliep maar half.. dus niet echt!" Beantwoorde ze op zijn vraag of hij haar wakker gemaakt had. Amore had echt geen idee wat ze nou moest doen, moest ze weer gewoon gaan liggen en weer slapen? Of moest ze toch maar vragen of hij wou ruilen? Ze zuchtte diep en keek een beetje rond de kamer. Dit was zo ongemakkelijk voor haar, want ze wist dat als ze zou vragen of hij wou ruilen, dan zou hij ja zeggen en dan was zij haar plek kwijt, maar als ze niks zou doen zou hij misschien alsnog vragen of ze wou ruilen, misschien zelfs wel of hij bij haar kon liggen. Misschien zou hij ook wel weer gewoon op de bank gaan liggen als Amore niks voorstelde en het gewoon zo liet, daar hoopte ze op. Langzaam ging ze weer liggen, maar ze keek nog steeds Davey wel aan, ze zou niet zomaar omrollen en gaan slapen.