Rye schreef:
En oppassen moest hij zeker, want hij kreeg een vrij dodelijke blik zijn kant op gericht. 'Het is niet mijn probleem dat je zicht beperkt is,' beet ze van zich af. Ongemerkt wreef ze even over haar knokkels. Nog geen seconde later was het niet meer ongemerkt, aangezien ze de pijn voelde en de nattigheid. Natuurlijk waren ze aan het bloeden, dat was meer dan logisch, maar het was te doen. Het kon altijd erger.