Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Temptation is not a sin, but playing w

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Zonder te protesteren liet Louis zich door Clara begeleiden naar haar vertrekken. Een plek waar hij dacht nooit te komen, maar toen ze hem eenmaal binnenliet in haar slaapvertrekken kon hij het niet laten om haar kamer te bestuderen. Zijn blik was op haar garderobe gericht die bijna uitpuilde met kledij in alle soorten kleuren en stoffen. Het drong tot hem door dat hij eigenlijk nooit in de kamer van een vrouw was geweest, laat staan een dame van haar klasse. Het was duidelijk dat ze niet ontkomen was aan luxe, maar het veranderde niks aan de manier waarop Louis over haar dacht. Hij kende haar inmiddels al goed genoeg om haar niet als verwend of arrogant te zien, en dat ze een luxe leven had in het kasteel was voor hem niet ongekend.
Zodra ze het masker had vastgeknoopt met de lintjes draaide hij zich naar haar om en keek even over haar schouder in de spiegel. Hij zou vrijwel onmogelijk zijn om hem op deze manier te herkennen. Clara was de enige die van zijn echte identiteit wist vanavond en het had iets mysterieus.
''Wonderful, thank you.'' Het was een uitdaging om zich vanavond tussen de mensen met haar te vestigen, gezien ze normaal enkel in het bijzijn van elkaar waren en gesprekken hadden over onderwerpen waar Louis normaal niet over praatte, en Clara ook niet. Maar het was een uitdaging die hij met liefde met haar aanging.
''Shall we go, then?'' Stelde hij voor, en hij glimlachte uitdagend naar Clara.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara haalde even diep adem voor ze knikte en met een brede glimlach zich een weg naar de zaal baande.
”I’m glad you’re here,” fluisterde ze Louis nog toe net voordat ze de zaal betrad vanuit een zijdeur.
”I might be planning an escape to the gardens when everyone is too drunk to pay attention,” grinnikte ze zacht en glipte daarna als eerste door de deur. Hun wegen zouden waarschijnlijk kort scheiden, want als eerste zou ze haar vader opzoeken om de formele plichten te vervullen. Algauw bevond ze zich naast haar vader die haar hartelijk begroette en in zijn armen trok. Wat ongemakkelijk wrikte Clara zich los en keek al in het publiek of Louis ergens te zien was. Toen ze een gouden masker zag verschijnen met daarachter donkerblauwe ogen en een baard, glimlachte ze gerustgesteld naar hem en keek daarna weer naar haar vader die haar het podium optrok waar er een tafel was voor de eregasten zodat ze ook al zittend konden praten.
”Tonight we celebrate!” riep haar vader uit en Clara stond aan zijn zijde, nieuwsgierig luisterend naar wat zou volgen.
Een man stond op van de tafel en voegde zich al bij haar en haar vader. Die verschijning begroette ze met een frons, zeker toen haar hand vastgenomen werd en er vluchtig lippen tegen haar vingers streken. Snel trok ze haar gezicht weer in de plooi. Haar strakke gelaat behield ze ook tijdens de volgende aankondiging. Al hoorde ze niks van de inhoud van de woorden. Ze had genoeg gehoord om marriage en my daughter op te vangen en de bal ging aan het rollen in haar hoofd. Ze was de ster van de avond... zijn paradepaardje kon beginnen aan haar optreden. Met een geforceerde glimlach keek ze haar vader en de zaal aan, voor ze zich aan de tafel voegde zodat de festiviteiten konden beginnen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''As am I,'' kon Louis nog net beantwoorden, voordat ze de zaal betraden en Clara uit zijn arm verdween. Hoewel hij het jammer vond, was het normaliteit om haar formele plichten te vervullen en al gauw had ze haar vader gevonden. Zelf liep Louis door de zaal, waar wijn al rijkelijk gevloeid had en lachende mensen hem omcirkelden. Om niet op te vallen, lukte het hem om zo af en toe vriendelijk te glimlachen en zijn serieuze gezicht te ontdooien, terwijl hij in werkelijkheid de gasten bestudeerde op verdachte handelingen. Enkele minuten later bevond hij zich in de schaduwen van de zaal, vanwaar hij zowel Clara als de gasten in de gaten kon houden.
Hij schrok op van een plotselinge stem, om erachter te komen dat het een vriendelijk dienstmeisje was die hem wijn aanbood. ''Thank you,'' zei hij eentonig, terwijl hij een glas van het dienblad pakte, maar het enkel in zijn handen vasthield. Het was niet nodig om zich aan de wijn te wagen, al was het tevens een gebod dat hij gezworen had, en die zou hij ook niet verbreken.
Hij keek op zodra de luide stem van de heer Lockwood de zaal vulde, en de muziek stopte voor de komende aankondiging. Een onherkenbare man voegde zich op het podium en onbewust greep Louis naar het halster van zijn dolk, die hij verschuild bij zich droeg onder zijn mantel. Hij wist niet of de man een bedreiging voor haar was, maar na het zien van zijn gebaar zette hij stevige voetstappen in de richting van het podium. Hij wist dat er vrij weinig was wat hij kon doen, maar zijn handelingen beviel hem niet.
Het was echter in het midden van de aankondiging dat Louis bleef staan en tot zich doordrong wat hij hoorde. Hij vestigde zijn blik op Clara om haar reactie te bestuderen, maar haar strakke gezicht gaf geen emoties af. Van alles wat er mogelijk had kunnen gebeuren, was dit het minste wat hij verwacht had, en hij wist niet hoe hij zich erbij moest voelen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Alles sijpelde heel langzaam binnen bij Clara alsof alles zich in slowmotion afspeelde en ze geen toegang meer had tot haar gedachten. Met een leeg hoofd en volledig op automatisme, legde ze haar hand opnieuw in die van de man zonder naam en liet zich langs de trapjes naar beneden begeleiden om de dansvloer te betreden. Met deze dans zouden ze het bal starten. Clara had vaker met mannen gedanst, maar dit voelde anders. De blonde man met bruine ogen hield haar dichter tegen zich aan dan ze ooit tegen een man was gehouden. Het voelde geforceerd en fout. Puur op automatisme volgde ze de stappen en passen van de dans, met haar blik in het niets gericht en haar gedachten nog even leeg als daarnet. De woorden die in haar oor gefluisterd werden, gleden haar ene oor in en de andere weer uit. Vanaf er zich meerdere mensen op de dansvloer mengde en een nieuw lied werd ingezet, maakte ze zich los.
"Excuse me, I want to speak to my father," glimlachte ze flauw waarop de man knikte en geamuseerd antwoordde dat ze nog tijd genoeg samen zouden doorbrengen. Met haar nekharen overeind door een koude rilling, baande ze zich een weg door het volk naar haar vader. Onderweg bedankte ze mensen met hun felicitaties en bij haar vader aangekomen kon ze niet meer dan hem een kille blik toewerpen en een kort bedankje, welliswaar niet gemeend. In de feestvreugde slaagde ze erin om op te gaan in de massa en via een zijdeur te ontsnappen. Net voor het verlaten van de zaal had ze blikken gekruist met Louis die haar blijkbaar in de gaten hield en ze had hem een wanhopige blik toegeworpen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Van haar gezicht was geen reactie af te lezen. Als vanzelfsprekend bewoog ze zich van het podium naar de dansvloer met een blonde man haar zijde, waar ze de het bal zouden beginnen. Het frustreerde Louis dat hij niet wist wie de jongeman was, en wat Clara dacht van het tafereel vond, al had hij wel zo'n vermoeden. Desondanks was ze goed in het verbergen van haar emoties en verlangde hij naar een kans om het haar te vragen.
Vanaf de zijkant van de dansvloer had hij zijn ogen gericht op het zojuist verloofde paar terwijl hij probeerde uit te vogelen wie de man was. De naam kwam hem vaag bekend voor, of misschien hoopte hij enkel te weten wie de man was die Clara zou moeten trouwen. Na de eerste dans verwijderde Clara zichzelf van haar verloofde en baande een weg naar haar vader, waar ze een kort woord uitwisselde en vervolgens een weg naar een zijdeur vond om te ontsnappen aan het feest. De wanhopige blik die ze hem had toegeworpen was niet nodig geweest om zijn achtervolging in te zetten. Hij zette zijn nog volle glas wijn op een van de dienbladen en liep richting de deur.
Zijn weg daar naartoe kruisde hij met de pas verloofde, en liep net niet te hard tegen de blonde jongeman aan. ''Oh, forgive me, my lord.'' Sprak hij, terwijl hij verontschuldigend en stap achteruit deed. Hij kreeg een verontwaardigde blik toegeworpen, maar het oogcontact was genoeg voor Louis om zich te herinneren wie de man was. ''Watch your step!..'' Bracht hij nog uit op geïrriteerde toon, maar het kon Louis niet schelen. In een sneller tempo vond hij de zijdeur die Clara door was gegaan. Daar zag hij haar figuur net een hoek omslaan, en versnelde zijn pas om haar in te halen. ''Clara, wait...'' zei hij, terwijl hij de hoek omsloeg.
Voorzichtig pakte hij haar hand zodat ze wel tot stilstand moest komen, en draaide haar lichaam naar hem toe zodat hij haar kon aankijken. ''Talk to me, what happened? Have you met this man before?''
Niet dat het uitmaakte, Louis wist dondersgoed van zijn intenties, en wat voor man het was.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara was nog zo weg van de wereld dat ze de voetstappen die haar volgden in eerste instantie niet hoorde. Het was pas toen Louis haar hand beetnam dat ze bleef stilstaan en opkeek naar Louis die haar naar zich toe draaide. Met haar vrije hand veegde ze druk langs haar wangen om de opborrelende tranen weg te vegen. Waarom dit haar zo overviel, was moeilijk te verklaren. Om de een of andere reden had ze een immense angst om zichzelf te verbinden. Bang dag alles zou foutlopen vanaf dan. Het gaf haar een immens gevoel van machteloosheid en ze voelde zich hier niet goed bij. Louis die haar hand beethield daarentegen... Dat voelde wel goed aan. In een opwelling gooide ze gewoon haar Armenië hem heen en verborg haar gezicht tegen zijn schouder, overtuigd dat hij haar en haar verdriet niet zou afwijzen.
”No I have not. I have no idea who he is. I don’t know why this is happening out of the blue,” snikte ze druk en baalde misschien nog het meest van al over het feit dat alles weer boven haar hoofd was beslist zonder na te denken over wat zijzelf hiervan zou vinden. Net zoals altijd moest ze gewoon lachen en knikken en kon het niemand schelen hoe ze zich voelde en hoe ze over dingen dacht. Het frustreerde haar en het liet haar vermoeid en uitgeput voelen omdat dit een strijd was die ze nooit zou winnen. Immers zou ze haar hele leven de onderdanige rol opnemen en dat zou nooit veranderen. Het enige wat ze nu wou doen was het op een lopen zetten en nooit meer terugkeren. Helaas zou dat nooit haalbaar zijn in haar eentje en was dat iets waar ze slechts van kon dromen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Zonder te protesteren liet Louis haar in zijn armen glijden en legde troostend zijn armen om haar heen. Het was voor hem al vrij duidelijk geweest dat ze voorheen voor alle mensen gewoon deed alsof er niks aan de hand was, maar nu ze hier met z'n tweeën waren durfde ze haar echte gevoelens te laten zien.
''I'm sorry, I understand this must be frustrating for you.'' Zei hij begrepend, terwijl hij geruststellend met een hand over haar rug wreef. Zodra ze wat rustiger was verplaatste hij zijn handen naar haar gezicht zodat hij haar kon aankijken. ''I have to tell you something,'' begon hij toen, terwijl hij haar laatste tranen wegveegde. Het deed ongekend veel met hem om haar in tranen te zien, anders dan alle vrouwen die hij in zijn leven had zien huilen waarbij hij zich geen houding had weten te geven. Maar dit was anders. Hij wilde er alles aan doen om Clara te helpen.
''I know who this man is. He's not a good man. I won't let you marry him, I just need to find a way to do that...'' In zijn hoofd bedacht hij allemaal scenario's die ervoor zouden kunnen zorgen dat het huwelijk niet doorging, maar hij wist echter nog niet hoe hij het geloofwaardig moest laten blijken.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara knikte traag toen hij zich empathisch opstelde en zei dat hij haar begreep. Ergens was het onmogelijk om haar gevoelens nu te begrijpen, maar tegelijkertijd wist ze dat hij al die weken zijn aandacht aan haar geschonken had en oprecht naar haar woorden en gevoelens geluisterd had. Hij wist alleszins hoe ze zich enigszins zou voelen als deze dag ooit zou komen en ze was blij dat hij erkende dat ze het er moeilijk mee had. Zijn hand wreef zacht over haar rug heen en daardoor kon ze haar ademhaling weer kalmeren en droogden haar tranen langzaam op. Haar huid bleef lichtjes nabranden toen Louis haar gezicht langzaam in zijn handen nam en met zijn duimen haar tranen wegwreef. Zacht beet ze op haar lip en besturdeerde zijn gezicht, zijn blik stond vastberaden.
"Are you sure you can do that?" mompelde ze zacht toen haar beloofd werd dat het huwelijk niet zou plaatsvinden.
Waarom Louis dat voor haar wou regelen, vroeg ze zich af. Het was duidelijk dat ze om elkaar waren gaan geven, maar was het niet zijn taak om haar uit het huwelijk te houden, eerder om haar los te laten en haar ook al wou ze dat zelf ook niet. Het moest er ooit van komen.
"Why are you still helping me, Louis?" vroeg Clara nieuwsgierig en ze legde haar hand tegen de zijne aan, die nog altijd op haar wang rustte.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''I will find a way. Don't worry,'' beantwoorde hij vastberaden. Hij zou hem in de gaten houden, de minste misstap die hij zou begaan zou als bewijs dienen dat het geen mogelijke match voor Clara kon zijn, en Louis wist wat voor gewoontes deze man had. Zo zou het hem niet verbazen als hij vroeg of laat een bezoek zal brengen aan het bordeel van de stad, in de tijd dat hij hier verbleef, en daarbij zou hij ser Lockwood daarover inlichten. Hoewel het al had gebleken dat hij vrij weinig om het welzijn van zijn dochter gaf, was hij er zeker van dat hij niet wilde dat ze met een onbetrouwbare man zoals hem zou gaan trouwen. Met die feiten wilde hij Clara echter niet lastigvallen, dus hield hij dat voor zichzelf.
Op de volgende vraag had hij echter niet direct een antwoord. Hij sloeg zijn blik neer en beet zachtjes op zijn onderlip. ''Because I care about you. Because I cannot let you marry a man that won't make you happy and keep you safe.'' Het kwam erop neer dat er vrij weinig tot geen mannenwaren waarvan Louis zijn goedkeuring zou kunnen geven, aangezien haar huwelijk hoe dan ook geforceerd zou zijn. Geluk en liefde waren daarin zelden te vinden.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara vroeg zich af in hoeverre er verdoken waarheid school achter zijn woorden. Draaide het puur om haar welzijn of was zijn eigen belangen er ook in gemengd? Met die twijfel keek ze hem onderzoekend aan en liet een kleine zucht ontsnappen.
"Too bad I can't marry you," grinnikte ze zacht, gekalmeerd na alle hetse.
Ze meende het oprecht, maar hij mocht het opvatten hou hij wou. Zonder verder door te gaan op haar opmerking, draaide ze zich weer om naar de lege gang.
"Should I return," mompelde ze overwoog zelfs de optie om de bossen in te vluchten ondertussen. Al was dat op feestdagen altijd een slecht idee. Dronken mannen verlieten hun feesten te goedgeluimd en ze zou niet de eerste zijn aan wie er zich mannen vergrepen in dergelijke toestand. Het zou het beste zijn als ze terug zou keren, hoe hard ze daar tegenop keek...
"Thank you, for everything," mompelde ze nog zacht en nam met een kleine glimlach afscheid. Haar masker zette ze terug op voor haar gezicht en ze verdween weer de hoek om, voordat hij haar van gedacht kon veranderen en ze het bal ontliep.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
De sfeer was wat rustiger nadat Clara gekalmeerd was, alvoelde Louis nog steeds een spanning van binnen. In zijn hoofd was hij druk bezig met het nadenken over een plot waarmee hij kon aantonen dat haar verloofde niet geschikt voor haar was, en hij zou pas weer gekalmeerd zijn als het allemaal achter de rug was.
''Me?'' Reageerde hij direct verbaasd. Het was duidelijk dat hun band sterker was geworden, maar dat Clara hem zag als iemand die ze wilde trouwen had hij niet verwacht. Onzeker wat hij daarop moest reageren glimlachte hij genegen. ''Yeah, maybe that's wise.'' Antwoorde hij daarna op haar voorstel, hoewel hij zelf niet van plan was om terug te keren naar de zaal. ''If anything happens, come to me, okay?'' Zei hij nog, al was het niet echt nodig om dat te zeggen, het was inmiddels al vanzelfsprekend. Nog voordat ze wegliep plaatste hij voorzichtig een kus op haar voorhoofd en liet haar daarna los. Het was onbeschrijfelijk hoeveel hij om haar was gaan geven en hoe dierbaar ze voor hem was, en hij zou haar altijd in bescherming nemen.
Nadat Clara weer om de hoek was verdwenen haalde Louis het masker van zijn hoofd dat hij nog steeds om had en liep richting de hoofd ingang, waar hij van plan was om een woordje te voeren met een van de wachters die daar stond. Hij kreek wat vreemde blikken toegeworpen toen ze zagen dat Louis van in het kasteel naar hun toe kwam lopen maar dat kon hem niks schelen.
''You come from an interesting way, Master Templar,'' zei een van de ridders op cynische toon, al kon het Louis niet zoveel schelen. ''Speak to your commander. I want you to double the guards, I want a knight to watch over Lady Clara day and night.'' Zei hij vastberaden. ''You are not in a position to demand such things.'' Waarschuwend deed de wachter een stap naar hem toe, zijn blik geïrriteerd. Louis legde zijn hand om zijn zwaard en zette een stap in de richting van de wachter. Hij was niet van plan om zich te laten intimideren. ''It is your duty to keep her safe, so you better do as I say. And if you see anything particular, you come to me. That's how much you owe the Templars for keeping your family's safe while you're on duty.'' Het was even stil en de twee ridders keken elkaar uitdagend aan. ''As you command, Master Louis.'' Louis knikte, en zette tevreden een stap achteruit, al betekende dat nog steeds niet dat hij deze wachter helemaal vertrouwde. ''Nice evening,'' Zei hij, en hij draaide zich en liep de donkere nacht in.

Twee avonden later was er weinig opvallends gebeurd al had Louis de andere tempeliers net zoals de Citywatch wel de opdracht gegeven om ser Condé in de gaten te houden. Hoewel de man normaal bijna niet te spreken was, had hij hem binnen gelaten nadat Louis had aangegeven dat het niet om de lonen ging maar om het welzijn van zijn dochter. Hij kon echter niks met de beschuldigingen die Louis over hem had gezegd, tenzij het kon bewijzen. Ser Condé zou een goede match kunnen zijn, hij was stadshouder van een grote stad in ontwikkeling en daarbij veel landschap. Het nalatenschap van familie Lockwood zou uitbreiden en dat was ten slotte het belangrijkste voor hem. Maar dat ser Condé een onredelijke man was om mee te handelen, iemand die enkel om zichzelf gaf en de armoede en criminaliteit in de stad niet onder controle had, en het ergste, dat hij geen respect voor vrouwen had en bijna dagelijks zich voldronk om vervolgens vrouwen van het bordeel in zijn bed te laten wist ser Lockwood niet, en Louis kon ook niet bewijzen dat het zo was. Als hij moest bewijzen dat het geen redelijke kandidaat was zou hij geduld moeten hebben en een nauw oog hebben op de man die hij het liefst uit de weg ging.
In volle gallop reed hij richting het boshut waar hij had afgesproken met Clara. Tegenwoordig reden ze niet altijd samen om zo weinig mogelijk op te vallen. Zodra hij bij het hutje kwam zag hij haar paard al staan, en licht was te zien door de ramen. Nadat hij zijn paard had vastgebonden aan een boomstam liep hij richting de deur en zag dat het haar al was gelukt om het vuur aan te maken. Hij opende deur langzaam, maar om onopgemerkt binnen te komen was niet mogelijk want de deur kraakte en piepte zoals altijd.
Toen hij Clara zag kon hij niet anders dan glimlachen. Het was de eerste keer dat ze elkaar weer zagen sinds het bal. ''Good evening, my lady,'' zei hij met een warme glimlach terwijl hij de deur weer achter zich sloot.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara had de hele avond nog zijn lippen voelen branden op haar voorhoofd. Het werd steeds verwarrender hoe Louis haar liet voelen. Hij was haar heel dierbaar en ze had steeds meer gevoel dat dit vriendschap oversteeg. Dat gevoel was frustrerend en aangenaam tegelijkertijd.De komende nachten lag ze dus wakker met twee mannen en twee compleet tegenovergestelde problematieken in haar hoofd. Condé kreeg ze op een gouden blaadje geserveerd, kant en klaar, het huwelijk al gepland. Bij hem ontbrak helaas alle gevoel en nadat hij haar op het einde van het feest vol op de mond had gekust en ze hem vol in het gezicht geslagen had in een vlaag van woede, was ze zeker dat het gevoel er nooit zou komen. Hij was een arrogante zak en ze hoopte dat hij uit haar leven zou verdwijnen. Anderzijds was er Louis... Hij lag haar heel nauw aan het hart, maar hun levens lagen werelden uiteen. Hoe attent, charmant, beschermend, bezorgd en begaand met haar hij ook zou zijn, verder dan een platonische relatie zouden ze nooit raken. Al had ze hem gisteren wel voor het eerst vastgenomen en was zijn afscheid in de vorm van een kus geweest. Ze vroeg zich af in hoeverre ze al grenzen aan het overschreden waren.Na haar onbeschofte optreden waarbij ze Condé op de tenen had getrapt, bracht ze ondertussen al twee dagen in afzondering door. Even had ze gedacht dat haar vader de sleutel van de deur zou weggooien en haar zou laten wegrotten in haar vertrekken tot ze ooit gehuwd was en kon vertrekken. Gelukkig voor haar, mocht ze die avond wel zich bij het diner voegen. Met alle plezier vluchtte ze daarna naar de stallen om zo gauw als ze kon de bossen in te vluchten.Een beetje eenzaam wachtte ze tot Louis kwam opdagen. In afwachting had ze dierenhuiden op de grond voor het vuur gelegd, op een veilige afstand weliswaar, en lag daar bovenop op te warmen. Clara lag op haar buik en tilde haar hoofd op om haar handen onder haar kin te plaatsen.“You’re late ser,” grijnsde ze duidelijk beter gehumeurd dan de laatste maal dat hun paden kruisten. Al verried haar brede glimlach daarna hoe blij ze was om hem terug te zien.“I almost bored myself to death. I barely survived my days in solitude,” verzuchtte ze.Over haar akkefietje met Condé was hij nog niet op de hoogte.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Clara bevond zich op de stukken vacht die ze op de grond had gelegd voor de haard. Warmte was wel wat hij nu kon gebruiken, en dus voegde hij zich bij de warmte van het vuur en nam het laatste stukje vrije plek in om te zitten. ''Sorry for keeping you waiting. Work was holding me back,'' Zei hij met zijn gezicht naar het vuur toe. De warmte trok langzaam op zijn gezicht en zijn rode wangen. De laatste dagen leek het steeds kouder te worden en binnenkort zou het snachts wel weer gaan vriezen, de winter kwam er aan. En dat betekende meer werk voor de tempeliers, al had Louis niet echt een excuus nodig, Clara begreep wel dat hun afspraakjes eigenlijk al een toevoeging waren aan zijn normale leven, tevens de hare.
''Did nothing exceptional happen since your engagement then?'' Beantwoorde hij haar toen, terwijl hij zijn leren handschoenen uittrok en zijn handen over elkaar wreef. Niet alleen wilde hij interesse tonen in haar leven, maar hij was ook nieuwsgierig wat er intussentijd gebeurd was tussen haar en Condé. Tevens van zijn eigen ridders als de ridders van de Citywatch had hij niks gehoord, tot zijn ergenis, maar ook tot zijn opluchting, want dat betekende dat hij Clara niet mogelijk in gevaar had kunnen brengen.

@Shinde

ik luisterde net naar dit nummer van imagine dragons, you should listen

''I ain't no superman, I ain't no holy ghost
I'm just the one that keeps you up and that you love the most
I'll be your strong man, I'll be your West Coast
I'll be the sun, I'll be the waves, I'll be the one that you love the most''

Account verwijderd

schreef:
Clara nam voorzichtig Louis' gezicht in haar op. Zijn gezicht zag er iets meer verweerd uit door het koude weer. Door de hitte van het vuur kleurde de huid van zijn wangen even donkerrood en ze vroeg zich af of hij ook zo zou kleuren als hij zich zou schamen. Tot nu toe had ze Louis nog nooit beschaamd gezien. Hij leek altijd heel correct en eerlijk te handelen en dat was inderdaad niet iets waarvoor hij zich ooit zou moeten schamen. Zijzelf daarentegen, had haar wangen al meermaals voelen gloeien in zijn aanwezigheid en dat kwam nooit door een hittebron van buitenaf. Het gevoel was elke maal beginnen opborrelen in haar borstkas en steeg steeds op naar haar wangen alsof het daar zou kunnen ontsnappen. Voor haar leek het alsof alles wat ze in zijn bijzijn deed een beetje beschamend was. De laatste tijd was ze te los, te open en te hartelijk tegenover hem. Al was ze hem wel eeuwig dankbaar om haar toe te laten toen ze het onlangs zo moeilijk had.
"I smacked him in his obnoxious face," merkte Clara nonchalant op en hoopte dat hij haar daarvoor niet afstrafte.
Trots zou hij vast ook niet zijn op haar, maar zelf was ze er misschien wel een beetje trots op dat ze dat lef had gehad. Al was het meer een trieste uiting van haar moeilijke karakter. Zo voelde het voor haar tenslotte als ze er 's nachts over lag te piekeren. Even voelde ze ondertussen de neiging om steun te zoeken door haar hand in de zijne te laten glijden, al bleef het voorlopig bij even naar zijn handen te staren en zich af te vragen hoe het zou voelen om er zacht over te strijken met haar vingertoppen. Als ze het zich goed herinnerde, voelden zijn handen groot en ruw aan in de hare.
"He tried to touch me, though, I wasn't that crazy to slap him with no reason," verduidelijkte ze de situatie nog een beetje en voelde haar wangen al. Het was stom dat ze erom bloosde, maar plots werd ze bang over het gesprek dat mogelijks zou kunnen volgen omdat ze toegaf dat Condé haar had willen aanraken en het was wel duidelijk op welke manier hij dat had willen doen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis had zijn doorgrondende blik op Clara gericht toen ze vertelde dat ze hem in zijn gezicht geslagen had. Zonder te laten merken wat hij daarvan vond, dacht hij na over de situatie. Aan de ene kant was het dom om te doen, want hij had haar er daarna kunnen straffen voor wat ze had gedaan. Aan de andere kant borrelde er een trots gevoel bij hem op bij de gedachte dat ze zich van hem had weten af te weren. Bovendien, als het zover gekomen was had ze er wel een goede reden voor gehad. Een kleine glimlach speelde rond zijn lippen van amusement, maar die verdween al snel toen ze uitlegde waarom ze het had gedaan. En hij was totaal niet blij om te horen dat hij haar had proberen aan te raken.
''What do you mean, he tried to touch you? Was he drunk? Were you alone?'' Vroeg hij, de ergernis en verontrusting in zijn stem duidelijk te herkennen. Hij dacht terug aan de avond zelf, en hoe hij de wachters nog had geïnstrueerd om haar te beschermen. Als ze dat niet waren nagekomen zou hij ze dat vanavond nog rechtzetten, bedacht hij vol furiositeit. Hij had geen tijd om Clara dag en nacht in bescherming te nemen, maar hij vertrouwde Condé voor geen meter. Hij zou het zichzelf kwalijk nemen als haar iets overkwam.
Voor nu schatte hij de situatie niet te ernstig in, gezien ze het zo luchtig naar buiten bracht, maar hij wilde zulke situaties liever voorkomen.

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld