Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

You're magic

Account verwijderd

schreef:
Hij glimlachte en knikte instemmend. 'De herfst klinkt prima', zei hij. Dat was een mooi evenwicht tussen hun beide visies, en daar kon hij wel mee om. Het was ook niet alsof ze echt getrouwd waren. Michael wou later zeker ooit trouwen, maar daar had hij eigenlijk nog nooit verder over nagedacht. Hij had ook nog nooit een serieuze, romantische band met een dame gehad. Als het zo was, dan duurde het altijd maar kort voor Michael alweer interesse verloor. Daarbij koos hij ook nooit voor dames die hem werkelijk interesseerde. Vaak waren het gewoon dames die hij wel knap vond, en dat was dan ook voldoende voor dat moment. Nu hij er zo over nadacht was dat natuurlijk niet al te slim, maar moest dat dan? Hij had altijd wat onbezonnen geleefd, het kon hem allemaal niet veel schelen. Hij vermoedde dat deze nieuwe setting hem zeker aan het denken zou kunnen zetten over bepaalde dingen, maar dat zou hij dan wel merken. Hij luisterde naar wat ze zei en knikte vervolgens. 'Een jaar is een lange tijd, genoeg tijd om dingen uit te zoeken. Op dit moment wil ik me gewoon focussen op dit', zei hij, doelend op een band opbouwen met haar om zo beter samen te kunnen werken. Misschien was ze nog zo slecht niet gewoon omdat ze van de lichte kant kwam. Dat begon hij nu wel te zien. Hij keek op hoe ze voor hem kwam staan. Het was tijd om te gaan eten, om voor het eerst onder de andere magiërs te komen. Nerveus was hij niet. Hij wist dat het wel goed zou komen, al had hij wel een gezonde spanning in zijn lichaam. 'Laten we er maar voor gaan', zei hij. Hij nam haar hand vast en stond op, waarna hij samen met haar richting de deur liep. Deze opende hij met de sleutel, waarna hij deze voor haar open hield.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Voor de route naar de eetzaal hoefden ze niet lang te zoeken. Alle magiërs op de gang liepen één kant op, en Merlinth durfde daar op te vertrouwen. Nieuwsgierig keek ze rond terwijl ze hand in hand met Michael over de gang liep, achter de horde magiërs aan. Het was oprechte curiositeit, maar het kwam ook van pas in hun rol. De vluchtende boeren, die opzoek waren naar een veilige plek. Bang voor hun leven tussen de mensen. Blij met deze nieuwe plek, maar alles was nieuw. Ze waren magiërs geweest die op het platteland woonden. Zonder gemeenschap, zoals het hier in het kasteel was. Terwijl ze liepen, voelde ze hier en daar wat ogen op hen gericht. Goed zo, dacht ze zachtjes. Laat ons goed opvallen, wie weet komen er straks magiërs bij ons langs om meer over ons te weten. En wij zo meer over hen. Net voor de eetzaal, keek Merlinth op naar Michael. Ze probeerde zijn blik te lezen, maar kon er niets van maken. Pas toen merkte ze weer op dat ze zijn hand stevig vast gehouden had. Het leek zo automatisch zijn gegaan en gevoeld, dat ze zichzelf afvroeg of de armband er iets mee te maken had gehad. Misschien had de donkere magie haar meer vertrouwen gegeven, en dus ook meer te steunen op Michael. In haar moderne leven, had Merlinth het moeilijk met jongens. Ook de lichte magiërs konden gladjakkers zijn, en ze had eigenlijk tot haar laatste date met Cassian nooit een echt goed gevoel bij een man gehad. Langzaam wendde ze haar blik weer naar de zaal, waar ze haar ogen uit keek. Rijen met tafels en banken stonden opgetogen met de lekkerste gerechten. Wild vlees, aardappelen, groenten, wijn. Noem het maar op. "Sowieso deels magie." fluisterde Merlinth naar Michael. Dit kon toch nooit iedere avond op tafel gezet worden? En alles wat ook nog prachtig versierd. Vanuit een hoek speelde een groep magiërs muziek op onzichtbare instrumenten en er werd hard gelachen door de zaal. Het was alsof ze in een film gestapt waren. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij liep achter haar aan naar buiten toe en de deur sloot hij voor hun vertrek. Het was maar een kwestie van zekerheid. Hij wist niet voor wie hij moest oppassen en of iemand hen wou onderzoeken, maar die kans zou hij niet open laten. Het was zijn taak om ervoor te zorgen dat ze constant veilig waren, zo zag hij dat toch. Hij nam haar hand weer vast en volgde haar door de gangen richting de grote eetruimte. Onderweg was het druk. Iedereen leek wel dezelfde kant op te gaan, logisch ook. Iedereen at hier samen en dit was nu eenmaal het uur waarop er gegeten werd. Hij gaf zijn ogen goed de kost en inspecteerde wat er allemaal te zien was. Sommige mensen hier zagen er zo extravagant uit, dat had hij niet verwacht van de tijd waarin ze zaten. Anderen waren dan weer sober, of zagen er zelfs armoedig uit. Hoe er zo een verschillen konden heersen op een plek. Hijzelf en Merlinth zagen er gemiddeld uit, perfect dus voor de rol waar ze in zaten. Voor ze de eetkamer in lopen houden ze even halt. Michael geeft Merlinth een geruststellende blik. Het zou wel goedkomen hier. Hij wou dan ook dat ze gewoon kon ontspannen en zich geen zorgen moest maken over wat er zou gebeuren. Elke tafel was rijkelijk gevuld met voedsel. Het was werkelijk een feest, en Michael had zoiets nog nooit eerder gezien. Hij hoort wat Merlinth fluistert en knikt lichtjes terug. Dit kon gewoon niet anders. Hij liet zijn blik over de ruimte glijden, en een glimlach vormde zich om zijn lippen bij het zien van al het moois. Dit was zo indrukwekkend. Vanuit zijn ooghoek ziet hij mensen aan een tafel naar hen kijken. Onopvallend verplaatst hij dan ook zijn blik naar die kant, en hij ziet hoe een man aan de tafel naar hen gebaart. Voor de zekerheid keek hij even rond, om te zien of het wel echt naar hem bedoeld was, en dat bleek te kloppen. 'Kom', zei Michael tegen Merlinth. Dit was hun kans om banden te smeden en wat te weten te komen over deze plek.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Samen met Michael liep ze naar de tafel waar een man naar hen gebaarde. Vlak voor de tafel stopte ze even, en voelde ze angst om te spreken weer naar binnen glippen. Aan de andere kant was daar ook weer de armband, die deze keer niet schreeuwde, maar warm werd om haar pols. Hij werd net zo comfortabel warm als Michael's hand, die haar onopvallend veilig had doen voelen. Met één diepe ademhaling, liet ze de donkere energie toe. Het was maar een fractie, maar de fractie was dermate voldoende om haar de zelfvertrouwen te geven die ze nodig had. "Neem plaats, neem plaats!" Zei ze de man uitbundig. Hij kon niet ouder zijn als 50, net als de vrouw naast hem. De rest van de gezelschap aan tafel was van verschillende leeftijden. Voorzichtig liet Merlinth Michael's hand los, en nam plaats op één van de lege stoelen tegenover de man. "Jullie zijn vast nieuw, gezien ik jullie nog niet gezien heb. Ik ben Oberon, ik zorg ervoor dat iedereen zich hier in het kasteel goed voelt en iets te doen heeft. Dit," hij wees naar de vrouw naast hem. "mijn vrouw Katerine, hoofd van de ziekenboeg." De twee zagen er niet te uitbundig uit, zoals een aantal, maar droegen vergelijkbare kleding als wat Michael en haarzelf aan hadden. Rustige kleuren, niet te opvallend. Gewoon. "Dus, stel jullie zelf voor!" Ze wilde spreken, werkelijk waar. Maar Merlinth voelde dat ze daarvoor nog meer donkere magie toe moest laten. En daar was ze nog niet klaar voor. Wat als je het toeliet, en er gebeurde vreselijke dingen? En dat in een zaal, vol met magiërs? Kansloos! Dus deed ze, wat ze moest doen. Waar ze vertrouwen in moest hebben. Waar ze op moest leunen. Haar ogen schoten naar Michael, en van onder de tafel tikte ze met haar voet de zijne aan. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Samen met Merlinth liep hij naar de tafel toe. Een glimlach sierde zijn lippen en hij kneep zachtjes in haar hand, als teken dat dit wel goed zou komen. Dat hij het onder controle zou hebben en ze zich geen zorgen moest maken. 'Bedankt', zei Michael met een tevreden glimlach, en naast Merlinth nam hij plaats aan tafel en tevreden keek hij naar de rest van de tafel. De ogen waren allemaal op hen gericht, dat was wel duidelijk, maar niet op een onprettige manier. Deze mensen zagen er oprecht geïnteresseerd uit in wie ze waren, en dat kon hij wel waarderen. Het leek niet alsof ze hen een kruisverhoor wouden geven, maar gewoon een fijne band wouden opbouwen met Merlinth en hijzelf, en daar stond hij dan ook meer dan voor open. 'Bedankt, net aangekomen ja. Het is een gedoe geweest maar we zijn blij hier te mogen zijn. Nogmaals bedankt, voor het warme welkom', zei Michael tevreden. Hij keek even naar Merlinth, die naast hem zat, en wanneer hij het tikje voelt weet hij wat hij moet doen. 'Ik ben Michael, en dit is mijn vrouw Merlinth', zei hij, waarna hij even fier naast zich keek naar haar, en vervolgens zijn blik weer op het stel voor hem en de rest van de tafel richtte. 'We hadden een boerderij in het dorp, vooral zelfvoorzienend maar af en toe hadden we wel een extraatje. Alles ging eigenlijk prima, maar een onvoorzichtige handeling en onze magie werd bekend. We hadden dan ook geen keuze en bij het horen over het kasteel hebben we niet getwijfeld. Het belangrijkste voor mij is dat we veilig zijn, en dat mijn vrouw zich veilig kan voelen en dat gaat hier hopelijk weer lukken', zei Michael. 'Ik vind het vreselijk om dat te moeten horen. Maar geloof me, jullie zijn hier veilig en helemaal welkom. We gaan ervoor zorgen dat jullie je helemaal thuis voelen hier', reageerde Oberon, en ook de rest leek in te stemmen. 'Bedankt, dat betekent veel voor ons', reageerde Michael met een glimlach, waarna hij naar Merlinth keek.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Het was voor Merlinth geen verassing meer dat Michael zo gemakkelijk sprak en hun verhaal vertelde. Ze voelde een soort van blijdschap voor de manier hoe hij naar haar keek toen hij haar voorstelde als zijn vrouw. Zijn neppe vrouw, zei ze tegen haarzelf. Merlinth voelde ervoer opluchting toen Oberon sprak over dat ze hier veilig waren. Ineens viel het haar op dat ze geen verschil in aura tussen alle magiërs om haar heen kon zien. Ze zag niet wie er lichte magie praktiseerde, en wie donkere magie. Misschien had dat wel iets te maken met de opkomende oorlog? Slim als ze was, bedacht ze een notitie en knipte met haar vingers onder de tafel, waarmee ze een sprank magie naar hun kamer stuurde. Als het goed was, was er nu op het papier wat op het bureau lag, de zin geschreven: 'geen aura's'. Het waren maar een paar seconden, maar ze was even afwezig, en ze kon alleen maar hopen dat hun gezelschap het niet te vreemd gevonden had. Merlinth keek op naar Michael, en retourneerde de glimlach waarna ze de gezichten aan tafel langs scande. "Bedankt voor jullie gastvrijheid." Zei ze in een rustgevende stem. Kom op, zei ze tegen haarzelf. Je kan beter. Ze probeerde dat stukje zelfvertrouwen op te nemen, en keek Oberon weer aan. "Dit allemaal... Is heel erg nieuw voor ons." Even keek Merlinth rond de zaal. "Is het iedere avond zo'n feest?" Oberon lachte hard, en knikte instemmend. "Zeker weten! Wij werken iedere dag hard om de gemeenschap draaiende te houden. Als blijk van dank gooit de Society iedere avond zo'n feest. Daarom is ook iedereen in het kasteel. Van magiërs met amper geld tot de Meesters. De gemeenschap zorgt ervoor dat niemand ongelukkig kan zijn en zijn maag altijd vol heeft." Met een wuif van zijn hand vulde hij alle glazen op tafel met een donker rode vloeistof. Wijn. Oberon tilde zijn glas op en zei: "Op Merlinth en Michael, op jullie gezondheid, securiteit en samenzijn. Op naar vele mooie jaren!" Ze kon het niet tegenhouden, de ware glimlach op haar lippen. Ze tilde haar glas op en hield hem in de lucht voor de toast. Op naar een snelle terugkeer naar huis. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Michael knikte instemmend bij de woorden van Merlinth, en hij glimlachte toen hij zag hoe iedereen op hen leek te reageren. Het was zo een fijne sfeer hier. Niemand die leek te oordelen zoals thuis, hier kon hij wel aan wennen. Hij zou hier nog wel een tijd blijven en hij zou het zich dan ook zo gemakkelijk mogelijk maken, en hopelijk goed kunnen optrekken met de andere magiërs hier. Hij tilde zijn glas op en tevreden nam hij een eerste slok. Thuis was hij niet echt een wijndrinker, maar hier was dat normaal en dus deed hij mee. Hij wist het wel te verbergen dat dit eigenlijk niet zijn gebruikelijke drank was. De tafel zat nu vol met mensen errond, en het was tijd om te beginnen aan de heerlijke maaltijd. Iedereen schepte rustig wat eten op, en Michael deed dan ook hetzelfde. Tevreden keek hij naar zijn bord, en wanneer de rest begint met eten, doet hij dat ook. Hij probeerde toch wat op de rest te letten bij wat ze deden, zodat hij niet iets raars zou doen wat niet normaal was voor hier. Hij moest zich echt gewoon gedragen gelijk alle andere mannen hier. Als een goede echtgenoot, een hardwerkende boer, een beschermend figuur. Dat was hoe het hier aan toe ging, en daar moest hij in mee. 'Jullie zijn een prachtig koppel dat moet ik wel zeggen. En nog zo jong, net zoals wij vroeger', hoorde hij Katerine zeggen. Michael glimlachte tevreden en keek naar Merlinth. 'Ik mag van geluk spreken dat ik zo een prachtige vrouw heb, en dat ik de kans krijg om haar echtgenoot te zijn', zei hij tevreden, een antwoord waar Katerine helemaal van leek te glunderen, dat waren weer goede punten. Rustig at hij verder.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Ze moest toegeven, het voedsel was heerlijk. Merlinth nam kleine hapjes, en probeerde van alles wat ze kon opscheppen een beetje te nemen. Niets deed onder de moderne wereld. Enkel de wijn moest ze even aan wennen. Ze kende haar wijnen wel, en dronk het graag. Maar dit vroegere, huisgemaakte spul leek tien keer sterker als wat ze gewend was. Merlinth moest sterk haar best doen om niet in haar wijn te slikken toen Michael haar een prachtige vrouw noemde. Ze zette haar glas neer en zette haar hand op Michael's schouder. "Je hoeft me niet zo te vleien." Zei ze met een halve lach op haar lippen. God, wat was ze slecht in nep romantisch zijn. Überhaupt flirten stond niet boven aan haar beste eigenschappen. Merlinth probeerde de aandacht er vanaf te halen en draaide haar blik weer naar Katerine toe waarna ze zei: "Ik heb geprobeerd uit oudere boeken die ik van mijn moeder geërfd had te leren over helende magie." Ze nam nog een slok van de wijn, wie weet gaf het haar meer zelfverzekerdheid als de donkere magie. "Ik weet dat we hier nog maar net zijn en nog maar moeten zien wat voor werk we gaan verrichten, maar ik zou dol graag willen beginnen bij de ziekenboeg." Katerine gaf Merlinth een brede glimlach. "Natuurlijk meisje. We zijn altijd opzoek naar jonge magiërs. We gaan er morgen aan beginnen." Opluchting stroomde door haar aderen. Als ze dan niet in de moderne wereld verder kon leren, dan ging ze het hier doen. Oberon liet zijn glas hard vallen op tafel en keek naar Michael. "En jij, Michael! Wat wil jij doen? Fysiek, mentaal, noem iets!"
@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij at en genoot van al het lekkers wat aanwezig was. Het smaakte echt. Zelf kon hij wel koken en dat deed hij dan ook thuis voor zijn broers, maar iets als dit kon hij beslist niet klaarmaken, en hij zou er dan ook optimaal van genieten zolang ze hier zouden verblijven. Hij keek naar haar en was trots toen hij hoorde wat ze zei. Had ze nu zelf initiatief genomen voor het werk? Hij voelde zich echt enorm trots op haar, en dat liet hij ook merken door middel van zijn blik. Hij nam nog een slok van de drank en keek op naar Oberon bij het stellen van zijn vraag. 'Ik zou graag voor fysiek werk gaan, dat is wat ik gewend ben van de boerderij en dat gaat me beter liggen', zei Michael, waarop een goedkeurende knik van Oberon volgde. 'We kunnen je perfect gebruiken bij het handenwerk. We zijn buiten bezig met allerlei projecten. Dingen verplaatsen en opbouwen waar we mankracht voor nodig hebben, daar ben je perfect voor. Je kan morgen beginnen', zei hij. 'Dat klinkt perfect, bedankt', zei Michael tevreden terug. Dat viel reuze mee. Thuis had hij ook altijd veel buiten gewerkt en hij had doorheen de jaren dan ook genoeg kracht gekregen door het werken, die hij hier nu in zou kunnen zetten. Daarnaast was donkere magie ook erg krachtig en dat kon hij hier ook weer benutten. Hij at rustig zijn bord leeg en volgde hier en daar een gesprek mee. Hij snapte niet altijd waar het over ging, maar dat liet hij niet merken en hier en daar kon hij dan ook inpikken en meepraten over zaken. Het voelde zelfs natuurlijk aan, geweldig dit.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Merlinth was tevreden met hoe alles tot nu toe verliep. Ze hadden morgen allebei werk in twee uiterst verschillende sectoren, wat goed was. Zo konden ze allebei in iets anders verdiepen. Ze hadden een goede eerste indruk gemaakt op het groepje magiërs waarmee ze aan tafel zaten, en hoopte dat alleen nog maar verder te vervolgen. Nadat iedereen uitgegeten was, verdwenen in een flits hun borden, en bleven alleen de glazen wijn nog staan. Rustig aan stonden mensen op, en de muziek begon harder te spelen. "Dit is het leukste stuk van de avond." Zei een jong meisje waarvan Merlinth de naam niet meer wist. "We gaan dansen, er is chocolade, en als we geluk hebben zien we vanavond de sterrenregen." Geluk. het was een woord wat door haar hoofd heen galmde. De magiërs waren gelukkig, ze hadden het goed. Iedereen ging vredig met elkaar om en er was iedere avond feest. Feest omdat ze blij waren met elkaar. Het maakte haar verdrietig dat hun wereld, hun gemeenschap zo uit elkaar gegroeid was. Maar het bracht Merlinth alleen nog maar meer motivatie om er achter te komen wat er gebeurd was. Ze draaide haar blik naar Michael, en keek hem twijfelend aan. "Ik ben niet zo een goede danser." Een houten plank had meer ritme als zij. Als Merlinth ook uitging met vriendinnen was het vaak naar een bar, of café waar ze zaten en heel veel dronken. En aten. En dansen was bewegen op muziek, niet zoals ze hier op de dansvloer zag. De magiërs leken te zweven over de dansvloer... Of het moest komen doordat ze lichtelijk aangeschoten was door de wijn. Tot een koppel verder te lucht in ging. Toen wist ze het zeker - de magiërs dansten in alle beschikbare ruimte in de zaal - dus ook in de lucht. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
De gesprekken liepen vlot door en de tafel werd vanzelf afgeruimd. De meerderheid van de tafel leek de dansvloer te betreden. Het was niet het soort muziek wat hij gewend was in zijn tijd. Het had zeker ritme maar was een stuk kalmer, had minder gevarieerde klanken. Het was fascinerend om te zien hoe iedereen zo ritmisch op de muziek wist te bewegen. Zelf kon Michael daar ook enorm van genieten. Een keer goed los gaan, helemaal mee gaan met de muziek en even alles vergeten. Hij zou zichzelf niet de beste danser noemen, maar hij had wel wat ritme en vooral veel plezier in wat hij deed, en dat was wat telde. 'Ik ook niet maar deze mensen maken er een feestje van, en wij gaan meedoen. Het wordt gezellig en aan het einde van de avond dans je hier iedereen van de vloer', zei hij met een knipoogje. Luid genoeg zodat zij het kon horen maar de rest die nog aan tafel zat het niet zou kunnen horen. Hij sloeg zijn glas wijn achterover en stond op van zijn stoel. 'Wij gaan ook mee, kom!', hoorde hij Oberon zeggen die zijn vrouw mee naar de dansvloer nam. 'Zie je, iedereen gaat hier los. Zelfs de ouderen', zei hij en hij wees naar een ouder koppel, die helemaal in de muziek leken op te gaan. Hij nam zonder aarzelen Merlinth bij haar hand vast, en trok haar mee naar de dansvloer. Daar werden ze met open armen ontvangen door de andere magiërs die allemaal in de sfeer van de muziek leken te zitten. Dit voelde voor Michael werkelijk als een feest. Een feest vol harmonie en vreugde tussen alle magiërs, dat hij dat kon meemaken. Hij had niet verwacht ook zoiets moois te kunnen zien, en het gaf hem een zeker drijfveer. Van nature begon hij mee te bewegen op de muziek. 'Ik weet zeker dat je kan dansen, iedereen kan dansen', zei hij tegen Merlinth, en hij hoopte haar te kunnen overtuigen om mee te doen.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Zijn spontane actie had Merlinth niet gemaakt, en een kleine lach slipte uit haar keel toen hij haar mee omhoog trok naar de dansvloer. Ze moest toegeven, Michael was goed in overtuigen. Het kon wel een eigenschap zijn van de donkere magiërs - mensen bepraten, anderen voor zich zelf winnen. Maar dit deed Michael niet om Merlinth voor hem te winnen, het was frank en vrij. Hij leek ook een goede danser, en Merlinth drukte even toen ze tegenover hem stond op de dansvloer haar lippen op elkaar. Een kleine zucht drukte ze uit de gaten van haar neus en ze keek hem aan met een toegevende blik, waarna ze mee begon te bewegen. In eerste instantie kopieerde ze de bewegingen van Michael, wat haar goed af leek te gaan. Ze bewoog vrolijk, en was voor een moment vergeten dat ze honderden jaren terug in tijd was. Maar toen de muzikanten een nieuw nummer starten te spelen, begon ze de muziek pas écht te voelen. Van haar kleine teen tot aan haar kruin voelde ze de muziek door haar bloed stromen. Ze gunde Michael een glimlach en zei: "Je had gelijk, denk ik." Ze keek hem nu echt aan, op een manier dat ze nog niet gedaan had. Haar blik stopte niet bij zijn ogen. Ook zijn smalle neus, zijn lippen, zijn kaaklijn. Ze nam een stap dichterbij hem, en langzaam liet ze een vrije hand dichterbij zijn gezicht komen, en ging ze met haar slanke vingers langs zijn kaaklijn, waar ze een landschap van korte stoppels voelde. Ze nam nog een stap dichterbij, totdat hun lichamen nog maar enkele centimeters van elkaar stonden. Haar hart leek een slag te missen, en het bracht een klein stukje van haar gedachten weer terug naar de werkelijkheid. "De muziek." zei ze zacht, met haar hand nog steeds op zijn kaak. Haar lichaam protesteerde tegen de zin die ze wilde zeggen, alsof de muziek haar daarmee tegen wilde houden. "De muziek is een spreuk." @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij zag hoe ze in het begin nog wat terughoudend bleef staan. Hij wist echter dat daar wel verandering in zou komen. Op dit soort momenten kon je niet als enige stil blijven staan. Ook al wilde je dat, dat was onmogelijk. Het zou er zelfs vreemd uitzien hier als je niet mee danste, en hij merkte dan ook snel hoe ze toch een beetje loskwam. Hij moest lachen toen hij opmerkte dat ze er steeds meer in kwam. Het maakte hem blij om haar zo vrolijk bezig te zien. Het was een kant die hij nog niet van haar had gezien, en het beviel hem wel. Dat ze even alles kon loslaten en gewoon even kon genieten van de situatie. Natuurlijk waren ze hier met een reden en een missie, maar dat betekende toch niet dat ze niet even mochten genieten van een avond? Het ging er toch om dat de omgeving en de tijd zouden leren kennen, en op elkaar afgestemd zouden raken. Wat was een beter manier dan dit? Hij kon het niet bedenken. Hoe verder de muziek liep, hoe meer hij voelde dat hij in het ritme kwam. Hij keek even om zich heen en glimlachte toen hij zag hoe iedereen losging op de muziek. De een al wat meer dan de andere, maar dat was natuurlijk altijd zo. Sommigen waren gewoon gevoeliger voor muziek dan anderen, en Michael rekende zichzelf wel tot de eerste categorie. 'Wanneer heb ik geen gelijk', zei hij met een knipoogje en hij glimlachte toen hij zag wat ze deed. Hij was ergens verbaasd van wat ze deed, maar hij leek er weinig tegen te willen inbrengen. Het was goed zo. Hij wist niet of het kwam door de sfeer, de muziek, of dat hij het gewoon echt prima vond. Hij liet zijn arm om haar middel heen glijden en keek toe wat ze deed. Zijn gedachten waren leeg, maar dit veranderde toen hij haar woorden hoorden. Toen besefte hij het weer, waar ze waren en wat hier aan de hand was. Dat was dan ook de verklaring waarom iedereen hier zo in extase leek te zijn. 'Je hebt gelijk', zei hij zonder meer.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Vanuit haar ooghoeken zag Merlinth hoe de andere magiërs op de muziek reageerde. Sommige dansten in extreme passie, hielden elkaar vast in tweetallen, of zelfs groepen. De muziek werkte als een soort drug voor de magiërs. Er was geen fysieke controle over je lichaam meer - de muziek bracht het lijf in een extase. Dat Michael zijn hand om haar middel legde en hij het toeliet dat zij hem zo betastte, was voor haar genoeg bewijs dat de spreuk echt was. "Ik kan het niet stoppen." Zei ze op een fluistertoon, terwijl haar hand van zijn kaak naar zijn borst dwaalde. Onder haar hand voelde ze de spieren die hij daar gevormd had, en ervoer ze zijn hartslag. Ze bleef hem recht aan kijken, en leek even te verdwalen in zijn pupillen. "Als we magie gebruiken..." Ze wist niet dat ze nog dichterbij hem kon staan, haar lippen op het moment nog maar enkele centimeters verwijderd van de zijne. "Dan zullen ze verdenken dat er iets aan de hand is." Waarom zou een jong, getrouwd koppel zichzelf hardnekkig van elkaar scheiden tijdens deze 'prachtige' gelegenheid? Op de dag dat ze in veilige handen zijn, en zich geen zorgen hoefden te maken? Opvallen en daarmee hunzelf verdacht maken was geen optie. Niet na wat ze tot nu toe al meegemaakt hadden. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij bleef haar aankijken en hoe hard hij ook probeerde om zijn gedachten vast te houden, te onthouden dat dit een spreuk was en geen realiteit, het lukte niet. Alles leek weg te fladderen, op te gaan in de omgeving en zijn gedachten waren leeg. Vol van de muziek en de sfeer die er hing, maar leeg van woorden of logische redeneringen. Het lichte gevoel in zijn hoofd voelde fijn aan en hij wou niet dat het stopte, al wist hij niet wat er hier allemaal zou gebeuren. Iets in hem wist dat dit moest stoppen, maar hij wist tegelijkertijd ook dat dat zou opvallen en dat ze dan hun goede kans hier wel zouden kunnen verliezen. Het ging net zo goed, hij had werk, zij had werk. Ze hadden vrienden gemaakt. Hij mocht dit niet verpesten, en liet het dan ook op zijn beloop. Zijn hand ging over haar onderrug heen en zijn vrije hand ging langs haar hals heen. Hij snapte niet hoe hij dit kon doen, terwijl hij het toch deed. Ze kende elkaar een paar uur, ze waren vreemd voor elkaar en kwamen uit een andere tak magie, dit kon toch niet? Hij luisterde naar haar woorden en sloot voor even zijn ogen waarna hij deze weer opende en haar aankeek. 'We kunnen weggaan, we kunnen geen magie gebruiken..', zei hij. Dat was ook het enige wat er uit kwam. Voor de rest leek zijn lichaam geblokkeerd te zijn, alsof hij niets kon doen behalve genieten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld