Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// You don't need no other love, we can keep

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Eenmaal thuis had ze ondanks haar vermoeidheid toch nog besloten om een douche te nemen. Ze voelde zich smerig, en dat gevoel verdween weer nadat ze een goede douche had genomen. Het gaf haar ook meteen de gelegenheid om na te denken over wat er die dag allemaal gebeurd was. Het was niet niks, en ze keek er niet naar uit om dat allemaal op bureau te moeten gaan uitleggen. Ze wist dat ze trots op haar zouden zijn. Ze was enorm ver gekomen op korte tijd, zelfs bij hem thuis en dat konden ze toch alleen maar goedkeuren, ondanks dat er wat drama aan vooraf was gegaan. Ze besloot zich er niet meer teveel zorgen om te maken, en eenmaal in bed viel ze dan ook al snel in slaap, zonder nare gedachten van eerder. De volgende ochtend is ze al vroeg op en na een klein ontbijt stapt ze in haar wagen en vertrekt ze naar het bureau, waar ze verslag opmaakt van wat er de vorige dag gebeurd is. Ook de foto's die ze had kunnen nemen werden toegevoegd aan het document, en met een tevreden knikje en complimenten mag ze uiteindelijk weer vertrekken. De bar had haar laten weten dat ze erop rekende dat ze er zou zijn vanavond, met als excuus dat ze beter zo snel mogelijk kon werken, dat ze er zo het makkelijkste over zou raken en niet meer aan zou denken. In werkelijkheid waren er gewoon niet genoeg meisjes beschikbaar en kon ze daarom geen avond vrij krijgen. Gelukkig had het een niet te grote indruk op haar gemaakt. Ze was wel wat gewend als agent, en dus stemde ze in met het idee om te gaan werken vanavond. Eenmaal thuis kroop ze dan ook gewoon op de bank, om een rustige rest van de dag te hebben, en klaar te zijn voor vanavond.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael's moeder had zich in de kamer geïnstalleerd. Ze wist al hoe alles verliep, want ze was hier vaak. Enkel dit keer was het anders. Ze wilden zeker weten hoe lang zijn moeder nog te leven had. Eigenlijk wou hij dat niet, maar zijn moeder zei dat het beter was. Hij was naar zijn zakenpartner gegaan, namelijk de directeur van het ziekenhuis. Hij wou er natuurlijk niet te veel over kwijt, maar alles was goed gegaan. De rest van de week had hij ook druk in de weer geweest. Hij had zijn jongere broer elke dag eten gekookt en naar school gebracht. Hem gaan halen deed hij niet, want dan was hij bij zijn moeder te vinden. Vandaag was de dag dat hij haar eindelijk mee naar huis mocht nemen. Zijn deal was afgerond en zijn moeder had alle tests gedaan. Ze was uitgeput en lag dan ook al in de auto te slapen. Hij had wat medelijden met haar, maar wist dat dit het beste was. Toen hij eenmaal zijn auto geparkeerd had, laadde hij al de spullen uit. Zijn moeder werd rustig wakker en al snel stond Michael aan haar zijde. "Mama, je weet dat de dokter gezegd heeft." zei hij, schuddend met zijn hoofd. Ze nam altijd te veel hooi op haar vork. Hij begeleidde haar naar haar kamer en ging toen langs bij zijn broer. Hij vroeg wat achter school en al snel was het tien uur 's avonds. Hij besloot dan om vroeg zijn bed in te kruipen. Morgen was een nieuwe dag.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
De rest van haar avonden had ze doorgebracht in de bar, alleen. Niet volledig alleen, maar in het kader van haar opdracht was ze zeer alleen geweest. De bende was vaker over de vloer gekomen. Een grote groep, dan weer een kleinere groep, maar Michael had ze niet meer gezien na die avond bij hem thuis. Geen goed teken, zo dacht ze er zelf over. Ze was zo ver gekomen door bij hem thuis te zijn, en nu leek ze terug bij af te zijn. Haar baas had haar verteld dat ze hetzelfde moest blijven doen, afwachten. Elke avond gaan werken en wachten tot hij terug zou komen. Veel was er echter niet van gekomen, en ze vreesde dan ook dat ze de missie zou moeten doorgeven aan iemand die het verder zou kunnen zetten als ze hem niet snel weer tegen het lijf zou lopen. Het mocht echter niet opvallend zijn, en het was dus niet zo dat ze gewoon bij hem mocht gaan aanbellen om hem te spreken, integendeel. Het initiatief zou van hem moeten komen, en het was dan ook gewoon blijven doorgaan tot hij zou opduiken, en zo niet de opdracht stopzetten om een nieuw spoor op te gaan. Vrijdag was er weer, een drukke dag in de bar en ze slaapt dan ook uit tot in de namiddag. Veel stond er niet op de planning, en ze is dan ook al vroeg klaargemaakt, waarna ze stipt op tijd aan de bar aankomt, volledig opgemaakt en opgekleed voor haar shift. Met een knikje begroet ze haar baas bij het binnenkomen in de ruimte waar ze haar spullen kan achterlaten, waarna ze gelijk de zaal inloopt om plateaus met shots rond te brengen naar de vroege klanten, die er alvast waren. Het was alvast druk, dat belooft. Vervelen zou ze zich alvast niet.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael had zijn slaap goed gebruikt, want hij had amper geslapen de voorbije week. Het was in de vroege namiddag en hij had nog veel te doen. Allereerst maakte hij zich klaar. Zijn broertje was zelf naar school vertrokken en zijn moeder lag nog te slapen. Hij nam het haar niet kwalijk want het was voor haar een drukke week geweest, iets wat ze niet meer gewoon was. Hij maakte zichzelf een ontbijtje klaar en at dit rustig op. Zijn telefoon ging al even af en het ene berichtje kwam na het andere. Eens hij klaar was met eten, douchte hij zich, kleedde zich aan en liep naar onder. Ondertussen las hij zijn berichtjes, vooral of het dringend was. Nadat hij concludeerde dat het niet dringend was, stopte hij zijn telefoon in zijn zak en nam de sleutels van zijn auto en reed naar Emilio, de persoon die hem meerdere berichtjes gestuurd had. Emilio opende de deur en Michael liep door naar de achterste kamer, waar de vergaderruimte zich bevond. Al de belangrijke jongens van de bende waren er en ze gingen hem bijpraten over de hele week. Een voor een praatten ze hem bij en hij was blij met de resultaten die ze gemaakt hadden. Michael sprak zelf over zijn week, over hoe de deal met de directeur afgerond was en ze nu via het ziekenhuis leveringen konden ontvangen. Iedereen vond de week goed lopen en hij was dan ook blij dat hij zulke jongens in zijn team had. Iedereen liep naar buiten terwijl Michael nog enkele zaken afhandelde toen hij zag dat Emilio achter bleef. "Geen informatie. Enkel dat het niet vindbaar of traceerbaar is." zei Emilio. Michael knikte. "En het pakhuis?" vroeg hij. Emilio schudde zijn hoofd. "Oke, ga naar ons contact bij de politie. Misschien kan hij face recognition doen en weten we of er nog iemand anders meedoet." Emilio knikte en liep naar buiten. Net voordat hij de deur uit was, vroeg Michael nog één ding. "En Veronica?" Emilio draaide zich om en lachte. "Nog steeds in de bar. Dus als je meer te weten wil komen... Throw on your big man pants en ga tot daar." lachte hij. Michael moest ook lachen en knikte. Hij ging, nadat hij alles afgerond had, alleen iets drinken. De tijd liep snel voorbij en al snel bevond hij zich in de bar met een whiskey in zijn hand.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Haar tijd wist ze te verdelen tussen het opnemen van bestellingen, een praatje maken aan de bar en de volle plateaus naar de tafels brengen, om vervolgens de lege glazen weer mee te geven. Het ging haar goed af, het werk hier, al zou ze dit nooit de rest van haar leven kunnen doen. Ze hield ook gewoon enorm van haar baan. Elke keer kwam ze voor een nieuw probleem te staan waar ze voor werd ingezet om informatie te verzamelen. Elke keer een nieuwe identiteit die ze kreeg om binnen een plaatje te passen wat nodig was om een bepaalde persoon of groep op het spoor te komen. Meestal was het iets totaal anders dan zij zelf was, en bij deze opdracht had ze om de een of andere reden het gevoel dat ze erg dicht bij haarzelf bleef. Ze deed zich niet anders voor, qua persoonlijkheid toch niet. In het dagelijks leven was ze altijd een optimist geweest, iemand die van het leven wist te genieten ondanks tegenslagen, en dat was precies wat ze nu ook deed. In een andere context dan, maar toch. Ze bleef dicht bij zichzelf hier, wat het misschien wel gevaarlijker maakte. Ze moest voorzichtig zijn met welke informatie ze deelde met wie, en het beste was om gewoon niet teveel te vertellen, al zou dat wel nodig zijn om effectief vooruitgang te boeken. Mensen gaan je niet vertrouwen als je gesloten blijft over zaken, dat wist ze maar al te goed, en de kunst was dus om hier en daar wat te laten vallen, zonder daarin te diep te gaan en verdraaid te raken in een web van leugens waar je niet meer uit kan komen. Met de jaren had ze de trucjes gelukkig geleerd, en ze rekende er dan ook op dat ze niet de mist in zou gaan hier. Haar aandacht wordt getrokken wanneer ze ziet hoe een mannelijk figuur plaats neemt aan de bar, met zijn rug naar haar toegedraaid. Het duurt niet lang voor ze herkent wie hij is, en met een brede glimlach loopt ze dan ook terug naar de bar, waar ze het lege plateau neerzet, en voor hem gaat staan. 'Ik dacht al dat ik je hier niet meer zou terugzien', zei ze met een kleine glimlach, terwijl ze begon met het wassen van de lege glazen.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael had net een drankje in zijn hand toen hij een stem hoorde. De stem kon hij al plaatsen. Veronica. Een glimlach verscheen op zijn gezicht Hij moest even lachen bij haar opmerking en schudde zijn hoofd. "Geloof me, je zal mij nog te veel zien. Waarschijnlijk tot je me beu bent en verandert van werk." lachte hij. Hij observeerde haar terwijl ze de glazen waste. De kleine glimlach op haar gezicht zorgde ervoor dat haar gezicht nog meer de aandacht trok. Michael schudde even zijn hoofd. Hij snapte niet waarom hij zoiets aan het denken was. Iedereen had hem liggen plagen dat hij haar wel leuk zou vinden of dat hij haar aantrekkelijk vond, maar hij had dit altijd afgewezen. Nu begon hij echter te twijfelen want de glimlach op haar gezicht nam hem de adem weg. Hij schraapte even zijn keel en dronk zijn glas in 1 keer uit. Michael dacht even na en besloot om haar een beetje te plagen. "Ik hoop dat je me niet te veel gemist hebt?" zei hij lachend. Het feit dat ze opgemerkt had dat hij een tijdje weg was geweest vond hij wel grappig. Geen enkele meid in de bar had ooit het lef gehad om dit te zeggen, laat staan vragen wat hij eigenlijk gedaan had. Velen wisten dat hij boos zou reageren, maar bij haar boeide het hem niet. Hij vond het fijn dat ze geen blad voor de mond nam en dat zei hij dan ook: " Weetje, ik waardeer het wel dat je geen blad voor je mond neemt." Voor hem was dit een bevestiging dat deze dame echt wel wist wat ze waard was en ook zichzelf was. Hij ging er ook van uit dat ze enkele geruchten gehoord had, maar het feit dat ze gewoon met hem sprak, zonder al te veel moeite, dat was iets anders. "Weetje, als je me toch gemist hebt... Wat als ik je mee uiteten neem?"vroeg hij haar en glimlachte. Natuurlijk zouden ze dit nu niet kunnen doen, want ze was aan het werken. Hij had ook nog nooit een meisje mee uiteten gevraagd, maar hij kon bij haar gewoon niet anders. Een andere dame liep achter Veronica door, maar hij hield haar even tegen. "Kan je me nog eens een whiskey geven?" vroeg hij haar. Hij wou dit niet aan Veronica vragen, omdat hij met haar aan het praten was. "Is je auto trouwens al gemaakt? Want anders geef ik je mijn nummer en kan je me eens bellen wanneer je tijd hebt?" ging hij verder.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze moest even lachen om zijn opmerking en haalde haar schouders op. 'Wie weet ja, straks moet ik nog al die moeite gaan doen om je niet meer te zien', zei ze lichtjes lachend, terwijl ze verder deed met de glazen. Eenmaal klaar plaatste ze deze netjes op het rek naast haar, terwijl ze luisterde naar wat hij verder nog te vertellen had. Wanneer ze hoort wat hij zegt draait ze zich kort om, en plagerig gaat ze voor hem staan. 'Michael, je wilt niet weten hoe ik je hier gemist heb, maar ik denk dat de baas je toch net iets meer heeft gemist. Elke keer als je binnenkomt wordt hij helemaal enthousiast, misschien moet je daar eens wat mee proberen', zei ze met een knipoogje, en hoe ze ook probeerde om serieus te blijven, ze kon het niet laten om te beginnen met lachen. 'Ik ben gewoon bruut eerlijk, tegen iedereen, en niet iedereen kan daar mee om dus dan weet ik meteen wie ik in mijn buurt wil hebben en wie niet. En laten we zeggen dat ik wel een gevoel bij je heb dat je dat kan waarderen', gaf ze eerlijk toe. Hij was net hetzelfde, en ze wist dus dat die aanpak bij hem merkte, en dat dat wat interesse van zijn kant zou opbrengen. Het was een gok, maar wel een gok die gewerkt had voor haar. Ze nam wat lege glazen van de bar af, en eenmaal terug bij Michael keek ze op toen ze zijn vraag hoorde. Vroeg hij haar nu werkelijk mee op date, alleen met haar? Het kwam totaal onverwacht, en ze kon het dan ook niet meteen uitbrengen. Na even aarzelen knikte ze instemmend. 'Misschien moeten we dat maar doen ja, klinkt goed', zei ze met een glimlach, nog steeds wat verbaasd door zijn woorden. Dit had ze niet zien aankomen, en ze vermoedde dat hij het zelf ook zonder na te denken had gezegd. Na hem een week niet zien leek hij meer open te staan voor haar, alleen maar goed, maar onverwacht. Ze keek om naar haar collega, die gelijk een glas nam om dat voor hem te vullen, en vervolgens richtte ze haar blik weer op hem. 'Ja dat klinkt goed, hier', zei ze, en ze nam van onder de toog een kaartje waarop ze haar nummer noteerde, en het vervolgens aan hem gaf. 'Dan heb je mijn nummer al, heb mijn mobiel nu niet bij de hand', zei ze.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Hij moest lachen bij haar opmerking. Hij wist dat ze aan het lachen was en hij was dan ook blij dat hij na de voorbije week wat kon lachen. Hij moest nog harder lachen bij haar volgende opmerking. "Misschien moet ik dat eens proberen ja," lachte hij terug. Hij had altijd een goede band gehad met de baas van de bar. Hij was een goede klant en dat wist hij ook. De baas kneep dan af en toe ook een oogje dicht wanneer er wat gebeurde. Hij luisterde naar haar uitleg en knikte. Ze had gelijk, hij waardeerde dit ook. Hij wist wat hij aan haar had en dat ze niet tegen hem ging liegen. Ergens vertrouwde hij haar en dat beangstigde hem. De belangrijkste regel die hij dan ook had was om niemand te vertrouwen van buitenaf. Toch voelde hij wat anders en dat was dan ook verwarrend voor hem. Zijn ogen volgenden elke beweging die ze maakte. Hij merkte dat ze aan het twijfelen was en wou net iets zeggen als ze knikte. Hij glimlachte en nam een slok van zijn whiskey. Hij begreep zelf niet hoe hij reageerde, want dit was helemaal niet zijn bedoeling. De voorbije week had hij aan haar gedacht, of alles wel goed ging met haar, maar hij had zijn jongens haar in de gaten doen houden als ze werkte. Hij wou geen herhaling. Toen ze haar nummer opschreef, zette hij die alvast in zijn telefoon. Hij had meerdere telefoons en had haar dan ook in de telefoon gezet voor privé-zaken. Niemand buiten zijn vrienden had zijn werknummer. "Ik bel je alvast even," zei hij terwijl hij haar nummer belde. Zo had ze alvast zijn nummer. "Wanneer heb je een vrije dag?" vroeg hij haar om de 'date' te plannen. Hij wist ook niet hoe hij dit aan zijn jongens ging uitleggen. Hij iemand daten? Zijn regel overtreden? Hij wist niet hoe dit ging verlopen en was bang voor wat er ging volgen. Hij zag zijn vrienden de bar in komen en vloekte binnensmonds.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze had het naar haar zin vanavond. Niet enkel omdat het druk was en er dus een goede sfeer hing, maar vooral omdat ze wist dat het een goede avond zou worden. De anderen waren er niet op het moment, en dat gaf haar het gevoel dat hij wat losser kon zijn, al kon het ook maar een indruk zijn. Ze had de jongens deze week wel gezien hier, en hen zelfs bedient, maar meer dan een kort gesprekje had ze met hen niet gehad. Dat was ook niet nodig zolang ze haar informatie via Michael kon krijgen. Dat was voldoende, en zo zou het ook niet gaan opvallen dat ze zoveel interesse toonde in waarmee de jongens zich bezig hielde. Het was prima zoals het nu verliep, en ze zou het ook op die manier proberen verderzetten. Het idee dat de twee op date zouden gaan moest ze nog even verwerken. Dat had ze zeker niet zien aankomen. Michael stelde zich nogal koeltjes op tegenover haar elke keer als ze elkaar hadden gesproken, en nu leek daar niets van te merken. Alsof hij het gevoel had dat hij haar nu wel een beetje kon vertrouwen, en zich dus ook kon openstellen om met haar te spreken. Voor dit werk mocht je zeker geen schuldgevoel krijgen. Het waren criminelen waar je mee werkte, en je moest dat dan ook goed voor ogen houden terwijl je deze mensen aan het beliegen was. Veronica was geen geboren leugenaar, en bij haar naaste familie zou ze het ook niet over haar hart krijgen om te liegen, maar voor haar werk moest dat nu eenmaal en dan had ze er weinig problemen mee. Het was niet alsof Michael eerlijk was tegen haar, en dat gaf haar ergens wel het gevoel dat ze het kon maken om dingen voor hem achter te houden, wetende dat hij constant hetzelfde deed. 'Bedankt, dan sla ik het vanavond na mijn shift op', zei ze met een glimlach en ze dacht even na bij zijn vraag. 'Heb jij even geluk dat ik morgenavond vrij ben, voor het incident dat eerder gebeurde heb ik nog altijd een vrije dag te goed en die valt nu net morgen', zei ze met een glimlach. Hoe sneller ze op date met hem kon gaan, hoe beter, want dat betekende ook dat ze sneller de kans zou krijgen om meer met hem te praten, en zo meer te weten zou komen. Wie weet zou hij zich bedenken als de date te ver uitgesteld zou worden, en dat mocht niet gebeuren. Haar blik ging al snel over naar de deur, waarlangs ze de rest van zijn groep naar binnen zag komen. Daar ging haar kans voor vanavond, dat besefte ze heel goed. 'Je krijgt bezoek', zei ze met een kleine glimlach, terwijl ze even van hem naar de deur en terug keek.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Hij vond het ontzettend fijn om met haar te praten. Zonder de jongens in de buurt moest hij zich geen zorgen maken over wat hij tegen haar zei, want zo kreeg hij er ook geen opmerkingen over. Toen ze zei dat ze morgenavond vrij was, knikte hij. "Morgen it is. Ik pik je op, je auto doet toch moeilijk," zei hij en glimlachte. Toen ze zei dat hij bezoek had lachte hij, dat had hij ook wel gezien. Al snel voelde hij een arm rond zijn schouders en rolde met zijn ogen. "Hier zit je dus," zei Emilio. Uit Michael's mond ontsnapte een zucht van frustratie "De dames aan het versieren?" ging Jamie verder en Michael stond op. Hij dronk zijn glas in een keer uit en glimlachte naar Veronica. Hij had geen zin in deze bullshit. "Stop ermee," zei hij en je kon de irritatie duidelijk in zijn stem horen. Hij stond op ontploffen. Elke keer als hij met Veronica sprak, moesten de jongens opmerkingen maken. Ze gingen nog steeds verder met opmerkingen en Michael besloot om maar te vertrekken. Hij draaide zich naar Veronica en keek haar aan. "Sorry, voor, uhm dit," zei hij en gebaarde naar de jongens achter hem. "Kom op, Mich! Wees niet zo kleinzerig," lachte Emilio en Michael trok zijn wenkbrauwen op. Dit was niet het moment om hem te testen en iedereen wist het, maar deze twee blijkbaar niet. "Vero, kan je me nog wat bijvullen?" vroeg hij haar, best nog wel vriendelijk voor de staat waarin hij zich bevond. Nog voor iemand een volgende opmerking kon maken, draaide Michael zich om. Hij nam de arm van Emilio en draaide deze achter zijn rug. Jamie probeerde tussen beide te komen, maar Michael stak er een stokje voor. Zijn vrije arm vloog naar achteren en zijn elleboog raakte zijn gezicht. "Ik zeg het nog maar 1 keer. Stop met die stomme opmerkingen. Bied je excuses aan aan Veronica en maak nooit nog een opmerking naar haar toe. Onthoud dat ik hier de baas ben," zei hij en liet Emilio los. Bijna niemand had opgemerkt wat er gebeurd was en hij hoopte dan ook dat Veronica niets gezien had.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze was tevreden toen ze hoorde dat hij instemde met haar idee. Morgen was het al zo ver, ideaal. Ze zou zeker haar best doen om indruk op hem te maken. Ze kon wel ongeveer inschatten wat voor hem zou werken, en ze zou dan ook alles uit de kast halen. Overmoedig mocht ze zeker niet worden. Het was niet omdat hij het nu goed met haar kon vinden dat ze het daarmee voor elkaar had gekregen. Ze moest er voor zorgen dat zijn aandacht ook daadwerkelijk bij haar bleef, en dat zou misschien nog moeilijk worden met de jongens die om hem heen hingen, en het niet bepaald makkelijker maakte voor haar. Ze moest hem dus bij hen wegkrijgen morgen om effectief vooruitgang te boeken, en voor vanavond had ze dan ook het gevoel dat het niet meer verder zou komen dan dit gesprek, waar ze ergens van baalde. 'Klinkt goed, ik kijk er al naar uit', zei ze met een glimlach, en al snel zag ze hoe de vrienden van Michael hun weg naar de bar vonden en bij hem kwamen staan. Hij leek er niet blij mee te zijn, en na een enkele opmerking merkte ze al hoe zijn gemoed helemaal omsloeg. Ze keek op toen ze hoorde wat hij zei en knikte, waarna ze zonder nog wat te zeggen zijn glas bijvulde, en toekeek hoe Michael de jongens apart nam. Het verbaasde haar hoe heftig hij reageerde door de opmerkingen. Ze waren een groep, dan kon je toch wel wat van elkaar hebben, al ging het om dames? De reactie kwam dan ook onverwacht, en Veronica schrok van hoe heftig hij werkelijk reageerde. Het glas wat ze eerder had gevuld plaatste ze op de toog alvorens Michael terugkwam, waarna ze gewenkt werd door een man aan de andere kant van de bar om een bestelling op te nemen. Ze moest maar doen alsof ze dat niet gezien had, en ze besloot dan ook gewoon verder te gaan met haar werk, en de man te bedienen.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Hij besefte dat hij fel reageerde maar de jongens gingen altijd te ver. Hij had een heftige week achter de rug en kon eindelijk eens wat ontspannen, maar zij staken er een stokje voor. Hij was de laatste tijd dan ook heel opvliegerig en de jongens wisten dit ook. Hij snapte dan ook niet dat ze tot zijn limiet gingen. Michael wandelde terug naar de bar en dronk zijn whiskey in een keer op. Veronica was ondertussen haar werk aan het doen, wat hij ergens jammer vond. Hij besloot dan ook om naar buiten te gaan. Hij legde een briefje van 50 euro onder zijn whiskyglas en liep naar buiten toe. Hij moest even een frisse neus halen en even afkoelen. Hij leunde tegen zijn auto aan en sloot zijn ogen. Een piepende stem zorgde ervoor dat zijn ogen open vlogen. "Hey Michael," probeerde Stacy hem flirterig te verleiden. Ze begon een heel verhaal en over hoe het haar speet en ze hem terug wou. Ze mocht niet zo hard tegen hem zijn en moest begrijpen dat hij geen relatie wou. Dat waren haar woorden, maar gelukkig wist ze niet dat hij met Veronica op date zou gaan. Stacy zou de hel doen losbarsten. Zonder hij wat kon zeggen, trok ze hem weer mee naar binnen. Met haar hand rond de zijne liep ze richting de bar, liep richting Veronica en bestelde een drankje voor haar en voor hem. Zijn blik vond Veronica en hij liet met zijn blik duidelijk merken dat dit niet zijn doen was. Ze had een whiskey voor hem besteld, maar om haar toch dwars te liggen, besloot Michael om het anders aan te pakken. "Vero, verras me." zei hij en een boze Stacy keek hem aan. "Hij betaald," zei Stacy tegen Veronica en hij schudde zijn hoofd. Voordat hij iets kon zeggen, had Stacy haar drankje gepakt en liep ze richting de jongens. Eindelijk was hij van haar af. Hij nam een lege kruk en zette zich aan de bar. "Sorry, voor het abrupte stoppen van het gesprek. Ik ben gewoon een beetje lichtgeraakt deze tijd. Vind je het erg als ik hier blijf zitten?" vroeg hij haar.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Vanuit haar ooghoek zag ze hoe hij terug kwam richting de bar, zijn glas leegdronk, en vervolgens naar buiten toe liep. Ze had geen idee waarom hij zo heftig op zijn groep had gereageerd, maar als hij erover zou willen praten, dan zou ze het vanzelf wel horen. Ze mocht zich vooral niet aan hem opdringen, en dat zou ze dan ook niet doen. Ze moest erg geduldig zijn met Michael en besefte dan ook goed dat dit nog lang zou kunnen duren, maar dat ze die moeite wel zou moeten doen om resultaat te boeken. Iets wat haar beslist niet tegenhield. Rustig liep ze naar de andere kant van de bar, waar ze het briefje van onder het glas uitnam en het glas vervolgens wegnam. Het was een drukte aan de bar, en veel tijd om na te denken over waar hij nu zou zijn en of alles oké zou zijn had ze niet. Ze ging verder met haar werk, en na een tijdje nam de drukte af, en kon ze weer rustig verder gaan met de lege glazen die zich opgestapeld hadden. Veronica schrok lichtjes op van een hoge stem vlak voor haar aan de bar, en wat verrast keek ze op toen ze Michael zag staan, samen met de dame die een bestelling deed voor zowel hem als zichzelf. Ze knikte al snel en begon aan het drankje van de dame, waarna ze opkeek toen ze Michael hoorde zeggen dat het wat anders mocht zijn. 'Komt eraan', zei ze met een knikje, waarna ze ook voor hem een drankje klaarmaakte, en vervolgens de glazen op de bar plaatste. Vrijwel meteen vertrekt ze weer met haar drankje, en blijft Veronica met Michael achter aan de bar. 'Geen probleem, en tuurlijk, je mag zitten waar je wilt, als je vriendin dat oké vindt tenminste", vroeg ze wat aarzelend, doelend op het meisje dat eerder aan de bar stond. 'Ik denk niet dat ze erg tevreden gaat zijn als wij morgen samen, wat gaan doen. En ik wil niemand in de weg lopen', zei ze wat aarzelend. Ze hoopte op die manier erachter te komen wie het meisje precies was, en wat ze bij Michael deed. In het dossier had ze nergens iets van een vriendin gezien, en vrouwelijke leden had de bende niet voor zover ze wist. Veronica had werkelijk geen idee wie ze was, maar daar zou ze nu wel achter komen, en dan zou ze meteen weten of de dame een kwestie een probleem zou vormen voor haar opdracht.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael begon te lachen toen ze naar Stacy verwees als zijn vriendin. "Laat me niet lachen!" zei hij, "dat is niet mijn vriendin. Ze denk alleen dat ze dat is." Michael schudde zijn hoofd. "Maak je geen zorgen, je loopt niemand in de weg. Ik ben erg duidelijk met haar geweest. Trouwens, ik zou nooit mijn vriendin bedriegen." antwoordde hij op haar laatste opmerking. "Weetje, ik zal het je eens uitleggen," zei hij en begon met zijn uitleg. "Ik heb haar leren kennen en we besloten om samen wat dingen te doen, als je snapt wat ik bedoel. Zij ging er echter vanuit dat ik na enkele maanden van gedachten was veranderd en ging iedereen vertellen dat ze een relatie met me had. Ik kan er niet tegen dat ze gewoon van dingen uit ging zonder er met mij over te praten. Als ze mijn vriendin zou zijn, zou ik haar ook dingen kopen. Dat heb ik nooit gedaan. Het was gewoon een fysieke relatie." Hij wist niet dat hij zo gefrustreerd was over de hele situatie totdat hij erover begon tegen haar. "Trouwens, daarnet komt ze naar me met haar piepende, vervelende stem... Ik kreeg letterlijk kippenvel. Ze zei me dat ze me miste en ze bleef maar verder gaan. Uiteindelijk nam ze mijn hand en hier ben ik nu. " eindigde hij. Hij glimlachte naar haar. "Zie, je loopt niemand in de weg. Ik heb jou net liever in de buurt. Je bent niet zo opdringerig," eindigde hij. Zij was totaal niet zo. Alles verliep vlot, maar kwam meer uit zichzelf. Alhoewel ze ook geen teken gaf dat ze het niet leuk vond, dus kon hij maar enkel denken dat zij hem ook graag in de buurt had. Hij nam een slok van zijn drankje en knikte goedkeurend. "Dit is heerlijk." zei hij en nam weer een slok. Ze had echt een goede smaak, want hij was helemaal verkocht van dit drankje. Zijn gedachten gingen naar morgen. Hij wist niet wat hij moest verwachten. Hij vond dat het klikte tussen hen, maar wat als hij totaal anders was dan zij eigenlijk van hem verwachtte?

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze luisterde naar wat hij vertelde, en al snel werd duidelijk wat het meisje dan wel van hem was. Ergens was dat wel te verwachten. Geen enkele dame, vriendin kwam voor in het dossier, en hij leek niet het type die de vrouwen van zich weg zou houden, dus het was logisch wat hij nu vertelde. Voor haar zaak zou dat het nog moeilijk kunnen maken. Veronica had er op gerekend dat er geen andere dames waren die voor moeilijkheden in haar plan zouden kunnen zorgen, en dat was er nu dus bijgekomen, en daar moest ze rekening mee gaan houden. Ze was duidelijk niet over hem heen, al leek hij dat wel over haar te zijn, en dus zou ze hem zeker niet met rust laten, en Veronica ook niet als ze wist dat de twee zo nauw contact kregen. Die drama wou ze er liever niet bij hebben, maar ze moest wel als ze iets wou bereiken in haar band met Michael. Veronica zou haar dus mee in haar plan moeten opnemen, en dat zou het hopelijk niet nog ingewikkelder maken. ''Ik denk dat ze het nog niet echt snapt dan. Ze lijkt nogal geobsedeerd, dat zijn gevaarlijke mensen, voorzichtig mee zijn. Zeker vrouwen, jaloezie kan echt gekke dingen doen met mensen en daar wil ik liever niet tussen zitten, dus ik hoop dat dat niet voor problemen gaat zorgen', zei ze eerlijk. Ze hoopte te kunnen inschatten wat dit voor gevolgen zou hebben voor later, en ze kon het niet helpen maar ergens had ze een naar gevoel bij de dame, alsof die nog wel eens voor heel veel problemen zou gaan zorgen en Veronica haar dus in de gaten moest houden voor nu. 'Blij dat je geen vriendin hebt dan, zou nogal raar zijn als je mij mee uit neemt maar ik snap je situatie wel. Je leek me ook niet het type voor relaties, of ben ik daar verkeerd? Dan mag je het ook zeggen', zei ze, terwijl ze naar hem keek. Over zijn verleden met relaties was niets bekend, en Veronica hoopte dan ook vandaag of morgen wat meer over zijn persoonlijk leven te weten te komen, in de hoop dat hij hier en daar ook wat over zijn werk zou lossen aan haar. 'Ik ben blij dat je het lekker vindt. Het was maar een gokje maar ik dacht wel dat je het wat zou vinden', zei ze tevreden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld