Rye schreef:
Het is niet alsof dat niet in Dayla was opgekomen, maar haar lijf protesteerde tegen het idee waardoor ze toch braafjes bleef zitten. Ze nam even later dankbaar het water en de medicijnen aan en goot het vrij snel achterover. Het water alleen al vond ze een verademing. Technisch gezien was ze niet uitgedroogd, daarvoor zorgde het infuus wel, maar het voelde alsof ze weken niet gedronken had. En ondanks alle pijn had ze nu met liefde in het water gedoken om een stukje te zwemmen, zo erg miste ze het. 'Dankje,' zei ze. Ze legde haar hoofd weer achterover. Stilzitten voelde... raar. Ze deed het niet vaak.