Paran0id schreef:
De onwetendheid over hoe hij zich doorgaans voelde was hierbij nergens te bekennen geweest. Hij wist dat wat hij antwoordde klopte met dat wat door hem heen stroomde, versterkt door het geluk wat in hem opborrelde wanneer ze bij hem was en hoe hij meer om haar leek te geven dan hij ooit bij iemand meegemaakt had. Nee, hij had het niet kunnen benoemen wat het precies was. Hij had de wetenschap niet hoe het voelde om geliefd te worden of iemand zodanig lief te hebben dat het uitspreken als vanzelf ging, maar dat wat zij in hem had laten ontstaan in zowel de tijd na hun ontmoeting als haar terugkeer bij hem had die ongekende voorstellingen ingevuld. Hij wist dat, wat er nu door hem heen trok, oprecht was hoe het voelde om affectie voor iemand te hebben. Ze maakte dat hij zich meer open had gesteld, dat hij zich waagde in het diepe in plaats van zijn plek op te zoeken in de veilige schaduwen en zich een warmte door zijn lichaam verspreidde wanneer ze in zijn buurt was. Ze wist in een handomdraai zijn gedachten bezig te houden zoals geen ander het voor elkaar gekregen had. Dat had ze altijd al gedaan, alleen had hij het zich niet beseft tot nu.
Het traanvocht dat over haar wangen rolde veegde hij traag met zijn duim weg, het zien glinsteren in het beetje maanlicht dat door de kamer scheen. "Did I just make you cry?" Hij fronste even, doch ze dit afkapte zodra hij een kus voelen kon die ze op zijn lippen drukte. Zijn hand liet hij wederom rond haar nek dwalen. Aan haar houding af te lezen hoefde hij zich in elk geval geen zorgen te maken en was een slechte achterliggende reden uitgesloten, waardoor hij besloot er niet op door te vragen.
Alsmaar kwamen ze beide dichter bij elkaar. Verlangend om zich naar elkaar toe te trekken, zoals ze zich tegen hem aandrukte om alles van hem te kunnen voelen en hij haar evenzeer naar zich toe trok. Haar benen trillend om hem heen geslagen, zijn naam soepel over haar lippen gegaan gepaard met versnelde ademhalingen. Hij kreunde. Niet alleen had ze hem weer naar een hoogtepunt toe kunnen leiden, maar haar hijgende adem die heet tegen zijn huid klampte onderwijl ze zich onder haar genot des te meer aan hem hechtte door zich steviger aan hem te vast te klemmen, maakte hem gek.
Hij verloste haar van zijn greep bij haar dijen, haar ietwat relaxter laten liggen en de kleine afstand tussen haar achterzijde en de matras te laten vergaan. Hij liet zich overrompelen met haar gekus. Hij boog zich naar de zijkant van haar kaak om daar zijn lippen te zetten en voor even, al dan zacht, op haar huid te zuigen.
"Go ahead, little one," hijgde hij teder tegen haar nekvel. Een grijns vormde zich, zijn gezicht opgeheven om haar in de ogen te kijken. "Show me what you got." Zijn arm sloeg hij om haar heen, desalniettemin wat treiterend een hand bij de achterkant van haar bovenbeen laten liggen wanneer hij hen een halve slag over de matras liet draaien, zodat ze boven hem lag. Hij kon het simpelweg niet laten.