Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Bij het zien van zijn breekpunt slikte ze. Ze had hem nog nooit zo gepijnigd in haar leven gezien. Zijn schouders die schokte en zijn gesnik dat de kamer vulde. Kippenvel liep over haar lichaam terwijl ze zelf wat tranen over haar wangen voelde glijden. Ze had onwetend een gevoelige snaar geraakt en ze vroeg zich af wat er toch met hem gebeurd was. Ze liep snel naar hem toe. Ze sloeg haar armen om hem heen en trok hem tegen zich aan. Ze zei minutenlang niets. Ze hield hem vast en liet hem zijn emotie uiten. Ze vond het hartverscheurend om hem zo te zien maar ze kon wel concluderen dat ze bij hem binnen gedrongen was.
Een tedere kus drukte zijn op zijn hoofd terwijl haar hand over zijn rug bewoog. Ze probeerde hem wat te kalmeren ook al had ze het gevoel dat hij nog wel even in deze bui bleef hangen. "I'm sorry I had to be so rough on you but I needed you to realize what could go wrong at the end." fluisterde ze zacht terwijl ze met haar vingers door zijn haar streelde. "You know I want nothing more then a future with you. I want kids who can be proud of their dad and look up to him. You know you can be that person if you stay away from the drugs." Ze zuchtte diep "I will always try my best to help you and I will again now.. but it's hard for me seeing you like this all the time. I hope something clicked now. You never cried in front of me." Ze sprak kalm, op haar eigen lieve toon om hem ook te laten weten dat ze het alleen goed bedoelde. Alles wat ze wilde bereiken was een eye-opener voor hem. Zodat hij voorgoed zijn leven zou omgooien en dit keer ook goed zou houden. "I know from the state you are in now that this is something that has been bugging you for while. Probably something that happened in your past. I will never judge you. Just know that i'm here to talk. Whenever you feel like telling me about what happened to you, i'll be there to listen.." Ze drukte nogmaals een lieve kus op zijn voorhoofd. "Just rememer that.."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij was beschaamd over dat dat hij teweeg had gebracht. Wilde zich afschermen van alles en iedereen om dit gevoel te laten verdwijnen, zich verborgen achter zijn handen die hij krampachtig zijn gelaat deed verhullen. Ze trok hem tegen zich aan. Haar armen om hem heen geslagen, wrijvend over zijn rug indien hij geen beweging meer kenbaar maakte en roerloos zitten bleef. Een kus drukte ze tegen zijn haar, de warmte van haar lippen op hem overgebracht. De eenzaamheid had ze binnen seconden kunnen laten vervagen. Het was al dat hij nodig had gehad, voor haar om hem te omhelzen en simpelweg zijn lusteloze lichaam tegen zich aan te houden, al stoorden haar uitspraken zijn denken nog altijd. Hij wilde niet hetzelfde als zijn vader worden. Hij had altijd al een steun en toeverlaten willen zijn, later wanneer hij ooit een keer kinderen hebben zou en hij de kans zou krijgen het anders te doen dan zijn vader gedaan had, maar onbewust had hij zichzelf op datzelfde pad uitgestuurd. Ze had gelijk. Als hij zo door zou gaan en hier blijven zou, zou het hem kapot maken, hoe veel hij er ook tegen vocht.
"You were right. I'm weak." Tranen bleven stromen, over zijn wangen een weg naar beneden gevonden die hij zo graag stoppen wilde maar dit niet voor elkaar krijgen kon. Hij was zwak. Zo voelde hij zich ook zodra hij hulpeloos stond tegenover het traanvocht dat zijn gezicht klam liet voelen en het niet eindigen kon, maar gedwongen werd ze over zijn huid te laten rollen in haar bijzijn. Hij kon het niet verbergen achter zijn handpalmen. Kon het niet forceren te stoppen, alsof al dat hij binnengehouden had naar buiten moest komen en nu dat moment gekomen was. Hij haatte het gevoel van kwetsbaarheid, van het huilen dat hij niet blokkeren kon, zoals hij met zijn emoties altijd had kunnen doen. Zijn vingers gleden traag voor zijn zicht weg. Hij hief zijn hoofd ietwat op, doch hij zich van haar weg keerde door de andere kant op te kijken. Hij wilde niet dat ze hem zo zag.
"I can't stay here." Zijn doorweekte ogen vonden naast zich het raam, daar waar hij als uitvlucht naar staarde. "I can't get clean here. I see it everywhere." Hij hoefde er niet naar te zoeken en het omgaf hem als een plaag. Met een enkele blik naar een van zijn huisgenoten had hij het al kunnen spotten, zijn pupillen ernaar gaande alsof het het enige was dat hem in leven houden kon. Het was onmogelijk voor hem om het hier vol te houden als hij er steeds mee geconfronteerd werd.
Hardhandig beet hij op zijn lip. "I can't talk about it. Not yet. I'm sorry." Ze wilde van zijn verleden weten. Mogelijk om de punten met elkaar te verbinden en uit te zoeken waarom het was dat tranen zich massaal opwelden in plaats van dat hij kilte toonde, maar hij kon het niet. Het bracht hem te veel terug naar een wereld die hij altijd wanhopig al probeerde te vergeten.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar vingers gleden voorzichtig door zijn haren heen terwijl ze naar hem luisterde. "I know you can't stay here. I just needed you to realize that for yourself.." Ze likte kort over haar lippen waarna ze een vinger onder zijn kin stak om zijn hoofd wat omhoog te liften. Ze zocht zijn ogen om vervolgens naar hem te kijken. Ze glimlachte en streelde met haar duim over zijn wang. "It's okay, we don't have to talk about it right now." Ze drukte een kus op zijn voorhoofd terwijl ze even haar ogen sloot. "Let me take you with me tonight, we are not sleeping here okay?" Fluisterde ze tegen zijn voorhoofd aan waarna ze haar lippen van hem afhaalde om hem aan te kijken.
Langzaam liet ze hem los om vervolgens op te staan. Ze liep naar de tafel waar ze het eten en het cadeautje had neer gezet. Ze pakte in haar linkerhand het eten en in de rechter het cadeau waarna ze terug liep naar het bed. Ze zette het eten naast zich op de grond en klom weer op het bed met een cadeautje. "I never even gave you something for your birthday, so here is a little something." Ze glimlachte en overhandigde hem het cadeautje waarna ze de tas met eten van de grond pakte om vervolgens alles uit te laden op het bed. Ze hoopte dat hij het cadeautje niet cheesy vond maar ergens wel lief.
Uit de tas haalde ze een bak nasi, wat saté en kroekpoek. Ze zette alles neer op het bed waarna ze uit de tas nog wat bestek pakte en servetten. Borden waren niet echt nodig, ze konden ook uit de bakken eten. "I hope you like your present though, it's not much but I did wanted to give this to you." Ze opende de bak met rijs en pakte haar lepel vast waarna ze wat nasi uit de bak schepte. Ze hief de lepel naar haar mond en nam een hap. Ze had heel de week amper gegeten dus dit was enorm lekker. Ze begon rustig te kauwen terwijl ze naam hem keek. Ze wist dat hij liever niet wilde eten maar ze hoopte alsnog dat hij wat zou eten. Ze wilde hem zo snel mogelijk weer terug als de oude krijgen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze hief zijn hoofd verder op. Naar haar toegedraaid, hem het punt waar hij naar gestaard had om oogcontact uit de weg te gaan weggenomen. Hem bedwongen haar aan te kijken en zijn staren dan wel voort te zetten met haar ogen als uitzicht, daar waar hij bij bleef terwijl strelingen begonnen op te spelen op zijn wang. Haar duim veegde ze er traag overheen. Zorgzaam en rustig, alsof ze hem vertellen wilde dat alles goed kwam enkel door een blik op hem te werpen en het traanvocht van zijn wang te strijken. Zijn tanden zonken weg uit zijn lip, een kleine druppel bloed ontsnapt die hij wegveegde. Haar adem tegen zijn voorhoofd gevoeld waar ze lieftallig een kus drukte. Haar fluisteringen aangehoord en beantwoord met een kleine knik, al dan het hem moeilijk af ging om te beseffen dat hij de ruimte achterlaten moest waar hij voor langer dan een half jaar zijn eigen plek gevonden had. Het was de eerste plaats geweest waar hij zich thuis had gevoeld.
Hij wreef door zijn ogen, het opgewelde water aan zijn handen overgelaten om de overgebleven tranen af te kappen. Het vocht liet hij op zijn wangen drogen. Hij had het niet aan gekund zich langer bloot te stellen aan datgeen wat hij altijd al als zwakte gezien had, desondanks Mia er waarschijnlijk waarde aan had gehecht dat hij zich zo bij haar begaf. Hij was allang blij dat hij de kracht had gevonden het stop te zetten en dat hij haar zonder opkomende tranen na kon kijken, wanneer ze van hem weg liep en haar handen vulde met wat spullen die hij nog niet bij haar binnenkomst gespot had. Afhaalvoedsel wist hij te spotten toen ze weer dichterbij kwam en haar plaats naast hem terug vond, maar datgeen wat haar andere handpalm bezet had riep vragen bij hem op, dat wat zich weerspiegelde in zijn uitstraling. Ontdaan keek hij haar aan. "What-" Een klein ingepakt doosje werd hem aangereikt, dat wat hij met beide verbazing als schuldgevoel aannam. Hij had het nergens aan verdiend.
Het was een sieraad waar hij op neer kijken kon. Nadat hij het inpakpapier langzaam gescheurd had en het doosje opende, om te kunnen zien wat erin zat. Het metaal glinsterde. Geen tekenen van ouderdom vertoonden zich op het materiaal, zoals hij gewend was te zien van deze die hij dag na dag om zijn nek had hangen. Een gloednieuwe ketting liet hij door zijn vingers glijden, een plaatje aan het licht gebracht dat net zozeer ingraveringen bevatte, echter een nieuwe naam. Het was haar naam waar hij verstrooid naar kijken kon. Ingesneden in het ijzerwerk waar hij altijd enorm veel waarde aan gehecht had. Ze wist hoe belangrijk deze overblijfselen aan zijn tijd in het leger voor hem waren. Dat ze hem een nieuwe gaf en wel een met haar initialen, was het prachtigste wat hij ooit van iemand gekregen had. Verbaasd wendde hij zich naar haar terug. "You didn't have to do this.." Hij voelde zich schuldig voor het anders verlopen van de ontmoeting dan hoe ze het gepland had, voor het krijgen van een cadeau waarvan hij voelde dat hij er geen recht op had, maar hij kon het niet laten om te glimlachen. Zwak en miniem, maar dankbaar. "But thank you. It's beautiful."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een glimlach sierde haar lippen bij het zien van de blijdschap die hij had over de ketting. Ze wist dat de ketting veel waarde voor hem zou hebben en ze had dan ook geen beter reactie van hem kunnen krijgen. Ze pakte het sieraad voorzichtig uit zijn handen om deze vervolgens over zijn hoofd naar zijn nek te begeleiden. Ze liet de ketting hangen en keek er even na. "Looks good on you." Ze keek even naar hem waarna ze weer verder ging met het eten van de nasi. "Don't worry, I wanted to give this to you. I just want you to be happy."
Het eten was heerlijk maar na enkele happen en wat saté zat ze al aardig vol. Ze pakte een schone lepel en gaf deze aan hem. "Here, eat a little. It'll help you.." Ze glimlachte en wreef even door haar ogen waarna ze haar elastiek van haar pols afhaalde. Ze bond haar haar in een knot en ging wat beter op het bed zitten. "So I have been thinking... Maybe we need to get our asses our of New Orleans." Ze keek naar hem. Ze was natuurlijk nerveus om dit onderwerp weer omhoog te brengen maar ze wist ook dat hij nu ingezien had dat ze hier weg moesten. "What about California? It's all the way across the country, we can vanish.. start a new life together?" Ze pakte voorzichtig zijn hand vast in de hare. Ze verstrengelde haar vingers met de zijne en wreef met haar duim liefjes over zijn handpalm. "I have enough money to get us plane tickets, we can be gone by tomorrow..." Ze keek voorzichtig omhoog om zijn uitdrukking te bekijken. Vaak kon ze daaruit al opmaken hoe hij ergens over dacht. "We can find a place for us, get jobs and work on our future. A new environment, new people.. it will be good for us. We need to leave our crap lives behind. We deserve happiness Raiden" Ze glimlachte en hief zijn hand naar haar lippen om er een zachte kus op te drukken. "Just think about it.. Imagine never ever being in such a bad place anymore. No bad people around us. No jealous people who try to fuck our relationship up. No scary exes. No more fighting for money. No more violence.. Just peace."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze pakte het uit zijn handen, de ketting omhoog geheven om deze over zijn hoofd naar beneden te tillen, tot deze beweegloos langs zijn hals te hangen kwam. Weerkaatsend tegen het andere metaal, flikkerend in het beetje licht dat langs de gordijnen scheen. Ze had een vierde toegevoegd aan zijn sieraden. Het paste bij het geheel van deze die hij al bezat, alhoewel de hare niet zozeer een betekenis van dood had maar juist van leven; het doorbrak de cyclus van pijn wanneer hij naar het sieraad keek. Deze van Sergei en Red waren vervuld met duisternis, die van haar met licht. Het was pas toen dat hem iets verstreek in zijn gedachten. Zijn vingers glijdend naar de achterzijde van zijn nek waarop hij talmend zich van een van de kettingen ontdeed, deze stilzwijgend in zijn hand gehouden vooraleer hij zijn mond opende om deze te verbreken. "Then you take this one.." Het was zijn eigen die hij haar omdeed, zachtaardig haar haar eroverheen laten vallen nadat deze haar hals gevonden had. Zijn naam gegraveerd in het metaal dat enigszins geteisterd was door verjaring, maar toch licht glinsterde bij haar huid. Hij had nog onthouden dat een van de kettingen haar geholpen had en ook belangrijk voor haar geworden was, toen ze van elkaar weg waren. Het was dan wel niet de zijne geweest die ze destijds met zich meegedragen had, maar dat kon hem niet baten. Nu kon ze het met zich meedragen wanneer ze dat wilde, net als hij dat kon met de hare.
Hij trok zich terug. De lepel die ze naar hem reikte pakte hij wat weifelend aan, geen hongergevoel waargenomen al bewoog hij de hele dag al zonder eten. Desalniettemin probeerde hij haar advies op te volgen. Hij schepte een beetje van de nasi weg uit de bak en bracht het naar zijn lippen, traag maar zeker wat naar binnen gewerkt. Haar voorstel hoorde hij stilletjes aan, radeloos. Hoe het eerder niet goed in zijn oren had geklonken, wilde hij nu niets liever. Graag zou hij met haar aan deze stad ontsnappen. Echter wist hij niet hoe.
"I can't make a deal." Uit frustratie beet hij op de binnenkant van zijn lip, niet geweten hoe hij het overbrengen moest. "Not long after you were gone, Scott escaped. Ran away and didn't return. He turned up dead yesterday. Shot in the head."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De ketting viel neer op haar shirt. Ze keek even naar zijn ketting en een glimlach spreidde zich over haar gezicht. Ze pakte de ketting tussen haar vingers waarna ze haar vingers strak om de ketting bond. Ze hield de ketting in haar vuist terwijl ze haar vuist naar haar hart bracht. "Good to have something of you so close to me.." Ze leunde voorover en drukte een kusje op zijn wang waarna ze weer terug ging zitten. Ze vond het een lief gebaar om zijn ketting aan haar te geven. Ze wist dat hij deze ketting al erg lang had. De ketting had zijn grootste geheimen mee gemaakt. Ze vond het bijzonder dat zij nu de drager van zijn ketting was. Alsof ze zo al zijn geheimen bij zich droeg.
Het verhaal over Scott bracht rillingen over haar hele lichaam. "So we are basically fucked aren't we. I'm not risking that to have you being shot. I can't live without you, it scares me." De gedachten om überhaupt te leven zonder Raiden maakte haar angstig. Ze kon zich geen leven zonder hem voorstellen. Hij was de enige die haar staande hield in de tijdens dat zij het slecht had. Ze keek bedroefd naar beneden en speelde met haar lepel. "What are we going to do.. Why is everything working against us." Ze keek op naar hem, een sombere uitdrukking zichtbaar op haar gelaat. "I just want us to be happy, why is it all so hard." Haar onderlip begon te trillen en even dacht ze in huilen uit te barsten maar ze beet haar tranen hard weg. Ze wilde niet weer huilen en overkomen als de zwakkeling. Ze wilde laten zien dat ze sterker in haar schoenen stond, zeker nu hij haar nodig had. "it's frustrating, I really don't know what to do." Ze haalde haar hand door haar haar heen terwijl ze naar haar lepel keek. Ze wilde vluchten en een nieuw leven beginnen. Het nieuws van Scott hield haar nu zeker tegen. Ze was bang voor het ergste en ze was bang dat ze deze plek nooit zouden kunnen verlaten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze hield het bij haar hart, daar waar hij met een ietwat liefdevol gevoel naar keek. Ze hechtte er waarde aan. Daar had hij al op gehoopt en het ergens ook verwacht, maar om te zien hoe ze het in haar vuist hield en ernaar keek alsof ze het koesterde, overviel hem alsnog. Hij glimlachte wederom wat klein. De kus op zijn wang liet hem warm voelen en zorgde voor minder somberheid, ondanks dat hij betwijfelde of hij zich de komende dagen beter voelen zou.
"I don't know.." Hij liet zijn benen op de matras zakken, in een kleermakerszit gaan zitten om zich te verlossen van het slaperige gevoel door zijn standvastige positie. Ze hadden vrij weinig opties. Een deal maken zou haast onmogelijk worden gezien het feit dat er weinig over te onderhandelen was, omdat Raiden niks bezat wat zij wilden hebben. Het enige wat wellicht nog kon was dat hij zich aanbood om te gaan vechten bij een van de andere panden. Dat zou echter betekenen dat hij niet uit deze wereld ontsnapt was, maar alleen aan deze specifieke plaats; hij zou nog altijd omgeven worden door drugs, moeten vechten voor geld en zich in de buurt van die dungeon moeten bevinden, dat waar Mia juist tegen was. De enige keuze die hij had, was of hij het erop wilde wagen Scott achterna te gaan en het zo slim als mogelijk aan te pakken, om ze op een dwaalspoor te zetten zodat hij de tijd had te verdwijnen. Bedenkelijk kauwde hij op het beetje eten, zijn hoofd gekanteld uit gewoonte wanneer hij diep in gedachten was. "There's nothing else I can do. Either I take my chances, or I have to stay. I got nothing to negotiate about to get me out, because I got nothing to offer them." Het was een neerslachtig vooruitzicht op dat wat komen zou.
"I've disappeared before. It's a risk, but if we don't waste too much time and get out of the state immediately, that might buy us some time." Welke andere maatregelen hij nemen moest was nog iets waar ze over moesten dubben. Hij had bij zijn intrede zijn achternaam veranderd uit voorzorg dus dat leverde wellicht wat voordeel op, maar het was de vraag waar deze bende zijn ogen had. Maffiosi hadden veel handlangers en dat betekende veel mannen om ongewenste getuigen en schorem te elimineren. Het zou een kwestie worden van camera's vermijden, snel een plaats zoeken om zich te kunnen verbergen en de nodige gegevens aanpassen, voordat de tweede dag verstreken was. Dan pas zou de verdenking op zijn verlaten vallen en zou er actie ondernomen worden.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ze knikte voorzichtig en keek naar hem. “We can leave first thing in the morning, no one had to know..” ze keek hem wat angstig aan terwijl ze zijn hand pakte om deze vervolgens vast te houden. “I know it’s a big risk and it’s scary but I feel like it’s now or never for us.” Ze streelde met haar duim over zijn handpalm. “I trust you and I think we can do it baby, we are a strong couple..” Ze glimlachte en pakte haar lepel op om een hap van de nasi te pakken.
Niet veel later kwam ze omhoog. Ze liep naar zijn kleren en begon deze bij elkaar de rapen. “I suggest we do sleep in a hotel tonight. Just to get you away from here tonight so we can relax again.” Ze pakte nog wat spullen van hem. “We are taking a bath together, we will watch some movies and we will cuddle, how does that sound to you?” Ze legde zijn spullen op een stapel op tafel om vervolgens weer naar het bed toe te lopen. Ze nam weer plek tegenover hem waarna ze naar hem keek. “Are you doing better? You scared me... I want nothing more then to see you happy..”
“How did things go with Sterling? How did she take it?” Ze schoof dichter naar hem toe om weer met zijn haar te kunnen spelen. Haar vingers gleden door de zachte lokken heen. “I mean she was probably upset but what did she say to you about it all? Did she get mad?” Ze bleef door zijn haar strelen terwijl ze glimlachte “oh and about our new place. I have been dreaming about it for a few day now. Like furniture wise but also the spot and our jobs and oh Raiden... it makes me so happy..”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij verstrengelde hun vingers, nadien haar hand de zijne trof. Blijdschap was echter in tegenstelling tot wat zij toonde niet bij hem inbegrepen. Het zou moeilijk worden van de radar te verdwijnen vanwege gebrek aan kennis over Mussolini en zijn handlangers, waar het gevaar zich juist verschuilde. Een keuze voor een ander moment was daarentegen nog een slechter idee. Er kwamen drukke weken aan voor de zaken en met de toernooien die gepland waren om groot geld binnen te halen, was het ofwel nu erop gokken of bereid zijn een maand of twee te wachten, dat wat in zijn geval waarschijnlijk voor meer problemen zorgen zou. Hij zuchtte. "It kinda is. A tournament is coming in a few days. If I want to escape, I have to do it tomorrow. Otherwise they'll notice right away that I'm gone when the fights are, because I'm not there." Haar vertrouwen deelde hij tevens nog niet eens in zo'n grote mate, maar hij deed zijn best om een glimlach op te zetten, noch hoe ongeloofwaardig het mogelijk over was gekomen.
Hij keek toe hoe haar hand de greep verliet en ze van het bed opstond. Hijzelf had de energie niet gevonden haar achterna te gaan, zijn lichaam weigerend toe te geven aan zijn wil om te laten zien dat de drugs hem op het moment niet beperkten. Zijn houding gaf anders aan. Hij zakte weer weg tegen de wand en, al met moeite, wist hij nog zijn benen terug te trekken naar zijn vorige positie; zijn adrenaline-level begon in een razend tempo af te nemen. "I-.. ehh, okay." Hij vond het lastig te verbergen dat hij nog wennen moest aan het idee dit pand achter te laten. Hij had zich gefocust op de volgende dag voor het verlaten van de kamer, maar dat ze vanavond al ergens anders wilde spenderen gooide dit plan volledig om.
Verwoorden hoe hij zich voelde was nutteloos geweest, allang geweten dat ze ingezien had dat hij zich in een donkere plaats bevond. "I'll be fine." Was al dat hij antwoordde. Vooruitgelopen op zaken eerder dan dit moment te benoemen, omdat hij zich niet weer verliezen wilde in alles dat hij net weer weg had gekropt. Haar vragen over Sterling kon hij alleen niet uit de weg gaan. Hij wist dat hij het haar verschuldigd was deze te beantwoorden, maar dit verging hem niet zonder ogenblikken van zwijgzaamheid. Het voelde vreemd haar op de hoogte te brengen van de verbroken vriendschap, zeker omdat het haar waarschijnlijk meer bevallen zou dan dat hij dat vond. In gedachten verzonken richtten zijn ogen zich naar het raam. "Not too well." Kort liet hij zijn oogleden zakken die zwaar aan begonnen te voelen, terwijl hij waarnemen kon hoe ze haar hand vrijgevig door zijn haar liet gaan. "She was pissed about me getting with you. Don't think she's gonna talk to me any time soon." Haar mening over Mia was immers vanaf het begin al duidelijk geweest en hem, meegaand in haar zogenaamde stereotype, was voor Sterling een belediging geweest die ze zich te hard ingebeeld had. Haar de schuld ervoor geven kon hij niet. Hij had haar nooit verteld dat hij afkomstig was uit datzelfde milieu waar ze Mia's afkomst voor aanzagen toen ze nog met Brandon had, omdat hij niet graag over zijn verleden praatte.
"See you got it all figured out, hm." Het kwam er niet zo enthousiast uit als hoe hij het graag overgebracht had, maar alsnog deed hij nogmaals een poging een glimlach neer te zetten zodra hij naar haar opzij keek. "Glad to hear you're so excited about this."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Even keek ze op toen hij over Sterling begon. Ze had al verwacht dat ze niet al te blij zou zijn met het nieuws. Vooral omdat ze natuurlijk helemaal into Raiden was. Dan aanhoren dat de persoon die jij leuk vind dit niet terug voelt doet gewoon pijn. Ze was daarom ook blij dat zij niet in Sterling's schoenen stond. Ze was blij dat Raiden haar leuk vond en haar hart veroverd had. "She is in the past now, we both don't have to see her ever again." Dit gaf haar nog wel het fijnste gevoel. Ze was constant bang voor Sterling die op de loer lag om iets de flikken bij haar. Mensen konden snel doordraaien in hun jaloezie en Sterling zou ook zo'n iemand kunnen zijn.
Een glimlacht spreidde zich op haar gezicht. "I do, I have thinking of my own place since I was a kid. You know, because of what happened at home." Ze knikte kort en sloot de bakken van het eten. Ze had het gevoel dat hij toch niet meer wilde eten en anders konden ze het nog opeten in de hotelkamer. "I always imagines me living in a place where the sun is always shining, a place that stands for peace and can give me peace. A place that I can call my home, go to when i've worked all day. Be happy to show to people. Something I worked for and somethings that's just all mine.. I mean ours." Ze glimlachte weer en keek naar hem. "I know i'm too excited, I just can't help it. I'll give you the time you need to settle though. I understand it must be hard for you" Ze drukte haar lippen weer op zijn wang. Ze wilde hem het liefst een echte kus geven maar ze wilde hem niet pushen op een of andere manier. Ze was als nog wat onzeker naar hem toe over dit soort dingen. Ze wilde hem de hele dag door kussen maar of hij daar nu zo op zat te wachten vroeg ze zich af. Ze wilde hem echter niet teveel vragen of teveel druk op hem leggen. Hij zat nu even in een lastige situatie die zij niet lastiger wilde maken. "I just want you to be happy, whatever it takes for me to do that."
Langzaam stond ze op van het bed om weer naar de tafel te lopen. Ze pakte haar jasje en trok deze aan. Het was misschien maar beter als ze zo zouden gaan. Het was nu nog licht buiten en een taxi was gemakkelijker te krijgen in deze buurt als het licht was. Ze wilde liever niet op de motor als hij onder invloed was en dat zou ook meer aandacht trekken. "Let's not go with your motorcycle, it will be less obvious that we left, if we leave the motorcycle here. I know how much you love it but we will get you a new one. I'll work very hard for it." Ze knikte en pakte een plastic tas van de vloer om dat wat spullen van hem in te proppen. Genoeg kleding om de komende week mee vooruit te kunnen. Ze moesten voor nu eerst zorgen dat ze hier weg kwamen voordat ze over andere dingen na dachten. "So, are you ready for this adventure. Are you going with me?" Ze stak voorzichtig haar hand naar hem uit om hem eventueel mee omhoog te trekken. Zenuwen gierde door haar lichaam. Ze was enorm benieuwd wat dit avontuur voor beide ging brengen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I know, but still." Het zat hem dwars dat het zo eindigen moest. Ze waren al die tijd vrienden geweest en hadden naast drugs meer met elkaar gedeeld dan hij met iemand anders had gedaan, waardoor hij het niet gelijk bij zich neerleggen kon dat dit alles verdwijnen zou. Hij had gehoopt dat ze het volwassener op had genomen.
Hij kon aan haar zien dat ze opbloeide wanneer ze sprak over haar ideeën over hun nieuwe woonplaats en het haar goed deed erover te dromen, en deze vervolgens werkelijkheid te laten worden. Hijzelf was er nog niet op gefixeerd geweest. Hij vond het lastig te zeggen hoe hij zich voelde zodra dit werkelijk hun leven zou worden. Hij was immers altijd onderweg geweest, had nergens een fractie van een thuis kunnen vinden behalve deze kamer. Het was een kleine soort angst die in hem rond golfde nu hij haar dit enthousiasme spotten kon, gewoonweg omdat hij niet wist of hij dit hetzelfde ervaren zou. Of hij het dan eindelijk een thuis noemen kon of juist als het tegenovergestelde voelen zou, een nieuwe plek waar hij zich evenzeer niet prettig voelde. Het was niet het samenwonen met Mia waar hij mee zat maar de nieuwe plaats op zich. Hij beet op de binnenzijde van zijn wang, voor even van haar weggekeken. "Sounds like a dream we might actually pull off." Vertrouwen in haar intuïtie op woongebied had hij in elk geval. Of het voor hem hetzelfde zou voelen als voor haar was voor hem een groot struikelblok, maar hoe dan ook zou hij gelukkig zijn als zij zich daar goed voelen kon. "I just don't know how it'll be for me. I mean- I can't imagine feeling like home somewhere. I've never felt like that." Hij had het gevoel dat hij de sfeer volledig aan het breken was op deze wijze, maar zich afstandelijk houden en negeren dat hij niet voorspellen kon hoe hij reageren zou, was niet wat ze verdiende.
Zwijgzaam voelde hij hoe ze een kus op zijn wang drukte. Ze was opgestaan, ditmaal om zich zoals het leek om te kleden. Ze had het plan gehad de dungeon nu al achter zich te laten en met hem weg te gaan. Dat kon hij aan haar merken, aan de manier waarop ze snel wat spullen bij elkaar pakte en haar jas over haar schouders liet glijden. Weifelend werd een binnensmondse zucht geslaakt. "Guess I gotta leave it behind then." Het was teleurstellend voor hem om zijn motor achter te moeten laten gezien alle moeite en verdiensten die hij erin gestopt had. Het weten dat hij dit echter moest doen, maakte dat hij haar hand aanpakte en zich staande duwde. Het was niet anders.
Zijn rugzak greep hij van de vloer weg om over zijn schouder te slingeren, nadat hij wat suf een t-shirt had gepakt waarmee hij zijn bovenlichaam bedekken kon. Het in zijn schoenen stappen gebeurde onbeholpen. Hij had moeite zijn evenwicht goed te bewaren en daardoor nam het langer in dan gewoonlijk, dat waarvoor hij zich enigszins geneerde. De plastic tas nam hij van haar over. Hij liet deze in de rugzak glijden, gewoonweg omdat hij het praktischer vond en haar niet geheel met alles opzadelen wilde. Het enige wat hem sindsdien nog te doen stond was een laatste blik rond werpen. Kijken naar de kamer die hij nooit meer weerzien zou om het voor de laatste keer in zich op te nemen; secondenlang bleef hij zwijgen, voordat hij zich van het uitzicht wegdraaide en de deurklink vastpakte. "C'mon." Des te langer hij erbij stilstond, des te meer bedenkingen zijn gedachten overnamen. Hij wilde er zo snel mogelijk weg.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ze keek toe hoe hij zich omhoog hees van het bed en enigszins met moeite zijn shirt en schoenen aan trok. Ze kon merken aan zijn houding dat hij het lastig vond. Dit was tenslotte lang zijn plekje geweest. Ze snapte wel wat het niet fijn voor hem was om die plek te verlaten maar er zat voor het tweetal niet veel meer op. Ze wist dat de Dungeon hun relatie vroeg of laat kapot zou maken. Al was het geen drugs dan zou het Sterling wel zijn. Ook was de omgeving gewoon niet de ideale woonomgeving. Werk was amper te vinden hier en als er gewerkt werd moest je nog bang zijn dat je niet overvallen werd. Ze zag zichzelf hier gewoon niet settelen en ze was blij dat ze er niet alleen voor stond. Ze gaf hem de tas die hij vervolgens in zijn tas stopte waarna ze knikte. Ze liep naar de deur toe en wachtte tot hij de deur geopend had zodat ze de gang op kon stappen. Ze pakte snel zijn hand vast, verstrengelde zijn vingers met de zijne. Als teken dat ze aan zijn zijde stond en hem hielp met dit besluit.
Met een grote stap stond ze op de gang. Niemand zou door hebben wat ze van plan waren maar toch was ze wat gespannen. Wat als ze wel wat door hadden, zelfs nog voor ze de deur uit waren. Ze wachtte tot Raiden naast haar stond op de gang om vervolgens de deur te sluiten. "We got this.." fluisterde ze zacht waarna ze hem mee nam richting de trap om vervolgens naar beneden te lopen. Ze stapte wederom over de drank flessen en sigaret peuken heen voordat ze bij de grote voordeur aan kwamen. Haar hart klopte in haar keel toen ze de deurklink vast pakte. Ze opende deze vrijwel meteen en stapte naar buiten waarna ze richting de stoep liep om te kijken voor een taxi die beschikbaar was.

Timeskip to the hotel

Gelukkig arriveerde er snel een taxi en konden ze vertrekken. Ze kwamen enkele minuten later aan bij het hotel waar ze de afgelopen week verbleven had. Ze gaf de man wat geld en stapte uit de taxi om vervolgens even kort om zich heen te kijken. Ergens bang dat ze achtervolgt werden omdat mensen argwaan hadden gekregen bij hun vertrek. Ze wachtte op Raiden waarna ze haar hotelkaart uit haar zak viste en samen met hem het hotel in liep. Ze liepen regelrecht naar de lift waarna ze op de knop drukte. "The bed is very nice, you'll get some good sleep tonight." Ze glimlachte en stapte de lift in toen deze met een pling zijn deuren opende. Gelukkig stond er verder niemand in de lift en konden ze meteen naar de juiste etage. Ze drukte het knopje in van etage "7" waarna ze geduldig wachtte tot de deuren zich sloten.
Eenmaal op de etage aangekomen liep ze richting haar hotelkamer. Ze opende de deur met haar keycard waarna ze naar binnen liep. Ze trapte haar schoenen uit en klom op het bed waarna ze gaapte. "So, this is where i've been staying for this past week. It was okay, but I missed you here with me." Ze wilde hem liever niet vertellen hoe haar nachten verlopen waren. Ze had er namelijk enorm veel last van gehad dat hij niet bij haar was. Ze zou het hem nog wel vertellen maar niet nu hij zijn eigen zorgen aan zijn hoofd had. Ze wilde hem niet ongerust maken over zichzelf. "Do you want to take a shower? a bath? Want to watch some movies?" Ze kwam weer omhoog van het bed en liep naar hem toe. Ze wist niet goed wat hij nu wilde dus ze liet de keuze vrij aan hem.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij had nog niet met eigen ogen kunnen zien waar ze de afgelopen week doorgebracht had, tot ze de deur van de hotelkamer voor hem geopend had en hem naar binnen leidde. Ondanks dat hij tientallen keren op het punt had gestaan haar op te zoeken was dit immers onmogelijk geweest. Hij had geen idee waar ze zich bevonden had, waar ze naar gevlucht was en boven al waar hij moest beginnen met zoeken. Geen van hen had een telefoon in bezit. Dat was een voordeel nu ze verdwijnen wilden, maar het haalde niet weg dat er geen manier van contact was geweest wanneer ze weg was. Ze waren gedwongen tot radiostilte. Echter was de kamer geweest wat hij ervan verwacht had, netjes en schoon. Met het naar binnen stappen kon hij gelijk al waarnemen dat ze het enigszins tot haar eigen plek gemaakt had. Spullen lagen op bepaalde plekken verzameld, haar kleding hing in de kast en het was een zweem van haar parfum die er behaaglijk in de lucht hing. Hij keek rond, zijn passen gestopt terwijl hij zijn rugzak traagzaam van zijn schouder liet zakken om deze op de grond uit zijn handen te laten glijden. "Looks good." Hij was overvallen geweest door de luxe vergeleken met zijn kamer, maar dit probeerde hij voor zichzelf te houden. Bij het merken dat hij doodstil staan bleef en met grote ogen om zich heen staarde, kapte hij het af. Schoorvoetend liep hij door naar de ramen. "Smells good too. Your perfume is everywhere." Hij wierp mompelend een blik naar buiten, dan wel uit gewoonte. "I've missed that."
Het weten waar hij aan toe was, was iets wat hij nog niet had. Na de taxi rit merkte hij dat zijn lichaam wat meer mee begon te werken en ietwat minder loom aanvoelde, maar nog altijd was hij suf. Hij betwijfelde daarbij of hij wel voor gezelligheid zorgen kon. Of zijn bijzijn voor haar plezierig zou zijn of eerder een marteling, omdat beide zijn energiepeil als zijn concentratie weg waren gevaagd. Hij voelde zich als een zombie en hoogstwaarschijnlijk liep hij er ook zo bij. Het maakte dat hij alles over zou hebben voor een sigaret, maar hij liet het voor wat het was, niet gewild dat ze wantrouwde en dacht dat hij wederom een naald in zijn arm zette. Hij keerde zich bedenkelijk weg van het uitzicht naar haar toe. Zijn ogen bij de hare gebleven waar een enigszins bezorgde, radeloze gloed in te zien was. "I think I'm gonna take a shower." Het klamme zweet begon langzamerhand bij hem op te spelen en daarnaast was het al een aantal dagen geleden geweest dat hij gedoucht had, simpelweg omdat hij zijn kamer niet verlaten wilde. "I don't know what you want- ?" Of ze hem volgen wilde naar de badkamer en samen een douche wilde delen, was aan haar. Hij wreef met zijn handen over zijn gezicht, voor kort roerloos blijven staan totdat hij besloot zijn spullen bij elkaar te rapen. De rugzak werd van de grond geheven, het niet gebaat er spullen uit te halen voor na het douchen, en na haar nog even aangekeken te hebben zette hij vast koers naar de badkamer. Hij zou vanzelf wel merken waar ze aan toe was.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een korte knik gaf ze toen hij aan gaf dat hij ging douchen. Hoe graag ze ook met hem mee wilde, ze was ook enorm moe. Ze wilde het liefst in bed duiken en daar op hem wachten. Als ze samen douchte zou het vast uitlopen op een lange douche sessie en daar had ze nu de kracht niet voor. "I'd love to shower with you but that will take us ages since I can't keep my hands off of you. I'll wait for you in bed." Ze liep naar hem toe en drukte voorzichtig een kusje op zijn lippen waarna ze bloosde en zich omdraaide om naar haar kast te lopen.
Niet veel later hoorde ze het water van de douche lopen. Ze voelde wat spanning van haar schouders vallen nu ze niet meer alleen in de kamer verbleef. Ze opende de kast en pakte er een schone slip uit. Ze ging dan wel niet onder de douche maar ze wilde wel fris en fruitig het bed in. Ze sloot de kast en liep naar Raiden's rugzak waarna ze deze open ritste. Ze liet haar hand in de rugzak zakken totdat ze een van zijn shirts te pakken had. Ze trok het shirt uit zijn rug zak en legde het klaar op het bed. Ze haakte haar vingers zowel in haar legging als in haar slip om beide meteen uit te trekken. Ze legde de items op de stoel waarna ze haar schone slip aan trok. Ze gaapte kort waarna ze haar shirt uit trok en deze verving met Raiden's shirt.
Het shirt rook naar hem en het liet haar meteen veiliger voelen. Alsof hij zo al dicht bij haar was. Ze kroop het bed op en pakte de afstandsbediening om de tv aan te zetten. Ze schoof de dekens opzij om er vervolgens onder de klimmen. Ze ging liggen en draaide op haar zij, zo dat ze nog naar de tv kon kijken. Ze keek even naar de ketting om haar nek. Ze pakte hem vast in haar vuist waarna ze een kusje op haar vuist drukte. Ze bleef luisteren naar het geluid van het water. Ze had niet eens door dat haar oogleden steeds zwaarder werden. Ze wilde vechten voor haar slaap maar het was erg lastig. Ze was uitgeput en nu ze eindelijk met Raiden was durfde ze weer toe te geven aan haar slaap. Ze wilde wachten tot hij klaar was met douchen en bij haar in bed kroop maar langzaam aan vielen haar ogen dicht.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld