Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De plekken op zijn arm had hij niet aan kunnen zien. Hij kon het niet hebben geconfronteerd te worden met dat wat de spiegel weergaf zodra hij zich ervoor vertoonde en zijn reflectie in beeld bracht, neergekeken op zijn toegetakelde huid. Hij was gewend geraakt aan de blauwe en rode geteisterde stukken huid waar zijn aders doorboord waren geweest met een injectie en de drug zijn bloedbaan betreden had, maar dit was verminderd geweest de afgelopen weken. Alsof het aan het helen was. Er zouden kleine littekens overblijven en hij zou er voor altijd mee rond moeten lopen, echter hadden ze hun opvallende vorm en kleur beetje bij beetje verloren. En nu, kijkend naar het spiegelbeeld vanuit het lopende water dat vanuit de douchekop over zijn lijf stroomde, kon hij niet anders dan wegkijken. Het niet aan willen zien hoe zijn bovenlichaam datzelfde gekende letsel van gevechten toonde en de binnenzijde van zijn elleboog en bovenarm strak stonden van de wonden. De overblijfselen aan het spuiten van de drugs mochten dan wel klein zijn; het waren er steeds meer geworden.
Het bracht hem in een staat waarin hij het niet uitstaan kon zich langer dan een vijftal minuten in de douche te bevinden, voor hij het water liet stoppen met stromen en zijn weg naar de andere uiterste kant van de kamer vond. Zijn haar had hij wat vluchtig gewassen. Zich ingezeept om het zweet van zich af te kunnen spoelen, voor hoeverre hij dit volhouden kon door zijn duf voelende spieren, maar uitgebreid ofwel in rust was het niet gebeurd. Hij wist niet hoe snel hij zich weer met schone kleding bedekken kon.
Al met al had het hem door de omstandigheden niet lang gekost voor hij de slaapkamer weer betrad. Zijn laatste paar voetbalshorts aangetrokken, een shirt koel tegen zijn borstkas geplakt die hij na de aanvaring met de reflectie van zichzelf niet meer dan verhullen wilde. Ze had hem grofweg een uur geleden zo waargenomen en alsnog bracht het voor hem te veel schaamte mee het haar opnieuw te laten zien, ondanks dat hij na een paar stappen haar slapend op het bed aantrof. Alsof hij zelfs wanneer ze buiten bewustzijn was angst voelde voor wat ze denken zou wanneer zijn torso in het licht was gebracht.
In zichzelf gekeerd keek hij momentenlang naar haar slapende gedaante. Het was vredig haar zo te zien, liet hem zijn problemen van net vergeten enkel en alleen door de rust die ze uitstraalde. Hij glimlachte. Voorzichtig zakte hij achter haar neer op het bed, de lakens over zich heen getild om deze vervolgens ietwat meer over haar heen te leggen. Zijn armen omsloten haar. Hij drukte haar tegen zich aan, haar lokken haar langs het kussen omhoog gestreken zodat hij tegen haar aanliggen kon. Zijn lippen zweefden op een klein afstandje van haar nek. Voor het eerst sinds deze week weer een kus tegen haar nekvel kunnen drukken, waarop hij naar haar oor zocht. "I love you." Gefluister vormde het in de gemoedsrust en stilte, maar geen spijt betrad zijn gelaat terwijl hij zich tegen haar aan nestelde. Hij wist dat hij er klaar voor was om het uit te spreken.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ze had geen idee hoelang ze weg gesukkeld was maar ze werd als nog een soort van wakker toen Raiden in bed kwam. Ze lag met haar ogen dicht. Haar ademhaling rustig en even dacht ze dat ze droomde. Ze was op het punt om in slaap te vallen en dat zorgde ervoor dat alles zo onwerkelijk voelde. Ze voelde zijn armen om haar lichaam en hoe hij tegen haar aan kroop. Onbewust legde ze haar hoofd op zijn borst en sloeg ze haar arm om hem heen. Ze voelde zijn lippen in haar nek en traag opende ze één van haar ogen om hem aan te kunnen kijken.
Bij het horen van zijn stem stokte haar adem. Hoorde ze dit wel goed?. Ze hadden het al een keer gezegd tijdens de seks op de avond na het feest maar toen waren ze beide dronken. Nu waren ze beide nuchter en dat hij het zei betekende enorm veel voor haar. Ze opende beide ogen en keek naar hem. "I love you too." fluisterde ze terug waarna ze haar lippen voor enkele tellen op de zijne drukte. Ze liet zijn lippen langzaam los en trok hem tegen zich aan. Ze drukte wat kusjes op zijn voorhoofd en glimlachte. "You make me so happy." fluisterde ze in zijn haar waarna ze met haar vingers door zijn natte haar streelde.
Vanavond ging helemaal om hem. Ze zou de hele nacht over hem waken zodat hij zijn nachtrust kon krijgen. Ze wilde hem veiligheid en comfort bieden zodat hij er morgen beter aan toe was. Natuurlijk zette ze hem boven zichzelf, dat deed ze altijd. Ze keek naar hem en wachtte tot hij weg begon te zakken. "Sleep my love, i'll keep you safe from you demons tonight." Ze bleef rustig door zijn haar strelen terwijl ze voor zich uit staarde. Hoe moe en gesloopt ze ook was, ze zou haar ogen vannacht niet dicht doen. Ze wist dat ook hij beter kon slapen als zij in de buurt was. Ze hoopte dat hij zijn high er wat af kon slapen. Morgen een nieuwe dag, een frisse start. Ze deed alles voor hem wat ze kon en dat voelde goed bij haar. Ze drukte nogmaals haar lippen tegen zijn voorhoofd aan. "I love you so much.."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar hoofd lag op zijn borst. Haar arm hem omringd zoals de zijne haar lichaam omhelsd hadden, een warmte voortgebracht die hij na al die dagen zonder niet verwoorden kon. Haar ogen openden ze. Slaperig en suf, maar wel degelijk terug kijkend in die van hem zoals hij in de hare gestaard had. Op dat moment dacht hij voor eeuwig aan te kunnen staren. Hij liet zich wegvaren in haar stralende, donkere ogen indien het als een hallucinatie voelde hoe ze al dat hem dwarszat voor die paar ogenblikken deed verdwijnen. Daar, kijkend naar haar, waren de licht opspelende ontwenningsverschijnselen geen van zijn bezigheden meer geweest. De kus die ze op zijn lippen drukte nadat ze hem vertelde dat ze van hem hield, versterkte dit alleen maar meer. Terwijl ze zich nog dichter naar hem toe drong en haar lichaam verder tegen hem aandrukte, kon hij de hele wereld om zich heen vergeten.
"You make me happy too.." Zijn mondhoeken gingen teder enige millimeters omhoog. Haar gekus op zijn voorhoofd gevoeld, haar vingers gaande door zijn natte haar dat in futloze lokken voor zijn ogen hing. "Never thought I'd ever feel that way." Het bleek dat hij niet anders had gekend dan eenzaamheid en hiervoor leefde, maar sinds haar komst in zijn leven was dat compleet omgeslagen. Ze had hem zodanig onbewust van deze isolatie afgeholpen dat hij zich nu juist in de put leek te bevinden wanneer ze hem in deze afgezonderde toestand achterliet. Het was dat wat gebeurd was toen hij haar en Brandon samen had gezien op de parkeerplaats van het motel, wat hem al die maanden achterna had gezeten en dat wat hem overgenomen had zodra ze zeven dagen geleden van hem weggegaan was.
Haar woorden gingen teniet in de atmosfeer, haar strelingen over zijn hoofdhuid doorgezet met lokken die tussen haar vingers naar achteren gestreken werden. Zijn ogen sloten. Hij had haar willen vertellen dat hij geen slaap wilde, het niet nodig had gehad en haar liever haar nachtrust pakken liet, maar zijn lichaam had geweigerd zijn wil op te volgen. De zwaarte van zijn oogleden kon niet langer meer gedragen worden. Zijn adrenaline verdwenen als sneeuw in de zon, waaronder energie zodanig aan hem ontbrak dat hij hier geen verzet tegen opbouwen kon. Genadeloos werd hij door zijn slaapgebrek van de doorgehaalde nachten tot een toestand gebracht waarin hij het bewustzijn verliet, zich aan haar vast geklampt alsof het al was dat hem veilig laten voelen kon.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Net toen ze weer in slaap sukkelde voelde ze Raiden trillen in haar armen. Ze fronste en pakte de dekens vast om deze wat hoger op te trekken. Misschien had hij het wel koud. Ze trok hem beter tegen zich aan en sloot haar ogen weer. Ze hoorde niet veel later zijn zware ademhaling en het zweet liep van zijn hoofd op haar schouder. Ze opende weer haar ogen om hem te kunnen bestuderen. Ze had het gevoel dat hij droomde bij het zien van zijn verschijnselen.
Langzaam bewoog ze haar vingers door zijn haren heen in de hoop hem te kalmeren. Ze merkte al snel dat traag zijn verschijnselen erger werden. Hij trilde nog meer dan net en zijn ademhaling was enorm versneld. Ze keek angstig toe, even verstijfd in haar doen en laten. "Hey.. hey.. calm down." fluisterde ze voorzichtig terwijl ze een kus op zijn voorhoofd drukte. "It's okay, nothing is happening.. i'm here." fluisterde ze weer terwijl ze zag hoe hij langzaam rustiger begon te ademen. Ze glimlachte en beet even op haar lip. 'You're strong love, don't let anybody tell you otherwise.'
Niet veel later lag hij weer kalm in haar armen te slapen. Dit voorval herhaalde zich een aantal keer gedurende de nacht. Nog een reden voor haar om niet te gaan slapen. Ze wilde hem kunnen kalmeren en er voor hem zijn wanneer hij het nodig had. Onbewust had hij haar nodig maar hij zou dat nooit toegeven in haar gezicht. Ze kende hem al langer dan vandaag dus ook al zou hij zeggen dat hij het alleen af kon, dan zou ze hem er nog niet alleen voor laten staan.

Timeskip to next morning

Het was erg vroeg in de ochtend. Buiten was het tegen het randje van zonsopkomst. Ze was gesloopt en enorm moe maar het was goed dat ze de hele nacht wakker gebleven is. Raiden had namelijk last gehad van nachtmerries. Trillen, zweten en een zware ademhaling. Ze wist uiteindelijk hoe ze hem kon kalmeren. Haar stemgeluid zorgde ervoor dat hij snel weer tot rust kwam en zijn slaap voortzette. Ze kon zich ook niet herinneren dat hij ook maar één keer wakker is geworden. Ze hoopte dat hij goed geslapen had en zich vandaag beter voelde. Ze streelde weer met haar vingers door zijn haar terwijl ze op de tijd lette. Ze zou hem zo wakker moeten maken anders zouden ze hun vlucht misschien niet halen.
Voorzichtig drukte ze een kus op zijn voorhoofd. "Raiden... wake up." fluisterde ze. Ze had een uur geleden met de telefoon de receptie gebeld voor het nummer van de luchthaven in de buurt. Ze hadden beide geen telefoon dus het was lastig om ergens te bekijken welke vluchten er vlogen, waar naar toe en hoe laat. Daarom besloot ze om contact op te nemen met medewerkers van de luchthaven zodat ze hierna kon informeren. Er vloog een vlucht om tien uur naar Californië. Ze twijfelde geen seconde en reserveerde twee plekken. Ze moesten alleen zorgen dat ze op tijd waren om de tickets te betalen. Daarom zouden ze binnen nu en een half uur moeten vertrekken.
"Raaaiden.. come on sleepy head." sprak ze wat harder terwijl ze zichzelf uit zijn greep worstelde om vervolgens op te staan. Ze rekte zich uit en wreef door haar ogen. Ze had hoogstwaarschijnlijk de grootste wallen maar dat was een zorg voor later. Ze strompelde zowat naar haar tas waarna ze wat kleding zocht die ze zo kon aantrekken. Even keek ze over haar schouder om te kijken of Raiden al langzaam wakker werd. Ze voelde zich haast schuldig dat ze zijn fijne nachtrust verpestte maar ze had geen keus.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een stem verstoorde zijn gemoedsrust. Zijn armen voelen verslappen, weggeduwd van de greep die hij krampachtig in stand had gehouden tot hij zich niet langer aan de warmtebron gehecht had. De lakens werden verschoven. Hij voelde koele lucht hem tegemoet komen en met zijn hitte dragende huid in aanraking komen, ietwat zweet beklemmend zijn rug tot klam aan laten voelen. Zijn lichaam voelde erg warm, al had hij het koud gehad toen hij het ochtendlicht binnenliet en zijn ogen opende. Het was bekend wat door hem heen raasde. Het voelde vreemd maar daarbuiten was hij het gewend zich zo te voelen na een hele maand afkicken; het was wederom een begin van een martelend proces. Dit waren pas de lichte ontwenningsverschijnselen geweest.
Het duurde even voordat hij daadwerkelijk wakker was en zichzelf in beweging brengen kon, door het bed te verlaten. Hij had geslapen. Dat was gebleken toen hij haar hem hoorde wekken, maar desondanks voelde hij zich even gesloopt als zijn toestand voor hij in slaap gevallen was. Hij keek evenzeer vermoeid uit zijn ogen zoals de hare eruit zagen toen hij haar blik ontmoette. Wallen waren zichtbaar geworden, ze leek suf en haar handelingen werden loom uitgevoerd, alsof het op automatische piloot gebeurde en enkel met veel moeite. Een beetje bezorgdheid vloeide door hem heen als hij naar haar toeliep. "Were you up all night?" Zacht hief hij met zijn hand haar kin op, deze door laten glijden naar haar wang waar hij met zijn duim langs streelde. "You look exhausted." Hij had hoop dat ze hem vertellen kon dat ze wel degelijk geslapen had, maar het weten dat het een leugen vormen zou had hij in zijn achterhoofd gehad. Met haar duffe uitstraling kon het niet anders dan dat ze hunkerde voor de slaap die ze vannacht gemist had.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een glimlach sierde haar lippen toen Raiden wakker werd. Ze keek toe hoe hij zichzelf omhoog hees en hoe hij naar haar toe liep. Ze pakte haar legging op van de stoel samen met een simpel shirtje. Ze kwam langzaam omhoog waarna ze zich omdraaide naar hem. Ze voelde zijn hand onder haar kin waarna deze naar haar wang gleed. Slaperig leunde ze haar hoofd tegen zijn hand aan. Ze had zichtbaar moeite om haar ogen open te houden maar ze kon niet slapen. Ze moesten de spullen nog pakken en ze wilde zich wat opfrissen voor ze vertrokken. "I dozed off a couple of times, don't worry." fluisterde ze zacht terwijl ze even met haar hoofd in zijn hand bleef liggen.
Na enkele tellen hief ze haar hoofd van zijn hand waarna ze haar kleding pakte. "I'm going to get myself ready, we have to leave in thirty minutes. I'll explain more when I got dressed." Ze gaf hem een kort knikje waarna ze zichzelf een weg naar de badkamer baande en naar binnen stapte. Ze ontdeed zichzelf snel van haar pyjama waarna ze haar kleding aan trok. Ze bekeek zichzelf in de spiegel en beet op haar lip. Ze zag er wat bleekjes uit en de donkere cirkels onder haar ogen waren erg zichtbaar. Ze zette de kraan aan en leunde voorover. Ze vouwde haar handen in een kommetje waarna ze deze vol liet lopen met water. Ze gooide het water in haar gezicht en herhaalde dit proces een aantal keer. Ze pakte een handdoek van het rek en maakte haar gezicht schoon waarna ze de kraan uit draaide en de handdoek terug hing. Als laatste pakte ze de laatste toiletspulletjes bij elkaar. Ze pakte ook wat zeep en gratis dingetjes van het hotel mee want misschien kwamen deze nog van pas. Nadat ze alles in haar handen gegrepen had liep ze terug naar de kamer om alles in haar tas te proppen.
Het laatste wat ze nu nog moest doen was de rest van haar spullen bij elkaar pakken en dit in haar tas stoppen. Ze hadden beide niet veel spullen dus het reizen zou ze gemakkelijker afgaan dan de normale amerikaan die met vijf koffers op het vliegveld rond loopt. Ze liep naar het bed en liet zichzelf vallen. Ze ging op de rand van het bed zitten en keek toe hoe Raiden zich klaarmaakte voor de dag.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze lag tegen zijn hand aan. Alsof ze elk moment weg dommelen kon en voor vele uren niet meer ontwaken zou, maar zich in een ogenblik in een diepe slaap bevinden kon. Hij geloofde haar woorden niet. Hij wist bij een snelle opname van haar uitstraling al dat hij zich wel zorgen maken moest en die paar keer van het wegzakken, weinig verandering hadden gebracht in haar vermoeidheid. Ze had slaap nodig maar gaf zichzelf hier gewoon de tijd niet voor. Hij fronste. "You needed more than those couple of times of dozin' off. I can tell." Hij volgde haar stappen die haar van hem weg leidden, zijn hand laten zakken van de plek waar hij eerst nog haar wang voelen kon. "What happened? Couldn't sleep?" Hij wilde weten waarom ze wakker had gelegen. Waarom ze geen slaap pakken kon, omdat hij zich afvroeg of er iets was wat hij gedaan had kunnen hebben om hier verandering in te brengen, of dat ze zich wellicht niet op haar gemak had gevoeld bij hem.
Zonder protest volgde hij haar op, dan wel de vragen die hij had over haar plannen binnen gehouden. Hij wilde haar niet lastig vallen met zijn verwarring nu hij er tegenop zag in werking te zetten waar ze de vorige dag over hadden gesproken. Het laatste wat ze nodig had was het merken dat zijn vertrouwen in dat wat ze doen zouden gedaald was, zeker omdat hij door had gehad dat ze er alles voor opzij had gezet. Haar met zijn weifelingen en problemen opzadelen zou alleen maar teleurstelling opleveren, waardoor hij juist deed wat ze van hem vroeg. Zijn spullen bij elkaar rapen, zich omkleden en tandenpoetsen en daarbij zorgen dat hij klaar was voordat deze dertig minuten voorbij gegaan waren.
Een hoodie had hij nog haastig over zijn hoofd getrokken. Hij bezat niet veel anders meer dan trainingskleding, dat wat te bemerken was aan het feit dat hij naast zijn enige paar jeans enkel nog een trainingsbroek bezat om aan te kunnen trekken. Het meeste van de kleding die hij bij elkaar gespaard had had hij immers achter moeten laten. Om geen argwaan te laten ontstaan en de illusie te vormen dat hij terugkomen zou, omdat hij niet al zijn spullen in had gepakt en zijn kamer leeg achter had gelaten. Zijn gesleten vans was al waaruit hij kiezen kon voor schoenen. Hij vroeg zich af of het Mia dwarszat dat hij telkens dezelfde kleding uitdroeg, maar hiernaar besloot hij niet te vragen.
"Guess it's time to go." Hij leunde afwachtend tegen de deurpost, haar gedaante opgezocht op het bed waar ze wat suf gezeten had. Hij hoopte dat ze wat slaap inhalen kon in de taxi ofwel tijdens de vliegreis.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Vaag drongen zijn woorden bij haar binnen. Het kostte haar wat moeite om zijn woorden om te zetten zodat ze daadwerkelijk mee kreeg wat hij zei. Ze had zich in tijden niet zo moe gevoeld. Ze merkte dat ze op haar laatste energie aan het lopen was maar voor nu moest ze wel. Ze moesten ongezien en veilig op de vlucht zien te komen. Daarna zou alles wel goed komen, daar had ze het volle vertrouwen in. Ze knikte naar hem "Yeah, just couldn't sleep. I was awake in case you needed me." Ze glimlachte zwakjes en kwam langzaam omhoog van het bed. "I'll be fine, we just have to be on that flight and i'll be able to relax."
Ze pakte haar tas van de grond waarna ze deze om haar schouder sloeg. Ze keek de kamer nogmaals rond om te checken of ze alles had waarna ze naar hem toe liep. "Yeah, we really do have to go." Ze gaapte terwijl ze hem voorbij liep en de kamer uit stapte. Ze trok de deur achter hem dicht en liep door de gang heen naar de lift. Het was akelig stil in de gang, waarschijnlijk omdat het nog zo vroeg was. Ze was heel de week al vroeg op en het was fijn om even te kunnen genieten van de zonsopgang in stilte. Echter liet het haar alleen maar terug denken aan de nacht met Raiden in het hotel. Ze had hem enorm gemist deze week en ze was blij om weer samen met hem te zijn. Ze voelde zich gelukkig en zichzelf bij hem.
Nadat ze beneden aangekomen waren liep ze naar de receptie om uit te checken. Ze leverde haar kamer kaart in en kreeg nog wat losgeld terug voor de borg. Ze konden hier later nog wat eten van kopen, voor nu stopte ze het geld even in haar zakken. Ze vroeg de receptioniste nog wat over het vliegveld en het adres zodat ze dat door kon geven in de taxi. Ook liet ze de receptioniste een taxi bestellen zodat ze zeker wisten dat ze op tijd op het vliegveld zouden komen. Ze konden natuurlijk ook buiten wachten op een taxi maar dan zul je altijd zien dat er geen komt opdagen. Ze had was vlinders in haar buik. Het was spannend om met hem te vertrekken. Een nieuwe start en geluk dat ze zo verdiend hadden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij liep achter haar aan naar de gang, het beeld van haar opstaan van het bed zien herhalen voor zijn ogen. Hij vond het lastig aan haar toe te geven. Het liefst had hij haar verteld dat ze wachten zouden, dat ze slapen kon in de hotelkamer en dat hij ditmaal degene zou zijn die wakker bleef. Hij had tevens het gevoel dat ze wat voor hem verzweeg. Het geloof dat ze de gehele nacht op was gebleven alleen om te kunnen checken of het goed met hem ging, was er een die hij niet had. Hij was zelfs lichtelijk gefrustreerd omdat hij de impressie had dat iets haar dwarszat, maar ze er niet met hem over praatte. Zwijgend volgde hij haar naar de benedenverdieping. Hij zou het laten voor nu; ze had het lastig genoeg.
De receptie was waar ze stil was komen te staan. Haar aandacht gehouden bij het gesprek met de medewerker, alhoewel de zijne allesbehalve bij de regelingen te vinden was. Hij zag een Starbucks naast het pand zitten, de glazen deuren tot een ingang gemaakt die aan de zijkant van de lobby te vinden was. Velen waren er niet in dit uur geweest. Enkele gasten stonden met koffers aan de kassa te wachten, maar buiten dat was het er rustig genoeg voor hem om er zijn weg naar te banen en wellicht wat koffie weg te grijpen zonder dat iemand het doorhad. De medewerker zag hij versuft voor zich uit staren. Hij betwijfelde of de beste man het in de gaten hebben zou als hij twee bekers van de counter grissen zou, nu hij zich in enige slaaptoestand bevond.
Voor die paar minuten had hij Mia achter zich gelaten. Achteloos had hij voet gezet in de zaak en zich ontfermd over de staande bestelling, naar wie nog geen gast omgekeken had. Wat het zijn mocht kon hem niet schelen. Hij pakte de bekers roekeloos weg van het tafelblad, wenste het personeelslid nog een fijne dag die wat afwezig met een groet beantwoord werd en liep weg van de zaak. Vaag zag hij achter zich het tweetal bij de kassa verschijnen. Zelf was hij echter alweer verdwenen geweest uit hun zicht, weer teruggekeerd bij de receptie om daar Mia te kunnen vinden.
"Here. Take this." De koffie reikte hij haar aan, nonchalant tegen de toonbank aangeleund indien hijzelf een blik richtte op de gekladderde letters die op de beker gezet waren. Anthony. Hij betwijfelde of de jongen blij was dat zijn bestelling spoorloos was, maar miste het gevoel van medelijden.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Als laatste vroeg ze nog wat praktische dingen die voor de reis wel handig waren. Ze schreef alle tips op een briefje waarna ze deze opvouwde en in haar zak stak. Ze bedankte de vrouw en draaide zich om naar Raiden. Ze pakte de beker dankbaar aan waarna ze een grote slok nam. "I needed this, thanks." Ze wenkte hem met zich mee naar buiten. De koffie in haar ene hand en de tas in de andere terwijl ze naar de grote draaideur liep. Ze stapte door de deur heen en sloot kort haar ogen toen ze buiten stapte. "God, I need a cigarette." Ze was lichtelijk chagrijnig door het weinige slapen en ze hunkerde naar een sigaret.
De beker hief ze weer naar haar lippen om een grote slok te nemen. "Taxi should be here in a few minutes." Ze glimlachte naar hem en ging dichter tegen hem aan staan. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder aan terwijl ze naar de zonsopgang keek. "Are you excited? nervous? or both?" Ze nam nog een slok van haar koffie terwijl ze voor zich uit staarde. Ze was benieuwd hoe Raiden nu tegen de situatie aan keek. "How do you feel now? any better then last night?" Ze keek even op naar hem terwijl ze haar hoofd met tegenzin van zijn schouder haalde. "How did you sleep?" Vroeg ze voorzichtig aangezien zij natuurlijk wist van de nachtmerries. Ze vroeg zich af of hij dit onbewust ook mee gekregen had en misschien wat onrustig geslapen had.
Met moeite stapte ze de trappen af met haar tas om haar schouder. Haar evenwicht enigszins uit balans door haar vermoeidheid. Ze zuchtte geïrriteerd en zette haar tas naast zich op de grond neer terwijl ze rond keek of ze de taxi zag. Ze wreef in haar ogen en staarde weer loom voor zich uit. "It's a six hour flight by the way." Ze keek over haar schouder naar hem waarna ze haar hand uit stak. Ze wilde hem bij zich hebben, het liefst elke minuut van de dag.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"No problem." Hij duwde zich op haar teken weg van de balie en liep mee naar buiten. Bij het brengen van de beker naar zijn mond bleek dat hij geluk had gehad, er enkel zwarte koffie ingezeten in plaats van al het andere. De tijd of het geld om te zoeken naar een bestelling waarvan hij verzekeren kon dat het geen suikermengsel was had hij niet gehad. Hij had net zo'n grote kans gehad te eindigen met drank waar meer siroop inzat dan de cafeïne waar hij zo naar verlangde. Blijkbaar had de enkeling die zich in de Starbucks had bevonden, net zozeer sterke koffie nodig als dat hij dat had in de vroege ochtend.
Frisse lucht waaide langs hen heen, de koude winterse temperaturen teruggebracht die hem deden huiveren. Zijn hand omklemde de warme beker steviger in de hoop wat meer warmte te voelen. Haar hoofd nam hij op zijn schouder waar, tegen hem aan gestaan terwijl ze net als hem in het uitzicht weg staarde. Zachtzinnig liet hij zijn hoofd tegen de hare leunen. "I don't know. It feels quite unreal to me." Hij kon zichzelf niet goed peilen. Het was weinig blijdschap dat door hem heen voer met het idee dat hij achterlaten moest wat hij zelf opgebouwd had, maar hij wist niet of angst hiervan de oorzaak was of het feit dat hij zich slecht voelde. "Don't really feel any better. The meth has worn off." Hij hief zijn hoofd weer op en nam een slok van de koffie. "And I slept fine, I guess." Nooit sliep hij werkelijk goed en diep, maar voor zijn gevoel had hij aardig goed geslapen vannacht voor zijn doen. Vragend keek hij haar aan. "How are you feeling though?" Hij had hoop dat ze dit keer meer uitspreken zou, hoe weinig dit ook inhouden mocht.
Langzaam vervolgde hij de weg van de trap af. Haar beneden op de stoep vergezeld, al had geen van hen de bui gehad om vrolijkheid uit te stralen. Het was duidelijk dat alles hen beide wat moeizaam afging. Bij het stilstaan kon hij het dan ook niet laten om een zucht te slaken, precies zoals deze ook haar lippen leek te verlaten. Haar hand pakte hij aan. Een knik werd voortgebracht op haar mededeling voordat ze in stilte staan bleven en hij zijn ogen liet gaan langs de voorbijgaande voertuigen, tot er een voor hen op de rem trapte. De taxi was gearriveerd.
"C'mon." Hij leidde haar aan haar hand mee naar de auto, de portier voor haar geopend zodat ze instappen kon.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn vraag bleef nog steeds hangen in haar hoofd. Hoe voelde ze zich nu echt? Ze keek naar hem en wilde net antwoordde toen de taxi aan kwam rijden. Ze zag hoe Raiden de deur opende zodat zij in kon stappen. Ze pakte haar tas op en zette deze op de achterbak waarna ze in de taxi klom en op de middelste plek plaatsnam. Ze stak haar armen uit voor zijn tas zodat ze deze bij haar tas kon zetten. Raiden zou dan de overige plek naast haar in kunnen nemen. Ze trok haar gordel wat verder uit zodat ze deze om kon doen en vast kon klikken. Ze leunde voorover en vertelde de chauffeur het adres waarna ze terug ging zitten in haar stoel.
"Coming back to your question. I'm not feeling that great. I'm exhausted and I can't really think properly. I'm stressed because of what we are about to do, nervous as well." sprak ze op toen hij naast haar geklommen was in de stoel. Ze voelde hoe de auto langzaam in beweging kwam en hen naar het vliegveld bracht. Ze legde haar hoofd weer op zijn schouder. Haar hoofd was te zwaar om recht te houden. Ze moest nog even wakker blijven, tot ze in het vliegtuig zaten. Ze moest af en toe even flink door haar ogen wrijven om haar ogen open te houden. "I've never felt this exhausted in my life." mompelde ze zacht waarna ze op keek naar hem. "I hope you would have felt any better because you did sleep for some hours. I hope you can get another good night rest tonight." Ze glimlachte en pakte zijn hand vast in de hare waarna ze met haar vinger over zijn hand streelde. "I'm curious where this is going to take us." Ze beet op haar lip en waarna ze haar hoofd wat draaide zodat ze uit het raam kon staren. De straten waren nog aardig donker en het was rustig op de weg. Mensen begonnen nu pas te ontwaken voor hun werk. Het dagelijkse riedeltje dat zij niet kende. Ze zou het wel wilen later. Gewoon een vast ritme waar ze altijd op kon terug vallen. Vastigheid in haar leven, het zou haar goed doen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze stapte in. Zijn tas pakt ze van hem aan, waarop ze hem ook het voertuig instappen liet om de portier vervolgens in het slot dicht te doen vallen. Het adres gaf ze feilloos aan de bestuurder weer. Het was maar goed ook dat zij dit verwoorden kon, gezien hij nog altijd geen benul had van welk vliegveld ze zijn moesten of welke vlucht ze precies geboekt had. Hij bleef daarom zwijgzaam; stilletjes deed hij de gordel om, zakte hij weg tegen de zijkant van de portier en legde zijn wang voor enkele seconden tegen het ijzige glas.
"Take it easy, little one." Haar stress beantwoordde hij door kalm terug te reageren en haar hoofd te verwelkomen op zijn schouder, door de zijne er lieflijk tegenaan te laten steunen. "Just sit back, close your eyes. Nothing to be worried about." Het weten dat het een leugen was liet hij geheel achterwege. Laten weten dat ze voor nu veilig waren kon hij zeker, maar hij wist daarbij dat haar nervositeit te begrijpen was en eigenlijk zo hoorde, zoals ook hij zich niet helemaal rustig vertonen kon. Het was en bleef een gevaarlijke gok voor hem om zo te vluchten, zeker nadat een van de andere vechters dood weergevonden was na zijn ontsnapping. Ze speelden een gevaarlijk spel.
Hij hief zijn hoofd op, opzij gekeken in haar ogen als de hare ook die van hem op hadden gezocht. "Tonight, we'll make sure you get the sleep you need. I've had enough hours." Zwak gaf hij haar een glimlach. Of hij minder goed slapen zou als zij vannacht was geen van zijn zorgen, omdat het überhaupt de vraag was of hij slapen zou nu hij weer begon te voelen hoe het verlangen naar drugs begon op te bouwen. Hij zou haar er hoe dan ook niet onder laten lijden. Kortstondig bekeek hij haar bemoedigend, voelend hoe haar hand de zijne pakte en ze deze streelde, haar blik afgewend naar het raam. Hijzelf dwaalde niet veel later ook weer af naar het uitzicht. "Where we headin' to? California?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een korte knik volgde toen ze hem hoorde zeggen dat ze rustig aan moest doen. Hij had ook wel gelijk. Ze maakte zichzelf helemaal gek met gedachten die nergens over gingen. Ze liet haar hoofd op zijn schouder liggen terwijl ze kort haar ogen sloot. Ze haalde een paar keer diep adem voordat ze terug antwoordde op zijn vraag. "Yes, California is all the way across the country and i've always wanted to go there." Ze glimlachte en bleef met haar vinger over zijn hand strelen. Ze verstrengelde niet veel later haar vingers met de zijne waarna ze zijn hand ophief en naar haar lippen toebracht. Ze drukte zachte kusjes op zijn hand terwijl ze naar de bomen keek die voorbij raasde.
"Imagine not having snow once, California always has nice weathers. We can go for runs outside, go to the beach whenever we want. It's such a dream coming true." Ze keek naar hem waarna ze haar lippen van zijn hand afhaalde en ze dit keer op zijn lippen planten. Ze gaf hem een lange kus waarna ze haar lippen van de zijne haalde en met haar duim over zijn wang streelde. "We are going to be okay.. As long as you're with me nothing can bring me down." fluisterde ze liefelijk terwijl ze naar hem bleef kijken. "On the serious note though, do you wants kids in the future?" Ze was erg benieuwd naar zijn antwoord. Zeker omdat ze hem er nooit eerder over gehoord had maar hem wel als vaderfiguur aanzag. Buiten zijn slechte gewoontes was hij erg zorgzaam en beschermend over diegene waar hij van hield. Ze kon hem al met hun kleintje zien lopen. Haar hormonen sloegen haast op hol als ze er aan dacht. "I mean.. I would love to be a mom someday, if I have a stable home and a job." Ze glimlachte en keek naar hem. "I don't want to scare you with this question, it's just something that I can't seem to wrap my head around it when I look at you. I do see you as a father figure besides the bad habbits, how do you feel about that?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij vroeg zich af hoe het in Californië zijn zou. Of ze eraan wennen konden dat er een andere cultuur heerste dan die die ze gewend waren uit New Orleans en of het weer, dat ze verwoordde als mooi en warm, hen bevallen zou. Hijzelf was enkel gewend aan koude temperaturen. Daar was hij mee opgegroeid in zijn thuisland, had hij verduurd in Atlanta waar zijn vader hen heengebracht had na zijn grootvader's dood en was dat waar hij voor zolang als hij wist al mee geleefd had. Hij had het amper gekend hitte op zijn huid te kunnen voelen die afkomstig was van de zon. Kou, regen en sneeuw was al dat hij meegemaakt had. Hij verloor zich in de omgeving, zijn blik afwezig wanneer zijn gedachten weer op razendsnel tempo begonnen te draaien. "Can't imagine what that's like.." Hij keerde zich niet veel later van de ruit af, haar lippen op de zijne gezet om er een kus te drukken, haar duim gaande over zijn wang. Zijn hand rustte bij haar nek. Hij keek haar met een lichte glimlach aan zodra ze de kus ten einde had gebracht, wetend dat het hem voor even het gevoel van zwaarte in zijn lichaam had doen vergeten.
Haar vraag liet hem zwijgen, zich teruggetrokken door het gepeins dat binnen in hem ontstond. Hij wist niet hoe hij het beantwoorden moest. Hoe hij zijn dilemma in woorden omzetten moest en uitleggen kon dat hij er verdeeld over was, aan de hand van dat wat nog altijd in zijn hoofd omging. Enigszins terughoudend keek hij van haar weg. "I'm not sure yet." Zoals ze opperde over zijn slechte gewoonten, deed blijken dat ze ergens en mogelijk wel helemaal datzelfde in hem zag als dat hij in zijn vader gezien had; een bron van kilte.
"You're gonna be a great parent, little one." Een van zijn mondhoeken hief hij omhoog, een poging gedaan tot het uiten van een beetje blijdschap tegenover haar droom. "I just haven't figured out yet if I can say the same about myself." Secondenlang hield hij dit vol tot het verwaterde. Zijn handpalm legde hij desondanks bemoedigend op haar bovenbeen, gehoopt dat hij met zijn antwoord niet de hele sfeer om zeep geholpen had.
"But ehh.. what're we gonna do when we land?" Hij vroeg zich af wat voor plannen ze voor ogen had en welke mogelijkheden ze nog hadden, gezien ze hem niet ingelicht had over het geld ofwel wat ze allemaal geregeld had.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld