Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze drukte haarzelf meer tegen hem aan, dan toch nog een sterkere grip op hem uitgeoefend als voorheen om haar lijf volledig aan de zijne te laten grenzen. Zelf sloeg hij zijn armen wat beter om haar heen. Streelde hij haar huid lichtjes indien hij zich terugkeerde naar het beeld, voelend hoe ze haar gezicht verhulde tegen zijn nek. Hij glimlachte. "I love you too.."

De uren van de vlucht waren voor zijn gevoel slepend voorbij gegaan. Seconden hadden voor zijn gevoel uren geduurd, de afgelegde meters voelden als kilometers en de totale zes uur als een gehele dag. Hij was gesloopt. De film had hij geheel zwijgzaam afgekeken, de lijst was doorgerold tot een tweede optie gevonden was en hoewel hij geprobeerd had zijn aandacht van alles af te leiden, was het geenszins gelukt. De rillingen waren teruggekeerd en hadden zijn vingers enigszins tremblerend achtergelaten. Hij had het koud, desondanks hij warm aanvoelde en zijn beetje gevoel van honger was weggevaagd voor misselijkheid. Slechts de keren dat hij naar Mia gekeken had, had het hem voor even voelen verlaten voor rust. Buiten dat was hij rusteloos in zowel mentale als fysieke staat.
Het meisje op zijn schoot had hij, in de diepe slaap waarin ze zich had bevonden, naast zich op de stoel kunnen tillen bij de landing. Haar gordel vol zwijgzaamheid vastgeklikt indien een crewlid hem ertoe gezet had haar de veilige plaats naast hem weer in te laten nemen voor het aan land gaan van het vliegtuig. Hijzelf had niet geprotesteerd en haar zacht op de stoel neergelegd, geweten dat ze eindelijk de slaap pakte die ze nodig had gehad. De klap van het voertuig met de grond leek ze tevens amper gevoeld te hebben. Hij hield haar in het oog, gewacht tot het moment dat haar oogleden niet zwaar meer aan hadden gevoeld en ze ontwaakte, maar tot aan het stilstaan van het vliegtuig was ze nog nergens in beweging gekomen. Het werd door hem als wonderlijk ervaren dat ze zo hevig weggezakt was dat geen van deze waarnemingen tot haar waren gekomen.
Bij het zien hoe de passagiers opstonden van hun plaatsen en het gangpad vol ongeduld innamen voor vertrek, wendde hij zich tot het slapende gedaante naast zich. Haar schouders vastgepakt om deze lichtjes te bewegen. "Wake up, beautiful." Hij legde zijn handpalm op haar wang, zijn vingers strelend langs haar huid door naar haar oor waarachter hij haar haar wegstreek. "We're here."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Voor haar leek de vlucht te zijn voorbij gevlogen. Niets mee gekregen van wat er om haar heen gebeurd was en gebeurde. De mensen die opstonden, tegen stoelen liepen, schreeuwde naar elkaar. Ze sliep er allemaal doorheen. Ze had blijkbaar meer slaap nodig gehad dan ze zelf had verwacht. Ze voelde vaag een hand tegen haar wang. Ze glimlachte en liet haar hoofd wat meer in zijn hand vallen. "five more minutes..." mompelde ze terwijl ze rustig door bleef slapen.
Echter werd ze na enkele minuten toch langzaam wakker. De stem van Raiden vulde haar oren wat duidelijker en toen ze haar ogen helemaal geopend had merkte ze dat er behalve hen niemand meer aanwezig was in het vliegtuig. Ze klikte slaperig haar riem los en kwam omhoog. "That was a good nap." Ze lachte en wreef door haar ogen terwijl ze het gangpad in stapte om de laatste twee tassen uit het bagagerek te pakken. "There you go.' mompelde ze terwijl ze hem de tas overhandigde. Enkele gapen verlieten haar mond terwijl ze zijn hand pakte en hem mee nam naar de ingang van het vliegtuig, zodat ze via een zelfde slurf als in New Orleans het vliegveld van Californië in konden lopen. Ze voelde in de slurf al enige hitte van de buitenlucht van Californië. Ze trok haar jasje uit en hield deze in haar armen terwijl ze door de slurf liep en niet veel later het vliegveld in stapte. Het was in tegenstelling tot New Orleans enorm druk op het vliegveld en snel greep ze Raiden's hand wat strakker vast. Bang om hem misschien kwijt te raken in de menigte. Ze hield zijn hand en arm vast terwijl ze een bord zag waar op stond in welke richting de uitgang was. In een chaos zoals deze raakte Mia vaak het overzicht kwijt en dat beangstigde haar. "Can we go outside?" fluisterde ze haast zodat niemand het kon horen. Ze zette wat stappen naar voren en keek het vliegveld door. Overal renden mensen met koffers. Kinderen die vielen, mensen die schreeuwde. Haar hoofd sloeg zowat op hol van alle prikkels die hier te vinden waren. Ze had een vermoeden dat Raiden dit ook niet de ideale situatie vond. Het was voor beide beter als ze snel de buitenlucht konden opzoeken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze was en bleef slaperig. Vaag hoorde hij haar op zijn woorden reageren, haar hoofd laten steunen op zijn hand al dan haar ogen gesloten bleven. Pas na een paar minuten zag hij haar oogleden omhoog gaan en haar rond zich kijken. Ze was eindelijk ontwaakt, desondanks ze nog steeds niet goed leek te bevatten wat er allemaal om haar heen gebeurde. Men had het vliegtuig inmiddels al verlaten. Hij had zijn handpalm haar huid doen verlaten, was opgestaan en bekeek hoe ze traag en met weerzin beweging kwam. "Ain't awake just yet?" Hij glimlachte teer. Zijn rugzak pakte hij van haar aan, haar hand wederom vastgehad terwijl ze zich als laatste passagiers van het voertuig lieten weg leiden. Het voelde fijn die spanning en ongemakkelijkheid achter zich te laten. Hij had het gevoel dat het personeel enkel nog op hen aan het wachten was en dat ze hen in de gaten hielden, wachtende tot ze het voertuig verlaten hadden, werkte hem op zijn zenuwen.
De aankomsthal was overbevolkt geweest, bij hun intrede als een chaos geoogd die zich in een sneltrein door bleef zetten. Men haastte zich langs hen heen. Koffers werden jachtig achter de gedaantes meegesleept, tassen werden in het rond gegooid en hard gepraat echode door de gehele open ruimte. Het overviel hem. Ontsteld keek hij rond, haar vingers zich strakker om zijn hand heen voelen klemmen. Haar angstige gefluister kreeg hij momenten later mee. Hij knipperde een aantal keren met zijn ogen, zette zich ertoe zich te focussen op de aanwijsborden om de goede richting te kunnen volgen naar buiten. Zijn duim streelde wederom kalm over de binnenkant van haar handpalm. "Yeah, of course." Hij nam route richting van de uitgang in zich op en trok haar vervolgens lichtjes met zich mee, hen gemengd in de menigte van reizigers om na een vijftal minuten de warme buitenlucht hen tegemoet te kunnen komen voelen.
De hitte overrompelde hem, de hoge temperatuur niet gewend geweest vergeleken met daar waar hij altijd gewoond had. Drukte was er daarnevens nog altijd te bekennen geweest. Frisse lucht had hem echter goed gedaan en hem de mogelijkheid gegeven weer helder na te kunnen denken, in plaats van verloren om zich heen te kijken. Een opgeluchte zucht verliet zijn lippen. Hij trok haar langzaam mee naar een bankje verderop, daar zijn uitvlucht gezocht door er in alle rust te kunnen zitten, gehoopt zijn gedachtengang wat rustiger te kunnen laten verlopen als hij zich wat minder beklemd tussen de rest van de mensen voelde.
"What's the plan?" Nervositeit die eerder aan hem ontbrak, was nu tot hem gekeerd terwijl hij rondom hen naar de grote stad keek. ".. now that we made it here."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Terwijl ze hem volgde naar buiten bleef ze wat rondkijken om zich heen. Er viel zoveel te zien het was haast onwerkelijk. Het soort mensen dat ze tegenkwamen naar de uitweg varieerde ook erg. Ze vond het wel wat hebben om te zien hoe mensen op deze plek samen kwamen om samen in hetzelfde vliegtuig te stappen, samen aan een avontuur te beginnen. Ze vond het zelf ook nog spannend om hier te zijn. Ze pakte Raiden's hand wat steviger vast waarna ze hem naar buiten volgde en even haar ogen dicht kneep door de felle zon. Het was warm buiten, heel anders dan New Orleans. Ze vond het nu al geweldig om hier te zijn. Ze keek even om zich heen waarna Raiden naar een bankje gebaarde. Ze volgde hem naar het bankje en nam haar plek naast hem.
"Plan is probably heading to the city now?" Ze graaide in haar zakken en haalde wat geld eruit. "It's not much but probably enough for a trip to the city." Ze keek even om zich heen totdat haar oog viel op een taxi parkeerplek. Ze zouden daar zo kunnen vragen voor een taxi maar eerst even tot rust komen, enkele minuten laten bezinken dat ze zonder problemen waren aangekomen in Califnorië. Ze keek even naar Raiden en glimlachte. "Are you okay? I noticed you were getting a bit sweaty and shaky again." Ze legde haar vrije hand op zijn been en kneep er zacht in. "We can rest for a few more minutes, I know you're having a hard time. I'm proud of you." Ze hief haar hand van zijn been en bracht deze naar zijn kin om hem haar kant op te draaien. Ze drukte haar lippen zacht op de zijne terwijl ze hem dichterbij zich trok. Ze gaf hem een lange zoen waarna ze haar lippen langzaam van de zijne haalde. "Ready to start this new life with me?" Ze keek hem tevreden aan terwijl eindelijk haar lichaam tot rust begon te komen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij keek opzij, de hoeveelheid dollars voor zijn ogen zien verschuiven in haar handen. "Yeah. Guess that's the best option we got, ain't no place to crash around here." Waar ze ook keken, de enige hotels die er rond omheen gelegen hadden waren vol met luxe. Het was waarschijnlijk buiten hun budget en tevens kon hij ze niet daar naar binnen smokkelen zoals hij dat bij een krakkemikkig motel wellicht nog had kunnen doen. Er was te veel beveiliging. Hij zuchtte. "I got about fifty bucks cash, but that's it." Hij had gewenst dat hij haar beter bieden kon, maar dat was een droombeeld die hij niet waarmaken kon.
De symptomen waren weer op komen draven. Het was voorzichtig begonnen, echter nu op een punt gekomen dat hij slechts afwachten kon tot het erger werd. Hij had hoop gehad dat het niet zichtbaar aan hem was. Dat hij Mia er niet mee lastig vallen hoefde en de komende dagen door kon gaan, het beeld wekkend dat het goed met hem ging. Het liep uit op het tegenovergestelde. Ze vroeg hem ernaar en schijnbaar had ze het al eerder bij hem gespot, wat hij met tegenzin tot zich door liet dringen. "I'm fine." Zijn trillende vingers kon hij niet vermaskeren, maar hij kon wel de moeite doen een kleine glimlach op te zetten wanneer ze bemoedigend haar hand op zijn been liet rusten. "Just gotta get through it." Het weerhoren dat ze trots op hem was, creëerde wel enigszins tevredenheid in hem. Haar teleurstelling en woede van de vorige dag hadden zijn netvlies nog niet kunnen verlaten en het was licht opgemerkt als hij zeggen kon dat hij zich ervoor schaamde.
Zijn kin hief ze naar zich op. Ze zoende hem, daar waar hij zich vergenoegd in mee liet slepen, zijn arm langs haar zij gelaten. Eenmaal ze haar lippen van de zijne af haalde toonde hij ditmaal een oprechte glimlach, zich minder miserabel gevoeld als daarvoor. "Yeah. I think I'm ready." Hij stond op en behield enkel de grip met haar hand, om haar van de bank overeind te helpen en samen te gaan zoeken naar een taxi. "Let's see what Los Angeles has to offer."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Samen met hem stond ze op om een taxi te zoeken. Ze pakte haar tas weer op in haar hand en baande zich een weg langs de auto's heen op weg naar de taxi parkeerplaatsen. Ze keek even naar links en naar rechts voordat ze de weg overstak en naar de eerste de beste taxi liep. "Sir, can you take ur to the city please?" Ze glimlachte liefjes en zag de man al snel knikken. Ze liep met de man mee naar de achterkant van de taxi waarna hij de kofferbak opende. Ze legde haar tas achterin en stak haar hand uit voor Raiden's tas. Ze sloot enkele tellen later de klep en liep naar het portier. Ze opende deze en stapte achterin de auto waar ze ging zitten en haar gordel vast klikte. Ze keek toe hoe Raiden ook in stapte en ze klopte op de stoel naast zich. Ze wilde gewoon weer bij hem zitten. Ze had het gevoel dat ze vandaag een beetje aan hem hing, maar hij was echter een support bron voor haar geweest vandaag. Wellicht was dit onbewust voor hem, maar ze had erg veel steun aan hem gehad voor de vlucht en tijdens de vlucht.
De auto begon niet veel later te rijden, weg van de drukte op de luchthaven en richting de grote weg. Ze keek naar Raiden en gaf hem weer een zoen. "I don't know what's gotten into me but I just want to keep kissing you." Ze drukte nog wat kusjes op zijn lippen waarna ze greens. "But I bet you don't mind that at all hm." Ze legde haar hand op zijn been en gaf er een zacht kneepje in. "When we get to the city can we have something to eat first, just a small snack." Ze had de hele dag nog niets gegeten en ze merkte aan haar lichaam dat het tijd was om dit wel te doen. Haar hoofd begon met de minuut wat meer te bonken, haar maag rammelde en ook voelde ze zichzelf wat slapper worden. "You need to eat as well." Ze keek even naar hem en legde haar hoofd vervolgens weer op zijn schouder. "Maybe we can get some burgers, i'm craving those." Ze wreef over haar lege maag terwijl ze uit het raam staarde en de drukte op de wegen naast zich bekeek.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had voor hen binnen enkele minuten al een taxi gescoord. De chauffeur aan de haak geslagen alsof ze wist dat ze met een paar blikken al krijgen kon wat ze wilde, desalniettemin hij hier niet aan twijfelde noch bij stilstond. Het zou nutteloos zijn de vraag waarom zijn lippen te laten verstrijken als de man hen het aanbod gemaakt had en toe had gegeven. Hij hield wijselijk zijn mond.
Zijn rugzak had hij aan haar overhandigd om deze in de achterbak te laten verdwijnen, vervolgens plaatsgenomen op de achterbank bij de passagiersplekken. Het rook er muf. Hij kon de hint van sigarettenrook nog ruiken, als een lichte zweem in de ruimte rondgehangen indien een hanger aan de achteruitkijkspiegel met een geur van schoonmaakmiddel de lucht probeerde te zuiveren. Het deed hem denken aan de dungeon. Maakte dat hij zijn wat bedeesde houding wegviel en hij zich rustiger voelde, dan wel met de herinnering dat het er niet compleet anders was dan datgeen wat hij achtergelaten had in New Orleans.
Haar lippen wekten hem uit zijn dagdromen, roekeloos op de zijne geplant voor een nieuwe zoen. "I noticed." Hij grinnikte tegen haar lippen aan. "No complains here though." Hij hief zijn hoofd op, een beetje afstand ingelast zodat hij een kus op haar voorhoofd drukken kon. Het was ongewoon voor hem te beseffen dat hij zoveel gevoelens voor iemand hebben kon.
"You're hungry?" Hij keek haar vragend aan voordat hij zijn blik op de ruit achter haar vallen liet. Blijdschap voor het terugkeren van haar honger bezat hij wel degelijk, maar het zat hem dwars dat hij het wederom niet met haar delen kon. De laatste maand die hij zo doorgebracht had, had het hem weken gekost tot hij enigermate volgens een normaal schema eten kon. Nu zat hij weer vermengd in de misselijkheid en begon alles weer van begins af aan. Hij beet op zijn lip. "Yeah, we can go grab some food when we get there. Not sure if I'm that hungry, but burgers sound good to me." Zijn ogen keerden bij haar terug. Hij streelde door de lokken van haar haar terwijl ze haar hoofd op zijn schouder legde, zijn vingers gaande door de zachte lokken. "I'm glad I'm here with you."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een glimlach sierde haar lippen terwijl ze haar blik naar hem draaide. Ze was stapel op deze jongen en ze wist zeker dat hij degene was met wie ze haar leven zou spenderen. "I am hungry, very." Ze lachte en legde haar hoofd weer terug op zijn schouder om naar het uitzicht te kijken. De stad naderde en de vlinder in haar buik kwamen ook tevoorschijn. Ze was benieuwd naar de stad en wat er te beleven viel. Natuurlijk zag je van alles in films, maar het echte ding was toch heel anders. "Just try to eat something okay, I don't want you to pass out since it's pretty hot." Ze dacht kort na en graaide in haar zakken. "Important is that we have enough liquids." Ze zouden ook zeker drinken moeten kopen. Met deze hitte was het belangrijk om goed te blijven drinken. Ze stopte het geld weer in haar zak en voelde hoe zijn vingers door haar haar streelde. "You're not the only one that likes that." Ze sloot kort haar ogen en genoot van zijn aanraking.
De taxi kwam niet veel later midden in het centrum tot stilte. Ze hief haar hoofd van haar schouder en gaf de chauffer het laatste geld wat er over was waarna ze het portier opende en uit stapte. Ze liep naar de achterkant van de auto en opende de kofferbak waarna ze de spullen eruit viste. Ze sloeg haar tas om haar schouder en hief haar hand om de zon te blokkeren uit haar gezicht. Ze draaide zich langzaam om en begon zich wat te oriënteren waarna ze Raiden's hand pakte. "Where do we start..." Ze beet op haar lip en zag de taxi naast hen weer vertrekken. Ze keek naar Raiden en begon langzaam te lopen. "Maybe we can get us a map so we can see where we have to go." Het leek haar wel slim om een kaart van de stad te hebben. Ze hadden beide geen telefoon en ze had geen zin om telkens te weg aan vreemden te vragen. Ze wilde liever zelf haar weg vinden op de kaart.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Met aanhoren van haar hongerte, had hij hoop dit ook snel weer te kunnen ervaren. Het als mijlpaal gezien voor het overwinnen van de eerste fase van het clean worden. Hij had nog een lange weg te gaan, dat was wel zeker, maar hij verlangde van zichzelf de ergste symptomen in korte tijd door te gaan zodat hij zich hierna beter voelen kon. Hij had hoop dat de maand waarin hij tussendoor van de drugs afgeweest was, invloed had op het proces en het ietwat versnellen kon. Echter was het lastig in te schatten. Dat hij zich na een hele dag zonder speed erop betrapte ernaar te hunkeren, onderwijl zijn lichaam zweet afstootte en trillingen in werking zette, was geen goed teken voor hem; de misselijkheid daarbij genomen, betwijfelde hij of hij de komende dagen veel naar binnen werken kon. Binnensmonds slaakte hij een zucht. “I’ll try, but I can’t promise I’ll be able to hold it in.” Hij zakte wat achterover, liet zijn hoofd de hare vinden en leunde afgemat tegen haar aan.
Bij het bereiken van het centrum hadden beide de taxi verlaten. Oog in oog staande met de grootte van Los Angeles indien het voertuig ze achter liet midden in de drukte, omgeven door bekende en hoge gebouwen. Het voelde onrealistisch voor hem. Verontsteltenis weerspiegelde zich in zijn ogen die rusteloos en nieuwsgierig langs de omgeving trokken. Haar hand die de zijne pakte, nam hij afwezig weer. Hij was te afgeleid door dat wat zich om hen heen afspeelde. Te ingenomen door de realisatie dat hij daadwerkelijk met haar van de dungeon gevlucht was, om in een gebied dat allesbehalve als thuis voelde terecht te komen.
Verstrooid keek hij naar Mia. “Ehh..” Lichtelijk overvallen door dat om hem heen, liet hij nogmaals zijn blik door de omgeving gaan, enkel om terecht te komen bij een aantal fastfood restaurants aan de andere zijde van de weg. Ze had hem haar gedachten aan eten al laten merken. Hij wist dat ze honger had en alhoewel hij het graag uitstellen wilde, was het een handige zet. Wellicht kon iemand hen vertellen waar ze de woonwijken buiten de stad vinden konden of een winkel aanwijzen waar ze een kaart vinden konden. Hij beet op zijn lip, zich weer naar haar gekeerd. “Or we can ask someone in there. You were hungry, right?”

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Met enige moeite strompelde ze richting een fastfood keten. De naam kwam haar niet bekend voor en ze had ook geen idee wat voor eten de tent kon bieden. Ze hadden niet veel geld dus ze zou voor het goedkoopste op het menu gaan. Ze keek over haar schouder om te zien of Raiden haar volgde terwijl ze het kleine op stapje opstapte om vervolgens rond te kijken binnen. Het was er best rustig voor een fastfood keten dat zich midden in het centrum bevond. Echter was het nog niet bepaald een tijd voor fastfood eten maar ze zou toch wat moeten eten.
Ze baande haar weg naar de medewerkster achter de kassa. Ze zou naast het bestellen van haar eten meteen vragen waar ze heen konden gaan nadat ze gegeten hadden. Haar ogen scande het menu achter het meisje af waarna ze haar handen in haar zakken liet glijden om haar geld bij elkaar te rapen. Ze keek nog maals naar het menu en bestelde twee hamburgers en een kleine cola. Ze pakte vier dollar en legde dit op de toonbank. "Can I ask you something?" begon ze voorzichtig terwijl ze haar handen weer terug liet glijden in haar zakken. "We just arrived here and we have no idea where to go, everything here is so big and overwhelming. We are looking for residental areas where we can find ourselfs a place?' Ze keek het meisje aan en luisterde naar wat ze te vertellen had. De woonwijken lagen een kleine twintig minuten buiten het centrum echter vertelde het meisje dat een plek zoeken hier erg lastig was zeker als het budget laag was.Veel appartementencomplexen behoorde tot scholen toe of er waren bepaalde regels waar je aan moest voldoen om daar te wonen. Ze zouden hier nog wel onderzoek naar doen later op de dag. Ze was benieuwd en ook wat zenuwachtig naar wat dit alles hen te brengen had. Ze knikte naar het meisje en pakte het dienblad aan. "Thanks for your help, have a nice day." Ze glimlachte en draaide zich om van het meisje om naar Raiden toe te lopen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze leek met hem in te stemmen. Beide baanden zich een weg door de massa van inwoners naar een van de fastfoodketens, om daar uiteindelijk in de warmte van het pand binnen te stappen.
De deur viel achter stil achter hem in het slot, de koude van buiten van hem weg geschermd terwijl hij een paar stappen naar voren zette. Hij keek rond, opgemerkt dat Mia al naar de kassa toe was gelopen om een bestelling te plaatsen; hijzelf bleef staan waar hij stond om zich voor even weer te kunnen verliezen in zijn eigen gedachten, dan wel door afwezig zijn blik rond te laten gaan.
Dof, rood haar zag hij over de man zijn voorhoofd vallen. Een gedeelte van zijn gelaat bedekt onder de schaduwen van de wilde lokken, die daarbij zijn vele rimpels uit het licht vandaan haalden. Een tatoeage van een draak zag hij nog net onder de hals van zijn shirt vandaan komen, met een net zozeer luguber uiterlijk als diegene wiens huid de inkt bevat had.
Zijn ogen bleven bij de zijne haken. Ze waren geen vrienden, geen kennissen of wat dan ook. Alhoewel dat voor zich sprak, was het een feit dat ze elkaar nog herkenden van de straten van zijn thuisstad. Althans, hijzelf herkende de oude dakloze nog. Andersom was er geen teken van geweest dat zij twee elkaars pad al vaker gekruist hadden.
Een scheve grijns werd door de veteraan getoond. "How ya doin' fella?" Hij kwam dichterbij, zijn handen in zijn zakken stekend maar desalniettemin voor geen seconde afgeleid van zijn ogen. "Need some ice?" De grijns van de oude man vergrootte zich, maar hijzelf verroerde zich in beide positie als gelaatsexpressie voor geen glimp.
Over het algemeen was er bekend van zijn handel. Enkel had Raiden er nooit eerder bij stilgestaan dan nu, omdat hij toentertijd slechts zijn uitweg vond in flessen sterke drank. Hij zuchtte. "Nah. Not today, old man."
"Who are ya foolin' boy. I can tell from miles away. Ya red eyes are beggin' for the rush." Zijn stem vormde een geluid van schorre klanken, terwijl zijn ogen weigerden de zijne te verlaten. Een rode gloed rond zijn oogwit gehad, waarvan hij op de hoogte werd gebracht dat hijzelf dit inmiddels ook met zich mee begon te dragen. Het was als een bijtend gevoel van schaamte gepaard met dwang voor een nieuwe dosis, dat in hem begon te vloeien.
Hij schudde zijn hoofd, zijn razende verlangens naar de deal als een martelende pijniging met zich meegenomen onderwijl hij van de man wegliep. Hij ging zitten bij een van de tafels aan het raam. Zijn blikken daarentegen kon hij niet van het dakloze figuur af laten glijden. Alsof zijn lichaam schreeuwde naar al dat hij hem bieden kon; hij liet zijn kin steunen op zijn handpalm en zuchtte wederom.
Hij zou haar kwijtraken als hij eraan toegeven zou.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Al zoekend raasde haar ogen dor de ruimte heen. Ze had Raiden net nog zien staan en nu was hij nergens te bekennen. Een angstig gevoel overviel haar, bang om alleen te zijn. Ze voelde haar ademhaling versnellen terwijl ze het dienblad strakker tussen haar palmen klemde. Ze draaide zich om en keek de andere kant van het restaurant in. Ze begon te lopen en beet hard op haar lip. Het leek alsof ze elk moment in huilen kon uitbarsten. Ze vond de gedachten om alleen te zijn beangstigend en het was iets wat ze niet wilde. Zonder Raiden aan haar zijde voelde ze zich erg klein en onzeker. Ze bleef de ruimte rondkijken totdat haar ogen op zijn lichaam bleven steken.
Snel liep ze door de rij mensen heen naar het tafeltje bij het raam. Een zucht van opluchting hoorbaar terwijl ze het dienblad neerzette en naast hem op het bankje kroop. Ze wilde niet tegenover hem zitten maar dicht bij hem. "I couldn't find you for a second and I got so scared." fluisterde ze terwijl ze haar armen om hem heen sloeg. Ze wist niet goed waar dit vandaan kwam maar ergens kon ze het wel begrijpen. Ze was buiten die ene week geen seconde van zijn zijde geweken en te bedenken dat hij er net even niet stond vond ze helemaal niets. "Don't leave me alone like that, I was afraid you were gone." Ze wist natuurlijk ook wel dat hij haar niet zomaar achter zou laten maar ze wilde gewoon even horen dat dat ook niet zo was, om zichzelf gerust te kunnen stellen.
"I got us a burger and we can share a drink, it was only four dollars." Ze pakte haar hamburger van het dienblad en opende de folie waarin de burger gewikkeld zat. Ze pakte de burger uit de folie en bracht hem meteen naar haar mond om een grote hap te nemen. Ze sloot even haar ogen en at haar hap op. Ze voelde meteen aan haar lichaam dat ze wat gegeten had. Het misselijke gevoel trok langzaam weg en ook het slap aanvoelen van alles werd minder. Ze legde de burger even op de folie om een slok te kunnen nemen van het drinken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij zag het gedaante van de veteraan nog kort door het fastfoodrestaurant dwalen. Daarna bleef het er levenloos, de plek van zijn aanwezigheid vervangen voor een leegte, met enkel het geluid van de dichtvallende deur als doorgedrongen geluid.
Zijn hoofd hief hij op, recht gekeken in Mia's paniekerige ogen. Angst straalde van haar af. Ze wist zich snel naast hem neer te zetten en vooraleer hij beseffen kon wat ze hem precies liet zien, zat ze al aan zijn zijde.
Overvallen hoorde hij het dienblad op de tafel vallen. "What's going on?" Een frons stond op zijn gelaat, haar nog altijd aangekeken in de hoop op duidelijkheid. Wat ze hem echter weten liet was het laatste wat op het moment in hem op was gekomen. Hij had er weten van dat ze wanhoop voelde wanneer ze door iemand alleen gelaten werd, maar hij zat immers toch nog gewoon in het restaurant?
Hij opende zijn armen, deze om haar heen geslagen zodra ze de hare rond zijn middel klemde en zich zo tegen zijn lichaam wierp. "Hey.. I'm still here, nothin' to be scared about." Zijn wang steunde op haar kruin, haar zo dicht bij zich gehouden totdat ze weer besloot wat afstand te nemen. De omhelzing verdween; zoals zij zich terugtrok deed hij dat ook, echter nog één arm om haar schouders gelaten in de hoop haar wat te kalmeren. "Wasn't my intention. Just saw someone-.. I had to walk away from there for a minute." De details bespaarde hij haar met het weten dat hij haar wantrouwen voor nu even niet gebruiken kon.
Haar hongergevoel probeerde ze haastig te stillen, precies daar waar hij de kracht er niet voor vinden kon. Zijn eetlust was van de aardbodem verdwenen geweest. Bij de tijd dat hij zich ertoe gezet had te reiken naar de hamburger, Mia van zijn arm bevrijd, kon hij slechts een beetje met eten prutsen en er zwijgzaam naar kijken.
"Are you okay?" vroeg hij, de stilte uiteindelijk verbroken. "Didn't mean to upset you."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Terwijl ze nog een hap van haar burger nam luisterde ze naar hem. Ze knikte en slikte haar hap door. "That's okay, I just get anxious when I don't see you near me." Ze draaide haar hoofd naar hem om en leunde naar hem toe om een klein kusje op zijn wang te drukken. "No, ofcourse you didn't upset me babe, I just thought I'd lost you for a second and stuff like that frightens me." Ze nam nog een hap van haar burger waarna ze het rietje van de beker naar haar mond bracht voor nog een slok.
"Do you think we will make it here on our own? Do you think we can find our happiness here? I really hope we do." Ze legde haar hand op zijn knie en gaf er een zacht kneepje in. "I hope we can start our lives together here, I just can't see myself ever being with someone else. You make me so happy and I trust you with closed eyes." Ze zette de beker weer voor zich neer en keek weer naar hem. "I love you Raiden, very much... never forget." Ze drukte een klein kusje op zijn lippen en at de rest van haar burger op waarna ze haar hoofd tegen zijn schouder aanlegde en het restaurant rondkeek.
Verschillende mensen kwamen samen in restaurants en ze vond het fascinerend. Gezinnen, toeristen, vrienden, werkende mensen. Van alles kwam je tegen en ze kon er uren naar kijken. Ze vond het interessant hoe mensen hun ding deden. Sommige typte hard weg achter hun laptop, kinderen gilde en speelde met hun speelgoed. Mensen die ruzie maakte, mensen die lachte om elkaar of mensen die verliefd waren. Ze keek glimlachend toe naar een gezinnetje van drie. Een jonge vader en moeder zaten met hun zoontje te eten. Het zoontje zat in een kinderstoel en zat helemaal onder de ketchup. Ze trok een pruillip en glimlachte terwijl ze het scenario van enkele tafels verderop in de gaten hield. "That's all that I desire, being careless and free. Having a family and doing stuff like this.." mompelde ze zacht terwijl ze toe keek hoe het jongetje wat frietjes in zijn handje pakte.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar angstgevoelens waren logisch met dat wat ze meegemaakt had. Hij had het zich niet anders voor kunnen stellen na haar relatie met Brandon en dat wat ze te verduren had gehad, maar het was ergens wel zorgwekkend voor hem om te zien hoeveel paniek ze doorstond wanneer hij uit haar zicht was. Hij zou, als ze het leven kregen waar ze zo naar verlangde, niet elk moment van de dag bij haar kunnen zijn zoals nu.
Wat verstrooid keek hij voor zich uit. "You know I won't leave you, right?" Het klonk misschien dubbelzinnig vergeleken met de laatste keer dat hun paden waren gescheiden bij het motel, desondanks was het wel oprecht wat hij haar vertelde.
Zwijgend nam hij een hap van de burger, er wat traag op gekauwd in de poging wel degelijk wat naar binnen te werken. Haar stem deed hem opkijken. Haar vingers langs zijn knie gevoeld waar ze zacht haar greep behield, alsof ze hem bemoedigen wilde. "We'll make it work." Zijn hand legde hij op de hare. "We came way too far to give up now." Hij wist niet of het haar twijfels waren die spraken of spijt. Wel wist hij dat ze er alles van zouden maken wat ze konden, hoe hun toekomst er uiteindelijk ook uit zou komen te zien.
Ze plantte een kus op zijn lippen, dat wat bij hem een kleine glimlach opleverde. Tevreden zag hij haar hoofd tegen zijn schouder liggen. "I love you too." Het eten legde hij even neer, zijn hand van de hare laten verdwijnen om de beker met cola vervolgens vast te kunnen pakken. Dorst had hij evenzeer niet maar dat hij naast amper eten ook nog weinig drinken kon, zou zijn toestand slechts verergeren, dat was zeker.
Haar dromerige blikken vielen hem op toen hij wederom opzij keek. Ze had zich gefixeerd op een stel aan de overkant, zo bleek het. Er zat hoop in haar verstopt. Dat wat ze zacht mompelend tegenover hem uitbracht, al weigerden haar pupillen de vreemden te verlaten. "And we'll work for a future like that. You'll get a future like that." Hij liet de beker achter op het tafelblad en leunde met zijn hoofd tegen de hare. "I promise." Voorzichtig beet hij op zijn lip.
"It just takes some time."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld