Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De laatste happen van haar burger verdwenen in haar maag waarna ze het papiertje op frommelde en het terug legde op het dienblad. Ze nam nog een slok van de cola terwijl ze op keek naar Raiden. "I know it takes time and I trust us both to make the best of it. I just can't wait for us to have our own place and start moving forward instead of staying in the same spot for months again." Ze doelde hierop dat ze al maanden in een situatie leefde die voor beide erg lastig was en die veel druk gezet had op de relatie die ze hadden. Ze wilde daarom niets liever dan vooruit gaan en het verleden ver achter zich laten.
Ze hief haar hoofd van zijn schouder en wreef even over haar volle buik. "That was delicious, now that i've eaten, I'm ready to explore around here." Ze glimlachte en gaf een zacht kneepje in zijn bovenbeen. "Someone who works here told me that the residential areas are twenty minutes away from here. But finding a place to stay might be difficult and all.. but first we gotta get ourselfs to the areas so we can check them out and see what the possibilities are." Ze likte haar lippen en haalde haar hand door haar zachte lokken heen.
"I'm glad that you're also eating, I know it's still hard for you but it makes me less worries about you when you do have some food in your system." Ze drukte een klein kusje op zijn wang. "I'm proud of you and i'll help you through this babe, you will conquer this all and be the better and bigger person in the end." Ze glimlachte trots en streelde met haar duim over zijn wang heen. "I love you so much, I can tell you that every second of the day." Ze greens en bleef naar hem kijken. Ze kon nog steeds niet geloven dat ze hem helemaal voor zichzelf had. Ze had nooit verwacht liefde te vinden zeker niet toen ze voor het eerst op de straat terecht kwam. Ze kende vanuit vroeger geen liefde dus dit alles voelde dubbel zo goed voor haar. Ze had haar geluk gevonden in iemand waarvan ze niet had verwacht dat hij hier uiteindelijk voor open zou staan. Hij betekende alles voor haar en was het dierbaarste wat ze had. Als ze hem ooit zou verliezen, zou dat het einde van haar betekenen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Nog altijd kon hij niet goed zeggen hoe hij het voor zich zag, zoals zij het al uitgewerkt leek te hebben en wist hoe ze het hebben wilde. Hij had geen idee hoe hij zich daarin voelen zou. Een gevoel van thuis was bij hem ongekend, laat staan hoe het er voor hem uit zou zien als hij samen met haar een woning tot thuis maken zou. Het was haast alsof het hem beangstigde. Hij had zo lang op de straten geleefd dat hij niet meer wist hoe het was om op een vaste plek te wonen en daar het leven door te zetten, laat staan aan de zijde van iemand anders.
Hij knikte wat afwezig, haar hand zien liggen op zijn bovenbeen waar ze deze zachtaardig liggen liet. "I'm pretty sure she is right about that. It's Los Angeles, won't be cheap or easy to rent a place here." Er zou een wonder moeten gebeuren, wilden ze een redelijk appartement kunnen huren en zelfs dat was misschien al onmogelijk, omdat geen van hen het geld bezat op het moment om het te kunnen betalen. Tenminste, totdat ze een baan gevonden hadden en inkomen tot zich konden eigenen.
Het eten voor hem had hij na zijn laatste poging nog amper aangeraakt. Dat waar hij lusteloos tegenaan staarde, zijn vingertoppen wat prutsend met het beetje sla dat eruit stak. "I'm just not hungry." De kus op zijn wang deed hem kort een beetje glimlachen, maar het was duidelijk dat hij zich wat beschaamd en verslagen voelde over zijn problemen. "I love you too, little one." Over haar compliment bleef hij zwijgzaam, gehoopt dat hij uiteindelijk zou voldoen aan dat wat ze graag voor hem wilde, eerder dan terug te vallen in zijn oude gewoontes.
Voor een ogenblik verloren in zijn dagdromen had hij daar gezeten. Misselijkheid kwam in vlagen terug en liet hem rusteloos achter, kijkend naar de hamburger die voor hem lag maar dit keer zonder zich ertoe te kunnen zetten meer ervan te eten. "I'm sorry, I-" Jachtig keek hij om zich heen, opgestaan van de bank om langs haar heen de weg van de tafel vandaan te vinden. "I'll be right back." Nog even was hij blijven staan, zijn ogen zoekend naar de toiletten. Vervolgens had hij zich al door de rij van wachtende mensen vermengd om in alle haast in een van de toilethokjes te verdwijnen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het gaf haar een fijn gevoel wanneer hij haar vertelde dat hij ook van haar hield. Het liet vlinders in haar buik rond razen, haar hartslag versnelde en een rode gloed streek neer over haar wangen. Ze was zo verliefd op deze jongen en het was fijn dat hij wederzijdse gevoelens toonde. Ze hadden zeker ups en downs gehad maar ze had het gevoel dat het hen alleen maar sterker gemaakt had. Alsof ze wel tegen een stootje konden nu. Ze had ook het gevoel dat ze steeds dichter naar elkaar toe groeide. Elkaar meer respecteerde en het beste voor de ander wilde. Gevoelens die ze voorheen nooit gevoeld had. Haar gezin kende weinig respect naar elkaar en het was alleen belangrijk wat haar ouders wilde, zij moest haar eigen boontjes maar zien te doppen. Konden ze nu maar zien hoe ze leefde. Hoe ze iemand had gevonden die haar leven verbeterde, opvrolijkte en alles meer kleur gaf.
Ze was diep in gedachten verzonken toen ze merkte dat Raiden haastig op stond en zich naar de toiletten haastte. Ze had al een vermoeden wat hij ging doen maar ze besloot wijs haar mond te houden. Ze wilde hem zeker geen slecht gevoel aanpraten, zeker niet nu hij probeerde te eten voor haar. Ze bleef rustig op haar plek zitten en pakte een tijdschrift van de vensterbank af. Ze opende het blad en begon erin te bladeren totdat ze een leuk artikel tegen kwam. Ze begon het op haar gemak te lezen terwijl ze wachtte op de terugkeer van Raiden.
Zodra hij terug was zouden ze vast richting de woonwijken vertrekken. Ze had alleen niet gevraagd of die twintig minuten een loopafstand of een rijafstand was. Grote kans dat het dik een uur lopen was. Ze hadden echter niet het geld om telkens een taxi te nemen, lopen zou hem misschien wel goed doen aangezien ze zo frisse lucht binnen kregen. Ze was bezorgd om hem maar ze wist ook dat dit niet de eerste keer was dat dit gebeurde en alles goed zou komen met hem. Ze was benieuwd hoelang het zou duren voordat hij zich beter voelde, ze hoopte dat het nog enkele dagen zou duren. Ze wilde niet dat hij zich slecht voelde aangezien zij zich dan ook minder voelde. Het zou ook alleen maar tegen kunnen werken in de huizenjacht als hij zich telkens futloos en niet lekker voelde. Misschien zou ze later op de dag nog ergens wat paracetamol kunnen regelen zodat hij die in kon nemen tegen de misselijkheid.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was alsof het voor niets was geweest. Alsof zijn pogingen om te eten en het oppakken van een normaal leven enkel maar martelingen opleverden, om hem weer terug bij het begin te brengen. Wederom probeerde hij clean te worden en nogmaals weigerde zijn lichaam mee te werken, zonder de drug in zijn bloed te voelen razen. Ook nu had hij niet binnen kunnen houden wat hij met moeite naar binnen had gewerkt. Had hij in een gejaagd tempo bij een van de toiletten moeten indringen om zijn misselijkheid wat te stillen, dat wat een overbodige gedachte bleek te zijn geweest.
Bij het zoeken naar de weg terug naar de tafel had hij zijn passen trager doorgezet, zijn ogen vermoeid gestaan wanneer hij om zich heen keek. De geur van het gefrituurde eten dat als een walm door het pand hing, wakkerde des te meer braakneigingen op als daarvoor het geval was geweest. Het was daarom dat hij hoopte snel met haar het restaurant achter te kunnen laten.
Bij het terugkeren bij Mia liet hij zich langzaam weer op de bank neerzakken. Hij greep naar de beker water, deze zwijgend aan zijn lippen gezet om de gevoelde brokken in zijn keel wat weg te spoelen. Gisteren was de laatste dag geweest dat hij een injectie genomen had, maar de effecten speelden nu al flink in hem op, dat wat hij had gewenst nog een paar dagen uitgesteld te hebben. Hij bevond zich nu nog maar op het begin.
"Let's just leave this place, ok?" Met gemompel werd het uitgebracht, voor zich uit gestaard naar het overgebleven eten met geen eetlust meer om er weer aan te beginnen. "I can't eat more than this." Het was kenbaar dat hij zich oncomfortabel voelde na zijn snelle vlucht naar de toiletten. Hij vermeed haar blik en liet de beker water rusteloos in zijn grip draaien, de vloeistof voelen golven door zijn bewegingen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

Bij het horen van zijn stem keek ze op. Ze zag hoe hij neer plofte op de bank en een beker water naar zijn lippen hief. Hij zag er lijkbleek uit en zijn ogen stonden duf. Ze beet op haar lip en knikte voorzichtig. “You don’t have to ask twice, come on.” Ze sloeg het tijdschrift dicht en legde het terug op de vensterbank waarna ze omhoog kwam en het dienblad in haar tanden pakte. Ze liep naar een van de vele prullenbakken waarna ze de hendel naar voren duwde en het dienblad vervolgens leeg klopte. Ze legde het lege dienblad op de stapel andere lege dienbladen bovenop de prullenbak waarna ze richting de uitgang liep. Ze besloot niet over het voorval te beginnen aangezien ze kon zien dat Raiden zich niet fijn voelde.
De schuifdeuren opende zich automatisch toen ze ervoor stond waarna ze naar buiten liep. Ze wachtte buiten op Raiden waarna ze even om zich heen keek om te kunnen bekijken waar ze heen moesten. Ze wees de linkerkant op. “I see a beach over there, other sides seems like buildings and streets all over. Let’s go this way.” Ze gaf hem een kort knikje waarna ze over de stoep begon te lopen. Vele mensen raasde hen voorbij. Mensen die druk aan het bellen waren, mensen die met tassen van winkels sjouwde, moeders met kinderwagens en oude mensen die foto’s maakte van elk stukje stad wat er te zien was. Ze werd een beetje angstig van de drukte. Ze hield er niet van om in een mensenmassa te lopen. Het benauwde haar zodanig dat ze soms kon verstijven. Ze merkte aan zichzelf dat ze wat sneller begon te lopen. Alsof ze de drukte probeerde te ontvluchten, wat nog niet zo makkelijk ging. Ze stak haar hand uit naar achter om Raiden's hand te zoeken. Ze keek over haar schouder en stopte even met lopen totdat ze hem zag. Ze wachtte op hem en pakte zijn hand vast in de hare. Ze verstrengelde haar vingers met de zijne waarna ze op een rustiger tempo door liep. "Sorry, I just hate crowded places.."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij was blij dat ze in zijn voorstel meeging en vrijwel meteen aanstalten maakte om samen weer naar buiten te lopen. In een mum van tijd had ze de dienbladen van het beetje overgebleven eten ontdaan, zag hij haar weer naast zich verschijnen en konden beide de uitgang weer vinden, om tot zijn beetje genoegen de koude buitenlucht hem weer toe te voelen waaien.
Haar aangegeven richting volgde hij blindelings, op haar vertrouwd de weg te wijzen die ze in wilde slaan. Zijn eigen gedachten waren er tenslotte niet geheel meer bij geweest als het ging over welke kant ze hebben moesten. Simpelweg accepteerde hij haar besluiten zonder weerwoord, haar snelle passen geprobeerd bij te benen terwijl ze hen over het trottoir leidde.
Dat Mia zich niet op haar gemak voelde bij drukke plaatsen, was iets wat hij al eerder bij haar gemerkt had. Het was eenzelfde soort gevoel dat hij bij haar waarnemen kon zoals dat van een half uur geleden. Wanneer ze hem kwijt was geraakt, om een soort wanhoop in haar ogen achter te laten indien ze zich uit de situatie probeerde te redden. Haar kwalijk nemen deed hij niet. Het enige wat hij doorzette, was de poging tot haar snelheid bijhouden, dat wat hem niet al te goed af leek te gaan. Eenmaal door de menigte heen zag hij haar tot stilstand komen op een vijftal meters afstand, om te wachten tot ook hij haar bereikt had.
"Don't apologize. It's alright." Haar hand pakte hij aan, zijn duim kort strelend over de zijkant van haar handpalm. "I hate 'em too." Zelf trok hij zich ook liever terug in gebieden waar weinig mensen te vinden waren. Hij voelde zich liever met rust gelaten en verdolven onder zijn dagdromen, dan dat hij om zich heen kijken moest om zich tussen het andere publiek vandaan te duwen.
Een rustigere wijk kwam hen tegemoet. Muziek dacht hij zacht op de achtergrond te horen spelen, afkomstig uit een van de winkelpanden aan het andere uiteinde van de stoeptegels. Het rumoer van eerder was verdwenen voor een wat vredigere sfeer.
"Where do you wanna sleep tonight?" Bedenkelijk keek hij langs de doorlopende straat, de palmbomen gevolgd tot aan het beetje zee dat aan de horizon zichtbaar was. "We can rent a cheap motelroom or.. we can sleep at the beach, if you want to watch the sun go down and see the stars at night?" Mogelijk betekende dat dat hij wat dingen stelen moest om de avond goed te laten verlopen, maar het jatten van een handdoek noch een fles drank zou geen probleem zijn. Daarnaast zou het misschien afleiding bieden van de afgelopen tijd, zowel voor haar als voor hem.
"Does mean we can go for a swim as well."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het voelde fijn om zijn hand in de hare te voelen. Een soort van veiligheid gaf het met zich mee om hem dichterbij te hebben. Het was Raiden volgens haar wel duidelijk dat ze hier steeds meer naar verlangde en ze hoopte ook niet dat hij het vervelend vond om dicht bij haar zijde te zijn. “It just sucks, it’s really never been an issue of mine until a few months ago. I was at a mall and I wasn’t feeling well all day. People were pushing others, screaming and you know, being annoying af. I was pushed between multiple people and literally freaked out.” Ze dacht even terug naar het akelige moment terwijl ze zuchtte. “From that moment on, I avoided places like that but it became worse and worse. I just did not even want to go to the supermarket but Brandon being him, he started forcing me, making shit worse. I won’t go into detail but he would literally drag me around clubs, festivals and gatherings while I was having panic attacks.” Ze schudde haar hoofd en keek even naar Raiden. “I’m at a point now where I can go to crowded places as long as there is a way out for me, like in my head I need to have a way out and i’ll be fine.” Ze glimlachte en wreef met haar duim over zijn hand heen.
De wijk kwam in het zicht en ook zij hoorde de zachte klanken van de muziek door de straten galmen. De palmbomen waren werkelijk prachtig en met grote ogen keek ze rond. Ze had nog nooit zo’n mooie plek gezien, alleen op internet foto’s. Ze keek op naar hem toen hij haar een vraag stelde. “We can sleep on a bench for all I care. As long as i’m with you, i’m fine.” Ze boog zich naar hem toe en drukte een lief kusje op zijn lippen. “Besides, we can use or money for other things, it’s not cold outside, we’ll manage… Also watching the sun going down and seeing the stars all night is very romantic and i’d love that actually.” Ze knikte en keek om zich heen om alles in zich op te kunnen nemen.
Even sloot ze haar ogen en ademde ze de geur in van het strand. Ze hoorde de golven, de meeuwen en het geluid van palmbladeren die tegen elkaar schuurden door de wind. Langzaam opende ze haar ogen weer terwijl ze naar de zee keek. “I can’t wait to dive into that..” Ze trok hem zacht mee naar de stenen trap die hen direct het strand op zou leiden. Ze liep de trap af en eenmaal onderaan stopte ze om haar schoenen uit te doen. “I’ve never been on a beach before, I’ve never felt the sand between my toes.” Ze hield haar schoenen in haar handen terwijl ze het zand in stapte. Ze glimlachte en bewoog haar tenen door het zand. “This all feels like a dream..”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Geen van zijn bedoelingen was het geweest om haar terug te leiden in haar verleden met Brandon. Hij had haar eerdere relatie tot nu toe geprobeerd uit het gesprek te houden, maar dat ze er open met hem over durfde te praten was iets wat hem opluchting bood. Ondanks alles durfde ze tegenover hem uit te spreken wat ze meegemaakt had. Dat had hij bij niemand anders nog meegemaakt en had hij zich ook niet kunnen bedenken bij Mia, wetend dat het haar tot de dag van vandaag nog dwarszat wat haar allemaal aan was gedaan.
"You don't have to think about it right now," sprak hij haar moed in.
De duim gaande over zijn hand verwelkomde hij, geen verzet getoond zelfs al wist hij ergens dat hij nog altijd wennen moest aan het idee van hen twee samen. Hij had het hebben van een relatie nooit voor ogen gehad. De kus die ze hem gaf liet hem wel tegen haar lippen aan glimlachen, zwak maar vermakelijk.
"I think we have to save the money for if we don't find some place to live soon. In case the weather gets bad some day." Het zou niet altijd zo warm blijven als nu en voor wanneer de kou terugkeren zou, was het handig om een plaats te kunnen betalen waar ze konden slapen met een warmere temperatuur dan de buitenlucht. "And for the appartment or house itself." In de chaos van gedachten verzonken, wreef hij met zijn hand door zijn oog. Hij hoopte dat ze snel een kamer vinden konden die ze met het geld zouden afbetalen. Zijn ontwenningsverschijnselen zaten hem op de hielen en begonnen hem traagzaam in te halen.
Hij volgde haar naar het strand, daar waar hij toekeek hoe ze zich glimlachend van haar schoenen ontdeed om met blote voeten door het zand te lopen. Zelf volgde hij een paar minuten later haar voorbeeld. Hij deelde haar gebrek aan ervaringen en had besloten, net als haar, dat het tijd was hier verandering in te brengen. "Me neither." Dagdromend keek hij uit naar de kustlijn van de stad. "It does feel like that. But it seems like we made it here after all."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Glimlachend keek ze over haar schouder naam hem. “Seems like we really did hm.” Ze knikte en liep met haar schoenen in haar handen richting het water. Ze wilde het koude water aan het voeten voelen, het zand tussen haar tenen en de avond zon op haar wangen voelen branden. Ze voelde zich nu pas echt vrij, verlost van haar verleden wat haar constant bleef achtervolgen. Met elke stap die ze zette viel er een last van haar schouders af. Alsof ze richting een nieuw begin liep. Enkele tranen vonden hun weg naar beneden via haar wangen terwijl ze voorzichtig het water in stapte.
Het koude water omhulde haar voeten terwijl ze een diepe zucht nam. Het was heerlijk. Ze kon het niet anders beschrijven dan dat. Het gevoel van het zand tussen haar tenen en de koude zee om haar voeten was iets dat ze zich als kind al had voorgesteld maar nu het ook daadwerkelijk gebeurde voelde het allemaal zo onwerkelijk. Ze keek voor zich uit. De zee ging kilometers door, voorbij de horizon. Ze keek toe hoe de golven verderop tegen de golven sloegen en hoe de meeuwen over de zee hun trektocht vervolgde. Was dit hoe vrijheid voelde? Ze wilde dit gevoel elke dag ervaren. Ze voelde zich eindelijk tot rust komen, ver weg van de mensen en stad die oh zo veel problemen met zich mee had gebracht.
Langzaam draaide ze zich om en veegde ze wat tranen weg. Ze stak haar handen uit voor Raiden zodat hij samen met haar de zee in kwam. Ze keek naar hem en wederom ontstond een glimlach op haar lippen. Ze kon niet wachten op wat de toekomst te brengen had maar het voelde als de beste beslissing die ze in haar leven had genomen. “We are finally free, we can do what we want, start over the way we want.” Ze fluisterde zacht toen hij dichterbij was terwijl ze naar hem bleef kijken. “Wouldn’t wish for anyone else to be with me right now but you. Thank you for believing in me and in us. I love you and I promise this is going to be our time from now on.”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was alsof het nu pas tot hem doordrong dat ze zichzelf van alles van het verleden verlost hadden. Dat, nu hij met Mia de weg naar de oceaan vond, hij zich beseffen kon dat ze het gehaald hadden. Dat ze het einde van het eerste pad afgelegd hadden en iets bereikt hadden waarvan hij nooit gedacht had het met eigen ogen te kunnen zien. Met het geluid van de golven die over het water streken, bewandelde hij met blote voeten het zand om voor een tijdje geen gedachte aan zijn eerdere thuis door zijn hoofd te kunnen voelen gaan.
Langzaam kwam het water tegen zijn enkels aangegolfd, terechtgekomen in een zachte stroom van het zeewater dat aan land kwam. Mia's ogen kruisden de zijne indien ze zich om had gedraaid. De tranen op haar wangen zag hij zwijgzaam naar beneden dwalen. Hij had zo'n vermoeden dat het bij haar net zo hard als bij hem aan was gekomen dat ze er nu alleen voor stonden.
Haar handen pakte hij aan, traag naar haar toegelopen tot er niet meer dan een paar centimeters tussen hen gevonden kon worden. "Guess we are now." Haar gefluister leverde bij hem een lichte glimlach op. Het was voor hem nog altijd moeilijk te bevatten, maar hier kijkend naar hoe ze voor hem stond, wist hij dat hij er goed aan had gedaan om met haar mee te gaan. Hij had hier niet met iemand anders willen staan dan met Mia.
"Don't be thanking me," murmelde hij. "You got us here." Zijn hand liet de hare los om deze aan de zijkant van haar wang te leggen. Het vocht streek hij zachtaardig van haar huid, haar tranen laten drogen met de zeelucht. "Without you, I wouldn't have gotten out of the house. I wouldn't have left behind what I build there throughout the chaos." Hij had er wellicht niet meer gestaan als ze hem de nacht ervoor niet uit het huis weg had gesleept. Zijn lichaam was er erger aan toe dan hij had geweten, had willen zien en willen toegeven.
"I'm stubborn. I know I am. But I'll get clean this time. I'll get off the crack. And we'll make things work. We're gonna build ourselves a better life, no matter how long the road might be." Hij boog naar haar toe, haar lichtjes naar zich toegetrokken om met zijn lippen vlak voor de hare tot stilstand te komen. "I love you too, princess." Een kus drukte hij hierna op haar lippen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar concentratie op de zee werd verstoord door Raiden’s stem. Ze keek naar hem en glimlachte terwijl ze naar hem luisterde. “I know you’ll get clean. I trust you and you are strong.” Ze boog zich voorover om een lief kusje op zijn wang te drukken. “I’ll stand by you, every step of the way. We will be okay.” Ze kneep bemoedigend in zijn handen waarna ze haar vingers met de zijne verstrengelde en langzaam begon te wandelen langs de kustlijn.
Het gaf haar telkens een warm gevoel als hij vertelde hoeveel hij van haar hield. Ze hield ook enorm van hem. Bijzonder dat beide eigenlijk weinig liefde in hun leven gekend hebben maar nu wel duidelijk liefde voelde en konden geven aan een ander. Ze keek even naar Raiden en stapte traag door het verfrissende water heen. “So we’ll be sleeping outside, just like the old days hm.” Ze keek naar hem en likte haar lippen. Ze vond het niet eens erg om hier buiten op het strand te slapen. Ze konden naar de zonsondergang kijken en naar de duizenden sterren aan de hemel. Ze vond het ergens wel romantisch. “We can sleep under one of the bridges in case the cops show up or the weather changes.” Ze keek weer naar de zee terwijl ze langs de kust bleef lopen.
Morgen zouden ze verder gaan kijken naar appartementen en eventueel ook naar werk. Ze hadden beide geen ervaring dus het zou nog interessant worden om werk te zoeken. Het maakte haar niet eens uit of ze veel verdiende. Alles dat ze verdiend was meegenomen. Ze wilde zelf haar geld verdienen en sparen voor haar eigen dingen. Het geld dat ze nu bij zich had was niet van haar en ze zou er juist trots op zijn als ze zelf haar boodschappen kon betalen en zelf haar appartement en daar de spullen van.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het zou een lange weg worden. Een hel die hij voor de tweede keer doorstaan moest en hem begon te besluipen, zodat traag maar zeker zijn lijf overgenomen kon worden door pijn, zweetuitbarstingen en misselijkheid. De keuze echter had hij niet om zich deze tijd te besparen. De volgende keer dat een naald zijn huid zou doorboren, zou hij als eenzaam man achtergelaten worden om te sterven. Ze zou dan werkelijk de benen nemen en hij wist dat ze geen grap had gemaakt toen ze het hem vertelde. Hij moest clean worden, wilde hij haar bij zich houden en de relatie die ze hadden wilde doorzetten. Hij wist hoe dan ook niet wat hij zonder haar moest.
Een kus werd op zijn wang gedrukt vooraleer ze hem aan zijn hand pakte om samen vooruit te wandelen langs het water. Het vooruitzicht naar de avond was onzeker, al was het voor de hand liggend dat ze hun eerste nacht in Los Angeles als dakloze door moesten brengen. Ze hadden immers geen geld voor een verblijf noch dat voor een appartement of huis. Een motelkamer huren zou betekenen dat ze moesten besparen op eten en drinken, dat wat ze zich op het moment niet veroorloven konden.
Hij keek naar de horizon waar de zon achter het wateroppervlak verdween. "Yeah. Just like old times." Het kon hem niet veel baten dat ze buiten slapen moesten, maar ergens had hij gehoopt dat hij haar beter bieden kon. Haar positiviteit deed zijn schuldgevoelens desalniettemin lichtelijk verdwijnen. Het was niet geheel een ramp dat ze de sterrenhemel en de maan zien konden met het zand als hun bed. "Sounds good. Watching the moon and the stars won't be that bad. Maybe the sand won't be the worst to lay on either." Hij had er tenminste hoop op dat ze goed slapen zouden.
"Tomorrow we'll look for a place to stay. I promise that by the end of the week we won't have to sleep on the streets anymore, even if it means I have to steal some money to get us a motelroom." Hij glimlachte bedenkelijk in zichzelf en wreef met zijn duim over de bovenzijde van haar handpalm. "But don't worry 'bout that now. Those are thoughts for tomorrow."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar eerste indruk van deze nieuwe stad waren positief. Ze voelde zich anders, beter dan voorheen. Het leek alsof de mensen hier heel anders leefde dan de uithoek waar zij uit weg gevlucht waren. De mensen leken relaxter en rustiger te zijn hier. Ze wist dat dit voor haar een beter plek was en ook dat Raiden hier sneller clean zou kunnen worden. Als ze in die slechte leefomgeving gebleven waren zou het voor hem elke dag moeilijk zijn en dat wilde ze hem liever niet aan doen. Ze kon hem niet veel materialistische dingen bieden maar ze kon hem wel een plek bieden waar zij beide een nieuwe start konden maken. Het feit dat ze al zover gekomen waren samen gaf ook aan hoe sterk hun band samen was en dat te bedenken dat hij in het begin niets van haar moest hebben.
“We will find ourselves a nice sleeping spot for tonight and what happens tomorrow are worries for tomorrow. Let’s enjoy the view all night. Maybe we can get ourselves a bottle of jack to help us stay warm.” Ze glimlachte en haalde een hand door haar haren die inmiddels alle kanten op gevlogen waren door de wind. “A week sounds right to me. I hope we are lucky within those seven days. I really want to work and make my own money from now on. Do it right instead of stealing. But if we don’t have a choice then of course i’m fine with stealing some money.” Ze liep wat verder langs de kustlijn waarna ze stopte met lopen en weer naar de horizon staarde. “Do you think they will find us here? Or do you think that we are safe from now on?” Natuurlijk waren dit zorgen die altijd wel bij haar zouden blijven. Zou Brandon haar ooit nog vinden? Zouden Raiden’s oude vrienden hem opsporen? Ze wilde gewoon niet meer met angst leven, zoals zij de laatste maanden al gedaan had.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar gedachte aan een fles whiskey was er geen waar hij tegenin gaan kon. Hoewel het misschien allesbehalve een goed idee voor hem was om drank naar binnen te gieten nu zijn ontwenningsverschijnselen toe begonnen te nemen, zou het hem wel voor beperkte tijd geruststellen. Op zijn minst zou hij voor een paar uur zijn gedachten kunnen dempen en met een beetje geluk zou het hem beter laten voelen, tenminste tot hij slapen ging. "A bottle of Jack'll be nice." Hij keek opzij, voor even gezien hoe Mia haar haar ondanks de windvlagen in model probeerde te houden. "I hope so too, but gettin' your hopes up too high'll only cause disappointment. Let's just not think about that right now." Liever hield hij zich gefocust op het ergste scenario, dan kon het alleen maar meevallen.
Echter was het een ander verhaal als het ging om zijn vluchten, niet geweten wat hij precies kon verwachten en of hij het realistische beeld van zijn mogelijke kruisen met de vijand wel inzien wilde. "I don't know." Twijfelachtig bleef het in zijn hoofd doormalen. Zouden ze echt hun sporen goed uitgewist hebben?
"But I've managed to stay out of my father's hands ever since I left. The chances of him and my brother finding me are even with being found by the Dungeon." Hij liep evenveel gevaar met alleen zijn vader en broer op zijn hielen als de jacht op hem door zijn baas. Hij wist dan wel dat zijn vader hem niet vermoorden zou, dat waar hij doorheen zou moeten gaan zou voor hem hoogstwaarschijnlijk nog erger zijn dan de dood.
Ietwat bemoedigend glimlachte hij. "We'll be safe. We just have to be careful."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

~ A few hours later ~

De rest van de middag verliep vrij rustig voor hen. Ze hebben niet veel gedaan, alleen het strand bekeken en een stuk van de boulevard. Ze wisten wel een fles Jack te bemachtigen. Zij hield een praatje met een jonge winkelier terwijl Raiden de fles behendig van het rek griste en onder zijn trui verstopte. Zij had ook nog wat snoep en chocolade in haar zakken weten te duwen terwijl ze hun weg naar buiten hadden gevonden. Ze hebben nog wat kleine winkeltjes bezocht en wat rond gekeken in het gebied. Ze had het naar haar zin gehad en voor een eerste dag, was dit alles prima.
De tas sleurde ze door het zand mee naar de brug. In de tas zaten spullen van beide. Ze kon vannacht wel een warme trui gebruiken. Ook had ze wat toiletspullen mee zoals tandenborstels, wegwerp washandjes, zeepjes en dat soort dingen. Zo konden ze zich toch nog opfrissen als ze daar behoefte aan hadden. Ze zette de tas neer tegen een van de houten palen waarna ze uit haar tas een flesje water pakte en deze opende. Ze nam wat grote slokken en reikte daarna het water uit aan hem. "I was so thirsty, if I opened the bottle of Jack right away I would have been smashed after taking such big sips." Ze lachte zacht en nam plek in het zachte zand. Ze leunde met haar rug tegen de paal aan terwijl ze voor zich uit naar de zee staarde.
De zon begon langzaam onder te gaan en het uitzicht was echt fantastisch. Een rode / oranje gloed streek langs de horizon. Een enkeling was nog op het strand te vinden met een surfplank, een hond of een camera. Ze vond het leuk om te zien wat mensen hier deden en wat hen naar het strand bracht. Ze hadden allemaal andere verhalen en dat maakte het interessant voor haar. Ze beeldde zich de gekste dingen in en vroeg zich ook af wat voor verhaal mensen bij hen linkte. Twee tieners die weggelopen waren van huis? of twee mensen die hier kwamen als inspiratie voor de kunst die zij maakte. Zulke dingen zorgde er vaak voor dat haar gedachtes afdwaalde van de werkelijkheid en ze even helemaal in zichzelf keerde.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld