Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The dragonhunter and the dragonboy

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Met de foto van mijn familie in mijn handen, ging ik op mijn bed zitten. Direct vormde er zich een dikke laag ijs over mijn dekens heen. Een bevroren traan viel over mijn wang en op mijn schoot, terwijl ik mijn staart om mijn middel heen sloeg.
Zonder dat ik het door had, verstreken de uren en al snel werd er op de deur geklopt. Blijkbaar was de zon inmiddels allang op gekomen. Mijn pleegmoeder kwam melden dat het ontbijt klaar stond. Even haalde ik diep adem en veranderde terug in mijn mensenvorm. Eigenlijk had ik totaal geen honger, maar om niet op te vallen of iemand ongerust te maken moest ik wel even gaan. Snel trok ik schone kleren aan en verbond mijn arm weer opnieuw, om vervolgens rustig naar beneden te gaan en een broodje te eten. Veel at ik niet, gewoon 1 broodje en een glaasje koud water.
Na het ontbijt moesten we ons voorbereiden voor school en zuchtte ik even zacht, waarna Mike bij mij ging staan.
"Gaat het man?", vroeg hij en keek mij aan.
"Jawel, ik heb alleen niet veel zin in school naar gisteren", antwoordde ik mijn verbonden arm omhoog houdend. Mijn verbrandde arm was echter niet de reden dat ik geen zin had in school. De echte reden dat ik geen zin had in school was Joyce. Natuurlijk kon ik dat niet zeggen, maar ik wilde Joyce niet onder ogen komen en ze zou waarschijnlijk wel naar school komen.
Mike knikte dat hij het begreep, al begreep hij de verkeerde reden. "Misschien dat je vandaag thuis mag blijven", zei Mike, maar ik schudde mijn hoofd.
"Dat is niet nodig", zei ik en glimlachte zwak terwijl ik mijn tas pakte.
"Weet je het zeker?", vroeg Mike en ik knikte.
"Ik ga het in elk geval proberen. Ik kan later altijd nog naar huis", antwoordde ik waarna we samen naar school liepen. Nog altijd hoopte ik dat Joyce niet op school zou zijn, al betwijfelde ik het. Net als mij mocht ze natuurlijk niet opvallen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
JoysHet had nog een lange tijd geduurd voordat mijn transformatie stopte. Gelukkig waren ook de zwarte tekens verdwenen. Toen dat gebeurde, was ik meteen naar mijn grootouders gerend om te melden dat het was gestopt. Maar ze maakte zich wel zorgen. Als het weer zo lang duurde, dan moest ik het meteen melden.
De volgende ochtend, had ik veel spierpijn en elke beweging deed gewoon pijn. Toch had ik besloten om naar school te gaan, om niet op te vallen. Ik zat nu in de bus en was bijna aangekomen op school. Ik haalde nog even diep adem voordat ik op het stop knopje has gedrukt en later uit stapte. Nu maar hopen dat ik Bolin niet tegen kwam. Het was nog maar een week of twee dat hij hier was, en er was al te veel gebeurd. Rustig liep ik, zo onopvallend, zo normaal mogelijk, over het plein naar de school.
Weer op de school vloer, liep ik gelijk door naar het klaslokaal, die was gelukkig open en ging achter bij het raam zitten. Daar pakte ik mijn schetsboek en begon wat te tekenen. Het was de draak van de droom die ik had. Om eerlijk te zijn was het echt geen fijne droom. Ik had er ook niet zo lekker door kunnen slapen, dus had ook wallen onder mijn ogen. Even wreef ik over mijn gezicht en keek naar buiten. Na een paar minuten keek ik weer terug naar de tekening en beet op mijn lip. Her was een natuur draak. Die waren al eeuwen uit gestorven, maar waarom was ik de draak? Deze vraag zweefde al een lange tijd door mijn hoofd heen. Een zucht kwam over mijn lippen en tekende een traan uit het oog van de draak. Had het iets met mijn voorouders te maken? Een klein iets hoopte ik van wel. Misschien wilde iemand het jagen stoppen, maar nooit gelukt was. Weer kwam er een zucht over mijn lippen en beet er op. Gisteren zag ik het pak ook voor het eerst en om eerlijk te zijn voelde ik mij er niet prettig in. Ook al was het een pak van al mijn voorgangers. En is al eeuwen lang in de groep van de jagers. Er was nooit een verandering aan geweest.
De bel ging en ik stopte mijn blok snel weg. De klas liep vol en ik zette snel mijn hand in mijn hals waar ook een flinke blauwe plek zat door de klap van één van de staarten. Snel haalde ik nog even diep adem en pakte mijn boeken, wat al heel wat pijn deed om te doen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
De bel was al gegaan toen Mike en ik bij de school aankwamen en toen ik het schoolplein opstapte, voelde ik meteen de aanwezigheid van Joys en bleef even staan. Eigenlijk had ik gehoopt dat ze vandaag thuis zou blijven. Misschien uit schaamte om wat er gisteren was gebeurd of zo. Het verbaasde me eigenlijk dat Joys bang was voor vuur. Een jager kon dat niet zijn, aangezien er zoveel vuurdraken waren. Echter was vuurdraken vuur anders dan mensenvuur. Daarbij kon het ook gespeeld zijn om niet verdacht te worden als jager. Het deed er echter niet toe wat er aan de hand was. Het punt was dat ze op school was en ik dus voorzichtig moest zijn.
Mike merkte mijn verstijfdheid en aarzeling op en keek me ongerust aan, terwijl hij terug liep.
"Gaat het? Wil je weer naar huis toe?" vroeg hij, maar ik schudde mijn hoofd.
"Nee, het gaat wel" zei ik met een zwakke glimlach en liep rustig met hem naar binenn. Deze les hadden we toevallig samen en rustig liepen we de klas in.
"Sorry dat we te laat zijn. Mike is met mij mee geweest naar de huisarts voor mijn arm maar het liep wat uit" loog ik toen de docent vroeg waarom het zo lang duurde voor wij in de klas kwamen en de docent knikte, waarna we mochten zitten.
Er waren nog twee plekken over. Een naast Joys en de plek voor haar. Snel ging ik voor Joys zitten. Zo in de klas vol mensen kon ze toch niet veel doen en ik wilde absoluut niet naast haar zitten. Mike ging daarom naast Joys zitten en de docent ging verder met zijn les al kreeg ik er weinig van mee

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Iedereen kwam langzaam binnen, Bolin was er nog niet. Gelukkig, maar al snel ging de deur open en kwam hij binnen samen met Mike.. Hard beet ik op de binnenkant van mijn wang als ik merkte dat er twee plaatsen rond mij leeg waren. Snel keek ik de andere kant op als hij aan kwam lopen. Mijn lippen perste ik op elkaar en probeerde te concentreren op de les, wat gewoon niet ging. Mijn handen legde ik even over mijn gezicht en bleef zo zitten, probeerde mijn hart weer rustiger te krijgen, want die was als een gek gaan bonken. Langzaam liet ik mijn handen weer zakken en staarde naar het boek. Voor enkele seconde keek ik er naar, en alle letters waren aan het dansen. Ik pakte maar mijn pen en begon, hopelijk was het goed, de opdrachten maar te maken wat de docent voor had gedragen. Het duurde niet lang, of ik was in plaats van aan het schrijven, aan het tekenen in mijn schrijft.
De kop van de draak, waar ik over had gedroomd, begon weer in zicht te komen, met dit keer tranen in de ogen. Langzaam keek ik op en keek ik naar de rug van Bolin. Zou hij het weten? Waarschijnlijk wel, dit was echt niet goed, als mijn grootouders hier achter zouden komen. Snel keek ik weer naar de tekening en beet op mijn lip. Waarom had ik een droom dat ik een draak was, en dan ook nog een draak dat uitgestorven was? Van alles ging door mijn hoofd heen, het liefst wilde ik de klas uit lopen, toch hield ik mij in en sloeg de bladzijde om. Mijn ogen sloot ik en zag zijn blik al snel weer naar boven komen toen ik daar voor hem stond in mijn Hunter suit, het zou angst aanjagend moeten zijn geweest voor hem. Een brok voelde ik al snel in mijn keel komen en opende mijn ogen weer om naar buiten te gaan kijken. De achterkant van de pen zette ik tegen mijn lippen aan en leunde met mijn hoofd op mijn hand. Wat ik niet merkte was, dat Mike mijn schrijft naar zich toe schoof en de bladzijde terug sloeg om mijn tekening te bekijken en Bolin aan tikte om het schrift door te geven.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Ik had het geluk dat Joys me niet aansprak toen ik ging zitten, of aanstalten maakte om mij iets aan te doen. Niet dat dat kon in de klas, maar goed. Zou ze weten dat ik een draak was? Of dacht ze dat ik gewoon een verdwaald mens was? Maar als dat zo was, waarom liet ze me dan alleen? Ze kon zich verderop veranderen in Joys en me als Joys het bos uit helpen. Echter, als ze dacht dat ik een draak was, dan was ik vast allang dood geweest. Of wachtte ze op meer bewijs dat ik een draak was?
De lesstof zelf was niet iets waar ik me echt op kon concentreren. De opdrachten leken op het moment wel Arabisch of Chinees en ik besloot me er niet eens aan te wagen. Mocht de docent erna vragen, zou ik et wel op mijn arm spelen. Dat het zoveel pijn deed dat ik mij niet kon concentreren.
Mijn gedachten dwaalden af naar de dag dat mijn ouders stierven en mijn zusje gevangen genomen werd. Onze menselijke buren moesten die dag weg en mijn ouders pasten op hun 5 jaar oude zoontje. Toen mijn ouders neergestoken en verbrand werden, vond ook hij de dood. Een menselijk kind! Iets wat ik nog steeds niet kon begrijpen. Hoe konden ze een menselijk kind doden. Welk kind dan ook?
Op dat moment werd ik op mijn schouder getikt en twijfelend draaide ik mij om naar achteren en zag dat het Mike was, waar ik erg opgelucht over was. Gelukkig was het niet Joys die mij aantikte. Mike gaf me een schrift en rustig nam ik hem aan, maar schrok toen ik besefte dat het Joys haar schrift was en ze een natuurdraak had getekend. Waarom tekende ze een natuurdraak? Die waren al jaren uitgestorven. Waar sloeg dit op? Wat had dit te betekenen? Leefden er nog natuurdraken? Natuurlijk werd er ook over ijsdraken gedacht dat ze waren uitgestorven dus het was heel goed mogelijk dat de natuurdraken ook nog leefden. Even slikte ik zacht maar scheurde toen onopvallend de tekening uit het schrift, waarna ik hem dichtgeslagen terug aan Mike gaf. Niemand mocht hier van weten. Mike fronste even, maar gaf het schrift toen weer terug aan Joys en ging verder met de opdrachten. Ik kon dit niet meer alleen. Ik moest iemand hebben om hierover mee te praten, maar naar andere draken gaan was momenteel te gevaarlijk. Zou ik een mens in vertrouwen moeten nemen? Maar wie? Wie was te vertrouwen? Het was gevaarlijk voor mensen om te weten dat draken bestaan. Zowel voor de mens als voor de draak. De jagers konden de persoon gebruiken om de draak te lokken, maar andere draken waren ook niet zo dol op mensen die kennis hadden van draken. En wie wist zou de mens zich tegen de draak keren en zich aansluiten bij de jagers? Daar kon ik nu niet over na denken en gelukkig ging de bel toen ook. Snel pakte ik mijn tas in en liep het lokaal uit, waarna Mike me achterna rende.
"Waarom scheurde je die pagina uit het schrift?" vroeg Mike en ik beet op mijn lip.
"Vertel ik thuis wel" antwoordde ik zachtjes en liep weg.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:

Joys
Terwijl ik aan het dromen was naar buiten, hoorde ik niet eens het gescheur van het papier. Ik schrok wel van de bel toen die ging en pakte mijn spullen in. Langzaam, nadat Bolin, het lokaal uit was gelopen, liep ik het lokaal uit. Sloom liep ik door de hal richting de trap naar beneden. Eenmaal beneden, liep ik door naar buiten en ging daar in het gras zitten, pakte mijn schets blok weer en probeerde mijn gedachten er uit te tekenen. Het waren vooral droevige tekeningen, maar het luchtte wel op. Even haalde ik diep adem en keek op om van het papier weg te kijken. Het was mooi weer dus iedereen was zowat buiten. Langzaam keek ik weer op mijn blok en beet op mijn lip.
Het scheelde niet veel of ik was bevriend geraakt met hem, maar als hij wist wat ik echt was, wat ik denk al wist, wilde hij het niet. Mijn neus haalde ik op en wreef over mijn gezicht. De meiden met wie ik omging waren er vandaag niet, en zat dus een beetje alleen hier in het gras. Niet dat het erg was. Weer zuchtte ik en tikte met mijn potlood op het papier. Waarom kon ik, toen ik hem vond, niet terug transformeren als ik wat verder op was gaan staan. Maar daar waren we achter gekomen toen ik thuis was. Eens in de zoveel jaar is er één hunter die er wat moeite mee heeft, maar sterker is dan de andere hunters. "Uggghhh" gromde ik en verstopte mijn gezicht in mijn handen. Waarom ging alles totaal anders dan voor was gelegd!?
De rest van de dag verliep traag, hoop huiswerk voor de komende tijd want kregen examens enz.

Maandje later:
De afgelopen maand was beter gegaan, helaas ben ik niet vaak in de buurt van Bolin, ik wilde het zo graag uitpraten, maar dat kon gewoon niet. Met een zucht keek ik op van mijn schrift en keek naar het bord, de docent had weer eens was hokus spokes op het bord staan.
Mijn krachten had ik ondertussen redelijk onder controle, af en toe ging het nog mis, maar het werd beter. Ook had ik enkele opdrachte gehad om sterker te worden. Daarvan waren er enkele van dat ik draken moest doden, liever deed ik het niet, maar als ik in mijn huntersuit was, het eerste wat ik dan had is dat ik geen emoties meer kreeg en alles deed. Nu ik het meer onder controle had, kon ik dat uit schakelen. "Miss Paine." hoorde ik en schrok uit mijn gedachten. De docente stond voor mijn neus en keek mij aan. "Oh, ja sorry." zei ik en probeerde te glimlachen. Ze herhaalde nog een keer de vraag en ik beantwoorden deze zonder problemen. Mijn school had ik ook weer op kunnen pakken, nu alles wat beter ging. De docente knikte en liep weer terug om verder te gaan. Langzaam liet ik mijn ogen door de klas gaan en bleef even op Bolin hangen, hij had nog steeds niets gezegd en ontweek mij voornamelijk. Het zou zo maar moeten zijn, wel jammer want ik begon hem in die korte tijd leuk te vinden. Ik merkte dat mijn wangen rood begonnen te worden en keek snel weer naar buiten.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Inmiddels was er een maand voorbij sinds de ontdekking dat Joys een hunter was. Ik was inmiddels stiekem op zoek gegaan naar een manier om hier zo snel mogelijk vandaan te gaan. Ik was van plan in de richting van Groenland of Alaska te gaan. Een plek waar ik niet op zou vallen als ijsdraak tussen de sneeuw.
Een paar dagen na de ontdekking wie de jager was, had ik Mike van mijn geheim op de hoogte gebracht. Ik kon het niet meer alleen aan. In het begin was hij geschrokken en bang. Sprak hij dagen lang niet tegen mij. Toch begon hij langzaam maar zeker weer op te warmen en tegen mij te praten. Zijn nieuwsgierigheid kreeg de overhand op zijn angst en hij leerde dat hij niet bang voor mij hoefde te zijn. Dat ik hem niets aan zou doen.
Door mijn onthulling waren wij inmiddels hechter dan ooit. Als we samen les hadden, zorgden we er altijd voor dat we altijd bij elkaar zaten. Op die manier kon ik niet met Joys zijn. Als het niet mogelijk was dan nam Mike de plek naast Joys altijd in en zocht ik een andere plaats.
Nu zaten Mike en ik echter helaas niet samen in de les. Echter zat ik wel best ver van Joys vandaan. Iedereen in de klas keek op toen de docent Joys aansprak. Mijn eigen blik bleef echter op mijn schrift en aantekeningen gericht aangezien ik zo min mogelijk naar Joys wilde kijken.
Na de les was het tijd voor gym. Inmiddels wist ik het gym niveau van de klas wel en kon ik me goed aanpassen op hun niveau.Ik was niet de beste, maar ook niet de slechtste leerling. Ik lag er mooi tussen in. Hierdoor viel het niet op dat ik geen mens was. Ik vroeg me af wat we deze les zouden moeten doen. Rustig liep ik dan ook met de rest van de klas de kleedkamer in en kleedde mijzelf aan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

De rest van de les ging vrij snel en de bel ging ook meteen kort daarna. Rustig stond ik op en wachtte tot Bolin en zijn vriend de klas uit waren voordat ik ging. Een zucht kwam, zoals gewoonlijk, weer over mijn lippen en beet er ook even op. Dan liep ik de klas uit, we hadden zo meteen gym, en daar had ik echt geen zin in op het moment. Eigenlijk nooit meer, waarom zou ik gym nodig hebben als ik een hunter ben, was al lenig genoeg en bij gym moest ik mij gewoon inhouden wat best lastig was. Zwijgend liep ik over de gang richting een rustigere plek en ging daar zitten om te eten. Mijn tas zette ik naast mij neer en keek even voor mij uit voordat ik mijn tas opende om mijn lunch er uit te pakken. Haalde die uit de trommel en begon rustig te eten, maar al snel merkte ik dat er twee figuren voor mijn neus kwamen staan. "Kan ik jullie helpen jongens?" vroeg ik en keek rustig omhoog. Maar ik schrok toen ik zag wie het waren. Meteen stond ik op, maar vergat even dat mijn trommel op mijn schoot lag die nu op de grond belande. Met grote ogen keek ik naar de twee mannen voor mij en slikte even. "Ik ben op school, ik kan niet weg." zei ik en hurkte om mijn trommel weer te pakken, maar één van de mannen greep mijn boven arm vast en trok mij weer omhoog. "Jij gaat met ons mee." zei de andere. Ik probeerde mijn arm los te trekken wat niet lukte. "Ik kan niet, zoals ik al zei ik zit op school." zei ik maar met elke beweging hield hij mij strakker vast. Een zucht verliet mijn mond, haalde diep adem en probeerde niet veel later uit te halen. Ze hadden dit niet verwacht, tenminste dat hoopte ik, en gaf de andere man een trap in zijn zak en de andere een punsh in zijn gezicht. Meteen liet die los, greep mijn spullen en rende weg. Waarom moesten ze hier op school komen? Zo snel ik kon, rende ik de school uit, weg van de leerlingen, ik wilde niet dat ze er bij betrokken werden.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
bolin
Deze les had ik niet samen met Mike, waar ik niet zo blij mee was. Ik had niet echt andere vrienden gemaakt op deze school. Ik bleef eigenlijk het liefst bij iedereen uit de buurt. Met hoe meer mensen ik om ging, hoe groter de kans dat mijn geheim ontdekt werd en hoe groter de kans dat Joys het zou weten. Nu zonder Mike echter had ik geen smoesje om Joys te negeren als ze me zo zou aanspreken, iets waar ik toch wel bang voor was. Goed ze had me sinds het avontuur in het bos niet meer aangesproken, maar dan nog. Het kon nog altijd wel.
Toen ik eenmaal aangekleed was en de gymzaal binnenliep voelde ik mezelf opeens gloeiend heet worden. Een hitte wat niet echt normaal was bij mij, zelfs al zou ik straks sporten dan nog zou ik niet heet worden. Ik wist dat de hitte een waarschuwing was. Een waarschuwing voor jagers, maar het was zo heet dat het niet Joys kon zijn. Inmiddels was de aanwezigheid van Joys wel heter dan toen ik haar ontmoette, maar zo erg als dit was het nooit. Deze hitte had ik voor het laatst gevoeld toen mijn ouders gedood werden en mijn zusje gevangen genomen. Schichtig keek ik om mij heen, op zoek naar de oorzaak van de hitte, maar zag niets bijzonders. Zou Joys hulp hebben gehaald om mij te doden? Zou ze doorhebben dat ik het was. Misschien had ik haar minder moeten negeren, maar wat had ik anders moeten doen? Naar haar toe gaan zou ook opvallen. Even slikte ik zacht, maar besloot toen rustig te blijven. Zolang er mensen in de buurt waren, zouden ze vast niet veel doen. Goed, ze hadden bij mijn ouders ook een menselijk kind gedood, maar misschien wisten ze niet dat het een mens was. Het was tenslotte een drakenhuis. Daarbij waren dit volwassen kinderen. Ze zouden zich kunnen herinneren wat er gebeurd was als ze het zouden overleven. Ik hoopte maar dat ze echter niets zouden doen om de normale mensen in gevaar te brengen en dat ik veilig kon zijn door bij hen te blijven. Echter was dit gevoel wel een teken dat ik op mijn hoede moest blijven en vandaag nog moest vertrekken als het een beetje mee zat.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

De mannen kwamen al snel, zoals had verwacht, achter mij aan. Nog steeds wist ik niet waarom ze hier waren, hadden ze door dat hier een draak was? Zelf had ik nog niets gemerkt, of ik lette gewoon niet goed. Ruw schudde ik mijn hoofd en zag dat ze transformeerde. "Shit" mompelde ik, dit was niet goed. Ik transformeerde ook maar snel voordat iemand anders zag dat ik het was hier in het gebouw. Dan voelde ik dat er iets op mij afkwam, waardoor ik snel achterom keek en nog net opzij kon springen toen er een vuurbal naar mij toe kwam. "Serieus." mompelde ik en keek voor mij uit als ik glas hoorde rinkelen. Great, dat ook nog. Het raam was kapot, maar wel mooi een uit weg voor mij. Zo snel ik kon rende ik verder en sprong door het raam, greep de boven rand vast en slingerde mijzelf zo omhoog naar het dak. Eenmaal daar geland, liep ik rustig verder naar het midden en haalde diep adem. Waarom waren ze hier? Wat wilde ze van me? Veel vragen spookte door mijn hoofd heen. "Je bent snel missie, maar niet snel genoeg." hoorde ik en draaide me om. "Waarom zijn jullie hier?" vroeg ik en liet mijn armband veranderen in de twee zwaarden. "Een test." zei de andere. Ik trok een wenkbrauw op. "Dat had ik moeten weten." zei ik en ging klaar staan in gevechts houding. "Testen kunnen ook spontaan komen." zei de andere weer. "Laat mij gewoon met rust, hier heb ik geen zin in, en ik ben, voor de zoveelste keer, op school en er is duidelijk afgesproken dat ik met rust gelaten zou worden voor de veiligheid van de leerlingen." er begon één te lachen, "Ja vast." zei die was gaan lachen. "Ik ben serieus." gromde ik. "Ah, ze word boos, wat schattig, kom laat eens zien wat je kan missie." zei hij en kwam met een redelijke snelheid op mij af gerend. Ik ontweek hem, maar omdat de andere ook in actie was gekomen, voelde ik een harde klap op mijn rug en belande op het gym gebouw met een flinke klap. "Ik had wel meer verwacht van de uitverkorenen." zeiden de mannen. "Uitverkorenen?" herhaalde ik en kwam rustig omhoog. Oke, dat was een flinke klap, wat had hij gebruikt? Als ik naar de mannen keek, zag ik wat voor wapens ze gebruikte. "Jullie zijn oneerlijk bezig, en jullie mogen niet eens deze wapens hanteren." zei ik en kwam weer op mijn voeten te staan, haalde diep adem en ging weer klaar staan, zette mijzelf dan af en rende op hun af. Zo ging het een tijdje door met vechten, maar weet over schaduwde ze elkaar waardoor ik de andere niet zag en met heel wat geweld door één van de gymzaal ramen werd gegooid toen ik probeerde te ontwijken. Met een kreun kwam in hard op de grond, die nu flinke schade op had gelopen door dit, ook enkele toestellen waren kapot.
"Assholes." mompelde ik. "Dit gaat jullie duur te staan! ." schreeuwde ik richting de mannen die lachend in de raamopening stonden. Konden ze niet even bedenken dat dit niet hun grond was en zomaar konden vernielen. Ik was uiteindelijk weer opgestaan en keek om mij heen, dat was ik even vergeten, er was gym. Ik schrok van de gezichten die ik zag en slikte even. Dit was niet goed, dan hoorde ik een schelle pieptoon en keek gelijk richting de mannen waar het vandaan kwam. Was dat, was dat een draken tracker!? Sinds wanneer hadden ze die. "Iedereen, snel weg!!" riep ik, maar te laat, de nooduitgang en de andere doorgangen werden al snel afgesloten door enkele stekels die ze mannen op hadden geroepen. Dat was ook één van de krachten die je kon bezitten.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Eigenlijk vond ik het helemaal niet erg dat Joys besloten had de gymles te skippen. Ik had totaal geen zin in de les, puur omdat Mike niet samen met ons les had en ik het risico niet wilde lopen dat Joys me zou ontdekken als een draak, maar nu ze niet in de les zat zou die kans heel klein zijn. Rustig hielp ik dan ook met het klaar zetten van alle spullen, waarna de docent uitlegde wat de bedoeling was. We zouden vandaag volleyballen, niet bepaald mijn sport. Toch was het wel leuk om af en toe te doen.
Toen alles klaar stond, verdeelde de docent ons in twee teams en begonnen we rustig met de warming-up die uit een aantal rondjes door de zaal bestond. Nog altijd vond ik de warming-up voor mezelf nutteloos aangezien ik beter functioneerde als ik het niet deed, maar goed. Mensen waren ervan afhankelijk om blessures en andere ongelukken te voorkomen. Net op het moment dat we klaar waren met onze warming-up en in het veld gingen staan echter, viel er iemand door het raam. Meteen herkende ik Joys in haar jagersoutfit en slikte zacht. Wat deed ze hier als jager en waarom door het raam? Zelfs al wist ze dat ik de draak was, dan nog was het onlogisch dat ze in de klas mij zou willen vermoorden. Echter begon Joys zacht te vloeken en niet veel later kwamen er nog twee drakenjagers naar binnen en klonk er een schelle pieptoon. Hard sloeg ik mijn handen voor mijn oren en was gelukkig niet de enige. Toen Joys riep dat we moesten vertrekken rende ik samen met de rest naar de deur en vloekte zacht in mezelf toen de doorgang was afgesloten. Heel erg fijn. Nu wisten ze zeker dat ik hier was. Stiekem ging ik in het midden van de groep staan en keek toe hoe Joys zat te vechten met de jagers. Aan de ene kant wilde ik helpen, om de anderen te beschermen, maar dan zou ik mezelf bekend maken.
Toen een van de jagers een vuurbal op ons af gooide, duwde ik snel het meisje voor me aan de kant en dook op de grond om zo het vuur te ontwijken. Waarom was ik hier in hemelsnaam zolang gebleven?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Veel angstige gezichten zag ik, zelfs van de stoere jongens van de klas en de meiden die zich alles voelde. Kort schudde ik mijn hoofd en ging voor de groep staan als ze allemaal bij elkaar kwamen te staan, maar als één van de jagers zijn vuurbal afschoot op één van de meiden. Zo snel ik kon, sprong ik de kant uit waar die heen ging om deze tegen te houden, ik wilde niet dat er nog meer schade werd gebracht hier. Ik kruisten mijn zwaarden snel om de vuurbal tegen te houden, in mijn ooghoek zag ik Bolin in actie komen om het meisje weg te duwen. De vuurbal was met een beste harde gooi gestuurd waardoor ik iets achteruit schoof met mijn voeten over de vloer. Als ik tot stil stand kwam, gaf ik wat extra kracht om deze vuurbal zo snel mogelijk terug te sturen. Dat hadden de jagers niet verwacht en sprongen op het nippertje weg. Even grijnsde ik en stapte weer naar voren. Maar al snel hoorde ik een schelle pieptoon wat mijn gehoor aardig pijn deed. Meteen keek ik om mij heen, om te kijken waar het vandaan kwam, maar als ik uiteindelijk bij de jagers kwam gromde ik en zette ik mijn kaken op elkaar. Dat meende ze niet!! Ruw schudde ik mijn hoofd en kneep even kort mijn ogen dicht maar keek snel weer richting de jagers. "Ik waarschuw jullie nog één keer!" schreeuwde ik naar ze en hield mijn zwaard op hen gericht. "Jullie vertrekken nu, of ik laat de Orde er van weten!" schreeuwde ik naar ze toe. Het leek dat ze het negeerde en begonnen te lachen. "De orde heeft ons zelf gestuurd missie" zei er één. Dan zag ik dat er één een soort amulet te voorschijn haalde, die in contact stond, ofzo ,met een apparaat. Mijn ogen werden groot als ik zag wat voor amulet het was. Het was een draken amulet. De heften van mijn zwaarden kneep ik zowat fijn, zette mijzelf af en rende op hun af. Alleen ze overschaduwde elkaar weer waardoor ik één van de jagers weer kwijt was, die ik luid bulderend achter mij hoorde lachen. Met een ruk duwde ik mijzelf om, nadat ik tot stil stand kwam, en zag dat hij iemand anders had gepakt, die blijkbaar weg wilde lopen. "Jullie blijven van de leerlingen af!" schreeuwde ik zo hard ik kon en rende terug, maar werd dan gepakt door de andere jager. "Laat hem gaan!" schreeuwde ik weer en voelde hoe er een koude punt mijn keel in werd geduwd. Ik voelde het branden, ondertussen probeerde ik rustig te blijven.
Als ik de rust weer wat had gevonden, gelukkig snel, gaf ik een trap in de ballen van de man die mij vast had die gelijk uit schreeuwde van de pijn, gaf hem nog een trap na en stak mijn zwaard in zijn ribben. "Wees blij, iets hoger en je was er geweest." gromde ik kwaad als ik mijn zwaard er weer uit haalde. Deze jager zakte op zijn knieën, draaide mijzelf dan om en richtte mijzelf op de jager die een leerling vast had. "De laatste waarschuwing. Laat hem los, of je eindigt net als je vriend daar." zei ik kwaad en hield mijn, bebloede, zwaard op hem gericht. Ik kon de angst van hem aflezen. Een jager zou nooit een mede jager iets aan doen, maar ik was nu zo over mijn limiet heen dat ik mijzelf gewoon niet meer in kon houden. Meteen liet hij de leerling los, die op de grond zakte. De jager snelde naar zijn maat toe en verdwenen weer door het raam. Ik keek hen na en ontspande mijn spieren als ze uit zicht waren. Het liefst wilde ik mijn helm af doen, maar dat kon niet. Dan draaide ik mij om en liep naar de doorgangen, maakte deze vrij van de spikes en keek dan naar de leerlingen. "Niemand gewond of iets?" vroeg ik. Iedereen schudde hun hoofd. Even kort keek ik naar Bolin, waarna ik naar de plek liep waar de jager de amulet had laten vallen, bekeek deze even en verliet de zaal dan zelf. De kosten van de gymzaal zou ik wel met mijn grootouders overleggen, maar die zouden niet al te blij zijn als ik terug thuis was.
Iets wat verder op, ging ik op en een wat afgelegen plek zitten en deed mijn helm af, staarde ik voor mij uit waarna ik even een flinke kreet er uit gooide.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Het gevecht in de gymzaal was behoorlijk heftig, zeker nadat Joys dreigde de orde van de jagers op de hoogte te stellen en die vertelden dat ze juist door de orde gestuurd waren. Wist de jagers Orde dat ik op deze school zat? Wat wisten ze nog meer over mij? Waarschijnlijk meer dan ik wilde. Niet veel later haalde een jager een drakenamulet tevoorschijn. Ik herkende het meteen door het symbool op het amulet. Het was het zelfde symbool als op mijn eigen amulet. Het amulet van de ijsdraken en ik voelde aan de kracht die hij af straalde dat hij van mijn zusje was. Even balde ik mijn handen tot vuisten, toen het amulet kort en zwakjes oplichte. Het gebeurde vaker dat een amulet oplichtte als hij een tijdje gescheiden was van zijn eigenaar en daarna zijn eigenaar of erfgenamen van zijn eigenaar voelde. Het amulet moest mijn aanwezigheid wel voelen. Gelukkig duurde het oplichten niet lang en was het zo zwak dat ik twijfelde of ze het tijdens het vechten wel hadden gezien. Een koude woede stroomde door mijn aderen. Hoe durfden de jagers zo'n heilig amulet vast te houden en ook nog wel dat van mijn zusje! Het maakte mijn ongerustheid om haar ook niet bepaald veel beter. Leefde ze nog? Zonder amulet waren wij extreem zwak. Jonge draken konden hun krachten zonder het amulet niet gebruiken en zelfs ouderen konden tijdelijk verlamd raken. Hoe lang zou ze al gescheiden zijn van haar amulet? Ik moest het amulet in bezit zien te krijgen. Het mocht niet in hun handen blijven, maar er nu op af stormen zou alleen maar opvallen. Ik moest hopen dat ze het amulet zouden laten vallen.
Inmiddels was het gevecht verder gegaan en had een jager de klasgenoot naast me gegrepen. Door mijn woede had ik het een klein beetje kouder gemaakt en blijkbaar merkte de jager dat, maar dacht hij dat het van een ander af kwam. Dat was toch nog wel een gelukje van mij. Stil keek ik toe, eigenlijk wilde ik ingrijpen maar wist dat dat mijn dood zou betekenen. Ik kon het onmogelijk opnemen tegen maar liefst drie jagers. Echter had Joys het zo te zien goed onder controle aangezien ze de jager in zijn buik stak en de andere jager bedreigde, waardoor die de jongen losliet. Mijn blik was echter gericht op het amulet van mijn zusje die de gewonde jager had laten vallen voor ze wegvluchtten.
Toen Joys vroeg of niemand gewond geraakt was, antwoordde ik niet maar liep een klein beetje dichter naar het amulet. Helaas stond Joys er al overheen gebogen en nam ze het amulet mee de gymzaal uit. Even balde ik mijn handen tot vuisten, maar liep toen kwaad de kleedkamer in en greep mijn spullen zonder mij om te kleden. In zweterige gymkleding liep ik de kleedkamers uit aangezien de schooldag toch voorbij was. Ik moest een manier vinden om dat amulet terug te krijgen, koste wat het kost.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

De spanning voelde ik uit mijn lichaam gaan en begon maar een stuk te lopen. Maar al snel voelde ik het amulet, wat ik daarnet ophad gepakt, in mijn zak branden en haalde die er snel uit. Ik hield mijn ogen er op en beet op mijn lip. Iets zei mij dat ik de eigenaar er van moest zoeken, maar kon ook weer in de problemen komen. Een zucht kwam over mijn lippen en hield de amulet goed vast. Mijn ogen sloot ik kort en besloot maar terug naar huis te gaan, het amulet zou ik ergens veilig opbergen, want mijn grootouders konden het snel genoeg vinden. Mijn helm deed ik weer op en vervolgde mijn weg maar terug richting huis.
Terwijl ik terug rende, hoorde ik een stem in mijn hoofd, het leek om hulp te roepen maar het klonk zo zacht. Dit negeerde ik echter en ging door met rennen. Eenmaal in de buurt van mijn huis, stopte ik met rennen en borg het amulet netjes op, op een plek waar ik wel is vaker wat spullen hield waar mijn grootouders niet van mochten weten. Dat gedaan, rende ik snel verder tot ik thuis was. "Ben thuis!" riep ik en transformeerde rustig terug terwijl ik door de gang liep. "Joys." hoorde ik dan op een strenge toon. Dit klonk niet goed. Ik haalde diep adem en liep naar de woonkamer. Mijn grootmoeder zat in haar stoel en mijn gootvader stond met zijn armen over elkaar heen geslagen. "Ja?" vroeg ik en keek ze beiden om de buurt aan. "We weten wat er gebeurd is." zei mijn grootvader. Ik slikte en sloeg mijn ogen neer. "Sorry, maar ik wilde da...." ik kon niet verder spreken of mijn grootmoeder stond op. "Lieverd, we zijn niet boos op je, maar trots, oke het was geen goed idee om de jager te steken,..." ze keek dan naar grootvader om haar te helpen. "Maar het was slim om dit te doen, ze mochten niet eens in de buurt van je komen en toch deden ze het." zei hij. Ik snapte er niets van en keek ze met grote mond aan. "Dus, ik krijg geen straf?" vroeg ik. "Straf, helaas wel, want we moeten nu wat verzinnen voor de school wat ze weten natuurlijk niet wie dit gedaan heeft." zei mijn grootvader. "Ik heb het verdiend. Ik probeerde ze buiten te houden, maar ze speelde het slim met zijn twee." zei ik en slikte weer. "Er is gelukkig niet veel beschadigd, alleen de zaal en het raam " zei ik snel. "Dat weten we." zei mijn grootmoeder. "Goed, neem je rust we gaan zo eten en bespreken dit verder na het eten." zei ze. Ik knikte, gaf ze beide een knuffel en liep naar boven, naar mijn kamer.
Eenmaal op mijn kamer, hoorde ik die stem weer en stond direct stil, dit keer leek het wat dichter bij. Maar het amulet had ik niet meer bij mij, hoe kon dit? Ik sloot maar mijn ogen en probeerde te concentreren op de stem waar die vandaan kwam. Al snel fronste ik door het concentreren. Met de eerste poging lukte het niet, maar na de zoveelste, lukte het. Ik kwam uit in een donkere grot, ver van hier maar kon er zo komen via het portaal in de kelder. Dat zou nog wel lastig worden om ongezien de kelder in te gaan om naar het portaal te glippen. Vanavond zal ik het proberen als mijn grootouders sliepen.
"Joys!" hoorde ik en schrok uit mijn gedachten. "Ja?" riep ik terug. "Eten is klaar." werd er omhoog geroepen. "Kom er aan!" riep ik terug en trok nog snel een jogging broek en een vest aan voordat ik naar beneden ging.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Inmiddels zat ik thuis op bed, na te denken over wat ik het beste kon doen. Hoe kon ik het amulet van mijn zusje in mijn bezit krijgen? Joys had hem nu en zou hem echt niet zomaar afgeven. Er naar vragen ging niet, dan zou ze beseffen dat ik geen mens maar een draak was. Iets waar ze absoluut niet achter mocht komen. Mike vragen kon ook niet, dat zou hem alleen maar in gevaar brengen. Naar Joys haar huis gaan en hem stelen? Dat was gekkenwerk en pure zelfmoord. Ten eerste wist ik niet waar ze woonde en ten tweede was een jagershuis binnen gaan niet het verstandigste dat ik kon doen. Ik wist niet eens zeker of ze het amulet wel echt mee had genomen naar haar huis. Wie wist had ze hem wel ergens anders mee naar toe genomen. Misschien had ze het amulet wel aan de jagers van vanmiddag gegeven. Zou ze toch weten dat ik een draak was? Het was natuurlijk verdacht dat ik laatst in het drakenbos was. Zeker zo diep in het bos. Ja het was de kortste weg naar huis, maar eigenlijk kwamen er geen mensen. De draken zorgden er stiekem voor dat de mensen het liefst weer omdraaiden zonder dat ze het door hadden. Door een onaangename mist te laten verschijnen bijvoorbeeld, of iets anders. Er lagen ook bepaalde spreuken op het bos, sommigen geplaatst door jagers, anderen door de draken zelf. Was deze hele aanval bedoeld om mijn vertrouwen te winnen? Maar waarom liet ze het amulet dan niet achter? Om te voorkomen dat mensen het in hun bezit zouden krijgen? Of om mij in de val te lokken? Was dit allemaal een list? Zou mijn zus nog we leven? Even slikte ik zacht bij die gedachten. Misschien dacht ik teveel na over al deze dingen. Moest ik het vergeten en me focussen op het terugkrijgen van het amulet, maar de gedachten aan een val liet mij maar niet los.
Zo zat ik dan ook nog een tijdje piekerend na te denken, toen Mike opeens hijgend binnen kwam. "Ik hoorde over de aanval. Is alles in orde? Je bent toch niet gewond geraakt he?" vroeg hij ongerust en keek me aan, terwijl ik mijn hoofd schudde.
"Het gaat prima met mij" zei ik zachtjes en slikte even. "Alleen, de jagers hadden het transformatie amulet van mijn zusje. Ik maak mij zorgen om haar" zei ik zachtjes en keek naar mijn handen. "Ik heb haar al in geen tijden gezien, zou ze nog leven?" vroeg ik zacht, maar wel op een manier waarop duidelijk was dat ik geen antwoord wilde. Zonder iets te zeggen ging Mike dan ook naast me zitten en slikte zacht.
Zo bleven we een tijdje stil zitten, terwijl ik mijn amulet had gepakt en dat bestudeerde, tot onze pleegmoeder riep dat het eten klaar was en even zuchtte ik zacht, terwijl we rustig samen naar beneden liepen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld