Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Kort knikte ik wanneer hij dat vroeg en als dat niet het geval was, was dat niet meer zijn probleem, al was het eigenlijk nooit echt zijn probleem geweest. Nog enkele seconden bleef ik staan, niet wetend wat ik nu eigenlijk moest zeggen. Ik kon toch moeilijk 'tot volgende keer' zeggen, als hij vond dat dit misschien eenmalig was geweest, want was het dat dan? Misschien deed hij dit wel vaker, hoe kon ik dat nu weten? Ik wist niets over hem, dus hoe zou ik hem in hemelsnaam terugzien? Mijn blik valt even op m'n bril die ik aan mijn shirt had gehangen en ik besef me dat ik best ook nog even langs de opticien kon langsgaan voor ik naar het appartement ging.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik knikte kleintjes op zijn knik. Nier goed wetend wat ik nu moest doen. Zou ik hem nog ooit terug zien? Of was dit misschien eenmalig voor hem? Was het eenmalig voor mij? Ik had nog nooit zo iets gedaan, ik wist ook totaal niet hoe zo iets werkte. Ik had ook geen idee hoe ik zo iets moest noemen. Was het een onenightstand of gelde dat alleen voor hetero's? Was ik eigenlijk niet ook hetero? Wil ik deze jongen ooit nog zien? Wat als ik dat wel wilde maar hij niet? Was het normaal elkaar nooit meer te zien na zo een nacht? Het voelde totaal niet normaal. Je zou elkaar toch wel gewoon willen zien na zo iets? Of was ik dat alleen. Ik opende mijn mond om iets te zeggen maar er kwam niks uit behalve een zachte 'eh'. Ik sloot mijn mond gelijk weer en bedacht me snel was ik ging zeggen voordat ik echt voor schut stond. "Uhm, tot later? Denk ik. Of niet. I don't know." Dat laatste mompelde ik wat zachter toen ik me realiseerde dat ik waarschijnlijk als een idioot klonk.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Al snel merk ik dat hij ook niet goed weet wat te doen, waardoor een opgeluchte zucht mijn lippen verlaat. Nog steeds denk ik na wat te zeggen, maar mijn gedachten worden onderbroken wanneer hij dat zegt. "Ja, tot nog eens." Zei ik dan vlug waarna ik één of andere balpen nam, die ergens op het tafeltje lag en naar hem toe liep. Toen ik eenmaal naast hem stond nam ik zijn hand vast en zonder dat hij ook maar de tijd had om me tegen te spreken, begon ik een aantal nummers op zijn handpalm te schrijven. Toen de reeks eenmaal voltooid was, liep ik zonder nog iets te zeggen de deur uit, maar besefte pas nadat ik de deur achter me had gesloten, dat ik misschien toch nog iets had moeten zeggen. Misschien was het niet duidelijk en had hij niet door dat de cijfers die ik op zijn hand had geschreven eigenlijk de combinatie van mijn nummer volgde. Ik zette de gedachten van me af en legde me voor dat hij alles wel begreep en dat hij niet dom was, waarna ik met de trap naar beneden ging. Ik wist dat ik ook wel met de lift kon gaan, maar ik had het gevoel dat ik nu sneller was dan dat ik eerst nog op de lift moest wachten en dan pas naar beneden kon.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Licht verbaasd bleef ik achter in de kleine hotel kamer. Mijn ogen gingen naar de cijfers op mijn hand en toen pas drong het tot me door dat het niet zomaar een willekeurige combinatie van cijfers waren. Het was waarschijnlijk zijn nummer. Meteen kwam er een goed gevoel op in mijn buik. Een echt gerust gesteld en tevreden gevoel. Ik was oprecht blij zijn nummer te hebben en zette het ook gelijk in mijn telefoon zodat ik het niet uit zou vegen of wat dan ook. Maar ik besloot wel om hem nog geen bericht te sturen. Dat zou té snel zijn en dat kwam ik waarschijnlijk raar over. Dat wilde ik ook niet.
Ik keek kort op de klok en zag toen hoe laat het inmiddels al was. Zo snel als ik kon trok ik een fatsoenlijke outfit aan en vertrok ik in een taxi naar de studio. Hier waren de andere jongens al op mij aan het wachten. Ze hadden elk een brede grijns op hun gezicht. Het maakte me lichtelijk bang. "Zo zo Harold, wie was de gelukkige dame?" Vroeg Liam grijnzend en ik schudde klein mijn hoofd, niet zeker of ik durfde te zeggen dat het eigenlijk niet eens een vrouw was.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Niet lang nadat ik de trap had afgelopen, kwam ik op de straat terecht. Nu ik niet langer dronken was, herkende ik de buurt hier en wist ik dan ook welke weg ik moest nemen om naar het appartement te gaan. Ik schatte dat het een klein kwartiertje stappen was, maar aangezien ik de afstanden die ik in deze stad aflegde vaak dronken deed, was het nu maar een kleine tien minuten. Toen ik aan het appartement toekwam, realiseerde ik me pas dat ik geen sleutel bij me had. Dus in de hoop dat er iemand binnen was die ook nog zin had oom de deur te openen, drukte ik op de belknop waar de naam opstond van de persoon van wie we het appartement hadden gehuurd. Ik had de naam nooit vanbuiten geleerd, maar aangezien het de langste naam was uit de vier, was die makkelijk te herkennen. Niet veel later klonk er gelukkig een zoemend geluid dat betekende dat de deur werd geopend. Opgelucht duwde ik de deur open waarna ik de trappen opklom tot de bovenste verdieping. Daar was de deur gelukkig niet op slot en liep ik dus gewoon binnen. Al snel liep ik Jake tegen het lijf die zo te zien als enige wakker was of misschien was hij gewoon de enige die in het appartement was. "En?" Vroeg Jake, toen er een lange stilte tussen ons had gehangen. Hij had waarschijnlijk verwacht dat ik hem iets te vertellen had, maar wat zou ik hem dan moeten vertellen? De anderen vertelden ook nooit iets aan mij, dus waarom zou ik hen iets vertellen? "En wat?" Kaatste ik terug en hoopte dat hij niet verder zou gaan vragen.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Mijn enige antwoord was het schudden van mijn hoofd en de jongens leken gelijk teleurgesteld. Zij zouden altijd alles vertellen wat er gebeurde, niet dat het vaak gebeurde. Het mocht ook eigenlijk niet gebeuren, de kans dat de pers ons zou zien was veel te groot. Maar ik was té dronken om daar gister nacht over nagedacht te hebben. "Kom op Harry, wij vertellen het ook altijd." Zei Louis toen. Ik zat neer op de bank en zuchtte diep. "Nou in eerste instantie was het niet de bedoeling dat er iets ging gebeuren. Maar toen kuste hij mij en van het een kwam het ander.." Sprak ik. Pas nadat ik het uitgesproken had realiseerde ik me dat ik 'hij' had gezegd.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Jake keek me een beetje geïrriteerd aan en even dacht ik dat hij niet verder zou vragen, maar dan stelde hij opnieuw een vraag. "Wat is er deze nacht gebeurt?" Vroeg hij alsof deze vraag al de hele tijd zo voor de hand liggend was geweest. "De anderen willen het ook doodgraag weten. Je wordt immers maar een keer ontmaagd." Voegde hij er aan toe terwijl hij richting de kamer liep waar Lucas en Alec normaal sliepen. Hij opende hun deur en riep iets, maar aangezien ze nu in een andere kamer waren, kon ik niet horen wat Jake zei. Niet veel later kwam Jake samen met Lucas en Alec de kamer uitgelopen, waarna ze zich allemaal in de zetel lieten vallen en me verwachtingsvol aankeken. Na enkele seconden aangestaard te zijn, besefte ik dat ze het niet zouden opgeven en dat ik hun wel iets moest vertellen, al was het eigenlijk een leugen. "Ik wist de weg niet meer naar hier, dus ik heb gewoon bij één of andere jongen geslapen, die ik toen had ontmoet." Vertelde ik hun toen, alsof het de dood normaalste zaak van de wereld was. Even dacht ik dat ze me niet geloofde, maar dan keken ze me enkele teleurgesteld aan. "Komop, wat dacht je dan?" Zei ik toen lachend naar hun. Ze wisten allemaal dat ik pas seks wou hebben, als ik een relatie met iemand had, maar toch bleven ze me dronken voeren in de hoop dat het ooit eens zou gebeuren. Technisch gezien, was ik eigenlijk nog maagd, maar als ik hun vertelde wat er echt was gebeurt, zouden ze daar niet zo over denken. Ze zouden gewoon zeggen dat ik ontmaagd was door een jongen en dat dat net hetzelfde was. Al zouden ze eerst boos op me zijn omdat ik hun nooit verteld had dat ik homo was, wat ik ook niet was voor gisteren alleszins.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Met open mond staarde de vier jongens mij aan. "Wat?" Vroeg ik, doende alsof ik geen idee had wat er mis was. "Je zei hij." Sprak Liam toen. Ik fronste, nog steeds mijn act ophoudend. "Oh, ik bedoel zij. Natuurlijk." Zei ik met een kleine glimlach en ik liep toen langs de jongens naar de kleine koelkast. Ik pakte een flesje water hieruit. "Je hebt het gedaan met een jongen?" Vroeg Niall toen, diep fronsend. "Hey hey hey, ik heb niet gezegd dat ik het met iemand gedaan heb." Zei ik snel als verdediging, al was ik er niet zeker van of dat gebeurt was of niet. "En ik bedoelde zij, maar wat maakt het toch uit? Ik versprak me gewoon." Loog ik schouderophalend en ik nam een klein slokje van mijn water. De jongens geloofde me duidelijk niet, waar ik me best aan irriteerde, konden ze niet gewoon geloven wat ik zei? Dachten ze echt dat ik op jongens viel? Dat deed ik niet, althans niet sinds gister avond. Maar Lewis was dan ook de enige jongen. Misschien was het wel gewoon de alcohol, nee. Ik wist dat dat het niet was, maar ik wilde het graag blijven geloven. "Duidelijk." Grijnsde Zayn, dit was het eerste wat hij gezegd had toen ik binnen kwam. Aan zijn grijns te zien wist ik dat hij me niet geloofde. Ik zuchtte diep. "Hazza, voor je weer op ons in gaat, moet je dit misschien eerst zien." Sprak Liam voor ik iets kon zeggen en hij duwde zijn telefoon in mijn gezicht. Ik pakte hem over en las het artikel op twitter, ik opende de bijlage er bij en fronste. Het was een soort magazine cover met daar op 'Infamous boyband menber seen outside club with unknown'. Daar onder stond een foto van mij en Lewis. Ik was er goed op te herkennen, gelukkig Lewis wat minder. Helaas kon je wel zien dat hij duidelijk geen vrouw was. En natuurlijk dacht iedereen nu verkeerde dingen waarvan ik niet zeker was of die echt gebeurt waren.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Niet veel later waren de jongens het gelukkig al weer wat vergeten en konden we al een normaal gesprek voeren. Al bestonden onze gesprekken eigenlijk uit 'Hé, heb je die foto van Lisa gezien?' en 'Like mijn post eens' terwijl we op onze gsm zaten. Inmiddels was ik ook al bij hun in de zetel gaan zitten en zat ook op mijn gsm. Eerst was ik mijn instagram aan het checken, maar omdat Lucas had gezegd dat ik één of andere tweet moest opzoeken op twitter, zat ik daar dus nu op. Ik sloeg enkele artikels over tot ik er uiteindelijk een zag met een foto waar Harry op stond. De foto sloeg ik al snel over en ik begon het artikel te lezen. Plots viel alles op zijn plek. Waarom ik hem herkende, waarom hij zo een dure auto had en waarom het hotel er zo chique uitzag. Toen ik de foto dan toch nog eens beter bekeek, zag ik dat ik er op stond. Als je niet wist wie ik was, herkende je me niet, maar mijn vrienden zouden meteen weten dat ik het was. Al maakte het uiteindelijk niet zoveel uit. Ik had hun verteld dat ik bij iemand was blijven slapen, maar ze zouden toch nooit weten wat er werkelijk gebeurt was. Ik keerde terug naar het artikel en las enkele zinnen nog eens door. Net toen ik weer wou verder scrollen, hoorde ik een stem achter me. "Hé, wat is dat?" Zonder me te hoeven omdraaien, wist ik dat het Jake was. Ik wou zeggen dat het niks was, maar nog voor er ook maar één woord uit mijn mond kwam had hij mijn gsm al in zijn handen. Ik wou hem terg uit zijn handen trekken, maar realiseerde me dat ik het dan zou laten lijken dat er ook werkelijk iets was gebeurt. En was er dan iets gebeurt? Ik herinnerde me flarden van de vorige avond, maar niet alles. Hoe moest ik dingen gaan ontkennen, als ik niet eens wist wat er was gebeurt?

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Wie is die jongen Harry?" Vroeg Louis toen hij zeker was dat ik het artikel uitgelezen had. "Niemand, en er is ook niks gebeurt." Zei ik snel en ik gaf Liam snel zijn telefoon terug. "Je zei zojuist dat jullie gekust hadden." Sprak Liam me gelijk tegen en ik zuchtte diep. "Dat was alles." Zei ik, ik wist niet of het waar was, ik wist niet eens zeker wat er allemaal gebeurt was. Waar ik wel zeker van was was dat we gekust hadden, en dat we half naakt in een bed samen wakker werden. Ik herinnerde me niet veel meer van die nacht, alleen dat ik het zoenen met een jongen, veel fijner vond dan wat ik ook met een meisje had gedaan. Al was ik nooit heel ver gegaan met meisjes. Ik begon door deze gebeurtenis ook echt aan mijn seksualiteit te twijfelen. Wat als ik wel op jongens viel? Wat als ik alleen op Lewis viel? Misschien was ik wel bi? Zoveel dingen gingen door mijn hoofd heen, ik maakte me echt zorgen hierom. Waarom maakte ik me eigenlijk zorgen? Zou het zó erg zijn als ik op jongens viel. "Weet je dat zeker?" Liams vraag wekte mij op van mijn gedachtes. Nee, ik was niet zeker maar dat hoefde hij niet te weten. "Honderd procent zeker." Antwoordde ik.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Nog geen tien seconden later hoorde ik Jake plots achter me roepen. "Je kon ons op zen minst vertellen dat het een celebrity was!" Hierdoor keken Alec en Lucas beide plots om naar ons. Ze keken me aan alsof ik hen nu meteen alles moest vertellen, maar in plaats daarvan werd ik helemaal rood. "I- ik wist he-et zelf ni-iet eens." Stotterde ik terwijl er een onschuldige blik op mijn gezicht verscheen. Nu keken ze me alle drie aan. Ze keken me aan met een blik die zei dat zelfs zij niet dronken genoeg zouden zijn om dat niet te kunnen merken. "Jullie hebben òòk met hem gepoold hoor." Zei ik hun dan en probeerde hen boos aan te kijken, omdat ze mij niet moesten beschuldigen, maar dat mislukte, waardoor er een kleine lach rond mijn lippen begon te spelen. "Oké dan, we vergeven het je." Zei Lucas dan, al wist ik dat er nog iets aan vast ging hangen. Dat was altijd. Als iemand iets verkeerds deed, vergaven we elkaar, maar moest je toch nog altijd terug doen. "Als je hem aan ons voorstelt." Maakte Alec Lucas' zin af, waarna Jake en Alec beide instemmend knikte. Ik schudde langzaam mijn hoofd, omdat ik eigenlijk niet eens wist of hij me wel nog terug wou zien. Ik had hem dan wel mijn nummer gegeven, maar wist niet of hij het ook degelijk ging gebruiken.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ze keken me niet gelovend aan. "Je was wel erg dronken Haz, hoe weet je nou of er niks meer gebeurt is?" Vraagt Zayn dan en ik haal mijn schouders op. "Ik weet dat gewoon oké." Mompelde ik. Ik zakte neer op een van de banken. De jongens bleven naar mij kijken. "Dus het was een onenightstand?" Vroeg Louis toen ineens. "Weet ik veel, nee? Ik heb zijn nummer dus dat zou niet hoeven denk ik.." Zei ik iet wat onzeker. "Je hebt zijn nummer? Stuur hem dan een bericht!" Zei Niall meteen. Ik keek op en schudde mijn hoofd. "Nee, dat is toch te snel?" Vroeg ik fronsend. Maar alle vier de jongens schudde hun hoofd. "Wat moet ik sturen dan?" Vroeg ik vervolgens. Met een diepe zucht pakte Zayn mijn telefoon uit mijn hand. De andere jongens gingen om hem heen zitten in een kringetje en mompelde soms iets over het bericht. Na even kreeg ik toen mijn telefoon terug en ik las her bericht. Tot mijn opluchting was het niks geks en stond er gewoon 'Hi! Dit is Harry van gister avond (: even checken of dit het goede nummer is'. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. "Dank je." Zei ik. Ik was hier best blij mee.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Net wanneer ik wil zeggen dat dat niet gaat gebeuren, is Jake me voor. "Komop jongens, we hebben hem al eens ontmoet, toen waren we gewoon te dronken, dus het is onze eigen schuld." Zegt hij tegen de andere twee terwijl hij me behulpzaam aankijkt, waarna ik zonder geluid te maken dankje tegen hem zeg. Ik was blij dat Jake het voor me op nam, want als het aan die andere twee had gelegen, hadden ze zo nog uren kunnen doorgaan. Ik wou al weggaan van de jongens naar mijn kamer om andere kleren aan te trekken, ik had immers nog steeds dezelfde kleren aan als gister avond, maar ik stop mijn pas wanneer ik Jake op me hoor roepen. Al was het niet echt bepaald naar mij, maar gewoon een uitroep. "Harry stuurt je!" Eerst was hij dolblij, dat een bekend iemand me stuurde, maar toen verscheen er een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht. "Hoe komt hij eigenlijk aan je nummer?" Ik nam niet eens de moeite om op die vraag te antwoorden, maar griste gewoon mijn gsm uit Jake's handen en las het bericht. Ik probeerde mijn vrienden die door het dolle heen waren te negeren en liep naar mijn kamer. "Wel, als je Lewis een bericht wou sturen en niet iemand anders, is dit inderdaad het goede nummer (:" Stuurde ik hem terug, waarna ik me vlug omkleedde.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een stilte viel over de ruimte. Voor een moment staarde we naar mijn telefoon maar toen schudde ik even mijn hoofd. "Laten we beginnen met het programma." Stelde ik voor en de andere jongens stemde in. Net toen we naar de schrijf ruimte wilden gaan maakte mijn telefoon een geluidje. Meteen pakte ik hem en de andere jongens stonden gelijk om mij heen. Ik voelde me net een tiener meisje die met haar crush praatte. Mijn vrienden waren dan de beste vriendinnen die bijna net zo enthousiast waren over de jongen als het tienermeisje zelf. Ik opende het bericht en las het door. Gelijk werd mijn telefoon uit mijn hand gepakt en de andere jongens lazen het ook. "Wat moet ik terug sturen?" Vroeg ik toen en de jongens begonnen door elkaar te praten. Het was totaal niet duidelijk wat ze zeiden. Ik pakte toen min telefoon maar weer over en begon te typen. 'Die probeerde ik inderdaad te bereiken : D' Typte ik maar ik wilde het net weg klikken toen Liam tegen me aan botste, hierdoor verstuurde ik per ongeluk het bericht.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Met mijn nieuwe kleren, al was het eigenlijk ook gewoon een shirt met een broek, liep ik de kamer weer in. Mijn drie vrienden zaten allemaal op hun gsm, maar toen ze zagen dat ik weer binnenkwam, legden ze die aan de kant en keken ze me aan. Ik zette me bij hun in de zetel, maar ze bleven maar naar me staren. "Wat?" Zei ik uiteindelijk. "Alsof je dat niet weet?" Zei Alec meteen kijkend naar de gsm in mijn handen. Ik schudde zachtjes mijn hoofd, maar hoorde plots een berichtgeluid. We hoefden niet eens te vragen van wie het was, want iedereen wist dat het van mijn gsm kwam. Ik ontgrendelde mijn scherm en ik had het bericht nog maar net gelezen of Lucas trekt mijn gsm al uit mijn hand. Ik probeerde hem nog terug te grijpen, maar Jake hield me tegen, waardoor ik het uiteindelijk opgaf. "We zullen heus niets erg sturen hoor." Hoorde ik Lucas zeggen, die inmiddels al wat verder bij me weg was gaan zitten. Ik hoopte echt dat ze niets debiel zouden sturen, maar met hen wist je het nooit. Ik wil net opnieuw mijn gsm proberen terug te gaan pakken, wanneer Lucas die al weer in mijn handen duwt. "Verzonden." Zei hij plechtig, terwijl hij zich omdraaide om zijn eigen gsm te nemen. Ik nam de gsm aan en las het bericht. "Wanneer zie ik je weer?" Een opgeluchte zucht verliet mijn lippen, gelukkig hadden ze niets vreemd gestuurd wat ze wel vaker bij elkaar deden als er iemand met een meisje stuurde.

@SeriouslyLisa

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld