Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPORPG // Gone but not lost

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Ik zucht tevreden als Daniel Draco zijn hand vast pakt. "Dank jullie wel jongens, we moeten nog een goed plan bedenken over wat we gaan doen." Nadenkend staar ik zonder het door te hebben naar Daniel. "Ow sorry." Ik draai snel beschaamd mijn hoofd weg. "We moeten Rose redden.." "Maar hoe?" "We weten niet waar ze is en kunnen er ook bijna onmogelijk achter komen." Behalve als we zo een persoon in een zwart gewaad ondervragen.. Maar het is erg gevaarlijk en nu zijn ze allemaal al uit het kasteel. De enige die er nog zijn zijn wij 3'en en de slapende leerlingen en docenten.

Draco
Als ik merk dat Cerise naar Daniel staart rol ik even met mijn ogen. Zou Cerise Daniel leuk vinden? Ik schud de gedachte van me af en richt mijn aandacht weer naar het plan. Dat we nog moeten bedenken. "Cerise ik denk niet dat we Rose kunnen terughalen.." "We hebben geen idee waar ze is of kan zijn." "En wat moeten die gasten met haar?" "Zullen ze haar nog ooit bevrijden??" Al die vragen en geen een antwoord. Ik schud met mijn hoofd en haal een hand door mijn haar. We moeten iets verzinnen wat we hier tegen kunnen doen. Maar wat is de grote vraag..?

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Nadenkend kijk ik naar de rijen leerlingen op de tafels. Vanuit mijn ooghoek zie ik Cerise naar me staren, tot ze het zelf doorheeft en beschaamd wegkijkt. Ergens vanbinnen wil ik grinniken maar dit is niet de goede situatie om dat te doen. Daarnaast zijn mijn eigen gevoelens enorm door de war dus ik reageer niet op haar. Als Draco begint te praten slik ik. Ik wil het niet toegeven, maar hij heeft gelijk. Rose kan overal zijn en we hebben geen idee of ze ooit terugkomt. Daarnaast weten we ook niet wat die gasten met haar willen en in welke staat ze verkeerd.. Heeft ze pijn? Zelfs die kleine vraag kunnen we niet beantwoorden.. Duizend vragen zonder antwoorden zoemen door mijn hoofd heen tot ik er genoeg van heb. "Deze keer ben ik het eens met Draco.." zeg ik en ik kijk naar de grond, "Rose is sterk genoeg om overal doorheen te komen.. Daarnaast komen die mensen van het Ministerie vanmiddag, die moeten vast wat vinden.." Zacht en voorzichtig leg ik mijn hand op Cerise haar schouder en zeg; "Ik weet niet hoe we haar kunnen redden.."

Rose
Ik slik en struikel bijna als ik tegen de muur aan ga staan in de hoek van de kamer. De jongen richt zijn toverstok nog steeds op mij. Beelden van Draco, Daniel en Cerise schieten door mijn hoofd heen. Beelden van hen in pijn. Beelden van hen terwijl ze vechten om te blijven leven. Het laat me huiveren. Ik weet dat zij allemaal misschien mijn laatste kans om hier ooit uit te komen zijn, maar het voelt niet goed. Ik wil niet dat ze zichzelf in gevaar blijven om mij te redden. Wat ik wil is dat ze er samen een fijn jaar van maken, zoals ik Draco beloofd heb. Een goed jaar zonder mij. Misschien is dat maar beter, het enige wat ik doe is iedereen met mijn problemen opzadelen.. Snel schud ik de gedachte van me af, ik ben niet klaar om op te geven. Ik adem diep in en uit en zodra ik dat doe roept de jongen; "Crucio!". Het laatste wat ik zie is een felle flits uit zijn toverstok waarna ik het uitschreeuw van de pijn.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
"We moeten wel wat doen.. We kunnen niet anders maar wat..?" Ik zucht nadenkend. Ik hoop zo erg dat dit allemaal nog goed komt. Dat dit gewoon een nachtmerrie is en dat wanneer ik wakker word we morgen ochtend samen aan de eettafel zitten. Maar helaas.. Het moest zo gaan.. Ik kijk om me heen. Daniel en Draco kijken allebei bedroefd. Ik snap wel waarom. Dit is een situatie waarin ik nooit had gedacht weer in te zouden zitten. Ik weet niet wat ik moet doen. Hulpeloos dat is het goede woord om dit te omschrijven. Hoe moeten we Rose redden als we niet eens weten waar ze is?" Gefrustreerd begin ik door de hal te ijsberen. Ik probeer op een idee te komen elk idee lijkt nutteloos. Niets is onmogelijk maar dit komt wel heel dicht in de buurt. Hoe redden we onze vriendin?

Draco
Ik kijk nogmaals naar Cerise. Ik zie haar gespannen staat. Als nu het goede moment zou zijn had ik haar in mijn armen genomen en gerustgesteld. Maar zo te zien is ze niet in de stemming voor knuffels of affectie. Ze loopt te ijsberen rond de zaal. Om de zoveel tijd hoor ik dat ze gefrustreerd zucht. Ik weet dat ik haar moet helpen maar hoe..? Alles is me nu te veel. Ik heb zin om alle tafels omver te trappen om mijn frustratie en woede te uiten maar ik weet dat het nu niet de juiste oplossing is. Ik ga op een tafel zitten en zet mijn voeten op het bankje voor mij. Ik ga in een gehurkte positie zitten en haal mijn handen door mijn haar. Huilen mag niet Draco. Je mag niet je zwakke punten laten zien..

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Even had ik naar beneden gekeken, onwetend hoeveel schade vandaag had aangericht. De situatie die voor me afspeelde leek onmogelijk te zijn. Er zijn op het moment geen ideeën waar deze organisatie is en wie er verantwoordelijk voor is. Het enige dat bekend was dat de ontvoerde leerlingen of ergens in school waren, of er juist vele kilometers vanaf. Ik begin zelfs even te twijfelen aan de capaciteiten van de ministerieagenten die in de middag komen kijken, uit zijn aantekeningen voor de schoolkrant herinner ik zich namelijk dat de leraren gefaald waren met hun eigen zoektocht. Mijn hoofd schiet gelijk weer omhoog en ik kijk om me heen. Cerise en Draco zijn gespannen en gefrustreerd. Daniel nam het hen niet kwalijk. Het ging om rose Rose... Voor mijn ogen zie ik haar gezicht voor me, met haar felle rode haren en fonkelende ogen. Ik ken haar nog niet lang, maar ze verdiend het lot die haar nu is gegeven niet. Twee ontvoeringspogingen in de span van twee dagen, waarvan ééntje zelfs succesvol.. Mijn hoofd werkt op volle toeren om een oplossing te bedenken maar niks lukt. "Er moet toch iets zijn wat we kunnen doen?"

Rose
Honderden razend scherpe messen gaan door mijn huid heen terwijl ik het op de grond uitkerm van de pijn. Het voelde alsof geen klein stukje huid werd overgeslagen en het voelde alsof mijn hele lichaam in vuur en vlam stond. Haar hoofd zou van de pijn kunnen exploderen, zo erg was het. Ik heb nog nooit zo veel pijn gevoeld in een keer. Ik vergat zelfs even wie ik was, wat er gebeurde en waar ik was, allemaal door de alles consumerende pijn. Ongecontroleerd begon ik met over de vloer bewegen terwijl tranen over mijn wangen stroomde. Ik gilde zo hard als dat ik nog nooit eerder gegild heb. Dit was het eerste moment van haar leven waarop ze hoopte om flauw te vallen, hoopte op de dood, alleen maar on de pijn te ontsnappen.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Opeens schiet mij een idee binnen. Ik kijk op naar Draco en Daniel. "Wat als we naar de bibliotheek gaan en we onderzoek doen naar bepaalde spreuken te deactiveren? Ik weet zeker dat er wel iets over slaapspreuken in moet staan!" Ik voel me al gelijk iets beter door het gevoel dat we misschien iets kunnen betekenen voor iedereen. Ik begin weer met praten. "Ik weet dat de slaapspreuk over tijd wel weg zal gaan maar als we het eerder kunnen is het nog beter. We hebben veel mensen nodig om Rose terug te brengen." Ik loop gelijk naar de deur toe. Eenmaal bij de deur aangekomen draai ik me om waardoor mijn haar over mijn schouder zwaait. "Jongens komen jullie?" Ik doe de deur open en ren naar de bibliotheek. Ik wil geen minuut langer wachten om mensen de mensen te helpen.

Draco
Mijn aandacht schiet gelijk naar Cerise als ze begint te praten. Altijd als ze iets doet krijg ik vlinders in mijn buik. Ze is mijn licht in de duisternis alleen ze heeft vast niet dezelfde gevoelens voor mij.. Ik zucht diep. Waarom moet dit nou zo zijn gegaan? Ik blijf het mezelf maar vragen. Waarom Rose? Waarom wij? Ik schud de gedachtes van me af en richt mijn aandacht weer op Cerise. Ze stelt voor om naar de bibliotheek te gaan. Ik sla mezelf voor mijn hoofd. Waarom heb ik niet eerder hieraan gedacht?! Ik ben in ieder geval blij dat iemand het heeft gedaan. Ik merk dat Cerise geen seconde twijfelt en gelijk opschiet om naar de bibliotheek te gaan. Ik ren gelijk naar de deur toe en ga achter haar aan.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Wanneer Cerise voorstelt om naar de bibliotheek te gaan krijg ik gelijk een glimlach op mijn gezicht. Het was een perfect idee. Ze konden dan nu niet gelijk iets betekenen voor Rose, maar als ze mensen wakker konden maken en hulp konden inroepen zouden ze een stap dichter bij haar kunnen zijn. "Ik vind het een perfect idee" zeg ik waarna Cerise al wegrent. Ik ga haar achterna. Zoals verwacht was de bibliotheek helemaal leeg, ze hadden de plek voor zichzelf. Als een gek begon hij te zoeken naar boeken. Het was een afleidingsmechanisme van zijn gedachten, die op volle toer bezig waren. Hij maakte zich zorgen over Rose, wilde degene die hierachter zat pakken en haar terughalen.

Rose
En toen.. stilte. Geen pijn. Niks. Ik was alleen. De jongen was verdwenen. Ik had geen kracht over om omhoog te komen dus bleef ik liggen op de koude, zwarte vloer. Alleen met haar gedachten. En die waren niet goed. Ze maakte zich zorgen over haar vrienden en wilde Draco weer zien. Haar beste vriend.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Ik loop door de bibliotheek heen en zoek de boekenkasten af. Ik zie een boek over spreuken je ze moet deactiveren. Daarnaast zie ik het boek: Fantastic Beasts and where to find them staan. Ik glimlach. Dat boek heb ik al duizenden keren gelezen! Ik focus mijn aandacht weer op het boek dat spreuken hoort te deactiveren en probeer het te pakken. Het staat best wel hoog dus ga ik op een plank van de boeken kast staan en strek mijn arm uit. De puntjes van mijn vinger raken net het boek als ik een krak hoor. Voordat ik besef wat er is gebeurd is het al te laat. Ik val naar beneden omdat de boekenplank waar ik op stond gebroken is. Ik slaak een gilletje en land daarna hard op mijn stuitje. Mijn gezicht vertrekt van de pijn maar dan hoor ik voetstappen dichterbij komen. Ik sta snel op en veeg het stof van mij af daarna zie ik Draco aan het eind van de gang van boekenkasten verschijnen. Ik glimlach nerveus terwijl hij mij aankijkt met een bedachtzame blik.

Draco
Ik ga een andere kant op dan Cerise. Immers besef ik wel dat het geen nut heeft om met zijn allen bij een boekenkast te gaan kijken. Ik ben druk bezig met zoeken van alle kast als ik een stem hoor. Ik kijk om me heen. Cerise en Daniel zijn beide niet hier. Hoe kan het dan dat ik stemmen hoor? Ik kijk nog een keer om me heen tot ik de stem duidelijk hoor. De stem klinkt mannelijk en zegt: "Pssst hier!" Ik kijk naar de richting waar de stem vandaan komt. De boekenkast? Ik loop naar het geluid en ga met mijn vingers langs de kaften van de oude en stoffige boeken. "Ja hier het boek met de bruine kaft." Ik kijk naar het boek dat bijna recht voor me staat in de boekenkast. Net voordat ik het boek wil oppakken hoor ik een gil van Cerise. Ik haast mezelf om naar haar toe te komen en zie daar dat ze zichzelf aan het afstoffen is en omringt is door boeken. Ik kijk haar bedachtzaam aan. "Cerise heb je je bezeert?" Het eerste wat ik me kan bedenken wat er is gebeurd is dat er wat boeken op haar zijn gevallen maar aan haar expressie te zien heeft ze zichzelf wel pijn gedaan. Ik loop naar haar toe en begin haar zonder nog een antwoord te krijgen te helpen met het opruimen van de boeken. Daarna pakt ze een boek op en loopt van me weg om Daniel te vinden. Een golf van teleurstelling gaat over me heen. Waarom wou ze niet tegen me praten? Ik schud de gedachtes van me af en loop terug naar Daniel en Cerise.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Als een gek ging hij door de planken heen en zocht hij voor zo veel mogelijk boeken over het ongedaan maken van spreuken. Hij voelde zich nutteloos en schuldig. Schuldig voor hoe hij zich in de middag had gedragen, schuldig over dat hij Cerise pijn had gedaan door onder de slaapspreuk te vallen, en schuldig dat Rose nu weg was. Zijn gedachten gingen vooral over dat laatste, alsof hij het op een of andere manier had kunnen voorkomen -- maar hij wist dat dat niet zo was. Maar zijn gevoelens zouden hem niet tegenhouden, hij uitte ze door zo hard mogelijk te werken om Rose terug te krijgen en mensen te bevrijden van de slaapvloek. Hij wist nu namelijk hoe het was om erdoor betoverd te zijn, en wilde mensen zo snel mogelijk bevrijden. Toen hij een stuk of vijf boeken had verzameld liep hij terug naar een van de tafels en knalde hij de boeken erop. Hij begon met zoeken, en door het eerste deel van het eerste boek zag hij dat Cerise en Draco weer terug naar zijn tafeltje liepen. Beiden zagen er wat verwarder uit, maar hij besloot om er niks over te vragen. "Hoe gaat het met jullie zoektocht?"

Rose
Na een tijdje besloot Rose voorzichtig op haar knieën te gaan zitten. Haar spieren waren nog steeds zwak door de vloek die op haar was gebruikt, maar ze kon zich net comfortabel maken. Ze keek de kamer rond. Hij was klein, zwart, en er was geen deur te zien. Er was alleen een klein raampje in het plafond, die een middaglucht liet zien. Het was het enige licht in de kamer. Ze vroeg zich af of iemand haar kon zien, maar het zou waarschijnlijk met magie zijn afgesloten. Rose legde haar hoofd neer op haar knieën. Hopeloos.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
"Goed." Antwoord ik kort. Ik voel me ongemakkelijk maar wil Rose wel helpen. Ik open het boek dat voor me ligt en begin te bladeren. Al snel zie ik dat er niets instaat over slaapspreuken. Natuurlijk zouden ze het niet eens een keer makkelijk maken voor me. Ik voel me hopeloos en al snel merk ik dat mijn zicht wazig word en ik niet meer kan focussen op het boek. Voordat de tranen in mijn ogen mijn wangen kunnen bereiken sta ik abrupt op en loop weg de bibliotheek in. Ik snik een keer en ren dan naar een plekje waar ik alleen kan zitten. Ik ga bij een raam zitten dat door zonlicht verwarmd word. Ik ga er zitten en begin te huilen. Alles gaat fout. Alweer.. Waarom kan ik nou nooit geluk hebben?

Draco
Ook ik begin met het doorzoeken van boeken maar ik kan het niet laten om om de zoveel tijd naar Cerise te kijken. Ze was zo geirriteerd. Ik maak me heel erg zorgen. Ik zie dat ze na enkele minuten niet meer op het boek let en alleen maar wat naar de pagina's staart. Ik ga verder met het doorkijken van mijn boek en merk dan dat Cerise plotseling op staat. Ik zie dat ze gehaast weg loopt en ik wil gelijk achter haar aan lopen maar besef me dat Daniel er nog is. Hij merkte grote kans ook wel dat Cerise net weg is gelopen. "Ik ga even achter Cerise aan." Zeg ik. Ik sta op en loop snel naar haar toe. Ik zie dat ze bij een raam zit en dat er tranen over haar wangen vloeien. Ik zie dat ze niet merkt dat ik naar haar toe loop en ik leg voorzichtig mijn hand op haar schouder en loop verder om voor haar te gaan zitten. Ze zucht en kijkt weg van me. "Cerise, praat met me alsjeblieft." Ik wil zo graag dingen met haar uitpraten. "Nee." "Maar-." Dan begint ze eindelijk te praten. "Alles gaat fout... Niet kan meer goed gaan en ik heb er geen vertrouwen meer in en dan ook nog het gedoe met Daniel en jou en ik kan het allemaal niet meer!" Raast ze. "Cerise rustig aan.." Begin ik. "NEE IK BEN NIET RUSTIG WAAROM ZOU IK RUSTIG ZI-" Op dat moment sus ik haar door mijn lippen op die van haar te drukken. Ik voel me beschaamd maar ook zo goed. Ik wou dit al zo lang doen. De kus eindigt en ze kijkt me geschrokken aan. "Ik zei rustig aan.." "Ik ga nu verder met boeken checken. Ik zie je straks wel weer.." Zeg ik met rode wangen. Daarna loop ik snel weg.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Verhit bleef hij verder zoeken, alleen maar om het nutteloze gevoel weg te drijven. Anderhalf boek verder begon Daniel zich wat hopelozer te voelen, hij had nog niks gevonden, en Draco en Cerise ook niet. Op het gegeven moment merkt Daniel op dat Cerise zich begint op te winden. Hij wist precies wanneer ze dat deed, zo lang waren ze al vrienden, en toen ze wegrende keek hij verbaasd op. Maar erachteraan gaan deed hij niet, Draco was hem al voor. Cerise was een goede vriendin van Daniel maar hij wist ook wel wanneer hij haar even moest laten, en gezien de spanning tussen hem en Draco liet hij het gaan. In plaats daarvan bande hij de gedachten van zijn hoofd en ging hij verder met zoeken. Na een tijdje wilde Daniel wel triomfantelijk in de lucht springen. Hij had het boek gevonden. Het was een dik boek met leren buitenkant, en hij had een aantal pagina's gevonden over slaapspreuken. Gelijk racete Daniel in de richting waar Draco en Cerise heen waren gegaan. "Jongens..!" zei hij toen hij de hoek omging. Maar wat hij zag haalde de glimlach van zijn gezicht af. Draco had zijn mond op die van Cerise, ze waren aan het zoenen. Daniel keek even naar hen, en draaide zich abrupt weer om voordat Draco of Cerise hem zagen. Hij ging weer naar de tafel en ging zitten. Daniel wist niet wat er precies in hem getriggerd was, maar hij voelde zich ineens als een rotzooi van emoties.

Rose
Een tijdje bleef ze maar kijken naar de lucht. Langzamerhand begon ze zich moe te voelen, wat er ook voor zorgde dat ze zich hopeloos voelde. Alleen, verdwaald met niemand die haar ooit zou vinden. Een traan rolde even over haar wang heen. Waarom haar, waarom moest zij hier belanden. Ze zou er alles om geven om terug te gaan naar haar famillie in de Muggle stad, hoe vervelend ze ook deden en hoe hard ze hun best deden om het leven van Rose moeilijk te maken. Maar een gedachte liet haar opschieten. Een tijdje geleden had ze geprobeerd om Draco's gedachten aan die van haar te linken door middel van een spreuk. Toenertijds leek het niet te zijn gelukt, tot enige opluchting van Draco, maar nu zou het misschien haar enige kans zijn. Hoe moest het ook al weer..?

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Verbluft zit ik daar. Ik kan niet bevatten wat er net was gebeurd.. Begrijp me niet verkeerd het voelde geweldig maar her was zo opeens?! Ik ga met mijn vingers over mijn lippen. Mijn wangen zijn nog steeds gloeiend heet en mijn handen trillen. Ik probeer mijn ademhaling te sussen en probeer helder na te denken maar steeds als ik dat doe blijf ij terugdenken aan wat er net is gebeurd. Ik haal een paar keer diep adem en voel mezelf rustig worden. Na een tijdje loop ik terug naar de tafel waar we net aan het lezen waren en ga ik op een plek zover mogelijk van Draco afzitten. De plek naast Daniel. Ik wil niet dat hij mij aankijkt. Ik pak een boek en blader er door nu kan ik zelfs nog minder focussen op het boek. Gefrustreeed blader ik verder. Ik kijk dan even naar Daniel en zie hem kijken met gemixte emoties. Ik vraag me af wat er met hem aan de hand is.. Ik schud de gedachte van me af en ga verder met bladeren door het boek.

Draco.
Ik merk na een tijdje dat Cerise terug komt lopen. Ik wil wat tegen haar zeggen maar merk dat zelfs al zou ik dat doen ik toch geen antwoord van haar zou krijgen. Ik blader door de laatste pagina's van dit boek maar zonder succes. Geen nieuwe informatie over hoe we de spreuk moeten deactiveren. Ik pak dan een ander boek en ga verder met bladeren. Cerise zal toch niet boos op me zijn hé? Na wat ik heb gedaan..? Maar als ze blij zou zijn deed ze niet zo bot tegen me nu.. Wat is ze toch ingewikkeld.. En wat vind ik dat leuk aan haar..

@PowerWriter

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Daniel heeft geen tijd of zin om zijn emoties op iemand of iets te richten, dus besluit hij om ze maar op te kroppen. Hij besluit zijn hoofd zo leeg mogelijk te maken, maar beelden van de kus tussen Draco en Cerise kunnen niet uit zijn gedachten verdwijnen. Hij wacht dan ook stilletjes tot beiden terug zijn en toen ze er weer waren deed hij maar alsof hij weer aan het zoeken was. Maar eigenlijk staarde hij maar wat naar pagina's en sloeg hij af en toe eentje om. Zijn ogen waren moe en emotieloos, wat er precies in hem was losgekomen wist hij niet. Toen hij weer bij de goede pagina's was gekomen sprak hij wat harder. "Ik heb het gevonden"

RoseVeel tijd had Rose niet om het te laten werken. Voordat ze het wist kon die jongen weer in haar cel verschijnen en haar nog meer pijn aandoen. Het lukte maar niet. Wanhopig liet ze zichzelf naar de grond zakken. Please, Draco, please.. Tranen liepen over haar wangen. Dit was haar enige kans, waarom werkte het niet?!

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Wanneer ik hoor van Daniel dat hij de deactivicatie spreuk heeft gevonden kan ik wel een gat in de lucht springen! Ik ben zo blij! Eindelijk gaan we langzaam maar zeker vooruit en uiteindelijk komt alles weer goed! Ik schuif dichter bij hem en begin naar de bladzijde te kijken die hij voor zich heeft. Ik lees elk woord heel voorzichtig en stuk voor stuk. Het zal veel energie kosten sinds we met z'n drieën zijn maar het komt goed! Ik weet het zeker! Dus om te zorgen dat iedereen wakker word moeten we een weerspreuk gebruiken om het te laten sneeuwen en dan daarna lichtmagie erin schieten! Dat kunnen we wel!

Draco
Ik hoor iets. Ver weg maar ik hoor het.. Rose..? Ik concentreer me op haar en denk heel hard. Rose als je me hoort vertel me alsjeblieft waar je bent en hoe het gaat. Ik maak me zo veel zorgen.. Alsjeblieft.. Ik sta dan op en ga achter Cerise staan om over haar schouder mee te lezen met het boek. Het maakt me gek om zo dichtbij haar te staan nu maar ik moet wel lezen. Ik weet het zeker. Dit gaat lukken!

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Alhoewel zijn emoties nog steeds overhoop lagen, deed hij zijn best om te tekst te snappen. Het was ingewikkeld... Maar als ze samen zouden werken zou het moeten lukken. Alhoewel hij betwijfelde of dit erg goed zou gaan door recente spanningen, had hij wel hoop. Een ander probleem was dat de tegenspreuk veel energie kostte, lichtmagie kost veel kracht. "Ik geef me wel vrijwillig op om de lichtmagie te doen" zei hij en hij keek naar Cerise en Draco. De leerlingen wakker laten worden was de eerste stap in de richting van het redden van Rose en de andere vastgezette leerlingen. "Waar wachten we nog op, let's go!" zei hij dan maar.

Rose
Het was een spreuk die ze het vorige jaar voor de grap had geprobeerd.. Ze had ook niet veracht dat het zou werken.. tot ze een bekende stem hoorde. Hij kwam van ver weg, maar het was die van Draco. Gelijk kwam ze voorzichtig weer omhoog. Dit was haar enige kans op vrijheid. Ze had geen idee wat er gebeurd was nadat ze was gebracht naar de cel waar ze nu inzat, dus hoopte ze maar dat iedereen veilig en wel was. Draco ben je daar? probeerde ze zo goed en duidelijk mogelijk te denken, Ik ben bang Draco..

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
We lopen naar de grote zaal toe en gaan klaar staan. Ik ben nerveus. Wat nou al werkt het niet? Mijn handen trillen en ik pak mijn toverstok. Ik haal hem uit mijn zak houd hem klaar. Ik kijk dan naar Draco en Daniel. Ik ben te nerveus om mijn spreuk te zeggen. Ik haal diep adem. Draco en ik moeten samen een perfecte timing hebben en enorm veel energie in de spreuk steken. Ik kijk naar hem en tel af. "3...2....1... GO!" Op het zelfde moment schieten er twee lichtflitsen door de lucht heen en vormen er zich donkere wolken boven onze hoofden. Nu is het Daniel zijn beurt..

Draco
We staan inmiddels met zijn drieën al in de grote zaal. Ik kijk verschrikt op als ik Rose haar stem weer hoor. Het is haar echt! Rose luister naar me het komt goed ik beloof het. We gaan je helpen! We gaan je bevrijden! Zodra iedereen hier wakker is beginnen we een grote zoekactie voor jou. Ik beloof dat we je gaan helpen. Echt waar. Ik kijk dan naar Cerise en zie dat zij al af ging tellen. Ik pak mijn toverstok goed beet en wanneer Cerise zegt go schiet mijn magie de lucht in. Al snel zie ik dat het werkt! Donkere wolken verschijnen in de lucht boven ons en ik voel een vlaag van opluchting door me heen gaan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld