Penotti schreef:
Nicole
Ik knik begrijpend. Daar had ik eigenlijk nog niet eens over na gedacht. ''Nicky ik moet zo gaan!'' Hoor ik Nick van beneden roepen. Ik kijk nog even naar Justin en loop dan naar beneden toe. ''Heb je alles?'' Vraag ik als ik zijn koffer al beneden zie staan. ''Ik denk het wel.'' Hoor ik hem mompelen. ''Ik heb iets voor je.'' Ik kijk op en zie hem een doosje uit zijn broekzak halen. ''Dat hoe-'' ''Jawel ik wou het, en het is toch maar iets kleins.'' Kapt hij me af. Hij geeft het aan me en voorzichtig pak ik het uit. ''Nick het is echt prachtig.'' Glimlach ik en kijk naar het gouden kettinkje in mijn hand met een hartje eraan. ''Maak het open.'' Ik kijk naar het hartje en zie inderdaad dat hij open kan. Ik maak hem dan open en zie er een foto van ons in toen we klein waren, samen met onze ouders. Gelijk krijg ik al een brok in mijn keel. ''Hee kom hier.'' Zegt hij en ik sla mijn armen om hem heen, wat hij ook bij mij doet. ''Dankjewel.'' Zeg ik zachtjes en voel een traan over mijn wang glijden. ''Ik bel je elke dag oké,'' Ik knik en hij veegt mijn traan weg. ''Ik hou van je.'' Zeg ik zachtjes en krijg het al snel terug te horen. ''Ik ga Justin nog gedag zeggen en dan ga ik.'' Ik knik en vul een glas water voor mezelf als hij de keuken uit is. Ik haatte het zo erg als we afscheid van elkaar moesten nemen, altijd was het zo emotioneel.
Nicole
Ik knik begrijpend. Daar had ik eigenlijk nog niet eens over na gedacht. ''Nicky ik moet zo gaan!'' Hoor ik Nick van beneden roepen. Ik kijk nog even naar Justin en loop dan naar beneden toe. ''Heb je alles?'' Vraag ik als ik zijn koffer al beneden zie staan. ''Ik denk het wel.'' Hoor ik hem mompelen. ''Ik heb iets voor je.'' Ik kijk op en zie hem een doosje uit zijn broekzak halen. ''Dat hoe-'' ''Jawel ik wou het, en het is toch maar iets kleins.'' Kapt hij me af. Hij geeft het aan me en voorzichtig pak ik het uit. ''Nick het is echt prachtig.'' Glimlach ik en kijk naar het gouden kettinkje in mijn hand met een hartje eraan. ''Maak het open.'' Ik kijk naar het hartje en zie inderdaad dat hij open kan. Ik maak hem dan open en zie er een foto van ons in toen we klein waren, samen met onze ouders. Gelijk krijg ik al een brok in mijn keel. ''Hee kom hier.'' Zegt hij en ik sla mijn armen om hem heen, wat hij ook bij mij doet. ''Dankjewel.'' Zeg ik zachtjes en voel een traan over mijn wang glijden. ''Ik bel je elke dag oké,'' Ik knik en hij veegt mijn traan weg. ''Ik hou van je.'' Zeg ik zachtjes en krijg het al snel terug te horen. ''Ik ga Justin nog gedag zeggen en dan ga ik.'' Ik knik en vul een glas water voor mezelf als hij de keuken uit is. Ik haatte het zo erg als we afscheid van elkaar moesten nemen, altijd was het zo emotioneel.