Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Writing you was my best decision just

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een tijdje zat hij nog op zijn bed voor hij was opgestaan en zich vluchtig omkleedde in een wel comfortabele maar wat meer acceptabele outfit. Als hij zo met Aiden ging afspreken kon hij moeilijk in zijn pyjama komen aanlopen. Hij deed toen dus maar een spijkerbroek aan met een rood lange mouwen shirt. Hij zou wel een vest mee nemen voor als het wellicht koud zou zijn, maar een trui aan doen leek hem niet slim. Die kon hij namelijk niet zomaar uit doen. Hij wilde dat liever ook niet. Niet rond om Aiden, alweer. Bij het horen van een piepje van zijn telefoon keek hij op en hij las het bericht. Toch voelde hij weer twijfels op komen. Was het wel verstandig om met hem te gaan praten? Hij schudde deze gedachte echter snel van zich af sinds het zijn idee was om te gaan praten. Hij kon dan moeilijk nu gelijk al afzeggen. Hij besloot toen ook niet te wachten tot hij een nieuwe mail zou krijgen. Dat kon namelijk nog best lang duren, Blue had ook zijn eigen leven en wie weet ook wel andere dingen te doen. Dus hij stapte in zijn sneakers en pakte een zwart vest uit zijn tas. Deze deed hij maar vast aan, zo kon hij hem als het niet koud bleek te zijn altijd nog uit doen. Nadat hij toen zijn sleutel had gepakt vertrok hij maar zijn kamer uit. Zijn telefoon had hij in zijn kamer achter gelaten, maar hij ging er ook niet van uit dat hij deze nodig ging hebben. Het was niet dat Aiden hem ging ontvoeren en hij 999 moest bellen voor help. Nee, dat zou nooit gebeuren. Dus zijn telefoon mee nemen leek hem enkel extra moeite. Hij maakte zijn weg het gebouw uit en kwam niet veel later op het plein aan. Hij keek kort om zich heen tot zijn blik op Aiden viel. Nog diep haalde hij adem voor hij verder liep. Wat hij ging zeggen wist hij totaal niet als hij eerlijk was. Dit maakte hem ergens nog zo veel nerveuzer dan hij al was. Maar er was weinig aan te doen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Wat afwachtend speelde hij met zijn mobiel in zijn handen. Gabriel had net meer gereageerd, het berichtje alleen maar gelezen. Zag je nou wel, die jongen wilde helemaal niet praten. Dit hoorde allemaal bij zijn spelletje. Hem eerst hoop geven, om hem nu te negeren. Hoe had hij zich ooit zo in Gabriel kunnen vergissen? Een jaar dacht hij dat Gabriel een lieve, zachte jongen was. Maar dat bleek dus helemaal niet zo te zijn. Het was gewoon een klootviool die graag met gevoelens van andere speelde. Gefrustreerd streek hij door zijn haar. Hij had nooit toe moeten geven aan zijn gevoelens, aan dat stomme spelletje van Gabriel. Zijn blik ging terug naar zijn mobiel. Engel reageerde ook niet terug. Oke Engel was een levend persoon. Levende personen moesten eten,drinken, naar de wc. Hadden ook een leven buiten de computer om. Maar het voelde klote. Dan voelde je je kut, wilde je met iemand praten, maar was je afhankelijk van wanneer die persoon terug kon schrijven. Kort keek hij nog even naar zijn telefoon waarna hij die in zijn broekzak weg stak. Nee, hij ging niet meer meedoen aan dat spelletje van Gabriel. Hij ging hier geen tel meer zitten wachten. Gabriel en de mensen waarmee hij dit grapje had opgezet zaten hem vast vanuit een afstandje uit te lachen. Voor een kort moment kneep hij even zijn ogen dicht. Dit ging hij nooit meer laten gebeuren. Hij zou nooit meer een beslissing nemen zonder 100% te weten dat de ander ook homo was een echt gevoelens voor hem had. Want dit, dit wilde hij van zijn leven niet meer mee maken.
Zijn hoofd draaide hij opzij terwijl hij aanzet maakte om zich omhoog te drukken van de bank waar hij op zat. Maar wie daar aan kwam lopen verbaasden hem. Gabriel kwam er aan. Onbewust sloeg zijn hart toch flink over. Nee, hij kon wat hij voor die jongen voelde niet zomaar opzij zetten. Hij had echt van die jongen gehouden, een jaar lang elke dag. Dat kon hij niet zomaar uitschakelen. Langzaam liet hij zich terug op het bankje zakken terwijl hij naar de jongen bleef kijken. Normaal was hij goed met woorden, sprak hij ook heel makkelijk. Maar wat moest hij nu zeggen?

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hij voelde zijn handen klam worden en zijn adem wat versnellen. Hij was echt heel nerveus. Toen hij bij Aiden aankwam beet hij eerst nog hard op zijn lip. "Sorry voor de wacht." Zei hij eerst maar zachtjes. Hij wist niet precies hoelang hij hem had laten wachten, maar hij wist wel zeker dat hij niet super snel was geweest. Hij wilde dan ook niet overkomen als zo iemand voor het geval dat Aiden hier zat te wachten met een groep anderen ofzo. De gedachte dat het allemaal een grap was kwam toen weer in zijn hoofd op. Maar dit keer met nog een groter deel om hem te overtuigen. Wat als het namelijk een dare was. Je kon geen nee zeggen tegen een dare. Wellicht had hij deze dare wel gekregen op een andere dag in de vakantie dat hij met hun vrienden groep had afgesproken maar zonder Gabriel. Deze gedachtes maakte hem alleen maar nog nerveuzer. Hij wist ook niet goed waar hij moest beginnen, dus zei maar gewoon het eerste wat in hem op kwam. "Ben je hetero of ben ik gewoon niet goed genoeg?" De woorden kwamen er zachtjes uit, misschien wel té zacht. Een deel van hem hoopte dan ook dat het te zacht was voor Aiden om te horen. Dat deel had namelijk gelijk spijt van de woorden de hij had gesproken. Dat deel wenste dat hij nooit zijn mond open had getrokken. Maar de woorden waren er al uit en het was te laat om terug te krabbelen dus hij wachtte maar af op een reactie. Of het nou een echt antwoord zou zijn of meer een 'wat zei je?'. Het maakte hem niks uit, hij wilde gewoon iets horen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Hij schudde even zijn hoofd toen Gabriel zich verontschuldigde, als een het geeft niet. Hij schoof een stukje op, zodat Gabriel ook fatsoenlijk op de bank kon gaan zitten als hij dat wilde. Hoeveel tijd er hier voorbij ging wist hij niet. Maar ze waren hier nu al een tijd en nog beide hadden geen woord gezegd. Heel eerlijk, hij wist gewoon echt niks. Hij wilde zoveel weten, maar toch bleef die angst voor een grap zo erg in zijn hoofd spoken. Zijn blik schoot naar opzei toen Gabriel eindelijk sprak. De woorden kwamen in als een bom 'Ben je hetero of ben ik gewoon niet goed genoeg? ' Wat was dit voor klote strikvraag. Nee hij was geen hetero en ja Gabriel was meer dan genoeg. In zijn hoofd spoelde zich al langzaam een filmpje af hoe hij antwoord zou geven ' Nee Gabriel ik ben geen hetero ' Gabriel die daarop gelijk vertrok en de eerste de beste mensen zou vertellen wat hij net te horen had gekregen. Even streek hij met twee handen door zijn haar. Sinds wanneer vertrouwde hij Gabriel niet meer? Wat was er gebeurd dat hij zo aan die jongen twijfelde. Misschien moest hij het er maar gewoon op gokken. Met het risico dat Gabriel iedereen straks zou vertellen dat hij homo was. Enige voordeel, dan hoefde hij het zelf niet meer te doen. Hij schudde zijn hoofd waarna zijn blik op zijn eigen schoenen bleef rusten " Nee Gabe, ik ben geen hetero. " Hij draaide zijn hoofd opzei naar de jongen naast hem " Denk jij echt, dat een hetero een erectie krijgt van een jongen? Dat wat wij vanmiddag hadden, dat dat met een Hetero kon " Hij moest zichzelf eens horen. Hij was juist gevlucht vanmiddag omdat hij dacht dat Gabriel een hetero was. " Ik weet niet waarom ik bij je weg vluchtte oke? Geloof het of niet maar ik was bang oke. Je bent mijn beste vriend. Ik wilde jouw niet verliezen, of verliezen wat we hadden als dit verkeerd uit liep. Ik wilde liever alleen maar je beste vriend zijn en de rest van mijn leven enkel naar je kunnen kijken. Dan dat kapot ging wat we hadden en we niet meer met elkaar zouden spreken. Wat nu dus ongeveer ook dreigde te gebeuren " mompelde hij er achter aan. Nou dat was er in elk geval uit. Maarja nu was het Gabriel en Engel. De berichten die hij tot nu toe met Engel had gestuurd, waren fijn geweest. Hij werd echt begrepen, kon voluit praten. Dat voelde allemaal zo goed

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hard bleef hij op zijn lip bijten, stil afwachtend voor de reactie van Aiden. Hij was ook te bang eigenlijk om naast hem neer te gaan zitten. De angst dat hij hem ging uitlachen of wat dan ook was groots. Echt enorm. Hij begon dan ook lichtelijk te trillen toen Aiden begon te praten. Hij bleef compleet stil tijdens alles wat hij had te zeggen en het kwam als een grote schok voor hem. De emoties werden hem al snel te veel, zoals gewoonlijk en hij kreeg tranen in zijn ogen. Hij bleef echter naar de grond kijken, niet willend dat Aiden hem met tranen zag. "Ik wist niet wat ik moest denken oké? Wat zou jij denken als de jongen waar je mee op het punt staat om je maagdelijkheid aan te verliezen ineens op staat en zo snel als hij kan weg gaat?" Zei hij vervolgens. Dit keer keek hij toch op naar Aiden. De jongen waarvan hij dacht dat hij hem kwijt was. De jongen waar hij een immense crush op had en de jongen waar hij bijna zijn maagdelijkheid aan verloren was, de jongen die diezelfde dag zijn hart nog gebroken had. De jongen waarvoor hij elke keer toch weer bleef vallen. Hij had een zwak voor Aiden, en hoewel hij het niet wilde toegeven, hij kon er niks aan doen. "Ik ben verliefd op je Aiden. En als jij je niet ook zo over mij voelt begrijp ik dat helemaal, maar dan spijt het me want dan kan ik geen vrienden meer met je zijn." Zei hij toen compleet eerlijk. Het voelde alsof een heel zwaar gewicht van zijn schouders viel. Hij kwam eindelijk uit naar iemand. Hij had eindelijk zijn liefde bekend en het voelde zo goed. Er waren ook maar twee dingen die er nu konden gebeuren. Of zijn hart zou opnieuw breken en hij kon geen vrienden meer zijn met Aiden, of het gevoel zou van beide kanten komen en ze zouden wellicht in het geheim samen kunnen zijn. Of misschien nog niet, misschien later pas. Maar dan wist hij tenminste waar hij op te wachten stond. Hij wilde gewoon eindelijk duidelijkheid.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Nu was het zijn beurt om zwijgend naar Gabriel te luisteren. Hij snapte echt wel hoe dit voor die jongen moest zijn. Zijn hart was al eens eerder gebroken geweest. Vandaag was zijn hart gebroken geweest omdat hij dacht dat Gabriel een spelletje speelde. Met zijn handen streek hij door zijn haar terwijl hij de jongen aan keek. " Gabe ik ben ook verliefd op jouw. Maar hoe moet dit hier werken op school? We hebben beide apparte slaapkamers, de zelfde vriendengroep waarvan we niet eens weten of ze het accepteren. Ik zit in het voetbalteam. Wil je 2 jaar lang in een relatie zitten wat je geheim moet doen? Geloof me Gabe dat werkt niet, want ik heb dat eerder geprobeerd. Het is verdomd lastig om seks te hebben stiekem ergens in de avond. En dan vervolgens de dag ernaa doen alsof je gewoon vrienden bent en verder niks. Terwijl je niks liever wilt dan die persoon aanraken, dicht naast hem zitten, zijn hand vast houden. " Kort schudde hij even zijn hoofd. Het was allemaal zo lastig. Waarom zei hij nou niet gewoon ja? Dat was wat hij al een jaar tegen Gabriel wilde zeggen. Ja ik wil een relatie met je. Maar nu hij die woorden kon spreken kwam er zo iets stoms uit. " Echt ik vind jouw heel leuk Gabe en dat van vanmiddag, ik wilde het echt. Het was zo bijzonder. Der was een klik die ik niet kon plaatsen.maar ik zou niet weten hoe we het moeten doen. En daar had ik aan moeten denken voor dat wat er vanmiddag gebeurde, en dat spijt me zo enorm. Ik heb je echt geen pijn willen doen, begrijp dat alsjeblieft. Het enige wat ik op dat moment wilde was je gelukkig maken " Oke nu moest die echt zn mond houden. Niet dat er mensen waren die het zouden kunnen horen, maar der kwam niet echt iets zinvols meer uit. Niet iets waar die jongen wat aan had. Dat scheelde wel dat er bijna niemand meer buiten was, niemand die dit gesprek raar kon vinden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hij luisterde stilletjes naar alles wat Aiden zei en bleef hard op zijn lip bijten. Natuurlijk had hij gelijk, het klopte allemaal. Maar het leek hem gewoon niks uit te maken. Het boeide hem niet dat ze geheim moesten doen en elkaar enkel konden aanraken ‘s avonds wanneer niemand hun zag. Hij vond het nu al vreselijk lastig om te doen alsof hij gewoon vrienden was met Aiden. Hij wilde nu al hem alleen aanraken en dicht bij hem zijn. Hij wilde alles en dat ging niet veranderen of ze nou in een relatie waren of niet. Hij zou nog steeds alleen maar Aiden willen. “Twee jaar lang in een geheime relatie zitten of twee jaar lamg beste vrienden moeten blijven met de jongen die ik leuk vind? Als ik eerlijk ben weet ik niet welke er erger is. Ik moet nu al doen alsof ik alleen vrienden met je ben. Ik wil je nu al aanraken, dicht bij je zitten, en je hand vast houden dus dat gaat niet veranderen. Bij mij althans.” Hij zakte nu dan toch neer naast hem op het bankje. “Is het het niet waard om het te proberen? Om gewoon te kijken hoe het gaat en als het niet werkt stoppen we en wordt alles zoals het nu nog is. Proberen kan toch niet kwaad?” Stelde hij zachtjes voor en hij keek neer op zijn handen die helemaal in elkaar gevouwen waren. Hij wist niet waarom dit hem zoveel gemixte gevoelens gaf. Zijn crush heeft hem net toegegeven dat hij ook gevoelens voor hem heeft. Zou hij niet enorm blij moeten zijn? Zou hij dit niet moeten vieren? Hij wist enkel hoe dit soort dingen gingen van films maar zo een scenario had hij nooit in een film gezien. In films leek het altijd zo veel makkelijker. De een gaf zijn crush toe en de ander zou haar niet laten uitpraten door zijn lippen op die van haar te drukken. Zo ging het in films. Maar dit was geen film of sprookje. Dit was het echte leven waar het blijkbaar niet logisch was als je met je crush samen wilde zijn. En hij moest daar maar mee leren leven. Er was immers weinig wat hij er aan kon doen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Gabriel stelde voor om het gewoon te proberen. Het zou allemaal niet anders voor hem zijn. En als het niet werkte konden ze dan toch terug naar hoe het was. " Gabe, als we dit proberen en het werkt niet, dan word het nooit meer zoals het ooit was. Je kunt noit meer normaal naar de ander kijken. Ik kon tijdens de gymlessen, tijdens het omkleden al niet naar je kijken. Toen was er niet eens wat gebeurd. Nu is er van alles gebeurd, op de echte seks na. Maar zelfs nu kan ik nirt eens meer normaal naar je kijken. Hoe wil je nog dat dit allemaal terug normaal word als dit niet werkt. Geloof mij Gabriel dat werkt niet. " Hij leunde met zijn elleboge op zijn bovenbenen en ruste met zijn hoofd in zijn handen. Hij had toen ook graag vrienden met Mark willen blijven. Maar Mark wilde dat niet. Het zou volgens Mark niet werken, vrienden blijven met iemand waar je 2 jaar seks mee had gehad. En het had geklopt. Zodra Mark een nieuwe vriend had en er waren foto's online verschenen haf hij Mark overal af gegooid. Dat wilde hij niet zien. Hij besefde zich namelijk dan dat hij dat had kunnen zijn " Ik kan geen vrienden meer met je zijn als het tussen ons toch niet werk Gabe. Het zal me kutgevoel geven om je dan gelukkig te zien met een ander. Of om er elke keer aan herinnerd te worden wat ik had kunnen hebbeb. " Kort zuchtte hij even " Ik denk dat het nog niet onze tijd is voor iets sirieus Gabe. Dat van zonet, het voelde oprecht goed. Echt waar. Twijfel daar niet aan. En jij bent de jongen waar ik van houd. Maar ik wil niet weer alles geheim te hoeven doen. Ik wil niet gepest worden om de gene van wie ik houd. Ik wil niet straks in elkaar geslagen worden om wat ik ben " Hij had dit nog nooit uit gesproken dat hij daar eigenlijk best bang voor was. Een paar jaar geleden was er door een stel leerlingen van deze school eerder een jongen in elkaar geslagen in de stad. Later bleek die jongen uit de kast te zijn gekomen en daar hadden ze hem op gepakt. " Ik denk dat we gewoon nog wat langer geduld moeten hebben. Soms misschien stiekem van elkaar kunnen genieten zoals vanmiddag " lichtelijk trok er toch den blos over zijn wangen. Jah dat van vanmidsag was echt zo bijzonder geweest. Dat gevoel wilde hij echt vaker. Maar hij kon best begrijpen dat Gabriel dat niet wilde zonder dat ze in een relatie zaten.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De woorden van Aiden kwamen binnen als een hamer op zijn hart. Al had hij eerlijk gezegd niks anders verwacht. En Aiden leek er ervaring in te hebben, wat hij echt niet had. Hij wist echter wel van zichzelf dat hij dan echt niet meer in de buurt van Aiden kon zijn. Het zou hem kapot maken, daar was hij zeker over. Hij vond het wel erg lastig, want hij wilde zijn beste vriend niet kwijt. Maar hij wilde het zichzelf ook niet nog moeilijker maken dan het al was. "Ik denk dan niet dat ik nog vrienden met je kan zijn." Zei hij zacht maar eerlijk. Hij durfde Aiden ook niet meer aan te kijken, bang voor zijn reactie. "Het gaat me kwellen als ik nog gewoon moet doen alsof ik je beste vriend ben terwijl ik dit weet. Dus misschien is het beter als we elkaar dan gewoon helemaal niet meer zien." Het brak zijn hart om dit te zeggen, maar hij wist dat het het beste zou zijn. Hij ging nooit meer iemand als Aiden vinden, want niemand was zo speciaal als hem, niemand was zijn beste vriend. Maar om nog bevriend met Aiden te blijven nu hij dit allemaal wist kon hij niet. Dan was het gewoon beter dat ze elkaar niet meer zagen. Hij hoopte dan ook dat dat hem zou helpen met er over heen komen. Misschien was afstand wel wat ze nodig hadden. Al hadden ze best veel afstand gehad in de zomer vakantie, en had dat nog steeds niks veranderd voor Gabriel zijn gevoelens. Met een zachte zucht stond hij op. Tranen stonden weer in zijn ogen en sommige liepen al over zijn wangen, hij was echt een mietje. Hij keek dan ook niet naar Aiden omdat hij niet wilde dat hij hem kon zien huilen, dat was wel het laatste wat hij wilde op dit moment. Hij haalde vervolgens even diep adem. "Vaarwel Aiden." Zei hij toen maar en voor hij nog iets terug kon zeggen liep Gabriel snel weg. Hij wilde zo snel als hij kon maar zijn bed in duiken en deze rot dag helemaal vergeten. Maar eerst, nog schrijven naar Blue.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Veragen bleef hij zitten. Gabe was vertrokken voor hij antwoord had kunnen geven, maar hij had ook niet geweten wat hij had moeten zeggen. Hij was nu niet alleen de jongen kwijt waar hij al een kaar stiekem van hield, maar ook zn beste vriend. De tranen prikte inmiddels ook bij hem achter zijn ogen, dit kom je niet menen. Wat een kut situatie was dit. Hij draaide zijn hoofd opzei, waar hij Gabriel nog net zag verdwijnen. Met een van zijn handen streek hij door zijn haar, waarna hij kort zuchtte en op stond. Daar ging zijn liefde, zijn beste vriend. Waar moest hij nou in de lessen bij gaan zitten, tijdens de lunch naast zitten? Mensen zoude wat gaan vermoeden. Wat moesten ze zeggen? Dat ze ruzie hadden? Maar ja waar over dan? Het was gewoon allemaal klote. Hij vertrok met nog een omweg terug naar het gebouw. Bij zijn slaapkamerdeur fronste hij even. Een briefje was er opgeplakt. Het contactpunt van deze vleugel had een briefje achter gelaten. Vanaf morgen zou hij een nieuwe kamergenoot krijgen. Nou fijn, kom die er ook nog wel bij hebben. Hij drukte de deur open, die hij achter zich terug in het slot drukte en naar zijn bed liep. Voorover liet hij zich er op vallen. Zou dit ooit nog goed komen? Hij wilde Gabe niet kwijt als vriend.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Eenmaal hij zeker was dat Aiden hem niet meer kon zien begon hij snel te rennen. Hij wilde zo snel mogelijk bij zijn kamer zijn. Hij had nu nog minder zin in zijn kamergenoot die morgen zou komen. Hij kwam best snel in zijn kamer aan en deed de deur gelijk achter zich op slot. Hij zakte neer op zijn bed waar zijn laptop nog open stond. Tranen liepen inmiddels over zijn wangen en hij opende de nieuwe mail. Snel las hij de mail door en hij kreeg door de eerste zin al meer tranen in zijn ogen. Hij begon maar weer te typen.
Ik hoop voor je dat hij het dan is. Ik hoop voor je dat je dan met hem neemt en dat jullie samen gelukkig worden, wees niet stom door hem dan af te wijzen als de gevoelens wederzijds blijken te zijn. Want lot of geen lot, als je het eens verpest krijg je vaak geen tweede kans meer, helaas is dat hoe het leven werkt. Ik hoop wel voor je dat het wederzijds is. Je verdient een gelukkig leven met de perfecte jongen voor je.
Een gebroken hart is lastig, ik heb er helaas ook ervaring mee sinds kort. Maar zelfs de meest beschadigde harten zullen ooit weer helen. Je komt er wel Blue.
Ik moet nu helaas gaan, het is al laat en vandaag was een vermoeiende dag. Ik hoop je morgen nog te mailen (: slaap lekker.
Engel
Met een klik op de muis was de mail verzonden. Hij klapte zijn laptop dicht en plaatste deze in het vak van zijn nacht kastje. Hij stond op van bed en kleedde zich snel terug om in zijn pyjama. Eenmaal aangekleed kroop hij weer in bed. Hij was klaar om deze vermoeiende dag af te sluiten.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Zijn telefoon pingde. Kort kreunde hij even. Hij had echt geen zin in zijn vrienden. Met een ruk schoot hij kort daarna overeind. Dit was geen app ping, maar mail ping. Zijn mobiel viste hij uit zijn broekzak, Engel had terug gemaild. Bij wat de persoon terug stuurde voelde hij zich alleen maar kutter door.
Ik heb het net bij hem verpest. Hij wil zelfs geen vrienden meer zijn. Ik weet niet hoe ik dat moet doen. Ik wilde hem niet verliezen, helemaal niet als mijn beste vriend. Het voelde al klotenom hem te moeten vertellen dat ik het nog niet durf, een relatie te starten terwijl we hier op school zitten. Maar toen hij me vertelde dat hij dan ook geen vrienden meer kon zijn, ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld.
Slaap lekker en hopen op een betere dag morgen.
Blue
Zijnn telefoon hing die aan de oplader, waarna hij zijn kleding uit trok en in zijn boxer op bed plofte. Hij vouwde zijn armen om zijn kussen en zuchtte even. Hij wilde eigenlijk helemaal niet slapen. Zijn dromen zouden toch over Gabriel gaan. Maar de vermoeidheid won het en langzaam sukkelde hij in slaap

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Nog voor hij helemaal in slaap was gevallen maakte zijn telefoon een geluidje. Met een zucht pakte hij deze maar met de intentie om het geluid uit te zetten. Dat deed hij echter niet toen hij zag dat hij een nieuwe mail had gekregen. Snel opende hij deze. Nog een keer reageren voor hij ging slapen kon wel dacht hij. Hij las de mail meteen. Een frons verscheen op zijn gezicht en hij legde zijn telefoon even neer. Hij begreep het even echt niet. Was dit Aiden? Een diepe frons stond op zijn gezicht, hij snapte het echt niet. Was hij met Aiden aan het praten? Aiden was Blue? Zijn frons verdween echter toen hij zich bedacht dat hij dit wellicht juist goed kon gebruiken. Hij kon Aiden niet overhalen om een geheime relatie te beginnen, maar wellicht kon Engel dat wel. Iemand die er volgens Aiden zonder mening in stond liet hem wellicht wel van gedachte veranderen. Hij begon toen maar te typen.
Het spijt me voor je dat je het gevoel hebt dat je het hebt verpest.. Wellicht kun je er nog over na denken of je het toch durft. Als je hem echt niet kwijt wilt, is het het dan wellicht de gok waard om toch een relatie te proberen? Wat kan er nou fout gaan? Ik neem aan dat hij ook niet uit wilt komen, dus erg open zal hij er vast ook niet over zijn. Er is weinig kans dat iemand er achter zal komen. Maar ik begrijp je wel, ik weet niet of ik het zelf zou doen, het blijft best eng.
Ik spreek je morgen nog wel
Engel
Hij verzond de mail nog en deed zijn geluid toen uit. Vervolgens deed hij zijn alarm aan voor de volgende ochtend en ging hij maar slapen. Een aantal uren later werd hij gewekt door zijn wekker die hij meteen uit zette. Veel zin in de lessen had hij niet, de meeste althans. Vandaag had hij namelijk zijn eerste kunst les en daar had hij wel erge zin in. In tegen stelling tot zijn vrienden die bijna allemaal in het voetbal team zaten of wel nog iets met sport deden was hij daar niet in geïnteresseerd. Hij hield echter wel van dansen, wat ook een sport was. Maar als hij dat zou zeggen zou hij zichzelf net zo goed gelijk kunnen uiten. Maar in plaats van sport moest hij dus een andere buiten schoolse activiteit kiezen sinds dat verplicht was, en sinds dansen ook geen optie was had hij maar voor kunst gekozen. Hij vond kunst ook oprecht een leuk ding om zich mee bezig te houden, en hij had maar geluk gehad dat zijn vrienden hier nog niks over gezegd hadden, dat het 'gay' was, iets voor homo's. Maar eigenlijk wist hij niet eens of zijn vrienden het wel wisten. Vorig jaar had hij het namelijk nog geprobeerd met sport, maar na een tijdje kwam hij gewoon niet meer opdagen, het was echt niks voor hem. Dansen had hij daar in tegen wel graag gewild, maar dat kon helaas niet.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Ver weg hoorde hij zijn mobiel nog wel gaan, maar ookal was het Engel. Hij had er nu geen zin meer in. Hij wilde dat deze klote dag zo snel mogelijk voorbij was.
De volgende ochtend ging vroeg zijn wekker. Douche, aankleden, ontbijten, Spullen voor de voetbal verzamelen en dan naar de voetbal velden. Vandaag was een dag dat iedereen zijn of haar keuze vak had. Een vak wat totaal niet met je opleiding te maken had. Wel had het allemaal een reden, het waren geen zinloze dingen. Hij kon een leuk potje voetballen, was in het team terecht gekomen. Zijn keuzevak was dan ook sport geworden. Voordeel van vandaag was dan wel, hij zag Gabriel niet. Owja maar wacht, zijn telefoon was gister nog gegaan. Hij viste zijn mobiel van het tafeltje en opende de mail. Zijn ogen gleden wat traag over de berichten, hij was nog niet helemaal wakker.
Ik kreeg gister geen kans meer. Hij liep gekwetst weg. Sprak dat hij geen vrienden meer wilde zijn omdat hij het niet kon. Ik weet niet of ik het trek om in de avond/nacht met hem te kunnen zijn. En dan de volgende dag, de rest van de dag hem alleen maar te zien als mijn beste vriend. Een hele dag te moeten wachten tot ik weer alleen met hem samen kan zijn. En we kunnen niet eens samen zijn in de nacht. Hij heeft een andere kamergenoot en ik ook. Hoe graag ik het ook zou willen, ik weet gewoon niet hoe ik het met hem moet realiseren. Maar ik denk dat de eerste stap terug word om terug met hem in gesprek te komen. Ik wil gewoon voor nu min beste vriend terug. Hem laten weten dat hij niet de enige is die zich kwetsbaar voelt, die zich hier klote om voelt.
Maar we gaan zien hoe de dag loopt, ik zie hem vandaag toch niet i.v.m verschillende vakken vandaag. Fijne dag, hoe jouw dag er ook uit mag zien
Blue Picket
Gauw begon hij aan zijn dag. Douche, aankleden, spullen verzamelen voor de voetbal, door naar het ontbijt waar hij later kwam dan de bedoeling was. Gauw griste hij 4 boterhammen mee, die hij lopen opat. 3 andere jongens uit hun vriendegroep zaten bij hem in het team. Hij stapte de school uit, waar de 3 jongens al stonden te wachten "Morge " sprak hij tegen de jongens, waarna hij de laatste hap brood naar binnen propte en met de jongens mee liep. Voor dat dit gezeik allemaal begon tussen hem en Gabe had hij altijd nog de hoop dat Gabe kwam kijken. Der waren pauzes en vaak ging het voetbal team langer door. Hij zou wel zien hoe het liep. En dan had hij vanavond zijn kamergenoot nog.
Met de jongens liep hij de kleedkamer in, waar ze zich om kleedde en het veld op vertrokken

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hij nam een snelle douche toen hij na een tijdje eindelijk uit bed gekomen was. Hierna kleedde hij zich aan en pakte hij vast zijn tas voor de dag. Hij had wel geluk, de kunst lerares was erg relaxed en geloofde niet dat vroeg beginnen goed was voor de hersenen van jonge mensen. Ze had dus de les pas om elf uur gepland. Wat betekende dat hij nu zo een drie en een half uur lekker vrije tijd had. Hij had ook kunnen uitslapen zoals de meeste van zijn klas genoten zouden doen maar Gabriel had daar eerlijk gezegd geen zin in. Daarnaast moest hij nog steeds op zoek gaan naar een baan hier in de buurt. Hij had vorig jaar een bij baantje bij de supermarkt net buiten het campus maar wilde daar dit jaar niet weer werken, hij vond het nooit zo fijn dat vaak de enige klanten zijn school genoten waren die hem dan ook herkende. Dus zijn plan was nu om het stadje maar in te gaan om daar te zoeken naar een plek die mensen zoekt. Hij dacht misschien aan een koffie shop als Starbucks ofzo, dan kon hij als barista werken. Maar hij had het geld echt nodig dus hij stond best wel open voor echt alles. Hij zou zelfs weer naar die supermarkt gaan als hij geen andere keuze had.
Hij nam zijn telefoon, sleutels en portemonnee in zijn zak waarna hij zijn tas maar mee nam. Naast zijn boeken had hij hier ook zijn cv een paar keer uitgeprint ingestopt, dat was altijd wel handig om mee te nemen als je opzoek ging naar een baan. Hij had nog een lichte twijfel of hij wel nu het stadje in zou gaan. Een deel van hem wilde namelijk gaan kijken bij de sport lessen. Zijn vrienden zien. Aiden zien. Maar hij vertelde zich maar dat hij als hij terug kwam van het stadje daar wel heen zou gaan, als hij nog tijd had dan. En anders kon hij in de pauzes altijd wel even langs gaan.
Hij liep zijn kamer uit en ging gelijk door naar de uitgang van de school. Hij besloot maar iets te gaan ontbijten in het stadje, het ontbijt op school was namelijk toch nooit geweldig. En zo had hij meer tijd om hopelijk een baan te vinden. Hij was zo wanhopig, hij stond echt open voor alles.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld