Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | ft. Traveller

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Hij hield niet zo van Italianen en vice versa. Dit kon ze direct beamen. Ook zij vond het lastig om aardig tegen hem te doen. Het feit dat hij dan ook nog eens Spaans was maakte eigenlijk alles erger. Ze wist niet eens zo goed waarom, maar het was haar als klein kind er al ingestampt. Ze mocht daar ook nooit vrienden mee worden, wat ervoor zorgde dat zij inderdaad nooit Spaanse vrienden had gehad.
Toch voelde het een beetje als een aanval richting haar toen hij dit over die Italianen had gezegd. Misschien was haar eigen familie er ook wel. Het zou haar niets verbazen als dit een soort gelegenheid was waar haar twee oudere broers ook aanwezig zouden zijn. Hoe ze dan moest reageren wist ze niet. Moest ze hen dan totaal negeren terwijl ze veel liever bij hen wilde zijn dan bij Cristian? Of moest ze wel duidelijk laten merken dat zij familie waren?
"Oh... Right.." Dat was het enige antwoord dat ze kon verzinnen zonder meteen aanvallend te doen. Ze wilde geen onnodige spanning creëren, aldus ze deze reactie maar had gegeven. Hier zou hij niet veel mee kunnen.
Ze keek opnieuw om naar hem toen hij een heel verhaal begon te vertellen over hoe de avond eruit zou gaan zien en over wat ze kon verwachten. Al met al kon ze dus extreem rijke mensen verwachten en een best wel saaie avond. Het enige leuke aan deze avond was het feit dat ze zich zo had mogen optutten, want die kans kreeg ze eigenlijk nooit. Ze had in ieder geval nog nooit zo haar best gedaan als nu.
"Okay, cool. Sounds like a boring night," gaf ze eerlijk toe. Hij zat vast en zeker niet eens te wachten op haar mening, maar dat was iets wat ze niet heel makkelijk voor zich kon houden. Het boeide haar dus ook niet veel of hij daar wat van vond of niet.
"But um, I don't have to play your happy girlfriend or something, right? Or be extremely nice to really annoying men?" Ze zat niet te wachten om flink te gaan flirten met één of andere vent die dan dacht dat zij met hem wilde dansen of zo. Of nog erger. En ze had ook totaal niet de behoefte om dit met hem te doen. Stel je voor dat zij zijn hand vast moest houden! Alleen de gedachte al maakte haar nerveus, omdat ze dat nooit serieus kon doen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was een avond waar hij allesbehalve naar uitkeek. Liever had hij zich weer opgesloten in zijn kamer, weg van de buitenwereld, tot hij de beelden van Arabella uit zijn hoofd had gekregen. Tot hij op zijn minst niet met elke minuut van de dag geconfronteerd werd met het feit dat dit al de tweede van hen was, die ze in de grond hadden moeten stoppen. En nog wel de onschuldigste van hen allemaal; zijn jongste zusje.
Een keuze had hij echter niet gehad. Hij snapte ook wel van Luciano dat hij zo snel mogelijk weer in het veld moest. Met een rank als de zijne konden ze het niet veroorloven dat hij voor langere tijd uit de running was, omdat dat zijn vertrouwensband met klanten, zijn geloofwaardigheid en zijn eer beschadigde. Wat moest men wel niet denken als hij voor een maand of langer van de aardbodem verdwenen was? Voor zover hun klanten wisten, was dat de tijd geweest waarin hij andere schunnige dealtjes had gesloten en naar de kant van de rivalen was gestapt. Dat kon hij ze ook niet kwalijk nemen; de onderwereld stond nooit stil, zelfs niet nadat een dode gevallen was.
Gelukkig was hij niet de enige die geen zin had in deze hele gebeurtenis. Ook Adriana leek niet te staan trappelen om dit te moeten doen, wat hem dan toch wat opluchting gaf. Dan hoefde hij tenminste tegenover haar niet te doen alsof het het leukste werk was, wat hen te wachten stond. Hij hield nou eenmaal niet van grote, luxe gelegenheden zoals deze.
Dat ze het idee had dat ze zijn vriendin moest spelen, vond hij wel vreemd. Wat dacht ze wel niet? Dat hij met haar rond zou paraderen alsof ze in een relatie waren, als daar geen reden voor was? Hij zou daar evenmin geen zin in hebben als dat zij dat niet had.
"No, you don't," verzuchtte hij. "But we'll do whatever it takes to keep our cover. So if that's eventually what we have to do, than so be it. In the worst case scenario, we'll have to dance and you have to keep up the smiling in front of those "really annoying men". Got it?" Het was niet lastig om een maffiosi te zijn, maar Adriana leek dat wel te vinden; het leek erop dat ze nog niet wist dat het soms anders liep dan gewenst. Alles op het spel zetten hoorde ook bij de functie die ze aan had genomen, toen ze zich aanmeldde.
De villa waar ze moesten zijn, kwam alsmaar dichterbij. Binnen enkele minuten stonden ze al op het terrein, waar ze aan werden gehouden door een van de loopjongens om uit te stappen. De auto zouden zij wel wegzetten; daar waren ze immers voor betaald. Zuchtend stapte Cristian uit.
"Good evening, sir," hoorde hij een van hen hem groeten, waarop hij simpelweg een knik uitbracht als een begroeting terug. De sleutels gooide hij naar hem op, die zonder meer werd opgevangen door de jongen. "Here you go," murmelde hij hem toe. "You get as much as a scratch on my car, I'll hunt you down. Got it?" De glimlach die hij eerst nog toegestuurd kreeg, veranderde in een wat serieuzere aanblik, waarna hij hen zag knikken. Angst was niet zichtbaar, maar hij leek wel te begrijpen dat hij de auto koste wat het kost heel moest houden.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het feit dat zij tot nu toe steeds weinig uitleg had gekregen over hoe de vork precies in de steel zat vond ze enorm vervelend. Zij was zich steeds op allerlei situaties aan het voorbereiden, terwijl de situatie dan toch heel anders was. Het leek alsof ze gewoon steeds opnieuw in het diepe werd gegooid. Ook voor vanavond wist ze niet wat ze kon verwachten en als Cristian niets had verteld, wist ze het nu weer niet. Toch wist zij nog steeds niet hoe zij zich moest gedragen en dat vond ze het meest vervelend en zijn antwoord daarop was ook vaag. Het zou aan de omstandigheden liggen, zo kon ze eruit opmerken. Ze besloot om dan maar zo onopvallend mogelijk te zijn en het liefst zou ze de hele avond in een hoekje zitten. Dan kon ze alles goed observeren en zou vrijwel niemand haar lastig vallen. Maar ook over dit plan was ze onzeker, omdat ze niet wist of dat was toegestaan en het frustreerde haar enorm.
"Got it," zuchtte ze, omdat ze geen zin had om tegen hem in te gaan. Hij zou weten wat te doen en ze zou zijn voorbeeld proberen te volgen, ook al wist ze zeker dat hij veel mensen hier kende en zij zou niemand kennen. Ze hoopte dat dat ook zo zou blijven, al sloeg dat nergens op. Ze had hier zelf voor gekozen. Ze zou al deze mensen wel moeten leren kennen als ze eruit wilde halen wat erin zat. Dan moest ze zich niet heel erg passief gaan gedragen.
Ze kwamen op een terrein waar blijkbaar aan valet parking werd gedaan, omdat ze meerdere mannen auto's zag parkeren. Toen Cristian de auto tot stilstand had gebracht, zag ze dat ook als een signaal om uit te stappen. Vervolgens keek ze rond om de omgeving goed in haar op kon nemen. Zoals verwacht was het een enorme villa. Het leek wel alsof de president hier kon wonen, want zo luxe en groot zag het er van de buitenkant uit. Laat staan hoe het er dan van de binnenkant uit zou zien! Ze zou zich in ieder geval totaal niet op haar plek voelen, al hielp het feit dat zij er nu ook extreem uit gedoft uit zag wel mee. Zo zou ze zich wellicht nog anders voor kunnen doen.
Ze keek om naar Cristian die blijkbaar met die jongens in gesprek was, maar ze luisterde niet waar het over ging. Sterker nog, ze wilde hier liever geen minuut buiten blijven staan, gezien het feit dat het alles behalve warm was in haar jurk. En dus wachtte ze geen seconde langer voordat ze naar de ingang van het enorme gebouw begon te lopen, waar ze aan de deur een tweetal mannen zag staan die mensen naar binnen lieten. Ze wist dat ze daar wel op hem moest wachten, omdat zij niet eens wist of ze zonder hem naar binnen kon of mocht gaan. En dus draaide ze zich daar weer om, om op die manier te laten weten dat ze op hem aan het wachten was.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij hoorde hoe de jongen instapte en de auto van hen wegreed. Een tafereel wat hij niet meer besloot te bekijken, maar gewoonweg negeerde om koers te zetten naar de ingang van de villa. Adriana leek dit al eerder besloten te hebben. Ze was niet langer naast hem te vinden maar was inmiddels al op de traptredes gelopen, om bovenaan voor de ingang pas tot stilstand te komen. Het leek erop dat ze er geen zin meer in had gehad om op hem te wachten. Liever liet ze hem zonder "date" achter om in zijn eentje bij de ingang te moeten komen. Niet iets wat hij echt waardeerde, maar hij hield zijn lippen op elkaar omdat hij geen zin had in een nieuwe discussie. De avond die hen te wachten stond was al erg genoeg.
Zuchtend ging hij naast haar staan, oog in oog gestaan met een van de bewakers die met een gastenlijst voor hem stond. "Name?"
"Mattías Caldera." Zijn voornaam vormde een naam die hij amper uitsprak, simpelweg omdat hij er teveel wrok tegen had, maar hij kende Luciano en de rest van de hogere leden. Alleen al om wat te stoken, zouden ze hem er niet als Cristiano in hebben gezet; dat was te makkelijk, te vriendelijk, geweest. En gelijk had hij gehad; hij stond inderdaad niet met zijn tweede naam op de lijst maar met zijn officiële voornaam. Een naam waar hij zodanig een hekel aan had dat hij een kleine grimas op zijn gelaat liet zien, en zijn kaken op elkaar klemde, vooraleer hij naar hem knikte.
Hij haakte zacht zijn arm in die van Adriana en liep met haar aan zijn zijde naar binnen, haar voorzichtig met zich meetrekkend. Ze hoefden dan wel geen stel te spelen, ze was en blijf zijn "date" en het zou er allesbehalve geloofwaardig uitzien als ze meters ver uit elkaar stonden.
Hij haalde diep adem en keek rond. "Here we go..." Hij liet zijn blik nog rondgaan vooraleer hij terugkeerde bij de ogen van Adriana. Ze trok met haar verschijning zeker de aandacht van genoeg mannen naar zich toe, iets waar hij prima gebruik van kon maken om wat dominantie over de rest af te dwingen. Dat was tenminste, als zij bereid was om eraan mee te werken.
Hij zette moeiteloos een glimlach op en boog naar haar oor. "You got two choices here," murmelde hij haar toe. "Either you stick with me, pretending to be my "date", and I'll be the one you'll dance with tonight. Or you'll pick one of the men looking at you right now, to partner up with. That's the only way you won't blow our cover." Hij keek om zich heen, de blikken van meerdere mannen gekruist die hun pijlen op Adriana hadden gericht. Ze had in elk geval genoeg keuze. Hij zou dan zelf wel iemand vinden om mee te dansen, gezien ook hij wel wat blikken op zich voelde branden.
"Your choice, princess," greens hij haar toe. "Let me know what it's gonna be. I'm gonna go get a drink." Met dat haalde hij zijn arm van de hare weg en liep hij langs het publiek naar de tafels. Hoop vloeide door hem heen om wat drank te kunnen vinden, om op zijn minst zijn gedachten over zijn familie te kunnen stillen. Hij was het zat om elke keer de beelden van Arabella voor zich te moeten zien. Zeker nu hij het niet kon gebruiken.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze had niet lang hoeven wachten totdat Cristian zich naast haar had gevoegd. Ze zou niet snel zeggen dat ze hier blij om was, maar in dit geval was dat wel zo. Ze wilde zich zo snel mogelijk naar binnen bevinden, ook al zou dat een hele rare situatie worden. Echter was alles beter dan die kou hier buiten.
Verward keek ze om toen Cristian een heel andere voornaam noemde dan hoe zij hem kende. En ze wist ook dat zijn hele familie hem niet bij die naam noemde, aangezien ze hen vaak genoeg had ontmoet. Ook Emil had hem nooit bij de naam genoemd die Cristian de bewaker zojuist had gegeven. Het liefst vroeg ze hier dan ook naar, maar die vraag zou ze voor later parkeren. Het was niet het juiste moment om dat soort vragen te stellen.
Zonder tegen te spreken liep ze met hem mee naar binnen toe waar ze ogen snel de kost liet gaan. Ze dacht dat hij in een mooi huis woonde, maar dit was nog tien keer mooier en honderdduizend keer groter. Het was dan ook een villa, maar zoiets als dit had ze nog nooit gezien. Ze voelde zich als een klein kind in een snoepwinkel en betrapte zichzelf erop dat ze zich inderdaad zo gedroeg doordat ze fascinerend aan het rond kijken was. En dus richtte ze zich weer op Cristian die haar kon vertellen dat ze twee opties had, maar ze wist direct voor welke optie ze zou gaan. Terwijl zij aan het rondkijken was waren haar de ogen van vele mannen al opgevallen en dit waren allemaal dezelfde typetjes. Zij vertrouwde hen helemaal niet en ze wist dat Cristian in ieder geval zich nog redelijk normaal kon gedragen en haar in ieder geval niet als een soort lustobject zag. De keuze was aldus direct gemaakt. Ze konden elkaar dan wellicht niet uitstaan, maar toch bracht ze liever de hele avond met hem door dan met één van de andere gasten hier binnen.
Voordat ze haar keuze kenbaar kon maken verdween hij al om een drankje te halen. Dat liet haar even verbijsterd achter. Liet hij haar nu alleen? Ze zag direct een man op haar afstappen, maar besloot het niet zo ver te laten komen. Ze had geen zin om dat soort mensen van haar af te duwen en ervoor te zorgen dat ze met rust werd gelaten en dus moest ze direct weer naar Cristian toe.
Voordat deze man haar dus überhaupt kon begroeten ging ze er vandoor en liep ze haar date voor vanavond achter na. Ze zag er enorm tegen op, maar wetende dat ze dan in ieder geval nog kon kiezen maakte het iets minder erg. Ze zou de avond wel door komen.
Het was er al behoorlijk druk en dus kon ze hem niet vinden. Het feit dat zo'n beetje alle mannen ook een pak aan hadden hielp ook niet mee, want zo kon ze hem niet aan zijn kleding herkennen. Zo liep ze dus een aantal minuten rond, nadat ze hem toch uiteindelijk vond en direct op hem afstapte en haar hand op zijn schouder legde om zo duidelijk te maken dat ze iets tegen hem wilde zeggen en dat ze hem dus had gevonden.
"Hey, I was looking for you everywhere." Ze wist niet hoe ze het deed, maar ze kon dit zelfs met een lachje zeggen, terwijl ze dit helemaal niet leuk vond. Hij hoopte dat ze hiermee in ieder geval haar keuze kenbaar had gemaakt en dat was dus dat ze vanavond liever bij hem bleef dan bij een wildvreemde. "So... How about a dance?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Sterke drank leken ze hier niet te kennen. Buiten wat champagne, wijn en whisky was er vrij weinig te vinden in de villa. Het was teleurstellend dat hij niet zomaar in de kelder sneaken kon om zelf een fles te gaan halen, anders had hij dat zo gedaan. Helaas kenden velen hem hier of wisten ze voor wie hij stond; hij had geen kans om zomaar weg te kunnen glippen, zonder tegengehouden te worden en daarnaast wist hij ook niet of hij dat wel zou moeten willen. Wat moest hij dan met Adriana?
Hij had in zichzelf gekeerd een glas met whisky ingeschonken. Het glas zette hij aan zijn lippen, zich naast de tafel verplaatst om tegen de muur aan te kunnen leunen. Een hand gleed weg in zijn zak. Hij had de neiging om een sigaret te roken nu hij de smaak van de whisky in zijn mond proefde, maar hield zich nog in. Hij was nog geen vijf minuten binnen en voor hem om zich nu al buiten te begeven, zou een grote vergissing zijn. Het zou eruitzien alsof hij weg zou gaan, wat niet bepaald een goede indruk zou achterlaten voor hun rivalen, laat staan voor zijn "date". Hij had haar niet zien aankomen maar eens hij een hand op zijn schouder voelde, had hij al zo'n vermoeden wie het zou zijn. Ergens had hij wel verwacht dat ze voor hem zou kiezen. Puur voor het gemak misschien.
"Made your decision?" Hij nam nog een slok van de whisky, slechts een bodempje overgelaten van wat eerst een halfvol glas was geweest. Haar gelach had hem verbaasd, al liet hij het niet merken, haar een kleine tevreden glimlach teruggegeven. Het was pas verbazingwekkend hoe ze hem meevroeg om te gaan dansen. Dat was niet iets wat hij had verwacht uit haar mond te horen, niet dat ze hem hoorde klagen. "Sounds good," opperde hij, het laatste beetje whisky achterover geslagen voordat hij het glas achterliet op het tafelblad.
Hij had zijn hand al naar haar uitgestoken gehad met de plannen om haar naar de dansvloer te begeleiden, zodra een tweetal mannen zijn pad blokkeerde.
"Now, where do you think you're going?"
Fronsend keek hij ze aan. Ze kwamen hem bekend voor, maar het was onduidelijk voor hem waarvan. Dat was tenminste tot hij een van hen aandachtig naar Adriana zag kijken en hij de overeenkomsten zag. Het waren de twee mannen die hij op de foto's in haar huis had gezien, of niet soms?

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Als hij zich op deze manier bleef gedragen zou het nog wel lukken om de avond door te komen. Ze vond hem nog steeds irritant, maar hij was niet per se gemeen. Misschien kwam dat ook wel doordat hij nog maar een week geleden het slechte nieuws had gehoord en daar meer mee bezig was, maar op deze manier kon ze hem nog verdragen. Ook toen ze hem weer had gevonden viel hij nog mee, al vond zij zijn vraag wel irritant. Dit was toch een duidelijk teken dat ze haar keuze had gemaakt, dus waarom vroeg hij het nog? "Yes, I did," bevestigde ze.
Hij ging op haar aanbod in. Aan de ene kant verbaasde haar dat, maar aan de andere kant was het ook raar als hij haar hier afwees. Als dat zo was geweest, zou haar stemming al heel snel weer om kunnen slaan. Alleen het aanbieden kostte haar al veel moeite, dus als hij dit dan af zou slaan zou ze flink pissig zijn geweest. "Nice."
Ze pakte zijn hand vast en draaide zich vervolgens om, totdat het tweetal werd tegen gehouden door twee bekende gezichten. Lorenzo en Marco stonden op nog geen meter afstand en ze wist niet wat ze zag. Dit was juist precies waar ze bang voor was voordat ze hier was aangekomen en die angst bleek gegrond. Ze vond het prima om hier vreemden te ontmoeten, maar niet om haar twee oudere broers hier te zien! Zij wisten van haar plannen, maar ze wisten niet van de uitvoering ervan en dus zouden ze enorm boos kunnen worden als zij haar samen met Cristian zagen. De toon van hun stem beloofde in ieder geval niet veel goeds.
"Oh.. We were just about to go there," antwoordde ze droog terwijl ze naar de dansvloer wees. Ze wilde nu niet in discussie gaan. Dat zou ervoor zorgen dat letterlijk niemand haar hier meer zou vertrouwen. Haar broers niet en Cristian ook niet, terwijl ze juist het vertrouwen van Cristian moest winnen.
"What the fuck are you doing here? With him? Are you sick in the head?" vroeg haar oudste broer, Marco, haar. Ze kon hier niet te veel op reageren, omdat ze geen scène wilde schoppen.
"That is none of your business. Goodbye you two." Ze had geen zin om in discussie te gaan, maar haar beide broers leken hier anders over te denken.
"You're not going anywhere, Adriana," waarschuwde Marco haar, waarna hij zich op Cristian richtte. "Leave her the fuck alone cause otherwise you'll end up the same way your brother did."

Lorenzo:

Marco:

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn hand werd nog door de hare vastgepakt, in de hoop naar de dansvloer te kunnen worden begeleid. Dit was alleen tevergeefs. Met de komst van de twee mannen, waarschijnlijk haar broers of anders neven, werd hier een stokje voor gestoken. Het maakte hem tot zijn verbazing nog geïrriteerder dan normaal.
"You two better step out of my way." Zijn gelaat stond op onweer, de kilte van zijn emotieloze blik afgestraald die hij zonder enige moeite op de twee mannen richtte. Het kon hem niet schelen dat het familie van Adriana was. Als ze niet snel uit zijn blikveld verdwenen waren, dan zou hij er wel voor zorgen dat ze hem nooit meer onder ogen zouden kunnen komen. Een opmerking die niet echt gewaardeerd werd, zoals verwacht. "Oh, we're not going anywhere. Not without Adriana." Het waren alleen niet die woorden die zijn bloed lieten koken; het was het moment dat een van hen durfde te spreken over zijn broer, dat hij zijn woede naar de grens voelde trekken. Hij zette zijn tanden grimmig op elkaar. "Talk about him one more time and you'll be the one buried six feet under," siste hij ze toe, een stap naar voren gezet onderwijl hij de hand van Adriana uit de zijne liet glijden.
"She came to us. Must be hard to let that sink in, with all that pride of yours," gromde Cristian. "But I guess one of you Polizzi's is smart after all." Een tweetal felle blikken kreeg hij terug. "You better shut your trap before I'll make sure you'll never talk again, beaner."
Hij zag een van hen grijpen naar de arm van Adriana, haar naar hen toegetrokken om haar uit zijn buurt te halen. Nijdig balde Cristian zijn vuisten. Het kon hem niet langer meer uitmaken waar ze precies waren; hij zou ze dan wel eigenhandig het ziekenhuis in sturen, al moest dat in het blikveld van alle bezoekers van het gala. "Try me."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Haar broer ging ver. Veel te ver. Hij begon over Emil en dat was een onderwerp waar thuis niet meer over gesproken moest worden, dus het feit dat hij er hier over durfde te beginnen vond ze ook niet oké. Hij had het nu tegen twee mensen die om Emil hadden gegeven, dus de reactie die Marco hierop had gekregen van Cristian had hij verdiend. Zelfs zij had zo'n opmerking willen plaatsen.
Toch was zij degene die ervoor moest zorgen dat deze mannen elkaar niet in de haren zouden vliegen. Ze moest ervoor zorgen dat zij elkaar niets aan zouden doen, want dan zou zij degene moeten zijn die het moest oplossen en ze had geen idee hoe ze dat zou moeten doen.
Ze voelde hoe Lorenzo haar naar zich toe trok en dit aardig hardhandig deed. Hij deed haar zelfs een beetje pijn. Gelukkig liet hij haar los zodra ze dicht genoeg bij hem stond, maar toch moest ze haar mond wel open trekken. "Okay, first of all, do not ever touch me like that again. Second, we all know I know shit about you two so unless you want me to spill that to our lovely uncle I suggest you leave me alone tonight." Adriana was lange tijd niet betrokken geweest bij het criminele leventje dat haar broers al heel erg lang hadden, maar toch wist ze ontzettend veel. Zo wist ze dat haar broers dingen hadden gedaan die bepaalde mensen in hun familie hen heel erg kwalijk zouden nemen. Zo kwalijk dat zelfs zij bang moesten zijn voor hun leven. Hun oom was immers helemaal geen lieverdje. Het was de meest intimiderende man die ze ooit had ontmoet en zelfs haar broers hadden enorm veel respect voor hem.
"So for tonight you guys do you and I'll do me. And you, Cristian, you leave them alone as well." Als dit niet hielp, dan zou ze alles uit de kast halen om ervoor te zorgen dat haar broers haar voor vanavond in ieder geval met rust zouden laten.
"Are you seriously that dumb?" vroeg Lorenzo haar nog, maar ze wilde hier niet meer op reageren. Het had toch geen zin om met hen in discussie te gaan.
"Nice seeing you. See you soon," zei ze daarom met een glimlachje, zijn vraag negerend. Vervolgens kon ze het niet laten om opnieuw de hand van Cristian vast te pakken en tussen haar broers door achter haar aan te trekken richting die dansvloer. Dit was vervelend voor hun allemaal. Waarschijnlijk wilde Cristian afstand van haar, omdat zij dat ook wilde, en waarschijnlijk wilden haar broers dat nog meer! Het feit dat dit gebaar dus vanuit haar kwam zou het alleen maar erger maken, maar dan zouden ze in ieder geval bozer op haar worden en niet per se op hem. Zij kon haar broers wel aan, maar ze wist niet of Cristian dat kon. Ze wist immers waar Marco en Lorenzo toe in staat waren.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij was al klaar geweest om zijn vuisten in de strijd te gooien. Om het bloed te laten vloeien en hun discussie op te lossen op de ouderwetse manier, om ze op deze manier hun mond te snoeren. Hij had er zelfs zin in gehad. Meer dan dat nog wel; het zou hem zoveel voldoening geven om ze tegen de grond te werken, dat hij er haast niet op wachten kon. Het was alleen niet voorbestemd om te gebeuren. Nog voor hij met zijn vuist had kunnen uithalen naar een van hen, was Adriana al tussenbeide gekomen om de boel te sussen.
De strategie die ze gebruikte om haar familie van hem weg te lokken, was een verbazingwekkend goede manier. Eentje die hij niet had zien aankomen. Als hij niet zodanig woedend was geweest dat hij hen neer had willen slaan, was hij zelfs onder de indruk geweest van datgeen waar ze op was gekomen. Echter kon hij het nu niet zo waarderen. Beetje bij beetje zag hij de tevredenheid van zich vandaan vloeien, nu Adriana hem de ultieme kans had afgenomen. Want hij had ze zo graag willen pijnigen dat hij de adrenaline al in zijn lijf voelde stromen.
Met een zucht voelde hij hoe Adriana zijn hand vastnam en hem wegtrok van de twee mannen. De dansvloer was hetgeen waar ze naartoe wilde, dat wat hij met veel tegenzin toeliet. Er waren een stuk of acht andere stellen die op de maat van de muziek meebewogen, waar zij zich al gauw tussen begaven. Al enigszins gekalmeerd keek hij op haar neer, zijn handen langs haar taille gelegd. "I could've handled it by myself, princesa," murmelde hij schor. "Hell, I was looking forward to be punching them both." Hij schudde zijn hoofd, nog altijd de irritatie gevoeld over hoe ze spraken over hem en Emil. Het liefst had hij ze daar en dan afgemaakt.
"They have no respect for Emil, talking about him like that. They deserved to be knocked out cold."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Haar broers hielden zijn mond en zelfs Cristian liet zich meetrekken zonder er tegen in te gaan. Dat verbaasde haar enigszins wel. Ze wist dat ze haar broers wel stil kon krijgen, maar dat ze hem ook stil kon krijgen wist ze niet. Ze wist namelijk zeker dat Marco een gevoelige snaar had geraakt bij hem, maar ook bij haar. Echter wist ze dat ze zichzelf niet kon laten gaan, want het liefst liet ze hem ook duidelijk voelen en merken dat hij niet over Emil mocht beginnen. Dat was een ongeschreven regel die hij inmiddels toch wel moest weten. Wat ze achter haar rug om over hem zeiden interesseerde haar niet veel, maar ze mochten absoluut niet negatief over hem spreken.
Het kostte haar moeite om haar kalmte te bewaren en zich normaal te gedragen, maar het leek alsof Cristian weer redelijk rustig was en dus moest zij ook kalmeren. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en keek toen om naar haar twee broers, die haar zo kwaad aankeken dat iemand anders er bang van zou kunnen worden. Echter rolde zij alleen maar met haar ogen, waarna ze haar blik weer afwendde en zich op Cristian richtte. "You would've caused a scene and I'm pretty sure you wouldn't want that, now would you?" Ze wilde niet te veel tegen hem in gaan, want het feit dat hij zo over haar broers zat te praten vond ze ook niet oké. Toch wist ze dat ze zich niet teveel kon laten gaan, want dan zou zij degene zijn die hier zou kunnen gaan opvallen.
"Just ignore them. I'll deal with them later to seriously make sure they regret saying that. If anyone was going to physically hurt them, I would've wanted it to be me. Stupid motherfuckers." Dat zou ze zeker weten doen. Het was écht niet oké dat zij dit soort dingen zaten te verkondigen. Al helemaal niet tegen Emil's broertje! Hij mocht ook best weten hoe zij erover dacht. Ze kon nu ook beter naar zijn mond praten zodat hij haar nog een beetje aardig vond vanavond. Ze waren immers elkaars date, dus dan konden ze geen ruzie of wat dan ook krijgen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar twee armen voelde hij om zijn nek, die ze daar losjes omheen had geslagen om ze daar te laten. Zacht voelde hij haar met hem meebewegen op de muziek. Het was niet perse een lastige of indrukwekkende dans, maar het was goed genoeg voor de langzame song die opstond. Het gaf hen ook de kans om ongegeneerd zacht te praten en rond te kijken.
Zo had hij ook al het tweetal ogen van haar broers op hen gevoeld. Hij hoefde ze niet aan te kijken om hun furie te kunnen aanzien; die voelde hij wel op zich branden, precies zoals Adriana dat waarschijnlijk ook wel voelde. Iets waar hij dan toch wat plezier uithaalde. Op zijn minst had hij het bloed onder hun nagels vandaan gehaald, dan wel niet door tegen ze te vechten maar door ze dwars te zitten. Daar haalde hij al wat voldoening uit die goedmaakte voor de tevredenheid die hij had gevoeld, als hij dan echt zijn vuisten had mogen gebruiken.
Haar vraag liet hem opkijken uit zijn wraakzame gedachten. Hij beantwoordde deze met een zucht. "No, that wasn't what I would want to do, but is sure as hell would've been satisfying. That's enough for me." Het was meer dan genoeg voor hem geweest. Daarvoor had hij met alle plezier de preek van Luciano aangehoord bij hun thuiskomst. Het was het voor hem meer dan waard geweest. Voor nu moest hij alleen genoegen nemen met de woorden van wraak die Adriana hem gaf, iets wat hij niet graag deed maar desondanks nu wel moest doen. "Fine. You deal with it," stemde hij dan ook met tegenzin in.
Geen zin gehad om de hele tijd in stilte door te brengen, verbrak hij uiteindelijk de sereniteit die hierna inmiddels al voor een paar minuten tussen hen geheerst had. "How was your week?" vroeg hij haar murmelend, niet wetend waar hij anders over moest beginnen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het feit dat zij haar twee broers nu dwars lag vond ze aan de ene kant ook enorm vervelend. Normaal gesproken zou ze het altijd voor hen hebben opgenomen, maar zelfs zij wisten niet precies wat Adriana's plan was geweest en het was ook beter als zij dat niet wisten. Hoe minder mensen het wisten, hoe minder snel naar buiten zou komen om welke reden ze zich bij deze bende had gevoegd. Ze wist ook dat ze door hier te dansen met Cristian hen heel erg kwaad maakte, maar dat gaf haar niet per se een schuldgevoel. Zij waren te ver gegaan en dan mochten ze ook wel even voelen.
"I wouldn't have let you anyway." Ook al waren zij te ver gegaan, dan nog zou hij het hem niet toestaan om haar broers toe te takelen. De enige die dat mocht was zijzelf, ook al zou zij dat ook niet snel doen. Met woorden zou ze hen veel beter pijn kunnen doen en ook veel banger kunnen maken. Het was logisch dat zij in haar eentje niets kon beginnen tegen haar twee broers die allebei ook nog eens een stuk groter dan zij waren.
Er vormde een zwak glimlachje rondom haar lippen toen hij aangaf dat zij met hen mocht afrekenen. Dat zou ze zeker doen, maar niet hier en niet nu. Voor nu vond ze het al genoeg dat ze haar met rust zouden laten en tot dan toe deden ze dat braafjes.
Het werd stil en tijdens deze stilte was ze aan het rond kijken geweest. Soms zag ze dat iemand haar aankeek, maar ze zag vrijwel geen bekende gezichten. Ze wist dus ook niet wat ze precies moest zien of wie ze nou eigenlijk in de gaten moest houden. Echter probeerde ze alles zo goed mogelijk te observeren en hoopte ze dat dat voldoende was.
Zijn vraag verbrak de stilte en het was een vraag die ze niet helemaal aan zag komen. Ze wist ook niet of ze eerlijk moest zijn, maar besloot dat toch deels te zijn. "Let's just say that I did not really appreciate all the sexist and dirty comments made this week so I'm actually glad I get to sleep at your place again tonight, although saying that out loud sounds weird. But it was um... a weird week. Let's keep it at that." Het was een hele rare week geweest waarbij ze overal en nergens was geweest en waarbij meerdere mannen haar totaal niet serieus hadden genomen. Er zaten ook een aantal 'normale' mannen tussen, maar ze had zich nergens echt op haar gemak gevoeld. Dat was ook niet zo bij Cristian, maar hij kon zijn handen in ieder geval thuis houden en die bleef het liefst zo ver mogelijk van haar vandaan omdat zij hem irriteerde.
"If you want to talk about how your week has been, you can. But you don't have to. Just know that I'm willing to listen," knikte ze. Hopelijk zag hij dat als een aardig gebaar.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij wist wel dat ze het niet toegelaten had als hij haar broers aangevallen had. Dat kon ook niet anders. Het was haar familie, Italiaans steunt Italiaans. Zelfs al hadden ze Emil enorm beledigd en daarbij hemzelf ook door zo respectloos over hem te praten, zouden ze geen fout kunnen doen in de ogen van Adriana. Veel vertrouwen in dat "afrekenen" met haar broers had hij dan ook niet, maar dit was iets waar hij zijn mond over dichthield. Hij gaf haar broers zo te veel aandacht en dat verdienden ze zeker niet.
Na de stilte was het zijn vraag die deze gelukkig had verbroken. Hij vond het anders wat ongemakkelijk worden en met het weerhoren van Adriana's stem, leek ze gelukkig wel antwoord te willen geven. In sereniteit ronddansen was ook geen klap aan. Het feest zelf was al saai genoeg dus het was niet nodig voor hen om dit nog erger te maken.
"Sounds like you got linked with some real gang members right there," mompelde hij, dan toch even zijn mondhoeken omhoog laten trekken. Hij kende er genoeg die wel gebruik zouden maken van het feit dat ze een meisje toegewezen kregen, zeker eentje als Adriana. Italiaans of niet, ze was knap om te zien en haar figuur was er eentje waar vele mannen van begonnen te kwijlen. "Guess my place ain't so bad now, is it?" Een kleine grijns vormde zich, dan voor even, voor deze weer verdween.
Haar opmerking over zijn week kwam uit het niets. Eentje die hij normaliter negeren of afkappen zou maar nu dit niet wilde doen, nu zij hem ook een normaal antwoord had gegeven. Glimlachen kon hij niet. Wel knikte hij, een korte "thanks" uitgebracht terwijl hij haar aankeek. Daarna verbrak hij oogcontact, het niet in zich op kunnen brengen om haar aan te kijken wanneer hij verder over zijn zusje praatte.
"I didn't really leave the apartment. The memorial was on Thursday, the funeral the day after. They wouldn't hand over the body until Friday, leaving us with an empty coffin until the actual funeral," begon hij te mompelen. "Nobody was allowed to see her during the funeral. She was so cut up and mutilated that she was barely recognisable. The only one who saw her, were me and my brother, Diego. To ID her at the police station. My dad couldn't bear to look at Arabella's corpse, neither could my mother or my sisters. That wasn't how they wanted to remember her." De beelden van het lijk van zijn zusje kwamen in flitsen voor zijn ogen, waardoor hij ze even sloot. Eenmaal weer geopend, keek hij voor zich uit, nog altijd niet de blik van Adriana ontmoet omdat hij dat simpelweg niet kon. Hij had al meer gepraat dan dat hij ook maar tegenover iemand had gedaan.
"Anyways, the funeral was nice. Her coffin was buried under hundreds of sunflowers, which were her favorite. It was an open funeral, like my dad always holds. To keep the enemies close or whatever other twisted reason he has for it. We said goodbye. Not in the way we wanted to, but we did." Hij bleef naar de wand achter Adriana staren, zijn blik daar stug bij gelaten.
"The girl at the picture on her grave is a child. Eleven years old, maybe twelve. That's not the girl we found. That wasn't her anymore," murmelde hij voor zich uit. "She would've turned sixteen today. How beautiful she would've looked.. I would do anything to be able to see her like that, even if it's just for a second."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
“So you’re not the real deal?” vroeg ze toch lichtelijk vermakelijk toen hij had aangegeven dat ze toch wel bij de ‘echte’ bendeleden was geweest. Zo leek hij te zeggen alsof hij nog een softie was in vergelijking met hen. Gelukkig had ze nog wel goed genoeg voor haarzelf op kunnen komen om zo te voorkomen dat er iets zou gebeuren. Ze was dus ook constant op haar hoede. Ze wist ook niet wat ze moest doen als er wel iets was gebeurd wat haar te ver ging. Moest ze dan naar Cristian? Of naar Luciano? En zouden die het ook maar een klein beetje serieus nemen of zouden die zeggen dat het er nou eenmaal bij hoorde? Als dat namelijk zo was, dan zou ze er à la minute nog mee stoppen. Ze was heus niet preuts, maar bepaalde dingen gingen toch te ver. Ze was dus oprecht opgelucht dat ze weer bij hem kon slapen zonder haar slaapkamerdeur op slot te hoeven doen om zo iemand buiten te houden. ”Hmhmm,” stemde ze vervolgens in. Zijn huis klonk best goed nu.
Hij bedankte haar voor het aanbod, maar leek er niets mee te willen doen, totdat hij toch begon te praten. En wat hij vervolgens allemaal vertelde schokte haar. Ze was zelfs een beetje sprakeloos. Niets wat zij kon zeggen zou zijn pijn kunnen verzachten en ze kon zich niet voorstellen wat die familie had moeten doorstaan. Toen hij over haar lichaam praatte werd het niet alleen een heel verdrietig, maar ook een heel luguber verhaal. Desondanks liet ze hem uitpraten, wetende dat het hem veel moeite kostte om dit persoonlijke verhaal met haar te delen. Ze wilde hem dan niet onderbreken in zijn verhaal.
“I really don’t know what to say except that I am deeply sorry for you and your family. I truly am sorry you have to go through all of that. I really am.” Ze vond het ook écht heel erg naar voor hem. Er was geen woord dat kon uitleggen hoe naar ze dit voor hem en zijn familie vond. Zelfs zij hoefden dit niet te doorstaan als het aan haar lag. Al helemaal omdat het om een jong meisje ging.
Ze wist dat ze met woorden hem toch niet kon helpen en dus besloot ze om hem een knuffel te geven. Misschien was dat ook wel raar, maar zij was simpelweg niet zo goed met woorden. Niet in dit soort situaties. “I’m sure she’s in a better place right now watching over you. Just like Emil.” Al was ze daar niet eens zeker van, omdat ze eigenlijk helemaal niet gelovig was, ondanks dat haar Italiaanse familie toch best streng katholiek was.
“And I’m glad she had a nice funeral. That’s the least she deserves. I hope people come and visit her grave often. And I hope they bring along sunflowers,” knikte ze. Het minste wat een meisje van zo jong verdiende was dan een mooi graf met haar favoriete bloemen.
“Thank you for telling me this.”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld