Duchess schreef: Sebastian grijnsde licht. 'Ik zou ook niet durven. Als ik geen ongeluk krijg, dan maakt mijn moeder me wel af.' Hij keek haar even aan. 'Maar hoezo, hm?'
Duchess schreef: Sebastian zuchtte overdreven. 'Arme ik. Kan niet eens in alle rust achter het stuur tekenen. Het hele universum is tegen me,' begon hij dramatisch.
Duchess schreef: Sebastian zuchtte diep. 'Nee. Ik wil er niet over praten. Ik wil al mijn o-zo-zware emoties in mijn werk stoppen en de meest edgy artiest ooit worden.' Hij was even stil, maar moest toen toch lachen. Rip act.
Rye schreef: Avery fronste. Een edgy-artiest? 'Wat houdt dat precies in?' Heel fijn als iemand aan het lachen was en zij het niet begreep. Zij wilde ook lachen.
Duchess schreef: Sebastian was even still. 'O god...' Hij haalde even diep adem. 'Euh, die ene klasgenoot die alleen maar dood en bloed en moord afbeeldt?'
Duchess schreef: Sebastian zuchtte glimlachend. 'Ik ben oké,' verzekerde hij haar. Note to self; geen grappen over stereotypes op de kunstacademie. De arme schat snapte ze toch niet.
Rye schreef: Avery knikte zacht. 'En... en anders kan je met mij praten...? Adviseren kan ik niet echt, maar... maar toch...' Ze keek een beetje verlegen weg. Stom voorstel.
Rye schreef: Avery glimlachte en gaf hem een knuffel. Het was redelijk uit het niets, maar ze had recentelijk knuffels ontdekt en ze vond het geweldig. Dus misschien vond Sebastian dat ook wel fijn?
Duchess schreef: Sebastian keek haar even stomverbaasd aan. Ho, wacht wat? Hij aarzelde even - een tel te lang misschien- en knuffelde haar toen... Nogal ongemakkelijk terug. Dit was nog altijd gewoon... Vriendschappelijk... toch?
Rye schreef: Avery glimlachte en sloot haar ogen even. Knuffels waren leuk. Ze had een nieuwe hobby. Toch moest je ook bij knuffelen weer loslaten. 'Maar goed... hoe zit het met je schetsboek verder? Is ie niet vol al?' vroeg ze.