Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha grinnikte zachtjes om zijn woorden. Hij was vaker te aardig genoemd. Al was het niet altijd positief bedoeld. Toen ze verhuisd waren liet zijn moeder hem naar een psycholoog gaan voor een tijdje sinds ze ergens online had gelezen dat een verhuizing heftig kon zijn voor een kind in de ontwikkeling en zeker als het tijdens zo een stressvol punt was als naar de middelbare school gaan. Zijn afspraken leken echter nooit te stoppen en hij zag de vrouw nog steeds elke week op woensdag ochtend waardoor hij dan ook altijd de eerste twee lessen miste. Hij haalde deze uren dan echter na school wel weer in sinds hij het zich niet kon veroorloven om te veel lessen te missen. Ze had hem wel vaker verteld dat hij te aardig was en dat dat geen goede eigenschap was, al dacht Misha daar anders over. Hij had daarom ook nooit goed naar haar geluisterd als ze zei dat hij eens minder vriendelijk moest doen of een keer nee tegen iemand moest zeggen want daar was hij gewoon niet goed in en hij vond nee een heel negatief woord terwijl hij niet van negativiteit hield. Hoe Keda het zei was echter anders, hij zei het niet op een manier die hem vertelde dat het fout was om aardig te zijn. Dat vond Misha best fijn. "Thank you," zei hij dan ook met een zwakke glimlach. Zacht moest hij vervolgens even lachen. "In my opinion perfection to someone is their ideal. My ideal is that everyone has imperfections and is human, which means that to me everyone is perfect, because they work up to my ideal," zei Misha met een tevreden glimlach.
Misha merkte op hoe de blik van Keda van zijn ogen verschoof naar zijn lippen en plots voelde hij zich weer nerveus worden. Gelijk begon hij zich weer zorgen te maken. Misha wist diep van binnen wel dat hij zich veel te veel zorgen maakte om niks, maar hij kon het niet helpen. Hij was gewoon erg onzeker over dit soort dingen, niet dat hij er ooit eerder nerveus over hoefde zijn maar dat maakte niet uit. Hij was het gewoon. De woorden die Keda's mond verlieten golden als de waarschuwing die Misha nodig leek te hebben om zich mentaal er heel snel op voor te bereiden. Voor hij het echter wist waren de andere jongen zijn lippen al op die van Misha gedrukt. Bijna gelijk sloot hij zijn ogen en deed hij voorzichtig met Keda zijn bewegingen mee al had hij geen idee wat hij precies aan het doen was. Toen Keda terug trok opende Misha terug zijn ogen en keek hij Keda recht in die van hem aan. Hij was sprakeloos, wat Misha niet erg vaak gebeurde sinds hij altijd wel zijn zegje klaar had. "Holy fuck," fluisterde hij bijna. "I'm.. That was great.. I don't.. I'm speechless," mompelde hij ratelend, niet zeker wat hij moest zeggen. Hij kon de juiste woorden gewoon niet vinden.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda luisterde aan hoe Misha vertelde over hoe zijn ideologie gebaseerd was in het idee dat iedereen gebreken hun menselijk maakte wat hun dan weer perfect in hun eigen manier maakte. Het was wel duidelijk voor Keda dat Misha toch wat optimistischer was dan Keda dat was. Keda was altijd wel zelfbewust geweest dat hij pessimistisch kon zijn maar nu dat hij naast Misha zat en met hem aan het praten was kwam Keda erachter dat hij toch wel echt met een pessimistische blik op de wereld keek dan dan anderen dat deden.
Keda grinnikte te zacht om de reactie van Misha terwijl hij rustig zijn handen terug trok. Opnieuw drukte hij zijn lippen op die van Misha, ditmaal alleen voor een kleine kus. Hij kon zichzelf gewoon niet inhouden om die kleine kus op de lippen van Misha te drukken.“You are just too fucking cute.” De reactie van de jongen was te veel voor Keda, het was gewoon zo aandoenlijk. Al was Keda blij dat Misha tevreden leek te zijn met wat er gebeurd was. Daardoor realiseerde Keda zich ook meteen dat hij inderdaad weer teveel aan het nadenken was. Het was goed voor Keda dat hij zich weer eens realiseerde, hopelijk zou het ooit tot hem doordringen dat hij moest stoppen met zichzelf constant in een negatieve spiraal te denken. Al was er bij Keda absoluut geen plek voor negatief denken na het zoenen van Misha, alleen maar positieve gedachten. Ook voelde hij zich helemaal warm van binnen. Het was lang geleden dat Keda zich zo blij gevoel had.
Helaas werd het moment tussen de twee verstoord wanneer de telefoon van Keda af ging. “Sorry.” Hij pakte zijn telefoon en zag al snel dat het zijn moeder was die hem belde. “I should probably get this.” Keda liet het scherm aan Misha zien zodat de jongen kon zien dat het Keda zijn moeder was die belde, aangezien er op het scherm groot ‘mom’ stond met daaronder de keuze op om te nemen of om op te hangen. “Hola mamá.” Sprak Keda meteen na het opnemen van zijn telefoon. Zijn moeder was mexicaans, daar kwam de bruinere getinte kleur van Keda dan ook vandaan, zijn moeder sprak daarom ook niet heel goed engels en vaak sprak Keda haar in het Spaans aan zodat ze het beter kon begrijpen. Zijn moeder kon aardig engels maar aangezien Keda Spaans kon was dat makkelijker voor haar. Zijn moeder wachtte niet met het stellen van alle vragen, of hij nog steeds bij de jongen was, wanneer hij thuis zou komen. In het spaans vertelde Keda zijn moeder dat hij zo naar huis zou vertrekken en er dus met een paar minuten zou zijn. Gelukkig duurde het daarna niet lang voordat hij de telefoon kon ophangen. “I think it’s time for me to go home.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

Een klein ts'je ^^

____________________

Het was de volgende dag en de middag was aangebroken. Misha was in de ochtend uitgekomen naar zijn vrienden. Hoewel hij totaal niet wist hoe zijn vrienden zouden reageren kwam hun reactie erg verrast. Hij had nooit gedacht dat ze die dingen zouden zeggen. Tot zijn verbazing was hij niet super emotioneel geworden. Hij had niet gehuild, nog helemaal niet. Hij had niet mee gedaan tijdens de training, hij had zich verstopt gehouden in de toiletten. Ook Keda had hij nog geen bericht gestuurd. Hij voelde zich gewoon alsof zijn hoofd blank stond. Hij had gemixte gevoelens over het hele gebeuren. Aan de ene kant had hij dit helemaal verwacht, maar aan de andere kant had hij zich nooit durven voorzien dat zijn vrienden zó tegen hem zouden doen. Misschien waren ze toch geen echte vrienden geweest. Enkel Nolan, zijn beste vriendin had nog oké gereageerd, hij was met Misha mee gegaan naar de badkamers waar hij bij hem was blijven zitten tot de lessen begonnen en hij moest gaan. Misha was alleen gebleven. De pauze was aangebroken en Misha twijfelde of hij de wc's uit durfde. Hij wilde Keda niet bezorgd maken maar hij wilde ook niet zijn vrienden onder ogen komen. Daarnaast hadden ze het waarschijnlijk de hele school al verteld en die confrontatie wilde hij absoluut niet aan gaan. Hij was zo blij geweest met de positieve reactie van zijn ouders en dan kwam dit. Misha wist gewoon niet hoe hij zich moest voelen en wat hij hiermee moest doen. Met zware tegenzin hees hij zichzelf van de grond van het wc hokje waarna hij de deur open deed. Hij liep voorzichtig het hoekje uit waarna hij opgelucht zuchtte bij het zien van een lege badkamer. Met een snelle beweging sloeg hij zijn capuchon over zijn hoofd heen waarna hij de wc's uit liep. Hij wilde eigenlijk absoluut niet naar de kantine gaan, wetende dat daar nu de meeste mensen zouden zijn en hij wilde eigenlijk zo veel mogelijke menselijke interactie vermijden.
Hij maakte langzaam maar zeker toch zijn weg naar de kantine. Onderweg naar daar kreeg hij soms wat vreemde blikken van mensen. Andere glimlachte naar hem en twee gaven hem zelfs een compliment voor zijn moed. Misha had moeite met de complimenten accepteren en om nog meer interactie te vermijden ging hij maar op zijn telefoon. Hij besloot Keda toch wel een bericht te sturen.

*Where are you?*

Hij besloot het maar bij een kort en simpele vraag te houden om nog niks af te geven over hoe hij zich op het moment voelde. Misha besloot om nog niet naar de kantine toe te gaan maar ging eerst richting zijn kluisje, hij zou niet naar de kantine gaan tot Keda hem een bericht zou sturen dat hij daar was. Ergens maakte Misha zich zorgen, wat als er al roddels waren en Keda deze al gehoord had? Wat als het de hele school het inmiddels al wist? Dat moest haast wel, zelfs die twee random mensen op de gang wisten het blijkbaar. Misha was lichtelijk in paniek aan het raken. Hij wist echt niet hoe hij hier mee moest dealen. Hij was alleen maar gewend aan positieve aandacht op school. Niet aan dit. Hij wist niet wat hij er mee aan moest.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda had de hele dag gezeten met een nerveus gevoel voor Misha. Hij hoopte zo dat het goed zou gaan vandaag, hij gunde het hem echt. Natuurlijk was Keda ook realistisch gebleven en wist dat er kans was op een niet zo positieve uitkomst. Ondanks voor een groot deel mensen oké waren met mensen die deel maakte van lgbtq, helaas waren er ook nog genoeg mensen die daar anders over dachten en het leek er soms op dat er voornamelijk nog wat van die mensen bij hen op school zaten. Keda bleef realistisch maar hij had ook de hoop dat Misha sneller geaccepteerd zou worden door zijn vrienden juist omdat ze dus vrienden waren. Ze hadden de vorige avond ten slotte nog berichten uitgedeeld en via daaruit had Keda gehoord dat de familie van Misha een positieve reactie had en Keda was zo blij geweest dat nieuws te krijgen. Toch had hij vandaag nog niks te horen gekregen, Keda besloot hem zelf ook maar geen bericht te sturen. Wanneer Misha hem meer zou en wou laten weten dan zou hij dat doen, het was niet nodig voor Keda om hem zelf een berichtje te sturen. Ergens had hij gehoopt dat het een goed teken was dat hij niet van de jongen gehoord had, dat hij gewoon met zijn dag doorgegaan was en te druk was om het te vieren met zijn vrienden dat hij er nog niet eens aan gedacht had om Keda wat te laten weten maar heel eerlijk had Keda geen idee of het een goed of slecht teken was.
Wanneer de pauze aanbrak hoopte hij toch om dan uiteindelijk wat van Misha te horen. Zoals altijd was hij ergens met zijn vrienden gaan zitten om pauze te hadden. Vandaag hadden ze plaatsgenomen op het grasveld buiten, het was mooi weer en er waren meerdere mensen die hetzelfde idee hadden als Keda en zijn vrienden. Hij had geen idee waar Misha zou zijn maar om de zoveel seconden scande Keda de plek om zich heen toch weer af of hij de schattige jongen toevallig zou lopen. Ook nu was hij weer bezig met goed rond te kijken op zoek naar Misha wanneer hij zijn vrienden over hem hoorde praten. Ze hadden het over het feit dat hij vanochtend uitgekomen was. Als hun het al wisten, dan wist waarschijnlijk grotendeels van de school het. Keda was verbaasd dat Misha dan nog niks van zich had laten horen, ergens was hij zelfs gekwetst. Het gerucht had al tijd om door de hele school te verspreiden maar de jongen had nog niks van zich laten horen. Op dat moment hoorde de jongen zijn telefoon afgaan en hij had geen idee hoe snel hij moest kijken of het Misha was. Op zijn scherm was inderdaad een nieuw bericht te zien van Misha.

*Outside on the grass, kinda towards the bleachers. you?*

Keda staarde naar zijn scherm in de hoop dat Misha snel zou reageren. Hij had nog niet gevraagd hoe het gegaan was, als Misha hem dat over sms wou vertellen dan had hij dat wel gedaan. Waarschijnlijk wou de jongen het hem eerst in het echt zien. Terwijl zijn ogen gefixeerd waren op het scherm hoorde hij in de achtergrond nog steeds zijn vrienden praten over Misha. Ze gaven alleen geen bruikbare informatie, ze hadden het alleen over hoe ze het niet hadden zien aankomen en wie ze eerder verwacht hadden wie homo zou zijn van het team, behalve dat leken ze geen informatie te hebben over hoe zijn vrienden het opgevat hadden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha kwam gelukkig vrij snel bij zijn kluisje uit waar hij zijn boeken allemaal in stopte. Hij was eigenlijk van plan om niet meer naar de lessen te gaan maar hij had na school met Keda afgesproken dus hij wilde ook niet weg gaan. Hij wisselde de boeken in zijn tas dus om voor de boeken die hij na de les nodig zou hebben. Net toen hij zijn kluisje sloot voelde hij zijn telefoon trillen. Hij pakte deze meteen uit zijn zak en zag het bericht van Keda. Hij zuchtte even opgelucht. Misha wist niet hoe druk het buiten was maar hij ging er van uit dat het in de kantine drukker was. Dat was het meestal dan.

*I'm on my way (:*

Misha besloot er maar een smiley bij te sturen zodat Keda zich geen zorgen zou gaan maken. Hij wilde niet dat de jongen bezorgd was om hem. Maar hij wilde hem eigenlijk ook geen valse hoop geven, wat was waarom hij een smiley gebruikte en geen emoji. In zijn ogen was de (: smiley niet precies blij, hij zag hem meer als een hele sarcastische smiley of zo een glimlach die je op zou zetten als je probeerde te verbergen dat je eigenlijk wilde huilen. En dat laatste was hoe Keda zich nu eigenlijk voelde. Al wilde hij niet echt huilen maar hij had heel erg het gevoel dat hij elk moment kon gaan huilen. Al was huilen op school niet iets wat Misha graag deed. Hij had het zelfs nog nooit gedaan. Zelfs niet toen hij eens zijn pols brak tijdens football training. Hij was gewoon sterk gebleven, waarom kon hij dat nu niet?
Op een aardig snel tempo maakte Misha zijn weg naar de uitgang van de school om zo bij het gras te komen. Toen hij echter naar buiten liep viel het hem op hoeveel mensen hier eigenlijk ook zaten. Misschien zelfs meer dan er in de kantine zouden zitten. Misha probeerde zo ongezien mogelijk richting de tribunes te lopen waar Keda dichtbij zou zitten. Hij keek intussen goed om zich heen of hij de jongen ergens kon spotten. Misha merkte daardoor echter heel erg op hoeveel mensen er naar hem keken wat hij absoluut niet fijn vond. Normaal gesproken had hij het geen probleem gevonden maar nu was het gewoon niet fijn. Hij snapte dat zijn vrienden hem niet accepteerde, maar dat ze hem dan ook nog eens naar de gehele school moesten uiten was nergens nodig voor geweest. Hij haatte het.
Een opgeluchte zucht verliet zijn lippen toen Misha zijn ogen op Keda had gelegd. Hij begon toen maar recht op de jongen af te lopen. Hij hoopte ergens dat hij nog niks gehoord had maar die kans was erg klein. Na even stond hij stil bij het groepje van drie maar hij hield zijn blik enkel strak op Keda gericht. "Can we talk?" vroeg hij voorzichtig. "Like uh.. Private?" Hij hoopte dat Keda de hint snapte en met hem mee zou lopen. Hij wist nog niet waar heen maar hij wist dat hij graag alleen met de jongen wilde zijn nu.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda was opgelucht door het bericht van Misha, de jongen zou hier dus hopelijk snel zijn. Keda besloot niet meer op het bericht te reageren en gewoon rustig op zijn plek te blijven wachten tot Misha er zou zijn. Dan zou Keda eindelijk meer weten, niet alleen dat hij daadwerkelijk uitgekomen was en dat de hele school dit ondertussen al wist. Zijn telefoon deed hij weer in zijn broekzak en voor de rest richtte hij zich weer op zijn vrienden maar tegelijkertijd keken zijn ogen nog regelmatig rond om te zien of Misha al ergens te zien was.
Zodra Misha in het zicht was gekomen van Keda had het maar een paar seconde geduurd voordat Keda met beide voeten op de grond stond in plaats van te zitten. Zo stond hij geduldig af te wachten tot Misha bij hem stond, wat gelukkig niet al te lang duurde. Beide omdat Keda het aardig laat was opgevallen dat Misha er liep en ook omdat Misha in een aardig snel tempo op hem af gekomen was. “Yeah, no.. of course.” Bracht Keda meteen uit. Hij richtte zich tot zijn vrienden die nogal verbaasd waren. Keda had ze dan ook niet verteld hoe goed hij het met Misha had kunnen vinden gisteren. Na de engelse les van gisteren had hij alleen gezegd dat hij met Misha in een tweetal zat maar wisten hun veel dat de jongen nu naar hun toe zou komen lopen in de pauze en al helemaal niet met de geruchten die rondgingen. “I’ll talk to you guys later.” Was het enige wat Keda hen vertelde voor hij zijn rugzak van de grond pakte en me Misha zijn hand pakte om hem vervolgens mee te trekken weg van zijn vrienden. Na aardig wat afstand gemaakt te hebben liet Keda de hand van Misha gaan maar hij liep nog steeds verder zodat ze konden lopen en praten tegelijkertijd.
“What happened? Why didn’t you text me? It seems like the whole school knows already..” Keda kreeg door dat hij misschien wel iets te veel tegelijk op Misha gooide in plaats van de jongen rustig zijn eigen woord te laten doen. “I’m sorry, I just… just talk to me.” Keda hoopte zo erg dat er geen reden was om bezorgd te zijn maar het leek er niet op dat dat het geval zou zijn, anders was de jongen waarschijnlijk wel met een iets positievere houding naar Keda toegekomen, dat wist Keda ook wel. Keda meet op zijn onderlip en keek met een afwachtende maar ook nerveuze blik de jongen aan. Hij zou willen zeggen dat hij geen idee had wat de jongen zou zeggen maar helaas had hij toch wel een vaag idee dat wat hij ook zou zeggen, dat het niet al te positief was.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha deed zijn uiterste best om de blikken van de twee jongens waar Keda mee zat te negeren maar ze waren toch vrij duidelijk en het was lastig om het te negeren als iemand naar je aan het staren was. Hij was dan ook reuze opgelucht toen Keda er mee akkoord ging om privé te praten. Hij kon het niet laten even zwakjes te glimlachen toen de andere jongen zijn hand vast na, al verdween deze glimlach zo snel als hij gekomen was. Hij was totaal niet in het humeur om nu te gaan glimlachen. Glimlachen was voor hem iets wat je enkel deed als je blij was en Misha kon niet echt zeggen dat hij heel blij was op het moment. Na een aardig stukje gelopen te hebben voelde Misha hoe zijn hand weer los werd gelaten dus vrij snel stak hij beide handen maar in zijn zakken. Hij had zijn vest met capuchon nog steeds op ook al was het heel mooi en warm weer. Hij wilde gewoon minder opvallen, al was dat tot nu toe nog niet echt gelukt.
Zacht beet hij op zijn lip door alle vragen die Keda hem plots vroeg. Hij had het wel verwacht maar toch kwam het aardig plots voor zijn gevoel. "Uh well they didn't take it that well. I didn't text you because I was panicking, I was not thinking straight, obviously. And yeah apparently hating on me wasn't enought for them but they had to out me to the entire school. I'm sorry I didn't text you I just.. I didn't know what I had to say.." Misha voelde zich best schuldig nu hij zag hoe bezorgt Keda was geweest maar hij kon niet terug draaien wat er was gebeurt en hij was ook niet zeker of hij hem dan wel een bericht had gestuurd. Hij wist immers nog steeds niet wat je dan precies in zo een bericht moest zetten. Wat was nou het juiste ding om te zeggen en hoe kon je zoiets nou goed via een sms verwoorden? Zeker op zo een moment van pure angst. "I uh.. I got kicked off the football team, the coach heard me tell my friends and told me he couldn't have a fag on his team because he needed strong male only.. My friends, or well, ex friends told me that I was disgusting and that I had to leave or they were going to kick my ass. Only Nolan stayed kind but.. Still different." Elk woord dat hij sprak kwam er op een zachte en gebroken toon uit. Het had Misha echt pijn gedaan, de dingen die tegen hem gezegd waren. Hij had nooit kunnen verwachten dat ze zo zouden doen maar hij was dan ook niet helemaal zeker geweest over hoe ze anders zouden reageren. Hard beet Misha toen op zijn lip. Het bijten en de pijn die er van kwam maakte het tegenhouden van mogelijke tranen een stuk makkelijker. Hij wilde niet gaan huilen op school. Hij was al het middelpunt van iedereens gesprekken op het moment, dan wilde hij niet ook nog eens gezien worden terwijl hij moest huilen. Dus zijn lip kapot bijten was zijn beste optie nu. "I'm really really sorry I didn't text you or let you know anything.."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was simpel gezegd erg kut voor Misha dat de jongens van het team het niet alleen goed oppakte maar dat ze daarna ook nog eens het nieuws verspreid hadden. Het had hun niet uitgemaakt of Misha dat überhaupt wou of goed gekeurd had. Die jongens konden alleen maar aan zichzelf denken en dat was al heel erg duidelijk. Hun had het alleen maar geboeid dat de school zo snel mogelijk van Misha zijn geheim wist, natuurlijk in de hoop dat de hele school ineens zijn rug tot de jongen zou toekeren. Gelukkig wist Keda dat niet de hele school gevuld was met homofobisch mensen en dat er genoeg mensen zouden zijn die niet zomaar Misha de grond zouden intrappen, onder anderen was Keda er daar 1 van. Natuurlijk maakte dat de situatie niet beter voor Misha, Keda realiseerde zich ook wel dat dat Misha gewoon wou dat zijn vrienden hem geaccepteerd hadden voor wie hij was en op het moment zou de mening van een school gevuld met mensen die hij niet kende wel niet heel veel boeien.
Keda was geschrokken door het verhaal was Misha hem vertelde. Hij wist dat er een grote kans was dat Misha niet geaccepteerd zou worden maar wat hij van Misha hoorde ging toch nog wel iets verder dan dat wat Keda verwacht had. “No, no.. don’t apologize for not texting, it’s understandable after they said those disgusting and vile things to you that you didn’t know what to do.” Natuurlijk had Keda nog steeds gewild dat Misha hem een berichtje gestuurd had, niet omdat hij dan eerder uit zijn zenuwen gehaald kon worden maar eerder zodat hij dan sneller wat voor Misha had kunnen doen. “That is just straight up bullying and discrimination.” Mompelde Keda zachtjes onder zijn adem. Hij wist dat ondanks hoe fout dit was, school er niks aan zouden doen. Net zoals op veel scholen rond Amerika was ook op deze het sportteam erg belangrijk en dus werden de spelers nooit verantwoordelijk gehouden voor hun acties. Sporten leek dan toch belangrijker te zijn dan goed gedrag of gelijkheid, dus ook al ging Misha hiermee naar de directeur, die zou niks doen met het bedroevende nieuws wat Misha hem zou vertellen. “Is there something I can do for you? You still want to come over to my place after school or just go home?” Voorzichtig pakte Keda weer de hand van Misha vast en kneep er zachtjes in als een soort manier om hem te troosten, hem te laten weten dat hij er voor hem was. Keda wist dat ze nog steeds in zicht waren van mensen en dat aangezien Misha het gespreksonderwerp van de dag was er al automatisch ogen op hem gericht waren, dus de kans was groot dat mensen zouden zien dat Keda de hand van de jongen vast gepakt had. Dit maakte Keda echt helemaal niks uit en als Misha het wel erg vond dan kon de jongen makkelijk zijn hand terug trekken, dat zou Keda ook heel erg begrijpen en niet eens persoonlijk opvatten.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha voelde zich schuldig tegenover Keda, schuldig dat hij niks had laten weten en hem in zenuwen had laten zitten. Hij had hem echt niet zoveel zenuwen willen geven, dat was nooit zijn bedoeling geweest. Hij voelde zich ook wel kut omdat hij op dat moment alleen aan zichzelf dacht en Misha hield er niet van om egoïstisch te zijn. Hij wilde hier dus ook zijn excuses voor aanbieden tot Keda hem al zei dat hij zijn excuses niet aan hoefde te bieden voor het niet sms'en. Hij haalde even zijn schouders op. "I just felt really stupid," zei hij met een zwakke frons. Hij had zich echt heel dom gevoeld. Hij wist gewoon niet wat hij moest doen op dat moment en Misha haatte het als hij niet wist wat hij moest doen. Misha had zichzelf beloofd dat hij zijn ouders niks hiervan ging vertellen, wetende dat zij naar de ouders van zijn vrienden zouden gaan of dat zij naar de school zouden gaan en dat zou niet goed aflopen. Zijn vader was niet voor niks een goede advocaat. Zodra hij zou merken dat Misha gepest werd door leerlingen maar ook door zijn leraar en de school er niks aan deed zou het niet goed aflopen voor de school. Hoe hij moest uitleggen dat hij niet meer in het football team zat wist hij dan weer niet. Zijn zussen kwamen namelijk naar al zijn wedstrijden en zijn ouders ook als ze de kans hadden. Hij kon echter geen goede reden bedenken om plots niet meer in het football team te zitten, hij kon ook moeilijk zeggen dat hij het gewoon niet meer wilde want zijn ouders wisten hoe erg hij van football hield. Dat zouden ze nooit kunnen geloven. Toch was Misha ergens in zijn achterhoofd best tevreden. Hij was uit het team geschopt dus nu zou Adam, een van de andere spelers, captain worden. Maar Misha wist dat Adam dat absoluut niet kon en Misha zelf was vaak genoeg de poten van het team genoemd. Hij was wat hen allemaal staande hield. Zonder hem zouden ze waarschijnlijk niet heel ver komen, wat hem toch wel ergens tevreden maakte. Karma was een bitch.
"Yeah yeah I still do. I really do want to come over and I want to work on that project and I want you to play your guitar and just be happy," zei hij gelijk . Misha kende zichzelf goed genoeg om te weten dat nu thuis alleen zitten niet verstandig was. Zijn familie was vandaag de hele dag niet thuis dus als hij naar huis zou gaan zou hij zeker weten alleen zijn en dat wilde hij absoluut niet. Hij wilde gewoon met Keda mee naar huis gaan en bij hem blijven en met hem praten. Hij voelde zich zo raar en Keda was op dit moment het enige wat hem normaal liet voelen. "I just, I want to be with you.. If you don't mind of course," zei hij. Hij keek nu voor het eerst tijdens hun gesprek op van de grond recht in Keda zijn ogen. Hij hoopte zielsveel dat Keda het niet erg vond.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda voelde meteen een heleboel medelijden met Misha. Dat de jongen de gehele dag hier alleen heeft mee moeten zitten en zichzelf ook nog eens dom voelde. Keda kon zich niet voorstellen hoe vreselijk vandaag wel niet geweest heeft moeten zijn voor Misha maar nu was hij weer bij Keda en hij wou er alles aan doen zodat Misha zich weer beter zou voelen. “Okay, well.. you’re not. Those people you used to call friends are the stupid ones.” Dat zei hij niet alleen om Misha zich beter te laten voelen maar ook omdat hij die opmerking volledig meende, elk woord ervan. “You might be a bit of a fool, but that is a positive and cute thing.” Keda hoopte dat door een beetje met Misha grappen te maken, de jongen zich weer een beetje beter te laten voelen, hopelijk zelfs een beetje te laten glimlachen en het uiteindelijk doel zou natuurlijk zijn dat Misha zijn mooie lach weer zou laten horen.
Door het idee van de middag wat Misha begon te schetsen kreeg Keda meteen een glimlach op zijn gezicht. Alsof het nog niet goed genoeg was dat Misha nog gewoon langs wou komen begon Keda zich ook een goede middag te visualiseren. “Yes, of course! I couldn’t think of anything more perfect.” Keda keek terug op naar Misha en keek hem in zijn ogen aan. In dit licht kwamen zijn groene ogen alleen nog maar mooier uit en zorgde voor een soort flonkeringen in de jongens zijn ogen. Het enige wat Keda nu wou doen was gewoon weer Misha zijn hoofd past pakken en hem een kus geven maar dat was misschien nu toch niet zo goed idee. Het zou waarschijnlijk beter zijn als Keda zou wachten totdat ze bij hem thuis zou zijn. Niet dat Keda bang was om meteen nageroepen te worden als hij Misha een kus zou geven, niet voor zichzelf althans, hij was meer bang dat Misha nageroepen zou worden. De school keek nu anders naar de jongen, het was moeilijk te ontkennen. Het was niet zo dat overal waar de jongen zou gaan en staan mensen hem zouden naroepen, het was voornamelijk het football team en hun meelopers die zo waren. Voor nu zou Keda toch maar afhouden van de kus die hij in gedachten had. “You can sing if you want and if it makes you feel better I will sing for you.” Keda keek weer voor zich uit en forceerde een kleine glimlach op zijn gezicht. “But only if it makes you feel better, because I feel bad for you…” Anders zou Keda echt niet van plan zijn voor de jongen te zingen maar nu zou hij er alles aan doen om Misha in een wat beter humeur te krijgen. “You can pet my cat or play with my rats if you want, but that is not only to make you feel better, you can do that any day.” Het hielp Keda ook altijd om zich beter te laten voelen, dan pakte hij of zijn kat op om deze te aaien of haalde hij zijn ratten uit hun kooi en ging hiermee op bed zitten. Het hielp hem altijd alles even te vergeten en hopelijk zou het hetzelfde effect hebben voor Misha. “We can do whatever you want to do.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha merkte wel dat Keda zich schuldig voor hem voelde, althans, zo een vibe kreeg hij van de jongen. Hij voelde zich daardoor nog erger sinds hij niet wilde dat Keda zich schuldig voelde, hij wilde dat Keda blij was en vrolijk was zoals hij gister was geweest. Misha was vaak iemand die andermans gevoelens spiegelde, als veel mensen om hem heen boos waren werd hij dat ook, het zelfde was met blijdschap en verdriet. Hij was gewoon erg goed in het spiegelen van andermans emoties. Hij wist echter niet of dat een goed ding was of niet. Hij kon het niet helpen om even zwakjes te glimlachen ondanks er nu tranen in zijn ogen stonden, het waren er nog niet genoeg om al over te lopen. "How do you always seem to know what to say?" Tot nu toe had Misha nog geen enkel fout ding uit de jongen zijn mond horen komen en Misha was er best door onder de indruk. Hij hoorde namelijk best wel vaak foute dingen uit andermans monden komen. En uit zijn eigen mond ook nog wel. Hij zei vaak gelijk wat hij dacht wat niet altijd even handig was sinds het kon betekenen dat hij zo foute dingen zei, wat vaak nog wel gebeurde.
Misha was wel blij dat Keda nog steeds door wilde gaan met de middag samen besteden. Hij wilde voor eens ook echt aan het project werken, maar daarnaast wilde hij natuurlijk ook een hoop rondom Keda zijn en met hem praten en het gewoon gezellig hebben, zijn gedachte van de nare dingen af halen. Alles waar hij nu nog aan wilde denken was Keda en het was dat hij vrij zeker was dat het antwoord een 'nee' zou zijn, anders had hij hem gevraagd of hij de laatste lessen met hem wilde overslaan. Misha was niet iemand die vaak spijbelde tijdens lessen, maar hij had het zeker niet nog nooit gedaan. Hij deed het echter alleen met speciale gelegenheden. En dit was er voor hem wel eentje. Alleen sinds hij zeker was dat Keda het niet zou willen hield hij zijn mond er maar over. Wellicht kon hij zijn lessen wel gewoon weer op de wc doorbrengen, dan hoefde hij niet de lessen bij te wonen maar kon hij wel nog gewoon met Keda naar huis toe gaan.
Misha moest zachtjes door Keda grinniken wat hij echt nooit gedacht had. "I won't make you sing, don't worry," zei hij met een zwakke glimlach. "And you bet your ass I'm going to pet your cat and play with your rats," zei hij vervolgens. Zijn hele humeur was alweer een stukje beter sinds hij met Keda praatte. De jongen leek alles gewoon een stuk minder erg te maken, hij maakte het verdraaglijk. Dat was best wel heel fijn vond Misha. Zijn blik ging van Keda zijn ogen kort naar zijn lippen en hij twijfelde even. Hoewel hij het graag wilde wist hij niet of hij het durfde en of Keda het wel wilde. Hij had zijn toestemming namelijk nog niet gekregen. Zachtjes beet hij toen op zijn eigen lip en hij keek met een kleine frons op naar Keda. "May I give you a kiss?" vroeg hij toen voorzichtig.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een beetje nonchalant haalde Keda zijn schouders op. “I don’t know, I guess it just goes automatically when I am around you.” Keda beet zachtjes op zijn lip en keek op naar de jongen. Het was wel zo, als hij bij Misha was leken de woorden gewoon automatisch uit zijn mond te komen, met Misha praten was gewoon zo makkelijk. Waarschijnlijk had Keda nog nooit eerder zo makkelijk met een persoon kunnen praten als dat hij met hem kon. Het was wel eens fijn, vond Keda, om gewoon te kunnen praten zonder dat hij zich constant zorgen moest maken dat het niet ongemakkelijk werd.
Keda knikte lachend met zijn hoofd op het antwoord van Misha. “Oh, thank god.. you don’t realise how happy I am to actually hear you say that.” Lachte Keda opgelucht. “I still want to hear you sing though.” Zo makkelijk zou Keda dat niet opgeven, hij was nog steeds erg benieuwd naar het zingen van de jongen. “I might pity you but I don’t pity you that much, sorry.” Voegde Keda nog grappend toe. Keda hoopte dat Misha niet met hem in discussie zou gaan maar gewoon alsnog voor hem wou gaan zingen, eigenlijk ging Keda er wel van uit dat Misha gewoon in zou geven maar zo niet, dan zou Keda wel even kijken hoe erg de jongen op het idee tegen leek te zijn. Als hij nee zei op de manier waarop hij duidelijk aan het twijfelen was en eigenlijk een beetje te bang was, dan zou Keda hem simpelweg over die angsten helpen maar als hij nee zei op manier die het duidelijk maakte dat hij absoluut niet wou dan zou hij het maar gewoon laten en de jongen er ook niet meer mee lastig vallen. “Okay good, because they all love attention so they’re going to need some from you.” Het was misschien raar hoe enthousiast Keda zich voelde over het feit dat Misha zijn huisdieren zou ontmoeten maar hij was oprecht zo blij dat hij Misha kon introduceren aan zijn huisdieren. Waarschijnlijk was zijn moeder ook wel weer thuis en dus kon hun twee ook meteen aan elkaar introduceren. Zijn moeder had gister echt nonstop vragen gesteld over bij welke vriend Keda voor zolang was en of zij deze jongen een keer kon ontmoeten. Keda had haar niet in alle details uitgelegd over de situatie van Misha, hij had haar wel verteld dat er zeker wel een gelijke interesse was tussen de twee, meer had hij zijn moeder nie verteld.
“Yes, you dork. You don’t even have to ask, I will always accept a kiss from you.” Grinnikte Keda en gaf Misha een speelse duw waarna hij afwachtend naar de jongen keek. Keda was blij dat de jongen hem vroeg of hij hem een kus mocht geven aangezien Keda zich nu niks beters dan dat kon bedenken. Even ging Keda zijn blik naar de lippen van Misha, die nog steeds aardig kapot waren, net zoals gisteren. Niet dat dat Keda veel interesseerde, hoe dan ook was hij blij om een kus te krijgen van Misha.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een zwakke glimlach speelde op Misha zijn lippen bij het horen van zijn woorden. Het ging automatisch bij hem. Het leek misschien niet als iets groots maar het betekende toch veel voor Misha dat Keda zich blijkbaar zo op zijn gemak voelde rond Misha dat praten gewoon automatisch ging. Misha had dat ook wel bij Keda, maar voor hem was praten vaak toch wel iets wat gemakkelijk ging. Over sommige onderwerpen kon hij echter alleen tegen Keda gemakkelijk praten had hij opgemerkt. Hij had het gevoel dat hij van alles kon zeggen zonder het ongemakkelijk te maken, alsof hij gewoon zijn gedachtes hard op kon uitspreken zonder dat Keda zich hier niet gemakkelijk bij zou voelen.
Misha moest ook even zachtjes lachen wat vooral kwam door de lach van Keda, hij was gewoon zo leuk en aanstekelijk. "No problem love," grinnikte Misha eventjes. Kort pruilde hij toen wel, maar hij had zo het gevoel dat Keda geen nee als antwoord zou nemen. "Fine, but I still stand with what I said yesterday, if I happen to deafen you with my voice you can't sue me," grinnikte hij zachtjes. Hij zou Keda no wel laten merken hoe een gelijk hij dacht te hebben over zijn stem. Naar zijn mening was het namelijk nog erger dan een gillende kat. Dan nagels op een krijt bord zelfs, en dat was echt heel erg. "If I sing for you will you go out with me then?" De vraag liep soepeler over zijn lippen dan Misha gedacht had en ook al was hij vrij zeker dat Keda wel ja zou zeggen, was hij enorm angstig voor een afwijzing. Misha was nog nooit afgewezen en hij was er ook nooit echt bang voor geweest maar nu plots met Keda was het toch wel een onzekerheid van hem.
"Oh I'll give them all the attention they want, and you too," grinnikte Misha zachtjes. Het was raar hoe praten met Keda zijn humeur zó veel beter maakte in zo een korte tijd. Misha was Keda hier wel echt dankbaar voor, hij wist niet wat hij had gedaan als hij Keda niet had op dit moment. Dan was hij waarschijnlijk naar huis gegaan en nooit meer terug gekomen. Had hij zijn familie wellicht wel gedwongen om te verhuizen of was hij naar een andere school gegaan. Dan had hij hier echt niet nu zitten lachen.
Misha glimlachte door de opmerking van Keda en besloot geen tijd te besteden aan het terug reageren met woorden. Hij drukte toen dus, zonder nog verder te reageren op zijn woorden, zachtjes zijn lippen op die van Keda. Hij voelde blikken in zijn huid branden maar besloot zich hier maar niks van aan te trekken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het leek er dus op dat Keda toch zijn zin kreeg en het toch voor elkaar had dat Misha voor hem zou zingen. De manier waarop Misha hem een koosnaampje noemde zorgde voor een warm gevoel door Keda zijn lichaam. Het liefst hoorde hij de hele dag aan hoe Misha hem koosnaampjes zou geven. “Alright, no sueing.” Het leek wel alsof er vandaag niks gebeurd was. De twee hadden weer net zoveel plezier als dat ze gister hadden. De zorgen van school leken voor Keda wel even helemaal verdwenen te zijn en hopelijk gold hetzelfde voor Misha. “I guess I could go out with you if that means you’ll sing for me.” Keda maakte er nonchalant een grap over alsof het niks was maar van binnen werd hij helemaal gek van enthousiasme over het idee dat ze samen wat zouden doen. Zijn blijdschap was misschien een beetje overdreven want dat ze uit zouden gaan zat er eigenlijk nogal aan te komen. Toch leek dit feit Keda er niet van te stoppen om helemaal gek te worden van het idee, gek worden op een positieve manier uiteraard. “So, do you have any idea where this oh so terrible but necessary date will be?” Keda was heel erg benieuwd of Misha al enig idee zou hebben over de date en hoopte dus ook dat Misha deze ideeën met hem zou delen. De nieuwsgierigheid was waarschijnlijk wel van het gezicht van Keda af te lezen, daarnaast was dit ook weer een klassiek geval van waar Keda graag wou weten wat er gaande was zodat hij een soort gevoel van controle had over de situatie. Al realiseerde Keda zich dat hij misschien te hard van stapel liep, de jongen was nog maar net gevraagd, de kans was er dat Misha ook pas zelf met het idee gekomen was om Keda überhaupt een soort van op date te vragen. “Unless you don’t know anything yet, of course.” De toon in Keda zijn stem was meteen een stuk kalmer en de glimlach op zijn gezicht was nu een beetje veranderd in een schuine glimlach.
Keda begon steeds meer naar vanmiddag uit te kijken, hij wist dat ze ook zouden werken aan het project en dat vond hij absoluut geen probleem maar hij keek ook uit naar gewoon de tijd die hij weer kon besteden met Misha. Elke seconde die hij met Misha doorbracht voelde gewoon alsof Keda super veel geluk had dat hij die seconde met hem kon doorbrengen. “Okay good, because I wouldn’t want to get jealous of my pets now, would I?” De vraag werd opgevolgd met een kleine knipoog. Zelfs als Misha hem geen aandacht zou geven, Keda had genoeg aandacht die hij aan Misha kon geven. “Oh, also my mom will be home but don’t worry, she is amazing. She does have quite the mexican accent though but that won’t stop her from asking you a bunch of questions.” Keda wou de jongen toch alvast waarschuwen voor zijn extreem nieuwsgierige moeder. Hoeveel Keda ook hield van zijn moeder hij hoopte toch dat hij na school zo snel mogelijk Misha mee kon nemen naar zijn kamer zodat zijn moeder niet te gênante vragen zou stellen.
Voor Keda het zich realiseerde kwam Misha zijn gezicht dichter na dat van hem. Meteen sloot Keda zijn ogen en plaatste zijn handen in de nek van Misha. Voor een paar seconden genoot hij van het moment. Keda was niet dom en wist ook wel dat het niet lang zou duren voordat dit de school door ging. Uiteindelijk trok Keda zich voorzichtig terug en keek Misha even aan. “Are you not worried this news will spread like a wildfire and get to the team?” Hun hoofden waren nog steeds erg dichtbij, vandaar dat Keda de vraag ook zachtjes fluisterde. Bezorgd beet Keda op zijn onderlip. Zelf maakte het hem niet uit maar hij wou toch even vragen aan Misha of hij zich hier geen zorgen om maakte. Zo niet dat wou Keda prima weer terug gaan naar de activiteit waar ze eerder mee bezig waren.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha was er oprecht van overtuigd dat hij niet kon zingen, maar zingen maakte hem wel blij, en als Keda wilde dat hij zong dan zou hij ook voor hem zingen. Het zou er ooit toch wel van komen, sinds Misha bijna altijd zong als hij zich comfortabel voelde en niet in gesprek of aan het eten was. Dus dan misschien beter zo snel mogelijk zodat Keda later niet geschokt zou zijn van zijn, naar zijn mening, niet zo zuivere stem. Hij vond het dan ook niet zo heel erg om te doen. En als Keda mee gitaar zou spelen zou hij Misha's stem wellicht niet eens kunnen horen boven het geluid van zijn gitaar. Daar hoopte hij dan maar op. "Good, 'cause if you will I'll sue you back," knikte hij zelfverzekerd, terwijl hij niet eens zeker was of dat mogelijk was. Misschien wel, maar hij dacht niet dat het nodig zou zijn voor hem om dit te weten. Hij ging er niet van uit dat iemand hem ooit zou aanklagen en dat hij dat persoon dan terug zou moeten aanklagen. Het klonk best onlogisch.
"I guess I'll have to sing for you then." Het was lastig voor Misha om niet te laten zien hoe blij hij was dat Keda akkoord ging met een date. Hij had nooit verwacht dat hij het leg had om hem te vragen maar was best trots op zichzelf dat hij het wel gedaan had, zelfs na wat er die dag was gebeurt. "Oh I thought about this. I was actually thinking of taking you on a very cliche and sappy date to a roller skating rink," zei hij met een brede glimlach. Als het om dates ging was Misha altijd erg romantisch, maar op een andere manier. Hij hield niet van dure diners bij kaarslicht, van rozen geven en handen kussen. Hij hield van die typische cliché date idee's. Hij hield ervan om te gaan rolschaatsen, naar de kermis te gaan of te gaan varen. Hij was dan wel nog nooit op date geweest, maar hij had genoeg films gezien om goed te weten wat hij wilde. Misha was geen typische romanticus, hij hield van lol hebben en elkaar uitlachen maar toch helpen. Hij wilde een relatie die meer was dan "I love you" 's en saaie etentjes waar je super veel geld betaald voor heel weinig eten. Hij zou eerder hetzelfde bedrag aan geld uitgeven bij de McDonald's en thuis op de bank netflix kijken met al het eten. Dan kon je jezelf zijn en hoefde je je niet netjes aan te kleden en net te gedragen omdat je in een duur restaurant zat met andere mensen er in. Zo iets klonk toch niet leuk?
Natuurlijk bedoelde Keda het als een grapje, maar de gedachte dat hij jaloers werd op zijn dieren omdat Misha hen veel aandacht gaf vond hij wel heel schattig. "Oh I'll make sure your pets will be the jealous ones," grinnikte hij zachtjes. Misha was een groots fan van dieren, maar hij was misschien nog wel een grotere fan van Keda geworden, hij wilde hem dan ook met liefde een hoop aandacht geven. Zacht moest hij wederom grinniken, hij was aan het grinniken alsof er helemaal niks ergs gebeurt was die dag. "I'm sure your mom will be great, and I do love some thick accents," grinnikt hij. Hij vroeg zich af waarom Keda geen diep accent had maar realiseerde zich toen dat het wellicht was doordat hij, voor zover Misha wist, opgegroeid was in Amerika. Dan kon je al vrij snel het accent van je omgeving opnemen. Als je een lange tijd in Engeland zou wonen zou het zomaar kunnen dat je dat accent ook over zou nemen.
Misha zijn ogen sloten bijna gelijk bij het voelen van Keda zijn lippen. Hij plaatste zijn handen op Keda zijn heupen om hem zo vast te houden. Toen Keda na even zijn lippen los liet opende hij zijn ogen weer. Zacht beet Misha toen even op zijn lip. Hij zou liegen als hij zei dat hij er niet over na had gedacht. "Well they already know I'm gay so I have nothing to hide," fluisterde hij toen. Hij vond het nog steeds lastig om het zo te zeggen maar het werd wel makkelijker elke keer dat hij het deed.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld