Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Unbreakable

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'As if you have been totally honest with me so far. You haven't. So that wouldn't change a thing,' zei hij toen hij aangaf dat hij ook niet meer eerlijk antwoord zou geven op mijn vragen. Dat deed hij in eerste instantie al niet, dus dat zou helemaal niets aan de situatie veranderen. Dat zou gewoon hetzelfde blijven. Hij gaf me halve antwoorden waar ik niet heel veel aan had, maar misschien zouden de echte antwoorden nog wel komen. Waarschijnlijk niet vandaag, maar misschien ooit? En misschien ook wel nooit. En dat was mogelijk. Dan zou hij alsnog wel een keer op vrije voeten staan, want zijn straf was immers gewoon bekend. Ze wilden hem echter gewoon liever eerder buiten hebben staan, maar op deze manier was dat nog niet mogelijk geweest. Begrijpelijk ook als iemand zo reageerde als hij zijn zin niet kreeg. Ik zou zo'n persoon ook niet als buurman willen, maar dat hield ik maar voor mezelf.
Vervolgens kreeg ik een beetje een agressieve reactie waar ik absoluut niet van gediend was. Wie dacht hij wel niet dat hij was? Bovendien kwam er een bedreiging bovenop en daar moest ik dan toch wel wat mee. Ik was niet iemand die dan meteen met allerlei maatregelen ging dreigen, maar dit gedrag vond ik absoluut niet oké. 'Excuse me? You either apologize to me now and say you didn't mean all of that or I will make sure you will regret it.' Als hij dat spelletje wilde spelen deed ik met hem mee. Als ik wilde kon ik hem het leven hierbinnen namelijk nog veel erger maken dan dat het nu was. Hem van allerlei privileges afhalen en hier stond zelfs een strafbaar feit over in de wet. Iemand op die manier bedreigen mocht helemaal niet. In het ergste geval zou ik dus misschien zelfs ervoor kunnen zorgen dat hij nog langer vast moest zitten. Hij mocht dus beter opletten. 'I honestly don't expect you to like be or be nice to me, but that behavior is not okay. I don't call you names either and I definitely don't threaten you, so stop acting like a fucking child that doesn't get his way.' Ik vond ook dat hij zich zo gedroeg. Als een klein kind. Het enige dat ik deed was zijn opmerking belachelijk maken en daardoor draaide hij al door? Als je hem met zoiets al zo kwaad kon maken dan wilde ik hem helemaal niet hier al buiten hebben staan.
'You better watch whatever you say though because if you keep saying calling me names I can take all of that power and control away for you,' zei ik vervolgens met een glimlachje. Dat was eigenlijk wel zo. Als hij nooit meer contact met die mensen had kon hij ook niets, leek me. Eigenlijk zei ik dit nu wel weer om een reactie uit te lokken en vandaar die stomme glimlach.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
‘I don’t trust you so there no reason for me to give you fully honest answers. You would love to snitch on me so of course I won’t tell you anything that could get me in trouble,’ antwoordde ik meteen terug. Ondanks dat ik haar vragen niet beantwoord had zoals zij wilde was ik wel eerlijk geweest. Oké het waren misschien korte antwoorden, maar ik gaf wel zo eerlijk mogelijk antwoord. Al had die eerlijkheid wel alleen te maken met het feit dat ik graag eerlijke antwoorden van haar terug wilde horen. Waarschijnlijk was dat nu ook wel voorbij, dat had ik sowieso al wel verwacht. Ze wilde graag excuses voor wat ik tegen haar had gezegd. Dacht ze nou echt dat ik die ging geven? Als ze dat echt dacht kon ze erg lang wachten want ik ging het niet doen, ik had er immers geen spijt van. Daardoor zou het al niet oprecht klinken en dat zou ze me dan ook weer kwalijk nemen, dat wist ik zeker, dus was het beter om er gewoonweg niet aan te beginnen. Zij wilde zo graag tussen mannen zoals ik werken, dan moest ze er ook maar mee leren omgaan. ‘Go ahead, make me regret it. I would love to see you try cause I don’t regret anything.’
Ik was heus wel van mening dat ik misschien beter mijn mond had kunnen houden alleen betekende dat nog niet dat ik er spijt of iets dergelijks van had. Elke actie hier had gevolgen, dus moest ik die ook aanvaarden. Dat ik er momenteel zo simpel over dacht had waarschijnlijk te maken met het feit dat ik kwaad was en niet helder kon nadenken. Ik wist namelijk dat ik later als ze wel een aanklacht of iets dergelijks zou indienen dat ik er dan wel heel boos over werd dat ik me zo had gedragen. Nu vond ik het alleen maar logisch, hoe ik haar had aangesproken. Door haar reactie had ik niet het gevoel dat ze überhaupt iets ging doen wat erge gevolgen voor mij had, anders had ze dat meteen wel duidelijk gemaakt en zou ze niet op zo’n toon tegen me praten als dat ze nu deed. Gek genoeg was ze helemaal niet bang door de opmerking die ik had gemaakt, dat was iets wat ik namelijk wel verwacht had. Ik had graag gewild dat ze bang werd en niet langer bleef doorgaan over wat ze van mijn gedrag vond.
Ik ging niet in op haar opmerkingen tot ik me omdraaide toen ze eindelijk stopte met praten en ik de glimlach op haar gezicht zag. Ze wilde gewoon dat ik reageerde. Was het misschien haar doel om mij zo kwaad te maken dat de bedreigingen zo erg werden dat ik nog langer moest zitten? Daar leek het haast wel op, maar ik speelde haar spelletje niet langer me. Als zij het tegenovergestelde deed van wat ik dacht dat ze ging doen dan kon ik dat ook. Hoopte ik. ‘You’re threating me as well but don’t worry I won’t make you apologize, so now we’re even.’ Ik liep terug naar de bank en nam weer plaats, waarna ik haar gezicht bleef bestuderen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'So what would it take for you to trust me?' Ik kon me niet voorstellen dat hij dat ooit zou doen, al waren zijn gedachtes niet helemaal juist. Niet alles dat hij hier zou vertellen zou ik meteen aan iemand anders doorvertellen. Dat was niet de bedoeling en dat mocht ook helemaal niet. Ik mocht eigenlijk niets delen, behalve mijn eigen mening over hoe ik erover dacht. 'Funny that you think I'd wanna snitch on you or on others since I'm not allowed to do any of that. I thought you knew that since apparently you know everyone and everything in here.' Die laatste opmerking was eigenlijk niet nodig, maar dat zei ik ook expres om misschien een reactie uit te lokken. Hij kon het immers ook op twee manieren opvatten, positief of negatief. Ik kon hem hiermee dom noemen, maar ook juist slim. Ik liet aan hem over hoe hij dat wilde opvatten, want ik wilde gewoon een reactie.
'And that's your problem. You know I can get you in trouble, right? So you'd be really stupid if you didn't take back your words and apologize. Saying something like that to me could add up a few years to your sentence. And I'm actually nice for giving you the opportunity to take back your words and pretend like it never happened.' Het maakte me absoluut niet bang en dat hij er geen spijt van had was ook wel te verwachten. Die jongen had nergens spijt van. Het viel me dan nog mee dat hij van me weg liep en niet naar me toe liep om zo zijn agressie ook te uiten. Zodra iemand namelijk fysiek dichtbij kwam vond ik het altijd minder prettig. Ik kon op fysiek gebied ook gewoon niet zo veel als al die mannen hier binnen. Wat dat betreft stond ik gewoon heel zwak, maar er was altijd wel iemand in de buurt die er dan snel aan kwam. Dat zorgde er altijd voor dat ik niet bang hoefde te zijn.
'I am not threatening anyone. I'm just explaining the rules and the law here. And no, we're not even. I'm still waiting on that apology,' zei ik opnieuw met een glimlachje. Ik was helemaal niemand aan het bedreigen. Ik zei alleen wat een consequentie was als hij zo door bleef gaan en weigerde mee te werken. Dat was ook niet iets dat ik zelf verzonnen had. Iemand anders had hem al lang weggestuurd en er werk van gemaakt zodat hij de consequenties onder ogen moest zien. Ik hield daar gewoon niet zo van, maar iemand op die manier toespreken was niet normaal. Ik kon er wel tegen, maar iemand buiten de gevangenis misschien niet. Dan zat hij ook binnen no time weer vast en daar had je helemaal niets aan. Ik wist echter ook wel dat de kans gewoon niet bestond dat hij nu sorry zou zeggen. Hij hoefde het van mij niet eens te menen, maar ik wist wel dat ik hier bleef zitten totdat hij dat zei. Of ik zou inderdaad er voor moeten zorgen dat iemand anders dit te horen kreeg, maar dat deed ik liever niet. Daar leerde hij ook gewoon niets van.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Hoe ik haar ooit zou kunnen vertrouwen? Niet. 'I don't trust anyone, so I sure as hell won't ever start trusting you.' Dat was misschien niet helemaal waar. Er waren wel een aantal mensen wie ik vertrouwde, alleen niet met alles en dat was maar goed ook zodat ik niet weer de verkeerde mensen vertrouwde waardoor ik hier opnieuw terecht zou komen. Opnieuw maakte ze een opmerking waar
ik niet van gediend was. Het viel me mee dat ze die irritante lach er niet bij liet zien. 'Just because you're not allowed to doesn't mean you won't snitch on me. I'm sure you would report it if I told you I committed a crime I'm not in here for. So yeah, I do believe you would snitch on me if you hadthe opportunity.' Ook als ze het echt niet mocht
doen, wat ik gewoonweg niet geloofde, zou ze dom zijn om het niet te melden als ik zoiets aan haar vertelde. ‘And I never told you I know everything, I just know a lot.’ Mompelde ik.
Ondanks dat ik graag iets anders had willen zeggen gaf ik haar niet het genoegen dat ik opnieuw boos reageerde want dat scheen ze graag te willen. Al werd het wel steeds moeilijker om niks te doen
tegen de manier waarop ze tegen mij sprak. Weer ga ze mij een kans om mijn excuses aan te bieden waarbij ze zichzelf ook nog prees om het feit dat ze mij die kans gaf. ‘What do you want me to do, get on my knees and beg you for forgiveness? We both know I meant what I said so an forced apology won’t mean anything to me but sure, if it makes you feel better then of course I’m very sorry about the oh so evil words that left my mouth and I shouldn’t have said them cause we both know I wouldn’t hurt a woman as nice and beautiful as you are.’ Ik rolde met mijn ogen na mijn ‘excuses’ uit te hebben uitgesproken. Eerder had ik altijd gedacht dat mensen overdreven wanneer ze zeiden dat een bepaald persoon ze hoofdpijn gaf, maar ik wist nu dat het wel degelijk waar kon zijn dat een persoon dat veroorzaakte. 'Happy now, sweetheart?'

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'How come?' Dit was misschien een beetje een "diepzinnige" vraag en ik zou er hoogstwaarschijnlijk ook geen echt antwoord op krijgen. En als ik die wel kreeg, dan zou het waarschijnlijk gaan over het feit dat hij dankzij anderen hier nu vast zat. Dat was alleen totaal niet wat ik wilde horen, maar ik besloot de vraag toch te stellen. Hij hoefde mij ook niet per se te vertrouwen, want hij kende mij natuurlijk niet.
'Okay. If that's what you think,' zei ik schouderophalend. Het lag er natuurlijk wel aan wat hij me vertelde. Echter zag ik het niet echt gebeuren dat hij me dat soort dingen zou vertellen en daar was ik ook niet echt naar op zoek. Als hij echt allemaal strafbare feiten pleegde, dan hoefde ik dat niet allemaal te weten. Of nou ja, het liefst wel natuurlijk, maar ik wist ook wel dat dat iets was wat hij me nooit zou toevertrouwen. Dan zou hij dom zijn. En dat had ook nog nooit iemand gedaan. Als hij me inderdaad vertelde dat hij hier drugs naar binnen kreeg, moest ik dat inderdaad doorgeven. Zei hij echter iets over wat hij hiervoor had gedaan, zou die kans veel kleiner zijn dat ik het moest melden. Het lag gewoon heel erg aan het verhaal dat hij me dan zou vertellen.
Zijn nep-excuses vond ik al helemaal belachelijk en het feit dat hij mij daarmee ook belachelijk maakte irriteerde me een beetje, maar ik deed mijn uiterste best om dit vooral niet te laten zien. Ik wilde er ook gewoon niet tegen in gaan. Dat zou toch geen nut hebben. 'Alright, thank you,' besloot ik om dus ook maar te zeggen. Hij hoefde het ook helemaal niet te menen, maar ik liet niemand zo tegen mij praten. En als hij dan zoiets belachelijks zei vond ik dat dan nog beter dan wanneer hij zijn nep-excuses helemaal niet zou aanbieden.
Toen hij me nog een keer sweetheart noemde rolde ik met mijn ogen. 'Very happy,' zei ik met een geforceerde glimlach. Ik moest voor hem echt nog die stomme bijnaam gaan verzinnen, want iedere keer dat hij het zei ergerde ik me er weer aan. 'So it won't happen again?'

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
'I don't accept betrayal, so it's easier not to trust people. Trusting the wrong person put me in here and I don't want that to happen again.' De woorden kwamen mijn mond uit nog voor ik over mijn antwoord had nagedacht. Ik was namelijk niet van plan geweest om haar nog een echt antwoord te geven. Ze sprak mijn mening over het verraden niet tegen terwijl ik dat wel verwacht had aangezien ze zo'n beetje alles wat ik zei probeerde tegen te spreken. Ook sprak ze me niet tegen op de excuses die ik had gemaakt naar haar, al kon ik wel enige irritatie ontdekken op haar gezicht en dat gaf me toch wel wat voldoening. 'No problem, I wouldn't want you to feel bad about something I obviously didn't mean to say to you.' Antwoordde ik met een glimlach. Het bleef geweldig om te zien hoe ze elke keer dat ik haar sweetheart noemde ze reageerde met grote ergernis maar er toch weer niets van zei. 'I can't promise you that, but I'll do my best.' Hoogstwaarschijnlijk ging het nog wel eens gebeuren maar dat kon ik nu beter niet toegeven. 'What annoys you the most when you're talking or are around the men in here?' Vroeg ik terwijl ik een beetje onderuit zakte en mijn armen over elkaar sloeg zodat ik comfortabeler zat. Zij had al vele vragen gesteld waar ik antwoord op had gegeven, dus ze was nog een aantal antwoorden verschuldigd. Dat hadden we immers afgesproken voor ze zo dramatisch had gereageerd op de opmerking die ik naar haar had gemaakt.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
'So how are you gonna do that once you're out there? I mean.. I'm sure you have friends that you can trust.' Ik wist gewoon dat hij zijn leventje van hiervoor zou gaan hervatten, dus hij hoefde me niet te gaan vertellen dat hij daar dan geen last van had. Als je in dat wereldje zat, moest je af en toe toch mensen vertrouwen? Het was onmogelijk om dat niet te doen, want bijna iedereen werkte wel samen. Ik had in ieder geval nog nooit iemand gesproken die letterlijk alles alleen deed. Ik kon het natuurlijk fout hebben, maar die kans achtte ik klein.
Hij deed nu ineens poeslief, maar dat was allemaal nep en dat kon je ook heel erg goed aan hem zien. De glimlach die hij liet zien maakte het namelijk helemaal af. 'Good,' was het enige dat ik daarop zei. Misschien moest ik het anders aanpakken. Gewoon niet tegen hem in gaan en kijken wat hij dan te zeggen had. Ik was het natuurlijk niet met hem eens. Ik voelde me helemaal niet rot om wat hij had gezegd, dus als hij dat dacht had hij het mis. Ik wilde hem echter in die waan laten, al betwijfelde ik of hij daar echt zo over dacht. Voor mijn gevoel had ik inmiddels al wel laten zien dat ik niet bang voor hem was, want dat was ik ook gewoon niet. Voor mij waren dat loze woorden. Voor een ander alleen niet. 'Okay, thank you,' zei ik zodra hij zei dat hij zijn best zou doen om zulke dingen niet meer te zeggen. Daar geloofde ik ook niets van.
Ineens kwam hij weer met een vraag, waardoor ik even niet zo goed wist wat ik moest zeggen. Dat had ik namelijk niet echt aan zien komen. Ik herinnerde me toen weer onze stomme deal, dus moest ik ook wel gewoon antwoord geven. En ik besloot voor nu om wel eerlijk te zijn. Hij had toch niets aan mijn antwoord. 'When they force themselves onto me,' probeerde ik droogjes te zeggen. Dat was iets dat ik natuurlijk heel eng vond, maar dat hoefde hij niet te weten. Het was al wel vaker gebeurd. Eigenlijk gebeurde zoiets wel één keer per maand. Het was gelukkig alleen nog nooit te ver gegaan, omdat er altijd hulp aankwam. Binnen een minuut was er altijd wel iemand om me dan te helpen. Vandaar dat ik ook gewoon probeerde om er luchtig over te praten. Er was namelijk nog nooit écht iets gebeurd waardoor ik bijvoorbeeld niet meer kon slapen of zo.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
‘That won’t be a problem, I’ll manage.’ Ik had helemaal geen zin om met haar te praten over mijn vrienden of over mijn leven nadat ik vrijkwam. Ze hoefde daar geen details over te weten, niemand niet. Het was heus niet zo dat ik last zou hebben van vertrouwensproblemen, in elk geval niet meer dan voor ik vast kwam te zitten. En ook als ik daar wel last van had ging het haar allemaal niks aan. Ze hoefde geen persoonlijke dingen over mij te weten, net zoals dat ze vond dat ik dat soort dingen niet van haar mocht weten. Al zou ik langzaamaan wel aan antwoorden komen als ik door bleef gaan met vragen stellen. Ze reageerde met korte opmerkingen waar ik niets meer op te zeggen had. Het boeide me namelijk niet of ze er nou mee zat met wat ik had gezegd of niet, dat had ze zelf ook wel begrepen. Al dacht ik niet dat ze er last van zou hebben, ze was er namelijk niet bang van geworden zoals ik had verwacht. Niet dat ze het zou hebben toegegeven als ze wel bang was maar ik had het dan wel aan haar lichaamshouding af kunnen lezen. Mijn woorden betekenden dus niet zoveel voor haar. Toch hield ik me er wel altijd aan, ik maakte geen loze bedreigingen, al had ik dit misschien wel grotendeels gezegd uit boosheid want ik wilde haar niet iets doen. Ik accepteerde het alleen niet als ze me uitlachte. Overigens was ik wel verbaasd dat ik zo snel kalm was geworden, dat ik niet tegen dingen had aangetrapt of iets dergelijks. Mijn gedachten probeerde me te vertellen dat het kwam door het praten met haar, door de afleiding, maar die gedachtes weigerde ik te accepteren. Het antwoord dat ze gaf op mijn vraag was iets wat ik had kunnen verwachten, het was logisch dat ze dat erg vond al probeerde ze dat te verbergen door het te zeggen op een toon alsof het niets was. Ik begreep niet dat de mannen hier zo dom konden zijn om te denken dat het ze zou lukken om haar iets aan te doen. Uit boosheid kon ik het nog begrijpen als er iets gebeurde omdat je dan niet nadacht, maar ik wist dat de mannen die zulk soort dingen deden het niet uit boosheid deden maar gewoon voor hun eigen plezier. ‘I hope you broke their noses or something cause they deserve to get hurt. Did it happen here?’ Met hier bedoelde ik natuurlijk op deze afdeling. Al had dat dan natuurlijk wel gisteren of vandaag al moeten zijn gebeurd aangezien ze hier nog maar net zat.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Even was ik aan het twijfelen of ik er nou over door moest gaan of niet. Ik was niet blij met dit antwoord en wilde daar eigenlijk graag meer over weten. Vandaar dat ik dus ook eventjes stil was, omdat ik aan het nadenken was wat een slimme zet was. Toen het echter wel te lang stil was voor mijn gevoel besloot ik om het voor nu te laten gaan. Ik kwam er een andere keer wel weer op terug. 'Okay. I hope you do.' En dat hoopte ik dan ook wel echt, al wist ik niet of hij dat geloofde. Echter gunde ik helemaal niemand hier binnen iets slechts toe. Ik hoopte dat iedereen gewoon verder kon gaan met hun leven en in het beste geval was dat dan buiten het criminele circuit om. Vaak gebeurde dat helaas alleen niet.
Ik glimlachte zwakjes toen hij zei dat die verschillende mannen het zouden verdienen om pijn te verduren. Natuurlijk had ik dat niet gedaan. Ten eerste zou ik dat helemaal niet kunnen en ten tweede zorgde dat er niet voor dat iemand zoiets niet meer deed. Bovendien was ik wat dat betreft gewoon helemaal niet intimiderend. Ik had een grote mond en was wat dat betreft niet bang, maar fysiek gezien kon ik gewoon niet zo heel veel. 'You think I'm capable of breaking someones nose?' grinnikte ik toen dus ook. 'I'm pretty sure I would hurt myself more than them if I tried to hit someone.' Je moest dan ook nog eens goed slaan natuurlijk! En dat deed ik nooit, dus ik wist ook gewoon niet hoe dat moest. Het klonk misschien heel stom zo, maar het was gewoon zo. Ik hoefde me wat dat betreft ook niet beter voor te doen, want iedereen kon aan mij zien dat ik er niet per se uitzag als een super sterk iemand. Daar hoefde ik dus ook niet over te liegen. 'In this prison, yes. But it hasn't happened here just yet.' Ik wist zelf ook wel dat het nog een keer ging gebeuren, dus daar hoefde ik ook niet over te liegen. Niet dat het hem wat aanging als het gebeurde, want dat ging ik hem niet vertellen. En al helemaal niet door wie. Dat ging alleen mijn leidinggevende wat aan en verder niemand. 'But whatever. I knew what I signed up for.'

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
‘Thanks.’ Antwoordde ik maar omdat ik niet wist wat ik anders moest zeggen op haar reactie. Het boeide me gewoon niks wat zij ervan vond en dat wist ze ook vast wel maar ze bedoelde het vast aardig. Het klonk in elk geval oprecht en dat moest natuurlijk ook wel zo klinken, ze kon natuurlijk niet de hele tijd negatief gaan doen wanneer ze gesprekken had met gevangenen. Ze grinnikte zachtjes wat resulteerde in een glimlach op mijn gezicht. Ik kon het gewoonweg niet tegenhouden, het geluid was iets wat je hier vrijwel nooit hoorde. In elk geval niet oprecht. ‘Of course you are capable of doing that.’ Mijn blik richtte ik even op haar handen die duidelijk veel kleiner waren dan die van mij. In geval van nood zou ze vast genoeg kracht bezitten om iemand pijn te doen maar als ze zelf al dacht dat het niet ging lukken zou dat inderdaad ook niet goed gaan. 'Okay maybe you’re right about hurting yourself so it’s better not to aim at
their faces cause you’d maybe hit their jaw and break your hand. Just aim for their throat or knee them in their balls cause that shit hurts like hell.’ Ik had geen idee waarom ik haar die adviezen gaf, het leek bijna alsof ik het oké vond om een normaal gesprek te hebben met haar. Voor haar viel dit onderwerp vast niet onder een normaal gesprek maar voor mij was dat het wel. ‘Tell me when it happens. We don’t tolerate that kind of behavior here.’ Dat ging ze vast niet doen, maar het kon geen kwaad om aan te geven dat ik dat wel op prijs stelde. Wan wat had ik nou aan mannen die ongewild aan vrouwen kwamen? Helemaal niets. Zij verdienden geen respect en al helemaal geen bescherming van mij. Ik wilde niet met zulk soort personen geassocieerd worden. ‘So you’re okay with it, it’s just part of the job? That’s crazy.’ Zei ik hoofdschuddend. Als je er zo over dacht had je toch totaal geen respect voor jezelf? Ik vond in elk geval van niet. Niet dat het wat uitmaakte wat ik ervan vond. Mijn mening boeide haar waarschijnlijk net zo weinig als die van haar mij boeide. ‘It’s your turn, unless you don’t have any questions left.’ Natuurlijk had ze die wel en ergens vond ik haar vragen wel leuk. Niet om ze te beantwoorden, maar wel om te horen met welke vragen ze kwam. Zij vroeg me namelijk niet dingen die eerdere therapeuten aan mij hadden gesteld, niet alleen vragen die telkens maar terugkwamen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Ik vond het ontzettend raar dat hij dacht dat ik iemand echt pijn kon doen. Misschien met mijn nagels, ja, maar veel verder dan dat kwam ik niet. Of er moest iemand zijn met lang haar, want dan kon je daar aan trekken. Echter zou het nooit in me opkomen om iemand echt te slaan. Dat had ik vroeger nooit gedaan en die behoefte had ik nu ook niet. Natuurlijk verdedigde ik mijzelf als zoiets gebeurde, maar dat was meer door gewoon maar weg te blijven duwen. Ik had het gevoel alsof ik daar verder mee kwam dan met iemand slaan. Hij nam echter al snel zijn woorden weer terug, maar gaf me vervolgens advies over hoe ik iemand wel pijn kon doen zonder mijzelf pijn te doen. Ik moest toen dus ook even lachen, want het was gewoon raar? 'Um, thanks, I guess? For the advice? This is really weird. You telling me how to hurt others.' Ik had ook geen idee waarom hij me dat allemaal vertelde. Zo leek het net alsof hij me een beetje "aardig" vond, want anders gaf je iemand geen advies. En anders interesseerde het je ook niet als iemand zijn hand brak tijdens het slaan, leek me. Ik wilde dat echter niet denken, want ik wist dat hij mij verschrikkelijk vond en dat hij dat altijd zou vinden. En dat was oké. Ik ging zeker niet mijn best doen om zijn mening over mij te veranderen.
'I know. Which is why I'm not allowed to tell you or anyone else.' Ik wist precies wat er met zo'n persoon gebeurde en dat wilde ik niet op mijn geweten hebben. Bovendien mocht hij dat gewoon niet weten en ging het hem niks aan. 'But I don't tolerate that kind of behavior either so don't worry, they get punished,' knikte ik. Al deed ik dat natuurlijk niet. Daar ging ik verder ook niet over.
'What? No. I'm not okay with it. But I just know that kind of stuff happens in a place like this. And once it does, I always try my best to make sure they regret it and trust me, they do.' Hun straf werd dan altijd verlengd. Sommigen werden naar een andere gevangenis overgeplaatst omdat ze dan levenslang moesten vastzitten. Dan deed ik namelijk wél aangifte, want dat ging me te ver. Maar ik wist echter ook dat ik in dat soort situaties terecht kon komen, dus het verbaasde me niet meer. Dat betekende niet dat ik het oké vond. Het was meer dat ik er gewoon vanaf wist.
'You think I don't have any questions left? I thought you kinda knew me by now. Very disappointing.' Ik wist niet waarom ik hier nou een grapje van maakte. Zo leek het net alsof ik hem aardig vond. Dat vond ik niet. Hij was een verschrikkelijke kwal.
'Alright, so, why do you wanna know so much stuff about me? I mean... we both know you can't stand me.' Dat verwarde me namelijk enorm. Niemand wilde dat hier. Niemand boeide het ooit wie ze tegenover hen hadden zitten. Hij was echt één van de weinigen die dingen aan me vroegen die over mij gingen en eigenlijk verontrustte me dat wel een beetje.

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Opnieuw had ik haar laten lachen en ik wist niet helemaal wat ik daar van moest vinden. Ze had gelijk, het was vreemd dat ik haar vertelde hoe ze mensen pijn kon doen en daar was ik me ook heus wel bewust van. Het feit dat ik tegen haar praatte was überhaupt vreemd. Normaal had ik enorm veel controle over wat ik zei en deed, tenzij ik boos was natuurlijk, maar ik praatte ook met haar wanneer ik niet boos was en dat hield me wel bezig in mijn hoofd tijdens de stiltes die tussen ons vielen. Zolang ik maar geen persoonlijke dingen vertelde was er eigenlijk niet echt iets aan de hand toch? In mijn hoofd was er wel van alles aan de hand, ik was in strijd met mezelf over of ik misschien maar helemaal stil moest blijven of juist gemeen moest gaan doen tegen haar voordat ze dacht dat ik haar aardig vond door het advies dat ik haar had gegeven. Alleen wist ik dat ik dat als ik dat deed ik weer terug bij af was en het niet echt zou helpen in mijn situatie. Het was aan een kant ook wel goed als ze zou denken dat ik haar aardig vond, op die manier zou ze mijn vragen ook makkelijker gaan beantwoorden en dat was juist wat ik wilde. Alleen het idee al dat ze mij aardig kon vinden was lachwekkend maar als het zou helpen om informatie te krijgen vond ik het niet erg. ‘Maybe you’ll need it sometime.’ Zei ik schouderophalend. Er waren genoeg incidenten voorgevallen waar het personeel te maken kreeg met geweld dus je wist maar nooit, wie weet moest ze het ooit wel tegen mij gebruiken. Een grijns vormde op mijn gezicht toen ze zei dat ze niks ging vertellen als er iets gebeurde. Die opmerking betekende dat ze wel wist wat er met zulke mannen gebeurde wanneer ze terugkeerden op de afdeling. ‘Hm okay. I’m just saying they would probably regret it way more if you told me about it, but it’s your choice,’ antwoordde ik met een knipoog. Het leek bijna
alsof ze me echt aardig ging vinden door de manier waarop ze tegen me sprak al wist ik natuurlijk heel goed dat dat niet zo was want ze had eerder heel anders tegen mij gesproken, maar toch was het verwarrend. Ik wilde graag dat ik haar beter kon lezen, dat ze niet zo onvoorspelbaar was. ‘Well, I don’t want to disappoint you again so that’s one reason why I’m asking questions to get to know you.’ Over de andere reden moest ik even nadenken. Het was voornamelijk eigenbelang, ik wilde
gewoon graag zoveel mogelijk over iedereen hier iets weten zodat als iemand me een keer iets flikte ik ze altijd terug kon pakken op een of andere manier. Dat kon ik natuurlijk niet tegen haar zeggen. ‘And you’re not like anyone else I’ve talked to in here. I want to know why you’re different.’
Was dat te eerlijk? Misschien, maar misschien was het ook wel te vaag voor haar. Ik begreep zelf in elk geval precies wat ik bedoelde en ik was er ook eerlijk over.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Ik kon me niet voorstellen dat ik ooit gebruik zou moeten maken van het advies dat hij zojuist had gegeven, dus wist ik ook niet zo goed hoe ik daar nou weer op moest reageren. Ik wist ook niet of hij dit nou als een soort "dreigement" bedoelde of niet. Waarschijnlijk niet, want anders had hij het me niet verteld, maar hij kon het ook op zichzelf doelen. Ik besloot om er verder maar niet meer op in te gaan, omdat ik het in eerste instantie al een beetje raar vond. 'Yeah, maybe,' besloot ik het bij te laten.
Vervolgens vertelde hij dat de gevangenen er veel meer spijt van zouden krijgen als ik het hem wel zou vertellen, maar dat wilde ik niet op mijn geweten hebben. Ten eerste zou ik mijn baan kwijt raken en zou ik nooit meer ergens mogen werken waar gebruik werd gemaakt van vertrouwelijke informatie en ten tweede ging hem dat niets aan. Niemand hoefde die persoon dan op die manier te straffen. Zij werden al gestraft en als het goed was, was dat ook niet mild. Echter wilde ik me daar niet meer mee bezig houden. Ik zorgde er altijd voor dat ik zo'n persoon in ieder geval nooit meer zag, want dat was dan wel een beetje te confronterend? Verder bemoeide ik me daar dus helemaal niet meer mee. De knipoog die hij vervolgens gaf vond ik ook een beetje raar en dat verwarde me dus een beetje. Waarom deed hij dat nou weer? Om nog duidelijker aan te geven dat hij hier de touwtjes in handen had? Want dat was inmiddels al wel bekend en dat was precies de reden dat ik hier nu met hem zat. 'Nah, don't really feel like committing a crime myself so I'll just tell my boss and that's it.' Het was immers een wet overtreden. Ik mocht dat gewoon echt niet doorvertellen, ook al zou ik dat zelf willen. Of nou ja, ik mocht niet laten weten over wie het ging.
De reden waarom hij meer over mij wilde weten vond ik echt bullshit. Hij wilde me niet opnieuw teleurstellen? Dat deed hij in eerste instantie al niet, omdat ik sowieso niet al te hoge verwachtingen van de mensen hier binnen had. En dus ook niet van hem. Wat dat betreft was hij zeker geen uitzondering. 'Okay, that's bullshit,' besloot ik dus ook gewoon te zeggen. Ik geloofde hem niet en wilde dus liever de echte reden horen, al betwijfelde ik of ik die ooit te horen zou krijgen. Misschien was hij wel een spelletje met me aan het spelen en wilde hij op die manier iets proberen. Daar moest ik dus heel behoedzaam voor zijn.
Vervolgens vertelde hij me dat ik anders was dan de anderen hier en dat hij wilde weten waarom dat zo was. 'Different?' vroeg ik daarom dus ook. Hoezo was ik anders? Ik was misschien jonger, maar volgens mij was er verder niet veel anders aan mij. Bovendien kende hij me niet, dus ik wist niet waarom hij zoiets zou zeggen. 'What do you mean?'

Anoniem
Landelijke ster

allyzha schreef:
Joshua.
Ik betwijfelde over ze ooit iets met mijn advies zou doen. Waarschijnlijk zou ze nog steeds haar hand breken of iets dergelijks. Aan haar twijfelachtige reactie was ook wel duidelijk dat ze er zelf in elk geval ook geen vertrouwen in had. Toch kon ik me wel voorstellen hoe het eruit zou zien als zij iemand van hier zou slaan en dat beeld stond me wel aan. Ze vertelde me dat ze geen misdaad wilde begaan dus het alleen aan haar baas zou vertellen. Dat stoorde me wel een beetje dus daar moest ik nog aan werken, ik moest alleen nog bedenken hoe ik haar zo ver kreeg mij zulk soort dingen te vertellen. Dat dat moeilijk ging worden was ik me allang bewust van. Daarom was het zo belangrijk dat ik meer te weten kreeg over haar en ik ook zo eerlijk mogelijk over mezelf was. Of in elk geval eerlijk overkwam want veel dingen hoefde zij niet te weten over mij. 'You don't feel like committing a crime? Why not? Prison is so much fun, just look at me. Can't you see how happy I am in here. If you're lucky they will even let you clean the showers and toilets every day.' Die pech had ik gelukkig niet, ik zou het ook nooit hebben geaccepteerd als ik dat wel had moeten doen. Daar voelde ik me ook te goed voor. Mijn reden waarom ik meer over haar wilde weten beviel haar blijkbaar niet want ze noemde het bullshit. Ik wilde zeggen dat het me niet uitmaakte wat ze dacht en dat ze zelf bullshit praatte, maar besloot dat niet te doen nu het gesprek redelijk de goede kant op ging. Nou ja of het echt goed ging kon ik niet echt inschatten door haar maar als ik mezelf niet inhield ging het sowieso mis. 'What's wrong with me wanting to get to know you? At least I'm talking and that's what you wanted, right?' Als het haar niet beviel kon ik wel stoppen met praten, dan kwam ik zoals voorheen een halfuur in stilte zitten. Ik vond het prima. Ze vroeg zich af wat ik anders aan haar vond. Natuurlijk. 'Well, you're young so that's quite a difference. Secondly. you dare to talk back to me, no one does that. And you're not afraid of me. You're an interesting person.'

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Wat hij met zijn reactie over hoe leuk de gevangenis was wilde bereiken wist ik niet. Wilde hij mij een beetje belachelijk maken of wilde hij ervoor zorgen dat ik hem zielig vond? Of had hij er nog een andere reden voor? Ik vond het een beetje een vage reactie waardoor ik ook niet zo goed wist hoe ik daar gepast op kon reageren. Ik wilde namelijk niet minderwaardig gaan doen. Ik kon hem namelijk gewoon flink beledigen als ik wilde, maar dat was de intentie niet. ‘When was the last time you were happy?’ Ik moest het vragen. Hij zei nu namelijk dat hij helemaal gelukkig hier was, maar ik wist heus wel dat dat sarcastisch was. Dit ging overigens helemaal niet over het gevangenisleven, dus die vraag kon ook wel een beetje uit de lucht vallen. Echter kwam die vraag bij me op toen hij het woord “happy” benoemde. ‘Well.. I’d rather not. My OCD wouldn’t be able to handle that kind of stuff,” besloot ik maar te reageren. Nee. Ik moest er niet aan denken om ooit opgesloten te zitten. Ik had al een beetje last van smetvrees en ik wist zeker dat ik dan niet al te veel vrienden zou hebben. Ik kon een grote mond hebben, maar kon qua fysieke dingen niet veel. En dus had ik het gevoel dat ik niet ver zou komen. ‘I’m not saying it’s wrong. And I also don’t want you to do anything you’re not comfortable with. I’m not here for me. I’m here for you. If you don’t wanna say anything for an hour, then that’s what we’re gonna do,’ zei ik schouderophalend. Ik zat hier ook niet voor mijn plezier, dus als hij niets wildr zeggen was dat maar zo. Vervolgens noemde hij drie redenen waarom ik anders was. Niemand zei wat terug? Dat kon ik me nauwelijks voorstellen. Wie van de medewerkers hier was dan bang voor hem? ‘So everyone else in here is afraid of you? And they don’t talk back?’ vroeg ik dus ook verward. ‘No offense but you don’t scare me. Like not at all. Not even a tiny bit.’ Ik vond hem echt totaal niet eng. Hij kon me toch niets doen. ‘And uh, thank you? I guess?’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld