Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ What good is the warmth of summer*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een tevrede glimlach was verschenen op Jackson zijn gezicht. Hij hefde zijn glas in de lucht. “Op koning Winter, mag hij vooraltijd door leven in onze harten!” Riep de jongen. Kenji stak zijn glas vervolgens ook de lucht in. “En op koning Snow, mag hij ons land de grootheid in leiden!” Riep de jongen. Iedereen begon te juichen en te drinken. Het was een grote familie. Bucky wilde zich nooit meer rond andere mensen voorstellen, hij held teveel van deze mensen. Allemaal.
Het feest ging door tot in de dieptes van de nacht. Niemand in Winter besteedde deze nacht alleen. Het land was nooit zo vredig met elkaar geweest als die nacht.

De ochtend was inmiddels alweer ontwaken en Bucky was hiermee wakker geworden. Hoewel hij werkte aan zichzelf werd hij nog steeds op het vroege uur wakker, hij ging echter wel een stuk eerder naar bed. Het was namelijk belangrijk voor zijn mentale en lichamelijke gezondheid dat hij genoeg slaap kreeg. Deze dag was het nu net wat anders, maar een nacht kom gelukkig geen kwaad. Zoals elke ochtend begon Bucky zijn dag met een lichte training bestaande uit vooral yoga en ballet. Na een uurtje getraind te hebben maakte hij zijn weg naar de kantine waar inmiddels al wat andere mensen ook aanwezig waren. Bucky nam plaats aan tafel bij Kenji en Jackson die elkaar zaten te plagen met vorken. Het was lief om te zien. “Goede morgen commandant,” glimlachte Jackson naar hem. “Goede morgen jongens,” knikte Bucky even. Met een knipoog nam hij een frietje van Kenji zijn bord. Hoe hij elke ochtend met deze troep kon ontbijten wist Bucky niet, maar hij had er niks tegen, het weerhield de jongen er niet van om in vorm te blijven dus Bucky zou er ook niks van zeggen. “Zullen we die brief maar vast schrijven?” Stelde Jackson voor die een pen en papier tevoorschijn haalde. “Ja laten we dat maar doen,” stemde Bucky in. Hij begon, met de hulp van Kenji, op te noemen wat er in moest staan. Jackson schreef dit vervolgens allemaal op tot ze een mooie brief hadden die gold als uitnodiging voor de uitvaart en als bekendmaking van koning James Snow. Het was raar voor Bucky om bij zijn voor naam genoemd te worden maar omdat het officieel was moest het wel. James Buchanan Snow was het dan, hij vond het niet zo erg als hij verwacht had. Netjes vouwde Jackson de brief in tweeën en gaf deze aan Bucky om in een envelop te stoppen en aan de bezorger mee te geven. Dan zou de brief die dag zelf nog besorgd worden wat fijn was sinds de dag hierna de uitvaart al gepland was. Al sinds de koning ziek werd was dit strak gepland zodat het geen complicaties later nog zou brengen.

Na het ontbijt vertrok Bucky samen met de brief naar de koning zijn kantoor waar hij de brief in een envelop deed en hier met kaarsvet een zegel op plaatste. Toen de stempel droog was gaf hij de brief mee aan de bezorger en ging Bucky gelijk weer aan de slag voor de troning. Alles was er eigenlijk al voor geregeld maar hij wilde zeker zijn dat alles naar plan zou verlopen en er niet extra stress op iedereen zou komen liggen.

i

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Nog een uur na de start van het spektakel was Alyssa gebleven om de mensen tevreden te stellen. Vroeger had ze meegedanst en gezongen zoals veel van haar volk nu ook deed. Dit keer keek ze enkel toe met de gemaakte glimlach strak op haar gezicht. Op het moment dat zo min mogelijk mensen aandacht aan haar besteedde vertrok Alysaa terug naar het kasteel. De rest van de avond dwaalde ze rond, ze kon geen rust vinden, maar wist ook niet wat ze wel wilde doen.

Vroeg in de ochtend besloot ze te trainen. Nog niemand anders was aanwezig, iets wat ze zelf onwijs waardeerde. Alyssa was de technieken uit winter niet verleerd, maar wilde niet aan die tijd denken en bleef daarom vastbijten in haar oude technieken. De ochtend begon met een groot stuk hardlopen rond het kasteel en in het bos hier omheen. Dit werd gevolgd door krachttraining, vechttechnieken en het schieten van een boog. Alyssa had zichzelf de opdracht gegeven om het boogschieten te leren zodat ze iets had om zich bezig te houden en tot nu toe werkte dit al aardig. Na de training kwam een warme douche om op te frissen en aantoonbaar te zijn.

Terwijl Alyssa haar haren vlechtte werd er op haar deur geklopt. “Binnen.” Antwoordde ze waarna ze de vlecht afmaakte en opstond. Een nerveuze jongeman opende de deur en boog diep. “Een brief voor uwe majesteit vanuit het koninklijk huis in Winter. Er is mij verteld dat het dringend nieuws is.” Alyssa pakte de brief van hem aan en knikte kort. “Bedankt.” De deur sloot ze weer waarna ze naar de waxen zegel staarde. Er waren weinig redenen voor Winter om haar een brief te sturen en zeker vanuit naam van de koning. Alyssa opende de brief en scande deze eerst waarna er een diepe frons ontstond. De voormalige koning was overleden en een nieuwe koning werd deze namiddag gekroond. De naam vertelde haar weinig, James Snow. De achternaam gaf haar wel degelijk rillingen, maar gezien de voornaam kon hij dit niet zien. Langzaam vouwde ze de brief op en stopte ze deze in de binnenzak van haar colbert. Het was tijd om iedereen te verzamelen en naar winter toe te gaan.
Na het inlichten van de meest belangrijke mensen was het nieuws als een lopend vuur gegaan en binnen een kwartier was heel het kasteel in rep en roer. Iedereen moest worden klaargemaakt om op de kroning aanwezig te zijn. Ook al had ze deze morgen al een douche genomen, Alyssa werd gedwongen om een lang bad te nemen met haar favoriete geur van jasmijnbloesem. Hierna werd ze gekleed in de meest prachtige jurk die Alyssa tot nu toe had gedragen. Een zachte, blauwgrijze stof, met lange mouwen en over de gehele jurk zat een borduursel in zilverdraad . De jurk was duidelijk voor haar gemaakt en hielp om zowel haar lieflijke kant als het koninklijke naar voren te halen. De kleur leek gekozen te zijn om een middenweg te vinden tussen zomer en winter. De kleur van de lucht en de kleur van kou. Haar haren werden gekruld en een soort kroon gemaakt van zilveren takken werd op haar hoofd gezet. De hakken die ze droeg waren alles behalve prettig, maar gelukkig had ze in de laatste weken geleerd om hierop te lopen. In de houding van de koningin die ze moest zijn vertrok ze naar de grote hal waar iedereen zich verzamelde. Haar moeder, Caiden en zelfs Luke waren verzameld. De koninklijke familie die samen met een selecte groep naar winter zou reizen. Zowel haar moeder als zij zelf brachten een hofdame mee, Rowan was aanwezig met drie andere mannen en een adviseur. Alyssa vond de groep veel te groot en voelde zich geheel onprettig in hun bijzijn, maar ze had geen keus. Rowan was toegewezen om haar veiligheid te bewaken en ze werd door hem op een paard geholpen waarna hij voorop klom om het dier te besturen. Alyssa weigerde om in wagen getrokken te worden en als het aan haar lag bestuurde ze haar eigen paard, maar dit was niets voor een koningin werd haar medegedeeld. Ze moest haar rol extra strak aannemen voor Winter. Iedereen nam zo plaats op paarden en de groep vertrok naar Winter.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bucky werd naar de koningklijke badkamer gebracht door een hofheer, of nouja, Jackson. Bucky had Jackson en Kanji als zijn rechterhanden gekozen en sinds zij de enige waren die hij oprecht honderd prcent vertrouwde waren zij ook zijn hofheren. Het pak dat hij moest dragen himg al klaar voor gebruik. Het was het pak dat de koning had gedragen op zijn kroning vier en vijftig jaar geleden. Het pak bestond uit een suede zwarte blouse met een zacht bloemen patroon er op. Een zilver zuede sjaaltje die bij elkaar werd gehouden aan de nek met een band met diamanten er op geplaatst. Verder was het colbert net als de broek van een mooie zilvere stof die hetzelfde patroon als de blouse bevatte. Bucky droeg eigenlijk nooit dit soort kledij, hij was over het algemeen vooral te vinden in strijd kleding of zijn trainings uniform. Hij was niet gewend aan nette kleding, en al zeker niet zo een pak. Daar kwamen Kenji en Jackson handig in. Zij waren wel wat meer gewend aan nette kleding sinds zij dit vaak droegen naar bruiloften of wat dan ook. Achter het pak hing hetzelfde pak maar dan volledig zwart voor de uitvaart.
Kenji en Jackson hielpen Bucky met hem in het pak hijsen en hem klaar te maken voor de ceremonie. Na een half uurtje was hij dan helemaal klaar. Dat was de meeste tijd die hij ooit in zijn leven aan zijn uiterlijk besteed had. Bucky draaide zich weg van de spiegel, om naar de twee jongens die met brede en trotse glimlachen naar hem keken. “Onze jongen,” zei Kenji nep emotioneel. Bucky lachte zacht en schudde zijn hoofd even. “Idioot. Laten we gewoon gaan,” zei hij maar. De ceremonie zou over tien minuten beginnen. Het hele plein stond al vol, iedereen van Winter was aanwezig. De koninklijke familie van Zoemr zou ook komen. Dat was nou net waar Bucky niet naar uit keek. Hij was er zelfs helemaal niet klaar voor. Hij wist niet hoe hij zou reageren als hij Alyssa weer zou zien, datw as namelijk iets waar hij nog niet helemaal overheen was. Hij plaatste kort zijn hand op zijn borstkas waar hij door het colbert heen de brief voelde die hij altijd bij zich had. Hij liet zijn hand zakken en liep vervolgens achter Kenji en Jackson aan richting het plein.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De weg naar Winter duurde oneindig lang en onderweg werd een pauze gehouden om de paarden te laten drinken en iedereen een moment rust te geven. Alyssa zelf was op een boomstam gaan zitten die haar hofdame op het laatste moment had weten te bedekken met een kleed om te voorkomen dat haar jurk vies zou worden. Na een discussie met Rowan, die ze tot haar genoegen had weten te winnen, klom Alyssa zelfstandig voorop het paard en was de man genoodzaakt achter haar te zitten. Hij weigerde om een ander paard te nemen en haar alleen te laten, iets waar Alyssa aan toe had gegeven. Zolang ze maar zelf de teugels in handen had.
De rest van de weg ging in een ramp tempo, mede doordat Alyssa haar paard sneller liet gaan. Het was niet zo dat ze uitkeek naar Winter, in tegendeel, Alysaa kon niet wachten totdat alles weer voorbij was en hoe sneller ze er waren hoe sneller ze ook weer weg konden. Als eerste arriveerde ze aan de rand van het plein welke was omgedoopt als verzamelplaats. Alyssa remde haar paard, Artemis, af tot de rand van het plein en steeg af net als de rest van haar entourage. Haar hofdame streek de jurk recht en probeerde de kroon goed te zetten maar Alyssa wuifde haar weg. “Het is goed zo Cecile. Ondanks dat het erbij hoorde was ze niet dol op alle aandacht en mensen die aan haar zaten.
Na diep adem te halen rechte Alyssa haar rug en liep ze het plein op. Haar blik ging langzaam over de mensen heen en de drie mannen die als een eenheid daar stonden. Alle drie waren ze haar bekend, alle drie betekende ze iets voor haar en toch bleef haar blik neutraal. Langzaam vielen de puzzelstukjes samen toen ze het pak waar Bucky in gekleed was in zich opnam. James Snow…. Bucky moest zijn middelste naam zijn of zelfs een afkorting daarvan. Deze man werd vandaag gekroond tot koning. Eenmaal ze voor het drietal stond knikte Alyssa beleefd naar hen. Volgens de etiquette was een buiging pas van toepassing als hij werkelijk koning was. “Gecondoleerd met het verlies van de voormalige koning. Zowel namens mijzelf als mijn familie en mijn volk.” Alyssa voelde de nabijheid van de mensen die met haar naar Winter waren gereisd. “En hartelijk dank voor de uitnodiging bij de kroning. We zijn vereerd om hier bij te mogen zijn.” De tekst was formeel en uitgedacht voor dit moment zodat er niets verkeerds aan te ontdekken was. Alyssa liet haar blik over de handen van Kenji en Jackson gaan, het verbaasde haar niet dat de mannen nu eindelijk samen waren. Daar waar ze eerst enthousiast zou zijn geweest voor hen en ze direct op het moment dat ze Kenji had gezien hem zou hebben omhelsd keek ze nu weer op zonder er iets over te zeggen. Dit was hoe het hoorde, dit werkte en dit was de oplossing voor haar problemen. Geen gevoelens, geen gezeik zoals de man voor haar eens in andere woorden had gezegd.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De drie jongens werden door de planner op de juiste plek geplaatst waar ze begroet konden worden door de speciale gasten. Bucky voelde zich oncomfortabel maar genoot wel van de gezelligheid die zich al tussen de mensen heerste. Bucky keek even opzij naar Kenji en Jackson die naar hem glimlachte. “Je gaat het goed doen Buck,” zei Kenji hem en hij kneep even zacht in Bucky’s hand om hem gerust te stellen. Bucky glimlachte even dankbaar naar de jongens. “Als jullie maar gewoon bij mij blijven,” zei Bucky wat zachter. Hij voelde zich altijd veel comfortabeler als hij samen met de twee jongens was. Dan kon hij ook veel meer zichzelf zijn dan wanneer dan ook.
Gasten kwamen aan en kwamen steeds langs de drie jongens om hen te begroeten. Vele waren belangrijke families uit Winter en die waren dan ook zeker niet bang om de drie jongens gewoon met een knuffel te begroeten. Bucky deinsde hier dan ook niet van weg, hij was inmiddels wel close geworden met deze families en hoewel hij als toekomstige koning zich volgens de regeld professsioneel moest op stellen deed hij dat toch niet helemaal. De vorige koning had dit ook totaal niet gedaan. Hij was close met het volk en vond het geweldig om met iedereen om te gaan. Bucky wilde net zoals Allejandro zijn dus wilde ook erg dicht bij het volk blijven. Hij zag zichzelf namelijk niet als beter dan hen. Hij vond zichzelf zelfs minder dan hen.
Na een tijdje waren de enige die nog aanmoesten komen de koningklijke familie van Zomer. Bucky voelde zichzelf een stuk onrustiger worden. Hij was nerveus en de vrolijke sfeer die rond hem hing was weg gevallen. Er was iets aan het koningshuis van Zomer wat hem gewoon lichtelijk terug bracht in zijn oude zelf. Zijn ijzige blik was terug gekomen in zijn ogen en het beetje kleur dat hij op zijn wangen had was weer verdwenen. Ook Kenji en Jackson hadden dit door gekregen, ze gingen wat dichter bij hem staan om hem wat beter te laten voelen maar het hielp helaas niet zo heel goed. Toen de koningin van Zomer kwam had Bucky haar haast niet eens herkend. Ze leek op een compleet ander persoon en ook zeker niet op de goede manier. Bucky keek strak voor zich uit toen ze tegen hen sprak, de doodse blik in zijn ogen werd overgenomen door dr tranen die opkwamen. Het was een soort coping mechanism, hoe hij met deze gevoelens om ging. Het werkte, al was het niet goed. “Wij danken u en uw mensen zeer voor uw komst,” sprak Jackson vervolgens voor Bucky. “U kan onze servant volgen, hij zal u naar uw plekken brengen,” zei Kenji vervolgens en hij wees Alexander aan, een van de servanten die meteen paraad stond om de koningklijke familie naar hun plekken te begeleiden.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

De manier waarop ze de mannen had begroet was dezelfde manier waarop zij haar terug begroette. De formaliteit klonk vreemd vanuit de mond van Kenji, daar waar ze het van Jackson wel gewend was. Blijkbaar was ze niet de enige die veranderd was in de tijd dat ze vertrokken was uit winter tot nu. Of de mannen haar brieven en cadeau gevonden hadden betwijfelde ze. Als dit al het geval was dan was Alyssa er nu vrij zeker van dat ze deze weg hadden gegooid en haar aan de kant hadden gezet. Wat ze verwacht had wist ze zelf ook niet, maar dit was het zeker niet. Hoe hard ze haar best ook deed, Alyssa was niet compleet zoals Bucky en ze was dan ook niet helemaal gevoelloos bij dit soort momenten. Ze voelde de pijn en het verdriet van het verlies, maar stopte dit weg. Kort moest ze slikken om te voorkomen dat haar stem wankel was. “Bedankt voor de gastvrijheid.” Antwoordde ze kalm. Op het eerste gezicht dacht ze het verkeerd te zien. Bucky huilde nooit, de man liet amper emotie zien. Alyssa nam hem nog eens in zich op en een lichte frons verscheen op haar gezicht. Het was haar niet duidelijk wat dit betekende, wat hij hiermee liet zien. Instinctieve wilde ze hem aanraken, iets wat Bucky nooit had kunnen waarderen en ze nu ook absoluut niet kon doen. Alyssa opende haar mond om nog iets te zeggen, maar Rowan onderbrak door een hand op haar schouder te leggen. “Het is tijd.” Hij knikte naar de bediende en met een laatste, licht verwarde blik naar Bucky vertrok ze naar de plek die de bediende hen aanwees. Alyssa vroeg hem de doos die ze op het laatste moment had meegenomen op te halen en na even keerde de man weer terug. De doos voelde zwaar in haar handen en ze streek zacht over het zwarte leer. In de verpakking zat het zwaard dat ze beetje bij beetje voor hem gemaakten daarna gegraveerd had. Het enige dat nog miste was de letter J. De initialen B S stonden er al in samen met een gedetailleerd winterlandschap. Ook haar eigen initialen, al dan niet heel klein, waren er op te vinden. Alyssa had besloten dit zwaard ergens hier in Winter achter te laten vandaag om Bucky en de tijd met hem af te kunnen sluiten, dit kon ze echter niet en de huidige situatie bood een perfect oplossing. Bij een kroning hoorde altijd cadeaus vanuit de andere koninkrijken, dit was dat van haar.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bucky voelde de arm van Kenji om zich geen en voelde zich er al iets rustiger van worden. Het hielp wel een stuk, Kenji was ook een hele goede vriend gewoon. Ook Jackson bood hem een lieve glimlach aan toen de koningin van Zomer verder gelopen was. “Gaat ‘ie?” Vroeg Kenji, het formele deel van zijn stem was compleet weg gevallen. Bucky kon het niet hebben nu zijn stem te gebruiken, wetende dat deze zou kraken als hij ook maar probeerde iets te zeggen. Dus hij knikte maar kleintjes, ook alw as het aardig duidelijk dat het niet hoed ging met hem. Niet zo goed als eerder ten minste. “Heb je je medicatie al ingenomen?” Vroeg Jackson plots. Bucky schudde voorzichtig zijn hoofd. Hij was in alle drukte vergeten de pillen in te nemen. Jackson zuchtte even diep en lichtelijk teleurgesteld. Hij nam het doosje uit zijn zak en gaf de pillen voor dit uur aan Kenji wie vervolgens de pillen aan Bucky gaf en er voor zorgde dat hij ze in nam. Het hielp niet meteen, maar dat was ook lovisch. Zo werkte medicijnen niet.
De drie jongens werden gesijnt klaar te gaan staan en de muziek begon te spelen. De drie jongens liepen volgens de receptie naar het soort van podiumpje wat meer op een opstapje leek. Bucky vind dit allemaal veel te groots voor wat er ging gebeuren. Hij voelde zich niet beter dan de andere en had zelfs liever dat iedereen op het podium stond bij hem. Hij wilde gewoon gelijk zijn. Maar voor vandaag kon dat gewoon niet. Helaas.
De ceremonie begon. Het bestond vooral uit de vroegere hofman van de koning die voorlas uit het boek der winteren en vertelde over de vroegere koningen. Toen was het aan Jackson de beurt om te vertellen over de toekomistige koning.
Jackson liep zelf al lichtelijk nerveus naar het extra opstapje voor de microfoon, klaar om de gerepeteerde speech te geven. “James Buchanan Snow, wij kennen hem als Bucky, Buck, of sommige zelfs Bucket. Een man van het volk, onverslagen geadopteerde zoon van Koning Winter. Al jaren stond Bucky in service voor ons land, hij vocht voor gelijkheid tussen genders en voor respect voor de jongeren. Zelfs na zijn vreselijke jeugd gaf hij nooit op om voor dit land en vrede tussen ons en Zomer te strijden. En nu als koning zal hij hier alleen maar in beteren. Hij zal streven om de vrede te behouden en de economie van dit land weer op gang te brengen,” vertelde Jackson. Een deel er van was natuurlijk al voor hem geschreven, en Bucky had het meeste al tijdens de repetities gehoord. Sommige dingen waren echter heel nieuw voor hem. Een applaus kwam van de mensen toen hij terug van het opstapje afstapte.
Dat was het moment dat de kroning begon. De volks muziek van winter werd gespeeld en Bucky werd op de geheel officiele manier gekroond tot nieuwe koning van Winter. Het was nu officieel. Hij was niet zomaar iemand meer, hoe graag hij dat ook wilde zijn.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
In stilte observeerde ze de mannen, de manier waarop Kenji zijn arm om Bucky heen legde en de man dit waardeerde. Alyssa trok haar muren hoger op en veegde de verwarring van haar gezicht af. Nu kon hij het wel, nu ze weg was en de schade al was aangericht kon hij dit accepteren. Ze voelde een steek aan jaloezie voor zowel het feit dat Kenji hem wel steun en waardering gaf als het feit dat Bucky dit toeliet. Een vreemde vraag borrelde in haar op, hoe veel van de vriendschap met Kenji was gelogen geweest? Hoe veel van alles wat er gebeurd was hadden deze mannen geacteerd? Even schudde ze haar hoofd alsof de gedachtes hiermee zouden verdwijnen. Het had geen zin om hierover te denken en ze begreep niet waarom ze er überhaupt over nadacht. Dit was haar leven nu en om te overleven moest ze zich afsluiten voor alles en iedereen, zelfs haar eigen gevoelens. Ze had hiervoor gekozen, overleven, en moest het hier mee doen.
Hoewel haar jurk werkelijk prachtig was en vreemd genoeg een match leek voor het pak van… James, wist Alyssa dat eenieder die haar langer kende kon zien dat ze was afgevallen en de wallen onder haar ogen konden niet geheel verborgen worden. Alleen wanneer geforceerd at ze iets en zelfs dan wist Alyssa het voor elkaar te krijgen om het minimaal te houden. Ze had geen honger, ze wilde die leegte niet vullen. Slaap was iets vreemds geworden. Een moment waarop je rust hoorde te krijgen, een moment voor jezelf, maar Alyssa voelde zich vreselijk als ze ook maar een poging tot slapen deed. Haar gedachten sloegen op hol, haar lichaam voelde onrustig en ze moest hoe dan ook in beweging komen. Het maakte dat ze leefde op vrijwel niets, maar zolang je geest en lichaam het niet opgaven zou je blijven bestaan. Het was ook makkelijk voor haar om zich terug te trekken uit de echte wereld, pas als je goed oplette was de licht ongefocuste blik in haar ogen te zien. Ook nu deed ze dit, niet luisterend naar de formaliteiten, naar de verhalen vanuit het boek of de speech van Jackson. Ze hoefde enkel en alleen te wachten tot het moment daar was, tot de kroon op zijn hoofd werd geplaatst en James Snow koning werd. Het was een bevestiging dat het geen dat ze maanden geleden zo graag had gewild nooit had kunnen werken. Iets van nervositeit bleef in haar buik hangen als ze staarde naar haar cadeau voor de koning, dit was onwijs irritant en Alyssa vervloekte zichzelf ervoor. Alles was zo goed gegaan de afgelopen maanden, ze deed wat ze moest doen en was wie ze moest zijn, en nu leken deze mensen scheuren te veroorzaken in dit masker.
Afwachtend tot het moment daar was zat Alyssa op haar stoel. Na de kroning boog iedereen om de koning te eren, iets dat werd gevolgd door een ronde applaus. De jongeman welke haar cadeau aan de koning eerder voor haar gehaald had sprak nu in fluistertoon tegen Jackson die knikte. “Zoals traditie is, heeft het koningin Zomer iets meegenomen om de koning te eren en te feliciteren met zijn kroning.” Alyssa stond op en schoot Rowan, die direct met haar wilde opstaan, een blik. Ze verwachtte niet dat iemand een poging zou doen om haar leven te ontnemen tijdens dit moment. Rustig volgde ze de weg tot aan het podium waar ze lang en diep boog. Alyssa kwam langzaam overeind en reikte de doos uit naar James Snow, wachtend tot hij dit aannam. In haar gedachten zag ze de mooie ijsblauwe kleur van het fluweel, dezelfde kleur als zijn ogen, en het zwaard gemaakt uit zilver dat hierin lag. Ze twijfelde of dit een juiste keuze was, of ze dit wel moest doen, maar het kwaad was al geschied.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bucky keek op bij de woorden van Jackson, dit was ook niet geoefend. Hij voelde zijn hart een beetje sneller kloppen uit angst en nervositeit. Hij vond het geen fijn idee dat dit niet geoefend was en wel moest gebeuren. Hij was veel te bang om het hierdoor te verpesten. Toen raakte het hem ook dat de koningin van Zomer nou net het persoon had wat hem tot zijn laagste moment had gebracht. Ze was een soort trigger voor hem geworden, een slechte herinnering. Zijn gezicht trok al strak bij de gedachte er aan. Bucky voelde zijn benen lichtelijk trillen, niet erg genoeg om te zien, maar hij merkte ook veel te goed de details op. Hij hield zijn handen voor zich, netjes in elkaar gevouwen. Zjn blik strak op de kerk precies tegenover hem gericht in een poging om te kalmeren. De koningin was er nog niet eens en Bucky was al haast in paniek. Hij kon al tranen voelen prikken in zijn ogen, en hoe hard hij ook zijn best deed om deze weg te krijgen, het lukte gewoon weg niet.
Voor hem verscheen een paar ogen dat niks anders met hem deed dan hem herinneren aan slechte tijden. Toch kon hij nu niet anders dan doen alsof alles normaal was. Ondanks de tranen die in zijn ogen speelde richtte hij zich nu volledig op de koningin. Bij beet zacht op de binnenkant van zijn wang toen ze voor hem boog, hij wilde dat helemaal niet. Erg voorzichtig nam hij hierna de doos van haar aan. Jackson nam deze van hem over, het was een gewoonte sinds je niet kon weten wat er met de doos of het cadeau was, het kon altijd een poging tot moord zijn, al verwachtte ze dat nu niet. Jackson maakte de doos open en keerde hem zo dat iedereen het kon zien. De mensen begonnen te applauderen terwijl Bucky zijn kracht bij elkaar probeerde te rapen om iets te zeggen. “Wij danken u zeer voor uw komst en uw geschenk,” zei hij haar, zijn stem lichtelijk krakend op sommige momenten, toch hoorde je dat niet zonder een getraind oor, waarvan hij wist dat de koningin dat had. Bucky maakte een diepe buiging voor haar, de brief die hij een tijdje terug aan haar had geschreven viel hierbij uit zijn colbert zonder dat hij hier enige aandacht aan bestoot. Bucky hefte zijn hoofd weer en dit maakte het einde van de ceremonie. De mensen verlieten langzaam het plein, onderweg naar het binnenhof om dit met z’n allen te vieren. Bucky, in tegenstelling tot hun, keerde samen met Jackson en Kenji terug het paleis in. Bucky was het cadeau van Zomer gegeven voor hij in zijn eentje naar zijn kamer vertrok, hen zeggende dat hij even een momentje voor zichzelf nodig had.
Eenmaal in zijn kamer aangekomen brak hij volledig. De deur sloot achter hem en hij voelde de druk op zijn longen versterken alsof iemand op zijn luchtpijp stond. Hij plaatste het cadeau op het bed waarna hij zich naar de badkamer plaatste, de tranen waren inmiddels zonder dat hij het door had aan het stromen. Bucky voelde zich alsof hij geen adem meer kon halen. Hij probeerde steeds voor adem te happen wat zorgde voor hyperventilatie. Uit zijn medicijn kastje probeerde hij het juiste flesje te pakken waardoor hij de rest met zijn trillende arm van de planken sloeg. Zijn benen begonnen zo erg te trillen dat ze gewoon verzwakten en er voor zorgde dat hij niet meer kon staan. Daar zat hij dan, huilend met een paniek aanval, in een badkamer die nu onder de pillen lag, met een pillen potje in zijn hand die hij probeerde te openen maar waar hij zwaar in faalde.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Zoals altijd was Alyssa zich zeer bewust van de mensen om haar heen, de reactie die Jason, ze weigerde om hem nu nog Bucky te noemen omdat dit vele malen pijnlijker was, afgaf viel haar dan ook op. De enige keer dat ze hem zo had gezien was tijdens zijn paniekaanval. Het moment waarop hij haar eindelijk iets meer in vertrouwen had genomen en hij was losser was gekomen. Normaal gesproken zou ze nu gaan hardlopen of trainen om van deze nare gedachtes af te komen. Ze wilde niet aan deze man en de tijd die ze met hem had doorgebracht denken. Waarom hij echter trilde begreep ze totaal niet, ook de tranen die ze zag glimmen in zijn ogen waren verwarrend. Alyssa begreep niet dat dit dezelfde, ijskoude man was die ze achtergelaten had in Winter. Zijn woorden kwamen er in haar oren wankel uit, maar ze nam de moeite niet om hierop te reageren. Voor ze ook maar iets terug kon zeggen of doen vertrokken hij, Kenji en Jackson waarna de rest van de gegadigden ook wegliepen. Een witte envelop met een versleten vouwlijn viel haar op en Alyssa raapte deze voorzichtig op. Haar naam in sierlijk handschrift stond voorop. In de drukte merkte niemand haar echt op en Alyssa ontvouwde de brief. Wat hier in stond liet haar hart voor een moment stoppen. Alle kleur trok uit haar gezicht en angst bloeide op, nam haar over. Hoe koud ze ook was, hoeveel afstand ze ook had genomen en hoe hard ze haar best ook deed, dit kon ze niet negeren. Dit was iets wat ze nooit, nooit over haar hart kon verkrijgen om zomaar zo te laten.

Er was geen tijd, niet genoeg tijd om het hele kasteel door te gaan en naar hem te zoeken. Er waren maar weinig plekken waar Alyssa verwachtte om Bucky aan te treffen. Als het maanden geleden was geweest, dan had ze direct gegokt op de trainingsruimte die ze met Bucky gebruikte had. Op dit moment twijfelde ze hier zwaar aan. Hij gedroeg zich zo anders dan hij in die tijd had gedaan. De enige andere plek die ze zich kon bedenken was zijn kamer. Alyssa besefte hoe bizar dit er uit moest zien, maar ze schopte de hakken uit waar ze absoluut niet op zou kunnen rennen, trok de jurk op zodat ze hier niet over kon vallen en rende door de gangen van het kasteel. Dit was het enige voordeel aan haar tijd in Winter, Alyssa kende deze plek bijna net zo goed als haar eigen kasteel en wist zich dan ook vrij snel een weg te maken door de gangen heen. Het was lastig om iedereen te ontwijken, de gangen waren vol met gasten en bediendes die alles klaarmaakte voor de crematie van de voormalige koning.

Daar was de plek die ze niet verwacht had nog eens te bezoeken, zijn kamer. De deur was open wat haar angst alleen maar groter maakte. Alyssa was er zeker van dat hij de deur nooit open liet, maar in dit geval kwam het haar goed uit. Ze was bang voor wat ze tegen zou komen wanneer ze de kamer binnen zou gaan. Ondanks dat was er geen tijd te verliezen. Alyssa maakte zich een weg de kamer in en haar aandacht werd direct getrokken naar de badkamer. Nooit in alle maanden had ze hem zo gezien en het laatste beetje van haar ijsmuur verdween. Ze liet zich op haar knieën voor hem vallen en zonder erbij na te denken nam ze hem in haar armen. "Ik ben je niet vergeten, ik kan je niet vergeten. Nooit." Fluisterde ze terwijl ze zacht het potje van de pillen uit zijn handen haalde. Alyssa trok hem dichter tegen zich aan, hield hem vast alsof hij zou verdwijnen als ze dit niet deed en streelde door zijn haren. "Het spijt me." Over haar eigen wangen rolde tevens tranen. Ze voelde zich schuldig, zo onwijs schuldig door zijn woorden in de brief. Alyssa had nooit beseft dat haar vertrek voor hem betekende dat hij niets waard was. Er hadden nog veel meer woorden in de brief gestaan, sommige lief, sommige grappig en veel pijnlijk met soms iets gemeens. Het was een gevecht om zelf enigszins kalm te blijven op dit moment. De emoties en angst maakte het lastiger om rustig adem te halen en de tranen waren ook geen hulp. "Ik hou van je Bucky, doe jezelf alsjeblieft geen pijn." Als ze hem nu verloor was het haar schuld en dit zou ze zichzelf nooit vergeven. Alyssa hoopte dat ze het voor was, dat ze snel genoeg was geweest om te zorgen dat hij niets of zo min mogelijk had ingenomen en het kon overleven.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Frustraties borrelde op, de paniek werd steeds erger en Bucky begon met het potje tegen de kast aan te slaan, hierdoor deuken in de deur te veroorzaken. Na enkele keren slaan vloog het dekseltje er af. Hij nam pillen in zijn schuddende hand, onzeker hoeveel pillen hij nodig zou hebben. Kenji regelde dit altijd voor hem, hij was zijn vertrouwenspersoon geweest en het persoon aan wie zijn psychiater had verteld hoeveel pillen hij moest hebben in elke situatie. Bucky had niet opgelet tijdens deze situatie omdat hij er altijd vanuit ging dat Kenji bij hem was in dit soort situaties. Hij nam dus gewoon een hand pillen en gooide die met moeite zijn mond in. Door zijn getril en onhandige bewegingen vielen er een paar van de pillen die hij naar binnen probeerde te werken op de grond. Toch kreeg hij er nog aardig wat binnen. Bucky was er van overtuigd dat hoe meer hij er binnen kreeg hoe meer het zou helpen. Hij kon gewoon niet strak nadenken op dit moment.
Het potje liet hij vallen, meteen weer rond voelend voor een nieuw potje. Hij kreeg er wel een beet maar had niet genoeg kracht meer deze te openen of tegen iets aan te slaan. Door het hyperventileren kreeg hij veel te veel zuurstof binnen wat er voor zorgde dat zijn hart sneller klopte dan hoorde omdat het al het zuurstof moest verwerken. Het zorgde ervoor dat zijn bloeddruk hoger was en dat hij gewoon zo moe werd dat hij niet eens zijn armen meer omhoog kon krijgen. Tranen waren nog steeds over zijn wangen aan het lopen, luide snikken verlieten zijn lippen. Hij had zich nooit zo ellendig gevoeld als nu en dat alles op zo een rot dag die alleen maar mooi hoorde te zijn. Natuurlijk was het al geen mooie dag, maar dat moest het wel voorstellen.

Bucky kon zich niet voorstellen hoe het zou zijn als Allejandro nog leefde, hoe teleurgesteld de man in hem zou zijn dat hij zich zo erg liet gaan. Het speet hem dan ook vreselijk dat dit gebeurde. Bucky had dit nooit gewild, hij had zich er mentaal gewoon niet goed genoeg op voorbereid dat de koningin van Zomer zou komen. Hij vond het dan ook lastig om daar goed mee te dealen.
Voetstappen waren te horen maar hier werd geen aandacht aan besteed. Bucky zat te diep in zijn eigen shit om hier goed bij stil te staan en zich te realiseren dat de voetstappen ook zijn richting op kwamen. Dit veranderde echter snel toen hij door zijn waterige ogen ineens een persoon zag verschijnen. Hoe erg Bucky zichzelf ook haatte door op deze manier door anderen gezien te worden, de armen die hij snel om zich heen voelde veranderde dat. De stem bracht warmte in zijn hart maar angst in zijn ziel. Hij herkende haar stem uit duizenden. Haar woorden duurde wat langer om tot hem door te dringen. Hoewel hij zich eerst af vroeg waarom ze hier was maakte haar woorden het toch wel een stukje duidelijker. Bucky probeerde zich te focussen op zijn borst maar voelde hier geen papier meer tegen aan gedrukt. Hij had het vast laten vallen en zij had het gevonden. Ergens vond Bucky het vreselijk dat zo een brief nodig was voor haar om eindelijk wat meer menselijkheid te laten zien dan ze de hele dag tot nu toe gedaan had. Maar hij kon niet klagen, hij was ook ooit zo geweest.
Haar woorden zorgde er echter voor dat hij erger begon te huilen, nu pas besefte hij hoeveel pijn hij haar gedaan had als hij daadwerkelijk zijn eigen leven had genomen. Ook begon hij te twijfelen aan de hoeveelheid pillen die hij ingenomen had. Wat als het teveel was? Wat als hij hierdoor echt zijn eigen leven weg zou nemen? Hij voelde bijna meteen de drang om over te geven. Hij liet zijn hoofd in haar nek vallen en begon wat erger te huilen. "I'm sorry," wist hij met moeite uit te krijgen. Het was lastig doordat hij voor zijn gevoel nog geen adem kreeg, praten ging daardoor erg lastig. Maar hij deed zijn best, voor haar. "I'm so sorry.."

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Zijn verdriet voelde ze tot diep van binnen alsof het haar eigen pijn was. In alle tijd dat Alyssa hem had gekend had ze de man nog nooit zo veel emotie zien tonen. Als het zomaar kon had ze al zijn pijn en verdriet weggenomen, maar dit was onmogelijk. “Its okay, you will be okay.” Ze bleef hem tegen zich aangedrukt houden en door zijn haren strelen. “I love you Bucky, I won't leave you.” Alyssa hoopte dat hij haar geloofde, de laatste keer dat hij haar had gezien was er weinig vriendelijks uit gekomen en was ze er vrij zeker van geweest dat hij haar absoluut niet vertrouwde. Nu ze voelde hoe hij zijn hoofd tegen haar aan legde in plaats van wegtrok hoopte ze dat hij deze woorden in ieder geval kon geloven. “You don't have to talk, just try to breath. In through your nose, out through your mouth.” Vanuit zijn vorige aanval wist ze hoe moeilijk dit voor hem was geweest. Daar zat ze dan, op de grond van een badkamer op haar blote voeten, haren die door de was zaten en tranen die over haar wangen liepen terwijl ze de man waarvan ze hield vasthield en probeerde te helpen.

Heel voorzichtig trok ze zich een klein stuk los van hem, ver genoeg zodat ze hem aan kon kijken, maar niet zo ver dat ze hem helemaal los liet. “I need you to do something for me, allright? I need you to throw up.” Bucky zag er al uit alsof hij dit ieder moment spontaan kon gaan doen, dus waarschijnlijk was de opdracht niet al te lastig. De man was veel te trillerig en instabiel om hem naar het toilet te krijgen, dus besloot Alyssa dat de emmer die eerst gevuld was met schoonmaakmiddelen voldoende moest zijn. Met een vrije arm gooide ze deze leeg en zette ze de emmer op zijn schoot. “We need to get the pills out of your body before the get into your bloodstream.” Caiden had eens geheel per ongeluk een strip pillen opgegeten omdat deze op snoepjes leken, waardoor ze redelijk wist wat te doen. Alyssa hield hem vast om hem de nodige steun te bieden. Pillen die hij eerder had laten vallen drukte pijnlijk in haar benen, maar dit maakte haar nu niet uit. Bucky was haar enige focus.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De druk op zijn borst werd steeds erger en Bucky wist dat hij zijn bijzijn zou verliezen als dit nog lang zo bleef, toch wilde hij dat absoluut niet. Hij wilde helemaal niet zo een scène schoppen. Hij had liever gehad dat dit alles na deze dag was gekomen dan nu. Zeker nu ze de uitvaart nog niet gehad hadden. Bucky raakte hier juist nog meer van in de stress wat totaal niet hielp met zijn angst en paniek die hij op dit moment voelde. Hij luisterde naar haar worden, die wel wat kalmerend werkte. Het was best een fijn gevoel maar het haalde zeker niet al zijn paniek weg en stopte helaas zijn paniek aanval ook helemaal niet. Hij probeerde haar instructies op te volgen. In door zijn neus en uit door zijn mond, maar dat lukte hem gewoon niet. Hij had gewoon helemaal geen controle meer over zijn ademhaling. Alsof hij het zelf niet eens meer deed maar zijn lichaam deze taak gewoon overnam. Hij voelde zich machteloos, alsof hij zo zwak was dat hij niks meer kon doen, wat een rot gevoel was dat. De badkamer vloer begon koud te voelen aan zijn slappe lichaam. Hij begon nog erger te bibberen, maar nu door de kou in plaats van de paniek. Het was raar, zijn lichaam had nooit zo op kou gereageerd. Hij wist niet goed hoe hij er mee om moest gaan.

Haar volgende woorden drongen niet echt goed bij Bucky toe. Overgeven? Hoe graag hij het ook wilde zijn keel leek hem gewoon tegen te houden. Hoe misselijk hij ook was, hoe erg hij zich ook voelde alsof hij moest overgeven. Het leek hem gewoon niet te lukken. Met het kleine beetje kracht dat hij nog overhad nam hij de emmer vast. Sinds hij zijn hoofd niet goed meer rechtop kon houden viel deze haast gelijk voorover de emmer in. En toen kwam het. Zijn complete maag inhojd kwam omhoog en hoe erg zijn keel het ook wilde stoppen, hij gaf over. Alle tientallen pillen die hij ingeslikt had belandde in de emmer en hij voelde zich meteen al wel een stuk beter. Al was het natuurlijk nog niet helemaal goed. Dit ene gebeurte zorgde ervoor dat hij niet meer goed kon stoppen met overgeven. Hij bleef dan ook door gaan tot er niks meer was om uit te kotsen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was te merken dat haar woorden niet hielpen, niet genoeg in ieder geval. Bucky leek zo zwaar in de aanval te zitten dat ze niet goed wist hoe ze hem moest helpen. De optie om iemand te roepen en Kenji of Jack te laten halen bestond, maar Alyssa wilde Bucky niet nog meer stress opleveren door dit te doen. Haar omhelzing was stevig genoeg om ervoor te zorgen dat hij haar bijzijn voelde zonder hem pijn te doen of te belemmeren. Langzaam begon ze rondjes over zijn rug te strelen met haar hand terwijl ze een zacht liedje zong dat haar moeder vroeger vaak voor haar zong als ze bang was door Mateo. Onder haar armen voelde Alyssa hoe zeer Bucky afkoelde en begon te trillen, de kans dat hij in shock zou raken was groot. “Hey, Bucky.” ze legde een hand op zijn wang en probeerde zijn blik te vangen. “Do you remember when you taught me how to do ballet and walk on spitzen?” Ze glimlachte even naar hem en probeerde zijn aandacht te houden. “Every weekend I practiced it, one time a friend of mine in our army saw me do it and I convinced him to join..” Alyssa lachte oprecht, al was het zacht en klonk haar nervositeit er doorheen. Heel voorzichtig en gecontroleerd warmde ze zichzelf op. Niet heet of brandend, maar net als een zacht brandende kachel om hem op te warmen. “You should have seen it, he was so horrible at it that I laughed the whole practice and he blamed the fact that it was way to hard. Nobody is as agile and good at it as you are.” Alyssa kuste zacht zijn voorhoofd. “Stop thinking, just listen to me sing.”

Zelfs terwijl Bucky zijn hoofd in de emmer liet hangen zong ze door en streelde ze over zijn rug, wachtend to hij klaar was. Het duurde even en Alyssa begon zich licht zorgen te maken tot hij eindelijk voor een lange tijd stopte. Ze positioneerde zichzelf beter, hielp hem omhoog en trok hem tegen zich aan zodat zijn gewicht tegen haar aan leunde. De emmer haalde ze van schoot en schoof ze aan de kant om hem niet verder te triggeren. De gehele tijd bleef ze zachte liedjes zingen. “You did very well.” Alyssa liet haar hoofd tegen het zijne rusten. “You will be okay and I will stay by your side for as long as you want.” Nog steeds overwoog ze iemand te laten halen die meer bekwaam was in deze situatie en echt kon helpen, zelf voelde ze zich nutteloos en had ze niet het idee dat ze Bucky echt hielp. Hoe dan ook wilde ze niet dat hem iets overkwam.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
TS
—
Het was een half uurtje later en Bucky zijn paniek aanval was klaar. Ze zaten samen naast elkaar op het bed in zijn kamer, stilte heerste in de kamer. Geen van hen leek te weten wat ze moetsten zeggen. Bucky staarde naar zijn handen, onzeker wat er nu zou gebeuren. Zou ze gewoon weer terug gaan? Weg uit Winter en nooit meer iets laten weten als voorheen? Zou ze hem gewoon weer verlaten? Terug keren in een slechte herinnering die Bucky niet kon vergeten, hoe graag hij dat ook wilde? De situatie was te onzeker en hij hield er niet van. Hij wilde niet dat ze weg zou gaan en weg zou blijven. Het liefste wilde hij gewoon dat ze bij hem zou blijven, maar ook daarover wist hij dat dat onmogelijk was. Ze had haar eigen koningkrijk om te leiden. “Do you really still practice ballet?” Vroeg hij zachtjes, een zwakke glimlach spelend op zijn gezicht. Hij keek neer naar zijn rechter hand die de linkerhand van Alyssa vast hield. Het was rustig tussen de twee, hij kon genieten van deze rust, zeker na zo een drukke dag. Hij had zich nooit vermoeider gevoeld en de dag was nog niet eens over.

Een vraag stond aan zijn lippen, maar hij was te angstig het te vragen. Hij wilde eigenlijk het antwoord nietw eten, hoe nieuwsgierig hij ook was. Met een zwakke moeilijke blik keel Bucky voor zich uit. Sinds hij niets wilde vragen, besloot hij maar gewoon een conclusie te nemen en deze hard op te zeggen, dan zou ze zelf wel beamen of het correct of incorrect was. “You’re not sleeping anymore, you’re not eating anymore. You’re not taking care of yourself anymore. You’re basically living like me and that is not okay. You have to stop this, Alyssa. You’re not going to survive it,” zei hij zachtjes. Hij wilde gewoon dat ze een gelukkig en gezond leven leidde. Niet zoals hij vroeger deed. Ze heeft geen idee hoe erg dat hem kpot maakte.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld