Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG]*Brother, you need never kneel to me aga

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva glimlachte door de woorden van Alexander. ‘You are very kind, my lord’, antwoordde ze. Ze mocht hem. Hij was lief en attent en daar was ze blij mee. Ze was blij dat ze met iemand zoals hem zou trouwen.
Ze liep rustig met hem mee. Ze had geen haast en ze wilde graag nog tijd doorbrengen met de jongen. Ze probeerde de route zo goed mogelijk te onthouden zodat ze wist hoe ze moest lopen als ze hem nodig had en hij in zijn vertrekken was. Ze stapte voorzichtig de vertrekken in toen ze daar waren en Alexander de deur had geopend en ze keek om zich heen. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht. Het was een mooie ruimte en ze kon zien dat het echt een kamer van het paleis was.
Ze keek weer naar Alexander toen ze zijn stem hoorde. ‘Thank you, Alexander’, zei ze ietwat verlegen en keek weer om zich heen. Ze hing voorzichtig de jas over een stoel die er stond. Ze zette een stap verder naar de jongen en keek naar hem. ‘May I compliment your room?’, vroeg ze met een glimlach. Het straalde rust uit, net zoals Alexander deed. Dat vond ze fijn. ‘Thank you for showing your quarters and thank you for this amazing night. I really enjoyed it’, zei ze eerlijk. Ze had er echt van genoten en ze deed het graag nog eens over.

Logan zuchtte en knikte. ‘Sadly, not everyone indeed. I wish they did, though’, zei hij terug. Als hij koning zou zijn zou hij daar zeker wetten voor laten maken. Bediendes waren ook mensen en verdienden respect en rust.
Hij glimlachte ook even. ‘I am very glad to hear that’, zei hij. Respect vond hij belangrijk en hij was blij om te horen dat het meisje goed werd behandeld door Reeva.
Hij slikte door de woorden die ze daarna sprak. ‘I am so sorry, I am probably keeping you awake then’, zei hij en hij keek verontschuldigend naar het meisje. Hij wilde haar niet wakker houdenals ze weer vroeg op moest staan. Hij wilde haar niet in de problemen brengen. Aan de andere kant wilde hij eigenlijk ook niet dat ze ging. Hij vond het leuk om met haar te praten. Hij kon zichzelf bij haar zijn en dat vond hij fijn want hij kon dat eigenlijk alleen bij zijn broer.
Logan keek naar Abigail en glimlachte weer even. Ze was prachtig, zowel vanbinnen als vanbuiten. Hij merkte al snel dat hij begon te staren en keek daarom weg van haar, hij wilde niet onbeleefd zijn.
Hij keek weer even naar het meisje. Hij dacht na over wat ze eerder hadden besproken. ‘Do you want to agree on a time when we will meet at the archives? Or should I just ask for you when I am ready?’,vroeg hij. Het leek hem een goed idee om het daar over te hebben zodat er geen verwarring zou kunnen ontstaan.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
"I wish they did too. It is sad to see how miserable some are. It not fair sometimes"zei Abigail instemmend. Ze wist dat veel van het personeel het nog slechter trof dan zij en zij had het met die personen te doen. Het leven was niet altijd even makkelijk, dat wist het blonde meisje ook heel goed, maar het kon altijd slechter. Zo zag zij het altijd in. Richten op het positieve in plaats van op de negatieve punten. Het werd er niet beter op als je negatief bleef denken en zaken gingen ook niet zomaar veranderen.
"You don't have to be sorry. I am glad that I got the change to talk to you and I absolutely don't mind. And after all, I have to wait until Reeva is back and ready for bed"zei ze vervolgens tegen hem. Of ze hier met Logan aan het praten was, of dat ze in de vertrekken op Reeva aan het wachten was. Ze moest hoe dan ook op blijven.Als ze heel eerlijk mocht zijn, bleef ze liever hier bij Logan, dan dat ze in haar eentje in een van de vertrekken verbleef. Ze vermaakte zich prima en kon het oprecht met de jongen vinden. Ze vond het dan ook niet erg om hier nog even te blijven zitten. Het voelde vertrouwd, alsof ze de jongen al haar hele leve kende.
"Whatever you want, my lord. If you want to meet up at a certain time, that's fine by me. But if you want to pick me up when you are ready, that is fine as well"merkte het meisje met een glmlach op. Ze was hem dankbaar dat hij haar wilde helpen met het uitzoeken van haar stamboom. Het betekende veel voor haar, zeker omdat ze niet veel over haar familie wist. Ze wilde niet te veel hopen, maar het kon heel goed datz ze wat over haar vader vonden.

Alexander kon het niet laten om na het compliment dat hij zojuist had ontvangen iets wat verlegen naar het meisje te glimlachen. "Thank you, my lady. I have to say that you are very kind as well and that I am very glad that we get along this well"zei hij met dezelfde verlegen glimlach. Hij had al gehoopt dat het goed zou gaan tussen de twee, maar dat het zo goed klikte was iets wat hij alleen maar had kunnen hopen.
Hij had dan ook het idee dat ze het juiste hadden gedaan, door vader en haar ouders te vertellen dat Reeva en Logan niet met elkaar konden trouwen. Beide zouden dan ongelukkig worden en hij wenste dat geen van beide toe. Het feit dat hij, in plaats van zijn broertje het meisje mocht trouwen, deed hem goed. Hij wilde niets van zijn jongere broertje afnemen. In tegendeel. Hij gunde zijn broertje de wereld en hij hoopte dan ook dat hij het geluk in het dienstmeisje zou vinden. Hij hoopte dat vader dat ook in zou zien.
Hij vroeg zich dan ook af hoe het bij die twee zou gaan. Zou het net zo goed gaan, zoals bij hem en Reeva. Hij hoopte in ieder geval van wel. Zijn aandacht werd al weer gauw getrokken door het meisje dat hem vergezelde in zijn vertrekken. "You do not have to thank me, Reeva. And yes you may. I am glad you like it"zei hij haar. "I have to say that I really enjoyed myself with you tonight. It was fun to get to know you for a bit and I hope we get to know eachother more. I love spending time with you"zei hij tegen haar. Hij was blij dat hij met haar was gaan wandelen en hij hoopte dat morgen net zo goed zou gaan als vanavond, maar daar had hij eigenlijk geen twijfels over.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva zag de verlegen glimlach op Alexander’s gezicht waardoor ze zelf ook moest glimlachen. Het zag er lief uit. Ze vond het aardig van hem dat hij haar ook complimenteerde. ‘Thank you, my lord’, zei ze en keek naar de jongen. ‘I am very glad we get along this well also’,
Ze liet haar ogen weer door de vertrekken gaan maar keek al snel weer naar Alexander. Ze knikte. ‘I still thank you’, zei ze terug. ‘The quarters suit you, my lord’, zei ze toen.De vertrekken straalden rust uit en dat effect had de jongen ook op haar. Ze voelde zich vertrouwd bij hem.
Door de woorden die hij sprak was het haar beurt om verlegen te glimlachen. Ze was blij dat Alexander er ook zo over dacht. Ze had van de avond genoten en ze hoopte dat ze het gauw weer over konden doen.‘I am very glad to hear that, my lord’, antwoordde ze en zette voorzichtig een stap in de richting van de jongen. ‘I agree with you. I enjoyed tonight and I loved spending time with you and getting to know you better. I hope we can get to know each other more as well’, zei ze met een glimlach.
Reeva keek onopvallend naar Alexander’s gezicht. Ze was erg blij dat ze met hem kon trouwen en dat hij het ook wilde. Hij was een aantrekkelijke man en hij had een geweldige persoonlijkheid. Ze merkte dat ze naar hem begon te staren en ze schudde haar hoofd, ze wilde niet onbeleefd zijn.

Logan knikte. ‘I agree with you’, antwoordde hij. Hij zou er direct iets aan doen als hij koning was, hij wilde dat samen met vrijheid om te trouwen zijn eerste wetten maken, dat wist hij zeker.Hij wilde dat het beter werd voor bediendes en dat ze goed werden behandeld. ‘When I am king, I will make laws to ensure that maids and servants will be treated better’, zei hij vastbesloten.
‘I am glad you think that’, zei hij toen. ‘But I do not want you to get a lack of sleep’, ging hij verder en glimlachte even. Slaap was belangrijk, vooral als je hard moest werken.’I think they’ll be back soon’, zei hij daarna en hij merkte dat hij een beetje teleurgesteld werd door zijn eigen woorden. Hij wilde graag nog met haar praten en bij haar zijn maar hij troostte zichzelf met het feit dat hij haar de volgende dag weer zou zien.
Hij dacht even na. ‘I’ll pick you up, is that alright?’, vroeg hij toen. ‘That way, you do not have to hurry yourself to finish your tasks’, ging hij verder. Logan vond hetniet erg, hij zou haar toch wel kunnen vinden. ‘Then I can also show you around the castle a little more’, zei hij en wierp zijn blik op het meisje. Hij wilde graag meer tijd met het meisje spenderen en het leek hem leuk om haar meer van het kasteel te laten zien.
Logan vroeg zich af hoe het met Alexander en Reeva ging en of ze het met elkaar konden vinden. Hij hoopte dat hij nog langs Alexander kon gaan zodat hij zaken met hem kon bespreken. Hij wilde graag weten hoe Alexander’s avond was gegaan en hij wilde ook graag vertellen hoe de zijne was verlopen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek de jonge prins aan en kon het niet laten om naar hem te glimlachen. Ze was blij dat hij het met haar eens was, anders kon dat nog wel een probleem worden. "I am glad you do"zei ze vervolgens ook tegen hem. Ze had er wel respect voor. Niet veel mensen deelden die mening. Zeker de mensen uit de hogere standen niet en ze wist dat het lastig was om die mensen van gedachten te laten veranderen. Zijn ideeën om het beter te maken, kon ze dan ook enorm waarderen. "That sounds like an amazing plan, your highness"zei ze glimlachend tegen hem. Het was een mooi vooruitzicht en Abigail zou hem ook zeker in dit idee steunen. Ze vond sowieso dat je elkaar moest steunen. Zeker in het huwelijk.
"You do not have to worry, I promise. I am used to getting little sleep. I do not need that much sleep"zei het blonde meisje tegen hem. Al was dat misschien niet helemaal waar. Het kwam vaak genoeg voor dat het meisje zich compleet oververmoeid voelde, maar toch door ging met haar werk. Puur omdat ze niemand teleur wilde stellen en niemand te kort wilde doen. Bovendien vond ze het nu veel te gezellig met Logan. Ze had niet verwacht dat hij haar zo zag staan, maar ze was blij dat hij dat wel deed.
"I think so too"merkte ze vervolgens op. Reeva en Alexander waren nu toch al even weg, dus ging ze er vanuit dat het niet heel lang meer zou duren. "That is fine"zei Abigail vervolgens tegen hem. Ze vond het niet erg als Logan haar op zou halen. Ze zou zijn 'orders' simpelweg moeten opvolgen. Niemand die er raar van zou kijken. "That souds like a lovely idea"zei ze glimlachend tegen hem. Ze kon wel wat hulp gebruiken om iets wat wegwijs te worden in het kasteel en daar kon Abigail zijn hulp goed bij gebruiken.

Alexander had nooit verwacht dat het zo zou gaan lopen vandaag. Toen Logan hem vertelde dat hij moest gaan trouwen, omdat vader het land uit wilde breiden en zijn broer een opvolger voor de koningin nodig had, had hij het nog maar een vreemd idee gevonden. Waarom zou je met iemand trouwen om er rijker en machtiger van te worden? Daar zag hij het nut er niet van in. Toch was hij op dit moment wel blij dat het tot stand was gekomen. Anders had hij Reeva nooit ontmoet en was hij nu niet degene die haar zou mogen trouwen. Daar was hij toch enorm dankbaar voor. Hij zou er ook alles aan doen om haar gelukkig te maken en hij hoopte dat zijn broertje ook gelukkig zou worden met het meisje waar zijn oog op was gevallen. Dat meende hij oprecht.
Hij richtte zijn aandacht weer op Reeva. "I hope we can spend more days like this together. I would love to get to know more of you"zei hij vervolgens tegen haar. Hij wist dat er nog zo veel te ontdekken viel en dat hij haar nog veel beter kon leren kennen dan dat hij op dit moment deed en hij moest toegeven dat hij daar enorm naar uit keek. Hij vond het heerlijk en genoot er van om in haar gezelschap te zijn. "Thank you my lady"zei hij vervolgens tegen haar. Hij was blij dat ze zijn vertrekken mooi vond. Dat vond hij ergens ook wel belangrijk. Hij vond het ook belangrijk om haar in verschillende keuzes te betrekken. Zeker als ze zijn vrouw zou worden. Hij vond het belangrijk dat ze op een hoogte zitten en alles openlijk met elkaar kunnen bespreken. Hij vond het verschrikkelijk om dingen achter te moeten houden, zeker voor de mensen om wie hij gaf. En dat was in dit geval precies zo.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva knikte. ‘I agree’, antwoordde ze en glimlachte even. ‘I really enjoyed today and I would love to know more of you as well’, ging ze verder. Ze vond het fijn om met Alexander te praten. Hij was kalm en ze had het gevoel dat ze met hem over veel verschillende onderwerpen kon hebben. Daar was ze blij om omdat ze het fijn vond om met mensen te praten. Ze kon dat niet veel doen. Ze kon natuurlijk wel praten met haar ouders en andere familieleden maar dat was anders. Ze moest dan letten op wat ze zei omdat ze dan wat juist geacht werd zeggen en niet wat ze werkelijk dacht. Ze kon wat ze werkelijk vond alleen vertellen aan een handvol mensen, waaronder Abigail. Ze was daarom blij dat ze het gevoel had dat ze bij Alexander zichzelf kon zijn, ze vond dat belangrijk. Ze wilde ook graag dat hij het gevoel had dat hij zichzelf kon zijn bij haar.
Hij hoefde zich niet anders te gedragen als hij bij haar was. Ze was blij dat hij net zoals haar van de avond had genoten. Ze vond het een goed teken en ze hoopte dat de volgende ontmoeting ook weer zo goed zou gaan. Ze werd uit haar gedachten gehaald toen ze in de verte de klok hoorde slaan. Ze keek geschrokken naar Alexander. Ze had niet verwacht dat het al zo laat zou zijn. ‘I think I should head back’,zei ze en ze speelde met haar vingers. ‘It has gotten quite late and I do not want to keep you up so late’, ging ze verder en glimlachte even. Eigenlijk wilde ze niet gaan maar ze wilde hem ook niet ophouden.

Logan glimlachte even. Hij was blij dat Abigail het een goed plan vond. Hij vond het belangrijk dat zijn toekomstige vrouw het eens was met zijn plannen. Hij wilde niet alleen regeren. Hij wilde graag zijn plannen en ideeën overleggen met haar en met zijn broer. Hij wilde geen alleenheerser zijn.
Hij keek even naar haar en knikte langzaam. ‘I believe you, my dear’, antwoordde hij. Ze kende natuurlijk haarzelf het best en hij zou haar niet dwingen om iets te doen, toch wilde hij wel graag dat ze genoeg rust kreeg. Hij zou toch een oogje in het zeil houden om te doen dat ze zichzelf niet overwerkte. Hij vond wat ze deed indrukwekkend maar hij wilde niet dat ze overwerkt zou raken.
Logan hoopte dat Alexander en Reeva het net zo naar hen zin hadden als hij en dat ze het goed met elkaar konden vinden. Hij was daarom benieuwd naar Alexander’s verslag en hij zou zijn broer er zeker naar vragen als hij hem weer zou zien. Hij knikte nogmaals en een glimlach kwam weer op zijn gezicht. Het idee om samen met Abigail door het kasteel te gaan en haar dingen te laten zien maakte hem enthousiast en gaf hem meer energie. Het gevoel van moeheid dat hij had gehad was weg. ‘I am glad you think so’, antwoordde hij met een glimlach. ‘There are several places I would like to show you’, vervolgde hij enthousiast. Er waren verschillende geheime plekken in het kasteel waar hij vaak kwam en hij wou die graag aan haar laten zien.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail beet zachtjes op haar lip en dacht even na. Ze vond het fijn dat ze dit soort zaken zo openlijk met Logan kon bespreken. Ze vond het belangrijk dat ze alles op tafel konden gooien, zonder dat daar ruzie van zou komen. Ze vond het niet erg om over bepaalde onderwerpen te discussiëren, maar ze vond het wel belangrijk dat het netjes bleef. Ze geloofde er in dat men gewoon zijn mening moest kunnen delen en moest kunnen zeggen wat in diegene op kwam. Zeker in een relatie. Het was goed om op een lijn te zitten, ook al was je het niet helemaal met de ander eens. Toch had ze het idee dat ze alles met Logan kon bespreken, zonder dat er wat van zou komen en dat gaf haar een goed gevoel. Hij keek op een andere manier naar haar. Anders dan andere edelen deden en dat beschouwde ze als iets positiefs.
"I can't wait for you to show me"zei ze vervolgens met een kleine glimlach tegen hem. Ze was benieuwd naar wat het koninklijk paleis haar te bieden had. Waarschijnlijk meer dan dat ze zich zou kunnen indenken. Het paleis was enorm. Groter dan dat ze gewend was en ze was benieuwd naar wat er zich allemaal in het kasteel schuil wist te houden. Daarnaast was het fijn om al wat wegwijs te worden, aangezien ze snel zou moeten kunnen schakelen. En dan ging een stuk beter op het moment dat ze haar weg wist te vinden, zonder eerst gigantisch te verdwalen. Abigail glimlachte bij de gedachte en schudde kort haar hoofd. "Especially because I do not want to get lost. And in that way I can spend some more time with you, ofcourse"voegde ze met een glimlach aan toe.

Alexander had niet verwacht dat hij het zo goed met Reeva kon vinden. Hij voelde zich compleet bij het meisje op zijn gemak. Alsof hij zich nergens voor hoefde te schamen. Dat gevoel kende hij alleen bij zijn broer en bij zijn vader. Dat hij het op dit moment ook zo sterk bij haar voelde, vond hij dan ook bijzonder. Al was het iets positiefs. Hij glimlachte bij de gedachte. Hij vond het niet erg om haar beter te leren kennen en meer tijd met haar door te brengen. Al zouden ze daar nog genoeg tijd voor hebben, natuurlijk. Toch vond hij het jammer dat deze dag bijna tot zijn einde was gekomen. Het was al behoorlijk laat, wat zou beteken dat het meisje zich zo naar haar betrekken zou begeven. Daar baalde hij toch wel een klein beetje van, ook al wist hij dat hij haar morgen weer zou zien en hij weer wat tijd met haar door zou kunnen brengen. Daar keek hij dan wel weer naar uit.
"That is good to hear, my love"zei hij met een glimlach tegen haar, terwijl hij zijn blik op zijn toekomstige bruid liet glijden. Zacht beet hij op zijn lip, toen hij de woorden hoorde, waar hij zo voor vreesde. Het werd inderdaad wat laat en hij wilde haar ook zeker niet ophouden. Al gauw herpakte hij zichzelf en glimlachte naar Reeva. "I do not mind to stay awake a little longer if that means I can spend some time with you, my dear"zei hij tegen haar. "But let me at least acompany you" zei hij tegen haar. Hij zou haar graag naar haar vertrekken begeleiden. Hij vond het een kleine moeite en hij deed het graag. Zo was hij nog even met haar en kon hij gelijk even pols hoogte nemen bij zijn broer. Ergens was hij benieuwd hoe het bij hem was gegaan. Daarnaast was hij alles behalve moe, dus vond hij het niet erg om nog het een en ander met Logan te bespreken. Ze moesten natuurlijk nog altijd bedenken hoe ze het vervolg van hun plan aan zouden pakken.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva voelde zich warm worden door het koosnaampjes die Alexander haar gaf. Ze keek even verlegen van hem weg, hopende dat hij de blos op haar wangen niet zou opmerken. Ze keek al snel weer terug naar hem.‘I personally feel the same, my prince’, antwoordde ze met een kleine glimlach. ‘But you probably have duties tomorrow and I do not want you to lose sleep because of me’, ging ze verder. Ze zou het niet erg vinden om de hele nacht op te blijven als dat zou betekenen dat ze met Alexander kon praten maar hij had waarschijnlijk taken die zijn aandacht nodig hadden en ze wilde graag dat hij wel genoeg slaap kreeg. Ze knikte. ‘Ofcourse, I would love for you to do that’, zei ze daarna. Ze vond het attent van hem dat hij haar naar haar vertrekken wilde begeleiden.
Ze merkte dat ze wat moe was geworden en ze wreef langs haar gezicht. Het was waarschijnlijk een mix geweest tussen de zenuwen die ze had gehad aan het begin van de dag en de avondlucht. Ook voelde ze zich ontspannen en rustig bij de jongen en dat had zeker ook een rol gespeeld. Toch wilde ze niet graag naar bed. Ze had het naar haar zin met de jongen en ze vond het jammer dat ze moest gaan maar ze wist dat ze hem weer zou zien en dat troostte haar. Ze nam het dienblad op. Alexander had al zo veel voor haar gedaan en ze wilde hem niet steeds belasten. Daarnaast vond ze het niet erg om het te dragen, het was niet al te zwaar.

Logan glimlachte door de woorden van Abigail. Hij was blij om dat te horen. Hij kon niet wachten om zijn toekomstige vrouw het kasteel te laten zien. Er waren genoeg plaatsen waar het rustig was, waar ze samen konden praten en waar niemand hen kon storen.
Hij grinnikte even. ‘I would understand if you would get lost, I have gotten lost here plenty of times too’, antwoordde hij. Toen hij jonger was wist hij de weg nog niet zo goed en toen kwam het vaak voor dat hij verdwaald raakte of op een totaal andere plaats terechtkwam dan waar hij eigenlijk heen moest. Nu wist hij het paleis op zijn duimpje en hij wilde graag het meisje helpen om wegwijs te worden in het kasteel. Hij knikte. ‘Exactly. You can see it as hitting two birds with one stone’, zei hij met een kleine glimlach. Daarnaast, had hij een smoes als iemand hen samen zou zien. Hij zou dan kunnen zeggen dat hij haar het kasteel aan het laten zien was zodat ze wist waar ze heen moest. Hij wist dat hij zo snel mogelijk met zijn vader over deze zaak moest gaan praten maar hij wilde het niet alleen doen. Hij zou daarom eerst wachten op zijn broer. Hij wilde het eerst met hem bespreken zodat ze samen een plan konden bedenken en dan samen naar hun vader gaan. Hij vond het belangrijk dat zijn broer er bij zou zijn. Hij deed veel met hem samen en hij had respect voor hem.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Het deed Abigail goed, te weten dat ze morgen weer wat tijd met hem door zou brengen. Ze wist heel goed dat dit tegen alle regels in ging, maar dat maakte het ergens een heel stuk interessanter. Natuurlijk had het blonde meisje sowieso al interesse in de jongen. Haar oog was vrijwel direct op de jongen gevallen en wat ze zag, beviel haar goed. Het was iets wat ze niet eerder gevoeld had en dat was voor haar het tegen dat het goed zat. Ze was benieuwd hoe dit zich zou gaan ontwikkelen. Natuurlijk wilde ze maar al te graag met deze jongen trouwen. Daar zou ze absoluut geen nee tegen zeggen, maar of het huwelijk goed gekeurd zou gaan worden, was een heel ander verhaal. Daar was ze een tikkeltje bang voor. Wat als het besproken werd en de koning of de hertog, of allebei, keurde het gehele idee af? Wat dan? De twee konden dan niet trouwen en Abigail stond hoogstwaarschijnlijk binnen de kortste keren op straat. Dat was het risico dat ze zouden lopen, maar voor deze jongen zou ze het risico willen nemen. Ze wist heel goed wat ze op het spel zette, maar ze kon er zo veel meer mee winnen en daar deed ze het uiteindelijk voor.
Haar blik gleed uiteindelijk weer naar de jongen wie naast haar zat. "Well, to be completely honest, I am pretty sure I will get lost. This place is huge"biechtte ze hem op. Ze zou echt niet weten waar ze het zoeken moest. Daarbij was ze toch weer even met Logan en daar keek ze ook enorm naar uit. "And I woul love to spend some more time with you, ofcourse"zei ze glimlachend tegen hem. Ze was benieuwd naar hoe hij was en of ze over meer zaken hetzelfde dachten.

Alexander voelde zich zeker gevleid door het meisje wie hem gezelschap hield. Een kleine glimlach sierde zijn lippen, terwijl hij zijn aandacht op haar gericht hield. Het klopte dat hij morgen het een en ander moest doen. Hij had zijn taken die uitgevoerd moesten worden, ongeacht in wat voor staat hij moest zijn. Daar had Reeva zeker een punt. Al had hij niet dezelfde 'rechten' als zijn jongere broer, hield dat niet in dat hij zijn verplichtingen had als zoon van de koning. Hij zat er niet mee. Hij was al lang blij dat zijn vader hem bij een aantal taken wilde betrekken. Alexander had veel van de koning weten te leren en daar was hij hem enorm dankbaar voor. Hij hoopte dat hij nog veel van de man kon leren en veel kon bijdragen aan het uitvoeren van koninklijke beslissingen. Hij hoopte dan ook dat hij dit voort kon zetten wanneer Logan koning zou zijn, al ging hij er al bijna vanuit. De band van de twee broers was sterk en hij ging er niet vanuit dat daar zomaar iets tussen zou komen.
"Well, I believe you have a point there, although I don't mind to spend all the time I have with you, my dear"zei hij met een onschuldige grijns tegen haar. Hij vond het niet erg om later naar bed te gaan, al kon hij goed begrijpend dat deze dag behoorlijk vermoeiend voor haar moest zijn. Het reizen. Al de informatie. Ze moest behoorlijk wat verwerken en Alexander kon dan ook goed begrijpen dat ze haar rust kon gebruiken. Hij knikte, toen ze aangaf dat ze het alles behalve erg vond als hij haar naar haar kamer zou begeleiden. "Well, lets go then"zei hij tegen haar, terwijl hij haar zijn arm aan bood. Het was het minste wat hij voor haar kon doen. Zo kon hij haar de snelste weg naar haar vertrekken laten zien, al waren de twee vertrekken alles behalve ver van elkaar verwijderd. Daarbij had hij nog een goed excuus om nog even wat tijd met haar door te brengen en dat idee deed hem goed.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva knikte met een glimlach. ‘I do not mind either’, antwoordde ze. Het deed haar goed om de woorden van de jongen te horen. Ze vond het fijn om te weten dat de jongen graag tijd met haar doorbracht.Het gaf haar een warm gevoel.
Ze hield het dienblad vast en stak haar arm door de zijne. ‘Let’s go, my prince’, zei ze en verliet langzaam de vertrekken van de jongen. Ze zweeg even, denkend aan wat ze de volgende dag zouden gaan doen. Ze keek daardoor weer naar Alexander. ‘When will I see you again tomorrow, my dear?’, vroeg ze. Ze wist niet of ze opgehaald zou worden of dat ze elkaar op een afgesproken plek zouden gaan ontmoeten.
Ze liep langzaam door de gang. Ze wilde zo lang mogelijk nog met hem kunnen praten en bij hem kunnen zijn. Ze voelde zich op haar gemak bij de jongen en ze was aan zijn aanwezigheid gewend. De spanning die ze aan het begin van de avond had gehad was verdwenen. ‘I hope my father was not too harsh to you’, zei ze. Ze wist hoe haar vader kon zijn en ze hoopte dat hij Alexander niet met zijn woorden had beledigd. Ze was blij dat haar ouders hadden ingestemd met het plan die ze hadden gemaakt en ze hoopte dat haar familie Alexander goed zouden ontvangen. Ze zou hem zeker aan haar familie voorstellen als het zou kunnen maar ze zou hem niet dwingen als hij het niet zou willen. Ze wilde graag open zijn tegenover Alexander.

Logan moest even grinniken door Abigail’s woorden. ‘It is alright if that happens, please do not feel bad’, antwoordde hij en hij sloeg voorzichtig een arm om het meisje heen, hij wilde haar niet ongemakkelijk laten voelen. ‘If it happens, however, feel free to ask another staff member for help. I am sure they will help you’, zei hij. Hij zou het zeker met de leden van het personeel over hebben. Hij wilde graag dat Abigail zich thuis voelde in het paleis en hij wilde daarom ook dat ze geholpen zou worden als dat nodig was.
Een glimlach kwam op zijn gezicht. ‘I feel the same way’, antwoordde hij. Hij wist niet hoe lang ze samen konden zijn maar hij was blij dat het mogelijk was. Zijn gedachten dwaalden al snel af. Ook hij dacht aan het scenario dat zowel zijn vader als de hertog nee zouden zeggen tegen hun plan. Het idee deed hem pijn. Hij zou er in ieder geval voor zorgen dat Abigail niet op straat zou komen te staan als dat zou gebeuren.
Toch zou hij er alles aan doen om met Abigail te trouwen, ook al zou hij urenlang moeten discussiëren met zijn vader en de hertog. Hij had dat zeker over voor zijn huwelijk. Zijn vader was niet onredelijk. Misschien, als hij zijn vader kon laten zien dat hij gelukkig was met het meisje, dat hij dan toestemming zou geven. Maar dan moest hij ook nog toestemming krijgen van de hertog. Hij had er nog niet over nagedacht maar hij zou het aankaarten bij Alexander. Samen zouden ze zeker met iets komen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek hem aan en grinnikte even. Zijn woorden deden haar goed en stelde haar enigszins gerust. Enkele ogenblikken later, voelde ze hoe hij een arm om haar heen sloeg en kon het niet laten om verlegen naar hem te glimlachen. Zijn aanraking voelde meer dan goed. Het voelde vertrouwd. Het meisje streek een plukje van haar haar achter haar oor en glimlachte naar hem. "Thank you. I will"zei ze glimlachend tegen hem. Daarbij kon ze het Logan ook altijd vragen, wanneer ze met hem was. Ze wilde hem nog zeker vaker zien en ze voelde zich toch net wat meer vertrouwd om het hem te vragen dan aan het andere personeel. Maar ze was er van overtuigd dat het vanzelf wel op zijn pootjes terecht zou komen, natuurlijk was het even wennen, maar zou ze uiteindelijk haar eigen weg weten te vinden.
"I am glad you do, my prince"zei ze glimlachend tegen hem. Ze wilde van haar tijd genieten, voor nu het nog kon. Ze wist natuurlijk niet hoe het zou gaan lopen. Het kon verschillende kanten op en dat was ergens een tikkeltje beangstigend, maar ze wilde van het beste uit gaan. Dat de kans wel gegeven werd en dat de koning open stond voor het idee. Natuurlijk hield ze het idee dat het ook anders kon lopen in haar achterhoofd, maar daar wilde ze liever niet aan denken. Ze zette die gedachte dan ook eindelijk weer van haar af. Ze wilde er niet aan denken, aangezien dat haar stemming behoorlijk naar beneden bracht en ze wilde haar aandacht toch liever op de jongen naast zich richten.

Alexander was blij dat ze het met hem eens was. De klik die hij met haar had, voelde ontzettend goed en hij had het ontzettend jammer gevonden als dat niet wederzijds geweest was. Het voelde goed haar beter te leren kennen en hij wilde oprecht graag meer van haar te weten komen. Haar gezelschap deed hem goed en hij voelde zich eigenlijk haast nooit zo ontspannen bij iemand. Dat wilde naar zijn idee toch wel wat zeggen.
Bij het horen van haar volgende worden, kon hij het niet laten om even te grijnzen. Niemand noemde hem daadwerkelijk een prins, aangezien dat ze dat uit respect voor de koningin niet durfde te doen. Al vond hij dat pure onzin. Hij was even goed een prins als Logan dat was, al was hij niet de zoon van de koningin. Daar verschilde de twee enorm in van mening. "After you, my dear"zei hij met glimlach tegen haar, terwijl hij haar naar buiten begeleide. Hij had een dubbel gevoel. Aan de ene kant vond hij het ontzettend jammer dat hij zo afscheid van haar moest nemen, maar aan de andere kant wist hij ook heel goed dat hij haar morgen weer zou zien en daar keek hij dan ook enorm naar uit. Daarnaast wilde hij zijn broer nog even zien. Hij was benieuwd naar hoe het bij hem verlopen was en hij ging er vanuit dat ze nog zouden kijken naar hoe ze dit verder aan gingen pakken. Het eerste deel van het plan was al geslaagd, maar het tweede deel was net zo belangrijk. Hij gunde zijn broer hetzelfde wat hij nu toegekend heeft gekregen. Daar wilde hij maar al te graag voor zorgen. "What about after lunch? In my opinion that is the best time to ride"zei hij vervolgens tegen haar.
Hij begeleidde haar door de gang heen en keek haar aan. Kort schudde hij zijn hoofd. "He wasn't"zei hij, terwijl hij de laatste gang in liep en binnen enkele stappen bij hij vertrekken aan kwam.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva glimlachte beleefd door de handelingen van Alexander. Hij was attent. Ze vond het lief van hem en het gaf haar een warm gevoel. ‘Thank you, my lord’, zei ze vriendelijk, voordat ze de gingop liep. Ze knikte. ‘I believe so as well’. antwoordde ze. ‘Then I will see you after lunch, my prince’, zei ze daarna en een glimlach kwam weer op haar gezicht. Ze vroeg zich af wat ze in de tussentijd zou kunnen doen. Waarschijnlijk zou ze even bij haar ouders langsgaan. Ze wist dat ze over een tijdje weer zouden vertrekken en ze wilde graag nog wat meer tijd met hen spenderen. Het voelde vreemd voor haar; ze was altijd bij haar ouders geweest, ook al was haar vader nog wel eens weg voor zaken. Straks zouden ze weggaan en zou ze in het paleis blijven. Ergens vond ze het eng maar ze voelde zich op haar gemak bij Alexander dus ze wist dat ze in goede handen was.
Ze liep rustig verder. ‘I am glad he wasn’t, my lord. My father can be quite stern, sometimes’, zei ze. Ze was blij dat de situatie niet uit de hand was gelopen maar ze kende haar vader,die wilde geen stampij maken in het bijzijn van de koning en zijn familie. Ze had zo het idee dat haar vader het zeker over het diner zou gaan hebben als ze elkaar weer zouden zien. Ze vond dat niet erg, ze was in ieder geval blij dat haar ouders met het huwelijk hadden ingestemd. Ze hoopte ook dat ze met het huwelijk van Abigail en Logan zouden instemmen. Ze wilde graag dat Abigail gelukkig was en dat ze zou mogen trouwen met wie ze wilde.

Logan vestigde zijn blik op het dienstmeisje en zag hoe ze verlegen naar hem glimlachte. Een glimlach kwam daardoor op zijn gezicht. Ze was prachtig. Hij kon nog steeds niet helemaal geloven dat ze had ingestemd om met hem te trouwen. Hij was dan wel de kroonprins, hij was ook maar gewoon Logan. Hij was er erg blij om dat Abigail zijn vrouw wilde worden.
Hij knikte. ‘Thank you’, antwoordde hij. Hij wilde niet dat ze vast zou raken omdat ze iets niet durfde te vragen en wilde haar daarom laten zien dat ze gerust dingen mocht vragen. Hij wilde haar graag op haar gemak laten voelen in het paleis. Hij hoopte daarom dat ze het naar haar zin zou hebben in het kasteel maar hij zou het ook kunnen begrijpen als ze eerst moest wennen. Het zou waarschijnlijk een grote stap zijn om van een kasteel naar het koninklijke paleis te gaan. Mocht ze zich zo voelen, zou hij haar zo veel mogelijk helpen om te wennen aan het paleis en de nieuwe mensen.
Hij glimlachte naar haar en zweeg even. Hij kon een sociaal persoon zijn maar soms genoot hij ook van de stilte, zoals nu. Het was een fijne stilte, hij voelde zich niet gedwongen om iets te zeggen. Hij keek al snel weer naar Abigail. ‘I am so sorry for not asking you sooner, but do you mind if I touch you?’, vroeg hij. Hij had geleerd om niet maar zo iedereen aan te raken omdat de ander dat misschien niet wilde en hij wilde niet meisje niet ongemakkelijk laten voelen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
De houding en de woorden van Logan, lieten Abigail compleet op haar gemak voelen. Ze voelde zich ontspannen, alsof ze de jongen al jaren kende. Dat was de klik die ze met de jongen had en ze wilde heel graag kijken hoe dat zich verder uit zou gaan pakken. Ze hoopte dan ook dat dat goedgekeurd werd, al wilde ze Logan ook niet te ver pushen. Ze wilde hem ook zeker niet in de problemen werken. Waarschijnlijk werd morgen al riskant, aangezien ze samen op pad zouden gaan. Ze was benieuwd of ze wat konden vinden over haar familie. Haar vader. Al was het ook niet erg als ze niets konden vinden. Ze wilde haar hoop ook niet te hoog houden. Het was lief dat hij het in ieder geval wilde proberen en daar zou ze hem eeuwig dankbaar voor zijn. Hij had nu al meer gedaan dan de hertog en hertogin in al die jaren gedaan hadden. Of ze nu iets zouden vinden of niet, het was iets wat haar altijd bij zou blijven.
Het was fijn dat hij zo meegaand was. Dat was iets wat ze belangrijk vond. Ze vond het zelf ook belangrijk dat iedereen tevreden was en dat haar omgeving zich goed voelde, waardoor ze zichzelf nog wel eens kon vergeten. Ze had iemand nodig die haar herinnerde dat het ook goed was om ook aan zichzelf te denken. Zachtjes beet ze op haar lip, voor dat ze haar blik weer naar Logan liet glijden. "I do not mind at all"verzekerde ze de jongen. Het voelde ontzettend goed. Het gaf haar een veilig gevoel en dat had ze eigenlijk nooit eerder gehad. "It is sweet of you to ask" voegde ze daar uiteindelijk aan toe. Het was ontzettend lief dat hij daar rekening mee hield. Dat deed haar goed.

Alexander keer nu al uit naar morgen. Hij wist dat April, zijn paard, het heerlijk vond om er weer even tussenuit te gaan. Hij had niet altijd even veel tijd en dat vond hij jammer. Hij kon dan ook aan het beest merken dat ze het niet leuk vond als hij haar niet genoeg aandacht gaf of haar niet vaak genoeg meenam op een ritje. Hoewel hij het wel zo veel mogelijk probeerde te doen. "Good. I can't wait" zei hij tegen haar en kon het niet laten om even naar haar te glimlachen. Hij was blij dat ze met hem instemde. Een ander tijdstip had hij ook zeker niet erg gevonden. Al vond hij wel dat ze ze de meeste tijd met elkaar door konden brengen en dat vond hij ook een mooi vooruitzicht. Hij had genoten van vandaag en hij hoopte dat het morgen net zo goed zou gaan als deze avond. Al wist hij bijna zeker van wel. Deze avond voelde zo goed, dat het vanaf hier alleen maar beter kon gaan. Daar was de jongen van overtuigd.
"Well, I've been treated worse. And for you I will do anything" zei hij met een glimlach tegen haar. De koningin kon nog veel erger zijn dan de hertog geweest was. Bovendien was hij het een en andere gewend. Hij trok zich er niet heel veel meer van aan. Vroeger deed het hem nog veel. Hij vatte het heel persoonlijk op, maar nu zag hij in dat het niet zijn schuld was. De koningin was eigenlijk boos op zijn vader, maar schoof dat af op de verkeerde persoon. Vader had hem verteld dat hij zich niet moest laten kleineren en dat het oké was om zijn mening te geven, als hij maar niet te veel over de grenzen heen ging. Zijn vader had hem zo nu en dan wel eens een opstootje gegeven op momenten dat hij dat wel deed, maar dat maakte hem alleen maar harder en daar was hij hem dankbaar voor.
Hij stopte uiteindelijk voor de deur van de vertrekken van het meisje. Hij vond het jammer dat de avond bijna tot zijn einde was gekomen, maar het vooruitzicht aan morgen, verbloemde dat gevoel toch ook weer. Hij keek Reeva aan. "Is there something I can do for you before I'll go?"vroeg hij vervolgens met een kleine glimlach aan haar.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva glimlachte. Ze vond het fijn om te horen dat Alexander ook niet tot morgen kon wachten. Het maakte haar nog meer enthousiast want dat betekende voor haar dat hij ook graag tijd met haar wilde doorbrengen.Ze wilde graag dat ze het allebei naar hun zin hadden en dat ze allebei tevreden waren.
Ze fronste licht door zijn woorden. Ze had wel eens verhalen gehoord over hoe de koningin naar Alexander kon zijn en het maakte haar boos. Ze vond dat ze hem niet zo mocht behandelen alleen vanwege het feitdat hij een andere moeder had en andere rechten had dan zijn broer. ‘But that is why I think my father should not do it. You have been through so much already, I do not want someone else to do the same again to you’, zei ze wat voorzichtig. Ze wilde niet dat er anders naar hem werd gedaan of gekeken, alleen vanwege zijn positie.
Ze stopte naast Alexander bij haar vertrekken en ze keek even teleurgesteld naar de deur. Ze had nog graag nog even met de prins gepraat. Ze dacht even na door zijn vraag en schudde langzaam haar hoofd.‘I do not think so’, zei ze zacht. Ze keek naar hem en ze glimlachte weer. ‘I have said it before but I want to thank you again for tonight. I really enjoyed it’, zei ze eerlijk. Ze zou het graag nog eens overdoen. Ze bleef even twijfelend staan. Ze wist niet of ze het mocht doen. Ze besloot om haar stoute schoenen aan te trekken. Ze zette een stap naar de prins en drukte voorzichtig een kusje op zijn wang. ‘Good night, my prince’,

Een glimlach kwam weer op Logan’s gezicht. Hij vond het fijn om te weten dat Abigail het niet erg vond. Hij liet voorzichtig zijn hand langs haar bovenarm strelen. Het voelde goed om bij haar te zijn.Hij knikte. ‘I do not want to do something against your will’, antwoordde hij. ’I want you to feel comfortable in my presence’, zei hij daarna. Hij voelde zich comfortabel als hij bij haar was en hij wilde graag dat dat gevoel wederzijds was.
Hij merkte dat het aankomende gesprek met zijn vader aan hem begon te knagen maar hij probeerde het steeds weg te duwen. Hij wilde zich nu focussen op het dienstmeisje bij hem, denken over het gesprek kon later ook nog wel. Hij dacht vooral na over hoe het verder zou moeten als zijn vader het huwelijk zou weigeren. Hij kon zichzelf niet samen met een ander zien trouwen maar hij wist wat zijn belofte aan zijn vader was. Hij hoopte daarom dat zijn vader toch zijn toestemming zou geven. Logan zou daar voor veel doen, ook al zou hij daar een aantal dingen voor moeten veranderen. Voor het eerst in zijn leven voelde hij dat verliefde gevoel en hij wist dat Abigail degene was die hij tot zijn vrouw wilde maken. Hij wilde dat graag aan zijn vader laten zien en daar zou hij ook alles aan doen.
Daarnaast had hij meerdere vragen die hij graag wilde bespreken samen met zijn broer en later ook met zijn vader, aangaande het huwelijk. Ze hadden nog een paar maand dus ze hadden nog tijd maar hij wilde het graag zo snel mogelijk weten.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail genoot van haar tijd die ze met deze jongen door mocht brengen. Ze had niet verwacht dat de jongen haar überhaupt zag staan, aangezien het meisje maar een simpele dienstmeid was en hem niet veel te bieden had op het gebied van aanzien, status of geld. Toch toonde de jongen interesse in haar en voelde ze zich ontzettend goed bij hem. Zo goed dat ze eigenlijk niet wilde dat de avond tot zijn einde moest komen, al wist ze heel goed dat ze zo weer terug zou moeten naar de vertrekken van Reeva. Ergens was ze ook wel benieuwd hoe het tussen haar en Alexander gegaan was. Een kleine glimlach verscheen er op haar gezicht en ze richtte haar aandacht weer op Logan. "I feel very comfortable in your presence"verzekerde ze hem. Ze had er niet veel ervaring mee. Sowieso had ze niet veel ervaring met jongens in het algemeen, maar ze wist wel dat dit ontzettend goed voelde.
Ze zag hoe zijn gedachten soms wat weg dwaalden en ze vroeg zich af waar de jongen aan dacht. Haar nieuwsgierigheid leek het dan ook van haar te winnen. "What are you thinking of, you highness?"vroeg ze vervolgens aan haar. Misschien was het iets wat ze samen konden bespreken. Misschien vond hij het alleen al fijn om het met haar te delen. Hij hoefde het ook niet te vertellen. Dat was ook zeker niet erg. Ze wilde hem alleen het idee geven dat hij alles met haar kon delen. Ze zou er niet raar van opkijken. In haar tijd als dienstmeid had ze genoeg rare verhalen gehoord, waardoor ze nergens meer van op keek. Ze was benieuwd naar wat er in hem om ging. Misschien dat ze hem ergens mee kon helpen.

Alexander was wel benieuwd hoe de volgende maanden zouden verlopen. Er moest nog steeds een bruiloft gepland worden, aangezien dat de nieuwe afspraken waren tussen vader en de hertog. Als alles volgens plan zou verlopen, zou er niet één, maar twee bruiloften georganiseerd moeten worden. Daar zou nog veel druk op komen te liggen. Al moesten vader en de hertog het plan in eerste instantie nog wel goedkeuren. Hij was van plan om zijn broertje daar in te helpen. Met vader te praten en hem er van overtuigen dat dit mogelijk moest zijn, mocht de man moeilijk gaan doen. Hetzelfde gold voor de hertog. Hij zou zijn broertje niet nu laten vallen, omdat het geluk hem nu wel in de wind stond. Zo zat Alexander niet in elkaar.
Zijn aandacht richtte hij uiteindelijk weer op Reeva. Het meisje deed dingen met hem, die hij nog nooit eerder had gevoeld. Het voelde ontzettend goed om in haar gezelschap te zijn. Ze had een positieve uitstraling en zorgde ervoor dat hij zichzelf kon zijn en dat kon hij ontzettend aan haar waarderen. Tot nu toe leken de twee aardig wat met elkaar gemeen te hebben en hij was benieuwd naar hoe dat zich verder uit zou gaan pakken. En daar hadden ze gelukkig nog genoeg tijd voor. De bruiloft zou pas over een paar maanden plaatsvinden en tegen die tijd zouden ze elkaar al goed kennen.
"Do not worry, my dear. It is sweet of you to think like that, but it does not bother me any more" zei hij glimlachend tegen haar. Hij wilde niet dat ze zich daar zorgen over zou maken. Dat was nergens voor nodig, al kon hij het zeker waarderen. "I really enjoyed today too"zei hij vervolgens tegen haar, opgelucht zijnde dat ze daar over begonnen was. Al was hij lichtelijk verbaasd door de actie die daarop volgde. Hij voelde haar zachte lippen tegen zijn wang, waardoor hij het niet kon laten om te grijnzen. Het voelde zeer aangenaam. Hij besloot het een stapje verder te nemen, al hoopte hij dat hij er niet te ver mee zou gaan. Voorzichtig drukte hij een kus op haar lippen en keek haar diep in haar ogen aan. "Goodnight, my princess"zei hij tegen haar.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Reeva luisterde naar Alexander’s woorden. Ze maakte zich toch zorgen om hem. Ze vond de manier waarop hij behandeld werd niet kunnen. Hij was nog steeds een prins. Ze was daarom blij dat het hem nietsmeer deed. Toch zou ze hem zeker verdedigen als ze eens iets over hem zou horen. Alexander kon er niets aan doen wie zijn moeder was en ze vond dat hij daar niet op aangekeken moest worden.
Ze was blij om te horen dat hij ook had genoten. Ze vond dat belangrijk. Ze vond het fijn om bij hem te zijn. Hij was vriendelijk en een fijn gesprekspartner. Ze praatte graag met hem en ze hoopte dat ze het meer zouden kunnen doen. Ze vond hem interessant en ze wilde graag meer te weten komen over hem.
Ze voelde zijn zachte lippen tegen de hare en ze voelde zich warm worden. Ze vond het aangenaam. Ze sloot even haar ogen maar opende ze al snel weer om terug in zijn ogen te kijken. Ze hoopte dat haar hoofd niet al te rood was aangelopen. Zijn koosnaam vleide haar. Ze glimlachte. ‘I can not wait to see you tomorrow’, zei ze zacht. Ze zette een stap naar achteren en stapte de vertrekken in. Ze vond het moeilijk om afscheid te nemen. Ze bleef in de deuropening staan. ‘Do you maybe want to have a drink with me?’, vroeg ze toen zacht. Ze had gezien dat er een fles alcohol op het bijzettafeltje in de ruimte stond en ze wilde eerlijk gezegd nog geen afscheid van hem nemen.

Abigail’s woorden deden hem goed. Hij was blij om het te horen. Als ze zich niet fijn voelde in zijn gezelschap wilde hij het graag weten. Hij wilde graag dat ze zich op haar gemak voelde. ‘I am very glad to hear that, my lady’, antwoordde hij met een kleine glimlach.
Hij keek naar haar toen hij haar vraag hoorde en hij streelde voorzichtig een los plukje haren achter haar oor. Hij wilde haar niet bezorgd maken maar hij vond het lief van haar dat ze het vroeg. Hij vond het lief dat ze interesse in hem toonde. ‘I am wondering about what we should do in case my father disagrees with our marriage’, zei hij en strekte zijn hand uit om Abigail’s hand vast te pakken. Hij wreef langzaam met zijn duim over de rug van haar hand. ‘We will ofcourse try our hardest to make sure we can marry but I like to be prepared. I am thinking about what will happen’, zei hij en richtte zijn blik weer op het dienstmeisje. ‘I worry about what will happen to you’, zei hij wat zachter. Hij wilde haar niet van streek maken. ‘I do not want you to be thrown on the streets’, ging hij op dezelfde toon verder. Hij vroeg zich af of zijn vader hem zou toelaten om Abigail op te nemen in het personeel als het zou gebeuren. Het leek hem van niet. Hij slikte. Hij wilde niet dat ze zonder werk of verblijfplaats kwam dankzij hem.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld