Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | ft. Traveller

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze besloot zijn sarcastische opmerking links te laten liggen, omdat zij er geen nuttig antwoord op kon geven. Het enige wat ze kon doen is spanning creëren terwijl ze die nu juist uit de weg moest gaan. Ze wilde niet dat dit uit de hand zou lopen nu ze voor een avond normaal tegen elkaar moesten doen. Vandaar dat ze er niets op zei.
"Right? I don't think anyone would've been able to guess that." In haar ogen was Italiaans eten ook gewoon het lekkerste eten dat er was. Iedere keer dat zij naar Italië ging kwam ze dan ook altijd wel twee of drie kilo aan, omdat ze zo ontzettend veel van dat lekkere voedsel had gegeten. Eenmaal thuis sportte ze dat er dan altijd wel snel weer af, wat gelukkig al die tijd redelijk makkelijk was gegaan.
Het verbaasde haar uiteraard ook niet toen hij aangaf dat hij van Spaans eten hield, maar toch typte ze het in. Met name het feit dat hij van de Indonesische keuken hield was iets wat ze niet zou kunnen onthouden, omdat ze die link niet helemaal kon leggen. Dan was het dus maar goed dat ze dit nu allemaal terug kon lezen, want ze was nu zijn verjaardag alweer vergeten en dat had hij haar nog geen twee minuten geleden verteld.
Hij vertelde over zijn hobby's, waarvan er eentje haar toch wel enigszins verraste. In positieve zin. Hij bespeelde blijkbaar een aantal instrumenten, terwijl ze dat helemaal niet achter hem had gezocht. "Really? That's really cool. How long have you been playing?" Dit was meer een vraag uit interesse dan een vraag die ze had verzonnen, maar ook dit antwoord zou goed van pas kunnen komen. Dit zei immers ook iets over hem. Snel typte ze deze antwoorden ook in haar telefoon.
"Um... I used to play soccer a lot but I don't do that anymore, unfortunately. I like cooking, just going out with my friends and I love doing scary shit like skydiving and bungeejumping. I try and do that stuff often." Ze was inmiddels al zo vaak uit een vliegtuig gesprongen dat ze dit helemaal in haar eentje mocht doen, omdat ze daar een diploma voor had gekregen. Dingen die haar adrenaline gaven kickte ze op en dus wilde ze dat soort dingen zo vaak mogelijk doen, al was daar niet altijd tijd voor. Zij was daar echter niet helemaal het typetje voor om dat te doen. De meeste mensen die haar kenden zochten dat in ieder geval niet achter haar, omdat ze eruit zag als een typisch meisje en zich zo ook wel kon gedragen. Dan dachten mensen dat zij dingen als voetbal of skydiven helemaal niet leuk vond, maar dat hadden ze dan toch mis. Emil vond dat ook altijd heel raar en hij had dit ook nooit met haar willen doen.
"Oh and I just got my bachelors degree. I went to med school." Ze moest dit wel mede delen, omdat dit een groot gedeelte van haar leven opeiste. Ze had haar studie medicijnen af gemaakt, maar nog geen master gevolgd en dus was ze nu pas basisarts, wat inhield dat ze nog niets kon of mocht doen. Ze zou dus nog wel verder moeten studeren en uiteindelijk zou ze dat ook wel willen doen, maar dit was voor nu belangrijker.
"Did you go to college?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Ever since I was six, I think. First I started with playing the drums, in the garage of our house that was made sound proof. When I was about eleven or twelve I learned how to play the guitar as well, acoustic first. And about two years later I started with the electric guitar." Hij had het meeste geleerd van YouTube, zowel met het drummen als het spelen van de gitaar. Toen hij klein was hadden zijn ouders veel minder vermogen dan dat ze nu hadden, waardoor hij niet op les kon bij een muziekschool. Zijn instrumenten had hij echter mogen lenen van een vriend van de familie die hier niets meer mee deed. Andy had hem eerder alles gegeven wat hij kende als het ging om muziek en in plaats van bij een muziekschool te gaan, kon hij bij hem terecht wanneer hij ergens niet uitkwam. Het was een goede vriend van hem geworden en nog altijd kwam Cristian soms bij hem langs, om weer eens wat muziek te spelen en hem te laten horen wat hij hem vroeger had geleerd.
Nadat ze hem haar hobby's vertelde, stond hij even perplex. Dat ze op voetbal had gezeten had Cristian al geweten, de foto's in haar huis gezien van haar in een voetbaltenue met de rest van haar team. Het koken en het uitgaan met haar vrienden vond hij ook niet zo interessant, dit aardig basisdingen gevonden voor een meisje om leuk te vinden. Het was haar hobby om de rand op te zoeken en haar adrenaline te voelen stromen door haar lijf, wat hem een beetje had verbaasd. Hij wist nog van toen ze met Emil had dat ze niet snel bang was voor iets, maar dat ze voor haar plezier uit een vliegtuig sprong en aan een touw ging hangen, had hij ook weer niet geweten. "That's some daredevil shit," lachte hij. "But it's cool though. I knew from Emil you were into more dangerous stuff sometimes, but I didn't know jumping out of planes and bungeejumping was part of that."
Haar diploma in de geneeskunde wist hij dan wel weer van, wederom van zijn broer gehoord dat ze dit studeerde. Dat ze haar Bachelor al had gehaald was hem dan weer ontgaan, maar hij had wel verwacht dat ze het zou halen omdat hij wel had geweten dat ze behoorlijk slim was. "Nice job. So you're a doc now?" vroeg hij haar. "That ain't so bad." Ze zou behoorlijk wat daarmee kunnen verdienen, althans, als ze zich nog zou gaan specialiseren. Voor zover hij wist kwam ze anders niet snel ergens aan het werk. Alleen had zij er vast veel meer verstand van als hem als het daarom ging.
Hij was zelf niet gaan studeren. Er was op dat moment maar net genoeg geld voor en met al het gedoe dat er in de onderwereld afspeelde, was het voor hem geen slimme keuze geweest. Ook had zijn grootvader in het leger gezeten en altijd de hoop gehouden dat een van zijn kleinzoons dit ook ging doen. Zowel Diego als Emil had dit geweigerd, makend dat het gewicht destijds op zijn schouders had gerust om het pad af te leggen wat van hem verwacht werd. Zijn vader had hem hier ook deels toe gedwongen, omdat ze al lange tijd niet goed met elkaar konden en hij ervan overtuigd was dat Cristian meer "discipline" nodig had.
"No, I didn't go to college," murmelde hij voor zich uit. Hij wendde zijn ogen van haar af, deze bij het tafelblad gelaten, onderwijl hij het glas met whisky weer aan zijn lippen zette. Een slok van de drank liet hij door zijn mond golven, een korte stilte gelaten tot hij weer begon met praten.
"I graduated early from high school at the age of 17. I joined the army after that until I was about 22." Het was niet hetgeen wat hij had gewild, maar hij had zijn leven geaccepteerd voor wat het was en hij was doorgegaan.
Het glas liet hij in zijn hand rusten, deze in kleine cirkels gedraaid om de vloeistof voor zijn ogen rond te laten stromen. "What type of music do you listen to?"

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Blijkbaar was hij al zo'n beetje zijn hele leven met muziek bezig. Als je op je zesde begon met het bespelen van een instrument moest hij in ieder geval wel heel goed zijn als hij het een beetje had bijgehouden. Dat was iets waar zij het geduld totaal niet voor had, dus ze vond het knap dat hij zich zo lang op iets kon concentreren om het uiteindelijk helemaal goed te kunnen. Adriana had dat hele drumstel al door de kamer heen gegooid wanneer iets niet lukte, puur en alleen omdat zij dan zo ontzettend gefrustreerd zou zijn geweest. "That's awesome. So did you do performances and stuff like that as well or did you just mainly practice at home?" Ze kon zich voorstellen dat het dan leuk was om het geleerde in de praktijk toe te brengen en bijvoorbeeld in een bandje te spelen. Dat gaf dan wellicht ook wat meer motivatie om beter te worden. Ze vond hem niet het type die dat nu nog steeds deed, maar wellicht als puber was zoiets wel heel erg leuk geweest. Samen met leeftijdsgenootjes muziek maken klonk in ieder geval als iets dat veel mensen leuk zouden vinden. Daar kon zij zich alleen niet in vinden, maar dat was wellicht ook omdat zij zich daar nooit in had geïnteresseerd. Het enige dat ze nog een beetje kon was dansen maar veel muzikaler dan dat was ze niet.
Ook hij leek verbaasd toen ze had verteld dat ze van dat soort enge dingen hield, waardoor ze zwakjes glimlachte. Dat was een reactie die ze al honderdduizend keer had gekregen als haar deze vraag werd gesteld en ze dat antwoord had gegeven. "It's not even that scary to be honest. Emil thought it was but he was a pussy. I just like getting the adrenaline rush." Alles wat ook maar een klein beetje eng was vond zij leuk. Iets als een horrorfilm keek ze dus ook regelmatig, maar kreeg hier altijd na vijf minuten alweer spijt van. Echter moest ze dan altijd het einde te weten zien te komen, waardoor ze die nacht altijd nachtmerries over die film kreeg. Haar nieuwsgierigheid won het echter iedere keer van haar angst, net zoals bij bijvoorbeeld het skydiven.
"Thanks." Ze was ook best trots op haar diploma, al stelde die nog niet eens zo heel veel voor. Desondanks hoefde ze nu alleen nog maar een masterdiploma te halen en dan kon ze aan de slag. Nu was dat misschien nog wel meer werk dan haar bachelor, maar ze was in ieder geval al goed op weg. "Um, pretty much, yeah. I'd still need to get my masters to be able to actually work though." Er waren wel banen voor basisartsen, maar dat was niet hetgeen wat zij graag wilde doen. Zij had hogere ambities dan dat.
Zijn verhaal vond zij echter ook wel verwarrend, omdat hij aangaf dat hij heel vroeg klaar was met high school en daarna het leger was in gegaan. Dat wist ze helemaal niet en dat had ze ook nooit achter hem gezocht. "Oh... Wow..." Ze wist niet zo goed wat ze daarop moest antwoorden, want ze had meteen een honderdtal vragen die ze daarover kon stellen. Ze werd zelfs een beetje nieuwsgierig, hoe zeer ze dit ook haatte. "Why'd you quit?" Dat was misschien wel de belangrijkste vraag.
Zij had gezien hoe hij nog een slok uit zijn glas nam, waarna ze zijn voorbeeld volgde, maar dan uiteraard uit haar eigen glas. Opnieuw vond ze de smaak van de whisky vreselijk, maar het zou haar door de avond helpen. Het was dus voor het goede doel.
"Um, I don't know actually. I could show you some playlists I listen to a lot 'cause I feel like there's all types of music in those playlists. You?" Ze wist niet hoe ze dat moest omschrijven, dus dan zou zoiets wellicht meer over haar zeggen. Dan zouden bepaalde artiesten ook opvallen. Misschien moest ze deze lijsten wel naar hem sturen zodat hij ze later vanavond rustig kon bekijken en het was wellicht een slim idee om dat ook bij haar te doen. Het zou haar tevens niet veel zeggen als hij een genre op zou noemen.
"What's your favorite holiday destination?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Optreden had hij niet echt gedaan, op een paar bij een bar na. Hij had wel genoeg covers gespeeld, soms ook met wat vrienden, maar daarmee hield het ook op. Daarnaast was het hem nooit gegund geweest om een carrière in de muziek te beginnen en dat was iets waar hij maar al te goed van op de hoogte was geweest. Zijn vader had hem niet laten gaan, als dat al zo was geweest.
"I played at a couple bars sometimes, but that's about it. I mostly just practiced at home," legde hij uit. "It was kinda my way to zone out, you know." Hij had geen idee hoe hij het anders uit moest leggen dan dat het zijn uitweg van het dagelijks leven was. Dat was het nog steeds, al had hij er nu veel minder tijd voor dan dat hij eerder had. Wel was hij nog altijd achter de gitaar of het drumstel te vinden als hij onder veel stress en druk stond; een gewoonte die ook nu niet veranderd was.
Zijn broer was geen fan van de hobby's die Adriana had. Dat had Cristian al wel verwacht omdat hij zijn grote broer wel evengoed kende als haar. Hij begon dan ook een beetje te lachen. "Emil wouldn't do that stuff even if he got a big cheque for it. The only adrenaline rush he liked, was the one you could get while still having both your feet on the ground." Er was geen enkel probleem als het om geweld, wapens of straatracen ging. Het was het moment dat Emil de controle zou verliezen en zijn leven in de handen van een ander of een object zou leggen, bijvoorbeeld bij het uit een vliegtuig springen, dat hij eng had gevonden. Iets waar Cristian ook wel wat van weg had alhoewel hij voor zijn gevoel meer durfde dan zijn grote broer.
"Ahh, alright. Well you already got your bachelor, so that's something." De master zou ze later nog wel kunnen halen, wanneer ze dat wilde. Ze had de basis al in haar zak en dat was iets waar ze al trots genoeg op mocht zijn.
De vraag naar zijn ontslag bij het leger, trok hem weer terug in een verleden waar hij al voor bijna twee jaar niet meer naar teruggekeken had. Een beetje weifelend vestigde hij zijn blik op het glas voor zich. Hij praatte er niet graag over, maar het weten dat ze morgen samen moesten infiltreren voor een hele tijd, zorgde ervoor dat hij niet veel keuze had. Zeker niet als ze geloofwaardig over wilden komen.
"My unit was under attack during our second mission in Irak. Only a few survived, including me. After that, I couldn't bare to go back there, I guess," mompelde hij wat afwezig. "And with the loss of Emil and the disappearance of Arabella, I had to be here. Someone's gotta pick up the pieces and with everything that happened, there was no right time for me to return to a new unit." Als lid van de bende was hij tenminste dicht in de buurt wanneer er iets gebeurde, en kon hij er zijn wanneer zijn familie hulp nodig had. Alhoewel hij nog steeds niet goed met zijn vader overweg kon, kon Cristian het niet alleen aan zijn ouders en Diego overlaten om alles draaiende te houden. Ze hadden grote verliezen geleden en zelfs al had hijzelf dit ook moeten doormaken, hadden ze zijn hulp als nooit tevoren nodig.
Toen ze over het uitwisselen van de muzieklijsten begon, knikte hij haar instemmend toe. "Yeah, sounds good. I'll give you a couple of my playlists as well tonight, to scroll through. I can't really put my music taste into a couple of words." Hij had een uitgebreide smaak en zelfs met zijn grote collectie aan rockmuziek, ontbraken er geen andere genres aan. Het was beter om haar de afspeellijst te geven straks voordat ze zouden gaan slapen, dan dat hij nu alles opnoemen moest.
"Hmm.. I think that would be Australia or something. At least a country I've never been to before. What about you?"

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze had nog wel meer over zijn muzikale kant kunnen vragen, maar ze wist dat ze dat dan meer uit interesse zou vragen en dat was niet de bedoeling. Dit hoefde niet langer te duren dan dat het al deed, want ze had hier in eerste instantie helemaal geen zin in gehad en hij waarschijnlijk ook niet. Dan ging ze het niet nog erger maken dan dat het was. Vandaar dat ze het er voor nu bij liet. Als hij dacht dat hij daar nog iets over kwijt moest dan zou hij dat haar vast wel uit zichzelf vertellen. "Mhmm... Cool."
Ze glimlachte opnieuw zwakjes toen hij aangaf dat Emil inderdaad heel bang was voor dat soort dingen. Ze snapte echter niet zo goed waarom, omdat zij het alles behalve eng had gevonden. Het was juist een fijn gevoel om juist de controle voor even kwijt te raken, maar wellicht was dat ook omdat zij een grote controlfreak was en op een moment als die kon zij dat ook als ontspanning zien. "So would you do stuff like that unlike him?" Dat zou ze eigenlijk ook wel moeten weten, want als daar naar haar hobby's werd gevraagd was de volgende vraag hoogstwaarschijnlijk of Cristian dit ook een keer had gedaan of zou doen. Ze moest dan wel weten of hij voor dat soort dingen open stond of juist totaal niet. Het betekende niet dat ze hem nu zou uitnodigen om samen uit een vliegtuig te springen, omdat ze daar totaal niet op zat te wachten, maar toch was het handige informatie voor dit hele gedoe.
Opnieuw was ze sprakeloos toen hij aangaf dat hij zelfs was uitgezonden naar Irak. Dat was niet niks. Emil had haar hier ook nooit over verteld. Daarentegen vertelde hij zo ontzettend weinig over zijn familie dat ze het gevoel had dat ze bijna helemaal niks wist over die mensen. Ze kwam niet veel verder dan de roepnamen, dus dat was voor nu ook helemaal niet lastig. Als ze dit soort dingen al over hem had geweten dan hoefden ze dit niet te bespreken. "That's um... that's a lot. Wow." Dat zou haar pas een doodenge situatie lijken. In een vreemd land aan de andere kant van de wereld worden aangevallen, terwijl de mensen om je heen ook nog daadwerkelijk stierven. Ze vroeg zich meteen af of hij wellicht last had van PTST, omdat veel veteranen hier last van leken te hebben. Dit was echter een vraag die voor haar te ver ging en dus durfde ze dat ook niet te vragen. "I get why you didn't return. I seriously wouldn't either. Damn." Ze wist niet veel van het leger af en van wat zij precies deden, maar ze wist wel dat dit iets was waar zij dan wel weer te angstig voor was. Bovendien wist ze ook gewoon niet zo goed wat ze daarop moest zeggen, omdat hij direct Emil en Arabella erbij haalde. Dat maakte de hele situatie tien keer zwaarder.
"Alright, let's do that later tonight then," knikte ze, doelend op de afspeellijsten. Dat was voor haar makkelijker en voor hem waarschijnlijk ook, anders had hij dit niet voorgesteld. Het was echter wel meteen een soort kijkje in haar leven terwijl ze dat totaal niet prettig vond. Dat was iets wat hij niet per se van haar hoefde te weten als het aan haar had gelegen, maar ze had helaas geen keuze.
Ze vond Australië een raar antwoord, omdat hij aangaf dat hij er nog nooit was geweest. In haar ogen kon je dat dan ook niet zien als je favoriete vakantiebestemming, maar ze typte het desondanks in haar telefoon. "I mean... Italy. Mainly Sicily since that's where my parents are from. But I also loved going to Mexico." Echter ging ze toch het liefst naar Italië, omdat ze daar de mensen in ieder geval kon verstaan. In al die Spaanssprekende landen had ze daar altijd moeite mee. Niet dat haar Italiaans perfect was, verre van zelfs, maar ze kon wel zowat alles verstaan.
"What languages do you speak?" vroeg ze daarom dus ook aan hem, al kon ze vast wel raden welke talen dat precies waren.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I'd be more willing to do such things compared to my brother, that's for sure." Hij haalde zijn schouders op, een beetje nonchalant wat achterover geleund in de stoel. Zijn armen sloeg hij even over elkaar heen uit gewoonte. "I mean, I've jumped out of airplanes before during my time in Irak. That's one thing he'd never do," opperde hij. "But I gotta admit that I like the dangerous stuff on the ground much more. I'd rather seek my limits in streetracing or fights, than going bungeejumping." Hij had nou eenmaal toch wat meer met de controle die hij had en zocht liever hiermee zijn gevaar op, dan dat hij compleet machteloos ergens in stond. Dat betekende desalniettemin niet dat hij niets durfde.
Hij kon merken dat zijn verhalen over het leger haar een beetje het zwijgen op hadden gelegd. Ook bracht het weer een neerslachtige sfeer met zich mee, eentje die ze nu niet konden gebruiken. Het was juist de bedoeling geweest om het gesprek zo goed en makkelijk mogelijk te laten verlopen. Hij zuchtte binnensmonds, wetend dat dit weer aan hem te danken was. "It wasn't all that bad though," prevelde hij dan ook op een gegeven moment. "It had it's charm. Sitting there in the desert in a closed off camp with people you'd be stuck with for months, maybe even years. I knew everyone in there, made a lot of friends. And it does make you appreciate more in life. There's not another time I remember, wherein alcohol and food tasted that good, as it did back in Irak." Ze waren vrij weinig gewend en alles wat ze kregen, was dan bijzonderder dan normaal. Iets simpels als een chocoladereep of een fles whisky kon al een hele avond of zelfs dag goedmaken.
Haar favoriete vakantiebestemming was wederom een logische, al kon Cristian wel snappen waarom. Italië was zeker mooi en als het een plaats was waar ze vandaan kwam, zou het zeker bijzonder voor haar zijn om daar terug te keren. Mexico was daarnaast ook een goede plaats om op vakantie te gaan. "Yeah, I get that. Both countries are amazing." Hij glimlachte klein, een nieuwe slok van de whisky genomen. Zelf had hij echt geen favoriete bestemming waardoor hij zich liever verheugde op reizen naar landen waar hij nog niet was geweest. Daarnaast woonde hij al zo lang in Amerika dat hij zich op de een of andere manier niet echt meer zo thuis voelde in Mexico, als dat hij eerder had.
"I speak English, Spanish and a bit of Russian," vertelde hij haar. Hij had Russisch geleerd van een van zijn maten in het leger, voor zover ze daar tijd voor hadden gehad. Vloeiend kon hij zichzelf nog niet noemen maar hij kon zeker Dimitri Belikov en de rest van zijn bende bedreigen, of een boodschap duidelijk maken, wanneer nodig. "What about you?"

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Ze begreep niet wat er minder eng was dan om met iemand te vechten dan om iets te doen wat in principe gewoon veilig was. Zij was immers niet de eerste die dat soort dingen had gedaan. Een gevecht had je daarentegen totaal niet in de hand. Daarnaast bezat zij niet per se de kracht die daarvoor nodig was, omdat zij nooit zou kunnen winnen. Dat was nog wel iets waar ze aan kon werken, omdat ze zich kon voorstellen dat dit wel handig was om te kunnen. Ze zou alleen niet weten hoe ze dat zou moeten trainen en dus had ze dat tot dusver nog nooit gedaan. Gaan sporten was namelijk ook niet per se iets wat zij leuk vond om te doen, omdat ze die motivatie nooit had. Ze ging altijd alleen als iemand anders met haar mee ging. In haar eentje sporten vond ze vreselijk. "Hmm, okay." Ze had daar niet veel op te zeggen. Als hij andere dingen 'leuker' vond, dan kon dat. Ze begreep alleen niet helemaal hoe hij die engere dingen dan leuker kon vinden.
Hij probeerde uit te leggen dat het ook best wel leuk kon zijn als je op zo'n missie in Irak was, maar dit was voor haar heel erg lastig om voor te stellen. Je hoorde dat soort dingen wel vaker, maar toch kon ze niet inbeelden hoe dat daar moest zijn. Dat was misschien maar goed ook. "Yeah... Okay, that makes sense. I bet you also got to learn a lot about yourself." Zonder familie daar zijn en eerst omringd te zijn door mensen die je niet kende klonk heftig, maar het klonk ook als een manier om jezelf echt goed te testen en te leren kennen. Ze wilde zich voor nu liever niet op het negatieve gedeelte meer focussen, omdat hij dat ook niet leek te doen. Ergens hoopte ze ook dat dit onderwerp niet meer ter sprake zou komen, maar die wens zou vast niet uitkomen, gezien dit een groot gedeelte van zijn leven bleek te zijn. Hij had toch een aantal jaren in het leger gezeten.
Hij vertelde haar dat hij zelfs Russisch sprak en dat verbaasde haar. Hoe hij dat voor elkaar had gekregen moest ze hem dus zeker vragen. "Russian? How on earth did you learn that?" Voor haar was dat één van de lelijkste talen ter wereld en dus hoopte ze niet dat ze hem ooit Russisch zou horen praten. Ook Spaans klonk in haar oren verschrikkelijk, maar dat kwam puur en alleen door het feit dat dit er bij haar ingepeperd was. Het enige voordeel hieraan was dat ze hier en daar een woordje kon verstaan, maar veel meer dan dat was het niet. "Just English and Italian. And I hate to admit it but I'm definitely not fluent in Italian like everyone else in my family is so I'm still learning." Daar was ze altijd te lui voor geweest en nu ze wel interesse had, was het gewoon een stuk moeilijker om dit nog aan te leren. Als kind was het toch een stuk makkelijker geweest. Het liet echter misschien ook wel weer zien dat zij niet zo'n trotse, arrogante Italiaanse was geweest. Als dat zo was, had ze nooit iets met Emil kunnen beginnen, omdat ze zichzelf daar dan te goed voor had gevoeld. Haar broers zouden in ieder geval nooit iets beginnen met iemand die geen Italiaanse was. Sterker nog, zij hadden beiden al een vriendin. Zij was alleen niet per se zo en voelde zich zelfs meer Amerikaans dan Italiaans, omdat ze ook hier was opgegroeid.
"Do you think it is maybe time we read those things?" vroeg ze terwijl ze naar die mappen op tafel wees. Daar had ze totaal geen zin in, maar ze was bang dat daar zoveel informatie in stond dat het moeilijk zou worden om te onthouden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
En of hij in zijn tijd in het leger veel over zichzelf geleerd had. Hij was als een geheel ander persoon teruggekomen. Dat was althans wat zijn familie hem had verteld, nadat hij zijn ontslag in had gediend en weer thuis was teruggekeerd. Zijn vrienden leken hetzelfde te denken en Cristian moest toegeven dat hij zich ook wel anders had gevoeld, eenmaal hij weer terug was. Hoe onbezorgd hij eerder leven kon, zou hij dat nu nooit meer kunnen. Toch kon hij zich zijn leven moeilijk anders voorstellen.
"Yeah, that's for sure. I returned like a whole different person. It even felt so weird for me to be back in the "normal" world, for a while. I was so used to being cautious and paranoid about attacks and enemies all the time, you know." Hun kamp was meerdere malen aangevallen en dat had zijn paranoia niet verminderd. Toen hij thuis was gekomen en weer het normale leven in moest, had hij er wel veel moeite mee gehad om die oplettendheid en angst weer opzij te zetten. Hij had zo lang daar gezeten dat hij er aan gewend was geraakt om altijd op zijn hoede te zijn. Cristian leek op het begin steeds het gevoel te hebben dat iemand hem achtervolgde, of dat alles elk moment fout kon lopen.
Hij moest lachen door haar verbazing, toen hij haar vertelde dat hij Russisch sprak. "Yup. I do. Learned it from a fellow Ranger, a friend of mine. He was Russian himself and taught me how to speak the language." Het was een lastige taal om te leren maar hij had er nooit spijt van gehad, dat hij hier zoveel tijd in gestoken had. En nu in het bendeleven kwam het soms nog aardig goed uit dat hij de taal wist te verstaan en spreken.
"I get that though. It's hard to learn the language, when you're not in the country itself. Especially if you haven't learned it as a kid." Het was lastig om een nieuwe taal te leren spreken, zeker in Amerika waar bijna iedereen gewoon Engels sprak. Hij had het geluk gehad dat hem Spaans al was geleerd vanaf jonge leeftijd, maar hij had het alleen maar intact kunnen houden door het feit dat zijn familie nog altijd elke dag Spaans spreekt. Anders had hij het allang weer verleerd.
Ze had hen gewezen op de dossiers voor hen, waarop hij dan toch weer zijn blik op het papierwerk wierp. "Yeah, maybe we should," knikte hij al murmelend. "Let's see what alias Luciano has picked for me." Hij had er niet veel vertrouwen in dat het zou lijken op hetgeen wat hijzelf uit zou kiezen, maar hij wist wel van de man dat hij ook wel de ernst doorhad van hun klus. Hij zou hem geen alias geven die niet geloofwaardig was.
"You wanna read yours out loud first?"

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
"So how is being home for you now? Like... Do you still get scared and everything?" Voor zover zij hem kon inschatten was dat niet het geval, maar nu had zij ook niet bepaald de beste mensenkennis en nu was hij sowieso al een stuk moeilijker in te schatten. Het leek wel alsof heel zijn familie dat was, omdat ze nooit echt hoogte van hen kreeg. Ook Emil had ze regelmatig dingen moeten vragen, omdat ze totaal geen hoogte van hem kreeg. Zo wist ze nooit in een discussie of hij boos op haar was of juist een heel andere emotie voelde, want dat kon ze gewoon niet goed zien terwijl zij juist heel erg van die duidelijkheid hield.
"Wow. That is impressive." Dat moest ze wel toegeven. Als hij van slechts één iemand een andere taal kon leren, dan had hij sowieso een flinke talenknobbel. Dat was wederom iets waar zij absoluut niet goed in was. Dat was misschien dan ook wel de reden dat zij arts wilde worden, omdat je dan met name met cijfertjes en logica te maken had. Talen waren dan helemaal niet belangrijk. De studie was haar dan tot nu toe ook redelijk makkelijk af gegaan.
"I did though. But I'm just too lazy." Ze werd direct tweetalig opgevoed, maar aangezien zij de jongste was en haar broers ook veel Engels thuis spraken, had ze dat heel erg overgenomen. Als kind zag ze het nut ook niet in, omdat niet zo heel erg veel mensen in dit land Italiaans spraken. Je had er dus gewoon niets aan. Gelukkig kon ze er wel redelijk mee uit de voeten, maar ze sprak altijd wel met een accent waardoor je ook goed kon horen dat dit niet haar moedertaal was geweest. Dat zou er ook vast nooit meer uit gaan, maar daar had ze zich bij neergelegd. Zij was gewoon niet zo'n extreem vaderlandslievend persoon als dat anderen wel waren en dat vond ze prima.
Ze zag op tegen het lezen van deze dossiers en niet alleen omdat ze een nepverhaal over zichzelf moest lezen, maar ze moest die van Cristian ook uit haar hoofd gaan leren. Gelukkig was ze redelijk goed in het onthouden van dingen, maar vanavond zou ze wel heel erg veel in haar hoofd moeten stampen. Bovendien waren die dingen óf verzonnen of ze gingen over hem. Dat waren dus direct twee dingen die ze niet eens wilde onthouden, maar dat nu wel moest.
"Sure. I hate it already." Ze had het nog niet eens opengeslagen en ze wist nu al dat de naam die ze moest gaan gebruiken een naam was die ze uit wilde kotsen. Waarom mocht ze dat niet gewoon zelf kiezen? Ze kon zelf ook wel met een saaie naam komen. Dan kon ze dat wellicht ook nog iets overtuigender brengen. Met een zucht sloeg ze dat dossier open, waarna ze direct de naam zag staan die ze zou moeten gebruiken. Bij het lezen van die naam wilde ze direct in opspraak komen, omdat dit de naam was van een héél irritant mens tijdens haar studie. Het bracht dus direct associaties mee. "Are you kidding me? They chose the name of the biggest bitch I've ever known out of all the boring names in the world?" Ze moest haar frustratie gewoon hardop uiten, omdat ze zeker wist dat haar gezichtsuitdrukking al iets zei waarvan hij wist dat ze er niet blij mee was.
"It's Allison Buckley. What's yours?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I wouldn't call it scared, but I still can't walk around anywhere without having the feeling that I need to look out. I always feel like I have to watch over my shoulder, I guess," opperde hij. "It's a weird feeling but I don't know how to put it into words." Het was lastig voor hem om aan haar uit te leggen hoe hij zich voelde. Voor hem was het inmiddels normaal geworden. Desondanks dat kon hij wel aan zichzelf merken dat hij niet ergens rond kon lopen zonder alles om zich heen extreem in de gaten te houden.
Zij leek net als hem toch tweetalig te zijn opgevoed. Iets waar ze naar eigen zeggen te eigenwijs voor was om dit zelf vol te houden, makend dat ze nu niet helemaal meer vloeiend was in de taal. Iets wat Cristian ook zeker kon begrijpen, al besloot hij er niet op in te gaan. Hij knikte slechts naar haar om te laten weten dat hij het begreep.
Hij straalde net zomin blijdschap uit als dat zij dat deed, toen ze het dossier naar zich toeschoof. Beide leken ze niet al te erg fan te zijn van deze klus, datgeen wat waarschijnlijk alleen nog maar erger zou worden naarmate ze er langer in verstrikt zouden raken. Cristian wist wel zeker dat dit pas het begin was, maar dat nam niet weg dat ook hij ertegenop zag om hieraan te beginnen.
De naam die ze noemde, Allison, liet hem een beetje geamuseerd achter. Hoe zij het ook haatte, vond hij het ergens wel bij haar passen. Stilletjes vond Cristian wel dat zij voldeed aan het beeld dat elkander had, bij de
naam die haar gegeven was.
Na haar vraag, sloeg hij achteloos zijn dossier open om zijn nieuwe naam tegemoet te zien. Zuchtend liet hij zijn ogen over de letters glijden. "Axel Navarro." Het was er geen die hij zelf uitgekozen had, al kon het altijd nog erger.
"24 years old. Half Hispanic, half American. Has been in the army for several years, but got honorably discharged during his second year. After, he became an anonymous hitman known on the streets as Deadshot. Done two years of jail time due to illegal weapon possession," las hij voor. "And that's just the introduction. Damn." Hij hief een wenkbrauw op. Dit was een uitgebreider achtergrond verhaal dan hij had gedacht en dat al in de eerste alinea van het hele verslag. Een beetje vragend keek hij haar kant op. "What does your introduction say?"

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Vrijwel meteen wilde ze een opmerking plaatsen waarmee ze zeker wist dat ze ruzie zou veroorzaken. Gelukkig had ze dit op tijd door, waardoor ze die opmerking kon inslikken. Het was ook niet zo gek om dat gevoel te hebben, want eenmaal thuis was hij weer bij deze bende beland. Dan was het ook niet zo raar dat je moest opletten. Zelfs zij had nu het gevoel alsof ze nergens meer veilig was en dat terwijl bijna nog niemand wist wie zij was. Ze hoopte dat dat ook zo blijven zou. Daar voelde ze zich immers het prettigst bij. "Makes sense." Ze wist niet wat ze anders moest zeggen zonder daarbij een flinke ruzie te kunnen veroorzaken en dus kon ze beter niet te veel zeggen en vooral haar eigen mening niet gaan uiten.
De naam die hij vervolgens opnoemde kon ze ook niet volledig serieus nemen. Daarentegen zou ze geen enkele naam serieus kunnen nemen. Het zou ook moeite kosten om aan deze nieuwe namen te wennen. Omdat ze er zeker van wilde zijn dat ze deze naam niet vergat schreef ze die ook op, maar al snel daarna kwam hij met een soort korte introductie, waar al heel erg veel informatie naar boven kwam. Ze hield toen direct op met schrijven, want dat was veel te veel. Bovendien kon ze het op papier gewoon terug lezen.
"Wow, really?" Ze verwachtten van hen dat ze verhalen zoals die zouden moeten onthouden naast de andere feitjes die ze over elkaar hadden moeten vertellen? Ze zou vaarwel kunnen zeggen tegen haar nachtrust van die avond gezien het aantal stof dat ze in haar hoofd moest zien te stampen. "How the fuck are we going to remember all of this if this is just your introduction?" Ze grinnikte hierbij, omdat ze oprecht een beetje hopeloos werd.
Ze durfde nauwelijks naar haar dossier te kijken, maar toen ze de korte introductie las, kwam ze er direct achter dat haar verhaal wel mee zou vallen. Sterker nog, het leek nog best wel op haar eigen leven. "Oh... Mine is actually not that bad and hard to remember. For me, at least." Voor hem zou het een veel lastigere klus worden. Echter vroeg ze zich wel af hoe deze mensen al die dingen van haar wisten, want zij had lang niet alles verteld. "23, American dad and an Italian mom. Went to med school. Mom's also a doctor, dad's a pilot. That's it." Als dit echt op haar eigen leven gebaseerd was, vroeg ze zich wel af waarom er alsnog zoveel pagina's in dit dossier zaten. Wellicht waren er allerlei dingen rondom haar normale leven heen verzonnen?
"I think we should focus on yours first 'cause mine pretty much sounds like my actual life." Het zou haar in ieder geval meer moeite kosten om zijn verhaal te moeten onthouden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Dat ze zich zorgen maakte over het onthouden van informatie, was een zorg die Cristian niet met haar deelde. Hij maakte zich allesbehalve zorgen over die kant van de klus. Het was hem vooral de omgeving waarin ze infiltreerden, waar hij zich druk om kon maken. Ja, hij had genoeg ervaring met Amerikaanse motorbendes en hij wist zeker hoe het eraan toeging. Toch was het een compleet andere cultuur waar zij in terecht zou komen en dat was voor hem gevaarlijker, dan het leren kennen van elkaars aliassen. Ze moesten eerst maar eens daar binnen zien te komen.
"We'll be fine," mompelde hij haar toe. "Just read all the pages tonight, and take photo's of my documents to study them as well. I'll do the same and by morning, we'll quiz each other in the car to see if we know everything." Het was een kwestie van doorlezen, leren en herhalen.
Ze had een medische studie gedaan, datgeen waar hij houvast aan had doordat ze net ook al had verteld dat ze hier een opleiding in had afgerond. Het kwam duidelijk overeen met haar echte verleden, of althans, gedeeltelijk. Voor zover dat kon zonder te verraden dat dit werkelijk over Adriana ging in plaats van "Allison". "Nice background story. Similar to yours as well. I'll remember."
Een paar van de volgende alinea's las hij vluchtig door, vooraleer hij weer verder begon voor te lezen. "Axel followed in his father's footsteps and joined the army. Although the job fitted him well, considering his knowledge of weapons due to his father's gun shop, it became boring to him. After finding out there was a lot more money to gather on the other side of the law, he quit the army and started to make his name as a hitman," vertelde hij. "He was never caught on the job and has a clean record when it comes to this business. The feds knew this as well but wanted to lock him up so badly, they did so for the only thing they could prove; illegal weapon possession. Because of this, he went to jail for two years before getting back in business." Het was wel een achtergrondverhaal die een beetje logisch in zijn oren begon te klinken, al moesten ze nog op het punt komen waarop duidelijk zou worden hoe hij en haar alias bij elkaar pasten.
"What do the next couple of alineas say about your alias?"

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het leek wel alsof hij haar zorgen totaal niet deelde en zich helemaal geen zorgen maakte over hoe zij dit moesten onthouden. Natuurlijk had ze niet het slechtste geheugen en kon ze heus wel dingen in haar hoofd stampen, maar dit was anders dan geneeskunde. Sommige van deze dingen zouden niet logisch voor haar klinken, omdat het verhaaltjes waren. Bovendien waren het verhaaltjes waar zij weinig vanaf wist, dus ze wist dat ze de hele nacht aan het studeren zou zijn. "Yeah, okay, sounds good." Ze wilde niet laten doorschemeren dat ze zich daar echt een beetje zorgen om maakte. Misschien was het voor hem niet zo belangrijk om dit goed te hoeven doen, maar voor haar wel. Als ze dit verprutste kon ze het wel vergeten. Dat was ook een groot verschil tussen hen.
In haar dossier stonden inderdaad heel erg veel overeenkomsten met haar echte leventje, maar toch waren de details totaal verschillend. Zo zou ze geen broers of zussen hebben en zo zou ze in een heel ander ziekenhuis hebben gewerkt. Dat kon ook nog lastig worden, maar voor nu was ze hier blij mee. Blijer dan met het verhaal wat Cristian weer begon voor te lezen. Dat zou een heel erg lang verhaal worden waarbij allerlei dingen naar voren kwamen waar ze zelfs nu al weinig van wist. Hij zou in de gevangenis moeten hebben gezeten voor illegaal wapenbezit, terwijl hij in feite veel ergere strafbare feiten had begaan.
"Wow... Yours is intense." Dat was toch wel het woord waarmee ze dit verhaal kon samenvatten. "So did you ever actually go to jail?" Het was eigenlijk niet zo heel boeiend, omdat zijn ervaringen in de gevangenis waarschijnlijk ook in dit document waren opgenomen, maar haar nieuwsgierigheid nam het over. Ze had het dus al gevraagd voordat ze er erg in had.
Ze sloeg haar ogen weer neer op haar eigen papier waar toch een stuk minder in stond dan in zijn verhaal. Althans, in de inleiding. Er zou nog een heel achtergrondverhaal achter zitten die ze nog zou moeten lezen. "Oh... It's about the way we met." Erger dan deze ontmoeting kon haast niet. Ook dit wilde ze niet serieus nemen, maar ze was bang dat ze geen keuze had en hier maar mee in moest gaan. "It says that we met in the hospital while I was working and you were shot?" Ze keek hem verward aan, omdat dit ook wel heel gedetailleerd was. Bovendien moest hij dan ook nog wel een litteken hebben en als dat niet zo was, dan kon je hier zo doorheen prikken. "So.. did you actually ever get shot? Cause otherwise they'll never believe this."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Intens was zijn verhaal zeker. Er zaten veel hoeken aan die hij wel uit zijn hoofd moest kennen om het verhaal logisch te laten klinken, maar dat was iets waar hij zich later wel druk om zou maken. Er kwam gelukkig nog best wat overeen met zijn eigen achtergrond als het ging om het leger, dus hij zou niet al te veel moeite hebben om daarover te vertellen, mocht dat nodig zijn.
Naar de gevangenis was hij ook al eens geweest, al dan niet voor zo'n lange straf als zijn alias. Hij knikte. "Yeah. For about one year though, not two, and it was for aggravated assault during one of my jobs." Het was voor hem de stomste situatie ooit om voor gearresteerd te worden, maar hij dealde dan ook met een paar Engelsen. Het waren allesbehalve zijn types en ze dachten daarbij wel van hem af te zijn, als ze hem maar gearresteerd kregen en de politie zouden bellen. Ze waren waarschijnlijk bang dat hij met ze af had gerekend die avond, gezien ze het destijds flink hadden verpest. Dit had hen echter natuurlijk niet geholpen; Cristian wist dat ze uiteindelijk wel waren geëxecuteerd door een van hun andere bendeleden, toen dit alles uitkwam.
Adriana legde hun ontmoeting uit, eentje waar hij wel achterstond. Het was simpel, logisch en daardoor wel een redelijk goede uitleg voor de relatie tussen hun aliassen. Het werd van hem verwacht dat hij sowieso wel wat keren in het ziekenhuis had gelegen voor verwondingen, met een baan zoals de zijne in het leger, en dat zij daar werkte gaf haar een plaats in de behandelkamer die ze ook kon verklaren.
"Yeah, I've been shot a couple of times," vertelde hij. "Most of them were flesh wounds except for the last one, which got me a big scar on my chest. That's the one that would fit this background story the most, since it was a serious injury that would make sure I had to go to the hospital. The other ones, we'd probably just treat within the gang itself." Dat leek hem wel logisch gezien geen enkel bendelid stond te trappelen om naar het ziekenhuis te gaan, tenzij het echt niet anders kon. In zijn geval waren ze dichterbij het ziekenhuis dan de OK van de bende, wat er ook voor zorgde dat het te lang zou duren voordat de hulpverleners van Luciano ter plaatse waren.
"You've actually done these types of surgeries, or at least seen them, I hope?" Fronsend keek hij haar aan. Hij ging ervan uit van wel, maar moest het toch voor de zekerheid vragen. Als ze haar echt aan zouden nemen voor dokter - zoals de bedoeling was - zou ze waarschijnlijk dit soort operaties ook op die bendeleden uit moeten voeren, wanneer nodig. Dan moest ze wel weten wat ze deed en waar ze het over had.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Hij had serieus in de gevangenis gezeten. Ook dat was iets wat Emil haar nooit had verteld, terwijl dat in haar ogen toch best een big deal was. Nu was ze er ook niet zeker van of hij dan ooit in de gevangenis had gezeten, terwijl haar altijd was verteld dat hij daar nooit had gezeten. Hij had bij die vragen echter nooit de naam van zijn broertje genoemd, terwijl hij dus wel een jaar had gezeten. Dat was niet niets en het was niet zo alsof hij dan binnen een week weer buiten stond. "Oh... how was that?" Ze voelde zich brutaal vanwege het stellen van deze vraag, maar ze moest het toch weten. Deels omdat ze opnieuw nieuwsgierig was en deels omdat ze verwachtte dat hij die ervaring ook in zijn verhaal zou moeten gaan gebruiken en ze het dus toch een beetje zien te weten moest komen.
Hij gaf vervolgens aan dat hij ook al een aantal keren was neergeschoten, maar dat verbaasde haar niet per se. Dat wist ze wel via Emil, want ook hem was het vaker overkomen. Ze had zelfs haar eigen broer eens moeten helpen omdat hij niet naar het ziekenhuis wilde gaan. Hij had destijds geluk dat het geen moeilijke 'operatie' was geweest, want toen dat gebeurde was ze nog niet afgestudeerd en had ze nog twee jaren van haar bachelorstudie te gaan. Waarom zij dat toen moest doen en waarom hij niet naar het ziekenhuis was gegaan was voor haar nog steeds een raadsel.
"Wait... You guys have doctors in your gang?" Dat was nieuw voor haar. Of het moesten een stelletje amateurs zijn die zich voordeden als dokters en dat soort dingen maar gewoon deden, terwijl ze iemand er veel erger uit konden laten komen dan daarvoor. Dat zag ze eigenlijk eerder voor haar. Als ze keek naar haar studiegenootjes en dus allemaal inmiddels afgestudeerde mensen, zag ze niet één van hen tussen een groep als deze zitten. Die waren daar allemaal veel te braaf voor en wilden allemaal maar al te graag in een ziekenhuis aan de slag. "But um, yeah, that last one would probably fit the story, yeah."
Het verbaasde haar dat hij dacht dat ze dat soort operaties wellicht niet echt had gedaan. Natuurlijk had ze dat soort dingen gedaan, al was zij niet degene die ook daadwerkelijk de operatie uitvoerde. Zij was de arts geweest op de spoedeisende hulp, maar zij was niet de chirurg. "Of course. I worked there for a pretty long time and one out of ten people that come in have been shot and need surgery for it. I think I've done or seen it at least once a day." Dat was echt niet normaal en om die reden vond ze deze vraag wel een beetje gek. Als hij goed nadacht wist hij ook hoeveel die pistolen in dit land werden gebruikt en hoeveel mensen zich daardoor verwondden.
"So... shall we continue reading?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld