Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Temptation is not a sin, but playing w

Account verwijderd

schreef:
Clara glimlachte terug naar Louis en knikte instemmend. Dat ze goedgehumeurd was, wou ze helemaal niet verbergen en al zeker niet tegenover Louis. Het laatste wat ze nu nog wou, was gevoelens voor hem verstoppen. Dat had voordien voor niks goeds gezorgd. Nu wou ze alles anders aanpakken, in de mate van het mogelijke natuurlijk.
"Thank you," herhaalde ze gauw tegen de stalknecht.
Op het moment dat Louis een lok haar achter haar oor streek, had ze namelijk alleen oog voor hem gehad. Haar buik kriebelde alsof er vlinders in ontploften en ze moest haar ogen echt van hem losrukken. Omdat ze vanaf het kasteel vertrokken, zette ze zich in amazonezit op het paard en hield de teugels losjes beet. De stalknechten zouden haar nooit een wild paard geven, dus het zou een rustig en ontspannend ritje worden.
"Lead the way," glimlachte ze naar Louis en vermeed voorlopig even zijn blik.
Als ze teveel naar hem keek, dan dokterden ze binnen de kortste keren uit hoe het ineen zat tussen hen. Immers kon ze niet anders dan wegdromen bij zijn aanblik en telkens ze aan het moment dacht waarop ze eindelijk alleen zouden zijn, kriebelde haar buik nog harder en werd ze iedereen keer opnieuw een beetje rood. Nooit eerder had ze een romantische relatie met iemand gehad en ze vermoedde dat Louis dat ook nooit had gehad. Nu ze zich op zo'n nieuw terrein begaf, wist ze niet goed wat gedaan als ze eenmaal alleen zouden zijn.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''Alright, my lady,'' zei hij met een glimlach. Al gauw stapten ze beide in hun zadel en reden ze in een rustige pas van het kasteel vandaan. Waar ze thuis op een snel tempo door de bossen reden was dat hier onmogelijk, als ze probeerden om niet op te vallen. Gelukkig vond Louis dat voor nu niet zo erg, ze hadden immers alle tijd.
''What do you think of this place?'' Vroeg Louis eenmaal ze richting een meer reden. Op een rustig tempo hadden ze iets meer dan een half uur gereden en kwamen ze terecht in een soort heuvellandschap waar aan de rand van wat bomen een meer en een strand grensde. Er waren meerdere plassen in de omgeving, maar deze plek in het bijzonder was hem bijgebleven. Er hing een frisse wind in de lucht en de temperatuur was sowieso te laag om het water in te gaan, maar desalniettemin was het uitzicht prachtig.
Hij liet zichzelf uit het zadel glijden en wierp even een blik op Clara terwijl hij zijn paard van het water liet drinken. Nu ze eenmaal uit het bijzijn van anderen waren was hij niet langer van plan zijn gevoelens voor haar te verbergen. Hoewel hij het verlangen had om haar nu en hier te zoenen had weerhield hij zichzelf daar voor nu nog even van aangezien ze de rest van de ochtend nog de tijd zouden hebben. ''I brought you a dagger. But be careful, it's not a toy. You could seriously injure yourself or others...'' Hij overhandigde haar een dolk nadat hij zijn paard aan een van de bomen had vastgezet en keek haar even waarschuwend aan, niet dat hij verwachtte dat ze er anders iets gevaarlijks mee zou doen, maar hij kon het niet laten om haar te waarschuwen voor de gevaren ervan.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara genoot van de rit. Het was hier bijzonder mooi en ze vond de vrijheid en de natuur altijd zo immens prachtig. Dat Louis aan haar zijde reed, maakte alles alleen meer wonderbaarlijk. Nooit had ze gedacht zich ooit zo vrij te voelen. Het land glooide zacht en ze zag heuvels een meer omringen. Als het warmer was geweest, had ze zich er wel aan gewaagd om eens te zwemmen.
"It's beautiful," verzuchtte Clara zacht en glimlachte naar Louis. "I wish the weather was better, I always wanted to swim outside."
Vroeger had ze leren zwemmen, tegen de wil van haar vader in. Het was iets voor heksen, maar Clara had het moeten leren omdat haar moeder zo bang was dat ze zou omkomen als ze ooit per ongeluk in water zou belanden. Het was iets wat weinig mannen konden en vrijwel geen enkele vrouw. Net daarom voelde het zo aanlokkelijk om zich in het water te wagen, ze bleef subtiel rebels.
"Oh, wow. Where should I keep it?" vroeg Clara toen ze afstapte aan de voet van de heuvel, naast het meer.
De dolk rustte in haar hand en ze vroeg zich af wat ze hiermee moest aanvangen. Graag wou ze zichzelf verdedigen, maar het voelde vreemd om iets dodelijks bij zich te hebben. Voordat Louis kon antwoorden, stak ze de dolk die nog in een hoes zat in haar laars.
"It fits," constateerde ze en liet met een lach haar rokken weer vallen die ze daarvoor had opgetrokken tot aan haar knieën.
Voorzichtig zette ze een stap dichter naar hem toe en liet haar handen over zijn schouders en armen strijken om te eindigen bij zijn handen en er zacht een knijpje in te geven.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''I am sure there will be time to swim another day.'' Verzekerde hij Clara met een glimlach. Nou zouden ze ook niet lang op dezelfde plek blijven, maar ze hadden vast vanzelf een keer een dag geluk en mooi weer om te zwemmen.
Tevreden keek Louis toe hoe ze de dolk in haar laars wist te verstoppen. ''Perfect,'' zei hij. Het stelde hem iets gerust dat ze nu een wapen had om zichzelf te beschermen als dat nodig was. Ze waren nu op een veilige plek bij lord Frye, maar hier zouden ze ook niet lang blijven. En zelfs met een grotere groep konden ze beter het zekere voor het onzekere nemen.
''Do you know how to use it, though?'' Stelde hij toen de vraag toen haar aanraking eindigde bij zijn handen. ''And what if...'' Hij zette nu een stap in haar richting waardoor de ruimte tussen hun aanzienlijk versmalde. Hoewel hij de kans nu had om haar te kussen en ze nu eindelijk alleen waren, deed hij dat niet. In een snelle beweging draaide hij haar lichaam met haar rug naar hem toe en had zijn arm om haar keel, al deed hij dat voorzichtig en zorgde hij ervoor dat het haar geen pijn deed. ''Someone got you from behind. How would you get your knife then?''

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Glimlachend keek Clara op. Binnenkort zou het weer terug opklaren en ze keek al uit naar ritjes in zonovergoten landschappen. Al voelde alles sowieso al zonnig en warm aan met Louis in de buurt. Rustig keek ze wat om zich heen tot Louis haar weer aansprak en vroeg of ze wist hoe ze het moest gebruiken. Net op het moment dat ze wou antwoorden dat dat wel lukte, stapte hij dichter naar haar toe. Clara hief haar hoofd al om de laatste centimeters te overbruggen tussen hun lippen, maar wanneer ze op haar tippen ging staan, draaide hij haar bruusk om en hield haar strak tegen zich aan.
Ongetwijfeld voelde Louis haar hart bonken in haar keel, enerzijds van schrik, anderzijds omdat ze zo dicht in zijn armen tegen hem aan werd gedrukt.
"I don't know," prevelde ze.
Zelfs als ze wel wist wat gedaan, zouden haar hersenen en lichaam toch niet meewerken. Hopelijk moest ze zichzelf nooit verdedigen met Louis dicht tegen haar aan, want dan voelde het alsof haar hoofd gevuld was met een hoop roze wolkjes en zonneschijn. Hopelijk verwachtte hij niet dat ze zichzelf echt zou losworstelen, want ze was lomp en kende haar eigen krachten nooit.
"What should I do?" vroeg ze en beet op haar lip.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Niet dat Louis verwacht had dat ze nu direct wist wat te doen, dus haar antwoord kwam niet als onverwachts. ''A man won't expect you to fight back, his grip is probably not too tight.'' Beantwoorde hij toen haar vraag, zonder haar los te laten uit zijn greep. ''Hit him in his face with your elbow, as hard as you can. Or kick him with your feet in his knee.'' Er waren nog vele andere manieren waarop je jezelf zou kunnen bevrijden uit een greep, maar het meest simpele waren deze, en waarschijnlijk ook het meest ladylike - voor zover dat kon met vechten.
Hij liet haar nu weer langzaam gaan en draaide haar lichaam weer naar hem toe. ''Thén you get your knife.'' Als ze snel genoeg was kon ze gebruik maken van de situatie om of weg te rennen óf het mes te trekken, mocht de situatie ooit voorkomen, al hoopte hij natuurlijk van niet.
''But whoever comes to you should go through me first,'' stelde hij haar gerust, terwijl hij nu met een glimlach zijn handen om haar gezicht legde. Wat hij eerder van plan was te doen, bracht hij nu onder actie door nu langzaam haar lippen te kussen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara moest wat grinniken om de technieken die hij haar uitlegde, maar die ze liever niet op hem testte. Al was het goed om te weten wat ze moest doen mocht het ooit zover komen. Haar rok draaide elegant met haar mee als Louis haar omdraaide en ze glimlachte breed naar hem, ook al legde hij niet al te fijne situaties uit.
"What would I do without you," fluisterde ze zacht bij zijn lieve woorden die haar o-zo veilig lieten voelen. De grootste glimlach ooit gleed om haar lippen als hij haar dichter tegen zich aan trok en zijn handen over haar gezicht gleden. Het leek een eeuwigheid geduurd te hebben voordat ze eindelijk zijn lippen weer op de hare voelde en nog steeds glimlachend, kuste ze hem terug. Haar handen vonden hun weg weer naar zijn borstkas en ze leunde zacht tegen hem aan om zichzelf te laten opgaan in hun kus.
Desondanks het fantastische gevoel dat door haar lichaam stroomde, duwde ze zichzelf wel zacht weer van hem af. Voorzichtig streek ze met haar vingertoppen langs zijn wang en glimlachte nog even klein. Hun urenlange gesprekken leken plaats gemaakt te hebben voor kussen dat hen onvermijdelijk de mond snoerde en hoe leuk ze dat ook vond, ze wou bespreken hoe dit nu verder ging tussen hen.
"What about us now, how can I still see you alone when we're on the road again?" vroeg ze hem en kon het niet laten om haar lippen nogmaals zacht op de zijne te drukken.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel hij geen genoeg van haar kon krijgen en hij voelde dat dat wederzijds moest zijn kwam er na een poos toch een einde aan hun kus en voelde hij haar aanrakingen over zijn wang. Hoewel ze nu meerdere momenten samen zouden kunnen zijn, leek hij er nog steeds niet helemaal aan gewend te raken, en voelde elk moment nog even speciaal als hun eerste, stuntelige kus.
''Hmm,'' zei hij nadenkend, terwijl hij zijn blik even over het water liet glijden. Het was niet alsof hij er nog niet over had nagedacht. Nu ze met een grotere groep gingen reizen zou het zeker niet makkelijk zijn om elkaar nog stiekem te kunnen zien, al was hij er zeker van dat ze wel een manier zouden vinden.
''I don't know yet. But we'll think of something.'' Het was ook niet het enige waar hij overna had gedacht. Hoewel ze nu nog genoeg tijd samen hadden en zouden krijgen, zou dit sprookje ergens eindigen en hij was onzeker over wat er zou gebeuren zodra ze weer richting huis keerden. Desondanks leken ze altijd een weg naar elkaar terug te vinden en dat stelde hem enigszins gerust.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara haalde even diep adem terwijl ze haar handen over zijn armen liet glijden en daarna naast haar lichaam liet vallen. Het belette haar soms om de slaap te vatten, als ze piekerde over hem. Nu had ze het gevoel dat dit deze nacht opnieuw zo zou zijn. Het uitzicht op hun toekomst was zo onzeker, dat ze er soms buikpijn van kreeg als ze zich probeerde voor te stellen of ze ooit echt gelukkig samen zouden kunnen zijn.
"If you could, would you travel again?" vroeg ze hem om hun gesprek af te leiden van hun toekomst samen. "You're stories sound so brave and wonderful, but horrible at the same time," zei ze en nam van de gelegenheid gebruik om zich tegen een boom aan te vlijen en tikte de grond naast zich even aan om hem uit te nodigen bij haar te komen zitten.
Al zijn verhalen over de kruistochten gisteren hadden haar nieuwsgierig gemaakt naar meer. Ze vroeg zich nog zoveel af over zijn leven. Het hare was zo saai in haar ogen, maar in zijn leven leek zoveel gaande te zijn. Even voelde Clara zich bijna schuldig dat ze nog meer tumult in zijn leven veroorzaakte. Alsof het verlies van zijn moeder, moorden om te moeten overleven in de kruistochten en bijna zelf het leven te laten nog niet erg genoeg waren, verdoemde ze hem met een verliefdheid die hem letterlijk de kop kon kosten. Het leek bijna oneerlijk dat hem dit overkwam. Ondanks die gedachten, hunkerde ze nog steeds naar meer van hem. Ze kon geen genoeg krijgen van hun kussen, hoe voorzichtig of stuntelig die soms waren. Al was hun laatste kus compleet anders geweest, het had hen beide hongerig gemaakt naar meer en daar was ze zich heel erg van bewust, net daarom sneed ze een ander onderwerp aan.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis liet zichzelf naast haar op de grond zakken en staarde even nadenkend voor zich uit voor hij antwoord gaf op haar vraag. ''If I had to leave that probably means we have to fight a war.'' Zei hij tenslotte. ''I don't like staying at the same place for long, but you're right, the thins I've seen are horrible.''
Waar hun doel begon om de kruistochten veilig te stellen lag er uiteindelijk een heel ander lot op hun te wachten, en zo kwamen vele tempeliers toch aan hun einde in een onverwachte oorlog. De verschrikkelijke dingen die hij daar had moeten zien, hadden hem als persoon erg veranderd en hij hoopte dat hij zoiets niet nog een keer hoefde meemaken. En hoewel het hem na een paar jaar wel begon te vervelen in dezelfde stad, wist hij dat dat zijn taak was, en klaagde hij daar nooit over. Bovendien was hij anders nooit Clara tegengekomen, wat tegen zijn principes inging, tegen zijn beloftes aan zijn geloof, maar waar hij in geen enkele keuze spijt van had.
''But there are still wonderful places that are left to see,'' zei hij nu terwijl hij haar hand pakte en zijn vingers in die van haar verstrengelde. ''Things I'd like to see with you, if we get the chance.'' Hoewel hun toekomst samen nog onzeker was, weerhield dat hem er niet van om nog dromen te hebben.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Diezelfde week nog was het gezelschap opnieuw vertrokken. Ditmaal zou hun reis naar het volgende kasteeldomein veel langer duren. De laatste rit had slechts één dag geduurd omdat de verbindingswegen goed lagen en de stad slechts een vallei verderop had gelegen. Nu moesten ze bergen doorkruisen en werd het landschap onherbergzaam. Om die reden had Lord Frye ervoor gezorgd dat er nu een twintigtal mannen meereden, stuk voor stuk getraind om haar veilig van dorp tot dorp te brengen. Daarnaast hadden ze in ruil voor het goud dat ze mee had gekregen een hele voedselvoorraad aangekocht, waarmee ze de boeren op wiens grond ze zouden verblijven, konden betalen in combinatie met wat geld. Bovendien zouden ze zelf met hun grote gezelschap ook een heleboel verorberen.
Helaas was alles tussen haar en Louis veranderd sinds de avond van hun vertrek. Nu ze zelf niet langer per koets reisde, maar te paard, leek Louis allerhande excuses te verzinnen om haar te vermijden. Ofwel reed hij achteraan ‘om een overzicht te bewaren’ of hij reed ver vooruit met de verkenners. Allesbehalve aan haar zijde rijden. Het begon haar te frustreren en tijdens de lange bergritten, had ze meer dan genoeg tijd om te piekeren. Af en toe had ze wel fijne gesprekken over de levens van de andere ruiters, maar niets kon tippen aan hoe Louis met haar omging en ze miste zijn aanwezigheid.
Al twee avonden lag ze te piekeren en te woelen in bed, waardoor ze te vermoeid raakte. Om even krachten op te doen, had ze het volledige gezelschap opgedragen om op een boerderij te verblijven voor een halve dag. ‘s Middags waren ze er toegekomen en zelf had ze ditmaal haar tent in een grote, lege stal opgezet.
Na een discussie met de ridders had ze iedereen zo ver gekregen dat ze slechts één iemand binnen in de staldeuren aan haar tent wacht liet houden en slechts twee buiten de staldeuren wakker te houden. Natuurlijk was Louis de aangewezen persoon om het dichtste bij haar op te stellen omdat ze hem het meest vertrouwde. Nadat hij de staldeuren dicht had geduwd, kon ze zichzelf niet langer bedwingen.Helaas voor Louis betekende dat niet dat ze haar lichaam niet meer kon bedwingen en dat ze hem overviel met hongerige kussen of haar armen om zijn nek gooide, nee… Er kwam een waterval aan woorden naar buiten.
Sinds de verandering in zijn gedrag had Clara zich zo afgevraagd waarom ze niet goed genoeg was. Hadden de vrouwen in het kasteel toch een betere indruk nagelaten? Had hij zich bedacht omdat hij niet wou sterven als dit uitkwam? Was ze niet langer spannend genoeg om tijd mee door te brengen eenmaal hij daar bijna dagelijks de kans toe kreeg? Er waren genoeg redenen die ze kon bedenken en bovenal maakte het haar onzeker, ze voelde zich niet goed genoeg om zijn aandacht of liefde te verdienen.“Why do you keep avoiding me?!”
Met die beschuldigende woorden en een gefrustreerde duw tegen zijn borstkas, zette Clara meteen de toon van het gesprek. Ze was boos op zichzelf omdat ze dreigde hem te verliezen en dat aan haar lag en ze was gefrustreerd omdat ze nu zoveel gevoelens had die ze moest opkroppen en niet langer kon uiten jegens hem.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel Louis in het begin de dagen positief vooruitzag, was daar al gauw verandering ingekomen zodra ze waren vertrokken bij Lord Frye. De woorden die de gastvriendelijke man hem nog sluw had toegesproken vlak voor hen vertrek hadden als gif op hem gewerkt, en het lot dat op hem en Clara lag te wachten knaagde dag en nacht aan hem. Hij vroeg zich niet alleen af hoe Lord Frye had kunnen weten dat er iets speelde tussen hem en Clara, maar ook of hij iets zou doen met die informatie. Als Clara haar vader hier hoogte van zou krijgen zou hij zelf de andere puzzelstukjes bij elkaar kunnen schuiven, en was hun relatie niet langer geheim. Het zou hem niet alleen de kop kosten, het zou de rest van Clara haar leven verzuren.
De dagen dat ze verder en verder van huis raakten probeerde Louis zijn zorgen te onderdrukken en met een oplossing te komen, maar tevergeefs, ze hadden zich altijd op glad ijs bevonden en Lord Frye zijn dreigementen leken hen teniet te doen. Hoewel hij in de eerste instantie niet van plan was om zijn zorgen met Clara te delen, wist hij dat zodra ze alleen binnen de stal waren geen keuze meer te hebben. Hij kon haar niet voor eeuwig vermijden en dat was ook niet wat hij wou; hij wou juist bij haar zijn maar de onzekerheden hadden hem de laatste dagen in zijn greep.
Dat ze daarom boos en gefrustreerd was kon hij wel begrijpen en hij was haar dan ook meer dan een verklaring schuldig. “No, I know.. I’m sorry...” Waar hij normaal gesproken precies wist wat hij moest zeggen, schoten nu zijn handen door zijn haar en keek hij Clara met een gefrustreerde uitdrukking aan. Hij vond het lastiger dan hij had verwacht om deze geheime relatie in stand te houden en hij wist dat hij de laatste dagen niet juist had aangepakt.
”This is on me, not you. I just... I have been thinking about us, about what will happen once we go home, and...” Een zucht rolde nu over zijn lippen, terwijl een stap in haar richting zette en haar hand pakte, wetend dat hij de toestand nu alleen maar verergerde met zijn woorden. “I don’t want to lose you, I want to be with you, but... Lord Frye knows. I don’t know how, I don’t know if he saw us, but what if he told your father? What if one of the men found us together? I can fight one man, but then I would have nineteen others on me as well! I just keep thinking about how we are doomed no matter what happens...”

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
De reactie was niet wat Clara verwacht had, ze had opnieuw een uitvlucht voelen aankomen, maar ditmaal had hij zijn oprechte zelf blijkbaar teruggevonden. Zonder problemen gaf Louis toe dat haar veronderstelling juist was en dat het hem speet. Alleen de waarom wou ze nu nog horen. Met haar armen voor haar borst gekruist, wachtte ze af.
Duidelijk was hij beginnen twijfelen en dit leek hij niet aan haar te wijten, desondanks nam ze het zichzelf alsnog kwalijk omdat ze niet genoeg moeite had gedaan om te bewijzen dat ze dit thuis ook kon verderzetten. Echter stond ze het hem wel toe om haar hand te nemen en liet haar andere arm losjes langs haar lichaam hangen. Een trieste blik kwam op haar gezicht te staan en het voelde alsof hij zou meedelen dat dit niet langer haalbaar was tussen hen, dat dit het einde tussen hen was.
“So you don’t want to be with me,” concludeerde Clara.
Hoe geschrokken ze ook was omwille van het feit dat Lord Frye achter hun geheim was gekomen, het enige wat ze hoorde was dat zijn liefde voor haar uiteindelijk niet overwon.Wat had ze dan ook verwacht, zij had hoogstwaarschijnlijk niet de dreiging boven zich hangen dat ze ter dood veroordeeld zou worden. Echter hing die dreiging wel boven Louis’ hoofd.
“I don’t understand, how could he know this. I thought we were careful,” jammerde ze zacht en trok haar hand los om haar ongenoegen in haar lichaamstaal nog duidelijker te maken. Ze hief haar handen en legde die op haar wangen terwijl ze teleurgesteld in zichzelf haar hoofd schudde. Was ze zo verblind door liefde dat ze echt geloofde dat dit niet opviel?

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''What? No, no! I didn't mean it like that.'' Verdedigde hij zichzelf direct zodra Clara al haar eigen conclusie had getrokken. Oké, zoals Louis het had gezegd klonk het wel alsof hij haar zou verlaten omdat het te gevaarlijk was, maar dat was niet wat hij bedoelde.
Hij kon er niks aan doen, maar voelde toch een kleine steek in zijn hart zodra ze haar hand los trok uit de zijne. ''I don't know...'' beantwoorde hij. Het was voor hem ook iets waar hij lang overna had gedacht. Hij kon zich niet voorstellen dat Lord Frye hun had gezien in de gang, of dat iemand anders ze had betrapt en het had doorverteld. Dat iemand ze gevolgd zou hebben op hun tocht met de paarden leek hem ook erg onwaarschijnlijk, dan hadden ze dat namelijk vast wel gemerkt. Het enige wat overbleef was dat Lord Frye en bepaalde chemie tussen hun had opgemerkt en dat zijn opmerking gewoon bluf was, maar dat was misschien nog wel de gevaarlijkste mogelijkheid. Als hij het al aan hun kon zien, hoe opvallend was het dan nog voor anderen om op te merken?
Desondanks alle gevaren om betrapt te worden zette hij een stap in haar richting en sloeg zijn handen om haar gezicht, en keek haar indringend aan. ''But that doesn't mean I will leave you, I won't!'' Niks kon hem nog op andere gedachtes brengen, zelfs het feit dat dit zijn leven zou kunnen kosten zette hij op het spel. Hij voelde het in zijn hart dat hij bij haar wilde zijn, en dat was genoeg. ''I am here, now. Tell me what you want cause I'd do anything for you.'' Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht.

Account verwijderd

schreef:
Ergens voelde Clara zich meer gerust en ze voelde zich zekerder over hun toekomst dan daarnet, maar dit was nog niet voldoende. Hoe kon ze hem op zijn woord geloven als hij zonder pardon haar al twee dagen compleet negeerde. Als hij haar slechts een teken had gegeven dat ze meer op hun hoede moesten zijn, dan had ze het begrepen en had ze niet zichzelf gek moeten piekeren.
Voorzichtig liet Clara haar handen weer zakken en voelde die van Louis zich om haar gezicht plooien. Meteen voelde ze de warmte tegen haar frisse huid en haar schouders liet ze ontspannen zakken. Ondanks de zachte aanraking, had hij haar nog niet volledig op andere gedachten gebracht. Niets van woorden zouden haar nu nog overtuigen. Zijn daden hadden namelijk al dagenlang iets anders aan haar verteld.
“Prove it, prove you love me like I love you,” zei Clara en legde haar handen om zijn polsen en keek hem recht in zijn ogen aan.
Nu had ze nood aan meer dan alleen love beloftes over haar niet te willen verlaten en alles voor haar te willen doen. Als ze erover nadacht zou zij bereid zijn om te sterven voor hem, maar of ze wel zo zeker was om hem te laten sterven voor haar… Dat was een ander verhaal. Het bracht haar allemaal in de war, zeker de nieuwe onthulling over Frye. Wat ze nu nodig had was zekerheid en ze wist niet hoe hij dat voor elkaar zou kunnen krijgen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld