Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Temptation is not a sin, but playing w

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Haar handen om zijn polsen hadden ervoor gezorgd dat hij zich niet meer wist te onderdrukken en in de dagen dat ze elkaar amper hadden gesproken, had hij toch elk moment meer naar haar verlangd, en hier stonden ze nu, alleen. Waar woorden niet meer konden spreken, drukte hij nu zachtjes maar hartstochtelijk zijn lippen op die van haar, waarna zijn handen over haar rug gleden wat hun lichamen nog dichter bij elkaar bracht. Natuurlijk was hij bang dat er ieder moment iemand de stal kon binnenkomen, maar hij liet zich niet langer weerhouden door wat er wel of niet kon gebeuren.
''Let me prove it to you,'' zei hij zachtjes tussen neus en lippen door, vooraleer hij haar in zijn armen nam en haar mee de tent intilde. Hoewel Louis ook niet eerder een liefdesrelatie had gehad met een vrouw, leek hij nu precies te weten wat te doen en dat kwam ook vooral omdat hij in zijn hart voelde wat hij wou, en waar hij al die tijd naar verlangd had. Zodra ze dan ook in de tent waren liet hij haar langzaam zakken en keek haar recht in haar ogen aan. ''Let me spend the night with you,'' vroeg hij haar voordat hij verder ging, en waarna hij haar teder een kus op haar lippen gaf. Dat zijn hart in zijn keel klopte en het adrenaline door zijn lichaam stroomde, kon hem niks schelen. Hij wist niet hoe gauw ze nog zo'n moment zouden krijgen, maar als ze het toeliet, dan wou hij haar nu.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Het duurde slechts luttele seconden voor Louis daad bij het woord voegde en Clara in zijn armen nam nadat hij haar lippen beroerde met de zijne. Het overviel Clara keer op keer opnieuw en ze voelde haar bloed ruisen door haar aderen. Telkens opnieuw was ze verbaasd over de wilde raas van gevoelens die haar hoofd bij elke kus liet tollen en haar hart liet bonken als een gek. Louis' handen trokken haar in de stevige omhelzing, maar de aanraking voelde tegelijkertijd voorzichtig net zoals de kus. Alsof dit nog niet voldoende was om haar te overtuigen, beloofde hij Clara om het te bewijzen. Telde deze kus niet als bewijs dan? Hiermee was Clara alleszins al meer dan tevreden.
Moeiteloos had hij haar tot in haar tent gedragen waar de doeken en de gesloten deuren nu in combinatie hun verstrengelde lichamen verborgen voor spiedende blikken. Het liet haar wangen rood kleuren en waar ze eerder héél goed wist wat haar lichaam verlangde, wist ze zichzelf nu moeilijk een houding te geven. Het was geen geheim dat ze nooit eerder op dergelijke manier haar lichaam had laten beroeren en de onzekerheid sloeg toe. Wat als Louis wel al het bed gedeeld had met een vrouw, of wat als zijn verwachtingen niet strookten wat zij hem kon bieden?
"Louis," bracht Clara zacht uit terwijl ze zijn lippen alweer op de hare voelde voor een tedere kus.
Haar handen had ze zacht op zijn borstkas geplaatst en zelfs door zijn gepantserde leren kledij, voelde ze zijn verlangen doorschemeren. Zijn ademhaling was versneld en als ze haar handen over zijn borstkas, langs zijn hals om zijn nek liet glijden, voelde ze hoe heftig zijn hart tekeer ging. Het hare klopte minstens zo snel en ze likte met de punt van haar tong over haar lippen omdat ze droog aanvoelden.
"What if I'm not good enough for you? Do you want to take the risk with me?"
Heel even kon het haar niet schelen wat de gevolgen van hun nacht samen kon zijn. Het maakte haar allemaal niet meer uit. Het enige waar ze zich nu druk om maakte, was dat ze dit faliekant zou laten foutlopen en dat ze niet goed genoeg was voor hem. Niet per se in bed, maar in het algemeen. Wat als ze dit alles wat hij waagde voor haar niet verdiende? Kon ze dan wel alles op het spel zetten door wat er speelde tussen hen te verzegelen? Als het aan haar lichaam lag, dan kon ze dat wel. In een automatisme drukte ze zichzelf dichter tegen hem aan om zoveel mogelijk van hem tegen haar aan te voelen en moeiteloos de weinige ruimte tussen hen nogmaals te overbruggen om hem innig te kussen. Op die manier kon hij niet antwoorden, want ze wou het antwoord liever gewoon niet weten. Dan kon ze dit alles vergeten, want zo ging dat telkens als hij haar aanraakte, dan sloeg even alles op hol en daarna was er alleen het warme gevoel en haar hoofd dat leeg werd alsof ze al hun ongeluk in de wereld op slag vergat.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis liet haar handen over zijn borstkas naar zijn nek glijden, elke aanraking zorgde ervoor dat hij zich erg bewust was van dit moment, net als dat elke ademhaling ervoor zorgde dat hij naar meer verlangde.
Zodra ze haar onzekere stem hoorde vestigde hij zijn ogen op die van haar, en hoewel hij wilde antwoorden dat ze zich nergens zorgen over hoefde te maken, gaf ze hem daar de kans niet voor door hem nu innig te kussen. Zijn lichaam beantwoorde deze kus direct, maar zijn hersenen werkte hem tegen, hij wilde haar vraag beantwoorden, hij wilde dat ze niet onzeker was over dingen waarvoor dat niet nodig was. Er was namelijk niets dat zijn gevoel voor haar kon veranderen, het leek juist zelfs met de minuut meer te woorden.
''Clara...'' Bracht hij uit, nadat hij zijn gezicht een stukje terug trok, maar waar hun gezichten nog steeds dicht bij elkaar waren. ''You're the only one I ever wanted, nothing can change that.'' - ''And no matter what happens tonight, I will never leave you,'' Louis begreep heel goed in welke positie hij haar nu zette. Niet alleen konden ze betrapt worden, zodra ze het bed gedeeld hadden was ze haar maagdelijkheid voor altijd kwijt en daar kwam bij dat er de kans was dat ze zwanger zou kunnen worden. Louis was niet het persoon die dat soort dingen zomaar achterwege zou laten voor wat hij werkelijk wou, hij wist wat de risico's waren en hij had haar lief op dezelfde manier. Hij wist zeker dat ze een manier zouden vinden om samen te zijn, en samen te blijven bij terugkomst. Er was niets wat hij liever wilde.
Waar hij eerder de kus gestaakt had, boog hij zich nu langzaam naar haar toe om haar opnieuw te kussen. En hoewel de aanrakingen eerst nog liefdevol en voorzichtig waren, veranderde dat al gauw in honger naar meer. Omdat hij vaak degene was die de eerste stap nam, verplaatste hij nu zijn handen naar zijn eigen kleding, en niet veel later had hij zijn bovenstuk uitgetrokken. Zijn hart ging tekeer en zijn ademhaling was gejaagd, maar dat weerhield hem er niet van om weer een stap in haar richting te zetten en een hand langzaam over haar wang en haar hals te strijken. ''Don't be afraid, this is as new for me as it is to you,'' gaf hij eerlijk toe, zonder zich daarvoor te schamen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara haalde even diep adem na hun kus en hoorde hoe zacht hij haar naam uitbracht met hun gezichten weer amper verwijderd van elkaar. Onwillekeurig liet Clara haar blik even afdwalen van zijn ogen naar zijn lippen en beet zacht op haar eigen lip om zichzelf te bedwingen hem niet opnieuw de mond te snoeren. Opnieuw stelde hij haar ogenblikkelijk gerust met lieve woorden en nooit was ze zo zeker van haar zaak als nu. Het kon niet anders dan dat ze vanaf nu voor eeuwig samen zouden zijn. Keer op keer liet het lot hun wegen weer kruisen en steeds meer verlangden ze naar elkaar. De grens omtrent hun veiligheid hadden ze allang overschreden en hun nacht samen zou daar weinig verandering in brengen.
Met een kleine glimlach om haar lippen ontving Clara de nieuwe kus en sloot haar ogen. Vanaf de kus weer intenser en dringender werd, voelde ze hoe de sfeer omsloeg. Nog steeds gebeurde alles liefdevol, maar er kwam meer passie en verlangen aan te pas. Heel even uit haar lood geslagen, wist Clara niet meteen wat gedaan als Louis zich van haar losmaakte en zich in een mum van tijd ontdeed van zijn bovenstuk.
Het was op zich niet nieuw, een mannenlichaam, maar het maakte hem nog tien keer zo knap. Met een kleine glimlach liet ze haar hand over zijn ontblootte borstkas glijden en streek over de lijnen waar zijn zongebruinde gelaat overging in een nog steeds gebruind, maar blekere huid. Het maakte haar nieuwsgierig naar de rest van haar lichaam en op dit moment probeerde ze al haar zorgen te vergeten.
"I'm not afraid," verzekerde Clara haar geliefde en voelde met haar hand op zijn borstkas hoe snel zijn hart klopte en het hare begon weer hard mee te racen, zo snel dat ze het er verschrikkelijk warm van kreeg.
Hoewel ze niet langer op haar ongemak was in de situatie, had ze nog steeds niet het lef om zichzelf zonder pardon van kledij te ontdoen. Terwijl Louis haar wang en hals streelde, dichtbij haar, knoopte ze haar mantel los die met een doffe plof op de bodem van de tent viel. Haar zachte, donzen deken en matras waren het enige dat in haar tent gepropt lagen naar haar koffer met kleren en toch slaagde ze er bijna over te struikelen als ze zich met haar rug naar Louis omdraaide. Voor haar vertrek was ze nog ingesnoerd door de hofdames en hoewel het haalbaar was om dit los te maken op haar eentje, was ze blij dat dit niet hoefde die avond. Morgen zou ze zich in comfortabelere kledij verhullen, al probeerde ze haar gedachten weer naar het nu te brengen. Hun eerste nacht samen wou ze ten volle beleven, want het kon eeuwen duren voor ze dat weer mochten meemaken.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Een kleine glimlach sierde nu zijn gezicht zodra hij haar hand over zijn ontblote lichaam voelde strijken. Elke stap die ze nu zetten was een stap verder dan wat ze ooit gedaan hadden en hoewel hij het spannend en opwindend tegelijk vond, leek hij precies te weten wat te doen.
Zodra ze haar rug naar hem had toegedraaid, streek hij voorzichtig haar lange haren over haar schouder en liet daarna zijn hand over haar rug glijden. Hij beet zachtjes op zijn lip om zijn versnelde ademhaling te onderdrukken en begon toen met het losmaken van de zijden draden waarmee haar jurk strak was vastgebonden. Eenmaal daarmee klaar viel de jurk op de grond en liet hij nu zijn hand over haar ontblote schouders trijken waar alleen nog een dunne onderjurk de rest van haar lichaam kon bedekken.
''You're so beautiful,'' bracht hij uit, waarna hij haar lichaam weer wist om te draaien en haar voeten nu weer van de grond tilde om haar even later tussen de zachte lakens op haar bed wist te leggen. Waar hij eerder zovaak over dit moment had kunnen dromen en het nu werkelijkheid werd, wist hij zijn hartstocht amper te onderdrukken. Het uitte zich in kussen en aanrakingen over haar hele lichaam, waar nu zijn hand een weg onder haar onderjurk naar boven vond. ''Are you sure?'' Wist hij uit te brengen tussen zijn gejaagde ademhaling door, al wist hij amper te stoppen als ze zich toch zou terugtrekken.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara voelde kippenvel zich over haar lichaam verspreiden op het moment dat Louis haar haren over haar schouder streek en daarmee haar schouders ontblootte nog voordat hij haar jurk van haar lichaam ontdeed. Het was het soort kippenvel dat ze kreeg als ze iets fijns voelde en dit voelde ongelofelijk fijn. Bij elke beweging die Louis maakte, voelde ze hoe haar jurk losser en losser om haar lichaam kwam te zitten en plots kon ze weer vrij ademen.
Gelukkig nam Louis het initiatief om haar om te draaien en haar te complimenteren, want plots vergat ze even haar bonkende hart en kwamen de donkere gedachten dat ze niet mooi genoeg was voor hem opzetten. Gelukkig vaagden zijn woorden die allemaal uit. Zij wou hem en hij wou haar. Dat was ze meer dan zeker.
Haar hart maakte een sprongetje als haar voeten de grond niet langer raakten en haar gespierde geliefde haar moeiteloos onder zich neervlijde op haar zachte, geïmproviseerde bed. Nooit eerder had ze verwacht dat ze haar maagdelijkheid zou verliezen buiten haar slaapkamer nota bene met iemand die niet eens haar man was. En toch voelde het zoals alles met Louis, juist aan. Over dit moment had ze al gefantaseerd, maar zelfs in haar gedachten was ze beschaamd geweest dat ze zo over hem had durven dromen.
"I'm sure," drukte Clara hem op het hart terwijl ze zijn kussen voelde.
De aanrakingen zo zacht als vlindervleugels, lieten haar hoofd op hol slaan en ze kon plots niet meer helder denken. Haar jurkje was slechts een kleine barrière tussen haar huid en zijn lippen en ze wou die zo snel mogelijk weg. Om haar verlangens die zo dringend werden even te vervullen, vonden hun lippen elkaar weer en kuste ze hem net zo hongerig als hij daarnet bij haar had gedaan. Haar handen grepen zijn heupen vast om steun te zoeken en hem dichter naar zich toe te trekken.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Nadat Clara hem nogmaals verzekerd had dat ze zeker was van wat ze wou, en dat bevestigde door hun lippen elkaar weer te laten vinden en haar handen om zijn heupen te plaatsen, wist hij dat niks ze nu nog kon tegenhouden. De lustige aanraking zorgden ervoor dat zijn hart haast leek te exploderen. Met genoegen beantwoorde hij haar lustige kus en wisten ze enkel te pauzeren om hun te ontdoen van hun laatste kleding en om even later naakt verder te gaan met waar ze mee bezig waren. Nooit had Louis gedacht dat hij het bed zou delen met een vrouw, laat staan met een vrouw waar hij onbeschrijvelijke liefde voor voelde. Verlangen naar seks was niet iets waar tempeliers over praatten en hoewel de ridders die ongetwijfeld zouden hebben was Louis nooit iemand die dacht zijn geloftes ervoor te verbreken. Toch was dat iets waar hij nu niet aan dacht en voelde het meer dan juist om dit moment te delen met Clara.
Elke beweging zorgde ervoor dat zijn hart sneller en sneller leek te kloppen en elke aanraking zorgde ervoor dat hij alles op de wereld leek te vergeten behalve Clara en hij, zij samen in haar bed.
Zelfs nadat ze beide uitgeput op haar bed lagen, buiten adem door alle inspanning van daarvoor, bleef hij nog even sprakeloos door wat er zojuist gebeurd was. Kort daarna rolde hij zich op zijn zij en streek zijn hand langs haar wang en ontblote lichaam. Hij vond haar nog steeds adembenemend mooi, en wist de juiste woorden niet te vinden om te beschrijven wat hij voor haar voelde.
''I want this for the rest of my life,'' Zei hij zacht, zijn wangen licht rood gekleurd door de opwinding van daarnet. ''I want you for the rest of my life.''

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Clara was even sprakeloos als Louis, het was pas toen hij zelf weer sprak, dat ze haar stem terug leek te vinden. Een glimlach gleed om haar lippen en ze moest erdoor lachen. Alle spanning van de afgelopen dagen was compleet vergeten en ze kon niet anders dan al het geluk dan ze voelde uitstralen. Hun liefde leek zo onmogelijk en toch was het het mooiste dat ze ooit tegen was gekomen in haar leven.
"Forever, I love you," voegde ze toe aan zijn woorden en draaide zich ook op haar zij om hem aan te kijken, al trok ze de dekens met zich met zich mee om zichzelf wat te bedekken.
"Can we stay here together for a while? They won't notice you don't stand guard till this morning," zei Clara zacht en haar wangen kleurden al even rood als de zijne als haar blik afdwaalde van zijn gezicht.
Het zou even duren voor ze eraan zou wennen dat hun geheime afspraakjes een andere wending hadden gekregen. Hoewel het ver uit haar comfortzone lag, had ze zich nog nooit zo goed gevoeld als nu. Alles leek perfect. Met nog steeds een brede glimlach, vleide ze zich tegen Louis aan en drukte een vlinderlicht kusje op zijn borstkas en sloot heel even haar ogen opnieuw.
Nooit had ze gedacht dat ze door stiekem buiten te glippen en betrapt te worden door een ridder op een misdaad die ze nooit begaan had, kon leiden tot dit moment. Zeker niet dat het in het geheim zou gebeuren én met de Master Templar zou zijn. Het was gek hoe dit allemaal liep, maar ze zou het niet anders willen. Clara was zeker dat ze van hem hield en dat ze hun weg samen wel vonden.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Louis beantwoorde haar woorden met een glimlach en draaide op zijn rug waarbij hij zijn arm om haar heen sloeg. ''Sure, I will stay,'' beantwoorde hij haar vraag, al wist hij dat ze een groot probleem hadden als een van de mannen nu besloot om de schuur binnen te komen voor wat voor reden dan ook. Toch wist dat de pret niet te drukken, het was een van de risico's die hij nam sinds ze zich naar haar tent verplaatst hadden en wat er ook zou gebeuren, hij accepteerde dat.
''You know, you make it hard for me to stay away from you now,'' zei hij met een glimlach, al wist hij dat ze uiteindelijk wel weer een manier zouden vinden om samen te zijn. Toch moesten ze ten alle tijden voorzichtig blijven en konden ze elkaar niet zomaar opzoeken zodra ze daar zin in hadden, en dat kon nog wel eens een uitdaging worden.
Hoewel hij dit moment voor niks zou willen inruilen, zou hij blij zijn zodra de reis over was, en hij was ervan overtuigd dat ze tegen die tijd een oplossing konden bedenken om samen te kunnen zijn zonder het altijd geheim te moeten houden.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Ongeveer twee maand later zat hun reis er bijna op. Geen van beide had het onderwerp aan durven halen over hun toekomst samen. Wel groeide elke dag Clara's zekerheid over het feit dat ze niet anders konden dan er samen voor te gaan, voor dit leven. Elke nacht droomde ze over verre reizen die ze samen zouden maken om een gezellige thuis te maken op een plek waar niemand hen herkende. Vooral een thuis maken, daar keek ze naar uit. Voorzichtig glimlachte Clara even klein naar Louis die langs haar reed te paard. Elke dag opnieuw werd het moeilijker om haar liefde voor hem te verbergen in het openbaar. Soms betrapte ze zichzelf erop dat ze tot over haar oren verliefd naar hem glimlachte op momenten dat er haar iemand kon zien. Net daarom keek Clara zo uit naar de avond, 's nachts vonden ze altijd een manier om samen te zijn.
Deze avond zou een speciale avond worden. Nu was ze het zeker. Niet alleen gaf ze elke ochtend over bij het ruiken van paarden, ook had ze nu haar tweede bloeding gemist. Het was zo immens moeilijk om zichzelf te bedwingen niet continu aan haar buik te voelen. Er was nog niets aan te zien en soms wou ze zo graag gewoon voelen om de kleinste verandering op te merken of gewoon haar hand erop te laten rusten omdat ze wist dat ze iets van Louis bij zich droeg.
Dit kleine wonder had meer dan bevestigd dat Louis en zij bij elkaar moesten blijven. Nooit kon ze hiermee ongezien wegkomen, dus dit thuiskomen zou de laatste keer zijn dat ze iedereen zou zien in het kasteel. Gelukkig ging ze alleen weg om haar eigen gezin te stichten, iets waar ze al zo lang over droomde. Dat het met de man was van wie ze ongelofelijk veel hield, maakte alles alleen beter.
Die avond, onttrok ze Louis en zichzelf met het excuus dat ze de nabijgelegen beek opzocht om zichzelf op te frissen en dat ze zo min mogelijk pottenkijkers wou. Met de wind in haar haren en glimlach op haar gezicht, liet ze het gezelschap achter zich om samen met Louis door het bos naar de beek te vertrekken. Vandaag zou ze hem alles vertellen en hun vlucht naar een mooi oord bevestigen. Voor hem deed ze alles.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Na de avond die Louis en Clara samen in haar tent hadden doorgebracht, leek alles steeds beter te gaan tussen de twee. Hij was niet alleen waanzinnig verliefd op haar, wat hem elke keer maar weer al te goed duidelijk werd zodra hij haar zag, hij wist nu ook zeker dat hij de rest van zijn leven met haar wilde doorbrengen. Dat betekende ook dat hij zijn leven als Master Templar achter zich zou moeten laten, en de reis leek steeds sneller voorbij te gaan. Eenmaal ze teruggekeerd waren zouden ze er samen vandoor gaan, en hoewel ze het daar nog nooit echt over gehad hadden, wisten ze allebei dat thuis blijven sowieso geen optie was. Wat Louis betreft, was hoe verder van huis, hoe beter. Hij zette namelijk zijn leven op het spel, als tempelier was het niet mogelijk om zomaar afscheid te nemen van het ridderorde voor wat voor reden dan ook. Zijn vertrek en zeker het samen zijn met een vrouw zou gezien worden als verraad en de straf die daarop lag was de dood. Desondanks was hij zich daar heel erg bewust van en had dat hem nooit tegengehouden.
Die avond zonderden ze zich af in het bos, en gelukkig keken de andere ridders daar niet vreemd van op. Het was een zegen dat ze nog niet betrapt waren of dat ze niet verdacht werden aangekeken, aangezien de liefde tussen hun soms onvermijdelijk was. Dezelfde manier waarop hij Clara soms op haar verliefde blik betrapte, wist hij zichzelf ook maar al te goed te betrappen op het staren naar zijn geheime geliefde. Bovendien probeerden ze zo vaak mogelijk alleen te zijn, en werd dit gelukkig niet als iets ongewoons gezien, aangezien Louis sinds dag één bij haar was geweest en zij hem het meeste vertrouwde.
Eenmaal ze dan ook tussen de bomen door verdwenen wierp Louis een blik over zijn schouder, en zodra hij zag dat ze echt alleen waren liet hij zijn hand langs de hare glijden, en verstrengelde hij zijn vingers met die van haar. ''We're almost home again,'' merkte hij op, en hij keek even kort naar Clara. De plek waar het allemaal begonnen was. Hoewel dat het einde betekende voor deze reis, was het een begin van een nieuw leven. Een leven met Clara, zonder dat ze daar geheimzinnig over moesten doen.
''I want to take you somewhere, far from here. I have something in mind, and I am sure you'll love it. But it doesn't really matter, as long as we can be together.'' Ze naderden de beek die ze van plan waren op te zoeken en eenmaal daar begon Louis langzamer te lopen. Hij draaide haar lichaam naar hem om eenmaal ze stilstonden en streelde zijn vingers langs haar wang. ''At least we won't have to be a secret anymore,'' zei hij met een glimlach, het was datgene waar hij vooral over droomde.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Met een brede glimlach die steeds groter werd hoe verder ze zich tussen de bomen een weg baanden, trok Clara erop uit met Louis richting de beek. Algauw voelde ze zijn vingers tussen de hare glijden en met een zachte kneep vlocht ze die nog meer in elkaar.
"Yes we are," bevestigde Clara met een kleine zucht.
Het was een mengeling tussen opluchting dat dit allemaal voorbij ging zijn en ergens een beetje teleurstelling omdat ze het liefste van allemaal dit alles gecombineerd had. Hoe zeer ze afkeer voelde tegenover haar vader, ondanks alles zou ze het missen om een familie te hebben. Ze zou het huis vol herinneringen aan haar moeder missen en ze zou de hofdames waarmee ze opgroeide ook nooit meer zien. Dat deed desondanks alle liefde die ze voelde, ook pijn.
Al de hele dag sluimerde er een pijnlijke kramp in haar buik die ze toeschreef aan al de spanning in haar lichaam die zich opbouwde. Spanning omdat dit leventje erop zat en spanning omdat ze bang was dat ze moeilijk zou wennen aan haar nieuwe leven. Het leven zonder luxe daar was ze al een beetje in ondergedompeld, maar het maakte haar wel nerveus. Het liet haar beseffen dat ze niet zonder concreet plan over wat ze moest meesmokkelen wou vertrekken!
"You can take me anywhere, as long as I'm with you and..." Clara haalde even diep adem.
Het was nu of nooit. De laatste weken hield ze al zoveel geheim, dat ze tegenover Louis het echt niet langer kon verbergen. Terwijl zijn vingers over haar wangen streken, drukte ze zacht een kus op zijn lippen en nam daarna zijn handen beet om die te begeleiden naar haar buik.
"Just in time to take off with just the three of us," fluisterde ze. Het voelde gek om dit luidop te zeggen.
"I'm sure everyone would find out soon enough if we stayed. I can't wait to start to show, although I will need some new dresses when the baby starts growing," voegde Clara eraan toe en begon een beetje rood te kleuren door de opwinding en het enthousiasme die hierbij opflakkerde.
Hoewel Louis waarschijnlijk enthousiast zou reageren, was ze bang dat hij bezorgd zou worden en dat dat iets zou veranderen. Het liefste van al had ze gewoon nog even tijd met hen twee, maar dit was onvermijdelijk geweest gezien de stappen die ze hadden gezet in hun relatie. Al wachtte ze nu even met een bang hartje zijn reactie af. Tenslotte was hij zijn moeder in het kraambed verloren... Hopelijk kwam het bij haar nooit zo ver. Door al dat piekeren, trok er weer een steek door haar buik heen en haalde ze even diep adem en probeerde ze zich op zijn warme handen te focussen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Vanaf het moment dat Clara zijn handen naar haar buik wist te begeleiden dacht Louis al te weten wat ze ging zeggen. Zijn heldere ogen schoten naar die van Clara toen ze verder begon te praten en die tijd leek Louis te verwerken wat dat betekende.
''Clara... Are you sure? How do you know?'' Vroeg hij, eerder bevestigend aan zichzelf dan aan Clara. Ja, natuurlijk wist ze dat zeker, anders zou ze dat toch niet zeggen? Hij keek even naar haar buik waar nog altijd zijn handen op lagen, al was het nog niet aan haar lichaam te zien dat ze zwanger was. Toen hij weer naar Clara keek wist hij te glimlachen en drukte hij tegelijk zijn lippen op die van haar om haar dolgelukkig een kus te geven. Natuurlijk wist hij dat dit zou kunnen gebeuren nadat ze samen de nacht in haar tent hadden doorgebracht, al zag hij het niet echt aankomen. Dat haalde niet weg dat hij dolgelukkig en angstig tegelijkertijd was. Dolgelukkig omdat ze samen een kindje zouden krijgen, wat weer opnieuw bevestigde dat ze bestemd waren voor elkaar. Datgene wat hij nooit verwacht had te zien gebeuren in zijn leven. Aan de andere kant beangstigde het hem dat Clara de pijn en ongemakken ervan zou moeten meedragen, en herinnderde dat hem aan zijn moeder en haar lot nadat ze hem op de wereld had gezet. Zoiets was moeilijk te voorkomen, al zou hij natuurlijk er alles in zijn macht aandoen om dit te voorkomen en haar zwangerschap zo dragelijk mogelijk voor haar weten te maken.
''I don't know what to say... But I am proud of you, and we can do this together.'' Zei hij eenmaal hij zijn woorden leek terug te vinden, al had hij nog altijd een brede glimlach op zijn gezicht. Zijn enthousiasme niet meer te kunnen onderdrukken sloeg hij nu zijn armen om haar heen en draaide hij een rondje voor hij haar weer op de grond zette en daarbij haar lichaam nog steeds dichtbij hem had. ''I love you, Clara. Nothing will ever change that.'' Hij was ervan overtuigd dat ze de rest van hun leven samen zouden doorbrengen, het was het enige waar hij nu nog aan kon denken.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Zacht grinnikte Clara bij zijn ongelovige vraag en ze wist dat het meer ter bevestiging bedoeld was dan een oprechte vraag.
"Because I know, I'm sure by now I missed two bleedings," zei Clara en hoe gênant het ook was om zoiets toe te geven als vrouw, het was ook de reden waarom ze dit wist.
Welke nacht het precies was, wist ze niet, maar ze schatte de kans groot in dat hun al hun eerste nacht was geweest in de tent. Er waren enkele stiekeme momenten gevolgd waarop ze elkaars lichaam weer hadden verkend, elke keer wat meer zekerder over hun handelingen. Helaas gebeurde dat niet zo vaak gezien hun levensomstandigheden op dit moment.
"I love you too," zei Clara zacht met een brede glimlach en hoe leuk het ook gevoeld had en hoe hard haar buik ook kriebelde, haar hoofd tolde en niet op een goede manier ditmaal. De wereld danste even voor haar ogen en ze moest zich stevig vasthouden aan Louis om niet door haar benen te zakken. De pijn werd steeds intenser en ze kon niet begrijpen waar het vandaan bleef komen. Met zijn lieve woorden voelde het alsof er een last van haar schouder was gegleden en ze voelde zich gelukkiger dan ooit. Waarom bleef de stekende pijn dan zitten alsof haar lichaam nog opgekropte stress probeerde te verteren.
"Maybe I should lie down for a second. I'm really tired after this trip," zuchtte Clara en hield zich staande door hem met één hand vast te houden. Met de vingertoppen van haar andere hand raakte ze haar voorhoofd aan waar ze koud zweet op voelde parelen. Het algehele gevoel van malaise nam haar in zijn greep en haar wenkbrauwen plooien zich in een gepijnigde frons, haar lippen perste ze stevig op elkaar.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel Louis in de eerste instantie zijn geluk niet opkon, en Clara haar woorden zijn geluk alleen maar leken aan te vullen, had hij al vrij snel door dat er iets mis was. Niet alleen omdat ze zich stevig vast leek te houden aan Louis, omdat ze anders door haar knieën zou zakken, maar ook omdat in een paar vlugge secondes alle kleur uit haar gezicht leek te trekken. “What? What’s wrong?” Vroeg hij direct bezorgd, waarna hij nog steeds met Clara in zijn armen door zijn knieën zakte, zodat ze in ieder geval niet op haar benen hoefde te bleven staan. Waar hij in de eerste instantie dacht dat hij degene was die haar zo duizelig had gemaakt, had hij daarna wel door dat er iets ernstigers aan de hand was. Hij streek vlug zijn vingers langs haar bezwete voorhoofd, dat inmiddels bloedheet aanvoelde. “Oh, no, no...” Inmiddels begon lichte paniek toe te slaan want dit was misschien wel zijn grootste angst; dat Clara iets zou overkomen waar hij geen controle over had. Het was nu niet meer alleen haar leven waar hij zich zorgen om maakte, maar ook om die van de baby die in haar buik groeide, hun baby.
”I’m taking you back.” Besloot hij toen definitief, zodra haar gezicht betrok van de pijn, en hij sloeg zijn arm onder haar benen door en maakte zijn weg terug naar de boederij zo snel als hij kon met Clara in zijn armen.
Tussen de bomen door kon hij al zien dat de andere mannen al een kampvuur waren gaan maken voor het avondeten, maar zodra ze hem in het vizier kregen stonden enkelen van hen op en kwamen op hen afgerend wetend dat er iets mis was. “Get a medic from the village! Go, hurry!” Riep hij hen toe, en gelukkig waren er twee mannen die binnen no time op hun paard sprongen. “Hold on, Clara. You’ll be fine.” Zei hij tegen zijn geliefde in zijn armen, die steeds verder leek weg te zakken in pijn. Zelf vond hij niet snel genoeg zijn weg naar binnen van de boerderij, waar de eigenaresse hem naar een kamer begeleidde en hem instrueerde om Clara op het bed te leggen. Het kon hem niet schelen wat de anderen nu zouden denken, als ze nu het geheim zouden achterhalen, het enige wat hij wilde was dat Clara beter werd. De vrouw, die Nancy heette, liep gehaast om het bed heen en duwde daarbij Louis aan de kant die machteloos met zijn handen in zijn haren zat. Hij kon wel horen dat Nancy praatte en er probeerde achter te komen wat er aan de hand was, maar hij leek pas te horen wat ze zei zodra ze hem de kamer uitjaagde.
Omdat hij niet wist wat hij moest doen vond hij zijn weg naar buiten waar een van de andere mannen hem bij de deur begroette. “You look worried,” merke hij op, alsof er niks aan de hand was. “Of course I am worried, we’re supposed to protect her!” Riep hij gefrustreerd, al lag dit veel dieper dan slechts zijn taak om haar in bescherming te nemen. “Calm down, man. I know! Protect her from others that is. This is kind off out of our control...” Hoewel hij het goed bedoelde was dat precies wat Louis niet kon aanhoren, en zonderde hij zich al gauw van hem af. Als dit te maken had met haar zwangerschap, dan was dit juist wel binnen zijn controle. Het was een van de risico’s die ze genomen hadden toen ze die stap binnen hun relatie gezet hadden, en hij nam het schuldgevoel op zich.

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld