Orpg} Humans of the future - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg} Humans of the future

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

Ik trok een gezicht door het gevoel van vieze dingen tegen mijn handen. Bah. Al snel was ik klaar, ik waste tenslotte na elke maaltijd af, dus haalde ik een doekje over het aanrecht. Ik zag iets op de grond liggen en dacht er gelijk aan dat ik nog moest stofzuigen. Mijn doekje en schoonmaakmiddel gingen meteen door naar de keukenkastjes, de tafel en de keukentegels, puur uit gewoonte. Ik poetste mijn zorgen eruit en dacht even niet aan de mysterieuze robotjongen in mijn huis. Toen ik klaar was, spoelde ik het doekje af om het vervolgens weer op te vouwen. Ik schrok bijna van de lage stem achter me en draaide me snel om. ''Uhh.. Ik heb in mijn slaapkamer een wasmand staan voor vieze was. Dankjewel, trouwens!'' Ik vond het nog steeds moeilijk om tegen hem te praten. Het was gemakkelijk om hem als normale jongen te zien, maar zodra ik weer besefte dat hij dat niet was, wist ik niet meer hoe ik iets moest zeggen. Op een monotone manier? Alsof ik tegen een peuter praat? Misschien juist heel moeilijk? Mijn hoofd bleef zich nieuwe dingen afvragen over Jay.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Ik merkte dat ze schrok en zette een stap achter uit. "Sorry, liet ik je schrikken? Het was niet de bedoeling." zei ik en zette een paar stappen haar richting uit. Als ze dan zei waar ik het kon laten, knikte ik maar bleef toch nog even staan. "Graag gedaan." zei ik dan en draaide mij weer om. Waarschijnlijk vond het nog raar om mij hier te hebben, dat kon ik wel begrijpen. Eenmaal in haar kamer uit gekomen, liet ik het stapeltje in de wasmand vallen en keek even rond. Nee het was fout om rond te snuffelen en draaide mij gelijk om, om terug te lopen naar de keuken. Halverwege de hal bleef ik plots staan en voelde een vreemd gevoel door mij heen gaan, wat het was kon ik echt niet thuis brengen, meteen gingen mijn ogen richting de straat waar ik die twee mannen had gezien. Nu ook weer flitste mijn zicht weer even. Een raar zoom geluid kwam door mijn hoofd heen en legde gelijk mijn handen over mijn oren heen. Wat er gebeurde wist ik niet, maar het zat niet goed. Ondertussen probeerde ik er alles aan te doen om het te laten stoppen. Langzaam nam het af na een tijdje maar toch bleef ik het horen.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

''Oh nee, het geeft niet.. Ik was even verzonken in mijn gedachten.'' Probeerde ik hem gerust te stellen. Het was wennen, maar wel fijn om iemand in huis te hebben. Het werd vaak eenzaam en moeilijk te verdragen zonder veel contact met mijn ouders. Ik haalde mijn kleine stofzuiger uit een kastje en maakte zo snel mogelijk de vloer schoon. Daarna haalde ik de kop eraf en probeerde ik bij doe hoekjes van het plafond te komen, om eventuele spinnenwebben mee te nemen. Ik stond op een stoel toen ik iets geks hoorde. Een verborgen bonk, of iets dergelijks. Ik kwam onhandig van de stoel af en liep naar de hal toe. Ik zag dat Jayden zijn handen om zijn oren had gelegd, dat was waarschijnlijk wat ik had gehoord, en dat het leek alsof hij iets hoorde. Maar ik hoorde niets. Ik probeerde in zijn ogen te kijken, boog mijn hoofd onder zijn hoofd dat naar beneden hing. Ik legde voorzichtig mijn hand op zijn schouder. ''Jay? Is alles goed?'' Vroeg ik bezorgd.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Uiteindelijk belande ik op mijn knieën omdat de hoge toon steeds erger werd. Ook kreeg ik niet eens door dat Macy naar mij toe kwam gelopen, pas toen ze haar hand op mijn schouder legde, opende ik mijn ogen en keek ik haar aan. Meteen stopte de hoge piep en liet ik mijn handen zakken. "J-ja, alles goed." zei ik en haalde even diep adem. "Alles is goed." zei ik en glimlachte weer even, snel keek ik via het kleine raampje naar buiten maar de mannen waren verdwenen. Rustig stond ik weer op en keek ik Macy weer aan. "Sorry voor dat, ik moet denk even gaan liggen." zei ik, misschien was het omdat alles binnen een bepaalde tijd binnen was gekomen en dat ik nog moest wennen aan dat ik weer, soort van, wakker was geworden. "Dank je voor het heerlijk eten." zei ik en glimlachte weer, dan liep ik naar de logeer kamer en ging op het bed liggen, staarde nog even naar het plafond maar al snel sloot ik mijn ogen en viel ik in, een normale, slaap, zoals normale mensen.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

Mijn hart maakte overuren, zo bezorgd was ik om een jongen die ik nooit eerder ontmoet had. Een robot zelfs. Ik geloofde niet dat alles goed was, maar het was duidelijk dat hij er niet over wilde praten. Anders had hij wel iets gezegd, nam ik aan. ''O-Oké, ja. Zeg het maar als je iets nodig hebt.'' Hij wist al waar de logeerkamer was en liep daar vastbesloten op af. Iets in dat zelfverzekerde van hem trok me aan. Maar dat was vast alleen omdat hij een robot was. Die hebben geen onzekerheden, toch? Of zou hij zich wel afvragen wat mensen van hem denken? Ik snapte er niks meer van en mijn hoofd leek pijn te doen van alle informatie. Ik was zo ouderwets, wist niets over de moderne technologie, en toen zat er opeens en jongen in mijn slaapkamer die een snoer uit zijn nek haalde. Ik liep hoofdschuddend naar mijn eigen kamer en kleedde me om. Al snel viel ik in een diepe slaap, vermoeid door mijn eigen gedachten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden:

Terwijl ik lag te slapen flitsten er te veel beelden voor mijn ogen langs, beelden van een man, maar kon hem niet goed te voorschijn halen. Ik probeerde maar de beelden weg te halen voor nu maar het ging lastig. Ze bleven maar terug komen. Uiteindelijk kwam ik met een schok overeind en keek om mij heen. Waar was ik? Als alles weer duidelijk binnen kwam haalde ik opgelucht adem. Dat was waar ook, ik was bij een jonge vrouw, Macy thuis, ze had mij mee genomen. Nog steeds snapte ik niet waarom, terwijl ze mij gemakkelijk daar achter kon laten, Met mijn hand ging ik even naar mijn nek toe en wreef er over. Ik ging even anders zitten en staarde voor mij uit. Voordat ik wakker schrok zag ik beelden van een ruimte met allemaal machines, snoeren en andere dingen, zelf, zelf lag ik op een tafel vast aan al die snoeren, wat er daarna gebeurde wist ik niet omdat ik wakker was geschrokken. Ik ging toch maar weer liggen en probeerde toch weer wat slaap te krijgen. Nog geen seconde later nadat ik mijn ogen had gesloten kwamen de beelden toch weer terug, maar dit keer lag ik in de kist waar ik wakker was geworden en uit was ontsnapt. De hele gebeurtenis herhaalde zich tot ik Macy zag. Maar dit keer zag alles er wel 100% goed uit plaats van dat ik haar half zag omdat ik bijna leeg was met energie.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
~~ Tijdsprong ~~
Macy

Ik werd wakker van gerommel. Met zware ogen en een vermoeid lichaam strompelde ik naar mijn badjas, trok die aan en liep de hal op. In de keuken aangekomen zag ik dat Jayden al op was en ontbijt aan het maken was. ''O, wauw, goedemorgen..'' Mompelde ik verbaasd, ondertussen gapend. Zijn gezicht deed me denken aan de nachtmerrie die ik vannacht had gehad, over flitsen van Jay op de grond. In de regen, daarna in de hal. Ik maakte me zorgen om hem, enorm veel. Toch was het niet gegrond, hij was immers een robot en zou dat altijd blijven. ''Wat maak je?'' Vroeg ik en nadat hij me antwoord gaf, zei ik dat ik me even zou gaan omkleden. Het leek me wel zo gepast. Ik rekte me uit en liep naar mijn kast. Ik greep een jurk en nam die mee naar mijn badkamer. Snel douchte ik en probeerde mijn haar met een paar producten te temmen tot iets wat niet leek op een vogelnest. Toen ik mijn kleren aanhad, keerde ik terug naar de keuken. ''Het ruikt heerlijk.''

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

De zon was al vroeg op en enkele zonnen stralen scheen op mijn gezicht door het gordijn heen. Toch was ik nog even blijven liggen tot ik wat meer geluid hoorde buiten. Gelukkig had ik de rest van de nacht goed geslapen, op wat enkele dingen na dan. Het was meer dat ik wakker werd van geluiden buiten, jongelui die rond liepen te schreeuwen of blikjes trapte. Het was echt zo raar, hoe lang had ik in die kist, of wat het dan ook was, gelegen? Ik wist het gewoon niet en ik kon niks meer terug halen van die tijd daarvoor.
De klok had ik een uur of 8 horen slaan en was maar opgestaan, had de kleding weer aangetrokken en richting de keuken gelopen. Misschien was dit wat onbeleefd, maar ik zocht in alle kastjes om wat te maken voor Macy, ze had mij in haar huis genomen dus ik kon wel wat terug doen. Als ik dan in de koelkast was gekomen, zag ik wat liggen wat wel eetbaar was. Ik scande de producten en al snel wist ik wat ik er mee kon maken. Ik had namelijk eitjes gepakt uit de koelkast. Bij het recept stond nog dat ik wat kaas of bacon er bij kon doen. Rustig volgde ik het recept op en hoorde dan al snel een stem achter mij en keek om. Daar stond Macy in de deur opening, maar meteen keek ik voor mij uit als ik zag wat ze aan had. "Eh, goede morgen." zei ik terwijl ik het eitje aan het klutsen was. Toen ze vroeg wat ik maakte keek ik weer even om. "Ei met kaas en bacon." zei ik dan en keek weer voor mij uit. "Ik hoop dat je het lekker vindt." zei ik en glimlachte even. Dan zag ik dat ze weer weg liep, waarschijnlijk ging ze zich opknappen.
het duurde niet lang of ze was er weer en ik maakte net het tweede tijdje klaar nadat ik het eerste eitje op een broodje had gelegd. Deze pakte ik dan op, op een bord natuurlijk en zette het neer op de tafel. "Eh, ik hoop dat het goed is." zei ik dan en keek haar aan. Nu ik zo bezig was eigenlijk, kwamen er een paar herinneringen naar boven van dat ik vaak in de keuken stond en ook dit soort dingen aan het maken was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld