Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | They paint the world full of shadows.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Het duurde Ned allemaal veel te lang en hij merkte dat zijn humeur langzamerhand steeds slechter werd. Hij had meer dingen te doen dan te wachten en niets te doen. Hij liep langzaam heen en weer en legde zijn handen achter zijn rug. Een geduldig man was hij nooit geweest en dat hem aardig wat geweld opeleverd.
Hij stopte met ijsberen toen de deur openging. Gelukkig. Hij liep naar de deur toe en hoorde de woorden van de jonge vrouw. Hij grijnsde. Hij hield er wel van als een vrouw pit toonde. 'Thank you, that is very polite of you', zei hij tegen haar. Ergens maakte haar woorden en toon hem boos; hij liet niet iemand zo tegen zich praten maar hij zou niets doen. Niet nu.
Ned keek nog even naar de jongedame met een kille blik en liep daarna de kamer in met Meeks in zijn kielzog. Hij gaf een knikje naar juffrouw Guthrie, zin om veel te praten had hij niet. Hij zou het Meeks laten doen.

Nora hield de kapitein aandachtig in de gaten om zijn reactie te peilen. Ze merkte dat hij goed op haar woorden reageerde en ze ontspande daardoor wat meer. Ze zag hoe hij diep in gedachten was en ze zweeg daarom, ze wilde hem niet storen. Ze keek naar haar mok en schonk nog wat rum in de mok. Ze nam langzaam een slok en speelde weer met de mok.
Ze glimlachte door zijn vraag en schudde haar hoofd. 'No', antwoordde ze. 'I only tell people who are nice to me things. And even if they are nice to me, I won't tell them everything', ging ze daarna verder. Ze vond dat Charles aardig tegen haar was. Ze was gewend om hardhandig behandeld te worden en dat hij niet en dar wilde ze ook graag houden. Ze zou deze informatie aan niemand anders vertellen, misschien Max maar aan verder niemand.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Florence was toch lichtelijk verbaasd naar het soort van kalme antwoord van Ned. Ze gaf hem een korte knik voordat ze beide verder gingen met hun eigen zaken. De man kon eindelijk naar binnen bij Eleanor en bezig met zijn onderhandelen en Florence kon haar eigen ding weer doen nu dat ze klaar was de zaken van haar kapitein te regelen. Al had ze nog niet zo ver vooruit gedacht, ze had geen idee wat ze wou of ging doen. Dat was iets wat ze zich pas nu realiseerde. Daar stond ze dan, in de taverne, een beetje om haar heen te kijken. Ondertussen waren de twee mannen waarmee ze zojuist was al weg en waren dus al verder gegaan met waar hun druk mee bezig waren. Zuchtend haalde Florence een hand door haar haren heen terwijl ze zoekend door de taverne keek. Aangezien ze er toch was besloot ze er maar meteen gebruik van te maken. Haar ogen zochten de plek af naar een lege tafel waar ze alleen plaats kon nemen.
Na de ruimte rond gekeken te hebben vielen haar ogen uiteindelijk op een leeg tafeltje die in de hoek van de ruimte stond. Het was een niet al te grote tafel en dus zat er niemand aan, dan konden de mannen er namelijk niet met zijn allen omheen zitten. Na het tafeltje gespot te hebben liep Florence er bijna meteen op af zodat ze plaats kon nemen. Zuchtend keek ze opnieuw de ruimte rond, ditmaal om iedereen te observeren die er zat. Haar blik hield ze bij wat mannen die met z’n allen aan het praten waren. Wat ze precies zeiden kon ze niet verstaan maar het was duidelijk dat de mannen het naar hun zin hadden. Wat ook duidelijk was, was dat ze al aardig wat alcohol in hun bloed hadden, ondanks dat het buiten nog licht was. Dat maakte hier voor de meeste mannen niks uit. Het kon midden in de middag zijn en dan waren er toch al genoeg mannen die aardig wat alcohol op hadden. Al was Florence nu zelf ook aan het wachten tot iemand van het taverne naar haar toe zou komen zodat ze wat rum kon krijgen.

De ruimte was voor een tijdje gevuld met stilte, wat niet apart was. Terwijl Charles diep aan het nadenken was werd de mok in zijn handen weer opnieuw gevuld door Nora. Het leek er op dat hij dus nog niet zou gaan, of althans, dat gevoel kreeg Charles door het feit dat hij opnieuw een mok in zijn handen had die weer vol zat. Het leek hem onbeleefd als hij dan ineens zou opstaan en zou vertrekken. “I have no idea how I am going to get to that girl.” Mompelde Charles uiteindelijk zachtjes, niet dat Nora hem veel verder kon helpen maar toch hoopte Charles op een soort antwoord van haar wat hem verder kon helpen. Zijn denkende blik die hij op de grond gericht had ging langzaam omhoog zodat hij Nora in haar gezicht kon aankijken.
De woorden van Nora waren geruststellend op een soort aparte manier. Het zorgde ervoor dat Charles zich toch een beetje bijzonder voelde dat hij dan deze informatie van Nora kreeg. Blijkbaar was hij toch aardig genoeg of goed genoeg voor haar om deze informatie mee te delen. “Well, thank you.” Hij zou haar uiteraard ook nog betalen maar hij had zo geen munten op zak, daar zou hij later nog wel achteraan gaan. Om haar niet te betalen voor de informatie die ze hem gegeven had, dat was hij zeker niet van plan. “And even if they are nice to me, I won't tell them everything” Herhaalde Charles haar woorden. “So, is there anything else I need to know?” Een speelse glimlach vormde om zijn mond. Hij was maar een beetje een grap met haar aan het uithalen, het leek hem niet dat er nog andere informatie was die hij per se moest weten.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Meeks stak vrijwel meteen van wal. Hij vertelde de juffrouw over hun reizen en over de buit van het laatste schip. Daarbij pakte hij het boek en bladerde erin totdat hij de goede pagina had. Hij liet de inventaris zien en vertelde dat ze een grote lading aan tabak hadden die ze graag wilden verkopen.
Ned keek rustig toe. Hij had het idee dat Eleanor geïnteresseerd was in hun lading en ze vroeg naar de staat van de buit. Wat schoorvoetend deelde Meeks mee dat de vaten waarin de buit zat, vuil waren geraakt door de overname van de buit. Eleanor's gezicht vertrok lichtelijk en ze vroeg wat ermee was. Toen moest Meeks wel vertellen dar we bloed op de vaten zat. Daardoor verlaagde de prijs die Eleanor wilde geven, omdat ze de vaten van moest verruilen voor schone.
Het humeur van Ned bereikte een dieptepunt en hij gromde zacht maar zei niets. Het geld wat ze zouden krijgen was tenminste iets en ze wisten nu waar ze op moesten letten de volgende keer.
Handen werden geschud en ze konden gaan. Ned haalde diep adem toen hij in de taverne stond en Meeks nam afscheid van hem. Hij had nog andere dingen die hij moest doen.
Ned besloot daarom om wat te gaan drinken. Hij wilde iets doen aan zijn slechte humeur. Hij stapte verder de taverne in en liep naar de bar, waar hij vroeg om een beker rum.

Nora keek weer even naar de kapitein. Ze was blij dat hij het zo goed had opgevat. Het stelde haar gerust. Ze speelde met een laag van haar jurk en keek op toen ze zijn woorden hoorde. Ja, dat zou moeilijk zijn. Het meisje zou waarschijnlijk zwaar bewaakt worden door de crew van het schip. Ze had medelijden met het meisje. Ze had waarschijnlijk geen idee waar ze was en ze was daar alleen zonder haar ouders. Ze slikte. Ze was het niet mee eens dat het leven van onschuldige mensen op het spel werden gezet.
Nora gaf een knikje als reactie toen hij haar bedankte. Het was geen probleem geweest, ze wilde graag helpen.
Ze moest glimlachen door zijn woorden en ze keek even neer maar al snel keek ze weer naar de kapitein. Ze schudde haar hoofd. 'No, I have told you everything I know', zei ze eerlijk terug. 'You are nice enough so you may hear everything', glimlachte ze toen. 'If you want, I could tell you more if I hear anything?', vroeg ze. Ze wilde graag zijn vertrouwen winnen want ze wist dat hij iemand was die je niet boos wilde maken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Kort nadat Florence plaats genomen had aan de tafel was er inderdaad iemand die in de taverne werkte naar haar toegekomen om haar van dienst te zijn. Het duurde dan ook niet lang voordat ze een mok in haar handen had en deze gevuld werd met wat rum. Iets waar ze toch wel heel erg aan toe was, ondanks het feit dat het middag was. Florence zette de mok aan haar lippen en nam een grote slok om maar meteen mee te beginnen. Ze voelde de sterke drank door haar hele lichaam, een soort branderig gevoel bleef achter in haar keel. Toen ze voor het eerst rum dronk kon ze de sterke smaak en het branderige gevoel ervan niet hebben maar langzamerhand had ze steeds beter kunnen omgaan met de drank en ondertussen was het een soort water geworden voor haar en had ze er geen last meer van. Opnieuw nam ze een slok.
De vrouw staarde een beetje doelloos voor haar uit tot ze de deuren van Eleanor haar kamer open hoorde gaan, dit zorgde toch wel voor haar aandacht. Meteen ging haar blik richting de deur waar ze de kapitein en zijn quartermaster naar buiten zag komen lopen. Haar blik hield ze voornamelijk strak op de kapitein terwijl ze weer een slok van de rum nam. De man leek ook nog in de taverne te blijven, hij was zelfs richting de bar gegaan van de taverne. Misschien was het dom van Florence maar ze besloot van haar tafel op te staan en richting de kapitein te lopen. De man had haar aandacht, ze was geïnteresseerd door hem, hij was zo mysterieus. Florence liep dus op de man af totdat ze naast hem beland was. Haar blik hield ze voor zich uit. “So, how did it go?” Vroeg ze nieuwsgierig waarna ze toch haar blik naar opzij verschoof en de man aankeek. Wachtend op een antwoord nam Florence de laatste slok die in haar mok zat.

De stilte die opnieuw plaatsvond maakte voor Charles duidelijk dat Nora zelf ook niet goed wist hoe hij bij de vrouw moest komen, dat of dat ze niet van plan was de kapitein te helpen om bij het meisje te komen en dat ze zich vandaar stil hield. Wat het ook was, het leek er op dat hij geen hulp van Nora zou krijgen als het ging om het meisje wat op het schip van Ned was in zijn bezitting te krijgen. Voor nu probeerde Charles er dan ook maar niet meer teveel over na te denken, dat was iets wat hij eventueel later met Jack en Anne kon bespreken. Dan kon hij zich voor nu meer focussen op het gesprek met Nora dan dat hij zich zou focussen op zijn eigen gedachten en het meisje. Een diepe zucht kwam van Charles vandaan waarna hij zijn blik volledig op Nora richtte zodat zijn aandacht hier ook naar toe zou focussen. Hij keek haar even aan terwijl het nog stil bleef.
Charles was toch blij om te horen dat hij alles wist wat er te weten was en hij vertrouwde haar hier ook op. Nora had gewoon iets over haar heen wat haar betrouwbaar over liet komen. Zelf wist Charles ook wel dat dit kon zijn wat ze ook gebruikte bij klanten om informatie van hen te krijgen maar Charles besloot de vrouw toch maar het voordeel van de twijfel te geven en haar te vertrouwen. Dat was het minste wat hij kon doen na de informatie die ze met hem gedeeld had. “That is good news then, I suppose.” Een kleine glimlach vormde weer om zijn lippen. De vriendelijkheid van Nora leek daar niet te stoppen, ze bood zelfs aan meer met de man te delen zodra ze meer wist. “If you’d want, I would really appreciate that.” Meer informatie was altijd welkom, al helemaal als het hem zou kunnen helpen om het meisje te krijgen maar zelfs als het dat niet dan vond Charles het alsnog geen probleem om meer informatie te krijgen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned wachtte ongeduldig maar al snel kreeg hij een mok voor zich. Hij bromde een bedankje en sloeg de mok achterover. Na alles dacht hij dat hij dat wel had verdiend. Hij bestelde nog een mok en leunde met zijn ellebogen op de bar.
Hij werd verrast toen hij een stem naast zich hoorde en hij zag al snel dezelfde jongedame van net. Hij klemde zijn kaken op elkaar en even moest hij fronzen. Waarom zou het haar wat schelen hoe het gegaan was? Ze waren toch in feite concurrenten? Misschien vroeg ze het daarom, om te zien wie er een betere deal had gekregen. ‘Why would you care?’, gromde hij daarom naar haar en pakte de nieuwe mok met rum. Hij nam een grote slok en zette de mok weer neer. Hij had er geen zin in om te moeten toegeven dat Eleanor hen een slechte deal had gegeven, alleen vanwege het feit dat de vaten vies waren. Hij was al genoeg voor schut gezet voor vandaag.
Hij vond het ergens jammer voor haar dat ze hem op een slechte dag was tegengekomen. Hij kon wel aardig zijn, op zich. Hij besloot daarom zijn slechte humeur wat aan de kant te schuiven. ‘You’re one of Flint’s crew, right? From the Walrus?’, vroeg hij. Hij wist ergens het antwoord al wel maar hij wilde zich wat van zijn betere kant laten zien door belangstelling in haar te tonen.
Ned draaide zich wat meer zodat hij haar wat beter kon bekijken. Ze leek hem nog niet zo oud en ze had een knap uiterlijk met mooie haren. Hij was benieuwd naar haar, hoe ze bij de scheepvaart terecht was gekomen en waarom ze het deed. Hij zou haar dat nog wel eens kunnen vragen maar voor nu bleef hij koel.

Nora was net zoals de kapitein diep in gedachten. Ze dacht er over na of ze hem kon helpen. Ze wist het niet. Ze was maar een prostituee. Vechten kon ze niet. Ze had nog nooit een zwaard aangeraakt. Ze zou ergens haar charme kunnen gebruiken om informatie uit mensen te halen maar dat was volgens haar eigenlijk wel alles wat ze kon doen. Ze had het gevoel dat ze meer in de weg zou lopen dan dat ze echt zou helpen. Ze hoopte wel dat Charles het meisje niets zou doen. Ze had geen idee wat de andere crew met haar deed en dat wilde ze liever ook niet weten. De crew, met hun kapitein, leek haar ruig en het idee van wat ze allemaal met haar zouden kunnen doen gaf haar de rillingen.
Ze keek op uit haar gedachten toen ze Charles’ stem hoorde. Ze knikte en glimlachte ook even. ‘I suppose so, too’, zei ze zacht terug. Ze draaide de mok in haar handen langzaam in het ronden keek er even naar.
‘It’s no problem. Here in the brothel, you hear a lot. I don’t mind keeping my ears open for you’, antwoordde ze toen en keek weer naar de kappitein. Ze had het wel vaker gedaan,informatie doorgespeeld naar haar klanten. Ze deed hetzelfde voor Max en het beviel haar.
Ze zweeg weer even. ‘If I can do anything else, just tell me’, bood ze toen aan. Ze zou waarschijnlijk niet veel kunnen doen maar ze wilde in ieder geval laten zien dat ze bereid was hem te helpen.Ze liet de mok staan en legde haar handen op haar schoot. ‘Is there anything else I can help you with? Something you would like to know more about?’, vroeg ze toen. Ze had hem alles verteld wat ze wist maar het kon zijn dat er nog andere dingen waren waar hij graag meer over zou willen weten.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was niet verbazingwekkend voor Florence dat de man een chagrijnige reactie gaf op haar aankomst, het was nou niet alsof de twee een goed begin gemaakt hadden. Tot nu toe had Florence de man alleen nog maar dwars gezeten of proberen uit te lokken. Dus het was niet alsof ze verwacht had dat de man meteen een grote glimlach op zijn gezicht kreeg bij het zien van haar gezicht. Een beetje simpel haalde Florence haar schouders op als antwoord op zijn eerste vraag. “I don’t really.” Gaf ze eerlijk toe. Ze gaf haar lege mok aan degene achter de bar. “More rum please.” Daarna richtte ze zich weer op de kapitein naast haar. “It was more a rhetorical question, I suppose.” Ging ze verder waarna ze haar nu weer gevulde mok aannam van degene achter de bar. Ze had geen idee of dit antwoord op de man zijn vraag ervoor zou zorgen of de man alleen maar bozer of meer chagrijnig zou worden en het kon haar eigenlijk ook niet erg veel interesseren. Ze zou niet haar antwoorden of haar gedrag aanpassen op de man zodat hij gelukkig en blij kon zijn, zo was Florence gewoon niet. “But if I had to look at your mood I would guess the dealing with Eleanor didn’t go as you wanted it to go.” Het was wel erg duidelijk dat de man er niet vrolijker op geworden was na het terug komen van Eleanor en daardoor kon Florence wel een gok wagen dat dit betekende dat hij het onderhandelen met Eleanor liever iets beter had willen zien uitlopen.
Wat wel verbazingwekkend was voor Florence was dat de man ineens interesse in haar leek te tonen, hij vroeg haar ineens van welke bemanning ze was, onder welke kapitein ze vaarde. Niet dat ze het erg vond maar ze was er wel door verbaasd. “Yes, I sail under the flag of the Walrus.” Er was geen reden om te liegen over welke bemanning ze een deel van uitmaakte en dus gaf ze eerlijk toe dat de man gelijk had. “My name is Florence” Ze stak haar hand naar de man uit zodat ze elkaars handen konden schudden. “Florence Goldwell.” Met een nieuwsgierige blik keek ze de man aan, hopend dat hij ook zichzelf zou voorstellen zodat ze eindelijk een honderd procent zeker wist wie de man was.

Het leek er op dat Nora daadwerkelijk de kapitein wou helpen, iets wat Charles waardeerde van haar. Het was nooit verkeerd om een vriend erbij te hebben op het eiland, iemand die je kon vertrouwen en al helemaal niet als diegene je zou helpen met het krijgen van informatie. De meer je dat soort connecties had op het strand van Nassau, de makkelijker het was om te overleven op dit eiland of zelfs om boven aan kop te komen. Het gaf daarom Charles een goed gevoel dat hij een nieuw iemand gevonden had die hij een vriend kon noemen en waar hij op leek te kunnen bouwen. “That would be greatly appreciated.” Een extra paar oren was altijd welkom en zou altijd handig zijn. Vooral als dit extra paar oren zich bevond in het bordeel, de plek waar toch wel de meeste informatie werd uitgewisseld en de meeste geheimen naar boven kwamen. “I think you might be able to really help me with that.” Voegde de man nog toe aan zijn opmerking.
Met een kleine zucht leunde Charles weer wat naar achteren in zijn stoel en nam hij een slok uit de mok in zijn handen. Hij moest toch wel even goed nadenken over de vraag van Nora. Er was zo niks wat hij zich kon bedenken, niks waar hij naar kon vragen of wat hij wou weten. De man deed zijn best om na te denken of hij nog iets kon verzinnen, dit was uiteraard zijn kans om er na te vragen en als er iets wat was hij wou weten dan kon hij er maar beter nu gebruik van maken. Toch kwam hij er naar een paar stille seconden achter dat er niks was waar hij op het moment erg nieuwsgierig of benieuwd naar was. “Not really, but thank you for the offer.” Haar bedanken was het minste wat hij nu kon doen. Opnieuw schonk hij een vriendelijke glimlach naar Nora. “I don’t think there is much you could help me with right now, you already helped me a lot with the information you have given me today.”

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned bleef de jongedame in de gaten houden, niet dat hij verwachtte dat ze iets zou doen maar hij haar manier van doen leren kennen. Hij pakte de beker met rum en nam nog een slok. De alcohol liet een warm gevoel in zijn lichaam achter, iets wat hij wel fijn vond. Hij had genoeg alcohol gedronken maar rum bleef toch een van zijn favorieten.
Hij slikte door haar opmerking. Ze kon dus zien dat het niet goed was gegaan. Hij knikte maar, er omheen draaien leek hem ook niets. ‘You are right’, zei hij daarom zacht. Hij wilde niet dat iemand dat zou horen, hij wilde zijn reputatie hooghouden. ‘She did not agree with the state of our cargo’, ging hij zacht verder en nam een slok uit de beker. Was hij er bitter over? Ja. Zou het hem laten stoppen met het uitvoeren van zijn plan? Nee. Ze zouden het geld dat ze nu verloren gemakkelijk terug kunnen verdienen als ze het losgeld van de gouverneur zouden ontvangen. Daarnaast was bij bezig met een plan om het Eleanor betaald te zetten. Niemand ging zo om met Ned Low.
Hij werd uit zijn gedachten getrokken toen hij de stem van de jongedame hoorde en hij knikte. ‘Thought so’, zei hij terug. ‘I have heard some stories about your captain before we came here’,ging hij rustig verder. Hij bedoelde er verder niets mee, alleen dat hij dus hun schip en kapitein kende.
Een kleine grijns kwam op zijn gezicht toen hij haar naam hoorde. Het paste bij haar. Even gingen zijn ogen naar haar hand waarna hij haar hand schudde. ‘Pleased to meet you, Florence. Ned, Ned Low.Captain of the Fancy’, antwoordde hij. Hij loog niet met zijn woorden. Hij vond haar interessant. Ze leek hem niet bang uitgevallen en dat mocht hij wel. Ze mocht weten wie hij was, hij zou daar niet moeilijk over doen. Daarnaast, als hij het niet zou zeggen zou ze weldra alsnog zijn naam leren kennen als hij het plan had uitgevoerd.

Nora haalde een hand door haar haren en knikte door de woorden van Charles. Ze zou meer opletten als er gesproken werd over het schip en ze zou proberen leden van de crew als klant te krijgen. Ze zou dan informatie uit hen kunnen krijgen. Dat was niet al te gemakkelijk. Vaak hadden ze de opdracht gekregen om niets te verklappen maar Nora wist dat een mooie vrouw en heel wat alcohol daar verandering in kon brengen. Ze had zo heel wat informatie te horen gekregen.
‘I will keep you updated, then’, zei ze met een kleine glimlach. Ze was blij dat de kapitein haar hulp aannam. Het gaf haar wat spanning in haar leven, ze vond dat wat ze nu deed niet zo interessant.Bezig zijn met klanten was eigenlijk alles wat ze deed. Nu kon ze wat meer doen en daarnaast hielp ze ook nog de kapitein.
Ze wachtte geduldig op het antwoord van Charles en ze knikte toen ze zijn antwoord hoorde. Ze snapte het wel. Ze had hem alles verteld wat ze wist en ze was blij dat dat voldoende was geweest. ‘Itis my pleasure. I want to thank you, as well. For having faith in me’, zei ze terug en ze moest weer even glimlachen. Hij had haar ook uit kunnen lachen omdat hij haar niet geloofde maar in plaats daarvan geloofde hij haar. Ze was hem daar dankbaar voor. Ze wilde graag dat hij haar vertrouwde. Ze wist wat voor persoon hij was en hem als vijand hebben wilde ze niet.
‘You know where to find me if you would like more information’, zei ze daarna. Ze was de hele dag in het bordeel. Ze was vaak weg naar een van de slaapkamers maar ze was dan niet al te lang weg.Ze sliep ook in een van de slaapkamers van het bordeel dus ze was vaak niet ver weg.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Florence was niet verbaasd over het feit dat het onderhandelen met Eleanor niet gegaan was zoals de man, die zich later voorstelde als New Low, gewild had willen hebben. Het was van zijn lichaamstaal en toon in stem duidelijk op te maken dat hij niet tevreden was. Natuurlijk kon het ook zo zijn dat dit gewoon was hoe de man was en het niet had gelegen aan het onderhandelen maar daar had Florence helemaal niet bij stil gestaan. Ze was er van uit gegaan dat zijn humeur gelegen had aan het onderhandelen en dus niet zijn karakter was en het leek er ook nog eens op dat ze gelijk had. “No worries, you’re not the first one to run into that problem with Eleanor.” Het was Florence zelf ook vaak genoeg overkomen en ze wist dat de bemanning van Flint niet de enige was. Het waren meerdere bemanningen overkomen dat de staat van hun goederen niet was zoals Eleanor het wou hebben. De vele keren dat een een bemanning toch wat chagrijnig die kamer uit kwam lopen omdat ze niet het bedrag verdient hadden waar ze gehoopt op hadden, het gebeurde maar al te vaak.
Het was voor Florence niet heel apart om te horen dat haar kapitein wel bekend was bij de man voor haar. Flint had een aardige naam voor zichzelf gemaakt op de zee en het was dus niet zo raar dat iemand wel eens gehoord had van kapitein Flint en zijn schip the Walrus.
Ned Low, de naam werd een paar keer herhaald in het hoofd van Florence terwijl ze de man in haar opnam. Ergens klonk de naam toch wel bekend en het was zeker een naam die ze wel eens in Nassau of op zee gehoord had. “Pleased to meet you too, captain Low.” Na het schudden van de man zijn hand nam ze haar hand weer terug. Florence nam een slok haar mok. Met een nieuwsgierige blik keek ze de man aan. “What brings you to Nassau?” Het was toch iets wat bijna heel Nassau zich op het moment afvroeg en dus kon ze het niet laten om de man de vraag te stellen. “If you don’t mind me asking of course.”

Charles hoopte maar dat er enige vervolgingen zouden komen van dit gesprek en dan voornamelijk een update die hem zou helpen. Al zou hij geen idee hebben waar hij precies hulp voor moest hebben, misschien om het meisje wat de man op zijn schip had in eigen handen te krijgen of om de kapitein van Nassau af te krijgen. Uiteraard voor die tweede had Charles niet echt een goede reden, de man had nog niks misdaan en was er nog maar net. Toch bleef Charles dit onderbuikgevoel hebben over de man, hij bleef maar het gevoel hebben dat hij niet veel goeds kon betekenen voor het eiland, ook al had hij hier dus geen enkel bewijs voor. Dat was dus waar Nora hem kon helpen, misschien kon Charles er zo achter komen wat Ned Low zijn plannen voor het eiland waren. Dat zou Charles een heel stuk helpen om te weten of hij Ned Low in vertrouwen kon nemen of hem inderdaad zo ver mogelijk van het eiland moest krijgen. Helaas voor kapitein Vane was het nog even wachten voor hij hier achter zou komen.
Uiteraard had Charles Nora geloofd, ze had niet echt reden om te liegen leek hem. “Of course, darling.” Hij schenkte haar een kleine glimlach. “No problem.” Ging hij nog even verder waarna hij een slok nam van zijn mok. Hij had geen idee of dit het einde was van het gesprek tussen de twee. Nora moest waarschijnlijk terug aan het werk maar Charles zou het niet erg vinden om hier nog wat langer te blijven hangen en in gesprek te blijven met Nora. Het was niet alsof de man zelf nog wat te doen had maar voor Nora was dit dus wel anders.
Een korte knik kwam van Charles vandaan bij het horen van de woorden van Nora. Het zou inderdaad makkelijk zijn om de vrouw te vinden, de kans was groot dat ze in het bordeel was. “Well then.. should I leave now?” Vroeg Charles waarna hij de laatste slok uit zijn mok nam. Met een afwachtende blik bleef hij de vrouw aankijken, tot ze hem een antwoord gaf.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned keek even naar de beker in zijn handen en draaide het langzaam rond op de bar. Hij was niet de meest spraakzame persoon. Als hij het met één woord afkon dan deed hij dat ook. Hij hoopte ergens dat ze het hem niet kwalijk zou nemen. Veel vriendschappen had hij niet en dat vond hij eigenlijk ook niet zo erg. De meeste mensen waren bang voor hem en hij vond het fijn om alleen te zijn. Daarnaast vertrouwde hij niet snel mensen. Hij had vaker meegemaakt dat mensen zich voordeden als mensen die hij kon vertrouwen en zodra Ned ze vertrouwde werd hij door ze in de rug gestoken. Dat zou hij niet meer laten gebeuren. Hij zou daarom niet te veel vertellen. Geen dingen die tegen hem gebruikt zouden kunnen worden.
Toen ze vroeg wat hem naar Nassau bracht zweeg hij even. Hij hield zijn blik op de beker maar al snel vestigde hij zijn blik op Florence. ‘Money, fame’, zei hij eerlijk. Zijn mannen en hij wilden een naam maken voor zichzelf op het eiland en wilden veel geld verdienen. ‘I heard several stories about this place and I became curious and so did my men. We found the way and here we are’, zei hij en een grijns krulde rond zijn lippen. Hoe lang ze zouden blijven wist Ned nog niet. In ieder geval totdat hun plan was uitgevoerd. Hij was niet het persoon die lang op één plek bleef. Hij hield er van om op zee te zijn, om andere plekken te ontdekken. Vaak begon hij zich al snel te vervelen en werd hij rusteloos. Zijn handen begonnen dan te jeuken en hij wilde weer de zee op en dat is ook wat hij dan deed.
Hij nam een slok uit de beker en keek nogmaals naar de jongedame. ‘What about you?’, vroeg hij. Hij was daar wel benieuwd naar. Zoveel vrouwen had hij in de scheepvaart nog niet ontmoet en hij was benieuwd naar haar achtergrond. Hij zou het wel begrijpen als ze er niets over wilde vertellen. Hij was zelf ook zwijgzaam over zijn privéleven.

Nora debateerde met zichzelf hoe ze dit aan zou gaan pakken. Charles wist nu van het geheim af. Max had haar een tijdje terug opgedragen om alles wat ze misschien zou bespreken met Charles aan haar te vertellen.Ze had haar toen haar akkoord gegeven omdat ze niet verwachtte dat ze zulke gesprekken met de kapitein zou voeren maar nu zaten ze hier. Ze wilde aan de ene kant niet haar baas zo in de steek laten maar ze was een soort partners geworden met Charles, waardoor ze hem niet wilde laten vallen. Ze vond het maar moeilijk. Ze schudde het daarom al snel van haar af. Het had ook niet meteen haast, ze had nog geen concrete plannen gehoord. Ze zou wel dingen kunnen doorbrieven als ze echt belangrijk zouden worden.
Ze zweeg even door de vraag of de kapitein moest gaan. Ze wist dat Max niet blij zou zijn als ze een bepaalde tijd geen geld zou verdienen maar ze zou zichzelf wel eruit kunnen praten als Max er naar zou vragen. ‘It is up to you’, zei ze daarom. Als de kapitein graag wilde gaan of nog andere dingen te doen had, zou ze hem niet dwingen om te blijven maar als hij graag wilde blijven, dan zou ze hem met plezier hier houden. Ze zou nog graag met hem willen praten. Hij was een fijn gesprekspartner.
Ze sprak om eerlijk te zijn niet met zo veel mensen. Ze sprak wel met klanten maar dat ging vaak al snel over werk-gerelateerde dingen. Hetzelfde gold voor haar collega’s. Ze vond het daarom leuk als ze met iemand kon praten over andere dingen.
Ze keek in de kan met rum en keek daarna op naar Charles. ‘There is still some rum left’, zei ze. Het was een stille uitnodiging voor de kapitein om nog even te blijven. Ze wilde hem niet dronken voeren maar ze had zijn aanwezigheid fijn gevonden en ze zou het niet erg vinden als hij zou blijven.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld