ORPG | ft. Paran0id - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | ft. Paran0id

Account verwijderd

schreef:
Daphne

De situatie dringt pas tot me door wanneer Elias zijn handen om mijn bovenarmen klemt om me opzij te gooien. Achter me weerklinken scheurende banden gevolgd door oorverdovende knallen. Ik heb geen tijd om goed en wel te beseffen dat ik tegen de muur en mensen aangegooid ben omdat er een nieuwe vlammende pijn door mijn been en bovenarm schiet. Het lijkt allemaal in slow motion te gebeuren waardoor mijn oren fluiten en er geen einde lijkt te komen aan de geweerschoten van beide kanten. Als ik omhoog kijk, zie ik hoe Elias tegen de het kozijn aanvliegt. Er volgt hem een lange, donkerrode veeg op het hout. Vooraan door zijn shirt heen, vormt er zich een donkerrode kring.
Fuck.
Dit is mijn schuld.
Ik leef nog wanneer de auto zwenkend over de straat, niet langer onder controle, de bocht om rijdt. Een wonder dat zij het overleefd hebben en een wonder dat ik het overleefd heb. Nu is het vooral de vraag of Elias dit overleeft en hoeveel slachtoffers ik op mijn geweten heb. Te bang om achterom te kijken, om te zien wat ik daar heb aangericht, focus ik me op Elias.
"Stay awake or I'll fucking kill you twice if you die on me!," roep ik in paniek uit terwijl ik naar hem toeschuif.
Wanneer ik mijn handen tegen zijn wonde aandruk, zie ik hoe zowel mijn bovenbeen als mijn arm dezelfde rode plekken krijgen. Toch voel ik niets. Ik voel me verdoofd, trillend en stijf van adrenaline. Zo erg dat ik mijn handen bijna niet kan wegtrekken van Elias' wonde eenmaal er mensen hem overeind sleuren.
Mij nemen ze ook mee. Echter weet ik niet waarheen en word ik te ijl in mijn hoofd om me druk te willen maken hierover. Het enige wat me kan schelen, is Elias. Hij moet dit overleven. Na Damian, na Spiro, niet opnieuw de enige persoon op de wereld die naar me omkijkt.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn hart klopte in zijn keel. De geluiden om hem heen vervaagden totdat hij niet meer dan geruis leek te horen. Bewegingen leken vertraagd bij hem binnen te komen; alhoewel hij dacht wat mensen om hem heen te zien rennen, drong het niet geheel tot hem door wat ze precies aan het doen waren. Het waren de klanken van zijn hartkloppingen en zijn eigen gehijg, dat het enige leek te zijn dat hij zich beseffen kon.
Hij neigde ernaar om naar zijn borst te grijpen, maar werd tegengehouden door een andere handpalm die tegen de pijnlijke plek aan werd gedrukt. Geroep dacht hij waar te nemen, maar het vormden geen woorden waar hij wat uit op kon maken. Hij keek slechts op om in de ogen van Daphne te kijken, die enigszins gepanikeerd op hem neerkeek.
Zijn lichaam voelde als verdoofd, wanneer hij een stel handen onder zijn schouders voelde om hem op te tillen. Zacht sleepten zijn voeten over de grond, zijn lijf machteloos gelaten in de grip van een ander om hem weg te leiden van het bloedbad. Hij had nog gemerkt dat hij een auto in werd gesleurd samen met een ander individu, wiens hand nog altijd op zijn borst drukte. Alhoewel hij normaliter allesbehalve snel zijn bewustzijn verlies, leek hij nu niet al te lang meer helder te blijven voordat de plekken voor zijn blik begonnen te verschijnen. Beetje bij beetje werd zijn blikveld ingenomen door zwarte vlekken die langzaam maar zeker een geheel van duisternis vormden, om hem van zijn bewustzijn te verdoen en weg te laten zakken van de werkelijkheid.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

Rondom me lijkt er een wervelwind gaande. Iedereen loopt van hot naar her en er is compleet geen overzicht over de situatie. Het enige wat ik weet, is dat ik slechts schampschoten opliep. Wat nu geen prioriteit is waardoor ik mezelf mocht verbinden. Ik voel me toch flauw en belabberd nu de adrenaline is uitgewerkt. Mijn lichaam heeft duidelijk te lijden onder het bloedverlies, want ik voel me ijl in mijn hoofd terwijl mijn lijf slap aanvoelt.
“Hey! How is he doing?”
Ik grijp een man beet die langs me heen raast. Vanaf waar ik zit, kan ik slechts de schimmen zien dansen achter het witte plastic. Een operatiekwartier dat overduidelijk niet steriel is, maar wel goed genoeg moet zijn om Elias te redden.
“Fucking terrible, isn’t that obvious you dumb shit.”
Mijn wenkbrauwen vormen zich tot een diepe frons.
“This is your fault. You did this.”
Een priemende vinger danst voor mijn gezichtsveld, die ik met groot plezier weg sla om van de tafel af te springen en neus aan neus te gaan staan.
“I didn’t do shit,” sis ik.
Wie in godsnaam heeft het lef om zo tegen me te praten? Als Elias dit zou horen, maakte hij er sowieso een punt van dat ik dit niet hoef te pikken.
“I did what all of you didn’t dare. Avenge my brother, who was one of you… You even let his sister continue sleeping with his murderer, a heads-up would’ve been nice since you all knew!”
Ik bal mijn vuisten, maar weet dat ik me absoluut niet kan verdedigen op dit moment. Mijn arm en been hebben nog twee open wonden die blijven bloeden ondanks de verbanden. Dus ik waag me op glad ijs met mijn houding.
“Ignore her, our brother will be fine. Let dad handle her,” zegt een jongeman die langsloopt en de schouder vastgrijpt van degene voor mijn neus.
Het zijn overduidelijk broers, ze lijken als twee druppels water op elkaar. Beiden belachelijk knap, maar niet zo knap als Elias. Ze zijn overduidelijk knap terwijl Elias meer dat ruwe heeft. Ik hoop echt dat hij het haalt.
De twee broers vertrekken zonder problemen waardoor ik terug uitkijk op de witte tent. Ik weet nu al dat het me gaat volgen tot in mijn dromen. Omdat mijn hoofd tolt, ga ik op de grond zitten, leunend tegen de tafel. Ter afleiding vraag ik me af wie de mannen waren. Als ik me de hiërarchie goed herinner, dan is Elias de pleegzoon van de leider. De twee mannen die nog over hun schouder naar me kijken, zijn overduidelijk zijn zonen, wat hen broers van Elias maakt.
Dan besef ik hoe diep ik in de shit zit.
De leider, Elias' vader komt me zo meteen opzoeken. Ik ga me moeten verantwoorden voor dit slagveld waarvan ik zeker ben dat er naast gewonden ook doden gevallen zijn. En ik heb geen idee wat ik hierover te zeggen heb.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld