Traveller schreef:
Zijn hulp vragen bij deze vraag was voor haar ook erg lastig. Nu was zij sowieso niet de beste in het vragen om hulp, omdat zij het liefst letterlijk alles zelf oploste, maar om dat dan bij hem te doen voelde nóg minder prettig. Het gaf haar het gevoel alsof ze dan afhankelijk van hem was, al bleek vanavond dat ze dat nu eigenlijk al een beetje was. Als hij niet te hulp had geschoten, wist ze niet of ze wel zo snel van Evan was afgekomen. Echter wilde ze zichzelf ook niet onderschatten door dan te stellen dat het haar niet was gelukt. Het zou haar alleen gewoon wat later gelukt zijn. Opnieuw verbaasde zijn antwoord haar, omdat hij het een goed idee leek te vinden. Het zou hem vrij weinig uit moeten maken over of dit haar lukte of niet, want wat boeide het hem als haar wat over kwam? Wat hij zojuist had gedaan was vast en zeker ook niet om haar te helpen, maar meer om het toneelspel weer geloofwaardiger te laten lijken. Andersom, als hem nu wat over kwam, zou ze dat echter alles behalve prettig vinden en dat zou waarschijnlijk weer komen door die afhankelijkheid die ze toch een beetje voelde. Ze vertrouwde hem niet, maar als ze dan toch iemand hier moest kiezen bij wie ze deze vraag zou moeten neerleggen, dan was hij het wel.
"You do?" De verbazing in haar stem was duidelijk hoorbaar, omdat het tweetal het nauwelijks met elkaar eens leek te zijn. Daarom vond ze het ook zo gek dat hij dit een goed idee vond en dat hij haar er dan ook nog mee wilde helpen.
Hij kwam zelfs direct met een soort 'plan' om dat dan te doen, omdat hij aangaf wat dan handig zou zijn om te oefenen zonder daarbij op te vallen bij andere mensen. Hij wilde zelfs morgen al beginnen, wat sneller was dan ze van tevoren in gedachten had. Aan de andere kant wist ze, dat als ze dit wilde leren, ze hier ook niet nog maandenlang mee moest wachten. "Tomorrow sounds great," knikte ze, opnieuw met een zwak glimlachje op haar gezicht, omdat ze toch enigszins blij was dat hij haar hierbij wilde helpen. Dat zou dan toch een stuk makkelijker gaan dan wanneer ze bijvoorbeeld wekelijks naar een soort groepsles moest gaan. Dan zou ze ook iedere week met een smoes uit het huis weg moeten zien te komen en ze had geen flauw idee welk excuus ze daarvoor zou gebruiken. "Do I have to go to the store to get anything or?" Zij was hierin volledig nieuw en ze wist ook niet wat ze precies moest doen, dus ze wist ook niet welke spullen daarvoor nodig waren. Bovendien zou het haar wel lukken om naar een winkel te gaan om bepaalde spullen te kopen, omdat ze dat uiteraard vaker deed.
Haar vraag leek hem net zo erg te verbazen als dat het haar had gedaan en het maakte dat ze meteen spijt had van het stellen van die vraag. Het liefst gaf ze dan ook direct aan dat ze dit toch niet meer wilde doen en dat ze geen flauw idee had waarom ze het vroeg, maar dan zou er meteen weer een ongemakkelijke sfeer tussen hen heersen. Na heel even naar zijn gezichtsuitdrukking te hebben gekeken om er zeker van te zijn dat hij het niet erg vond, stond ze inderdaad op van het bed om naast hem te komen zitten. "Thanks again. I hope you're alright too." Ze hadden het nog helemaal niet over hem gehad, omdat zij meteen had aangegeven zich rot te voelen. Wat aandacht aan hem besteden, al deed ze het alleen maar uit formaliteit, leek dan ook wel gepast. Met nog wat aarzeling, omdat dit ontzettend vreemd voelde en waarvan ze ook wel wat spijt had, had ze haar armen om hem heen geslagen om hem zo een knuffel te geven.
@Paran0id