Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Bellamy

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
In haar hoofd hoorde ze de muziek op de achtergrond spelen. Het beeld van haar vader achter de piano bleef zich afspelen voor haar ogen, een tafereel dat haar ademhaling weer tot rust liet komen en een beetje van de paniek weg liet glijden. Voor even leek ze te vergeten in welke omgeving en situatie ze terecht was gekomen. Voor even was ze weer gewoon thuis met haar vader, luisterend en meespelend met de muziek van Ray Charles zoals ze dat altijd al hadden gedaan, wanneer ze er tijd voor hadden. Maar dit moment mocht niet lang duren; nog geen paar minuten later hoorde ze wat geluid bij de deur, die ze vaag in de verte zag openen om een straal van licht binnen te laten.
Haar stem weerklonk nog zacht, wanneer ze dezelfde man als eerder van de trap af zag lopen. Hij knielde precies voor haar neer, haar recht in haar ogen aangekeken onderwijl ze haar laatste woord zingend af liet klinken. Lichtelijk huiverend wilde ze zich verder van hem weg krijgen, haar rug duwend tegen de muur die niet met haar meebewoog. Ze bleef achter op dezelfde plek waar ze altijd al had gezeten met slechts een paar centimeters tussen hem en haar. Hij bleef intussen zijn hoofd schudden, iets wat ze niet helemaal plaatsen kon.
Hardhandig werd ze omhoog getrokken nadat hij aangekondigd had dat ze zouden gaan. Ze had willen vragen wat ze gingen doen, wat hij met haar van plan was, maar hij was haar hierin al voor geweest. Blijkbaar had hij iets in gedachten voor haar, datgeen wat haar niet zozeer tot rust stelde maar eerder weer met angst vulde. Wat was hij in hemelsnaam van plan?
Vol verwarring en shock liet ze zich met hem meevoeren naar de trap, in haar door laten dringen dat hij haar zou laten douchen en wat te eten zou geven. Ze had hem alle haat van de wereld willen laten voelen, maar kreeg dit niet voor elkaar, doordat ze het aanbod nogmaals in haar hoofd na hoorde galmen. Hij zou haar niet vermoorden; ze mocht douchen, ze mocht eindelijk wat eten. "Thank you," hoorde ze zichzelf fluisterend uitbrengen. Wijselijk hield ze verder haar mond, niet meer laten weerklinken dan haar adem die zacht en trillend weerklonk, bang om hem op andere gedachten te brengen.

I never knew the art of making love
Though my heart aches with love for you, yeah
Afraid and shy, I let my chance go by
A chance that you might love me too

You give your hand to me
And then you say, "Goodbye"
And I watched you walk away
Beside the lucky guy
No you'll never ever know
The one who loved you so
No you don't know me

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn vingers hadden een goede grip op haar armen maar zeker geen die haar pijn zouden doen. Het laatste wat hij zou willen is dat ze compleet bang zou zijn, hij had haar immer nog nodig. Hij liep voorzichtig de trap op maar haar achter zich aan. Eenmaal boven sloot hij de zware deur achter zich en keek even rond in de hal. Nog steeds niemand te bekennen en dit zal voorlopig nog wel zo zijn. De mannen sliepen het liefst tot diep in de middag als er niets te doen was. Ze hadden immers de meeste zaken 's avonds laat. Mocht het zo voorkomen dat er iets gebeurde dan had hij letterlijk overal geheime noodknoppen om iedereen binnen drie tellen beneden te laten staan. Plus, hij was eigenlijk nooit bang.
Langzaam liet hij haar arm los en vervolgde zijn weg naar de trap. Weglopen kon ze niet, puur omdat ze te zwak was als hij zo naar haar lichamelijke staat keek. Ook had hij altijd een handpistool op zak en zou hij er niet over twijfelen om in haar been te schieten mocht ze inderdaad weten weg te komen. Hij liep traag de trap op, ergens toch wel voelend dat zijn benen begonnen te branden. Elke cel in zijn lichaam schreeuwde om rust maar hij vertikte het alsnog. Hij vervolgde zijn weg naar boven, wetende dat zij hem wel zou volgen.
Eenmaal boven wachtte hij op haar waarna hij de lange gang doorliep naar een aparte vleugel in het huis. De rest deelde allemaal een vleugel, de andere was van hem alleen. Hij was op zijn privacy gesteld, als hij een keer in zijn kamer was en hij wilde gewoon een plek hebben om zich terug te trekken mocht het nodig zijn. Hij mocht dan hard zijn, hij was geen robot.
Hij pakte de houten deurknop in zijn hand en draaide deze open. Een simpele kamer, althans voor hem simpel, verscheen waarna hij binnen stapte. Hij zou haar tijdelijk in zijn vleugel laten aangezien hij de mannen niet vertrouwde met haar. Het waren immers nog steeds mannen en ze konden zeggen wat ze wilde nuchter. Met drank en drugs op waren ze compleet anders. Zijn kamer lag recht tegenover deze dus hij zou haar in de gaten kunnen houden. Hij werd namelijk van elk klein geluid al wakker, dus hij was niet bang dat er iets zou gebeuren.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze werd zacht meegesleept de trap op, tot ze weer in het licht van het huis belandde. Een leegte omringde haar. Er was geen geluid te horen, niks dat de stilte verbrak behalve hun voetstappen en haar eigen ademhaling. De hand die eerst haar arm omringde om haar in toom te houden, verdween. Ze werd vrijgelaten om haar armen zelf te bewegen en zelfstandig te lopen, datgeen wat ze niet had verwacht maar wel zeker waardeerde. De angst vloeide hierdoor al wat weg. Ze werd niet langer behandeld als een dier maar op zijn minst als een persoon, waar ze al blij genoeg mee was. Een beetje rustiger liep ze dan ook verder, achter hem aangegaan naar iets wat leek op een apart gedeelte van het huis.
Allerlei kamers bevonden zich in de gang. Tientallen deuren passeerden ze, in dezelfde sereniteit als eerst. Het leek er haast onbewoond. Toch leek de man zich er thuis te voelen, gezien hij zich in alle rust voortbewoog en naar een van de deuren toeliep zonder enige zorgen. Binnen de kortste keren was hij een kamer binnengestapt die een slaapkamer bleek te zijn. Een ruimte die ook zij binnenstapte, na een beetje verwilderd rond te hebben gekeken.
Het was een luxe ruimte. Ze kon zien dat hij graag zijn rijkdom uitdrukte in meubelstukken, doordat alles in de kamer er netjes en aardig duur uitzag. Het bed was behoorlijk groot voor een tweepersoonsbed en hoe de ruimte was ingedeeld, gaf een indruk van design maar tegelijkertijd ook van iets abstracts. Het was ingedeeld in donkere en lichte kleuren, maar er was niet meer te vinden dan zwart, wit en grijs.
Ze bleef op haar plek staan, iets voor de deuropening. Ze schuifelde wat ongemakkelijk met haar voeten, haar ogen rond de kamer gaande om uiteindelijk naar de vloer te kijken. Ze had geen idee wat hij met haar wilde maar durfde hier ook niet naar te vragen, waardoor ze haar zwijgzaamheid behield. Hij zou hopelijk zometeen wel vertellen wat hij van haar wilde of wat ze hier deed.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De deur duwde hij verder open waarna hij de kamer in stapte. Hij gaf ruimte zodat zij ook de kamer in zou stappen waarna hij de deur achter hen sloot. Zo konden ze het gesprek voeren zonder dat anderen hen lastig vielen. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek naar haar. "You will be staying here for a while. This will be your room and yours only." Hij likte zijn lippen traag en liep de kamer rond. "There is a bathroom over there.." Hij wees naar een zwarte deur, hij zou haar het haar zo nog laten zien. "I want you to shower, get some clean clothes on and join me for some food." Niet dat hij ging eten, maar hij zou haar wel vergezellen aan de tafel. Ook omdat hij haar de komende dagen zo min mogelijk uit zijn zicht wilde laten verdwijnen. "Don't try to run away or hurt yourself in this room because there will be consequences. I'm trying to be nice but if you step on my boundaries I will be the worst you have ever seen." Hij gaf haar een koude blik. "I want you to feel free in this room, change it if you want to, go here if you need to.. unless I ask for you." Hij keek haar nogsteeds aan. "once again, this is my wing so no one is allowed to even enter your room unless I ask them too, if they do.. press this button." Hij liep naar haar nachtkastje en tilde de lamp omhoog. Een klein zwart knopje kwam tevoorschijn. Hij stroopte zijn mauw op en liet haar zijn horloge zien. "If you press the button, I will know that something is up and i'll be here any second." Hij wilde haar zo waardig een veilig gevoel geven maar hij wist tegelijkertijd ook niet hoe, aangezien hij mensen namelijk altijd onveilig liet voelen.
Hij liep naar de badkamer en wenkte haar met een simpel handgebaar naar hem toe. "This is your bathroom ,again, change it if you want to. If you need certain things, ask me and i'll get them." Hij stapte aan de kant zodat ze naar binnen zou kunnen. "Clothing is in the closet, over there." Hij wees naar de overgebleven zwarte deur, deze leidde naar een kleine inloopkast vol met kleding. "I'll get more clothing later, you will help me with that.. but for now, shower and get dressed." Hij liep langzaamaan richting de deur. "I'll be in my room, across from yours. Knock twice when you're done." Hij stapte daarbij de kamer uit en sloot de deur achter zich waarna hij de gang overstak om zo zijn eigen kamer binnen te lopen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was zijn slaapkamer waar ze dacht in te staan. Nu bleek dat het haar kamer was waar hij haar heen had gebracht, dat wat haar zodanig van haar stuk had gebracht dat ze zichzelf erop betrapte om zijn kant op te kijken. Een blik van confusie stond op haar gezicht, fronsend bij zijn ogen gebleven tot ze zich een beetje leek te beseffen wat hij haar aan het vertellen was.
Hij gaf haar een kleine rondleiding die ze nog altijd wat verbaasd volgde. De badkamer was voor haar alleen en zo luxe dat ze haar ogen niet van het sanitair af kon houden. De slaapkamer was aardig groot en voelde vreemd voor haar, desalniettemin hij de sfeer aanpaste toen hij haar vertelde dat hij wilde dat ze zich er thuis voelde. Dit was wel heel wat anders dan de kelder waar ze net al die tijd in had gezeten en daarbij het laatste wat ze had verwacht om aan te treffen. Ze zou naar zijn woorden niet eens tegen hem in durven te gaan, bang om dit kleine beetje privilege wat ze had gekregen, weer te verliezen. Ze knikte dan ook zwijgzaam maar begrijpend naar hem, gezien hoe hij naar zijn eigen kamer toestapte en haar slaapkamer verliet.
Overrompeld door alles wat er gebeurd was, liet ze zich even neerzakken op het bed. Het bed dat ze lekker lag, dat ze er eigenlijk niet meer vanaf wilde komen. Toch kon ze het vieze gevoel niet van zich afkrijgen, een gevoel dat haar vertelde dat ze zich hier niet fijn of comfortabel moest voelen. Dat alles wat ze hier zag met bloedgeld was betaald. Ze wist zichzelf hier gewoonweg geen plaats te geven.
Verstrooid stond ze weer op om naar de kast te lopen waar, zoals hij had verteld, genoeg kleding voor haar in hing om voor een tijdje vooruit te kunnen. Ze pakte er wat random dingen uit en besloot maar te gaan douchen, zoals haar bevelen waren geweest, bang om er te lang over te doen en hem boos te maken. Ze wilde niets verliezen van wat hij haar zojuist gegeven had en weer terug belanden in de kelder, om afgemaakt te worden. Het beste wat ze kon doen was simpelweg het spelletje meespelen, hoe zuur dat ook was.
Ze ging dan ook douchen, zich hierna snel omgekleed en haar haren door geborsteld. Haar make-up had ze afgehaald met een of andere lotion, het enige wat er in het kastje had gestaan. Nieuwe make-up kon ze niet opdoen doordat haar het spul ontbrak, waardoor ze het accepteerde dat ze vanaf nu zo de dagen door zou gaan. Om zichzelf echter nog iets leuker te laten lijken, had ze haar haar wat opgestoken met het elastiekje die ze al die tijd nog om haar pols had gehad. Ze wilde tenslotte geen slechte indruk bij hem of de rest achterlaten. De weerspiegeling die ze kreeg toen ze eenmaal in de spiegel keek, was er desalniettemin eentje die ze niet herkende. Ze voelde zich als een vreemdeling in haar onbekende kleding, in een vreemde kamer en zonder al haar spullen.
Een beetje twijfelachtig had ze uiteindelijk haar kamer achter zich gelaten. Ze had onthouden dat hij haar had verteld dat zijn kamer zich tegenover de hare bevond, daar waar ze dan ook heen was gelopen. Het duurde alleen even voor ze de moed had verzameld om op de deur te kloppen. Tweemaal deed ze dat echter uiteindelijk, zoals haar was verteld, waarna ze wat afwachtend een stap achteruit nam.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Eenmaal in zijn kamer liep hij richting de badkamer. Hij zou later op de dag uitgebreid douchen maar hij kon een opfris beurt wel gebruiken. Zijn handen en kleding zaten onder het opgedroogde bloed en hij haalde zijn neus op. Hij zag er normaal altijd piekfijn uit, dus hier kon hij niet goed tegen. Hij had het niet eens door gehad met het harde werken. Hij liep de badkamer in en klikte zijn horloge los waarna hij deze op de wasbak legde. Hij pakte wat zeep en begon zijn handen grondig te wassen. Toen dit gedaan was besloot hij snel zijn kleding uit te trekken. Hij waste zijn gezicht met koud water, deels omdat het vies was, deels om wakker te blijven.
Hij poetste zijn tanden en spoot deodorant op waarna hij zijn de kraan uit draaide. Hij bekeek zichzelf nog een laatste keer in de spiegel waarna hij zijn horloge van de wasbak af gritste en de badkamer verliet. Op zijn horloge tikte hij snel een bericht naar zijn twee hulpjes. Ze zouden vast kunnen beginnen aan het ontbijt. Hij liep richting de kast en klikte zijn horloge vast.
Zijn hand zette hij op het paneel waarna deze gescand werd. Hij zag de deur openschuiven en stapte naar binnen. Hij had een slot op zijn kast omdat niet alleen zijn kleding maar ook zijn kluis zich hier bevond, althans een van zijn kluizen. In deze kluis lagen toch wel de meest waardevolle spullen. Hij pakte van het rek een broek en trok deze aan. Van een van de kleerhangers pakte hij een zwarte blouse en ook deze trok hij aan. Als laatste nog even schoenen waarna hij de kast verliet. De deur sloot zich automatisch achter hem.
Enkele tellen later lag hij op bed door zijn social media te scrollen. Hij was doodop en had moeite om zijn ogen open te houden maar hij kon niet slapen. Net toen hij bijna weg viel, werd er op zijn deur geklopte. Twee klopjes waren hoorbaar wat ervoor zorgde dat hij snel omhoog kwam. Hij streek zijn blouse glad en liep naar de deur waarna hij deze opende. Hij stapte naar buiten en sloot de deur achter zich, Hij bekeek haar even van top tot teen en knikte goedkeurend. "I hope you're hungry."

His bedroom

his bathroom

his closet

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

Het duurde even voordat er open gedaan werd. Ze had wel gestommel gehoord vanachter de deur, dat wat haar zenuwachtig begon te maken. Had ze hem dan toch gestoord? Moest ze dan toch nog wat langer spenderen in haar gegeven kamer, in plaats van nu al voor de deur te staan? Ze had geen idee wat hij van haar wilde of verwachtte, waardoor ze des te meer paranoïde was als dat ze hiervoor was geweest.

Een blik van vermoeidheid stond haar te wachten zodra de deur dan eindelijk open ging. Zijn blik stond op afwezig, een blik die haar meer angst bracht dan ze had gedacht. Het was haast een nog ergere, emotieloze gloed die het met zich meebracht dan wat ze al van hem gezien had.
Zijn vraag kwam onverwachts, eentje waarop ze simpelweg knikte, niet wetend wat ze hier nog meer op had moeten antwoorden. De ogen die over haar heen gleden, liet ze ongemakkelijk toe onderwijl ze van hem wegkeek. Ze kon het niet aan om zijn pupillen te volgen terwijl hij haar figuur checkte. Niet nu ze niet wist hoe ze zich tegenover hem voelen moest en wat hij nou allemaal van haar had gewild. Daarnaast gaf het haar de sterke ingeving dat ze wellicht meer voor haar lichaam in leven werd gehouden dan omdat hij werkelijk iets anders met haar wilde. Was het dan echt het plan om haar tot een prostituee te gebruiken? Ze hoopte van niet, want dan zouden de mensonterende omstandigheden van net in de kelder nog maar het begin zijn. Dan zou haar een lange en lastige lijdensweg te wachten staan, eentje waarvan ze nu al wist dat ze die niet zomaar zou overleven.
Hij was uit zijn kamer gestapt, de deur achter zich gesloten en zo een voet dichter bij haar in de buurt gekomen. Ze beet op haar lip, nog een stap achteruit gezet om nog een beetje meer afstand te creëren in de hoop zichzelf zo wat meer op haar gemak te laten voelen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Even keek hij nog naar haar voordat hij zijn blik afwendde. "Let's go downstairs." sprak hij kort op waarna hij langzaamaan voor haar uit richting de trap liep. Het was nog steeds stil in het huis maar hij verwachtte dat er wel wat leden wakker zouden worden binnen nu en een uur. Ook had hij een paar man nodig om wat kleine klusjes voor hem op te lossen. Hij liep de lange gang uit en stopte bij het begin van de trap om te zien of ze zijn pas bij kon houden.
De geur van het ontbijt drong zijn neus binnen en zijn maag verdraaide meteen. De geur van het eten, wat mensen normaal liet kwijlen zorgde bij hem voor een misselijk gevoel. Hij had nog steeds geen trek in eten, totaal niet zelfs. Hij liep met tegenzin de trap af op weg naar de eetkamer. Ze had geluk dat hij vandaag een goede bui had anders had hij haar eten op haar kamer laten brengen. Maar hij had nu eenmaal het een en ander met haar te bespreken dus hij kon maar beter een goede indruk achter laten.
De deuren van de eetkamer duwde hij open waarna hij naar de gevulde tafel keek. Hij trok even een afkeurend gezicht waarna hij naar een van de stoelen liep en deze naar achter schoof. "Take a seat." sprak hij op terwijl hij naar de achteruit geschoven stoel wees. Zelf ging hij tegenover haar zitten. "You should eat first, before we discuss some things."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij leek gelukkig niet zozeer door te hebben hoe oncomfortabel ze zich voelde en had niet veel later zijn ogen al van haar afgewend gehad. Een beetje opgelucht kon ze adem halen toen hij ook nog de heersende stilte verbrak, al was het met een bevel voor haar om achter hem aan naar beneden te lopen.
Een gevulde tafel met borden eten was hetgeen wat ze tegenkwam, zodra ze met hem beneden aan was gekomen. De heerlijke geur van al het eten drong tot haar door. Ze had eigenlijk nog niet eens doorgehad hoe erg ze honger had totdat ze werkelijk oog in oog stond met alle maaltijden, en ze weer terug dacht aan de laatste keer dat ze gegeten had. Ook was ze het besef van tijd kwijt geweest totdat ze op de klok had kunnen zien, dat het al vroeg in de ochtend was. Klaarblijkelijk dus tijd voor ontbijt. Althans, voor haar. Er leek iemand anders in de buurt te zijn of zichzelf ook maar te laten horen, wat haar het idee gaf dat de rest nog sliep of het pand allang verlaten had.
Een stoel werd voor haar naar achteren geschoven, waarna haar gebaard werd om te gaan zitten. Dit was dan ook wat ze deed, stilletjes gaan zitten om vervolgens de stoel weer aan te schuiven naar de tafel. Hij nam plek tegenover haar, een niet al te geamuseerde blik op zijn gelaat zichtbaar bij het zien van al het eten. Het leek erop dat hij in ieder geval niet het hongergevoel bezat zoals zij deze had.
Weifelachtig begon ze met eten. Ze wilde eigenlijk liever eerst weten wat hij van haar wilde, maar door zijn opmerking die haar aanspoorde om gelijk te beginnen met het ontbijt, durfde ze dit voor de eerste paar minuten niet te vragen. Tenminste, niet totdat ze hier de moed voor had verzameld. Na nog een trage hap van het eten genomen te hebben, liet ze haar ogen weer bij de zijne terechtkomen om voor het eerst uit zichzelf de stilte te verbreken. "What exactly do you want to discuss?" vroeg ze hem al aarzelend. "What am I doing here?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn hand reikte naar het gevulde waterglas voor zijn neus. Hij pakte het vast, hief het naar zijn mond en nam een slok. Hij hoorde hoe ze langzaamaan begon te eten en hij besloot dat hij even wilde wachten tot ze wat op had. De vragen die ze stelde waren terecht aangezien het nogal raar was dat ze enkele uren geleden in de kelder zat en nu aan een uitgebreid ontbijt. "Business." antwoordde hij kort waarna hij zijn telefoon uit zijn zak trok en even keek of hij nog wat gemist had. "I'm about to explain everything, so eat."
Niet veel later legde hij zijn telefoon naast zich op tafel en keek naar haar. "I want you to work for me." sprak hij simpel en kort uit. "I am going to train you for a few days so you can join us. We need a girl in our gang for some sort of business. I think you fit the role perfectly." Hij sloeg zijn armen over elkaar en ging achteruit zitten in zijn stoel. "I'll teach you how to use weapons, how to defend yourself and how to survive in general." Hij likte zijn lippen en bleef naar haar staren. "Also this is not an offer, you are just going to do what I tell you to. I will keep you under my wing for now. Protect you from the other guys, but don't get on my bad side and I will give you to them happily." Hij bleef haar met dezelfde ijskoude blik aan staren terwijl hij zijn verhaal vervolgde. "You are free to ask any questions, but when you finish breakfast i'm going to how you around the house and start your first lesson at the end of the day."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was haar allang duidelijk geweest dat het om zaken ging. Anders had de man haar niet eens meer laten leven, laat staan uit die duistere kelder gehaald. Dat ze dat als antwoord kreeg, maakte Cami dan ook een beetje geërgerd. Wederom zwijgend keerde ze zich weer naar haar bord met eten, waarvan ze traag verder begon te eten met ditmaal het doel om zijn blik te vermijden. Tot hij haar een normaal antwoord gaf, was ze hem niet van plan om ook maar een beetje aandacht toe te schenken.
Dit verzoek werd echter sneller ingewilligd dan dat ze had gedacht. Toen het woord "werk" opkwam, betrapte Cami zich erop dat ze enigszins verrast opkeek om dan toch in de lichte ogen van haar ontvoerder te kijken. Een beetje nonchalant leek hij weg te zakken in zijn stoel, doende dat het helemaal niets was wat hij haar zojuist mee had gedeeld. Even achteloos als zijn woorden waarmee hij haar nogmaals duidelijk wilde maken dat ze had te doen wat hij van haar wilde.
"So you're going to turn me into a murder machine," murmelde ze zacht voor zich uit. "Didn't see that coming." Het was gedempt genoeg uitgesproken dat het niet heel duidelijk overkwam, maar wel helder maakte dat ze de situatie nog niet helemaal bevatten kon. Ze wist nog niet eens zijn naam of wat hij verder van haar wilde, en nu al wilde hij haar inburgeren in de bende. Ze had simpelweg geen idee wat ze nu van dit alles moest denken.
"What is this for gang?" vroeg ze hem uiteindelijk, na zich weer in al haar confusie bij elkaar geraapt te hebben. "And who are you exactly?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
"Murder machine". Het galmde door zijn hoofd terwijl hij woedend voor zich uit staarde. Het was zijn werk om mensen te vermoorden maar hoe zij het bracht. Vol afschuw en afkeer, het maakte hem boos. Hij had dit leven helaas niet zo gekozen maar dat zou ze vast nooit begrijpen. Zijn woede raasde door zijn lichaam en hij draaide zich naar haar om. Hij keek haar aan en ademde zwaar. "Murder machine hm." spatte hij in haar gezicht waarna zijn hand naar haar keel greep. Hard duwde hij haar naar achter in haar stoel en kneep haar keel samen. "You should be fucking thanking me on your little knees that you're sitting here alive. That attitude of yours will kill you and I don't care if you like what i'm going to do with you at all. You are going to follow my orders or i'll haunt you forever. I'll let you kill everyone you have ever lost before feeding their organs to you for dinner. So shut your mouth before I kill you right here, right now."
Wederom had zijn woede het beste van hem gekregen en kwaad liet hij haar keel los. Hij stond op en duwde zijn stoel hard naar achter. De stoel klapte met een klap tegen de vloer en hij pakte zijn glas van de tafel.
Hij pakte het glas van de tafel en nam een slok waarna hij het glas met een harde klap kapot gooide tegen de muur. Hij stormde de woonkamer uit en liet haar daar achter. Zwarte vlekken voor zijn netvliezen aangezien hij alleen maar woede kon voelen. Kwaad stormde hij richting zijn gym om daar alles kort en klein te slaan. Of het nu alles in een keer was wat eruit kwam, hij had geen idee. Maar het was lang geleden geweest dat hij oprecht zo snel en zo erg zichzelf was verloren in zijn woede.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar reactie werd haar niet in dank afgenomen. Integendeel. Hoe hij eerst in alle kalmte uitlegde wat hij van haar wilde, was het nu zijn zware adem die door de kamer galmde. Hij leek witheet te zijn om de opmerking die wat droog over haar lippen was gerold. Een reactie die ze niet had zien aankomen en haar zeker onverwachts getroffen had.
Haar ogen werden groot. Ze zag hoe hij naar haar toestapte, te snel voor haar om ook maar een beweging te maken om zichzelf uit deze situatie te redden. Voor ze het doorhad, had hij zijn hand al om haar keel geklemd om haar luchtpijp dicht te drukken. In alle woede brandde zijn blik tegen de hare, die vol shock bij de zijne bleef. Ze had zich honderdend dingen in haar hoofd kunnen halen om tegen hem te zeggen, maar er was er geen die ze ook maar door haar keel omhoog wist te krijgen. In plaats daarvan perste ze haar lippen op elkaar en knikte ze enkel, nog altijd lichtelijk naar adem happend door zijn stevige grip om haar keel.
Even later gleed zijn hand hiervan weg, haar weer de lucht gegeven die ze nodig had om te ademen. In paniek keek ze toe hoe zijn gedaante rond de kamer zwierf. Een stoel vloog op de grond en niet veel later een glas, die in tientallen stukken brak nadat hij deze met volle kracht tegen de muur gegooid had. Ze had nog geen kreet van angst uit kunnen slaken voordat hij de kamer al uit gestormd was en haar alleen achtergelaten had. Onwetend wat ze doen moest, staarde ze voor zich uit. Achter hem aanlopen durfde ze niet, te bang dat hij haar dan nog meer aan zou doen dan haar slechts dreigen te wurgen. Ze had al lang genoeg zonder adem gezeten, en het laatste wat ze wilde was hem de kans geven om de klus dit keer dan echt af te maken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld