Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

THGO ft. Writings

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
De volgende ochtend is Veronica al vroeg op. Dat kon ook niet anders. Nochtans was ze niet vroeg gaan slapen, wat ze eerder wel had verwacht. Na het eten had ze met Haymitch samen gezeten, om beelden van de vorige jaren te bekijken, informatie over de andere tributen te bekijken, te overleggen hoe ze de training zou moeten aanpakken. Wat ze allemaal hadden gevonden was zeker interessant. Zo zat men met 2 erg jonge tributen in district 10, een eerder kleine, smalle jongeman uit district 2, een vrijwillige aanmelding bij district 4. Veel waar op gelet moest worden, en waar ze rekening mee moest houden in haar overwegingen. Nog voor ze bondgenootschappen zouden bespreken was Michael al vertrokken, waardoor ze alleen met Haymitch was overgebleven om dat te overleggen. Haar gesprek met William had ze ter sprake gebracht, en Haymitch stemde dan ook in met het idee. Vooral uitzoeken of het voordelen zou kunnen opleveren, duidelijk en open communiceren over wat ze precies wou gaan doen en hoe ze het wou doen, en een vertrouwensband opbouwen. Bij haar vraag of ze nog meer bondgenoten moest zoeken was hij twijfelachtig geweest. Zeker als tribuut uit 12 kon je best met 1 iemand samenwerken. Te grote groepen zouden alleen maar voor problemen zorgen. Vroeg of laat zou er paniek uitbreken en dan ging iedereen elkaar te lijf in de hoop te overleven. Geen slim idee, en dus best wegblijven van het vormen van groepjes. Alle informatie had ze opgeslagen, en zou ze nu meenemen naar haar allereerste training. Nadat ze had ontbeten stapte ze samen met Michael in de lift, en na een poosje kwamen ze aan bij de kelderverdieping van het gebouw, de ruimte waar ze zouden gaan trainen. Ze waren duidelijk niet veel te vroeg gekomen, want er stond al een hele reeks tributen te wachten, en de instructeurs die hen zouden begeleiden kwamen net aangelopen. Veronica gaat dan ook in de rij van tributen staan, en kijkt toe hoe de uitleg begint. Het waren allemaal voor de hand liggende zaken, maar toch belangrijk dat het nog even herhaald zou worden. Je kon vrij trainen wat je maar wilde, niks was verplicht, al werd er wel sterk aangeraden om alles te proberen zodat je kon zien waar er meer werk was. Vechten zonder instructeurs was verboden, tributen mochten elkaar hier niet aanraken, om ongelukken te vermijden. De training zou de hele dag in beslag nemen. Ze kregen in de middag tijd om in een gemeenschappelijke zaal in de ruimte wat te eten, maar erna kon er gewoon verder getraind worden. Zo zag hun dag er dus uit, en zo zouden de komende 2 dagen er nog uitzien. Dan zou er nog een toonmoment komen, waarbij ze het punt van de jury zouden ontvangen, en die avond het interview, waarna ze de Arena in werden gestuurd. Om het zo duidelijk te horen, het gaf haar de kriebels.

Other
Internationale ster

Other schreef:
William keek wel uit naar de training. Hij hield ervan om nieuwe dingen bij te leren, als het nu was over de competenties die je nodig had in de Arena, of de tributen die uitgeschakeld zouden moeten worden. Blight had die ochtend samen met hen alle tributen overlopen, namen, leeftijd, achtergrond, vaardigheden. William had kort geglimlacht toen hij de foto bovenhaalde van Veronica. Zijn mentor had hem verteld over de toestand waarin ze had moeten leven in District 12. Blijkbaar had ze toch wel de basicskills om te overleven geleerd. Goed, dat maakte het een stuk makkelijker om samen te werken.
Niet veel later hadden ze de trainingszaal betreden, een grote betonnen ruimte waarin verschillende trainingsstanden waren opgesteld. William ging samen met Emma in een rij naast elkaar gaan staan voor de uitleg en glimlachte kort toen hij Veronica's blik opving. William wilde alles in de trainingszaal wel proberen. Hoe meer je kon, hoe beter. Het was echter ook belangrijk dat hij zich niet zou bezeren tijdens het trainen. Er was elk jaar wel iemand die iets doms probeerde en eindigde met een verstuikte enkel of gebroken pols.
Het startsignaal werd gegeven en William liep vrijwel meteen op de vallen af. Hij wist dat het even belangrijk was om eten te voorzien in de Arena en vallen zetten was minder fysiek uitputtend in vergelijking met jagen. Veel tributen zouden hun energie al opdoen in de eerste dagen, wat hen een makkelijke prooi maakte voor de anderen en voor eventueel wild dat geplaatst zou worden in de Arena. Met een paar eenvoudige verminkingsvallen zou hij wel zijn weg kunnen. William ging zitten op de grond en las de instructies voor een deadfall trap, waarbij hij een '4' moest zien te maken met drie dwarse stokken. Hij had het redelijk snel onder die knie, in tegenstelling tot het meisje van district 10 die wat verward naar de instructies zat te turen. Hij haalde kort een hand door zijn haren terwijl hij naast het meisje ging zitten. "I'll show you" mompelde hij met een kleine glimlach. Misschien niet het meest verstandige, maar hij was niet van plan het jonge meisje zo aan haar lot over te laten. Ze deed hem denken aan zijn eigen zusje, ook 12 jaar. "Ella, right?" Hij nam haar handen vast en legde die op de verschillende stokken terwijl hij haar toonde hoe ze het touw er rond moest binden. "You got it?" Het meisje knikte en William glimlachte tevreden. "Don't be afraid to ask for help, the instructors are here for a reason alright?"

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
De uitleg duurde een tijdje. Alles werd getoond, er werd een volledig aanbod gegeven van wat er allemaal aanwezig was, en waarvan ze vrij gebruik konden maken. Veronica was dan ook blij wanneer het eindelijk tijd was om er ook daadwerkelijk aan te beginnen. Ze had niet echt een doel waar ze graag mee wou beginnen. Haymitch had haar ook verteld dat ze alles kon doen wat ze maar wilde, zowel zaken waar ze beter in was dan dingen die ze echt nog moest leren. Voor de veiligheid besloot ze dan ook te starten bij de hoek waarin er uitleg werd gegeven over giftige planten, eetbare materialen die te vinden zijn in de Arena, met de nodige voedingsstoffen, lokaas voor eventuele dieren in de Arena die men kon vangen via een val. Het was zeker handige informatie. Veronica was het gewend om zelf op zoek te gaan naar voedsel in het bos, en een groot deel van deze informatie wist ze dan ook, al kwamen er ook nieuwe dingen aan bod die van pas zouden komen, vooral bij het lokken van mogelijke zoogdieren. Na een korte sessie verplaatste ze zich dan ook verder door de ruimte, en hier en daar keek ze toe wat de andere tributen aan het doen waren. Je kon duidelijk zien wie er ervaring had en wie niet, al zouden er ongetwijfeld ook verrassingen uit andere districten dan de Beroeps komen. Haar aandacht wordt getrokken door de afdeling met daarop poppen geïnstalleerd, en een volledig rek gevuld met messen, bijlen, speren. Het was zeker een van haar sterkere punten, het omgaan met kleine, fijne wapens. Ze kon ze perfect gebruiken om te jagen als klein meisje, en met de jaren was ze er beter in geworden. Ze besluit er dan ook gewoon op af te stappen, en een poging te wagen. Wanneer de tributen van district 11 het platform verlaten is het haar beurt, en zorgvuldig kiest ze een reeks messen uit het rek, waarna ze terug stapt naar de aangeduide plek. Vanuit haar ooghoek ziet ze hoe de vrouwelijke Beroeps tributen op een kort afstandje naar haar stonden te kijken. Een enorme grijns om de lippen, dat had ze al meteen gezien. Begrijpelijk, ze had het ook wel verwacht. Toch verbaasde het haar ergens met wat voor minachting de twee naar haar stonden te kijken. Alsof ze een makkelijke prooi zou zijn, en het maar een kwestie van toekijken was hoe het fout met haar zou aflopen in de Arena. Veronica besefte heel goed dat ze hier iets moest gaan recht zetten, of dat ze anders de eerste was waarachter ze aan zouden komen. Voor even haalt ze diep adem, waarna ze zorgvuldig de messen werpt richting de aangeduide velden ter hoogte van het hoofd, de hals en de hartstreek van de poppen. Stuk voor stuk landen ze op de plek waar Veronica ze wou hebben, en opgelucht kan ze terug ademhalen eenmaal ze ziet hoe ze het er van heeft afgebracht. Met een glimlach om de lippen draait ze zich om naar de vrouwelijke tributen, en ze kan het niet laten om een klein knikje te geven alvorens de twee afdruipen, en verder de zaal in stappen. Dit had ze moeten doen, en ze wist zeker dat Haymitch haar net hetzelfde zou hebben aangeraden. Je was hier uiteindelijk om nieuwe dingen te leren, maar ook om te tonen wat je al kon, en je zo op de kaart te zetten tegenover andere tributen. Het zou nu tenminste geweten zijn dat ze niet bang was om een wapen te gebruiken, en ze wist hoe het moest ook.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Ergens was William blij dat hij uit District 7 kwam. Hij had misschien wel niet de vechtkwaliteiten van District 1 of 2, maar hij kende de basis om te overleven in een bos. Hij wist onder andere wel welke planten giftig waren en welke voedzaam. Hij had als kind geleerd om te gaan met bijlen en hoe hij snel en efficiënt bomen in kon klimmen. Niet iedereen had dat geluk. Als hij was opgegroeid in het District dat verantwoordelijk was voor textiel, had zijn leven er vast een stuk anders uit gezien. Williams ogen gleden over de tributen en hij trok een wenkbrauw op toen hij Veronica zag staan bij het standje met wapens.
Wel, that was interesting. Veronica slaagde erin de meest kwetsbare plekken te raken van de poppen. Blijkbaar toch niet zo onschuldig als ze eruit zag. Ergens had hij wel geweten dat de meid meer was dan haar uiterlijk. Met een grijns keek hij naar de tributen die haar aan het bestuderen waren. Veronica had ze wel wat afgeschrikt. Goed, dan zagen de anderen haar tenminste niet als een zwakke schakel in het spel. William stond op en vergezelde Veronica bij de stand met wapens. "Had a good night sleep?" Hij trok een wenkbrauw op en schonk haar een grijns. Hij pakte een kleine bijl op en gleed met zijn vingers langs het scherpe oppervlak. "So, where did you learn to handle those knives?" Hij gebaarde naar de poppen waar de messen nog steeds instaken. William richtte zich op de pop naast die van haar en wierp met een brute kracht de bijl in het hoofd van de pop. "You'll teach me, I'll teach you?" vroeg hij met een knipoog. Ze wisten niet welke wapens ze zouden kunnen bemachtigen in de Arena, als ze al wat konden bemachtigen.
"What are you thinking about the tributes right now Veronica?" Geïnteresseerd bestudeerde hij haar terwijl hij nog een bijl uit het rek pakte en richtte op de hand van de pop. Net wat te hoog, maar goed genoeg.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Gefocust bleef ze kijken naar de poppen, en met een tevreden glimlach kon ze de oefening afsluiten. Ze keek toe hoe een van de trainers de messen weer van de pop haalde, en ze keek op van het tafereel toen ze een bekende stem hoorde. 'Yeah I slept allright. You need to if you want to have a good training here. You?', vroeg ze met een glimlach. Hij zag er in ieder geval goed uitgeslapen uit, wat alleen maar goed was. Veronica kon eigenlijk ook wel goed functioneren met weinig slaap. Ze was het gewend om korte nachten te hebben en af en toe overdag een uurtje bij te slapen, en dus had ze haar slaap niet perse nodig. Toch hielp het zeker wel. Ze was een stuk alerter nu, kon meer zaken tegelijkertijd in het oog houden, sneller reageren, meer kracht en afwisseling aan. 'I hunt, animals ofcourse. It's what I do at home to earn some money for my family so I know how to throw a knife. Just not an humans, but I guess you have to learn that here, to survive when they want to hunt you down', zei ze. Ze zou er niet trots op zijn om anderen om het leven te brengen, maar ze kon zich ook niet laten afslachten als een beest. Ze zou dus ongetwijfeld doden moeten maken om hier zelf levend uit te komen, en ze was er zeker van dat ze dat op het juiste moment in eer en geweten zou kunnen doen. Achteraf zou ze er vast een slag van krijgen, wetende wat ze gedaan heeft, maar op het moment zelf was het een natuurlijk reflex. Net als beesten waren ook mensen gemaakt om te overleven in noodsituaties. Dit was iets heel anders dan wat je in het dagelijkse leven als nood zou kunnen benoemen, maar haar reflexen zouden wel hetzelfde zijn. 'I guess we can learn from eachother, that's really impressive', zei ze, doelend op zijn worp met de bijl. Ze zou een hoop van hem kunnen bijleren, en in ruil daarvoor zou ze hem wat dingen kunnen tonen, en wat trucjes leren over hoe zij het aanpakt. 'Some of them are just gonna walk around in the Arena until they get killed. The really young ones. Some of them are just playing to hide, they are gonna die in the beginnen cause the Capitol won't allow that. Him for example', zei ze, terwijl ze wenkte naar de jongen van 10 die wat door de ruimte dwaalde, zonder echt iets te doen. 'And then you have the Tributes from 1 and 2, they're insane but I'm not afraid of them. Arrogance can kill you easier than a knife, mark my words', zei ze. Met die attitude zouden ze na een tijd in de Arena slordig gaan worden en niet meer alert zijn, en dat werd het moment waarop ze kon toeslaan en hen uitschakelen, alleen zou ze daar geduld voor moeten hebben, en zien te overleven tot dan. 'What do you think?', vroeg ze. Ze vond het maar zo fijn om ook te weten wat hij dacht over de anderen en de situatie, om er samen over te kunnen nadenken, en aan een tactiek te werken.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Het verwonderde hem zelf ook dat hij zo goed had geslapen. Met alle zorgen en stress voor de Arena was het niet moeilijk om lang wakker te liggen. William had dan ook wel wat rustgevende thee gedronken voor hij naar bed was gegaan. Dat het zo goed zou werken, had hij niet verwacht. "I slept fine, thanks for asking," zei hij met een knipoog tegen Veronica. Hij vroeg zich af of ze echt goed geslapen had, of dat ze ook wel wat had moeten nemen.
Hij ging naast haar staan en knikte bij haar woorden. Het verbaasde William niet dat ze in district 12 wel wat meer moesten jagen, zo zat het namelijk ook in district 7. Gelukkig waren er in het bos ook heel wat verschillende soorten bessen en eetbare planten te vinden. Het grootste deel van District 12 bestond uit droge, onvruchtbare grond. Daarom was het niet verwonderend dat Veronica moest jagen om zo geld te verdienen voor haar familie. "I guess that might be a good skill to have here," merkte hij op met een grijns. Ze zou het zeker kunnen gebruiken. William haalde kort een hand door zijn warrige haren. Het feit dat ze het gewend was om te jagen op levende wezens, maakte het toch wat makkelijker voor haar. Het was een voordeel als je erin slaagde om je geweten uit te zetten. William had genoeg mensen zien sterven omdat ze op het laatste moment twijfelden om iemand te vermoorden.
"I guess we can learn from eachother, that's really impressive", hoorde hij haar zeggen. Het zou inderdaad handig zijn moesten ze beiden zowel met met als bijl overweg kunnen. Een bijl was naar zijn mening nog steeds een wapen dat verder geworpen kon worden en meer schade zou toebrengen aan sterkere kandidaten. Een mes was echter handiger voor een iets preciezere worp van dichterbij. Het was ook een stuk geluidlozer.
William knikte bij zijn woorden. "I don't know about the girl tho," mompelde hij terwijl hij wees naar het kleine meisje dat hij eerder had geholpen. "They might look innocent, but they are way faster than us," voegde hij eraan toe. Ze mochten niemand onderschatten in het spel. Iemand vergeten kon tot hun dood leiden. William volgde haar ogen naar de tributen van 1 en 2. "I agree with you about those tho. Their training is their strength, but also their weakness." Door hun jarenlange training hadden de beroeps minder oog voor dingen die zij wel zagen. Ze focusten zich enkel op de sterkste tributen en overschatten vaak hun kwaliteiten. Elk jaar gebeurde het opnieuw.
William keek rond zich heen en fronste. "I think we can't really tell by this training who will be our biggest opponents," mompelde hij. Het was moeilijk te zeggen hoe de Arena eruit zou zien. Bepaalde vaardigheden die nu misschien wel handig leken, zouden dat niet zijn in het Spel zelf, en omgekeerd natuurlijk. "Let's just not try to make any enemies. There must be a couple of tributes who are looking for their first targets right now, and I'm trying not to be one of them."

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
'Glad to hear that. You need your rest here, even if it's hard sometimes. I kept thinking about home last night, in the most awful way', gaf ze toe. Ze schudde de gedachte van haar af. Hier moest ze het niet met iemand over hebben die ze pas kende. Hier moest ze het misschien gewoon helemaal niet over hebben. Je wist niet wat je kon zeggen hier en wat er tegen je gebruikt zou worden, en ze was dan ook eerder spaarzaam met haar woorden, al zou er af en toe wel eens een slippertje komen waarbij ze misschien teveel zou lossen. Het lag gewoon in haar aard om snel te beginnen vertellen, iets waar ze op zou moeten oefenen hier en in de Arena. Hier kon je al snel je mond voorbij praten zonder dat je het misschien doorhad, en het volgende moment zou iemand daar gebruik van maken om je neer te halen. 'Don't expect to much, I'm not that good. I just hunt sometimes. But I guess we can help eachother indeed. That doesn't sound like a bad idea', zei ze tevreden. 'Everyone is a potential killer in here so we can't trust anyone. I'm not here to make friends or a lot of allies. I don't know how you want to play this thing but I'm not planning on working together with these psychos in here', zei ze lichtjes lachend, terwijl ze keek hoe een van de Beroeps tributen tekeer ging op een pop, vastgehouden door een van de trainers. Sommige jongeren in hier spoorde echt niet, dat was wel duidelijk. Dat kon natuurlijk ook wel een voordeel zijn. Als je geweten het zou toelaten om mensen te vermoorden zonder je daar slecht over te voelen, dan had je hier een stap voor op de mensen die daar over zouden inzitten. Zelf wist ze nog niet wat voor effect dat op haar zou hebben. Ze was het gewend met beesten, niet met mensen, maar wanneer je in het nauw gedreven wordt reageer je anders, en ze was benieuwd te ontdekken hoe ze dat zelf zou aanpakken op dat moment. 'You're right, let's focus on ourselfs without stepping on anyone's toes. We will have to fight in the Arena, so let's keep it peaceful while we're still here', zei ze instemmend, waarna ze van het plateau met de wapens afstapte, en even rondkeek door de ruimte. Zoveel te doen, en tegelijkertijd maar zo weinig tijd om alles onder de knie te krijgen. Je kon het je niet permitteren om in de Arena te komen zonder een goede voorbereiding, en ze zou met Haymitch dan ook moeten samenzitten om een schema te maken met wat er allemaal moest gebeuren de dagen dat ze hier nog verbleef. 'We have some time left before lunch. Anything else you want to do?' ,vroeg ze, terwijl ze haar blik weer op hem richtte.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld