Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// You don't need no other love, we can keep

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze kon het niet laten om nog even rond te kijken, en de omgeving in haar op te nemen. Hij had zijn best gedaan, enorm, en waarom leek ze nog altijd niet volledig te snappen. Ze had wel gemerkt hoe hij haar steeds dichterbij liet komen, maar nog steeds leek ze overdonderd door het feit dat het effectief tot een date was gekomen, waar ze nu zat. Ze keek op toen hij over het eten begon, en ze liet haar blik dan ook even over de kaart heen gaan. Alles zag er goed uit, of zo klonk het toch, en ze besloot hem dan ook maar te volgen. Van zodra de champagne wordt ingeschonken en ze hun bestelling hebben gedaan, vertrekt de dame ook weer, en richt Veronica haar blik weer op Michael. Ze wist dat ze niet mocht aarzelen om over haar leven te vertellen. Hij had er nu naar gevraagd, en het zou raar overkomen moest ze te lang twijfelen, of niets met hem kunnen delen. Ze wist dan ook al snel wat ze hem wou vertellen. 'Wel mijn leven is niet zo enorm spannend, het bestaat vooral uit werken en sporten, maar daarnaast ben ik ook een enorm familiemens. Ik zie ze alleen niet zo vaak omdat ik veel moet werken en overdag vooral uitrusten om dan weer te kunnen werken..'. Ze glimlachte zwakjes en ging verder. 'Ik zou graag mijn eigen winkel openen, iets met kleding, maar tegenwoordig is het niet meer zo evident om iets op te starten. Je moet al gaan lenen, maar zonder geld willen ze je niks lenen dus daarom dat ik nu zoveel werk. Kwestie dat ik zo snel mogelijk iets op mezelf kan gaan doen. Het is niet dat ik het baantje nu niet leuk vindt, maar het lijkt me wel iets om je eigen baas te kunnen zijn, en niet op van die rare uren thuis te komen', zei ze lichtjes lachend. Het was haar kinderdroom geweest, al had die wel een totaal andere wending gekregen door haar carrière bij de politie die zo plots was gekomen. 'Genoeg over mij, nu mag jij me wel wat vertellen. Ik heb het gevoel dat ik je al zo goed ken, maar toch ook weer niet. Zijn er dingen die ik moet weten?', vroeg ze met een glimlach, waarna ze een slok van haar glas dronk, en dit vervolgens weer voor haar neerzette.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael luisterde aandachtig toen ze over haar leven vertelde. Ze klonk ambitieus, maar alsof haar droom ergens gestopt was. Hij vond het jammer dat ze haar droom niet kon realiseren, maar hij wist maar al te goed dat ongeacht wat je zelf wou er iets was dat je moest doen. Michael glimlachte toen ze zei dat ze een familiemens was, want dat was hij ook. Hij knikte toen ze naar zijn leven vroeg. Hij begon met praten, want als hij te lang zou wachten leek het alsof hij wat te verbergen had. Hij had ook wat te verbergen, maar dat mocht en kon zij natuurlijk niet weten. "Ikzelf heb een druk leven. Ik heb mijn werk en mijn familie voor wie ik moet zorgen. Jammer genoeg kan ik ook niet altijd voor hun zorgen, omdat ik verplichtingen heb op het werk. Ik ben zelfstandig, wat best wel goed verdiend, maar het meeste van wat ik verdien gaat naar mijn mama. Zij is ernstig ziek en heeft echt goede zorg nodig. Daarom heb ik enkele huisjes verspreidt over de wereld zodat ik met haar daar naartoe kan reizen voor de beste medische hulp. Ik ben ook een familiemens. Ik heb mijn jongere broer bij mij wonen, net zoals mijn mama. Zij twee zijn het belangrijkst voor me. Ik heb nog een oudere broer en ook een oudere zus. Mijn jongere zus is, excuseer was de tweelingzus van mijn jongere broer. Mijn ouders zijn ook gescheiden, want papa lag meer op andere vrouwen dan zijn eigen vrouw. Toen mama ziek was, keek hij eens niet naar haar om en zorgde ervoor dat zijn secretaresse zwanger werd van hem, dus je kan zeggen dat ik nog een broertje of zusje ergens heb rondlopen... Maar genoeg over mij, het eten komt eraan." zei hij met een glimlach. Het eten werd op tafel gezet en Michael bedankte het personeel. Hij nam een slok van de champagne en begon aan zijn voorgerecht.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze luisterde aandachtig naar wat hij allemaal te vertellenhad. Zelfstandige, zo kon je het inderdaad mooi verwoorden, al wist Veronica natuurlijk beter wat er zich echt afspeelde in zijn leven. Elke opdracht opnieuw was het zo moeilijk om dit te verbergen, het gevoel dat je weet dat de persoon tegenover je aan tafel zaken doet die niet kunnen. Met brave mensen kwam zij niet in aanmerking. Als ze op missie werd gestuurd, dan was dit altijd een zaak waarin criminelen betrokken waren, in welke mate dan ook. Ze zou niets liever doen, dat zeker niet, maar toch was het niet altijd simpel. Je voordoen als iemand anders, zeker in deze situatie, waar hij haar had meegenomen op de meest indrukwekkende date die ze ooit had meegemaakt. Ze werd wel vaker meegevraagd op een afspraak, maar dat liep nooit echt goed af. Het begon altijd al met de
vraag wat ze voor de kost deed, en daar moest ze al liegen, waardoor ze de rest van de avond met een vervelend gevoel bleef zitten. Ze liet dan ook vaak niets meer horen voor een tweede afspraak, omdat ze wist dat dat op niets zou uitdraaien, en er dan een punt zou komen dat ze eerlijk zou moeten zeggen wat ze doet. Daar had ze op zich geen probleem mee, maar zou er dan nog wel vertrouwen zijn nadat ze over zoiets had gelogen? En dan nog, dan kon ze nog niet concreet
vertellen met wat ze bezig was, want dat was beroepsgeheim. Zou Michael haar nog wel vertrouwen als hij erachter kwam dat ze had gelogen? Meteen schiet er van alles door haar hoofd. Zo mag ze niet denken. Het maakte niet uit wat Michael van haar dacht achteraf. Hij zou de gevangenis invliegen, voor lange tijd ook, en ze zou hem nooit meer zien. Ze moest zich hier geen zorgen meer om maken achteraf, en die gedachten mocht ze op dit moment dan ook zeker niet hebben. Zijn familie was belangrijk voor hem, dat merkte ze aan de manier waarop hij over zijn moeder sprak. Ze had het niet makkelijk gehad in haar leven, dat hoorde Veronica nu, en hoe hard ze ook wou vechten tegen het medeleven dat ze voelde, het kwam vanzelf op. Niet in eerste instantie voor hem als persoon, maar voor de toestand waarin zijn familie zich op het moment bevond. Net wanneer ze hem nog wat wilt vragen ziet ze vanuit haar ooghoek het eten aankomen. Daar ging haar kans om verder door te vragen nu hij eindelijk wat losliet. Ze glimlachte zwakjes en knikte, waarna ze opkeek hoe het personeel haar voorgerecht voor haar plaatse, en al snel weer vertrok. ‘Bedankt’, zei ze nog met een knikje, alvorens ze geduldig wachtte tot ook hij kon beginnen met eten. Voorzichtig nam ze een eerste hap, die heerlijk smaakte. Het eten was werkelijk geweldig, en zoiets had ze nog nooit eerder gegeten. Een ervaring was het zeker en ondanks dat ze hier voor werk was, zou ze er toch van genieten voor zolang het duurt.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael had alles goed geregeld gehad en kon ook zien dat ze het naar haar zin had. Hij genoot dan ook van het moment en van het eten. Hij besloot om ondertussen een gesprekje te voeren. "Heb je huisdieren?" vroeg hij aan haar en glimlachte. Ze zag er een dierenvriend uit, maar hij wist niet zeker of ze een huisdier zou hebben met de late uren die ze moest werken. "Heb je eigenlijk een tweede job? Het lijkt vaak alsof je uitgeput bent. Of slaap je gewoon slecht?" vroeg hij verder. Voordat ze aan antwoord kon geven, ging zijn telefoon. Zijn telefoon lag op tafel, met het scherm naar boven. Een nummer dat hij niet in zijn contacten had staan belde hem nu. Hij kende het nummer maar al te goed, maar nu opnemen was verdacht. Niet opnemen was nog verdachter, tenzij hij er een draai aan kon geven. Hij nam nog een hap van zijn eten en drukte af. Zijn ogen zochten de hare en hij glimlachte kort. "Die onbekende nummers toch altijd." zei hij met een zucht. Hij wist niet wat ze gezien had, maar hij kon best eerlijk zijn over het onbekende nummer. Zijn werktelefoon had hij thuis gelaten, dus het feit dat ze hem op zijn persoonlijke telefoon belde was enkel in tijden van nood. Hij moest even wat bedenken om de tafel te kunnen verlaten, zonder het wat verdacht was. Of ging zij het niet erg vinden. Hij kon haar moeilijk aflezen, maar tot nu toe had ze altijd begrepen wat hij zei. Hij besloot om verder te eten. Al snel was zijn bod leeg en kwamen ze de tafel afruimen. Hij had nu een kleine tien minuten nodig en daarna kon hij de tafel verlaten. Zo zou hij naar de wc kunnen en uiteindelijk even polsen wat het probleem was. Voor nu nam hij zijn gsm, sms het nummer zo vlug hij kon dat hij ging terugbellen en stopte de gsm daarna in zijn zak.

OMG ik was dus aan het wachten op jou, bleek dat het mijn beurt was, oeps ahahaha

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze genoot van het eten dat haar voorgeschoteld werd. Het was heerlijk, dat moest ze wel toegeven. Nog steeds begreep ze niet waarom hij al deze moeite voor haar had gedaan. Misschien was het gewoon zijn manier van leven en deed hij dit altijd. Dat zou ze bijzonder vinden. Dat leek haar geen normale levensstijl, maar het kon wel. Hij had er geld genoeg voor. Dat was al lang duidelijk geworden. 'Ja ik heb een hond. Ik zou het niet kunnen, zo constant alleen zijn', gaf ze toe. Bij zijn volgende vraag voelde ze een lichte spanning door haar lichaam heen gaan. Een tweede job. Die vraag moest ze beslist omzeilen, of er een antwoord op geven dat geloofwaardig genoeg over zou komen, want anders zou hij meteen doorhebben dat het niet zou kloppen. 'Het werk brengt me gewoon in een enorm vreemd ritme. In de nacht werken waarbij je overdag zou moeten slapen, en dat werkt niet helemaal voor me. Daarom denk ik ook dat het niet iets is wat ik voor jaren wil blijven doen. Ik lijk altijd wel ergens vermoeid te zijn terwijl ik toch best goed slaap, en ook genoeg naar mijn gevoel. Maar maak je daar maar geen zorgen over, voorlopig lukt het nog wel zoals het nu is', zei ze. Zelf was ze tevreden met dat antwoord, en ze hoopte dat hij dat ook zou zijn. Het was niet eens volledig gelogen. Het had haar effectief in een volledig ander ritme gebracht, en daar was ze tot nu toe nog niet aan gewend geraakt. Haar blik gleed even naar zijn telefoon die overging. Een onbekend nummer verscheen. Aan zijn houding was te zien hoe hij er niet volledig gerust in was, en dus probeerde ze het nummer dan ook in haar gedachten op te slaan. Zonder er op in te gaan at ze haar bord leeg. Dit duurde niet meer lang, en voor ze het wist kwamen ze de tafel al afruimen. 'Dat was alvast heerlijk', zei ze met een glimlach. 'Als je trouwens wilt gaan bellen is dat prima hoor. Het is niet omdat je hier met mij zit dat je onbereikbaar moet zijn. Misschien is het iemand die je dringend nodig heeft', zei ze, doelend op wat ze eerder had gezien. Zo zou hij hopelijk gaan bellen, en had ze de tijd om het nummer ergens op te slaan.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Hij had naar haar geluisterd en hij snapte haar maar al te goed. Een hond, dat leek hem leuk. Toen hij klein was, wou hij altijd een hond. Zijn vader had hem elke keer gelagen als hij hierom vroeg, want zijn vader en moeder waren beide allergisch. Over zijn vader had hij vragen, maar hij wist dat zijn moeder allergisch was. De enige reden waarom hij dus nog geen hond gekocht had, al begon hij nu meer een kattenmens te worden. Het leek misschien wel raar om hem te horen zeggen dat hij eigenlijk zijn hart verloor aan kittens. Hij had het gevoel dat hij bij haar gevoelig kon zijn en zich openstellen, dus dat deed hij dan maar. “Mijn moeder is allergisch, al ben ik eerder een kattenmens” zei hij lachend en keek haar aan. Wat moest ze wel niet denken. Dat ze geen twee jobs deed, begreep hij perfect. Het is vaak al moeilijk met een avondjob. Toen ze zei dat hij mocht gaan bellen, keek hij haar aan. “Oh, uhm, hoeft niet hoor. Ik wil niet laten blijken alsof ik dit niet serieus neem, wat nogal vaak wel gedacht wordt over mij. Ik wil gewoon niet dat je een verkeerd beeld hebt. Tenzij je het natuurlijk echt niet erg vindt”zei hij met een klein glimlachje. Door haar opmerking had hij er wel een goed gevoel over en stond hij eigenlijk al recht. Hij liep richting de toiletten en keek even rond. Met zijn telefoon in de hand, stapte hij naar de personeelsdeur en wandelde zo naar buiten, waar hij terugbelde naar het nummer. “Hallo?” hoorde hij aan de andere kant. Hij schudde zijn hoofd en begon met praten.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze moest even lachen toen ze hoorde wat hij zei. 'Katten zijn ook leuk. Ik denk dat er op het moment geen dieren zijn die me niet kunnen bekoren', zei ze met een glimlach, en ze bekeek hem even, terwijl ze luisterde naar wat hij vertelde. Er was duidelijk spanning af te lezen aan zijn houding. Ze wist nu niet of dat met zijn telefoontje van eerder te maken had, maar dat vermoedde ze wel sterk op dit moment. 'Maak je daar maar geen zorgen over. Dat geloof ik best. Ga maar bellen hoor, ik hou mezelf wel even bezig hier, zei ze met een knipoogje, en ze keek toe hoe hij opstond van zijn stoel, en de tafel verliet. Dit was dan ook het moment om meteen het nummer wat ze eerder had gezien in te typen in haar gsm, en dit door te sturen naar haar baas, met de vraag of ze dat konden checken. Het kon niets zijn, maar ze had er geen goed gevoel bij, en dus moest ze even laten onderzoeken wat er precies aan de hand was. Ze zou het morgen dan wel horen als ze op het bureel aan zou komen wat er precies aan de hand was met het nummer, of dat ze gewoon spoken zag op dit moment en hij niet met zijn werk bezig was, op deze avond dat hij haar mee uit eten had genomen. Ze moest toegeven dat ze al een lange tijd niet meer zo was uitgegaan. Ze had werkelijk haar best gedaan, en al moest dat ook wel deels voor de opdracht, toch kon ze niet klagen over hoe de avond verliep. Hij was enorm charmant, en ze had het naar haar zin, oprecht, wat ze eerder niet had verwacht als ze dacht aan een avond met een crimineel op restaurant. Het was gewoon niet die indruk die ze van hem kreeg. Hij leek een familiemens te zijn, zachtaardig, een echte heer die het op dit moment ook nog eens serieus met haar leek te menen. Daar kon ze natuurlijk fout in zijn, zeker dat laatste was niet zeker. Hij liet wel uitschijnen hoe serieus hij het met haar nam, maar in welke zin meende hij dat? Daarnaast moest ze daar niet eens over nadenken. Daarvoor was ze hier niet, en zelfs al maakte hij haar wijs dat hij haar serieus nam, wat maakte het uit? Het was niet alsof het ooit werkelijk wat zou kunnen worden, al wist ze wel heel goed dat ze mee zou moeten gaan in zijn verhaal als het er op aan zou komen, en hij haar affectie zou tonen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld