Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) Let’s love forever - Sylvie ft. Goellen

Account verwijderd

schreef:

18+ ft. @goellen
we have always been here. we will always be here. this is dedicated to all who’ve come before me and fought for our cause and those who now continue the fight. in dark and light times, let’s love forever.

Gelieve niet te reageren.
Dank u.

Oliver - l e x - St.Clair
1999

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:

Daniel // 2000

Jij mag beginnen @Sylvie

Account verwijderd

schreef:

Oliver zuchtte. Zijn telefoon trilde van de stroom aan berichtjes. Oorspronkelijk was hij van plan geweest uit te gaan maar in plaats daarvan zat hij nu te leren voor de aankomende tentamens. Tegen zijn vrienden had hij gezegd dat zich te ziek voelde om uit te gaan wat ze, tot zij verbazing, ook nog eens geloofd hadden. Hij gooide zijn boeken op de grond en opende zijn telefoon.

Snel opende hij snapchat. Op het moment dat hij de foto bekeek kon hij zichzelf wel vervloeken dat hij niet mee was gegaan.

Hij opende het gesprek met Juul en zag dat ze hem een bericht had gestuurd. Snel typte Oliver een antwoord.

Hij lachte en legde toen zijn telefoon op de kast die naast zijn bed stond. Plots kreeg hij ontzettende zin in een midnight snack. Bovendien kon de rest zo thuis komen en die hadden vast honger.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
@Sylvie

Het idee om in zijn eentje op stap te gaan was achteraf gezien zeker niet slecht geweest. Van tevoren had Daniel er wat twijfels over, de vorige keer was hij met twee van z'n vrienden gegaan, maar dit keer hadden ze het te druk. Daarom ging hij maar alleen. Het enige nadeel was dat hij niemand had om bier voor hem te halen. De tentamens zouden nog wel even kunnen wachten.
Daar zat hij dan om één uur, helemaal alleen in de bar met een colaatje in z'n hand.
"Hey jij!" klonk het ineens van Daniels rechterzijde vlak voordat er op z'n schouder werd getikt. Een beetje verrast draaide hij zich om. Degene die hem op zijn schouder tikte, was een meisje van minimaal een jaar ouder dan Daniel zelf, naast haar stonden nog een meisje en een jongen, ook allebei sowieso een jaar ouder.
"Ik? Hoi," zei Daniel.
"Zie je, ik zei toch dat 'ie lekker was," zei één van de twee meisjes voor ze zich weer naar Daniel richtte. "Dus, hoe heet je?"
"Daniel, en jullie?' ze stelden zich voor als Sanne, Juul en Mike. Juul was het meisje dat hem als eerste aansprak.
"Die cola is wel een beetje zielig zo, wil je geen bier?" vroeg Mike.
"Pff, jawel, maar geen 18, geen druppel," lachte Daniel. Juul lachte mee, een beetje overdreven als je het Daniel zou vragen.
"Ik haal wel!" zei ze opgewekt.
"Oh nice, dank je!"
Nadat Juul bier had gehaald, kletsten de vier gezellig. Daniel merkte dat hij het goed met ze kon vinden, al was het slijmerige gedrag van Juul wat irritant. Na een tijdje pakte ze haar mobiel en maakte ze een foto van hem. "Voor Oliver," zei ze erbij, waarop Mike en Sanne lachte. Na een tijdje vond Daniel het toch wel tijd om te melden dat hij homo was, aangezien Juul niet ophield met flirten.
Om drie uur vond Daniel het wel mooi geweest, en ging lichtelijk aangeschoten weer naar huis.

Account verwijderd

schreef:
Nadat hij wat pasta voor de rest had gekookt, liep hij naar buiten om een peuk te roken. Normaal rookte hij niet, enkel als hij stress had. Gezien de opkomende examens was zijn stress gehalte vrij hoog. Terwijl Oliver rustig zijn sigaret aan het oproken was kwam er een jongen voorbij gefietst. Aangezien hij met zijn rug naar de fietser toe op de stoep stond, botste ze tegen elkaar op. De fietser wist zich nog wel staande te houden maar hijzelf viel op de grond. ¨JEzus!¨ Zijn sigaret viel op zijn broek en hij schaafde zijn handen open aan de stoep. De fietser bood hem een hand aan. Hij wilde zijn hand net aanpakken toen hij naar zijn gezicht keek. ¨Deed het pijn toen je uit de hemel viel?¨

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
Terwijl hij, naar de sterrenhemel kijkend, aan het fietsen was, neuriede Daniel een lied dat die avond in zijn hoofd was blijven zitten. Hij was z'n hele leven al geïnteresseerd geweest in sterren, dus nam hij ook af en toe de gelegenheid om 's avonds naar de hemel te kijken.
Hij was zo erg gefocust op zijn eigen wereldje, dat hij, na ook nog eens twee stoplichten compleet te hebben gemist, vol tegen iemand aanreed op de stoep. De botsing schrok hem wakker en snel stapte hij af. De jongen tegen wie hij aanreed maakte een harde smak op de grond. Onmiddellijk stapte Daniel af om hem een hand aan te bieden. Hij stond net klaar toen de jongen omkeek en hij was eventjes van zijn stuk gebracht -- op een andere manier dan dat hij al was. Zonder er verder over na te denken -- en mede door de alcohol die nog door z'n bloed stroomde -- floepte hij het eerste eruit wat in hem opkwam: "Deed het pijn toen je uit de hemel viel?"
Meteen kon hij zichzelf wel voor z'n hoofd slaan, wie zei zoiets nog? Eerst reed hij de jongen aan en vervolgens zei hij nog zo'n vreselijke pick-up line.
"Ah, dat was echt heel erg onnodig... Sorry dat ik je aanreed, ik was totaal niet aan het opletten," zei Daniel met een ongemakkelijk lachje. De andere jongen had inmiddels zijn hand aangenomen en was opgestaan, waardoor duidelijk werd dat hij een paar centimeter langer was dan Daniel zelf -- en zeker ongelofelijk knap. "Sorry, nogmaals," voegde hij nog snel toe.

Account verwijderd

schreef:
“Dat kan ik beter aan jou vragen.” Lachte Oliver nonchalant. Hij pakte zijn hand aan en stond weer op. “Het is dat je zo verdomd knap bent, anders had ik je het niet vergeven.” Hij veegde zijn handen af aan zijn broek, de jongen stapte weer op zijn fiets. Hij wilde net weer naar binnen lopen, toen hij een brilliante ingeving kreeg. “Lust je wat te eten?” De jongen keek verschrikt om en haalde toen zijn schouders op. “Je fiets kun je binnen neerzetten als je wil, ik heb zojuist de beste pasta van de wereld gekookt.” Hij lachte. De beste was misschien wat overdreven maar hij moest wat om dese mysterieuze jongen aan de haak te slaan. De jongen grinnikte, liep achter hem aan naar binnen. Toen hij in de gang tegen hem aan botste schrok Oliver van deze aanraking. Plots verlangde hij naar meer.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
"Lust je wat te eten?" vroeg hij. Daniel wist z'n naam nog niet eens, maar hij kon dit aanbod toch niet afslaan. De vraag verraste hem, maar niet op een slechte manier, dus hij liep met de jongen mee. Bovendien had hij wel zin in de zogenaamd beste pasta van de wereld.
Daniel verzonk weer een beetje in z'n gedachten en merkte niet dat de jongen even gestopt was. Voor de tweede keer die avond botste hij tegen hem op. Hij voelde de warmte van de korte aanraking, een warmte die hij graag nog eens zou willen voelen.
Het was binnen ook warm, gezellig warm, maar verder was alles een beetje leeg. Daniel werd neergezet op een saaie, grijze bank terwijl de jongen eten ging halen. Door nieuwsgierigheid gedreven stond hij na een halve minuut op en liep naar waar hij vermoedde dat de keuken was. Hij zag de jongen staan met z'n rug naar hem toe en even bleef Daniel staan om hem van achteren te bewonderen.
"Dus, hoe heet je eigenlijk?" vroeg Daniel, leunend tegen de muur. De jongen keek over zijn schouder.
"Oliver, jij?"
"Daniel." Oliver draaide zich weer terug om naar het aanrecht, vlak voor hij zich weer omdraaide en de pasta liet zien.
"Dit is de beste pasta die je ooit zult eten," zei hij met een grijns.

Account verwijderd

schreef:
Toen de jongen plaatsnam op de bank liep Oliver snel door naar de kijken. Het aanrecht was nog vuil en de verse pasta stond in de gootsteen. Snel pakte hij twee borden en bestek. Plotseling klonk er een stem achter hem. De jongen die blijkbaar Daniel heette vroeg naar zijn naam en keek toen naar het aanrecht. “Let alsjeblieft niet op de troep, ik had vijf seconde pauze daarbuiten.” Hij grinnikte en liet toen de pasta zien. “Dit is werkelijk waar een van de beste pastas die je ooit zult eten, dus geniet maar van dit moment.” Hij knipoogde en liep toen naar de woonkamer. Op het moment dat hun ogen elkaar enkele seconden ontmoette fluisterde hij en ook van mij.

Ze namen plaats op de bank. Hun huis was misschien niet gezellig maar wat verwachtte je nou eenmaal van een boel studenten. Oliver slikte snel het laaste stukje pasta door en stelde hem toen een vraag. Dus, hoe smaakt het?” Hij knikte naar zijn bord. Inmiddels was het al vier uur maar hij leek maar geen slaap te krijgen. Met zijn ene arm op de leuning can d bank, de ander op zijn schoot wachtte hij (ongeduldig) op Daniel.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
"En ook van mij." Daniel verslikte zich bijna na die opmerking. Met wijde ogen liep hij achter Oliver aan terug naar de bank. De pasta smaakte goed, of goed genoeg voor vier uur 's nachts, want dan smaakt alles goed. Hap voor hap werkte hij het eten naar binnen, je zou het bijna schrokken kunnen noemen.
"Het smaakt goed! Maar m'n oma maakt het toch altijd nog beter, sorry," antwoordde Daniel op z'n vraag met een plagende lach. Snel werkte hij nog de laatste paar happen naar binnen en zette zijn bord aan de kant.
"Pff, het zal best, ik wed dat jij nog geen ei kan bakken," zei Oliver terug, met een ondeugende grijns. Ook hij had z'n bord aan de kant gezet en de twee draaiden naar elkaar toe.
"Een ei nog wel!" beweerde Daniel verontwaardigd, voor hij er zachtjes aan toevoegde, "als 'ie voor me wordt gebroken. Die eierschaal komt altijd overal. Maar genoeg over dat, vertel me eens over jezelf."
Oliver lachte, maar knikte en trok z'n benen op de bank.

Account verwijderd

schreef:
Hij staarde iets te lang naar Daniel, wende toen zijn ogen af en lachte. ¨Ik studeer.¨ Daniel keek hem vragend aan. ¨Media, Informatie en Communicatie, gezellig hier in Amsterdam.¨ Ongemakkelijk keek hij naar zijn handen, onder zijn nagels zat nog wat van het koken. ¨En jij? Wat doe jij dan? Of wil je liever onbekend blijven?¨ Onbekend? Sinds wanneer was hij zo zenuwachtig dat hij onzin uitkraamde.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
"Ja eigenlijk wel, ik ben erg gesteld op privacy," zei Daniel met een serieuze blik, maar hij kon z'n lach niet terughouden. "Grapje, ik studeer ook, eerste jaar Journalistiek, ook hier!"
Het was even stil, een beetje ongemakkelijk. Daniel keek naar z'n handen waarmee hij over z'n benen wreef.
"Hoe oud ben je eigenlijk?" vroeg hij, niet wetend wat hij beter kon vragen. Oliver leek wel ongeveer even oud, misschien een jaartje ouder, maar Daniel kon het moeilijk inschatten.

Account verwijderd

schreef:
¨Made in 1999.¨ Oliver lachte. ¨Jij dan?¨ Hij stond op, zette de spullen op het aanrecht en liep terug naar de woonkamer. ¨Zullen we anders op mijn kamer gaan zitten? Hier is het een beetje koud ahah.¨ Hij wachtte een paar seconden op zijn antwoord maar het stuk ongeduld die hij was sleurde Daniel gewoon mee naar zijn kamer. Zijn kamer was ruim, de grootste van het huis en aangesloten op zijn kamer was het balkon. Het was geen groot balkon maar er paste een matras in, wat hij wel vaker deed als hij naar de sterren wilde kijken.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
"Ik ben een millenniumbaby, jaartje jonger dus," antwoordde Daniel. Oliver vroeg vervolgens of hij op z'n kamer wilde zitten. Daar zou hij zeker geen nee op zeggen, bovendien was hij wel benieuwd naar de kamer van de nog redelijk onbekende -- maar zeer aantrekkelijke -- jongen. Voor hij kon antwoorden, werd hij al bij zijn pols gepakt en meegetrokken naar Olivers slaapkamer.
Daniel was verrast toen hij zag hoe groot de kamer was, een luxe die hijzelf niet had. Toen hij rondkeek zag hij een balkon, waar hij door het raam de maan heel fel zag schijnen. Hij keek weer terug naar Oliver en nam zijn gezicht in zich op. Zijn gezicht was ongetwijfeld een van de meest foutloze die hij ooit had gezien. Na een tijdje gestaard te hebben, keek hij weer weg.
"Dus," hij kuchte ongemakkelijk, "wat zijn je hobby's?"

Account verwijderd

schreef:
Daniel staarde hem lang aan. “Dus, wat zijn je hobby’s?” “Mmm, social media, uitgaan en spotify afspeellijsten maken voor mensen.” Oliver lachte. De kamer was donker, het enige licht was het maanlicht. Hij keek naar Daniel. Zijn ogen glinsterde bij het licht, alsof het twee sterren waren. “Laat me raden, jij doet/deed voetbal en je studeert iets met scheikunde?” Hij plofte op zijn bed neer en liet een beetje plekn over voor Daniel. Hij checkte zijn telefoon en zag tot zijn verbazing het bericht dat zijn huisgenoten vandaag niet thuis zouden komen. “Het is maar goed dat jij ook pasta hebt gegeten, ik ben blijkbaar alleen vanavond.”

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
"Ik voetbalde vroeger, tot m'n veertiende of zo, toen scheurde ik m'n kniebanden en stopte ik," zei Daniel. "Beetje tragisch einde. En dat scheikunde deel klopt niet, ik vond het heel interessant, maar uiteindelijk heb ik toch journalistiek gekozen, want ja, dat vond ik toch echt leuker."
Aarzelend liep hij naar het bed waar Oliver net was gaan liggen, niet zeker wetend of het stukje dat hij overliet bedoeld was voor hem. Daniel ging op de rand van het bed zitten.
Oliver zei dat ze die avond alleen zouden zijn, zonder huisgenoten. Helaas was er nog maar heel even van de 'avond' over, omdat het al vijf uur was.
"Hoe bedoel je avond? Het is bijna vijf uur," merkte Daniel daarom op.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld